Martin Janssen verkende deel van China per fieü
Texelaar bezienswaardigheid
voor plaatselijke bevolking
Nieuw educatief
centrum in De Waal
www. tQXQlwereldwijd. nl
.TEXELSE j COURANT"
f V
f I 'U
Van eiland Texel tot Texel cavia
Raad: Fietsstroken,
geen fietspad
langs Grensweg
Verpleeghuis
scoort goed
Wat ik zeggen wou.
Toeristenbelasting
VRIJDAG 24 SEPTEMBER 2004
De bergen waarover hij fietste waren zo hoog dat hij geregeld
last had van hoogteziekte. Hij moest zich soms voeden met
biscuitjes die zo droog en oud waren dat ze waarschijnlijk nog
uit het Mao-tijdperk dateerden. En hij belandde bijna in de ge
vangenis omdat hij een weg gebruikte die verboden was voor
buitenlanders. Toch kan Martin Janssen met China een nieuw
land toevoegen aan de lange reeks die hij al per fiets doortrok.
'Ik vind het zelf eigenlijk helemaal met meer zo bijzonder', meldt
de gymnastiekleraar uit De Koog.
Sinds Martin Janssen twintig jaar
geleden op een fiets stapte om zijn
zinnen te verzetten en de sores van
zijn echtscheiding van zich af te trap
pen, heeft hij vele tienduizenden ki
lometers afgelegd. Hij fietste in twee
weken van Basel naar Parijs, stopte
toen met roken en drinken en rondde
vervolgens in één zomervakantie het
Italiaanse eiland Sicilië, 'Het was
kicken dat ik dat haalde. Ik had nooit
eerder veel gefietst. Wel als school
jongen. Toen toerde ik met vnenden
door de Benelux en heb ik ook Texel
leren kennen. Maar daarna had ik er
nooit veel meer aan gedaan. Vanaf
het moment dat ik Sicilië rondreed,
heb ik bijna elke vakantie benut om
te fietsen, van de eerste tot en met de
laatste dag.'
Hij verkende een ongekend aantal
landen en zag alle uithoeken van Eu
ropa, van de Noordkaap tot Gibraltar
en van het meest westelijke puntje
van Portugal tot de Balkan en Oost-
Europa. Albanië is het enige land dat
hij (voorlopig) links liet liggen. Verder
toerde hij door Cuba, Mexico en Au
stralië, beklom hij op de mountain
bike de toppen van het Atlasgebergte
in Marokko en trotseerde hij zelfs de
gevaren van het door drugsbaronnen
geregeerde Colombia. 'Ik ben er zelfs
in het journaal geweest, waardoor ik
een bekendheid in het hele land
werd. Ze vonden het ongelooflijk dat
ik nog niet was beroofd of vermoord.
Ze waarschuwden ook: als je nu nog
verder gaat, schieten ze ye van ye fiets.
Dat was wel heavy. Ik was natuurlijk
wel eens bang, maar ik ben altijd
doorgereden. Als ergens langs de
kant een gewapende groep stond,
reed ik er meteen op af om een
praatje aan te knopen. I am Janssen
trom Holland, Tour de Colombia, dat
soort kreten. Er is me niets gebeurd,
ik ben alleen maar gerold, maar dat
had me overal kunnen overkomen.
En ik ben ontsnapt aan een overval
op mijn hotel. Toen ik was geïnter
viewd door het journaal heb ik een
paar dagen gewacht om mezelf op
televisie te kunnen zien. Maar na drie
dagen ben ik toch maar verder ge
fietst, waardoor ik de uitzending heb
gemist. Juist op die dag werd het
hotel door gewapende mannen over
vallen.'
Kennis uit Slovenië
Afgelopen zomer verkende de inmid
dels 51 -jarige Janssen (die sinds zijn
23ste op Texel woont) een deel van
het zuiden van China per fiets. An
ders dan normaal was hij in gezel
schap van een kennis uit Slovenie,
Darinka, die hij tijdens zijn fietstocht
op Cuba had leren kennen en met wie
hij nog af en toe contact per e-mail
had gehad. Anderhalve week voor
Janssens vertrek schreef ze dat haar
fietsvakantie met een vriendin met
doorging en in een opwelling mailde
hij terug dat ze dan maar mee moest
naar China. 'Tot mijn verbazing
meldde ze een paar dagen later dat
ze een visum en vliegtuigtickets had.
Ongelooflijk, want ik had èr veel lan
ger over gedaan om alles geregeld te
krijgen. Eerst had ik een beetje spijt
dat ik zo maar wat had geroepen. Ik
zag me toch met iemand opge
scheept. Maar achteraf is het niet
verkeerd geweest. Door de taal is het
bijna onmogelijk te communiceren in
China, waardoor je er best eenzaam
bent. Onderweg kwamen we een
Australische jongen tegen die in zijn
eentje aan het fietsen was en daar
':Xx. ïhk
ji-JtSbxAA
Naast wegen van asfalt en beton kregen de reizigers te maken met keienwegen, grintpaden,
prutwegen, modderlawines, zuigende rode modder, steenlawines en wegen in aanleg.
absoluut niet tegen kon. Hij klampte
zich aan ons vast en reed voortdu
rend achter ons aan Stopten we om
te eten, dan stopte hij ook Moesten
we plassen, dan hij ook Samen heb
ben we nog een schuur in de bergen
gekraakt om de nacht door te bren
gen. Die jongen had mets bij zich.
Ongelooflijk, hij sliep onder een land
kaart.'
Omstandigheden
Janssen en zijn kompaan startten in
de stad Kunming, vlakbij het door
China geannexeerde Tibet, en reden
via Dali, Lijinang, ütgang, Leshan en
Zhadiong terug naar Kunming, een
'rondje' van ongeveer 2850 kilome
ter, waarover ze volgens eigen waar
neming precies tweehonderdach-
tieneneenhalf uur fietsten. Ze kregen
met sterk wisselende omstandighe
den te maken. 'Het weer was van
heet en vochtig in de lage gedeeltes
tot nat en heel koud in de bergen.'
Over de wegen in het laatste deel
schreef hij in zijn nieuwsbrief die hij
vanuit China per e-mail aan het thuis
front stuurde: 'We hadden toen nog
900 kilometer voor de boeg naar
Kunming en dachten dat het geen
problemen zou opleveren, want de
wegen op de kaart zagen er goed uit.
Niet was echter minder waar. Het
eerste stukje ging over een prima
betonweg, maar al gauw veranderde
de weg in onverharde energie
verslindende tracks. Keienwegen,
grintpaden, prutwegen, modder
lawines, tot aan de knieën door de
zuigende rode modder, steenlawines
en wegen in aanleg vertraagden de
dagelijkse afstand tot ongeveer 60
kilometer. De spatborden van de fiets
moesten regelmatig leeg gepeuterd
worden, door de modder draaiden de
wielen amper meer, soms om de paar
honderd meter We kwamen er bi|na
niemand tegen en moesten ons voor
namelijk voeden met biscuitjes die
we in de dorpswinkels konden ko
pen, sommige zo droog en oud dat
ze uit het Mao-tijdperk moesten zijn.'
De weg vragen
Naar de weg vragen had weinig of
geen zin, ontdekte Janssen al snel
'Mensen gristen meteen de kaart uit
je hand, hielden 'm op de kop of ble
ven alleen maar zoeken. Meestal be
aamden ze alleen maar je vraag, uit
beleefdheid denk ik, maar het ge
beurde ook dat ze je de kant opstuur
den waar je net vandaan kwam en
waarvan je zeker wist dat de stad
waar je heen moest er niet lag Eén
man bleef stoïcijns ki|ken op elke
vraag en zei geen woord. Ik heb hem
tenslotte maar vriendelijk bedankt
voor zijn hulp. Fantastisch, maar je
had er mets aan Het gebeurde gere
geld dat we niet wisten waar we wa
ren. Dan oriënteerden we ons maar
met behulp van de zon. Uiteindelijk
kwam het wel weer goed. Het maakte
ook niet zoveel uit. Ik maak altijd een
heel grove planning waar ik naartoe
wil en wat ik wil zien, maar ik ben
Om de grootste Boeddha ter wereld te zien, moesten Martin Janssen en zijn reisgenote meerdere passen van ruim boven de 4000 meter
over, waaronder één van 4718 meter.
daarin heel vrij. Ik kan ook zomaar
besluiten om te keren en een heel
andere kant op te gaan. Het enige is
dat ik op de helft van de vakantie aan
de terugweg moet gaan denken. Ik
weet ook nooit van te voren waar ik
slaap. In een hotel, bij mensen thuis
of, zoals tijdens deze vakantie, zo
maar ergens in een schuur. Ik slaap
ook wel eens in de buitenlucht, als
het niet anders kan. Op een bankje,
dan heb je geen last van slangen. De
kunst is om zo weinig mogelijk mee
te nemen op de fiets, heel basic. Al
leen een slaapzak en een matrasje
heb ik altijd wel bij me.'
Politiebureau
In één van de dorpen zagen ze zich
plots omgeven door politieagenten
en werden ze verzocht om vóór de
politieauto uit naar het bureau te rij
den. 'Het bleek dat we op een weg
reden die verboden was voor buiten
landers. Ik had er wel eens van ge
hoord dat die bestonden, maar vol
gens een Chinees die ik op Texel had
gesproken was dat lang geleden.
Maar op deze weg hadden we dus
niet mogen rijden. Dat stond volgens
de politie op de borden, maar die
konden we niet lezen.'
Op het politiebureau werden ze on
dervraagd met behulp van een timide
tolk, die elke vraag begon met:May
I ask you a question?' Na twee uur
hadden de autorifeiten een rapport
opgesteld, dat Janssen en zijn
reisgenote niet konden lezen, maar
dat ze wel moesten ondertekenen. 'Ik
vroeg: we gaan toch niet naar de ge
vangenis? Dat was niet zo. We moes
ten op de foto. Alleen, met de fiets en
toen ook nog samen met die mensen
van de politie. Dat vonden ze interes
sant. denk ik. Volgens mij zijn we nu
in heel wat Chinese huiskamers op
de foto te zien.'
Onderweg waren Janssen en zijn
reisgenote een bezienswaardigheid.
'Buiten de toeristische trekpleisters
werden we in de dorpen op onze
route bij aankomst gelijk ingesloten
door een nieuwsgierige menigte, die
ons bleef nakijken tot we het dorp
weer uitfietsten. Ook de fiets kreeg de
nodige aandacht. Op de eerste dag
werden we door studenten uitgeno
digd hun school te bezoeken. We kre
gen er te eten en door de leerkrach
ten werden we gevraagd 's avonds
een lezing te geven. Waarover, dat
maakte niet uit. Ze vonden alles in
teressant. Ik heb wat verteld over
Nederland, dat het onder zeeniveau
ligt, dat vroeger molens werden ge
bruikt om het droog te houden. Ze
bleken er al opvallend veel van af te
weten. Maar ik heb ook gewoon over
mijn hobby's verteld en een liedje met
ze gezongen. En over de Neder
landse voetballers kun je altijd begin
nen. Die kennen ze over de hele we
reld.'
Gefrituurde meelwormen
De gesprekken met de Engels spre
kende scholieren waren uitzonderlijk,
zeker voor een gebied waar toerisme
een nog vrijwel onbekend begrip is.
Toch hadden Janssen en zijn
kompaan in het dagelijks leven gere
geld te maken met de plaatselijke
bevolking. Janssen bezocht eens de
kapper en liet zich er wassen en knip
pen. 'Daarna kon je je ook laten mas
seren, van je kruin tot je onderrug. Dat
was best lekker. Samen duurde dat
ongeveer twee uur en je betaalde er
twee euro voor Niet duur, nee, maar
heel China was goedkoop. Een over
nachting op een twee persoons
kamer kostte twee of drie euro. Wilde
je er ontbijt en een maaltijd bij, dan
kwam dat op vijf euro voor twee per
sonen.'
Janssen had zich voorgenomen zich
te wagen aan alles wat hem werd
voorgezet, maar al te exotische ge
rechten werden hem bespaard. 'In
Kunming heb ik wel gefrituurde meel
wormen gegeten. Ze hadden weinig
smaak En in voormalig Tibet kregen
we yakvlees te eten. In restaurants
zocht je je eigen groenten uit en die
verhitten ze ter plekke kort en met
heel hoog vuur in een wok. Daar at je
rijst bij. Vlees heb ik een beetle ge
meden, want ik ben er tijdens een
vakantie in India eens vreselijk ziek
van geweest, waarschijnlijk doordat
het bedorven was. In plaats daarvan
heb ik veel eieren gegeten. Daar word
je niet dik van. Ik had het met eens in
de gaten, maar thuis ontdekte ik dat
ik negen kilo was afgevallen. Dat was
een leuke bijkomstigheid.'
Wennen moest Janssen aan de ge
meenschappelijk gebruikte wc's. 'In
de dorpen waren er vaak maar een
paar voor een halve straat of buurt.
Daar zit je dan, naast elkaar, zonder
enige privacy. Dat was een bijzondere
ervaring. Eén keer was de wc hon
derd meter van de plaats waar we
sliepen en de dichtstbijzijnde kraan,
om te wassen en je tanden te poet
sen, vijfentwintig meter de andere
kant op. Over de hygiène maken ze
zich niet erg druk in China. Eenmaal
thuis heb ik nog een week last gehad
van de vlooien- en luizenbeten.'
Klederdracht
Janssen en zijn reisgenote waren niet
op zoek naar toeristische trekpleis
ters. 'Ik voel me geen toerist, maar
reiziger. Als ik mijn camera pak en die
voor mijn buik hang, ben ik een toe
rist, al heb ik met eens zo'n grote
camera. Maar fietsend, of met de fiets
aan de hand door de stad lopend,
ben ik reiziger.' Toch waren er hoog
tepunten genoeg tijdens hun reis. In
Litang, een plaatsje op 4100 meter,
woonden ze een festival bij met een
parade van bevolkingsgroepen in kle
derdracht en veel galopperende
paarden en ruiters. Ze bezochten
enkele kloosters en verbaasden zich
.I
over de Tibetaanse monniken,;
het westen nog steeds bekends
om hun sobere leefwijze, mj
werkelijkheid rondrijden op
motoren, dure horloges om het
en het contact met elkaar onder
den via de nieuwste mobiele
foons In Leshan zagen ze hetj
ste Boeddhabeeld ter wereld, uijl
hakt in een berg. Om daar te kof
moesten ze meerdere passenj
die ruim 4000 meter boven zeei
liggen. 'De hoogste lag op 4718
ter. Ik had er geregeld last van
zeurende hoofdpijn, waarsch
het begin van hoogteziekte.'
Het samen reizen beviel Jan
goed, ook al omdat beide reisj
ten elkaar erg vrij lieten. 'Op hetj
zag Darinka het niet meer zo ei
ten. Als ze een berg zag, stapte
af en ook keienwegen hield ze
gezien. Een paar keer hield ze
vrachtwagen aan om mee te rj
We zagen elkaar dan 's avondsi
Ondanks de slechte wegen, wan
twee weer op tijd in Kunming
was mede te danken aan de 1)
lometer die ze op één dag op
autoweg aflegden. 'Konden we
nog een dag shoppen en onze
sen schoonmaken', schreef Jan
in zijn nieuwsbrief aan vriend]
familie. 'De terugreis was ook a
vermoeiend. Vier uur vliegen naa
gapore, daar zeven uur wachti
toen twaalf uur vliegen naar An
dam. Lekker om weer thuis tezj
Zijn laatste reis is het vast ma
weest. 'Ik heb Alaska en Chili m
het programma staan. Dat klink:
wat, maar zelf vind ik het
helemaal niet zo bijzonder mee
is een manier geworden om mj
kantie door te brengen. Op het s
liggen bakken is nu eenmaal
voor mij. Of een georganiseerd!
ik moet er niet aan denken Mi
allen in de bus van de ene na
andere toeristische plaats u
Juist daar tussenin kom je dei
Chinezen tegen. Ik wil graag no:
keer naar China, want ik hebn
veel gezien als ik had gehoopt
is uiteindelijk niet eens zo'n
rondje geweest. Ik fiets tegenw
een stuk rustiger dan tijden;
eerste vakanties. Toen reed ik:
honderdvijftig kilometer per
zevenduizend kilometer in ze
ken. Ik zag bijna niks, deed R
twee uur en was voor de resl
maar aan het fietsen. Nu wil
meer zien.
Joop R
Hij had zich voorgenomen alles te eten wat hem zou worden voorgezet, maar al It
sche gerechten werden Janssen bespaard.
r Vt-f - S, 1
T«Ml
Kkrutbsci rocd tcMpn
Wie het woord Texel intikt in de
zoekmachines op internet vindt ui
teraard honderden vermeldingen
die op de een of andere manier met
ons eiland te maken hebben.
Bedrijvigheid, vakantie-ervaringen,
Texelse natuur, enzovoort. Wie ver
der zoekt, treft echter ook een an
der Texel aan. Een korte inventari
satie levert een aantal aardige
Texels op. Bekend is natuurlijk het
Texelse schapenras, dat in vele lan
den op het internet is terug te vin
den. Tientallen websites over de
hele wereld zijn gewijd aan 'ons
schaap'. Minder bekend is vermoe
delijk de Texel cavia. Een langharige
cavia, in meerdere kleuren die om
onduidelijke redenen de typering
Texel heeft meegekregen. In de
textielwereld, zowel op ons conti
nent als in Noord-Amerika, staat
Texel voor de fabricage van een
bepaalde textielsoort die vooral in
technische beroepen wordt ge
bruikt. Wie denkt meer over het ei
land te weten te komen, kan ook
terechtkomen op verschillende
websites van computerbedrijven. In
de grafische wereld komen we
Texel namelijk ook regelmatig te
gen. Daar staat Texel voor Texture
Element. Dat is het kleinste grafi
sche element in een 2-dimensio-
naal oppervlak dat om een 3-
dimensionaal object wordt gepro
jecteerd. Kortom, Texel voor gevor
derden. Leuke website over Texel
gezien? Mail de redactie: redactie
©texelsecourant.nl.
In de voormalige basisschool van
De Waal wordt medio oktober een
nieuw educatief centrum geopend.
Het centrum wordt gerund door
Ger van der Pas en echtgenoot Jan
de Laat. Dit duo stond eerder aan
de basis van opleidingscentrum De
Zonneboom in Leiden. Voor het
Texelse centrum worden twee
schoollokalen en de voormalige
lerarenkamer gehuurd.
'We zijn hard bezig om alles op tijd
klaar te krijgen. Pas vorige week
hoorden we dat het definitief door
kon gaan, dus er moet nog veel ge
beuren', vertelt Van der Pas. Zij wordt
verantwoordelijk voor de coördinatie
en de programmering. Texel is voor
haar al bekend terrein. Al enige jaren
verzorgt De Zonneboom met regel
maat cursussen op Texel. 'We zaten
altijd in Bloem en Bos, maar daar was
de werkruimte erg klein. Nu krijgen
we veel meer ruimte om te werken.'
Het aanbod van het nieuwe centrum,
dat binnenkort wordt omgedoopt tot
De Zonnewealde (een combinatie
van De Zonneboom en De Waal vol
gens de oude Texelse spelling, red.)
wordt zeer divers. Er zullen kunstzin
nige en ambachtelijke cursussen en
workshops worden georganiseerd,
variërend van tekenen en schilderen
tot beeldhouwen, koper drijven en
meubel maken. Verschillende docen
ten zijn afkomstig van Texel. Dit jaar
worden echter alleen cursussen ver
zorgd in de herfst- en kerstvakantie.
'Volgend jaar willen we dat uitbreiden
en veel meer activiteiten gaan ont
plooien', vult PR-vrouw Nettie van de
Brake aan. Het centrum richt zich op
zowel Texelaars als overkanters. Het
duo benadrukt dat het met de bedoe
ling is te concurreren met bestaande
organisaties die mogelijk vergelijk
bare cursussen aanbieden. 'Wij wer
ken vanuit een duidelijke filosofie, die
vooral is gericht op zelfontplooiing.
Het is de bedoeling dat deelnemers
hun horizon kunnen verbreden en
hun eigen mogelijkheden ontdekken.
Het gaat beslist niet om prestatie',
verduidelijkt Van der Pas.
Elementen
Het centrum start in de herfstvakantie
met de eerste activiteiten. Zaterdag
16 oktober kunnen belangstellenden
tussen 16.00 en 17.00 uur een kijkje
nemen in het nieuwe centrum en zich
laten informeren over het cursus
aanbod. De eerste cursussen staan
in het teken van de elementen, aarde,
water, lucht en vuur Op maandag 18
oktober wordt aangevangen met de
meerdaagse cursus Water en Lucht,
waarbij een combinatie van excursie,
experiment, tekenen, schilderen,
boetseren, bewegingsexpressie en
spel wordt geboden. Deze cursus,
die wordt geleid door oud-Texelse Wil
Uitgeest en Paul van Dijk, duurt tot en
met donderdag 21 oktober. Op die
laatste dag begint de cursus Vuur,
waarbij onder leiding van Jan de Laat
ijzer wordt gesmeden. Het element
Aarde komt in brede zin aan bod tij
dens de boetseercursus die onder
leiding van docentes Kerstin Edel-
mann en Klarina Combé begint op
maandag 25 oktober en duurt tot
donderdag 28 oktober. Edelmann
leert de cursisten boetseren, terwijl
Combé het onderdeel bewegmgs-
De politiek ziet liever fietsstroken
langs de Grensweg dan een fiets
pad. Verkeerswethouder Corry
Heijne kreeg maandagavond op
dracht naar de financiële conse
quenties te kijken. De aanleg van
een fietspad wordt namelijk voor
een groot deel gesubsidieerd, ter
wijl dit bij fietsstroken mogelijk niet
het geval is.
Veel keus heeft de wethouder niet.
Buurtbewoners weigeren grond af te
staan voor het fietspad, dat ge
meente en Staatsbosbeheer bij voor
keur aan de noordkant van de Grens
weg aanleggen. Cees van den Berg
schreef namens de bewoners een
brief waarin hij pleit voor de aanleg
van twee fietsstroken van tachtig
centimeter, zoals ook aan het Schil
derend. Verder wil hij de maximum
snelheid terugbrengen.
Dat er iets moet gebeuren, lijdt vol
gens velen geen twijfel. Het is een
drukke route, met veel wandelaars,
fietsers en automobilisten. Wegens
het risico op ongevallen heeft
Connexxion de halte al opgeheven.
Met name wandelaars vormen vol
gens de gemeente een risico, vooral
als het donker is Met name voor hen
wordt een fietspad als een veilige
optie beschouwd. Maar bezwaar
makers lieten tijdens een besloten
hoorzitting onlangs blijken niet van
expressie voor haar rekening neemt.
Nadere informatie is te verkrijgen via
Ger van der Pas, tel. 071-5123137 of
Nettie van de Brake, tel. 319688.
Meer over de filosofie achter de cur
sussen is na te lezen op de website
www.zonneboom.nl.
hun standpunt te zijn geweken. Als
die weigeren vrijwillig grond af te
staan, kan de gemeente het fietspad
op korte termijn wel vergeten en grijpt
dus naast de zogeheten GDU-gelden
van de provincie 'Een prachtig plan,
maar met uitvoerbaar', oordeelde
Frans Visman (D66) daarom. Net als
vertegenwoordigers van alle andere
fracties pleitte hij voor de fiets
stroken. Jan Koolhof (CDA): 'Wa
zouden we moeilijk doen? De,
ling Grondzaken zegt dat het
lijk is. Het is nog goedkoper ook
moet nog maar blijken',
Hei|nen, die wel erkende daté
voering minder kost, maar beti
of ook fietsstroken in aanmi
komen voor subsidie.
Het Verpleeghuis is er goed vanaf
gekomen bij een inspectie die twee
Inspecteurs voor de Gezondheids
zorg hebben gehouden. Dat meldt
huisblad In Vogelvlucht van het
zorgcentrum.
Volgens de inspectie heeft het Ver
pleeghuis haar zorgplannen goed op
papier staan. De inspectie was zeer
tevreden over de kwaliteit van de zorg
en stelde ook vast dat afgesproken
beleid daadwerkelijk wordt uitge
voerd. Naast de zorgplannen werden
eveneens het zorgdossier, der
zorg en de zorg bij continentie:
nissen onder de loep genome
inspecteurs, die jaarlijks insp*
uitvoeren bij het zorgcentrum,
ken een dag lang met medewe
de cliëntenraad, de verpleeghui
een teamleider en locatiedire
Geertje van Lingen. Volgens h
de goede beoordeling van dez<
danken aan de bottom-up r
van werken. 'We hebben ervoi
kozen dat medewerkers worde
trokken bij het opstellen van (fc
tocollen. Ze denken zelf meeo<
plannen in plaats van dat zj
bovenaf worden opgelegd doe
management'
De forensenbelasting stijgt volgend
jaar met zeven procent en de
toeristenbelasting met vijf cent en
twee cent trendmatige verhoging. De
toerist betaalt zo mee aan de zoge
heten kanjerprojecten. Nu betalen de
toeristen dit jaar al ruim twee miljoen
euro. En wat kriigen zij daarvoor te
rug? Wat heeft de toerist voor belang
bij een nieuw gemeentehuis? De
enige keren dat hij daar komt, is om
de forensenbelasting te betalen of de
boetes voor verkeerd parkeren. Maar
de fietsende toerist moet nog steeds
uitwijken voor voortjagende auto's en
de rolstoelgebondenen kunne
steeds met overal terecht. Er zo
nog veel meer voorzieningen»
potje voor de toeristen gehaat
nen worden. Want wat is TeXf
der toeristen? Wij zijn blij met
betaalbaar en met vele die'
Maar wat zou het zijn zonderH
ten? Wat is de horeca zondert
ten? De middenstand? Decafll
huisjesverhuurders enzovoort.
Zonder toeristen ziet Texel
anders uit. Denk eens aan de1
gelegenheid Maar toch moet»
rug van de onmondige toerist»
lasting weer worden verhoogd
even en Texel wordt te duur voo'
j.a
Wieringe'
(camping De Robber."
