MMers K
Arno van Heerwaarden bijna halve eeuw schilder regel wegbreedte
65 jaar ervaring
maakt weg vrij
voor nieuw elan
Wisseling van de wacht bij ING Bank
lilAhL^ COURANT
weg 39 Den Burg tel. 31 2138
widhj, üere„igde$chiIders.nl
-
'Hopelijk moeilijkste tijd achter de rug'
Fietsers op de pedalen voor Fietsdag
TPYPI <^P T VRIJDAG 3 JUNI 2005
kende mannen bij de ING, Hans de Leeuw (links) en Fr
directeur Niels Jimmink (rechts).
(midden),
Meteen behangtafel op de rug gebonden reed hij in zijn begin
jaren bij een oudere collega achterop de brommer van Den
Hoorn naar De Koog om er de huisjes van één van de eerste
vakantieparkjes onder handen te nemen. Vandaag, bijna een
halve eeuw later, neemt Arno van Heerwaarden (60) met een
receptie in De Lindeboom afscheid van het schildersvak. Met
een boodschap voor zijn jongere collega's van de Verenigde
Schilders. Ze moeten 'alert blijven' en 'heel erg hun best doen',
want door 'valse concurrentie' en minder werk in de bouwsector
wordt het er in hun vakgebied niet gemakkelijker op.
Arno van Heerwaarden oogt niet als
een piekeraar. Hij is rustig en be
dachtzaam, maar 'put duidelijk met
genoegen uit zijn herinneringen aan
46 jaar schilderschap. Met een glim
lach om de lippen vertelt hij anekdo
tes. Hij ontkomt er echter niet aan om
aan het eind van het gesprek ook iets
over de toekomst van zijn vak te zeg
gen en erg vrolijk wordt hij daar met
van. Een probleem vormen volgens
hem de Polen en andere 'beunhazen'
die zich sinds een paar jaar als schil-
derverhuren op Texel. 'Dat is gewoon
tnest. Je doet met z'n allen je best de
.jongens hier aan het werk te houden
en dan komen zulke lui zich voor zes
of zeven euro per uur verhuren. Aan
sociale afdracht doen ze natuurlijk
net. Dat is valse concurrentie.' Voor
de Texelaars die dergelijke goedkope
werkkrachten prefereren boven de
erkende schildersbedrijven heeft hij
wemig begrip. 'Zo'n opdrachtgever
0fdM wil straks toch ook gewoon pensioen
NIW vangen of met de VUT kunnen. Door
de sociale afdracht te ontduiken, zijn
die straks niet meer te betalen. Daar
staan een hoop mensen niet bij stil.'
Ook over de aanpak van zwart
werkers is Van Heerwaarden slecht te
spreken. 'Het was altijd zo dat als we
het constateerden wij aangifte moes-
'tendoen. Pas daarna kwam de poli-
öeinactie. Probleem was dat de klus
dan soms al achter de rug was en het
bewijs niet meer te leveren was. Ze
oeginnen er nu een beetje serieus op
teletten, maar het heeft wel een aan
tal jaren gesluimerd.'
12 K|J 'ia" Hee waarden rolde op 14-jarige
leeftijd het schildersvak in. 'Als ik mijn
x hart had gevolgd en mijn vader had
rog geleefd - hij overleed toen ik een
|g"ns; par of zes was -, was ik bij hem in de
H rederij gaan werken. Hij had zijn
Rfkplaats in de Molenstraat. Ik was
23'zeer zeker terechtgekomen. Bij
Verenigde Schilders ben ik ook
altijd de technische man geweest. Als
er vroeger iets met de spuit was, ging
je ermee naar de overkant, naar een
bedrijf bij Utrecht in de buurt. Ik heb
eens gekeken hoe ze het deden en
dacht: dat kan ik ook. Ik repareerde
hier alles.'
Het zou echter anders lopen. Omdat
zijn moeder hem na de lagere school
nog te jong vond voor de LTS in Den
Helder en hij voor de ULO niet ge
schikt werd gevonden, belandde de
Hoornder op 12-jarige leeftijd op de
Landbouwschool. 'Je moest wat.
Maar ik wist toen al dat ik geen boer
wilde worden. Door mijn ooms. Piet
en Niek van Heerwaarden, kwam ik
in aanraking met het vak van schilder.
Zij waren mede-eigenaren van de
firma J.J. Vonk en Co. Van een leraar
op de Landbouwschool mocht ik
toen de deuren van thuis - we woon
den in wat nu de Gouden Reaal is -
meenemen om in het praktijklokaal te
schilderen. De beslissing dat ik schil
der zou worden, was toen al geno
men, maar je moest tot je veertiende
naar school.'
Via het bedrijf van zijn ooms be
landde hij vervolgens in het leerling
stelsel. 'Je werkte door de week en
ging zaterdag naar school. Die zat
eerst in Alkmaar en later in Hoorn. Ik
stapte 's ochtends al heel vroeg op
de fiets om de eerste boot te halen.
Die vertrok toen nog vanuit Oude-
schild. Een paar jaar later heb ik die
witte torens in de nieuwe haven van
't Horntje nog helpen schilderen. Hoe
laat diè eerste boot precies ging.
weet ik niet meer. Maar het moet erg
vroeg geweest zijn, want we waren 's
ochtends al om half acht in
Heerhugowaard, waar we veertig
minuten moesten wachten om over
te stappen richting Hoorn. We waren
met een flinke groep, van een man of
tien: Co Oostra, Rob Beumkes. Kees
Kuijper. Johan Ran, Ron Vlugt, Rob
Graaf, Piet Roeper, Klaas Lips, Jan
Kooger en ik. Toen de cafébaas te
genover het station dat in de gaten
kreeg, deed hij 's ochtends de deur
maar vast open. Konden wij nog even
biljarten.'
Voor het schildersvak bestond veel
animo. 'Het was vlak na de oorlog, de
tijd van de wederopbouw. Ook op
Texel had je veel woningbouw en la
ter de ruilverkavelingsboerderijen. Er
was veel werk te doen. Mensen de
den toen niets zelf, op z'n hoogst een
hek in de carbolineum zetten. Je had
geen doe-het-zelfproducten, schilde
ren was nog veel moeilijker. Veel jon-
Door het samengaan van een groot
aantal schildersbednjven, eerst in een
coöperatie en later in een besloten
vennootschap, ontstond 41 jaar ge
leden de Verenigde Schilders. Eén
van de firmanten was de nog jonge
Arno van Heerwaarden, de laatste
van de oprichters die er nu mee stopt.
Gedurende de eerste jaren vormde hij
een duo met zijn oudere collega en
dorpsgenoot Gommert Witvliet. 'We
hadden onze hoofdvestiging in Den
Burg, aan de Burgwal, maar ook in
Den Hoorn en De Koog hadden we
werkplaatsen. Wij deden vooral veel
werk in Den Hoorn. Effe m'n handte-
grondverf op die groene en witte ge
vels. Op het laatst stond half Den
Hoorn in de vlek.'
Een groot deel van het werk bestond
uit behangen. 'Bijna alle huizen had
den behang. Het plafond sauzen en
behangen, dat was meestal een
klusje van een dag. In sommige oude
huizen had je nog behang op jute.
Daar moest je eerst jute spannen,
dan ging er een laag kranten over en
pas daarna kwam het behang. Als je
je stoel liet vallen, zat er een gat in.
Later werden veel wanden met hard
board betimmerd.'
Eén van de klussen die Van Heer-
gens van mijn leeftijd zijn schilder
geworden. Van de groep die ik net
noemde, werkte een flink deel bij
hetzelfde bedrijf als ik. Daar zaten
toen ook al Hans Haarsma en Hans
Bakker, die iets ouder zijn. Bij Vonk
waren we toen met twintig schilders.
De helft daarvan was tussen de zes
tien en achttien jaar.'
e vroeger beter werk leverden.
kening zetten, zei Gommert altijd. Hij
bedoelde daarmee dat hij eerst de
kozijnen en deuren in de grondverf
zette. Daarna gingen we rustig door
naar een volgende klant. Op die ma
nier voorkwam je dat mensen die
schilderwerk te vernchten hadden
naar een ander gingen. Maar het was
geen gezicht, met die geelbruine
{Foto Joop Hommels)
waarden zich nog goed kan herinne
ren, betrof het nieuwe bungalow
parkje dat Jan Zwan als één van de
eerste ondernemers in De Koog had
gesticht. 'Buiten was alles hout. bin
nen moesten we behangen. We re
den erheen op de brommer. Ik zat
achterop bij Gommert, met de
behangtafel op m'n rug gebonden. Je
deed in die tijd alles op de brommer,
het bednjf had maar één auto. Ik weet
nog dat ik een ruitje moest zetten op
De Mok. Ook dat ging op mijn rug.
Toen ik aankwam, was het glas stuk
en kon ik weer terug.'
Er is veel veranderd, vindt Van Heer
waarden. 'Het vak was anders, ar
beidsintensiever. We begonnen
meestal eerst met plamuren. Tegen
woordig hoeft dat veel minder. Kozij
nen worden fabrieksmatig gemaakt
en zijn veel knapper. Maar ik vind ook
dat we vroeger beter werk leverden.
Wij kregen veel meer de kans om het
vak goed te leren. Tegenwoordig
moet het snel af. Door de hoge loon
kosten is het veel te duur geworden.
Toch werkten we hier tot een paar jaar
geleden nog met twintig man. De
laatste paar jaar hebben we bewust
wat minder mensen aangenomen.
Door 's zomers hard te werken en 's
winters de overuren op te maken,
proberen we te voorkomen dat men
sen in de WW belanden.'
De teruglopende werkzaamheden in
de bouwwereld baarden Van Heer
waarden lange tijd zorgen. 'Ik zeg al
tijd: zo lang er honger is aan de over
kant, hebben wij er ook last van. De
afgelopen winter waren we aan het
werk bij Teso. Als je zag hoeveel bus
jes van allerlei bedrijven er 's och
tends het eiland opreden Dat kwam
vooral doordat veel werkgevers niet
tijdig hebben ingezien dat het alle
maal wat minder wordt. Die zaten
plotseling met allemaal personeel
met lange opzegtermijnen waar ze
geen werk voor hadden en kozen er
voor voor lage prijzen werk aan te
nemen, liever dan ze voor niks in de
werkplaats te laten rondhangen. Op
die manier raken Texelaars in de WW.
omdat ze van de overkant het werk
komen opmaken. Maar er staat de
komende jaar een hoop te gebeuren
op Texel. Veel woningbouw en dan
nog al die projecten van de ge
meente. Daar zullen de Texelse
bouwbedrijven en schilders zeker
hun graantje van meepikken. In na
volging van de aannemers uit de
bouwwereld zijn er ook bij de
schilderbedrijven plannen om samen
te werken, om zo ook de grotere klus
sen te kunnen aanpakken. Hopelijk
hebben we de moeilijkste tijd achter
de rug.'
Joop Rommets
Het artikel in de bouwverordening
dat de minimale breedte aangeeft
voor een verbindingsweg tussen
de openbare weg en een gebouw
waarin mensen verblijven, wordt
minder strikt. De bepaling dat de
weg ten minste 4,5 meter breed
moet zijn en een verharding moet
hebben van tenminste 3,25 meter,
wordt geschrapt.
Er blijft staan dat verbindingswegen
'geschikt' moeten zijn voor hulpver
leningsvoertuigen zoals ambulance
en brandweerwagen. Het college is
van mening dat een verhardings
breedte van 2,50 tot 3.00 meter toe
reikend is voor goede bereikbaar
heid. Door deze wijziging komt een
eind aan de paradoxale situatie dat
de gemeente van particulieren eist
dat zij een toegangsweg hebben met
de genoemde afmetingen, terwijl een
groot deel van haar eigen openbare
wegennet niet aan die afmetingen
voldoet. In het buitengebied van
Texel staan tal van woningen en an
dere gebouwen waann mensen kun
nen verblijven met een toegangsweg
die niet voldoet aan het thans nog
geldende breedtevoorschnft. Dat be
tekent dat geen vergunning mag
worden gegeven voor bouw of ver
bouw. De gemeenteraad heeft zich
dat niet gerealiseerd toen zij in 1992
op advies van de Vereniging van Ne
derlandse Gemeenten de breedte-
maten in de verordening opnam. Dat
gebeurde pas toen Dirk Kuip het
wegbreedtevoorschrift met succes
aangreep in zijn strijd tegen de ver
bouw van het groepsverblijf van
Harry de Graaf aan de Pelikaanweg.
De verharding van de toegangsweg
naar het verblijf was ongeveer vijf
centimeter te smal en de gemeente
had daarom geen vergunning mogen
geven voor de nieuwbouw. Kuip werd
door de Alkmaarse rechtbank in het
gelijk gesteld, waarna de gemeente
in beroep ging bij de Raad van State,
die de kwestie op 12 april behan
delde. De uitspraak zou er binnen zes
weken zijn, maar vorige week liet de
RvS weten meer tijd nodig te hebben
en verdaagde de uitspraak met op
nieuw zes weken.
giro 404040
tel 0S70-6II899
wwwkinderhulp.nl fanóe.rHlA lp'
km«
het» Wisseling van de wacht bij de ING
Bank in Den Burg, waar oudge
dienden Hans de Leeuw en Frans
isman na een gezamenlijk werk
verband van opgeteld 65 jaar af-
scheid nemen. Beiden maken ge-
'■"■fbmik van een regeling die het
"«gelijk maakt vervroegd uit te
^en. Komende man is Niels
Jimmink die als directeur terug
gen* keert bij de bank waar hij in 1997
san de slag ging.
zette 31 jaar ge-
Wen zijn eerste schreden in het
bankiersvak. Computers waren er
niet, wel grootboekmachines.
Ba debet- en creditkant moesten
Wppen. Ook in Winterswijk, het eer-
Sekantoor waar hij aan de slag ging.
"Daar liep een oude procuratiehouder
enhK jj**3- Als er eens een fout was, dan
n - bad hij een feilloos instinrt waar riie
zat. Hij keek er naar en wees de fout
aan. Hij miste nooit.'
In de Achterhoek ondersteunden de
kantoren elkaar, met name op het ge
bied van assurantiën, destijds de
afdeling van De Leeuw. 'Zo kwam ik
regelmatig in Nijmegen, Ede en Veen-
endaal, maar ook in Doetinchem en
Zutphen. In de auto op en neer, op
zeer jeugdige leeftijd. Wat wil je nog
meer.' In 1979 verwisselde De Leeuw
Winterswijk voor Schagen en pen
delde hij nog een half jaartje heen en
weer naar Hoorn. In juli 1983 kwam
hij naar Texel om directeur te worden
van wat toen nog de NMB heette.
'Het grootste deel van de tijd had ik
creditkant van de bank, zeg maar de
inkoop van het geld, gedaan. Toen ik
hier kwam, moest ik ook het .kredie
tenvak leren.' Behalve het fraaie ei
land marktp hii dat nnk hat hankiaran
op Texel zijn bijzondere kanten had.
'Watje bij andere vestigingen zelden
ziet, is dat vakantiegangers of bezit
ters van een tweede huisjes er hun
bankzaken doen. Wij hebben bijvoor
beeld klanten in München zitten.' In
ruim drie decennia zag hij het bank-
vak flink veranderen. Alleen al de
naam. De NMB werd de NMB-Post-
bank en ging daarna op in de ING
Groep. Er gebeurde meer. Zo werd
het kantoor in Den Burg onderdeel
van het rayon de Noordkop, dat zich
uitstrekt van Texel tot en met Scha
gen. 'Het is een heel andere bank
geworden. Wat toen kon, kan nu niet
Geheel anders verliep de loopbaan
van Frans Visman (60) 'Ik ben hier
begonnen in december 1971. Bij de
NMB in de Binnenburg, waar Siem
Kooi toen nog directeur was. Ik hield
van cijferen en heb de nodige
boekhouddiploma's. Maar werken op
een boekhoudkantoor wilde ik niet.
Ter afwisseling hield ik van wat an
dere disciplines, zoals verzekeringen
en het uitwerken van kredieten. Maar
ik ben begonnen als baliemedewer
ker. Geld opnemen en storten. Alles
ging nog contant. Met al die stortin
gen die ondernemers in het seizoen
deden was het smoordruk. Het kon-
meer. Elk kantoor had een adviseur den grote bedragen zijn. De één had
u..... 1 - het geteld, maar anderen niet. Dus
dan telden wij het en de kassier nog
rayon eén man in de buitendienst die een keer. Als er een verschil was, dan
assurantie in de buitendienst. Nu is
er binnen de assurantiewereld per
de schade doet. Die pakt de hele
Noordkop. Ander voorbeeld: vroeger
voerde je binnen zo'n bank een com-
konden we opnieuw aan de gang. Als
het om vijf uur niet klaar was, dan liep
het wel uit tot zes uur of half zeven.
P'ete administratie. Tegenwoordig We vertrokken pas als alles in de kluis
gebeurt dat deels in Schagen, Alk- zat_'
maar en Amsterdam. Voor de giro
hadden we een aantal dames zitten,
die telden de giro's op recaps. Dat is
nu onvoorstelbaar. Een gigantisch
andere wereld. De ontwikkeling, au
tomatisering en hoe men binnen de
bank anders tegen zaken is gaan
aankijken maakten het intensief en
ingrijpend. Maar wel heel mooi en
fanlacticrh r\m moo to mal/an 1
Later belandde hij meer aan de zake
lijke kant van de bank. 'Ik heb in ver
zekeringen gedaan, maar dat vond ik
niet zo leuk. ledereen piepte altijd
over de hoogte van de premies en
over de bedragen die bij schade wer
den uitbetaald En ik deed veel ter
mijndeposito's, waarbij het geld voor
een korte termijn en tegen een zo
gunstig mogelijke rente werd wegge
zet. Een leuke bezigheid. Later ben ik
meer de kredietenkant voor het mid
den- en kleinbedrijf opgegaan. Pra
ten met ondernemers en kijken wat
voor financiering nodig is. Dat vond
ik leuker. Goede contacten en je weet
wat er reilt en zeilt. Texel heeft goeie
tijden gehad. In zulke perioden wer
den sommige ondernemers wel eens
erg enthousiast en kwamen met am
bitieuze plannen.' De nuchtere Vis
man ging daar niet altijd in mee. 'Dan
moest je duidelijk aangeven dat ze
met de beentjes op de grond moes
ten blijven. We kwamen er altijd uit.
We hebben best ondernemers gehad
die in de problemen kwamen, vooral
begin jaren tachtig toen de economie
moeizaam draaide, maar we probeer
den in gesprek te blijven en de zaken
te regelen. Daar zijn we altijd goed in
geslaagd. Ook nu zitten we in een
lastige periode, maar niet vergelijk
baar met de jaren tachtig. Veel bedrij
ven hebben een aardige buffer opge
bouwd.' Reorganisaties binnen de
bank leidde ertoe dat Visman zijn
functie wijzigde van Accountmanager
MKBin Senior Adviseur Retail Hier
door kreeg hij de laatste jaren vooral
met particulieren te maken. 'Niet di
rect m'n hobby, maar ik heb nooit de
ambitie gehad om aan de overkant
eerï bankcarrière te maken. Ik ben
De Wezenputten bij Brakestein waren
één van de bezienswaardigheden
waar zaterdag deelnemers aan de
Landelijke Fietsdag langs werden
gevoerd Het mooie weer lokte veel
mensen op de pedalen. De VW ver
kocht een kleine honderd beschnjvin-
gen van de ongeveer dertig kilome
ter lange route. De deelnemers
werden langs plekken geleid die iets
met water te maken hebben. Bij de
Wezenputten konden de fietsers in
formatie lezen over het ijzerhoudende
(en daardoor lang houdbare) water
dat daar vroeger werd gewonnen
voor schepen die zich voor de Rede
van Texel op lange reizen aan het
voorbereiden waren. Donatus, de
jachthaven en het gemaal bij Dijk
manshuizen waren andere plekken
waar de deelnemers langs kwamen.
Door het mooie weer stapte ook di
verse anderen zomaar op de fiets om
een tochtje te maken. Het inschrijf
geld voor de Landelijke Fietsdag
komt deels ten goede aan de Neder
landse Kankerbestrijding/Koningin
Wilhelminafonds.
hier gebleven omdat ik het prettig
vond om in deze omgeving te wer
ken.' Binnenkort wordt bekend wie
de opvolger wordt van Frans Visman.
Aanspreekpunt
De loopbaan van de geboren Texe
laar en boerenzoon Niels Jimmink
kent een opmerkelijk verloop. Hij
volgde een opleiding aan de Hogere
Landbouwschool en aan de Land
bouw Universiteit, waar hij voor zijn
studie Agransche Economie de rich
tingen sector- en bedrijfseconomie
volgde. Hij schreef toen onder meer
een scriptie voor een bank. Maar al
die tijd had hij in zijn achterhoofd het
ouderlijk bedrijf voort te zetten. Uit
eindelijk is hij toch in het bankiersvak
terecht gekomen/Gekscherend zeg
ik wel eens dat ik van koeienboer
kredietenboer ben geworden.' In ja-
nuan 1997 ging hij bij de ING aan de
slag, waar hij een intern trainings
programma volgde. 'Ik heb op ver
schillende kantoren in Noord-Holland
stage gelopen en allerlei opleidingen
gedaan. Toen het nieuwe kantoor aan
de Groeneplaats klaar was begon hij
als Financieel Adviseur Particulieren.
Het leren ging hem makkelijk af en
ook daarna volgde hij diverse oplei
dingen. 'Ik wilde meer de zakelijke
kant op en ben toen in het kantoor
Hoorn aan de slag gegaan, waar ik de
opleiding tot adviseur MKB volgde.'
In Alkmaar liep hij ondermeer stage
bij de afdeling Fiattering. 'Een pe
riode waar ik veel profijt van heb ge
had. Ik leerde mensen kennen en
welke wegen je binnen de bank moet
bewandelen. Na de opleiding wilde ik
graag weer naar buiten om recht
streeks contact te hebben met de
klanten. In Schagen heb ik de afge
lopen tweeëneenhalf jaar gewerkt als
relatiebeheerder voor de zakelijke
markt. Een leuke en leerzame pe-
node.' Die kwam ten einde toen
rayondirecteur Paul E.M. Spieker-
mann hem benaderde om Hans de
Leeuw op te volgen als directeur van
het kantoor op Texel
In die hoedanigheid vormt Jimmink,
zeker voor de zakelijke markt, het
eerste aanspreekpunt van de bank.
Maar hij zal ook een aantal particu
liere klanten voor zijn rekening ne
men. 'We willen de klant meer grip
bieden op hun financiële situatie,
door nadrukkelijker met klanten mee
te denken over hun financiële plan
ning en onze persoonlijke kennis en
deskundigheid te delen. ING Bank
Texel kan de klant alles bieden wat hij
nodig heeft op het gebied van onder
nemen, beleggingen, hypotheken en
assurantiën. Waar nodig kunnen op
alle financiële aandachtsgebieden
specialisten vanuit het district Noord-
Holland worden ingeschakeldWel is
het zo dat als er een specialist naar
Texel komt, ik altijd mee ga naar de
klant. Want ik hecht grote waarde aan
een persoonlijke benadering' aldus
Niels Jimmink.
Tekst en foto Gerard Timmerman
Karter gewond
Een 31 -jarige man uit De Cocksdorp
is woensdagavond gewond geraakt
tijdens een ritje op de kartmgbaan bij
Akenbuurt. In een bocht verloor de
coureur de macht over het stuur,
waarna hij over de kop sloeg.
