itvaartverzorgster wil af van taboe op dood 'Soms jank ik et zo hard mee 'Doodgaan mag eigenlijk alleen als je 95 bent' F amilieberichten M mm mma TEXELSE J courant- t jeknip%<7~~l Geknip%<f Help kwetsbare kinderen Tanken op Texel Cursus opvoeden sa Ie (Je opa. j e Hebt ZZOor et-U-LjJ plely e i fn rnc^h Hccrt In mujn ecLachte n L kHSvrtf/n óbo&cezn een. PruaJuz/n i eth Roeper: Er rust een te groot taboe op de dood. Dat moet veranderen. dinsdag 21 SEPTEMBER 2004 n uitvaart is een van de hoogtepunten in ons leven. Net een huwelijk of een geboorte hoort het bij het leven, len wordt er over begrafenissen vooraf nooit zo nage- :ht, terwijl het net zo belangrijk is. Als je het ziet als een igtepunt, krijg je er een andere kijk op. Daarmee bedoel iet, dan het voor de nabestaanden niet verschrikkelijk Sommige mensen zijn er nog niet aan toe om te sterven sommigen komen er nooit aan toe. Maar het gebeurt, soms kan een echtscheiding pijnlijker zijn dan de dood, dat de nasleep afschuwelijk is en kinderen er blijvend Ier lijden. Maar veel mensen zien dat niet zo. Die vinden dood het ergste dat er is.' Liesbeth Roeper (45) is aartondernemer en door haar vak bijna dagelijks met lood bezig. liggen. Dan doe ik m'n best om het lichaam zo mooi mogelijk te maken Een andere reden om dat snel te doen, is het feit dat een stoffelijk over schot snel afkoelt en dan heel anders aanvoelt. 'Wij zijn ook maar mensen van vlees en bloed, dus is het ook voor ons gewoon prettiger om het zo snel mogelijk te doen.' Niettemin heeft zij geen moeite met het aanra ken van doden. 'Het is niet eng. Zo ademt iemand nog, en zo niet meer. Daar zit natuurlijk een levensgroot verschil in, maar lichamelijk met.' Als nabestaanden willen helpen bij de verzorging mag dat. 'Helpen mag al tijd. maar met z'n allen toekijken met. Dat wil ik met uit respect voor de overledene.' Of de kist openblijft, bepaalt de familie. 'Soms heeft ie mand zelf al aangegeven dat hij met te kiek wil liggen voor iedereen en anders vraag ik hoe de familie wil dat mensen zich de overledene herinne ren.' Dat en andere zaken rond de uitvaart die geregeld moeten worden, trekken 'Als ik alles alleen zou rege len en die mensen bijvoorbeeld alleen de kleren voor de overledene meege ven, dan komt er geen rouwproces op gang. Die mensen zouden geen stap verder komen. Dat zou met goed zijn. Juist doordat ze zelf worden betrokken bij alles dat geregeld moet worden, krijgen mensen grip op de situatie. Er is één leven opgehouden, maar er gaan een heleboel levens door. Wij zijn er juist ook voor de na bestaanden. Die moeten achteraf het gevoel hebben dat ze hebben kunnen kiezen. Dat alles is verlopen zoals zij dat wensten.' Volgens de uitvaartondernemer kun nen mensen ondanks hun verdriet meer dan ze denken. Dan voorzich tig: 'De dood is een van de hoogte punten in het leven. Veel mensen zien dat niet zo, maar het is wel zo. Na tuurlijk is het verdrietig. Soms zijn degenen die achterblijven wel zeven of acht jaar intens verdrietig, dan komt er soms toch weer iemand an ders en worden ze opnieuw gelukkig. Bij een echtscheiding kunnen de ge volgen ook dramatisch zijn. Kijk maar eens wat voor ellende er kan voort komen uit een scheiding waarbij de moeder de kinderen gebruikt als wa pen tegen de vader.' Roeper bena drukt dat dit met voor alle sterfgeval len geldt. 'Sommige sterfgevallen zijn zo dramatisch dat de glans voorgoed van het leven is verdwenen, maar gelukkig is dat met altijd zo. Als men sen erg hebben geleden is de dood een verlossing, hoewel het natuurlijk verschrikkelijk blijft voor degenen die het overkomt.' Zij hoopt dat het ta boe over het onderwerp verdwijnt. 'Je hoeft met je hele uitvaart vooraf te regisseren, maar maak het be spreekbaar.' Lachen In de dagen voorafgaand aan de uit vaart wordt er volgens Roeper met alleen maar gehuild. 'Natuurlijk wordt er ook gelachen. Het is met zo dat er gein wordt getrapt, maar er zijn fami lies die een onverwoestbare humor hebben. Je moet je als uitvaart verzorger altijd spiegelen aan de mensen. Als die gewend zijn vaak geintjes te maken, kun je er natuur lijk niet als een IJzeren Hem bij gaan staan. Huilen en lachen staan op zulke momenten vaak wel dicht naast elkaar.' Haar eigen uitvaart heeft ze nog met uitgedacht. 'Ik wil in elk ge- moeilijkst in dit werk vind ik als sen na een overlijden het liefst al- ■op de bank willen zitten met een tissues, terwijl er van alles moet «uren en dat ik dan degene ben jist van alles van ze wil weten.' teth Roeper is vanaf 1999 als v tandig ondernemer bezig met artverzorging. De eerste twee verkte ze vanuit haar toenmalige ng aan de Molendwarsstraat en :2001 heeft ze haar eigen bedrijf afscheidshuis De Vlinder aan de wal. Haar interesse voor de en begrafenissen werd begin negentig gewekt door een aan- lotselinge sterfgevallen in de ei- vrienden- en familiekring. 'Vrij achter elkaar gingen verschil- jonge mensen in onze omge- dood. Toen besefte ik dat ik ei- |k helemaal niks afwist van arten.' Na de opleiding tot artverzorger te hebben voltooid, Ie Roeper in 1999 met haar zaamheden en nam zij eind 2001 ntvaartbedrijf van Oosterender Vlaming over. Haar plannen een eigen uitvaartcentrum na- enkele jaren in beslag, doordat larenprocedures voor vertraging len. 'Als ik een man was ge it, was het waarschijnlijk sneller an, want voor mannen gaan ïn toch sneller open Als vrouw ie eerder gezien als een hobby- luisvrouwtje', zegt zei achteraf die periode. Inmiddels is haar |f Aarde en Hemel een bloeiende onderneming en spreekt haar manier van werken velen aan. Werkwijze 'Het principe van een afscheidshuis is in Nederland nog niet zo bekend. Sommige mensen vinden De Vlinder wel eens te klein, maar dat bepaalt juist die huiselijke sfeer. Mensen kun nen hier dag en nacht terecht om bij hun overleden dierbare te zijn. Ze krij gen een sleutel en kunnen koffie en thee zetten en rustig gaan zitten bij de overledene. Sommigen zitten er 's morgens al in alle vroegte.' Zodra zij wordt gebeld gaat Roeper zo snel mogelijk bij de familie langs. 'Je merkt dat de mensen dat graag wil len. Ze zitten vol emoties en weten dat er van alles georganiseerd moet worden, maar niet hoe. Het geeft rust als ze weten dat iemand die organi satie overneemt.' Vooral de zorg om de overledene is kort na het sterven groot. 'Het gebeurt regelmatig dat ik 's nachts nog een overledene sta te wassen.Dat hoort ook zo. Ik vind het respectloos om iemand na het over lijden er lang onverzorgd bij te laten komen ter sprake als Roeper de na bestaanden bezoekt. 'Eerst zijn de mensen vaak wat afstandelijk. Ze zien je soms toch wel als die zwarte raaf die over de rug van een dode heen geld verdient. Ze zeggen dat niet altijd, maar je voelt het. Later wordt dat anders. Als de mensen zien dat je naar ze luistert en meevoelt worden ze heel open. In dit vak maak je mensen op hun puurst mee.' Rouwproces Naar eigen zeggen gebeurt het Roe per regelmatig dat zij tijdens de huis bezoeken haar emoties toont. 'Het is misschien met professioneel, maar je voelt het verdriet van anderen. En soms komt het heel dichtbij. Ik heb zelf een man en twee kinderen. Dan stel je je voor hoe het is als het je zelf zou overkomen. Maar het is niet zo dat ik dichtklap. Het werk wordt ge daan zoals het gedaan moet worden, ik word nooit verlamd door mijn eigen emoties.' Hoewel sommige nabe staanden het liefst zien dat Roeper alles regelt, probeert zij de familie zoveel mogelijk bij de uitvaart te be- Or.dor v.l.n.r. Duvo Blen. KosperZijm (broertje), Maarten Kalusche, Jeen Everaarts. Onno Teipsin, Ruben Boogaard. Ronnio Blom. '3 de jongens op <lc foto spreek ik eigen lillccn de keeper nog wel eens. Hij liccft llcnlicdnjf van zijn vader overgeno- De andoren ben ik uit bel oog verloren, tt ik heb maar heel kon met dttc gasten ipedd Toen ik veenien was, verhuisden Mar een ander dorp op Texel, baar ben laan voetballen in het BI-elftal van Bsc Boys. Hoewel dal qua leeftijd hoog trepen was, stak ik er nel als bij ZD11 met lm schouders bovenuit. Daarom meldde Wrste aflevering van de nieuwe De oude teamfoto van.In ^maandblad Elf. vertelt voet- Sieme Zijm over zijn tijd bij Dat Zijm al enige tijd van het 'af is, blijkt uit enkele slordig- lift het verhaal. Zo spreekt hij tes dorpen op het eiland en ver- 'N de twee broers Iwen en Rob Texel Ik vlieg er graag op. Behalve dat het vanuit Lelystad een mooie vlucht is, over het IJs- selmeer en de Waddenzee, heeft Texel, samen met Ame land, verreweg het leukste vliegveld van Nederland. Dat koint vooral door Ed de Bruin, de havenmeester van het veld. Echt een van de sympathiek ste mensen uit de Nederlandse luchtvaartwereld. Hij pro beert wat van zijn vliegveld te maken. Er is een groot terras. Hij heeft enkele luchthaven appartementen. En soms krijg je een autootje mee, zodat je even naar het strand kunt rij den. Heel hartelijk. Ik ken dan ook mensen die speciaal naar zijn grasveld vliegen om te tan ken. Met de boot ben je een dag zoet om op Texel te komen. Door het luchtruim doe je het binnen twintig minuten. de Financiële Telegraaf, onderdeel van de Telegraaf op Zondag. Onder de kop Naar Texel om Ie tanken werd Willem-Jan van den Dijssel geïnter viewd. Hij was onder andere be stuursvoorzitter van hotelgroep Kras- napolsky, voorman van Newconomy en tegenwoordig partner bij First Dutch Capital. Verslingerd aan vlie gen bezoekt Van den Dijssel regelma tig Texel. 'Ik vlieg er graag op. Samen met Ameland heeft Texel verreweg het leukste vliegveld van Nederland', zo vertelt de zakenman in het inter view, Hij steekt vooral havenmeester Ed de Bruijn een flinke veer in de hoed. 'Echt een van de sympathiek ste mensen uit de luchtvaartwereld. Hij probeert wat van zijn vliegveld te maken...)' Door het organiseren en ondersteunen van vakantiekampen, dagjes uit en soortgelijke activiteiten toveren we weer een lach op hun gezicht. Giro 1247 www.jantjebeton.nl Een aardig stukje Texelpromotie was afgelopen weekend terug te vinden in Samen met een team van wijkver pleegkundigen van de Jeugdge zondheidszorg, medewerkers pre ventie van het Bureau Jeugdzorg en een verpleegkundige van de GGD verzorgt de Gezondheidswijzer van Corbis Plus de cursus Opvoeden zó. De cursus is bestemd voor ouders (en verzorgers) van kinderen van 3 tot 12 jaar en bestaat uit vijf bijeenkom sten van twee uur. Tijdens de cursus worden ouders videobeelden van al ledaagse situaties getoond en krijgen ze informatie over hoe daar het beste op te reageren. Ook is er ruimte voor het uitwisselen van ervaringen. De cursus wordt gegeven in het wijk- gebouw aan de Schoonoordsingel in Den Burg. Deelname kost €12,-, echtparen betalen €18,-. Voor aan meldingen en inlichtingen: de Ge zondheidswijzer, tel, 0223-650135 of e-mail gezondheidswijzer@corbis plus.nl meer respect gekregen voor mensen. Er zijn gewoon heel veel lieve men sen, Er is vaak een heel close contact en dat is het allermooiste in dit vak.' Niettemin kent haar werk ook minder leuke kanten. Zoals het ter sprake brengen van de kosten. 'Tijdens de gesprekken wordt er ook gesproken over geld. Ik vertel wat het ongeveer kan kosten. Ook dat hoort er nu een maal bij. Als mensen geen budget hebben, wil ik dat ook graag weten. Dan kan ik ze adviseren hoe ze zo zuinig mogelijk kunnen doen.' Hoelang zij dit werk nog blijft doen, weet Roeper niet precies. 'Ik denk dat ik nog een jaar of tien doorga. Dan treed ik misschien wat meer terug naar de achtergrond. Want nu moet ik gewoon zeven dagen per week vierentwintig uur per dag beschik baar zijn. Eigenlijk moet ik bij alle activiteiten waarbij ik niet gestoord wil worden mezelf vrijroosteren, om dat ik anders ieder moment opgeroe pen kan worden. Als ik straks klein kinderen heb, wil ik dat niet meer. Dan wil ik daar lekker rustig van kunnen genieten.' Tekst en foto Louise van der Sluis val gecremeerd worden en een plechtigheid vanuit de doopsgezinde kerk, omdat dat mijn geloofsgemeen schap is. Verder moeten mijn nabe staanden maar zien. Ik ben er zelf niet meer en zij moeten verder. Dus welke muziek er wordt gedraaid of hoe de verdere invulling is, dat bepalen zij. Dat probeer ik ook mensen mee te geven die hun eigen begrafenis wil len regelen: laat ruimte voor de in breng van de nabestaanden. Zij moe ten tenslotte verder.' Haar eigen geloof speelt volgens Roeper geen rol in haar werk 'Het bepaalt wel hoe ik In het leven sta. Het beïnvloedt mijn persoon. Doops gezinden maken hun eigen gods beeld. Vanuit die visie kan ik me heel gemakkelijk verplaatsen in anderen. Ook als die een andere godsdienst belijden of helemaal niet gelovig zijn. Of mensen wel of niet in de kerk ko men, bepaalt niet of ze een goed mens zijn.' Andersom heeft haar werk wel haar eigen kijk op het leven veranderd. 'Ik ben een enorme le vensgenieter. Dat is nog sterker ge worden door dit werk Ik heb ook Afscheid nemen bestaat niet. Het is ongelooflijk dat er een einde aan haar leven is gekomen, zo Ineens. Dat ons leven verder zal gaan en zij niet meer bij ons zal zijn Mijn lieve Ada Adriana Maria de Ridder-Bakker 12-9-1948 t 20-9-2004 De leegte die zii bij ons achterlaat is onvoorstelbaar Bram de Ridder Simone en Wout Myrthe, Jeff Monique en Arnold Beatrixlaan 120 1791 GG Den Burg Ada is thuis. Donderdag 23 september wordt de avondwake gehouden om 19.30 uur in de R.K. kerk, Molen straat 36 te Den Burg. Aansluitend is er gelegen heid tot condoleren. We nemen afscheid van Ada op vrijdag 24 sep tember om 10.30 uur in bovengenoemde kerk, waarna we Ada begeleiden naar haar laatste rust plaats op de R.K. begraafplaats aan de Kees- omlaan. Geen bezoek aan huis. Veel te kort mocht je onze oma zijn, want wat vond je dat toch fijn. Leuke dingen met ons samen doen, je gaf ons liefde, knuffels en een dikke zoen. Dag oma Ada Myrthe en Jeff Plotseling is uit ons midden weggenomen mijn lieve schoondochter Ada Moeder Geschokt en héél verdrietig zijn wij door het plot selinge overlijden van onze lieve zus, schoonzus en tante Ada Wij wensen Bram, Simone, Wout, Monique, Arnold, Myrthe en Jeff heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Oudeschild: Dick en Will De Cocksdorp: Ria en Jan Eierland: Marianne en Gerard Oudeschild: Tineke en Jan Den Burg: Tom Den Burg: Corrie en Henk Maassluis: Joke en Jan Neven en nichten. 20 september 2004 Veel te vroeg voor ons begrip is, na een korte ziekenhuisopname, weggenomen onze lieve schoonzus Ada Piet en Bea Kees en Trees Martien en Carla Dia en Rob Neven en nichten Dag tante Ada Ome Bram, Simone, Wout, Monique en Arnold heel veel sterkte met dit grote verlies. Tamara, Mathijs en Sam Bij ieder afscheid wordt een herinnering geboren Salvador Dali Onvoorstelbaar, onze lieve vriendin Ada is er met meer. We zullen haar warmte en humor heel erg missen. We wensen Bram, Simone en Wout, Monique en Arnold sterkte toe in de komende moeilijke tijd Hetty Jan Gretha en Martin Elles en Fedor Mirjam Een Jong Leven Te weinig tijd gegeven Te kort Op deze aarde Hans, Marijke Louisa, Pascal Mirella, Sander Susanna, Jan Willem Woorden schieten ons tekort. Een leven geleefd, een leven gedeeld Een leven van altijd samen zijn Een leven met zoveel leuke dingen en vol mooie herinnenngen Dat leven zal nooit meer hetzelfde zijn Tijdens onze fijne vakantie is geheel onverwacht overleden mijn lieve man, onze lieve vader, schoonvader en opa Johannes Arnoldus Henstra Johan 29-3-1938 16-9-2004 Jancina Henstra-Verlaan Sacha Romy, Marit Patricia en Gerard Kirsten, Jeffrey Plevierstraat 18 1796 AL De Koog Er is gelegenheid tot condoleren op dinsdag 21 september van 19.30 uur tot 20.00 uur in de Her vormde Kerk op het Dorpsplein in De Koog. De afscheidsplechtigheid wordt in overeenstem ming met de wens van pa gehouden in besloten kring. De begrafenis vindt op woensdag 22 september om 14.30 uur plaats op de Algemene Begraaf plaats aan de Kogerstraat te Den Burg. i \e rmoppt c mzz/i vus u fnastpé Wat is er! Waarom huil je? Er is iets ergs met Opa gebeurd Is ie gevallen? Ja, Opa is gevallen, Opa is doodgegaan Doet ie het dan niet meer? Nee lieverd, Opa doet het niet meer Lieve Opa wat zullen we je missen. Het fietsen, het wande len, lekker gek doen. kiekeboe spelen of scheu ren in het winkelwagentje. Dag ouwe vrijkous... Liefs en xxx Kirsten, je kleine prinsesje Jeffrey, je kleine man Kyra, V' Micky, Manny, Mmoes

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2004 | | pagina 3