Voor de punten doet
een Wampexer alles
24 uur lang fietsen, lopen, zwemmen, roeien en klimmen
5 COURANT
TEXELSE
DINSDAG 8 NOVEMBER 2005
stond tijdens de Wampex
het teken
r liep ik dus, midden in de Slufter, het water tot boven
navel met in m'n armen onze tandem krampachtig boven
ter houdend. Letterlijk het dieptepunt van een lange speur-
tit, die zaterdagmorgen vroeg begon bij paal 28 en waarbij
Iverwege de Sluftergeul moest worden overgestoken. Toen
janisator Kwapsma dit onderdeel van de Wampex had uit
zet, was het kennelijk eb geweest, nu stroomde het water
achter in de inham. Een avontuurlijke opdracht, maar wel
itje die ervoor zorgde dat team 30 waarvan ik deel uit-
akte een duikeling maakte in het klassement.
rdat driekwart van mijn oude
tijdens de aanmelding niet
xel of geblesseerd was. leek
iname aan de Wampex er voor
dit jaar met in te zitten. Maar
collega Ed Witte anderhalve
kgeleden vroeg of ik een vrijge-
ren plek in zijn team wilde opvul-
nam ik de uitdaging alsnog
Zo meldde ik met samen met
'.vee Marjannen (Hoogerheide
Vcolay) en Ed in een bomvolle
ie van Texel'94, het traditio-
vertrekpunt van de Wampex.
burgemeester Joke Geldorp
deelnemers aan deze jubileu-
itie een hart onder de riem
Ik hoorde haar zeggen dat
pexers worden getest op uit-
dingsvermogen, behendigheid,
en sluwheid, humor, algemene
ms, groepsproces, strijdlust en
frenngsvermogen moeten heb-
Dat vergt dus bovenmenselijke
rteiten, zeker omdat we het niet
fl tegen elkaar opnemen, maar
ad worden gestuurd door een
ndraadse organisatie, die op
lei manieren probeert het zelf-
rauwen van de deelnemers een
te bezorgen, maar er gelijktij-
in slaagt hen de veelzijdigheid
ons melden bij posten Klaas van
der Duim en Adrie Westerlaken. De
schoenen kunnen uit, want met de
twee meegebrachte scheppen moet
een-prutsloot worden uitgebaggerd,
waarbij de sloot uiteraard net iets te
diep is gebaggerd en er weer wat
van die stinkzooi terug moet worden
gestort. Vervolgens naar Van der
Craatsweg nummer 3. Ja, ja. Marjan
Hoogerheide herinnert zich vaag
een pad in de Dennen, maar waar
precies? We sturen de tandem het
bos in en komen uit bij een poppen
huisje, waar een stem uit een walkie
talkie ons opdraagt om Sint Maar
tenliedjes te zingen. Ach, voor pun
ten doe je alles. Bij hoeve Heidehof
is een schaftkeet omgetoverd tot
loket waar we een aanvraag moe
ten doen voor een kapvergunning.
Niemand minder dan de Bowema's
moeten deze goedkeuren, dus de
afgifte gaat gepaard met hilariteit
en geduld, want de procedure moet
correct worden gevolgd en met veel
stempels. Als de lijst is goedge
keurd, mogen we deze aan het
andere loket, de achterkant van
de keet, inleveren. Op de volgende
opdracht een afbeelding van Boer
Koekoek, wat botjes en gras, ofwel:
PMlaai jubilcumdiner luisterde de 25ste editie op
schoonheid van het eiland te
cegint vrijdagavond al bij het
van de eerste foto van de
draad, waarvoor Kwamps-
to'n vijftig bankjes verspreid
het eiland had vereeuwigd,
boodschap moet een afknap-
ójn geweest voor onder meer
Kooiman, die als lid van het
ienfokkersteam vooraf het
*ht had opgevangen dat de
fenstoelen van de ANWB dit
«rode draad waren. De laatste
sn had deze Wampexers tijdens
«ningen over' het eiland zich
Paddenstoel in het geheugen
«t en er zelfs een computer
end van gemaakt, dat hij bij
droeg. Helaas Piet, misschien
«d jaar... Maar ook onze groep
de grootste moeite met het
sbrengen van de bankjes die de
Prutsloot
eindelijk de eerste opdracht,
«envelop komt een groen stuk-
1*er, dat in vieren is gescheurd,
«ar deze bestemming.' Na
'9epeins valt het kwartje. Het
*was vierkant, maar ook stuk.
jH&ante Stuk. Waar ligt dat
"'eer? O ja, het volleybalveld.
de Dennen dus, waar we
de kruising Koekoeksweg-Botgras-
weg. Daar worden we het moun
tainbikepad opgestuurd, waar een
groepje jongelui ons kapjes voor
de ogen geeft en we zonder enig
zicht langs een touw door het bos
worden geleid. Of we maar even
de voorwerpen die we voelen wil
len onthouden. Het begint met een
zak met daarin een zachte sub
stantie, wat we herkennen als een
pak zuurkool. Het tweede voorwerp
ontsnapt bijna aan onze aandacht,
maar Ed herkent het feilloos als een
beugel BH. vervolgens passeren we
een diepvrieskip en een zakje met
iets zachts erin, wat we niet her
kennen als brie. Na nog een pop
petje en steeksleuteltje 9 te hebben
gevoeld melden we ons af en zetten
na weer een cryptisch raadsel te
hebben ontcijferd koers naar de
dépendance van Bloemwijk, waar
bij we onderweg links en rechts
voorbij jakkerende Wampexers en
automobilisten tegenkomen. In de
Rovershut worden we opgewacht
door topschakers van En Passant,
die ons spel beoordelen op strate
gie en tactiek. De moed zakt mij in
de schoenen als ik tegenover Jaap
Dros wordt neergezet. Al snel beland
ik in een hopeloze stelling, maar als
door een wonder levert het slagveld
op het bord mij toch nog een remise
op, wat Jaap beloont met negen
punten en mij voor even de status
van topschaker oplevert. Onder de
indruk is onder meer Nanning Kik
kert, die als lid van de schaakclub
een nederlaag moest incasseren,
maar tot mijn verbijstering net als ik
negen punten had gekregen.
Paardenstal
Het eerste blok bracht ons ook naar
Hotel Californië, waar Erna Tromp
zich de rol van heks had aangeme
ten en onze creativiteit op de proef
stelde, waarna we bij het voor mij
volslagen onbekende Studentenpad
langs het oude Blindenpad met een
botte zaag stukken hout van een
boomstam moesten zagen. Waar wij
moeite moesten doen om één plak
van de paal te scheiden, vertelden
posten Erik Bakker en Theo Hin dat
de gebroeders Kikkert er zeventien
hadden afgezaagd. Maar wel met
een ode aan de Wampex te bren
gen. We maken er het beste van
en de twee meisjes die tot jury
waren gebombardeerd, belonen het
met vier van de vijf haalbare pun
ten. Daarna begint onze geoliede
machine te haperen. Een foto van
een bord aan de dijk met de mede
deling dat we de post 1750 in de
richting van de pijl konden vinden,
brengt ons op een dwaalspoor. Met
wind mee zijn we snel in Oude-
schild, maar het bewuste bord is
nergens te vinden. Dan maar terug
naar de PH-polder, waar het bord
aan de dijk even voorbij het gemaal
bleek te staan, wat ik me met enige
schaamte achteraf ook wel herinner.
Wellicht nog dommer is dat we twee
keer de post bij de Redoute zijn
voorbijgefietst. Van posten Klaas en
Adrie mogen we in een soort kano
langs rietkragen een rondje pedde
len rond het eiland van de ooit afge
graven vesting, wat in het donker
een bijzondere ervaring is. Met een
nat achterwerk en modder tussen
de tenen, hijsen we ons weer op
de fiets. Een zakje popcorn verwijst
naar het (maïs)Doolhof, waar ons
een wel heel bijzondere ervaring
wacht: de steile helling in het bos-
sie is feériek verlicht en tot sjoelbak
omgetoverd, met beneden tussen
gestapelde strobalen de gaten 1,
2, 3 en 4. Door op een sleetje naar
beneden te glijden is het aan de
Wampexers de kunst om in de ver
schillende gaten te glijden. Op het
natte zeil gaat opnieuw de broek
uit en glijden we met een noodgang
naar beneden. De schoonheidsprijs
die post Kees Dros en zijn maten
ons beloven gaat aan onze neus
voorbij, zelf beland ik tegen de stro
balen, maar Marjan Nicolay glijdt
dermate hard in de '1'dat het hout
werk het krakend begeeft.
Overnachting
Met dit succes op zak koersen
we met het ijsblokje dat we van
Kees krijgen naar de oude ijsfabriek,
tegenwoordig Vissers Bouwbedrijf.
Daar mogen we met autobanden
een uitvergrote versie van het spel
zijn uitgezwaaid door Joke Geldorp
zet het duo Boom en Blom koers
naar zee. Toch naar Vlieland? Als de
veerhaven van 't Horntje opdoemt,
wordt er aan boord gespeculeerd
over een nachtje aan boord van de
Dokter Wagemaker. Als de Emmie
vervolgens naar de NlOZ-haven
vaart en we twee bussen zien, is dui
delijk dat onze overnachtingsplaats
elders op het eiland ligt. Helemaal
aan de andere kant van het eiland
blijkt dat Johanneshoeve te zijn,
de schuur van Nico Roeper. Hon
gerig en vermoeid draagt Van der
Vliet ons op om op de betonvloer
kwartier te maken. Terwijl iedereen
zich afvraagt waar de traditionele
stamppot en het bier zijn gebleven,
gaat de schuifdeur open en klinken
óóóh's en aaah's als zich daarachter
een feestelijk verlichte zaal blijkt te
bevinden, met fraai gedekte tafels
en de posten in witte hemden met
vlinderstrikken zich de rol van kell-
ner hebben aangemeten. De sfeer
wordt compleet als Wim Beerling
piano begint te spelen. We genieten
van een heerlijk nasimaal, waarna
het licht uitgaat en op twee wagens
het met sterretjes versierde dessert
wordt binnengereden. Het zeker half
zes als we de slaapzak opzoeken en
huzarenstukje worden verricht
Boven het zwembad
Sir Robert Peel, kanoën langs de
Postweg, een behendigheidsoefe
ning in het zwembad van De Krim
en het vinden van Sommeltjes op
de Lemoensberg aan ons voorbij
Waar we in blok één en twee nog
In de Thijsseschool mocht het 25-jarig jubileum op creatieve wijze worden geuit.
een nieuwe lintzaag, die dermate
heet was geworden dat hij daarna
onbruikbaar was geraakt. Zonder
één noodbrief te hebben geopend,
haasten we ons naar de nieuwe
paardenstal van hoeve Vrij en Blij,
waar we helaas een paar minuten te
laat binnenkomen, maar wel de op
één na hoogste score noteren en
onder het genot van koffie bijkomen
van het eerste blok. Op een enkel
team na, biijken de meeste Wam
pexers niet ontevreden.
Dwaalspoor
501-1,5 is rond half twaalf onze
eerste aanwijzing voor het tweede
blok. 501, heeft dat niet met dar
ten te maken? Achteraf horen we
dat Wampexers hebben geprobeerd
Texelse darters uit bed te bellen.
Teamlid Marjan Nicolay weet beter.
'De Pontweg, is dat niet de N501
en die 1,5, is dat niet een kilome
terpaaltje?' Zonder enige aarzeling
bestijgen we de tandem en zetten
koers naar de Prins Hendrikpolder.
Vanuit de beschutting van de Den
nen staat er in het open veld een
dikke bries en merken we dat het
flink is afgekoeld. Echt Wampex-
weer, denk ik, terwijl ik mezelf warm
probeer te fietsen. Het paaltje 1,5
blijkt bij hoeve Gerardus Majella te
staan, waar we de opdracht krijgen
om een biet uit te hollen en op de
melodie van een Sint Maartenliedje
Wampexers luisteren naar de opdracht van 'heks' Ema Tromp.
spelen waarbij zeven rondjes rond
palen worden geplaatst, waarbij
ons gestuntel met satanisch genoe
gen wordt bekeken door post Theo
Hin en André van der Vliet. Met
alleen een telefoonnummer rijden
we richting Oudeschild en nadat
het antwoordapparaat muziek van
het Visserskoor heeft afgespeeld,
melden we ons in 't Skiltje. Tijd voor
een puzzeltocht door het gebied bij
De Schans is er met en afgepeigerd
melden we ons bij de TX10. Het is
dan half drie 's nachts en nadat we
Kees Jaap Harting en Swier Oosterhuis
Kikkert de autobanden op volgorde leggen.
Kwapsma bekijken hoe de gebroeders
we van Kwapsma mogen 'uitslapen'
tot half acht.
In zo'n rumoerige en half verlichte
zaal komt van slapen niet echt veel,
maar redelijk uitgerust stappen we
zaterdagmorgen op de tandem, op
weg naar weer de eerste post. Een
tekst over kampeerders die elke
paar dagen hun tent verzetten om
het gras te sparen, brengt ons naar
natuurkampeerterrein NTKC tegen
over de Sluftervallei. Post Dirk Eel-
man stuurt ons naar paal 28, het
begin van een route door de Slufter.
Onderweg staan foto's, die verwij
zen naar straatnamen. Vier huis
jes naar Vierhuizen, een Afrikaanse
munt (Krugerrand) naar de Rand
weg, etc. Na een wilde fietstocht
over duinpaadjes, komen we bij de
geul van de Slufter. Het is de bedoe
ling dat we die met fiets en al over
steken, maar het water staat der
mate hoog dat we besluiten om te
keren. Maar als we kort daarop het
team Goënga met kleren nog aan
en hun ATB-fietsen boven het hoofd
een geul zien oversteken, besluiten
we het er ook op te wagen. We gaan
net niet kopje onder en komen uit
bij het eindpunt aan de Sluftertrap.
Maar tot onze verbazing is er geen
post, springen weer op de fiets en
meldden ons maar weer bij Dirk. 'Ik
had toch gezegd dat jullie hier terug
moesten komen.' Van verbouwe
reerdheid fiets ik de verkeerde kant
op nadat een Russische tekst ons
naar de vuurtoren heeft verwezen.
Op de trap omhoog moeten we
andere vuurtorens zien te herken
nen, wat ons en vele andere Wam
pexers moeizaam af gaat. Door tijd
gebrek gaan de speelgoedauto's bij
in de top meededen, maken we na
blok drie een duikeling in het klas
sement. Na een flinke trap vanaf de
vuurtoren naar hoeve Lou Christy,
komen we in de koeienstal van de
gebroeders .Van Exel bij van de
vermoeienissen. We blijken niet de
enigen die in de Slufter aan het
modderen zijn geweest.
Lek
Al bij vertrek van het erf geeft de
achterband van de tandem het op.
Al pompend weten we nog net
Den Burg te bereiken, waar we
de tandem omwisselen voor twee
herenfietsen en aan blok vier begin
nen. Een pretblok, waarbij we ons
niet langer hoeven af te beulen
op de fiets, maar de posten dicht
bij elkaar liggen. Enkele bijzondere
posten: een setje kaarsonderde
len brengt ons naar Ambachtscen
trum Texel, waar we moeten raden
welke Texelse producten er niet
zijn gemaakt. De meeste noteren
we, maar de grootste - tante Door
Schrama in klederdracht in levende
lijve - zien we over het hoofd. Een
CarToon verwijst ons naar de Eyer-
coogh, waar we de opdracht krijgen
de bedden te verplaatsen naar de
nieuwe locatie. Uit hoofde van haar
functie biedt Marjan Nicolay enig
verzet, maar uiteindelijk zwicht ze
onder de druk van het team. Met
een spiraal overdwars op de baga
gedrager heb ik de hele breedte
van het fietspad nodig. We maken
het bed op in de Say-O-Keet aan
de Haffelderweg. waar jurylid Kees
Bakker tijdens de inspectie voor
enkele minutieuze oneffenheden
punten in mindering brengt. Muziek
van Frans en Lies stuurt ons naar de
Groeneplaats, waar we met zomer-
mode op een aanhanger als catwalk
een wintermodeshow opvoeren. We
haasten ons naar de Thijsseschool
om met papier, karton en lijm een
creatieve impressie te geven van 25
jaar Wampex. Daarna prijzen Ed en
ik ons gelukkig met twee meiden in
onze groep die van stroken uit een
plastic tas een das kunnen breien.
Niet ontevreden over het verloop
van het vierde blok begeven we ons
moe maar voldaan naar manege
Akenburg, het traditionele eindpunt
waar bier en patat rondgaan. Met
423 punten eindigen we op de 18de
plek, nog net in linkerrijtje. Even
leek het erop dat het team TESO
met de overwinning aan de haal
zou gaan. maar - in tegenstelling tot
hun eigen telling - bleek de ploeg
van Menno en Otto Goënga, Rien
Brouwer en Niels Jimmink 529 pun
ten te hebben, 17 meer dan TESO.
Na een veel te lange toespraak van
de eerste Wampex-winnaar Andrew
Albers neemt Wally van Beek het
woord en vertelt hoe hij op slinkse
wijze achter de e-mailadressen van
de deelnemers kwam, waarna hij
een inzameling hield en de jubile
rende Kwapsma een eetbon van
€360,- kon overhandigen. Een wel
verdiend cadeau.
Gerard Timmerman
Uitslag:
Klassering, groepsnummer, naam en score.
1. (31) Goënga 529, 2. (24) TESO 512, 3. (27)
Rouwenhorst 493. 4. (28) 4. Kooger (492), 5.
(8) Joling 489, 6. (23) Kikkert 481. 7 (12) Eel-
man 480. 8. (15) Stoop 479. 9. (26) Van Beek
473, 10. (25) Dadagogo 467. 11 (1) Van Sijp
(457), 12 (22) Zoetelief 454. 13 (18) Scha
penfokkers 45114 (3) Zoetelief 428. 5. 14 (5)
Witte 428. 15 (34) Venneker 426.16 (9) Kuiper
424. 17. (30) Witte 423, 18. (14) Wetenkamp
416. 19. (36) Wetsteen 415, 20 (4) Bartiorst
404, 21(32) Kuip 394. 22 (20) Saai 385. 22.
(21) Duinker 385, 23. (2) Euro Café 383. 24.
(13) Mantje 381, 25. (29) Kalverboer 379, 26.
(16) Vermuë 359, 27 (7) VW Texel 358, 28.
(10) De Ridder 351, 29. (33) Kooiman 342, 30.
(35) Zandbank 321, 31. (6) Zuydweg 309. 32.
(19) Pierlola 308, 33. (17) Mosk 279, 34. (11)
Van der Sar 257
Opperste concentratie bij Rien Brouwer en Niels Jimmink tijdens het spiraalspel.
