'Eert van de eersten in
strijd tegen Duitsers'
NlOZ-onderzoek irt
zuidelijke oceaan
Herinneringen onderduiker
aan Betja Digurovi
■TEXELSE
8
COURANT"
Stokje voor voorstel van college
'Kosten paden niet ten
laste van fonds tuinwal'
Geen landing op onbekende kust'
Noorderkwartier tegen
status natuurlijk water
DINSDAG 1 MAART 2005
De raadscommissie Grondgebied
heeft gisteravond een stokje ge
stoken voor het plan van burge
meester en wethouders om de
kosten die voor het wandelpaden
plan op de Hogeberg zijn gemaakt
te betalen uit het fonds voor het
onderhoud van tuinwallen.
Een meerderheid van de partijen
vond het iets te gortig om uit dat
fonds geld voor het inmiddels terug
getrokken plan te halen. Schapen-
boeren op de Hogeberg hadden er
eerder voor gepleit dat er beter geld
aan het onderhoud van tuinwallen
kon worden besteed dan aan de
voorgenomen aanleg van de nieuwe
paden. De gemeente moet €1.437,07
betalen. In totaal hebben de voorbe
reidingen €5.748,29 gekost, maar de
rest van de kosten worden door
Staatsbosbeheer, Natuurmonumen
ten en agrarische natuurvereniging
De Lieuw betaald.
Volgens wethouder Nel Eelman had
het college er bewust voor gekozen
de kosten op het zogeheten rol/ral
fonds te verhalen, omdat daar mo
menteel €80.000,- inzit. 'Dat is een
incidenteel bedrag en het is lastig om
dat gebruiken voor een structurele
indexering van de onderhouds-
vergoedingen.' Het college laat mo
menteel het rol/ral-fonds evalueren
om te bekijken of de onderhouds-
vergoedingen voor schapenboeren
die tuinwallen onderhouden, kunnen
worden verhoogd. Die vergoeding is
tot teleurstelling van de schapen-
boeren sinds 1987 niet meer aan de
prijsstijgingen aangepast.
Op verzoek van CDA, Texels Belang
en de PvdA beloofde Eelman het geld
uit de algemene middelen te halen en
met uit het rol/ral-fonds. De wethou
der beloofde de commissie dat de
partijen vóór juni de evaluatie van de
regeling onder ogen krijgen. Eelman
liet doorschemeren dat het college er
veel voor voelt om de onderhouds-
G lis nam vrijdag tijdens een sobere plechtigheid de roergangerpeddel en daarmee het commando over de Mok en het Amfibisch
Ondersteuningsbataljon over van Bas van Rijswijk. tFolo Jemm van H.,ttuno
Al sinds 1969 vervult hij diverse
functies op de Joost Dourlein-
kazerne. De éne functie die tot nu
op zijn palmares ontbrak, staat er
sinds vrijdag ook op. Majoor Aad
van Gils heeft tijdelijk het com
mando over de Mok en het daar
gelegerde Amfibisch Ondersteu
ningsbataljon overgenomen.
Van Gils nam het commando over
van de eind 2003 aangetreden luite
nant-kolonel Bas van Rijswijk die een
half jaar lang naar Basra wordt uitge
zonden om de opbouw van een
nieuwe staf voor het Irakese leger te
coördineren. Na terugkomst wordt
Van Rijswijk opnieuw commandant
Ondersteuningsbataljon van het
Korps Mariniers. In de sporthal van
het hoofdgebouw droeg Van Rijswijk
vrijdagochtend officieel de zogeheten
roergangerpeddel over aan Van Gils.
De ceremonie werd bijgewoond door
Texelse oud-mariniers die zich heb
ben verenigend in het Contact Oud
Mariniers en kolonel der mariniers
Verhulsdonk, commandant van de
Groep Operationele Eenheden van
het Korps Mariniers.
Van Gils is de langst dienende mari
nier op de Mok. Sinds de jaren tach
tig is hij met enkele onderbrekingen
doorlopend bij de kazerne en het
amfibisch werk betrokken geweest.
Hij is ook voor menig Texelaar een
van de kazerne en de Amfibische bekend gezicht. Hij doet mee aan
Discussie over
koopavond en
intocht Sint
Koopavond op vrijdag van 19.00 tot
21.00 uur is voor ondernemers uit
Den Burg geen vanzelfsprekende
zaak meer. Ondernemersvere
niging Den Burg (OVD) gaat onder
zoeken of er een andere invulling
mogelijk is.
De meeste winkeliers gaan tussen
18.00 en 19.00 uur dicht, maar vol
gens Marco van der Vis, één van de
aanwezigen tijdens de vergadering
van de OVD donderdagavond, leidt
dit tot onbegrip van veel gasten. 'Dat
zijn ze in de grote stad met gewend.
Je jaagt iedereen Den Burg uit. Het
is gewoon triest, zeker als het 's zo
mers druk is.' Het bestuur van de
OVD denkt na over aanpassing van
de koopavond en hoopt in het najaar
een voorstel te kunnen presenteren.
Voorzitter Bert van der Wal bena
drukte dat het geen zin heeft voor
winkeliers open te zijn op tijdstippen
dat er geen publiek is. 'Zoals in ok
tober tussen acht en negen.' Nu er
vaker koopzondagen worden geor
ganiseerd en de zaken langer open
zijn kijken de ondernemers extra
kritisch naar de vrijdagavond. Kassen
Hoogheemraadschap Hollands
Noorderkwartier vindt dat de Wad
denzee de voorlopige status sterk
veranderd water moet krijgen. Het
hoogheemraadschap sluit zich
daarmee aan bij de Kamer van
Koophandel Noordwest en -land
bouworganisatie LTO Noord die
eveneens moeite hebben met de
plannen van Verkeer en Waterstaat
om de Waddenzee als natuurlijk
water te beschouwen.
De statustoewijzing is nodig van
wege de invoering van de nieuwe Eu
ropese kaderrichtlijn Water die de
kwaliteit van oppervlaktewater moet
verbeteren. Het ministerie van Ver
keer en Waterstaat moet uiterlijk vol
gende maand aan Brussel laten we
ten of zij de Waddenzee voorlopig als
natuurlijk water of sterk veranderd
water beschouwt.
Het dagelijks bestuur van het Hol
lands Noorderkwartier vindt dat de
consequenties voor de op de Wad
denzee afwaterende gebieden nog te
onduidelijk zijn om tot de aanwijzing
van natuurlijk water over te gaan. Het
bestuur heeft een brief aan de Vaste
Kamercommissie van Verkeer en
Waterstaat gestuurd om haar stand
punt duidelijk te maken. Eerder stuur
den de KvK en LTO Noord gezamen
lijk een brief naar de Kamercom
missie met het verzoek staatssecre
taris Schultz van Haegen van Verkeer
en Waterstaat op andere gedachten
te brengen. Ook de Raad voor de
overleg binnen het nationaal park de
Duinen van Texel, geeft samen met
biologen van EcoMare aan nieuwe
recruten voorlichting over de Texelse
natuur, werkt mee aan de voorberei
dingen van de komende viering van
5 mei, is betrokken bij de Stichting
Keep them Landing die het aller
eerste landingsvaartuig van de Mok
aan het opknappen is en lid van
handboogvereniging De Eiland-
schutters.
De 52-jarige Van Gils maakte in mei
1969 voor het eerst kennis met de
Mok toen hij er als marinier derde
klasse een acht wekende durende
basisopleiding volgde. In 1972
keerde hij terug voor een korporaals
opleiding en werd bestuurder van een
rubberboot. In 1982 maakte hij op
nieuw zijn opwachting op het eiland,
nadat hij had op andere kazernes van
het Korps had gediend. 'Ik heb me
toen volledig naar het amfibische
bedrijf omgeschakeld. Ik ben be
stuurder van een landingsvaartuig
geworden en tijdens een uitwisseling
naar het Verenigd Koninkrijk heb ik
mijn certificaat voor Landing Craft
officer first class gehaald.' Eind jaren
tachtig maakte hij een korte uitstap
naar het Hoofdkwartier Korps Mari
niers in Rotterdam waar hij zich an
derhalf jaar op de automatisering toe
legde. 'Dat vond ik ook wel leuk om
in door te gaan, maar dan had ik als
burgerpersoneel in dienst moeten
treden of over moeten stappen naar
de vloot. Beide woorden komen in
mijn woordenboek nauwelijks voor,
daar ben ik te veel marinier voor. Het
amfibisch werk lag me te na aan het
hart.'
Vanaf 1989 was Van Gils op de Mok
betrokken bij de komst van nieuwe
landingsvaartuigen (de zogeheten
Landing Craft Vehicle and Personnel
MKIII) en in 1991 werd hij comman
dant van de eerste bootcompagnie.
Van 1993 tot 1996 werd hij uitzonden
naar Curagao en in 1996 keerde hij
terug naar de kazerne als hoofd op
leidingen. In september 1998 werd hij
aangesteld als waarnemend eerste
officier. In die functie speelde hij een
belangrijke rol bij de reorganisatie van
de kazerne, de bootcompagnie en de
afdelingen opleidingen tot het huidige
Amfibisch Ondersteuningsbataljon
dat in 1999 formeel werd opgericht.
Vanaf september 1999 was hij com
mandant van de tweede boot
compagnie en nam deel aan de VN-
missie in Ethopië en Eritrea.
Rustig een half jaar op de winkel pas
sen, is er volgens Van Gils niet bij. Er
zijn nieuwe landingsvaartuigen op
komst voor de nieuwe Hr. Ms. Johan
de Witt die de Koninklijke Marine ui
terlijk in 2007 in de vaart wil nemen,
er wordt gewerkt aan een tweede
Amphibious Beach Unit, enkele
landingsvaartuigen (LCU's) moeten
nog worden verlengd en het aantal
opleidingen wordt uitgebreid. 'Er is
genoeg te doen dus. Maar het voor
deel is dat ik als commandant geen
landing op een onbekende kust maak
en dus geen inwerkperiode nodig
heb.'
bijdrage te verhogen. 'Maar danl
ik nu een tipje van de sluier op,
er is nog geen collegestandpunt cw
ingenomen. We moeten ook ere»
zijn, want er zijn meer tuinwalwens
dan dat er middelen zijn.' Bij de eva
luatie wordt eveneens gekeken na l'en
de praktijksituatie dat de ene tuin*
wel en de andere niet voor een vi f60®'
goeding in aanmerking komt. t inaa
éénmalige bedrag van €100.000,-d W9'
vorig jaar oktober via een motie
D66 voor tuinwallen en schap?
boeten werd beschikbaar gestelde
de opbrengsten van de toerist) 'nt
belasting wordt volgens Eelman o.Bet*
bij de plannenmakerij meegenorr* sis'
'We zijn naarstig bezig dat bedrag 1SC'
te vullen, dat laten we met lopen
eten
ohr,
eek
uitl
jbn
Bgw
ekte
Vijf wetenschappers van het NIOZ
hebben gedurende vier weken aan
boord van het Franse onderzoeks-
schip Marion Dufresne deelgeno
men aan een onderzoek naar de
natuurlijke ijzerverrijking van algen
rond de Kerguelen-eilandengroep
in de Zuidelijke Oceaan rond Ant
arctica.
Samen met Franse en Australische
wetenschappers werd het effect on
derzocht van ijzer op de groei en
sterfte van algen. Er wordt veronder
steld dat de beschikbaarheid van ij
zer in het zeewater een beperkende
factor is. Omdat de Kerguelen zeer
afgelegen liggen, bieden ze een
unieke gelegenheid om dit proces te
bestuderen.
In het water boven het relatief on
diepe, maar ijzerrijke, Kerguelen Pla
teau (500 meter diep) bleek de
productie van relatief grote algen
hoog. Bovendien verkeren ze in
goede gezondheid. Daardoor verwij
deren ze extra veel kooldioxide uit het
oppervlaktewater en uit de atmo
sfeer. In de open oceaan (4 kilome
ter diep) komt veel minder ijzer va f®0"
Hier leven dan ook veel minder
veel kleinere algen die in slechli
conditie zijn. De NIOZ-onderzoeks n
concluderen dat de natuurlijke ija
verrijking boven het Kerguelen R -
teau zorgt voor grotere en gezond;
algen, die sneller groeien.
Algen in zee spelen een essentiële
bij de beheersing van het broeika
effect, omdat ze kooldioxide uit ze
water opnemen. Een tekort a
kooldioxide in het zeewater woi
aangevuld vanuit de atmosfeer, m
door de concentratie kooldioxide
de lucht daalt. Pas sinds enkele jan
beseffen onderzoekers dat de mice
scopisch kleine algen in de ocea
evenveel kooldioxide uit de atm
sfeer verwijderen als alle bomen;
planten op het land samen. c
Namens het NIOZ werd aan de excal hif
ditie deelgenomen door dr. Man e
Veldhuis (algoloog), dr. Loes Gemri m{
(chemicus), dr. Corma Brussaaltw0
(viroloog), dr. Klaas Timmerma m
(biochemicus) en Patrick Laan (c? !f|a'
misch analist).
Zegel: 'Er zijn nieuwe koopmomenten
bij gekomen en daarom is het goed
om de oude tegen het licht te hou
den.' Rob Zwetsloot vond dat hier
over een enquête onder onderne
mers moet worden gehouden.
Discussie was er ook over de intocht
van Sinterklaas, waarvan de kosten
grotendeels door ondernemers uit
Den Burg worden opgehoest. Dit
trekt een zware wissel op de kas van
de vereniging. De aankomst in Oude-
schild is voor heel Texel, dus dan is
het logisch dat ook het hele eiland
meebetaalt, vinden de ondernemers
uit Den Burg. Argument is onder meer
dat de intocht dermate bijzonder is
dat er een speciaal Sinterklaas-
toerisme naar Texel is ontstaan, waar
van het hele eiland profiteert. Maar
afgezien van een bijdrage van €900,-
uit De Koog staan collega's in andere
buitendorpen niet te trappelen ook
een duit in het zakje te doen. Met een
gift van €250,- is de gemeente aan de
spaarzame kant. 'Maar ik kan het mijn
kinderen niet verkopen als er dit jaar
geen intocht is', verwoordde voorzit
ter Bert van der Wal het dilemma voor
het ondernemersbestuur. Een oplos
sing kwam er met, maar het laatste
woord is er nog niet over gezegd.
Van der Wal hanteerde voor het laatst
de voorzittershamer, zijn taak wordt
overgenomen door Donald de Vrind.
Bijstaand verhaal uit de Tweede Wereldoorlog werd ons toegestuurd door
P. J. (Paul) van Brakel uit Emmeloord, die na zestig jaar zijn belevenissen
op papier heeft gezet. Als onderduiker op Texel (toen onder de schuil
naam Jan Wink) kwam hij in contact met de Kaukasiër Betja (roepnaam
Pitja) Digurow, een oud-soldaat van het Rode Leger die in handen van
de Duitsers op het eiland terecht kwam en later zou strijden in de Russen
oorlog.
Wadden pleitte in een advies voor
sterk veranderd water. Het verschil
tussen beide statussen zit hem onder
meer in de wijze waarop het water
met voedingsstoffen als fosfaten en
nitraten mag worden belast. Vanwege
de onduidelijkheid over de gevolgen,
vinden de organisaties het beter om
de veilige weg van de status sterk ver
anderd te kiezen. De verwachting is
dat de criteria onder dat regime min
der streng worden dan onder natuur
lijk water.
Volgens het Hollands Noorderkwar
tier moet de Waddenzee wel als sterk
veranderd water worden gezien, om
dat het gebied door de aanleg van dij
ken en strekdammen is gewijzigd. 'De
brede overgangen tussen zout en
zoet water zijn er met, het kwelderare
aal is verminderd en er qroeit veel
minder zeegras', aldus een woord
voerder. Aanscherping van de crite
ria voor de belasting van het opper
vlaktewater kan leiden tot hogere
kosten voor rioolwaterzuivering als
het hoogheemraadschap in de toe
komst extra maatregelen voor de uit
voering van de kaderrichtlijn moet
nemen. De voorlopige status geldt tot
2009. In dat jaar moet de overheid
een definitieve status aan de Wad
denzee verlenen. Tot die tijd wordt
verder gewerkt aan het opstellen van
criteria voor de statussen natuurlijk
water, sterk veranderd water en
kunstmatig water. Volgens de richtlijn
moet het oppervlaktewater in 2015
aan de criteria voldoen.
Herinneringen en belevenissen van
een onderduiker uit de periode
1943-1945, die twee jaar een vrien
delijke onderdak vond op drie plaat
sen op voor mij altijd nog het mooi
ste plekje van Nederland: Texel.
Begin 1943 moest ik mij melden voor
de Arbeitseinsatz in Duitsland. Door
veel van werkkring te veranderen heb
ik dit een poosje kunnen verijdelen.
In de zomer van 1943 was er geen
ontkomen meer aan: afreizen naar
Duitsland, werken in een vliegtuig
fabriek van Fokke-Wulf. Jachtvlieg
tuigen. Via de ondergrondse in mijn
geboorteplaats en met valse papie
ren, een beschemigung die zes we
ken geldig was, reisde ik naar Texel,
in 1943 Sperrgebiet omdat Texel deel
uitmaakte van de Atlantikwal.
Op Texel moest ik mij melden bij een
persoon die mij doorverwees naar
Padang in de Eierlandse polder. Hier
verbleef ik zes maanden met nog een
aantal anderen in een barak die bij het
bedrijf van C.J. de Lugt hoorde. Tus
sen kerst en nieuwjaar 1943 moesten
wij helaas Padang verlaten omdat we
door het thuisfront waren verraden.
Het was koud en donker die avond
toen we met z'n vieren Padang ver
lieten en door het land via sloten en
paden terecht kwamen bij de familie
Kooger op de Oorsprong Daar wa
ren toen nog vier onderduikers. We
sliepen in een hol dat gemaakt was
in de schuur onder de pakken stro.
Na vier weken werd ik op een avond,
ik wist niet door wie of waarheen, per
fiets overgebracht naar de familie
Barhorst. Man en vrouw, zonder kin
deren, waar ik tot het einde van de
oorlog verbleef.
De familie Barhorst woonde aan de
Slufterweg, ongeveer vijfhonderd
meter van dc duinen. Hier was het dat
ik voor het eerst in contact kwam met
Russische militairen in Duitse dienst.
Onder de duinen, waar nu bungalow
parken en een restaurant gevestigd
zijn, stonden in 1943 gecamoufleerde
barakken waar zowel Duitsers als
Russen gelegerd waren. Als onder
duiker voelde ik mij altijd in het hol
van de leeuw, maar alles went. Zo
ook dit.
Hier was het dat ik Betja Digurow,
roepnaam Pitja leerde kennen. Pitja
kwam regelmatig bij de familie Bar
horst om eieren te kopen. Toen ik
daar ineens over de vloer kwam,
werd hij nieuwsgierig en het duurde
nomen te zijn bij Briansk aan de rivier
de Dnjepr, waar hij met zijn leger
eenheid in gevecht was geraakt met
Duitse SS-troepen, 's morgens vroeg
in de ochtendnevel.
En zoals zoveel van zijn kameraden
werd ook hij voor de keus gesteld.
Doodgaan van honger en ellende of
Duits soldaat worden. Hij koos voor
het laatste. Hij werd ingedeeld bij het
bataljon Bergkaukasiërs en belandde
uiteindelijk in Frankrijk, in en bij Bor
deaux.
In de herfst van 1943 verhuisde het
bataljon Bergkaukasiërs van Frankrijk
naar Nederland en wel naar Texel. Op
Texel zijn dan krijgsgevangenen uit
Britsch Indië gelegerd, die gevangen
zijn genomen in Noord-Afrika. Zij
gaan naar Frankrijk.
In de gesprekken die ik met hem
voerde, vertelde hij mij zeer anti-Duits
te zijn (hetgeen later zou blijken op 5
april 1945). Pitja leerde mij wat Rus
sisch en ik leerde hem wat Neder
lands. Mijn naam Paul had ik inmid
dels veranderd in Jan, wat in het
Russisch Iwan betekende. Hij
chtbild
5TQCO
Stempe
Paspoort waarmee Paul van Brakel naar
Duitsland moest voor de Arbeidseinsatz. Hij
ging niet en koos voor Texel, waar hij twee
jaar onderdook.
Het is koud en hij moet daar weg,
vertellen Aleksia en Sotta. Na een
paar dagen is er onderdak in een
boerenschuur, een paar honderd
meter achter het huis van Barhorst.
Hier zoek ik hem op een middag op.
Hij ziet er slecht en somber uit. Wan-
Betja Digurow, een krijgsgevangene
Kaukasiê, dook op Texel onder in het hm
van mevrouw Ebbinge Wubbe, toen bt-
kend werd dat zijn bataljon
zou worden gestuurd.
het froit ld. Ik
Bdrif
niet zo lang of hij kwam in de woon
kamer. We voerden in gebrekkig Duits
hele gesprekken. Ik vertelde hem de
vorderingen op het oorlogsfront in
oost en west, wat we als het kon be
luisterden via Radio Oranje. In het
boekje Tragedie op Texel van J.A. van
der Vlis komt de naam Digurow een
paar maal voor (blz. 12-16 en 17). Als
soldaat in het Rode Leger (krasny
armeebracht Pitja het tot eerste lui
tenant, hij vertelde mij gevangen ge-
Paul van Brakel, alias Jan Wink naast het echtpaar Barhorst bij wie hij zat ondergedoken.
In hun huis voerden vijf Georgische officieren, onder wie Artlmldse, besprekingen over de
vraag waar en hoe Digurow moest onderduiken.
noemde mij ook altijd Iwan
Iwanowitsch. Het is december 1944
als Pitja komt vertellen dat zijn batal
jon overgeplaatst gaat worden, waar
heen weet hij dan nog met. Hij zegt
niet van plan te zijn om Texel te ver
laten, maar onder te duiken. Voordat
de Bergkaukasiërs Texel verlaten
duikt hij onder in één van de barak
ken op vliegveld De Vlijt en wel on
der de vloer van een leegstaand ge
deelte. Enkele vertrouwelingen
voorzien hem hier van eten en drin
ken.
Dit komt zijn grote vriend Wladimir
Bilief die ook regelmatig bij ons
kwam, met een somber gelaat vertel
len. Als 10 januari de Bergkaukasiërs
worden vervangen door een bataljon
Georgiërs, heeft Pitja nog geen on
derduikadres. Toch zijn enkele
Georgische officieren ingelicht over
de situatie waarin Pitja zich bevindt.
De Georgiërs, komende uit Zand-
voort, hebben al snel contact met de
ondergrondse, voornamelijk met de
CPN. Ook bij Barhorst komen de
Georgiërs na een paar dagen voed
sel kopen, zoals eieren, melk en aard
appels, want ook bij de Duitsers is het
geen vetpot meer. Twee van hen zijn
al een aantal malen aan de deur ge
weest en beginnen met Barhorst over
Digurow. Meestal fungeer ik dan als
tolk omdat hij weinig of geen Duits
verstaat en spreekt.
Ze vertellen dat Pitja niet meer in de
barak zit maar in een gat in de grond
bij de voorste duinenrij van de Slufter.
neer we door de raampjes van de
schuur naar buiten kijken zien we
over de Slufterweg gok nog de Polizei
van de Grensschütz fietsen die na het
verdwijnen van Pitja opvallend vaak
op patrouille is. Ik voel mij niet op mijn
gemak, Pitja merkt het en zegt 'haben
Sie angst'. Ja, ich habe Angst. Hij
haalt zijn revolver tevoorschijn en
zegt: 'Wenn sie kommen, nu kamp
ten.' Het loopt met een sisser af. Een
paar dagen later komen Sotta en
Aleksia weer aan de deur en zeggen:
'Vanavond komen wij met Pitja
Digurow hier om te praten.' Ze heb
ben een adres voor hem.
Zoals afgesproken, het is avond en
donker als er op de deur wordt ge
bonsd. Zoals altijd verdwijn ik dan in
een kast.
Er staan vijf Georgiërs en Digurow.
Aleksia en Sotta en drie onbekenden.
Later hoorde ik dat ook Artemidse er
bij aanwezig was. Er volgt een druk
gesprek waar we mets van verstaan,
alleen de woorden Texel en
Germanski vang ik op. Na druk heen
en weer gepraat komt het hier op
neer: Pitja moet nog diezelfde avond
door ons naar De Cocksdorp worden
gebracht, naar Westdorp, lid van de
CPN. Zij kunnen hem daar niet zelf
brengen. Wij moeten zorgen dat hij
daar door het land (het is spertijd)
wordt gebracht. Ze zijn heel vriende
lijk, maar het klinkt als een bevel.
Na een uur verdwijnen ze, nemen
emotioneel afscheid, omhelzen en
kussen Pitja, geven hem een dolk,
lord.
Igat
een revolver en de nodige patron jgg t
en Pitja blijft bij ons achter. Dat;
scheid van die jonge jongens, ven
huis, is mij altijd bijgebleven. ü|J.gr'
zitten we dan met een onderduik»
nog een onderduiker in de maag,
is geen Weg terug. Barhorst
overleggen: hoe nu? Er staat dooi
natte herfst van 1944 veel water in
sloot. Er moet een polsstok mee
laarzen aan. We gaan op pad. Tart
zo noem ik inmiddels mijn hospita,
angst achterlatend. Als we een ei
gevorderd zijn, vind Ome Hans'
beter dat ik maar terug ga, we
dan voorbij Duinoord. Hij vindt
beter alleen met Pitja verder te gal
Diep in de nacht komt Ome Ha
thuis. We zijn alledrie opgelucht,!
karwei is geklaard. Als Barhorst'
toch nog informeert waar Pitja
bleven, hoort hij dat hij is onderga)
ken bij mevrouw Ebbinga Wubbe
een villa bij de Ruigendijk.
In de nacht van 5 op 6 april 1945 M
Pitja één van de eersten die dee*
men aan de stnjd tegen de Duit:
Djenj roz/djenije oftewel: Dag derf
boorte.
Kom vanavond met verhalen,
hoe de oorlog is verdwenen,
en vertel ze honderd malen,
alle malen zal ik wenen.
Naschrift redactie: Digurow
leefde de Russenoorlog, maar
het hem verder is gegaan is W
Brakel niet bekend.
rstü j
aisi
