itvaartverzorgster wil af van taboe op dood
'Soms jank ik
et zo hard mee
'Doodgaan mag eigenlijk
alleen als je 95 bent'
F amilieberichten
M
mm
mma
TEXELSE J courant-
t jeknip%<7~~l Geknip%<f
Help kwetsbare
kinderen
Tanken op Texel
Cursus opvoeden
sa
Ie (Je opa.
j e Hebt
ZZOor et-U-LjJ
plely e i fn rnc^h
Hccrt In mujn
ecLachte n
L
kHSvrtf/n óbo&cezn een.
PruaJuz/n
i
eth Roeper: Er rust een te groot taboe op de dood. Dat moet veranderen.
dinsdag 21 SEPTEMBER 2004
n uitvaart is een van de hoogtepunten in ons leven. Net
een huwelijk of een geboorte hoort het bij het leven,
len wordt er over begrafenissen vooraf nooit zo nage-
:ht, terwijl het net zo belangrijk is. Als je het ziet als een
igtepunt, krijg je er een andere kijk op. Daarmee bedoel
iet, dan het voor de nabestaanden niet verschrikkelijk
Sommige mensen zijn er nog niet aan toe om te sterven
sommigen komen er nooit aan toe. Maar het gebeurt,
soms kan een echtscheiding pijnlijker zijn dan de dood,
dat de nasleep afschuwelijk is en kinderen er blijvend
Ier lijden. Maar veel mensen zien dat niet zo. Die vinden
dood het ergste dat er is.' Liesbeth Roeper (45) is
aartondernemer en door haar vak bijna dagelijks met
lood bezig.
liggen. Dan doe ik m'n best om het
lichaam zo mooi mogelijk te maken
Een andere reden om dat snel te
doen, is het feit dat een stoffelijk over
schot snel afkoelt en dan heel anders
aanvoelt. 'Wij zijn ook maar mensen
van vlees en bloed, dus is het ook
voor ons gewoon prettiger om het zo
snel mogelijk te doen.' Niettemin
heeft zij geen moeite met het aanra
ken van doden. 'Het is niet eng. Zo
ademt iemand nog, en zo niet meer.
Daar zit natuurlijk een levensgroot
verschil in, maar lichamelijk met.' Als
nabestaanden willen helpen bij de
verzorging mag dat. 'Helpen mag al
tijd. maar met z'n allen toekijken met.
Dat wil ik met uit respect voor de
overledene.' Of de kist openblijft,
bepaalt de familie. 'Soms heeft ie
mand zelf al aangegeven dat hij met
te kiek wil liggen voor iedereen en
anders vraag ik hoe de familie wil dat
mensen zich de overledene herinne
ren.' Dat en andere zaken rond de
uitvaart die geregeld moeten worden,
trekken 'Als ik alles alleen zou rege
len en die mensen bijvoorbeeld alleen
de kleren voor de overledene meege
ven, dan komt er geen rouwproces
op gang. Die mensen zouden geen
stap verder komen. Dat zou met goed
zijn. Juist doordat ze zelf worden
betrokken bij alles dat geregeld moet
worden, krijgen mensen grip op de
situatie. Er is één leven opgehouden,
maar er gaan een heleboel levens
door. Wij zijn er juist ook voor de na
bestaanden. Die moeten achteraf het
gevoel hebben dat ze hebben kunnen
kiezen. Dat alles is verlopen zoals zij
dat wensten.'
Volgens de uitvaartondernemer kun
nen mensen ondanks hun verdriet
meer dan ze denken. Dan voorzich
tig: 'De dood is een van de hoogte
punten in het leven. Veel mensen zien
dat niet zo, maar het is wel zo. Na
tuurlijk is het verdrietig. Soms zijn
degenen die achterblijven wel zeven
of acht jaar intens verdrietig, dan
komt er soms toch weer iemand an
ders en worden ze opnieuw gelukkig.
Bij een echtscheiding kunnen de ge
volgen ook dramatisch zijn. Kijk maar
eens wat voor ellende er kan voort
komen uit een scheiding waarbij de
moeder de kinderen gebruikt als wa
pen tegen de vader.' Roeper bena
drukt dat dit met voor alle sterfgeval
len geldt. 'Sommige sterfgevallen zijn
zo dramatisch dat de glans voorgoed
van het leven is verdwenen, maar
gelukkig is dat met altijd zo. Als men
sen erg hebben geleden is de dood
een verlossing, hoewel het natuurlijk
verschrikkelijk blijft voor degenen die
het overkomt.' Zij hoopt dat het ta
boe over het onderwerp verdwijnt.
'Je hoeft met je hele uitvaart vooraf
te regisseren, maar maak het be
spreekbaar.'
Lachen
In de dagen voorafgaand aan de uit
vaart wordt er volgens Roeper met
alleen maar gehuild. 'Natuurlijk wordt
er ook gelachen. Het is met zo dat er
gein wordt getrapt, maar er zijn fami
lies die een onverwoestbare humor
hebben. Je moet je als uitvaart
verzorger altijd spiegelen aan de
mensen. Als die gewend zijn vaak
geintjes te maken, kun je er natuur
lijk niet als een IJzeren Hem bij gaan
staan. Huilen en lachen staan op
zulke momenten vaak wel dicht naast
elkaar.' Haar eigen uitvaart heeft ze
nog met uitgedacht. 'Ik wil in elk ge-
moeilijkst in dit werk vind ik als
sen na een overlijden het liefst al-
■op de bank willen zitten met een
tissues, terwijl er van alles moet
«uren en dat ik dan degene ben
jist van alles van ze wil weten.'
teth Roeper is vanaf 1999 als
v tandig ondernemer bezig met
artverzorging. De eerste twee
verkte ze vanuit haar toenmalige
ng aan de Molendwarsstraat en
:2001 heeft ze haar eigen bedrijf
afscheidshuis De Vlinder aan de
wal. Haar interesse voor de
en begrafenissen werd begin
negentig gewekt door een aan-
lotselinge sterfgevallen in de ei-
vrienden- en familiekring. 'Vrij
achter elkaar gingen verschil-
jonge mensen in onze omge-
dood. Toen besefte ik dat ik ei-
|k helemaal niks afwist van
arten.' Na de opleiding tot
artverzorger te hebben voltooid,
Ie Roeper in 1999 met haar
zaamheden en nam zij eind 2001
ntvaartbedrijf van Oosterender
Vlaming over. Haar plannen
een eigen uitvaartcentrum na-
enkele jaren in beslag, doordat
larenprocedures voor vertraging
len. 'Als ik een man was ge
it, was het waarschijnlijk sneller
an, want voor mannen gaan
ïn toch sneller open Als vrouw
ie eerder gezien als een hobby-
luisvrouwtje', zegt zei achteraf
die periode. Inmiddels is haar
|f Aarde en Hemel een bloeiende
onderneming en spreekt haar manier
van werken velen aan.
Werkwijze
'Het principe van een afscheidshuis
is in Nederland nog niet zo bekend.
Sommige mensen vinden De Vlinder
wel eens te klein, maar dat bepaalt
juist die huiselijke sfeer. Mensen kun
nen hier dag en nacht terecht om bij
hun overleden dierbare te zijn. Ze krij
gen een sleutel en kunnen koffie en
thee zetten en rustig gaan zitten bij
de overledene. Sommigen zitten er 's
morgens al in alle vroegte.' Zodra zij
wordt gebeld gaat Roeper zo snel
mogelijk bij de familie langs. 'Je
merkt dat de mensen dat graag wil
len. Ze zitten vol emoties en weten
dat er van alles georganiseerd moet
worden, maar niet hoe. Het geeft rust
als ze weten dat iemand die organi
satie overneemt.' Vooral de zorg om
de overledene is kort na het sterven
groot. 'Het gebeurt regelmatig dat ik
's nachts nog een overledene sta te
wassen.Dat hoort ook zo. Ik vind het
respectloos om iemand na het over
lijden er lang onverzorgd bij te laten
komen ter sprake als Roeper de na
bestaanden bezoekt. 'Eerst zijn de
mensen vaak wat afstandelijk. Ze
zien je soms toch wel als die zwarte
raaf die over de rug van een dode
heen geld verdient. Ze zeggen dat
niet altijd, maar je voelt het. Later
wordt dat anders. Als de mensen zien
dat je naar ze luistert en meevoelt
worden ze heel open. In dit vak maak
je mensen op hun puurst mee.'
Rouwproces
Naar eigen zeggen gebeurt het Roe
per regelmatig dat zij tijdens de huis
bezoeken haar emoties toont. 'Het is
misschien met professioneel, maar je
voelt het verdriet van anderen. En
soms komt het heel dichtbij. Ik heb
zelf een man en twee kinderen. Dan
stel je je voor hoe het is als het je zelf
zou overkomen. Maar het is niet zo
dat ik dichtklap. Het werk wordt ge
daan zoals het gedaan moet worden,
ik word nooit verlamd door mijn eigen
emoties.' Hoewel sommige nabe
staanden het liefst zien dat Roeper
alles regelt, probeert zij de familie
zoveel mogelijk bij de uitvaart te be-
Or.dor v.l.n.r. Duvo
Blen. KosperZijm
(broertje), Maarten
Kalusche, Jeen
Everaarts. Onno
Teipsin, Ruben
Boogaard. Ronnio
Blom.
'3 de jongens op <lc foto spreek ik eigen
lillccn de keeper nog wel eens. Hij liccft
llcnlicdnjf van zijn vader overgeno-
De andoren ben ik uit bel oog verloren,
tt ik heb maar heel kon met dttc gasten
ipedd Toen ik veenien was, verhuisden
Mar een ander dorp op Texel, baar ben
laan voetballen in het BI-elftal van
Bsc Boys. Hoewel dal qua leeftijd hoog
trepen was, stak ik er nel als bij ZD11 met
lm schouders bovenuit. Daarom meldde
Wrste aflevering van de nieuwe
De oude teamfoto van.In
^maandblad Elf. vertelt voet-
Sieme Zijm over zijn tijd bij
Dat Zijm al enige tijd van het
'af is, blijkt uit enkele slordig-
lift het verhaal. Zo spreekt hij
tes dorpen op het eiland en ver-
'N de twee broers Iwen en Rob
Texel
Ik vlieg er graag op. Behalve
dat het vanuit Lelystad een
mooie vlucht is, over het IJs-
selmeer en de Waddenzee,
heeft Texel, samen met Ame
land, verreweg het leukste
vliegveld van Nederland. Dat
koint vooral door Ed de Bruin,
de havenmeester van het veld.
Echt een van de sympathiek
ste mensen uit de Nederlandse
luchtvaartwereld. Hij pro
beert wat van zijn vliegveld te
maken. Er is een groot terras.
Hij heeft enkele luchthaven
appartementen. En soms krijg
je een autootje mee, zodat je
even naar het strand kunt rij
den. Heel hartelijk. Ik ken dan
ook mensen die speciaal naar
zijn grasveld vliegen om te tan
ken. Met de boot ben je een dag
zoet om op Texel te komen.
Door het luchtruim doe je het
binnen twintig minuten.
de Financiële Telegraaf, onderdeel
van de Telegraaf op Zondag. Onder
de kop Naar Texel om Ie tanken werd
Willem-Jan van den Dijssel geïnter
viewd. Hij was onder andere be
stuursvoorzitter van hotelgroep Kras-
napolsky, voorman van Newconomy
en tegenwoordig partner bij First
Dutch Capital. Verslingerd aan vlie
gen bezoekt Van den Dijssel regelma
tig Texel. 'Ik vlieg er graag op. Samen
met Ameland heeft Texel verreweg
het leukste vliegveld van Nederland',
zo vertelt de zakenman in het inter
view, Hij steekt vooral havenmeester
Ed de Bruijn een flinke veer in de
hoed. 'Echt een van de sympathiek
ste mensen uit de luchtvaartwereld.
Hij probeert wat van zijn vliegveld te
maken...)'
Door het organiseren en ondersteunen
van vakantiekampen, dagjes uit en
soortgelijke activiteiten toveren we
weer een lach op hun gezicht.
Giro 1247
www.jantjebeton.nl
Een aardig stukje Texelpromotie was
afgelopen weekend terug te vinden in
Samen met een team van wijkver
pleegkundigen van de Jeugdge
zondheidszorg, medewerkers pre
ventie van het Bureau Jeugdzorg en
een verpleegkundige van de GGD
verzorgt de Gezondheidswijzer van
Corbis Plus de cursus Opvoeden zó.
De cursus is bestemd voor ouders
(en verzorgers) van kinderen van 3 tot
12 jaar en bestaat uit vijf bijeenkom
sten van twee uur. Tijdens de cursus
worden ouders videobeelden van al
ledaagse situaties getoond en krijgen
ze informatie over hoe daar het beste
op te reageren. Ook is er ruimte voor
het uitwisselen van ervaringen.
De cursus wordt gegeven in het wijk-
gebouw aan de Schoonoordsingel in
Den Burg. Deelname kost €12,-,
echtparen betalen €18,-. Voor aan
meldingen en inlichtingen: de Ge
zondheidswijzer, tel, 0223-650135 of
e-mail gezondheidswijzer@corbis
plus.nl
meer respect gekregen voor mensen.
Er zijn gewoon heel veel lieve men
sen, Er is vaak een heel close contact
en dat is het allermooiste in dit vak.'
Niettemin kent haar werk ook minder
leuke kanten. Zoals het ter sprake
brengen van de kosten. 'Tijdens de
gesprekken wordt er ook gesproken
over geld. Ik vertel wat het ongeveer
kan kosten. Ook dat hoort er nu een
maal bij. Als mensen geen budget
hebben, wil ik dat ook graag weten.
Dan kan ik ze adviseren hoe ze zo
zuinig mogelijk kunnen doen.'
Hoelang zij dit werk nog blijft doen,
weet Roeper niet precies. 'Ik denk dat
ik nog een jaar of tien doorga. Dan
treed ik misschien wat meer terug
naar de achtergrond. Want nu moet
ik gewoon zeven dagen per week
vierentwintig uur per dag beschik
baar zijn. Eigenlijk moet ik bij alle
activiteiten waarbij ik niet gestoord
wil worden mezelf vrijroosteren, om
dat ik anders ieder moment opgeroe
pen kan worden. Als ik straks klein
kinderen heb, wil ik dat niet meer. Dan
wil ik daar lekker rustig van kunnen
genieten.'
Tekst en foto Louise van der Sluis
val gecremeerd worden en een
plechtigheid vanuit de doopsgezinde
kerk, omdat dat mijn geloofsgemeen
schap is. Verder moeten mijn nabe
staanden maar zien. Ik ben er zelf niet
meer en zij moeten verder. Dus welke
muziek er wordt gedraaid of hoe de
verdere invulling is, dat bepalen zij.
Dat probeer ik ook mensen mee te
geven die hun eigen begrafenis wil
len regelen: laat ruimte voor de in
breng van de nabestaanden. Zij moe
ten tenslotte verder.'
Haar eigen geloof speelt volgens
Roeper geen rol in haar werk 'Het
bepaalt wel hoe ik In het leven sta.
Het beïnvloedt mijn persoon. Doops
gezinden maken hun eigen gods
beeld. Vanuit die visie kan ik me heel
gemakkelijk verplaatsen in anderen.
Ook als die een andere godsdienst
belijden of helemaal niet gelovig zijn.
Of mensen wel of niet in de kerk ko
men, bepaalt niet of ze een goed
mens zijn.' Andersom heeft haar
werk wel haar eigen kijk op het leven
veranderd. 'Ik ben een enorme le
vensgenieter. Dat is nog sterker ge
worden door dit werk Ik heb ook
Afscheid nemen bestaat niet.
Het is ongelooflijk dat er een einde aan haar
leven is gekomen, zo Ineens.
Dat ons leven verder zal gaan en zij niet meer bij
ons zal zijn
Mijn lieve Ada
Adriana Maria de Ridder-Bakker
12-9-1948
t 20-9-2004
De leegte die zii bij ons achterlaat
is onvoorstelbaar
Bram de Ridder
Simone en Wout
Myrthe, Jeff
Monique en Arnold
Beatrixlaan 120
1791 GG Den Burg
Ada is thuis.
Donderdag 23 september wordt de avondwake
gehouden om 19.30 uur in de R.K. kerk, Molen
straat 36 te Den Burg. Aansluitend is er gelegen
heid tot condoleren.
We nemen afscheid van Ada op vrijdag 24 sep
tember om 10.30 uur in bovengenoemde kerk,
waarna we Ada begeleiden naar haar laatste rust
plaats op de R.K. begraafplaats aan de Kees-
omlaan.
Geen bezoek aan huis.
Veel te kort mocht je onze oma zijn,
want wat vond je dat toch fijn.
Leuke dingen met ons samen doen,
je gaf ons liefde, knuffels en een dikke zoen.
Dag oma Ada
Myrthe en Jeff
Plotseling is uit ons midden weggenomen mijn
lieve schoondochter
Ada
Moeder
Geschokt en héél verdrietig zijn wij door het plot
selinge overlijden van onze lieve zus, schoonzus
en tante
Ada
Wij wensen Bram, Simone, Wout, Monique,
Arnold, Myrthe en Jeff heel veel sterkte toe in
deze moeilijke tijd.
Oudeschild: Dick en Will
De Cocksdorp: Ria en Jan
Eierland: Marianne en Gerard
Oudeschild: Tineke en Jan
Den Burg: Tom
Den Burg: Corrie en Henk
Maassluis: Joke en Jan
Neven en nichten.
20 september 2004
Veel te vroeg voor ons begrip is, na een korte
ziekenhuisopname, weggenomen onze lieve
schoonzus
Ada
Piet en Bea
Kees en Trees
Martien en Carla
Dia en Rob
Neven en nichten
Dag
tante Ada
Ome Bram, Simone, Wout, Monique en Arnold
heel veel sterkte met dit grote verlies.
Tamara, Mathijs en Sam
Bij ieder afscheid wordt
een herinnering geboren
Salvador Dali
Onvoorstelbaar, onze lieve vriendin
Ada
is er met meer.
We zullen haar warmte en humor heel erg missen.
We wensen Bram, Simone en Wout, Monique en
Arnold sterkte toe in de komende moeilijke tijd
Hetty
Jan
Gretha en Martin
Elles en Fedor
Mirjam
Een Jong
Leven
Te weinig tijd
gegeven
Te kort
Op deze aarde
Hans, Marijke
Louisa, Pascal
Mirella, Sander
Susanna, Jan Willem
Woorden schieten ons tekort.
Een leven geleefd, een leven gedeeld
Een leven van altijd samen zijn
Een leven met zoveel leuke dingen
en vol mooie herinnenngen
Dat leven zal nooit meer hetzelfde zijn
Tijdens onze fijne vakantie is geheel onverwacht
overleden mijn lieve man, onze lieve vader,
schoonvader en opa
Johannes Arnoldus Henstra
Johan
29-3-1938 16-9-2004
Jancina Henstra-Verlaan
Sacha
Romy, Marit
Patricia en Gerard
Kirsten, Jeffrey
Plevierstraat 18
1796 AL De Koog
Er is gelegenheid tot condoleren op dinsdag 21
september van 19.30 uur tot 20.00 uur in de Her
vormde Kerk op het Dorpsplein in De Koog.
De afscheidsplechtigheid wordt in overeenstem
ming met de wens van pa gehouden in besloten
kring.
De begrafenis vindt op woensdag 22 september
om 14.30 uur plaats op de Algemene Begraaf
plaats aan de Kogerstraat te Den Burg.
i \e rmoppt c
mzz/i vus u fnastpé
Wat is er! Waarom huil je?
Er is iets ergs met Opa gebeurd
Is ie gevallen?
Ja, Opa is gevallen, Opa is doodgegaan
Doet ie het dan niet meer?
Nee lieverd, Opa doet het niet meer
Lieve Opa
wat zullen we je missen. Het fietsen, het wande
len, lekker gek doen. kiekeboe spelen of scheu
ren in het winkelwagentje.
Dag ouwe vrijkous...
Liefs en xxx
Kirsten, je kleine prinsesje
Jeffrey, je kleine man
Kyra, V'
Micky, Manny, Mmoes