Tmxaxm
Vreugde en pijn tijdens Zestig van Texel
Erik van der Velden
eindigt als achtste
Raad tracht kokkelvissers
aan vergunning te helpen
i
Wij lopers moeten dit doen
en voelen ons daar goed bij
.TEXELSE
COURANT
Smit en Schouwstra winnaars modelracen
Unanieme steun voor motie Texels Belang
Belg traint voor 240 km dwars door Japa
-
DONDERDAG 31 MAART 2005
Verschil moet er zijn, ook bij de
Zestig van Texel. Terwijl de ene
ultraloper na een ronde hardlopen
over het eiland opmerkelijk fris aan
de finish verscheen en zelfs nog
een eindsprintje kon trekken,
kwam de ander bijna strompelend
binnen en verbeet de pijn. Wim-
Bart Knol liep als snelste de 120 ki
lometer, snelste vrouw over deze
afstand was Elke Streicher. De zes
tig kilometer was een prooi voor
Mare Papanikitas, de snelste
vrouw Inez Jacquemart. Erik van
der Velden eindigde als snelste
Texelaar.
Het was nog pikdonker toen de 21
deelnemers aan de 120 kilometer om
half vijf 's morgens vertrokken vanaf
de wielerbaan. Nog voordat ze de
poort hadden verlaten, had Knol.
woonachtig in Den Haag. al de leiding
genomen. Hij had zich ten doel ge
steld de afstand binnen de tien uur te
lopen. Zi|n directe tegenstander Wim
Epskamp uit Hoofddorp, bleef hem
kilometers lang op enkele minuten
volgen en was bij het keerpunt op de
veerhaven zijn rivaal op slechts en
kele honderden meters genaderd.
Maar Knol behield zijn voorsprong en
bouwde deze uit tot bijna 9 minuten,
om rond half drie in 9.53.48 uur terug
te keren op de wielerbaan, waar hij
opmerkelijk fris verscheen. Ruim een
uur later arriveerde daar ook Ron
Teunisse. de robuuste ultraloper uit
Heemskerk, ooit boezemvriend van
wijlen Jan Knippenberg en winnaar in
de edities van 1993 en 1995. Na een
afwezigheid van tien jaar was hij weer
van de partij. Bij de dames waren de
Duitse Anke Drescher, winnares in '97
en '99, en haar debuterende land
genote Elke Streicher aan elkaar ge
waagd. Laatstgenoemde eindigde in
11.33.40, bijna 12 minuten sneller
dan Drescher.
Indrukwekkend was de start van 235
deelnemers aan de Zestig van Texel
bij het NIOZ. met als favorieten de
Belgen Mare Papanikitas en Inez
Jacquemart. Het startveld werd nog
vergroot door de deelname van 58
lopers die 28 of 32 kilometer afleg
den, en 68 estafetteteams, die de
afstand in vieren hadden gedeeld.
Vanaf de veerhaven liepen ze in de
richting van de Horsmeertjes, om via
de Hors over het strand de afstand
naar paal 12 af te leggen. Menig lo
per vond het in het mulle zand van de
Hors zwaar lopen. Het milde voorjaar-
weer maakte rond één uur 's middags
plaats voor een flinke plensbui,
waarna de regen lang aanhield. Waar
de ene loper de druppels als aange
name verkoeling ervoer, werkte het bij
de ander nadelig op de spieren. Des
ondanks vervolgden de lopers dap
per hun tocht, elk van hen met een
eigen doelstelling. Waar de één de
wedstrijd wilde uitlopen, probeerde
de ander dat binnen een streeftijd te
doen. Papanikitas eindigde in
3.59.17, een paar minuten boven het
ronderecord dat hij graag had willen
verbreken. Naar eigen zeggen lag dat
niet aan de omstandigheden of het
parcours, maar geheel aan hemzelf.
Zijn landgenote Jacquemart eindigde
in 5.09.02.
Snelste Texelaar
Erik van der Velden had zich voorge
nomen als snelste Texelaar te eindi
gen, wat hem ruimschoots lukte. Zijn
eindtijd van 4.42.16 was bovendien
een kwartier sneller dan de tijd die hij
vier jaar geleden nodig had en goed
voor een achtste plaats. In het begin
van de wedstrijd kon hij nog meeko
men in de kop van het deelnemers-
c/e Wierf, bij het verlaten
Snelste Texelaar Erik van der Velden in polder de Zandkes, n
baar begeleider Klaas Eissen.
't achter hem nog net zicht-
veld, maar op het strand moest hij die
laten gaan. 'Ik liep mijn eigen race en
had alle tussentijden op mijn hand
geschreven. Daardoor zag ik dat ik
steeds op schema liep. Het strand tot
paal 9 liep zwaar, daarna kon ik goed
doorgaan. De regenbui bij de vuurto
ren was pech. Ik heb toen een lange
broek aangetrokken.' Tijdens zijn
tocht werd hij begeleid door Klaas
Eissen. De samenwerking verliep
kennelijk goed. 'Ik heb iemand nodig
die weinig zegt en luister liever naar
muziek.'
Jelle Schouwstra en Jos Smit
werden zaterdagavond in de De
Koninghal uitgeroepen tot win
naars van de wintercompetitie
van Modelracing Texel. Schouw
stra eindigde als eerste in de
klasse 1:10, Smit werd kampioen
in de klasse 1:12. Aan de wedstrijd
deden zaterdag zestien leden
mee. Er werden tien indoorwed-
strijden gehouden, waar in totaal
11.630 rondjes werden gereden.
Op 16 april begint voor Modelra
cing Texel het buitenseizoen.
Jelle Schouwstra, die leidde in de
competitie, kreeg zaterdag volop
concurrentie te verduren van Jan
Schouwstra, Adri van Rossum en
Rick Plaatsman. In de eerste man
che van de eerste groep van de
1:10 klasse was de bolide van Jan
Schouwstra het snelst. Raymond
Witte volgde op vier rondjes achter
stand, Adri van Rossum werd der
de. Ook de tweede manche werd
door Schouwstra gewonnen. Van
Rossum werd tweede, Witte derde.
Jelle Schouwstra. die in de tweede
groep aan de start kwam, volgde de
ontwikkelingen op de voet om te kij
ken of zijn positie in het klassement
in gevaar kwam. Na de start van de
derde manche ging Jan Schouwstra
wederom goed van start, op de voet
gevolgd door Adri van Rossum.
Na vier van de vijf minuten racetijd
sloeg het noodlot toe: Schouwstra
moest zijn auto met een lege accu
aan de kant zetten. Van Rossum
schoof door naar de eerste plaats,
Yvar Pool werd verrassend tweede.
Witte kwam twee seconden te kort
en werd derde. Jelle Schouwstra
kwam uit in de tweede manche.
Ook Roy Barhorst, Edo Pool, Rick
Plaatsman en Ed Witte streden in
deze klasse. De bolide van Schouw
stra junior was in de eerste manche
verreweg de snelste. Rick Plaats
man zette een goede prestatie neer
door de tweede plaats op te eisen,
voor Ed Witte. De tweede en derde
manche gaven dezelfde uitslag te
zien, al moest Plaatsman steeds
meer zijn best doen om Witte voor
te blijven. Nadat alle rondjes waren
opgeteld, kwam Jelle Schouwstra
als winnaar uit de bus. Hij had
vijf van de tien competitieavonden
gewonnen. Jan Schouwstra werd
tweede, Van Rossum derde.
De wagens in de 1:12 klasse zijn
allemaal aan elkaar gelijk en in
deze klasse staan stuurmanskunst,
onderhoud en afstelling voorop.
Gerrit van Strien was aan het begin
van de avond leider in het klasse
ment. Hij reed het rubber van zijn
banden in de strijd met Jos Smit,
Arie Koopman en Ronald Kramer.
Jos Smit had zijn auto op en top
afgesteld en de accu's volgeladen
om zijn titel te prolongeren. Toen om
20.20 uur het licht op groen sprong,
spoten de auto's van de startlijn.
Ronald Kramer kwam als eerste uit
de eerste bocht. Smit raakte in een
slippartij betrokken en reed lange
tijd met Wouter van Strien ach
ter Kramer aan, die zijn koppositie
niet kon vasthouden. Van Strien
en Smit stoven hem voorbij en na
gedurig stuivertje wisselen eindigde
Smit 3.5 seconde voor Van Strien.
Kramer kwam als derde over de
finish. Gerrit van Strien eindigde als
vierde. Kramer merkte na afloop op:
'Allemachtig wat een mooie race,
maar ik ben wel vier jaar ouder
geworden...'
Ook in de tweede manche zat Gerrit
van Strien niet lekker in de wedstrijd
en eindigde op de vijfde plaats.
Voorin het veld ging de strijd onver
minderd verder tussen Wouter van
Strien, Smit en Kramer. De overwin
ning ging dit keer naar Wouter van
Strien, Kramer werd tweede, net
voor Smit. Wouter van Strien en
Kramer hadden de smaak goed te
pakken en stelden de rondetijden
in de derde en laatste manche nog
iets naar beneden bij tot ruim onder
de acht seconden. Gerrit van Strien
raakte betrokken bij een aanrijding,
waardoor zijn accu verschoof en
het gewicht met meer optimaal ver
deeld was. Hij eindigde op de laat
ste plaats. Wouter van Strien werd
eerste. 3,8 seconde voor Kramer.
Hoewel Smit op de derde plaats ein
digde, kon de avond voor hem met
meer stuk. Hij had genoeg punten
verzameld om de grote wisselbeker
mee naar huis te kunnen nemen.
Gerrit van Strien kwam negen pun
ten te kort en eindigde als tweede.
Verrassend derde werd Kramer. De
plaats net naast het erepodium was
voor Arie Koopman. Wouter van
Strien werd vijfde.
Gesprek Eelman
leidt tot vragen
Een gesprek met wethouder Nel
Eelman in de Opduin Courant van
Grandhotel Opduin heeft tot vra
gen in de gemeenteraad geleid. De
wijze waarop zij zich in de hotel
krant over Opduin uitlaat, heeft bij
Piet Standaart (Texels Belang) ver
bazing gewekt.
Eelman laat zich in het gesprek lo
vend uit over Opduin. Aanleiding zijn
de goede ervaringen die haar ouders
er sinds de jaren zeventig hebben
gehad. Haar 87-jarige moeder be
zoekt Opduin nog steeds. Eelman
vertelt onder meer over haar laatste
verblijf.
Standaart vroeg zich af in hoeverre
iemand die wethouder is zich zo spe
cifiek over één accommodatie kan
uitlaten. Tot een discussie in de raad
leidde het niet. Burgemeester Gel
dorp vond het beter dat Standaart en
Eelman eerst met zijn tweeën over
dat gesprel< zouden praten. 'Als u er
een punt van wilt maken, ga dan eerst
ergens met zijn tweeën in een kamer
tje zitten.' Het interview geeft volgens
Geldorp de persoonlijke beleving van
Eelman weer. waardoor er geen link
met haar wethouderschap moet wor
den gelegd. 'Dit heeft geen invloed
op de door de raad vastgesteld be
leid. Als raad bepaalt u ook met de
kwaliteit in de horeca.' Martin Trap
(WD) vond dat het onderwerp te ge
makkelijk van tafel ging en stelde
voor toch eens met elkaar te bespre
ken wat raadsleden en collegeleden
wel en niet kunnen doen.
De Texelse kokkelvissers die sinds
dit jaar niet meer mechanisch op
kokkels mogen vissen, hebben een
steun in de rug gekregen van de
Texelse politiek. De gemeenteraad
heeft unaniem een motie aangeno
men waarin een lans wordt gebro
ken om de kokkelvissers een
nieuw bestaan als handkokkelaars
te laten opbouwen.
Met de motie, die werd ingediend
door Texels Belang, hoopt de raad
het ministerie van Landbouw, Natuur
en Voedselkwaliteit te overreden de
Texelse vissers een vergunning te
geven om met handbeugels kokkels
te rapen. Op die manier zouden vier
gedupeerde gezinnen alsnog een in
komen kunnen verwerven. Volgens
het nieuwe schelpdiervisserijbeleid
mag jaarlijks nog wel 5 procent van
de kokkelbestanden handmatig wor
den gevist. Het nieuwe beleid staat
toe dat daarvoor twintig handkok-
kelvergunnmgen worden uitgegeven.
Volgens een woordvoerster van LNV
zijn die inmiddels verstrekt, maar
bestaat de mogelijkheid dat er meer
worden uitgegeven. Hoeveel is af
hankelijk van de onderhandelingen
tussen het ministerie en de Produ
centenorganisatie Kokkelvisserij over
compensatieregelingen voor voor
malige mechanische kokkelvissers.
De motie van Texels Belang was na
genoeg dezelfde motie die de partij
eind vorig jaar al eens in de raads
vergaderingen aan de orde stelde. Hij
werd toen op advies van burgemees
ter Joke Geldorp niet in stemming ge
bracht, omdat de producentenor
ganisatie en het ministerie met elkaar
over compensatieregelingen in ge
sprek waren. De burgemeester vond
het toen met kies als de gemeente
raad op de onderhandelingsresul
taten vooruit zou lopen. De burge
meester stuurde daarna wel samen
met visserijvereniging DETV een brief
naar LNV. waarin een algemeen plei
dooi voor handkokkelarij als klein
schalige en duurzame vorm van vis
serij werd gehouden.
Dinsdagavond namen burgemeester
en wethouders de motie met beide
handen aan. Geldorp beloofde hem
over twee weken tijdens overleg met
de colleges van de andere eilanden
(het nieuwe samenwerkingsverband
De Waddeneilanden) aan de orde te
stellen. Ze beloofde de motie ook met
spoed rechtstreeks aan minister
Veerman van LNV te sturen. 'En ik
houd een afschrift in mijn achterzak,
zodat ik hem desnoods persoonlijk in
zijn handen kan drukken als hem te
genkom.' De DETV, de producenten
organisatie en het Platform Visserij
krijgen eveneens een afschrift. Gel
dorp toonde zich ontstemd, omdat
de brief die de gemeente met de
DETV heeft geschreven bij LNV geen
enkel effect teweeg heeft gebracht.
'We lopen hier wel eens te mopperen
over brieven, maar op die brief heb
ben we van het ministerie zelfs nog
geen ontvangstbevestiging gekre
gen.' Volgens de woordvoerster van
LNV is er nog steeds overleg gaande
met de overkoepelende organisatie
van kokkelvissers. Ze verwacht dat er
op korte termijn resultaten zijn. Voor
malige mechanische kokkelvissers
komen als eerste in aanmerking als
er extra handkokkelvergunnmgen
worden verstrekt. 'Maar er moet eerst
worden berekend hoeveel ruimte
daarvoor is.'
Volgens de motie past het handmatig
rapen van kokkels binnen de defini
tie van kleinschalig historisch mede
gebruik die tijdens de trilatere
Waddenconferentie in het Deense
Esbjerg werd bekrachtigd. Het past
eveneens in de wijze waarop de
Texelse gemeenteraad in 2001 klein
schalig medegebruik van de Wad
denzee heeft geformuleerd. Volgens
Standaart is het handmatig rapen
ecologisch verantwoord en brengt
het geen schade toe aan natuur
waarden en het ecologisch over
wicht. Per tij kan vijftig vierkante me
ter wad met een handbeugel worden
bevist. Arthur Oosterbaan (Groen-
Links) bestreed Standaarts uitspra
ken. 'Als het in grote mate gebeurt,
brengt het wel schade toe. maar deze
motie kunnen we wel steunen.'
Oosterbaan pleitte ervoor de hand
matig geraapte kokkel als een Texels
product door het leven te laten gaan.
'Dat spreekt meer aan dan wanneer
hij in Spanje in de paella verdwijnt of
in Italië in een pizza frutti di mare.'
D"'N
De Belgische ultraloper Edwin Lenaerts, bij het verlaten
kilometer na de start. 'De voldoening komt achteraf.
het Paggapaadje,
t van de Zestig van Texel bij het NIOZ vormde'door het grote aantal deelnemers een spectaculair gezicht.
Als op tweede paasdag om half vier
's morgens de wekker afloopt, heb ik
al gedroomd dat ik me finaal heb ver
slapen en dat de lopers zonder mij
zijn vertrokken. Dromen zijn bedrog
en met drie grote tassen op mijn fiets
meld ik me ruimschoots op tijd op de
wielerbaan, waar ik me voeg bij hef
groepje fietsers dat de ultralopers van
de Zestig van Texel die 120 kilome
ter gaan lopen één ronde lang van
eten, drinken en peptalk zal voorzien.
De organisatie heeft mij gekoppeld
aan Edwin Lenaerts. Op internet heb
ik een foto van deze Belg uit het
Limburgse Genk gezien en als hij
even later vragend rondkijkt, stap ik
op hem af en pak zfjn proviand aan.
Eén blik in de tas maakt duidelijk wat
een enorme inspanning twee rondes
hardlopen rond het eiland zullen ver
gen. Verdeeld over meer dan tien fles
jes laden we zo'n 4,5 liter sport- en
andere drankjes, peperkoeken, wa
fels en andere voedingsmiddelen
over in mijn fietstassen. Het is nog
pikdonker als om precies half vijf het
'startschot' klinkt en ik afdruk voor de
foto. Al vóór het verlaten van de
wielerbaan, met nog een kleine 120
kilometer te gaan, ligt het veld open.
Met zoveel lopers en fietsers is het in
donker even zoeken waar mijn 'man
netje' rijdt. Dan zie ik de blauwe
hoofdband. De loopsnelheid ligt iets
boven de tien kilometer per uur, voor
een geoefende fietser een relaxed
tempo. Getuige de opperbeste stem
ming onder de lopers is er van enige
vermoeidheid geen sprake en over
het weer hebben ze op dit uur zeker
niet te klagen. Het is droog en de
temperatuur is aangenaam. Ik raak in
gesprek met een mij onbekende fiet
ser. Hij blijkt een liefhebber uit het
oosten van het land. 'Ik heb zelf ook
marathons gelopen en vind het leuk
om bij zo'n groot evenement te zijn.'
Hij is er speciaal voor naar Texel ge
komen.
Wanneer Oudeschild in zicht komt,
kan ik mij voor het eerst nuttig maken.
'Een slokske graag', klinkt het in over-
valst" Belgisch, waarna hij voor het
eerst de fles aan de mond zet. In de
bijna zes uur die ik naast hem zal rij
den, zal dat tafereel zich nog vele
malen herhalen. Gelukkig beperkt de
conversatie zich niet tot soort ver
zoekjes om eten en drinken-en'be
schikt Lenaerts over voldoende lucht
voor een praatje. Hij vertelt vijftien
jaar geleden te zijn aangestoken door
het duurmicrobe. 'Eerst fietste ik trip
jes van een paar uur, dat geleidelijk
opliep tot zo'n 250 kilometer. Maar
toen de tweeling werd geboren, werd
het moeilijk om op regelmatige tijd
stippen mijn oefenuurtjes te voltooien
en ben ik 's avonds wat gaan lopen.
Een half jaar later liep ik mijn eerste
marathon.' Als training pikte hij af en
toe een ultraloop mee en presteerde
het om in 12 uur 123 kilometer te lo
pen. 'Op een zeker moment namen
mijn duurtrainingen evenveel tijd in
beslag als mijn hevigste fiets
trainingen en kwam de volgende uit
daging: een 100-mijlsloop, de Trans
Moravian Masochist Trail dwars door
het Tsjechische Moravië.' Hij deed er
21 uur over. In 2002 volgde de 'moe
der der ultraklassiekers': de Sparta-
thlon, 246 kilometer van Athene naar
Sparta in Griekenland. Hij deed er iets
minder dan 35 uur over.
Voorbij Oudeschild stel ik de onver
mijdelijke vraag: wat is de lol van het
lopen van zulke afstanden, waarbij je
zó moet afzien. 'Ach, wij ultralopers
zijn lotgenoten. Wij moeten dit doen
en voelen ons daar goed bij. De vol
doening komt achteraf. Het voltooien
van de Spartathlon geeft een heerlijk
gevoel. Ik hoef dat geen tweede keer
te doen.' Is hardlopen een versla
ving?, hou ik het gesprek gaande.
'Lopers hebben het wel over
runnershigh. Dat herken ik wel. Een
paar keer heb ik zo'n ervaring gehad.
Toen kreeg ik tijdens het lopen een
heel gelukkig gevoel en genoot heel
Wim-Bart Knol, de snelste loper op de 120 kilometer, met naast hem op de fiets Kees !t
intens van het landschap.' Langs de en stuur hem alleen over het sü
want fietsen gaat niet in hetr
zand. 'Dat strand, kun je daan
raken?', luidt de vraag. 'Nee,je
er niet verdwalen.' En inden!
want dankzij de goede organs
weet hij feilloos het Paggapaad
vinden, waar ik hem opvang er
geleid naar het Jan Ayeslag.
twee flessen in de hand zie ik hal.
het zicht verdwijnen en neem de
binnendoor, waarna ik hem bi,
Horsmeertjes weer opvang. Dal
het laatste stukje, naar het keeij L
bij de Tesohaven. Dan zit mijn::
er op. Met een stevige schoudel
wens ik hem succes, waarnat
de tweede ronde begint, in del-
over gestelde richting. Het is
dijk kabbelt het gesprek voort, onder
meer over de trainingsarbeid. 'Ik loop
gemiddeld 100 kilometer in de week,
zo'n 5000 kilometer per jaar. Ik ver
slijt elk jaar vier tot vijf paar loop
schoenen. Gelukkig heb ik daarvoor
een sponsor. Naast het lopen train ik
op de mountainbike. Bij elkaar ben ik
wel zo'n vijftien uur in de week aan
het sporten. Daarnaast heb bijna een
volledige baan, een vrouw en inmid
dels vier mannekes thuis. Ze doen
aan sport, muziek en andere hobby's
en vergen allemaal de nodige aan
dacht. Mijn vrouw vangt dat goed op,
maar ik ben me de laatste tijd wel
gaan afvragen hoe lang ik nog met
ultralopen moet doorgaan. Het is
120 kilometer heeft volbrach
12.17.32 uur.
Tekst en foto's Gerard Tir
voor mij nu eén verplichting. Deze even na tien uur, bijna zes uurn
120 kilometer is voor mij een training start. In de uitslagen lees ik dat
voor Sakura Michi Nature Run die in
april wordt gehouden. Het is een
wedstrijd van 250 kilometer dwars
door Japan met een tijdslimiet van 36
uur. 'Ik wil het goed doen en niet ach
teraf het gevoel hebben dat ik met
goed heb gepresteerd omdat ik te
kort heb getraind. Maar daarna... Er In de Texelse Courant van 23j,
zijn nog zoveel andere leuke dingen struikelde in over het gebruik
in het leven waar ik nu niet aan toe het woord anekdote in het i
over de vrijwilligers Herma efl- El
Anekdote
kom.'
Hij loopt onverstoorbaar verder, con
tinu in een vast tempo. We zijn ter
hoogte van de Eendracht, als in de
verte het licht van een vuurtoren op
doemt. 'De Texelse vuurtoren?',
vraagt hij hoopvol. Nog niet, het moet
die van Vlieland zijn. Niet lang daarna,
op de 'Vlielandboulevard' verschijnt
wél de lichtbundel van de Eierlandse
vuurtoren. Het is dan al tegen
zevenen en nog steeds donker. Pas
op het fietspad langs de Eierlandse
duinen begint het te dagen. De natuur
ontwaakt en een verraste fazant
zoekt een veilig heenkomen. Als we
het kampeerterrein van Sluftervallei
passeren, zie ik dat we niet de enigen
zijn die karakter tonen. Er staan wa
rempel al enkele tenten.
Al lopend vergaapt de loper zich aan
de Slufter, de Muy en de Nederlan
den. 'Prachtig en wat een rust.' Bij
paal 21 geef ik hem twee flessen mee
nsti
.~A-
l'S.v
Annyas op Sri Lanka. Niets da Ej
voor deze mensen, maar het W p
anekdote is in deze context vo|
misplaatst. Het betekent r
amusant kort verhaal. Het stol
me echt dat een dergelijke uiW
king in deze context wordt gelj
Vandaar.
TheaW
Dansles verval
In verband met afwezighei®
leidster Simone de Wit koij™
folkloreles van de kinderdan®
maandag 4 april te vervalléj
eerstvolgende les is op
11 april. 16.00 uur in sporthal
Genoegen. Kinderen vanaf
zijn welkom om eens een k
komen nemen.
