3 'Ons leven hier is
Seen soort vakantie'
^Bekende Amsterdamse kroegbaas werd Texelse meubelmaker
Alcohol is een
belangrijke partner'
.TEXELSE 3
COURANT"
Scheuren door zout water
5,'m I |,rnyT|lj
Ga naar Klimaatplan.nl!
VRIJDAG 21 JANUARI 2005
0906 vJ
rg.te
visite gaat hij nooit. Ook verjaardagen en begrafenissen slaat
>aar{iijover- Niettemin is iedereen welkom bij Carel Tieman (57) en
szoiprengt hij zijn tijd graag door in de kroeg met vrienden en be-
3" benden. De man achter de bekende Amsterdamse kroeg Carels
Jï^afé houdt van gezelligheid. En van drank. Want dat is naast
p a({ijn echtgenote Nicolien zijn belangrijkste partner. 'Of ik alco
holist ben? Ja, dat ben ik. Maar gelukkig heb ik hobby's, dat
Daioudt me van de straat. Af en toe doorzakken oké, maar meestal
g^ind ik dat zonde van de tijd. Ik wil wel om zeven uur op om
v gTieubels te maken.' Een nadere kennismaking met een bijzon-
6.o»|ere kroegbaas die transformeerde tot serieus meubelmaker.
Incomplete spellen, spiegels met bar
sten en overjarige agenda's vullen zijn
kraam. Als de gearomatiseerde
theesoorten in opmars komen, stapt
hij over op de verkoop van losse thee,
drop en muesli. Met zijn eerste vrouw
Truus staat hij tien jaar op de Albert
Cuyp, tot hij op een dag vanuit de
kroeg via een andere weg naar huis
wandelt en een bord 'te koop' ziet
staan op een fraai pand waarin een
verzekeringskantoor is gevestigd.
Toen wist ik dat ik daar een café
pe fraaie woning van Carel en
jlicolien Tieman is volledig ingericht
"exei)aar hun Bourgondische leefstijl. Een
irTTJinke bank om lekker in te hangen,
elijk?en forse eetkamertafel en vooral een
r vaflmke voorraad alcohol. Twee im-
0 tdnense koelkasten vol drank vullen de
in43iog niet geheel afgemaakte keuken.
Op het werkblad ertussen staat een
vaénposante verzameling likeurtjes en
1' teandere alcoholische versnaperingen
die niet gekoeld hoeven te worden.
I: Bïen derde koelkast is afgeladen vol
Franse kazen en fijne vleeswaren.
ousbissonant in dit geheel is een verlepte
Stronk prei, die zielig achter het glas
van de koeling ligt in afwachting van
vocPen enkele reis naar Be groene con
tainer. Al snel brengt Tieman het ge-
.ua|gprek op drank. 'Alcohol is een heel
□p^jelangrijke partner. We drinken
g vaflraa9- De betere wijnen bij het eten,
w4>ier in het café en grappa na die tijd.
>582Maar we zijn geen barhangers. Door-
aaeakken doen we bijna nooit, want het
vods zonde van de tijd als je door de
aardrank niets meer kunt doen. Want ik
rdajmj wel om zeven uur op. Lekker tim-
10 fjneren. Daar verheug ik me iedere
nfordag weer op.' Het één lijkt met het
_elk!ander in tegenspraak, maar Tieman,
die sinds een jaar of vier permanent
?2>p Texel woont, is buitengewoon se-
3 rieus bezig met meubelmaken. En
piet zonder succes. Inmiddels pron
ken zijn meubelen en keukens al in
wilde beginnen.' Via de vertegen-
diverse bedrijven en woningen op woordiger van bierbrouwerij Heine-
Texel. Ook de meubelen in de wonin
kjes voor verstandelijk gehandicap-
ken, die hij door zijn frequente café
bezoek goed kent en een
ten aan de Burgerhoutstraat zijn door financieringsmaatschappij lukt het
hem gemaakt.
Fluitketels
Tieman, nakomertje in een gezin met
Tieman het pand aan te kopen.
Carels Café is geboren. 'Het liep
meteen goed. We hadden de tijd
mee. ledereen zat in die periode in de
vier jongens, start zijn loopbaan als
zelfstandige op de Albert Cuypmarkt.
Na een opleiding als grafeerder aan
de grafische school begint hij in 1969
met de verkoop van ongeregelde
goederen, spullen waar iets aan man
keerde. 'Ik liep een keer over de
Albert Cuyp en zag een mooi vrij le
ven, mooie auto's en veel humor met
elkaar. Dat beviel me wel.' Met grap
pen en grollen brengt hij zijn spullen
aan de man. 'Ik had bijvoorbeeld een
partij fluitketels, heel mooi maar wel
lek. Dat vertelde ik er ook bij, maar de
mensen kochten ze gewoon. Kwa
men ze de volgende dag vertellen
inderdaad Carel, hij was lek.'
kroeg. Bovendien boden wij wat an
ders. Verse producten en bakken in
roomboter ('Dat kennen ze op Texel
nog steeds niet'). We zaten meteen
vol met die chico's uit Amsterdam-
Zuid.' Drie maanden bestiert hij zelf
de keuken. 'Ik kocht vuilniszakken vol
ossenhaas bij het abattoir, die ik
ontvliesde en per ons verkocht. Tien
gulden per ons met sla en patat er
bij. Mag het ietsje meer zijn, vroeg ik
dan als klanten vlees bestelden. Dat
was wel humor.' Tieman maakt naam
en krijgt veelvuldig bekende Neder
landers over de vloer in zijn café aan
de Frans Halsstraat. Nelly Frijda, de
selectie van Ajax en zelfs Prins
Willem-Alexander weten de weg naar
Carels Café te vinden. Inmiddels is hij
getrouwd met zijn huidige echtge
note Nicolien (46) die hij leert kennen
op het terras van een café en die net
als Tieman zelf een kraam op de
Albert Cuyp heeft.
Carels 4
Het imperium van Carel en Nicolien
Tieman groeit. Carels Café wordt uit
gebreid met een serre, in het naast
gelegen pand wordt een restaurant
gevestigd (Carels 2) en in de binnen
stad wordt in 1981 Carels 3 geopend.
Kort daarop is ook traïteurszaak
Carels 4 een feit. De zaken gaan voor
spoedig en Tieman beperkt zich tot
het doen van de boodschappen voor
zijn zaken en het houden van de su
pervisie. 'Verder was ik vooral aan het
eten en drinken en maar lullen met
iedereen.' Hoewel hij nooit een koks-
of banketbakkersopieiding volgde,
verzorgt Tieman wel zelf de patisserie
voor zijn zaken. Het maken van bon
bons wordt een passie en zijn tarte
tartin wordt bekend in heel Amster
dam. 'Ik had geen horecaopleiding,
maar ik had wel heel veel ervaring
met hoe het moet. Nicolien en ik reis
den heel Europa af om driesterren
restaurants te bezoeken en zo doe je
heel wat ervaring op', vertelt hij van
uit zijn woning in De Koog. 'Zestig
procent van alle restaurants met drie
Michelin-sterren hebben we bezocht.
Het streven voor onze eigen zaken is
altijd geweest: eten op sterrenniveau
vooreen redelijke prijs.' Toch strandt
zijn ambitie om een toprestaurant te
runnen in de keuken. 'Om te begin
nen moet je een goede kok hebben
en kunnen overbrengen hoe je het
wilt hebben. Dat is mislukt. Te vaak
zaten er mindere goden tussen of
zelfs compleet gestoorde koks.'
Kamperen bij de boer
Doordat de Amsterdamse zaken
goed draaien en Tieman weinig zor
gen geven, ontstaat er steeds meer
tijd om op Texel door te brengen. Met
verschillende Amsterdamse vrienden
wordt regelmatig de boerencamping
van Marie Bakker op Bargen bezocht.
In een opwelling koopt de caféhou
der een zaag en begint hij op de
boerencamping wat te knutselen. 'Ik
vond dat altijd wel leuk, maar in Am
sterdam kwam het er nooit van. En
hier had ik de gelegenheid.' Zijn eer
ste project is betrekkelijk eenvoudig:
het maken van een kist om de zaag
in op te bergen... Het timmeren en
knutselen, dat hij zichzelf aanleert,
neemt steeds grotere vormen aan.
Nicolien: 'Op een bepaald moment
werd het te gek. Stond er zelfs een
freesmachine in het kippenhok bij
Marie Bakker. We zeiden toen wel
eens gekscherend, we moeten maar
een hutje op de hei zoeken.' Het
wordt een hutje in Eierland. Als de
zoektocht naar een (betaalbare) boer
derij met schuur op niets uitloopt,
neemt het echtpaar zijn intrek in een
klein huisje op het terrein van de fa
milie Van Exel, verstoken van elke
luxe. Niettemin wordt het bourgondi-
sche leven voortgezet en is het stel
vaste klant bij de betere restaurants
op Texel. Dan dringt ook het besef
door dat het buitenleven misschien
toch niet zo geschikt is voor twee ras-
Amsterdammers. Omdat Nicolien
graag kamers wil verhuren en Carel
een schuur kan huren in De Koog,
betrekt het tweetal een riante woning
aan de Zeekraal. De meubelmaak-
hobby loopt inmiddels steeds meer
uit de hand en de opdrachten stro
men binnen. 'Ik heb nog nooit zo hard
gewerkt', grinnikt Tieman, 'als ik een
opdracht krijg, ga ik direct aan de
slag en ga ik dag en nacht door tot
het af is. Mensen zijn soms stomver
baasd, omdat ze hun kast al na een
paar dagen kunnen ophalen.'
Honkvast
Hoewel gewend aan het reizen door
Europa, blijkt Texel een magische
aantrekkingskracht te hebben op
Carel en Nicolien Tieman. 'Het is mis
schien onbegrijpelijk wat mensen hier
zoeken, maar wij vinden het gewel
dig. Als we nu op pad zijn, dan den
ken we al aan welke boot we terug
hebben.' Het duo is vaste klant in ver
scheidene Koger cafés. 'We borrelen
meestal bij Ouwe Dijkstra, want dat
is het eerste café dat we vanaf huis
tegenkomen. Daar hebben we een
eigen plek in de koelkast voor onze
worsten en een snijplank en mes',
vertelt Tieman. 'Het idee is om dage
lijks rond half acht thuis te komen en
dan te koken. Dat mislukt meestal. Ik
kan erg goed koken, het komt er al
leen nooit van. Ons leven hier is een
soort vakantie.' In Amsterdam komt
op Texel zoeken, maar wij vinden het gewel-
Tieman nauwelijks nog. 'In de zaken
die ik daar nog heb staan bedrijfslei
ders en het contact gaat meestal per
fax of telefoon. Dus we hoeven er ook
niet heen. Het bevalt ons prima zo.'
De kamers van Carels Kamers, zoals
hun Texelse kamerverhuurbedrijf
heet, zijn uitstekend geoutilleerd.
Prachtig afgetimmerd en luxe inge
richt. Het ontbijt dat Nicolien haar
gasten serveert, is vorstelijk. Speciaal
voor de bereiding van de ontbijtjes is
er op de begane grond van de wo
ning een 'werkkeuken' aangelegd.
Hoewel hij het meubelmaken nog
lang met moe is, heeft Tieman al een
nieuwe hobby in voorbereiding:
Meccano, speelgoedmateriaal waar
mee bouwconstructies gemaakt kun
nen worden. 'Ik maak er nu wel eens
wat mee, maar het is eigenlijk be
stemd voor mijn oude dag. Alhoewel,
echt oud zullen wij met onze levens
stijl wel met worden.'
Tekst en foto Louise van der Sluis
raa ^at ik zeggen wou...
0 lL
Loodsmansduin (14)
De feilloze timing en brute wijze
uliawaarop de Recreatie Stichting Texel
v «de vaste huurders van Loodsmans-
>r. duin vertelt dat zij binnen twee jaar
K: hun stacaravans ontruimd dienen te
hebben, is een duidelijk bewijs dat de
RST geen enkel inzicht heeft in de
menselijke natuur. Onder het mom
)er>van natuurbehoud wordt een hechte
^gemeenschap van kampeerders -
vaak ouderen die al tientallen jaren
'vaste klant' zijn - in de emotionele
ellende gestort.
Waar gaat het nu precies om? Is een
terrein dat regelmatig wordt
omgewoeld door toercaravans 'na
tuurlijker' dan hetzelfde terrein dat
zich niet steeds hoeft te herstellen?
Misschien moeten er extra wegen
worden aangelegd om de schade te
beperken? Dat zou pas echt het na
tuurlijke aspect verbeteren. De mo
gelijkheid om een jaarplaats te verrui
len voor een seizoenplaats klinkt
redelijk, maar een toercaravan is een
stuk ongerieflijker dan een sta
caravan die in de loop der jaren he
lemaal is aangepast aan de behoefte
rj Gerard van Es
heeft de wind
er goed onder
Gerard van Es blijft sterk presteren
in de interne B&B Van der Vis en
Den Boer-schaakcompetitie van
En Passant. In de negentiende
iaj speelronde werd Thomas Richter
va in een zinderende partij verslagen.
at Jaap Dros incasseerde zijn tweede
verlies op rij. Nadat hij vorige week
had verloren van Richter, was deze
week Dirk Rijneker te sterk voor
hem.
ndei Gerard van Es heeft de koppositie
[stevig in handen. In een gecompli
ceerde stelling en onder lichte tijds-
taiio druk maakte tegenstander Thomas
Richter een fout, die meteen door Van
Es werd afgestraft. Dros, de nummer
twee op de ranglijst, verloor van Dirk
Rijneker, die dit seizoen sterk op
dreef is. Rijneker verloor slechts drie
Bur> partijen in negentien ronden. Hij staat
nu vierde. Titelhouder Thomas Rich-
ief. ter neemt achter Van Es en Dros de
derde plaats in.
I Willem Otten won van Abe Zijm en
I bleef zodoende goed in het spoor van
Dirk Rijneker. Piet Bakelaar versloeg
Jaap de Wijk. De verschillen tussen
Richter, Rijneker, Otten en de num
mer zes van de ranglijst, Piet
Bakelaar, zijn klein. In de top tien
staan nu bijna alle schakers die er
ook werden verwacht, maar in de
komende weken zal er nog stevig
worden geschaakt om zo hoog mo
gelijk te eindigen.
Nanning Kikkert kreeg eindelijk loon
naar werken. Hij won van Duco van
der Kuijl en mocht zijn eerste winst
punt van dit seizoen bijschrijven.
Kikkert is een prachtig voorbeeld van
iemand die komt om te schaken en
van het spel geniet. Zijn verlies-
partijen zijn talrijk, maar dat gaat niet
ten koste van zijn spelplezier. Ferry
van Tatenhove, die altijd wil winnen
maar ondanks verliespartijen even
eens blijft genieten, draagt na zijn
verliespartij tegen Paul Eelman de
rode lantaarn. Meer informatie staat
op de site www.esstexel.nl/ep.
Tussenstand
1 .Gerard van Es; 2.Jaap Dros; S.Tho
mas Richter; 4.Dirk Rijneker; 5.Willem
Otten; 6.Piet Bakelaar; 7.Rinus Vittali;
8.Jaap de Wijk; 9.Dick van Barne-
veld; 10.Piet Cornelisse.
van de kampeerder. Vooral ouderen
kunnen hier problemen mee hebben.
En moeten zij nu echt alsnog leren
om met een auto én caravan aan het
huidige verkeer deel te nemen? En
een zwaardere auto aanschaffen? En
wat als zij misschien helemaal niet
meer rijden?
Of gaat het om illegale bouwsels? Is
het terrein van de ene op de andere
dag zo vol gezet met illegale schuren,
schuttingen en zelfs complete huizen
dat alleen een totale verwijdering van
alles dat rechtop staat (caravans in
cluis) uitkomst biedt? Waarom is er
dan nooit opgetreden tegen het ille
gale bouwen? Duidelijke richtlijnen en
controle zouden het probleem in de
kiem hebben gesmoord. Maar hier
voor kan, in overleg, ook nu nog een
oplossing worden gevonden zonder
direct het hele terrein te ontruimen.
Caravans die te dicht bij elkaar staan
en de brandveiligheidsvoorschnften
schenden, moeten inderdaad worden
verplaatst; dat zal geen enkel rede
lijk denkend mens ontkennen. Voor
zover ik het van hieruit kan beoorde
len, heeft de stichting zich echter
nauwelijks als redelijk denkend opge
steld en is overleg een woord dat
blijkbaar ook niet voor op de tong ligt.
Ik hoop dat de vaste huurders en de
RST alsnog tot een voor ieder aan
vaardbare oplossing kunnen komen
en dat Loodsmansduins unieke ka
rakter behouden blijft.
Reinardina Arreman,
regelmatige gast-Loodsmansduiner,
Southampton (UK).
Wat ik zeggen
Het is weinig bevordelijk voor de water dat vanwege de noordwester-
auto, maar een automobilist in Oude- wind weer over de kades van de ha-
schild besloot het er van de week ven is gestroomd. Naar verwachting
toch op te wagen. Onbekommerd staat de haven vanmiddag opnieuw
joeg hij zijn voertuig door het zoute blank. <FotoB*i><on*<<»
Loodsmansduin (15)
Bijna dertig jaar geleden kwamen wij
in het bezit van een caravan op
Loodsmansduin, waar we jarenlang
met veel plezier onze zomers door
brachten. Ongeveer vijftien jaar gele
den, toen de camping niet meer ren
dabel bleek, werd een stuk terrein
teruggegeven aan Staatsbosbeheer,
onder de voorwaarde dat de cara
vans ook gedurende de winter moch
ten blijven staan. Want - zo was de
motivatie - het heen en weer rijden
van de caravans zou schadelijker zijn
voor de natuur dan het laten staan
ervan. Logischerwijs werden daarop
vele toercaravans ingeruild voor sta
caravans en werden met toestem
ming van de beheerder schuttingen
ter bescherming tegen de wind aan
gebracht.
Nu opeens wordt de zaak terugge
draaid; de overeenkomsten met de
huurders van vaste staanplaatsen
worden per 31 december 2006 opge
zegd. En om opnieuw in aanmerking
te kunnen komen voor een staan
plaats vanaf 2007, moeten sta
caravans worden ingeruild voor toer
caravans. die in de winter elders
moeten worden gestald.
De directie van de RST verschuilt zich
onzes inziens achter de gemeente
Texel die - zo is gebleken - zegt de
huidige situatie te willen gedogen.
De directeur van de RST schnjft in zijn
brief van 16 december 2004 'in over
leg met de gemeente Texel' en 'wij
voelen ons betrokken bij de natuur
waarden'. Dat is onzes inziens regel
rechte flauwekul. Het steeds opnieuw
verrijden van caravans was immers
zo schadelijk voor de natuur? Wij
twijfelen dan ook zeer aan de moti
vatie van directie en commissanssen
van de RST en zijn ervan overtuigd
dat het hier uitsluitend gaat om zo
veel mogelijk geld uit de camping te
halen. En dat allemaal ten koste van
de honderden kampeerders, waarvan
er zoveel al tientallen jaren genieten
van hun caravan op Loodsmansduin
en die zoveel - en met alleen geld -
hebben geïnvesteerd in hun 'eigen'
plaatsje, die zoveel vrienden hebben
gemaakt op de camping, maar bok in
het dorp, in de kerk en in de winkels.
Verwacht de directie van de RST nu
echt dat we na de herstructurering
van het terrein in 2007 allemaal op
nieuw inschrijven voor een staan
plaats als dat met ons 'eigen stekkie'
kan zijn?
En verwacht de directie van de RST
nu echt dat we dan allemaal onze
stacaravan verkopen en een toer
caravan aanschaffen en dan maar
moeten zien of we in de winter ergens
kunnen stallen? Laat ons toch niet
lachen.
Mede namens Arend en
Corry Koers uit Muiderberg
Hilde Salomons,
Almere.
Klimaatverandering, natuurrampen, extreme droogte... Het is de prijs voor ónze welvaart en ónze CO
uitstoot. Maar hij wordt door de arme landen betaald. Aan die onrechtvaardigheid kunnen we een einde maken
met het Klimaatplan van Kerkinactie en ICCO. Ga voor een rechtvaardig klimaat, ga naar Klimaatplan.nl.
Want zorgen voor elkaar is ook zorgen voor de aarde Giro 9600 Utrecht
uiww.kerkinactie.nl
samen met (CCO
\fyTat ik zeggen wou...
Loodsmansduin (17)
Het is al meer dan 36 jaar geleden dat
wij na een wachttijd van zes uur met
de Marsdiep naar Texel werden ge
bracht. Het resultaat was naast een
onvergetelijke vakantie op de Luwe
Boshoek in De Koog, een over
slaande liefde voor het eiland. Dat
zegt nogal wat van een Fries die alle
Waddeneilanden kent. Na een aantal
jaren in De Koog, De Cocksdorp en
Den Hoorn te hebben gekampeerd,
hebben wij de laatste jaren een vaste
plaats op Loodsmansduin. Niet al
leen de natuur en de rust, maar ook
de Texelaars, die wij in de afgelopen
jaren hebben leren kennen, maken
dat dit een uniek stukje Nederland is.
Natuurlijk hebben wij in de afgelopen
jaren ook de zakelijke kant van het
eiland leren kennen. Ook hierover
niets dan lof. Of het nu gaat om de
vriendelijke en behulpzame mensen
in de supermarkt van Den Hoorn of
de diverse restaurantjes op het ei
land, men wil graag wat verdienen,
maar bovenal behulpzaam zijn. Dit
geldt eveneens voor vele grotere be
drijven. Naast verdiensten staan ad
vies, service en behulpzaamheid
hoog in het vaandel. Tot 2004 be
hoorde ook de RST in dat rijtje thuis.
De RST is voor veel mensen (en niet
alleen vaste gasten) bijna synoniem
met Texel.
Sinds vorig jaar ben ik met pensioen.
Daarvoor heb ik 25 jaar als lid van een
directieteam leiding mogen geven
aan een medische/paramedische
dienst in een middelgroot ziekenhuis.
Direct verantwoordelijk voor 250
\tyat ik zeggen
Loodsmansduin (16)
Mijn goede kennis en vriend uit Am
sterdam is veel bespaard gebleven.
Vorig jaar overleed hij plotseling. Hij
kwam al sinds 1959 met zijn familie
naar Texel. De laatste vijf jaar kwam
hij alleen, omdat zijn vrouw was over
leden. Inmiddels was ook een zoon
overleden die op het eiland woonde,
maar evengoed maakte hij de gang
naar Loodsmansduin, hoe moeilijk
dat ook voor hem was. Hij belde me
zeker vier of vijf keer per jaar op, als
het had gestormd, om te vragen of
zijn stacaravan (met voortent) nog
goed stond. Als ik hem dan 's avonds
belde dat alles als een snaar stond,
kon hij weer goed slapen. Het was
een wat oudere stacaravan met een
gammele voortent, maar hij was er
aan gehecht. Verscheidene keren
vertelde hij me dat als hij de caravan
niet meer had en niet meer naar Texel
kon komen, hij net zo goed dood kon
zijn. 'Nou, nou', zei ik dan, 'in Amster
dam woon je toch ook lekker?' Dan
keek hij me aan en zei: 'Je begrijpt er
niks van', en draaide zijn zoveelste
sjekkie. Nu ik de ingezonden brieven
in de Texelse Courant lees, begnjp ik
hem achteraf wel. De brief met kerst
is hem bespaard gebleven. Ondanks
dat het een Amsterdammer was, zijn
we 46 jaar bevriend geweest.
Nu gaan we even kijken op
Kogerstrand hoe de RST daar met de
natuur omgaat. De laatste drie jaar is
daar veel duin glad getrokken en ook
is er verleden jaar een tentenkamp
verschenen. Nu is er rechts van de
receptie weer een groot stuk oud duin
weggeschoven. Wat daar de bedoe
ling van is, zullen we wel zien. Over
zien gesproken, het bestuur van
Staatsbosbeheer bestaat volgens mij
uit de bekende drie aapjes, want de
RST gaat gewoon door. In het hoog
seizoen fiets ik wel eens een stukje,
en dan kom ik ook wel eens op cam
ping De Shelter. Dat is een kleine
camping in vergelijking met Loods
mansduin, maar de opzet om de toer
caravans neer te zetten is opzienba
rend. In lange rijen naast elkaar op
een vlak stuk terrein. Als daar brand
uitbreekt in een van de caravans krijg
je een domino-effect. Met een beetje
wind is alles dan zo verdwenen. Er
staan er wel heel veel.
Zou dat soms de bedoeling van de
RST zijn? Om een groot gedeelte van
Loodsmansduin vlak te trekken en er
dan vijf keer zoveel toercaravans neer
te zetten? 200.000 euro is een leuk
bedrag, maar als je dat met vijf ver
menigvuldigt, krijg je een veel leuker
bedrag. Ik zou de RST willen aanra
den wat meer met de mensen te pra
ten die daar al 25 jaar of langer staan.
Wat meer onderling overleg. Daar
kom je verder mee.
Henk de Rooij,
De Koog.
mensen, met daarin operend ruim 50
medische specialisten. Een
miljoenenomzet binnen de dienst, gaf
regelmatig conflicten over mensen en
middelen Dit betekende dat een be
sluit weloverwogen gebracht moest
worden, maar oQk erkennen dat in
dien een besluit zoveel weerstand
oproept, dat uitvoering met reëel is,
je als manager in aanzien stijgt door
te erkennen dat je besluit niet het
juiste is. Na de brief van de RST in
december 2004. waarin wordt ge
sproken over natuur, schuttingen, en
schuurtjes, wordt nu de WOZ-belas-
tmg naar voren gehaald. Voor mij
wordt dan ook steeds onduidelijker
wat de werkelijke reden is. Wil men
ons gewoon kwijt of is het een
exploitatietekort?
Hopelijk gaat de heer Mathijsen, on
danks dat hij net als ik van de over
kant komt. zich spiegelen aan de
ondernemers en managers van het
eiland Texel. Deze zijn namelijk altijd
bereid tot overleg en hulp en het zoe
ken van oplossingen. Een beetje
hoop heb ik na zijn uitspraak in de
Texelse Courant van 14 januari,
waarin hij aangeeft dat de RST 'niet
van steen' is en dat hij 'nog elke dag
leert'. Bovendien is er een uitnodiging
aan de kampeerdersveremging voor
overleg Een hoopvol begin. Een vol
gende moedige stap zou zijn om de
bewuste brief van tafel te halen en
een open en eerlijke dialoog over de
problemen aan te gaan met de
Kampeerdersveremging Loodsmans
duin. Dat deze laatste open staat
voor een dialoog moge duidelijk zijn.
Ook constructieve oplossingen gaan
zij met uit de weg. Wanneer deze stap
wordt gezet, hoort niet alleen de RST
maar ook de heer Mathijsen thuis in
het rijtje van ondernemers en mana
gers van het eiland Texel zoals door
mij geschetst. Ik wens hem wijsheid.
Wieger Dijkstra,
Sneek.
