Ze kan mooi en goed
met woorden omgaan'
TEXELSE 7 COURANT
Informatiedag voor gegadigden
Nieuwbouw Volmolen
op 24 februari van start
Joelia Bonne brengt dichtbundel uit
P Bedrijvigheid
Geen zorgen om zeehonden langs de kust
Betrokken
uit het Cabaret-café
Geknipt
Hoteleigenaar terug in de bouw Bedrijvig heid
Pet's Place erkend als dierenspeciaalzaak
VRIJDAG 3 FEBRUARI 2006
to Achter een bureau naast haar kamer vertrouwt de 18-jarige Joelia Bonne uit De Koog haar gedichten aan het papier toe. Ze heeft nu
iet *oor het eerst een bundel uitgegeven. (Foto jmen van Hattum)
)ti-
De bouw in de Volmolen gaat op
vrijdag 24 februari officieel van
start. Combinatie De Volmolen
heeft de opdracht voor de bouw
van de eerste serie woningen, 34
huizen aan de Distelvlinder, bin
nen. Voor gegadigden voor een
nieuwbouwhuis is er zaterdag 11
februari in de brandweerkazerne
aan de Bernhardlaan een infor
matiedag. ledereen, ook dege
nen die zich niet hebben laten
inschrijven bij de gemeente of bij
de Stichting Wonen Texel (SWT),
is welkom. De informatiedag is
van 10.00 tot 16.00 uur.
Om een beeld te krijgen van de
nieuwbouwwoningen worden zoge
heten artist impressions en bouw
tekeningen getoond, liggen er for
mulieren en informatiesetjes klaar,
kunnen er informatieve gesprekken
worden gevoerd en wordt een indi
catie gegeven over de verkoop- en
huurprijzen. Om ook starters een
kans te geven, worden zogeheten
koopgarantwoningen aangeboden,
die te koop zijn vanaf €112.250,-. Bij
deze vorm van huurkoop geeft de
Stichting Wonen Texel de grond in
erfpacht uit. Om te voorkomen dat
de goedkope huizen snel worden
doorverkocht, met als doel er snel
winst op te behalen, komt er een
anti-speculatiebeding, wat betekent
dat ze binnen een bepaalde termijn
niet mogen worden verkocht. Als
na verloop daarvan het huis alsnog
wordt verkocht, dan delen de SWT
en de gemeente, die de bouwgrond
voor koopgarantwoningen ver bene
den de marktwaarde heeft verkocht,
in de winst. Doel is volgens wethou
der Nel Eelman om de huizen ook in
de toekomst betaalbaar te houden.
Huurwoningen worden aangeboden
vanaf prijzen van €285,- per maand.
Het betreft appartementen met
een vloeroppervlakte van 65 tot 70
vierkante meter. Zogeheten éénge
zinswoningen hebben een gemid
delde huurprijs van €435,-. Voor
vrije sectorwoningen gelden andere
prijzen. Voor de zeven kavels aan
de Kadijksweg, die een grootte van
500 tot 600 vierkante meter hebben,
geldt een vierkantemeter prijs van
€275,- (exclusief BTW).
Zowel kopers als huurders hebben
grote invloed op de inrichting van
de huizen. Men heeft keuzevrijheid
in de badkamers, in de keuken, een
eventuele vaste trap naar zolder
en eventuele andere wensen. Aan
dit meerwerk hangt wel een prijs
kaartje.
Bij de toekenning van de wonin
gen en kavels genieten Texelaars
Paul Buijsman van Bouwcombinatie De Volmolen heeft reden voor een feest/e. Hij deelt
taart uit omdat de combinatie de opdracht binnen heeft voor de bouw van de eerste
sene woningen in het nieuwe plan.
die hoog op de wachtlijst van de
gemeente en de SWT staan de
voorkeur. Starters en mensen die
een woning achterlaten zijn het eerst
aan de beurt en worden door de
gemeente als eerste benaderd. Maar
de praktijk leert dat deze categorie
de vraagprijs voor met name vrije-
sectorwonmgen niet kan opbren
gen. In dat geval komen degenen
aan bod die lager op de lijst staan
en vervolgens Texelaars die nog niet
zijn ingeschreven. Overigens kun
nen zij zich op de informatiemiddag
alsnog laten registreren. Als iemand
niet kan komen, heeft dat geen
consequenties voor de plaats op
de lijst. Voor gegadigden voor een
woning ligt er op de informatiedag
een formulier klaar, waarop men zijn
voorkeur voor een woning kan aan
geven. Het is de bedoeling dat die
binnen twee weken bij de gemeente
worden ingeleverd.
Het gebeurt nogal eens dat echt
paren of samenwonenden die een
woning hebben gekocht, uit elkaar
gaan en de woning weer moe
ten verkopen. Om dit knelpunt op
te lossen biedt de SWT mensen
met een koopgarantwoning die uit
elkaar gaan, de mogelijkheid dat
één van hen er blijft wonen en dat
de koopgarant- in een huurwoning
wordt omgezet.
Een moeilijke periode was voor
haar aanleiding de pen ter hand
ter nemen en haar gevoelens
in gedichten op papier vast te
leggen. Nu, vier jaar later, heeft
de 18-jarige Joelia Bonne uit De
Koog dertig gedichten verzameld
in een dichtbundel die Een stukje
van mij naar jou is genoemd.
Met haar gedichten geeft Joelia
inderdaad een stuk van zichzelf
bloot. Te lezen is hoe ze worstelt
met het ontdekken van haar eigen
identiteit. Ook de moeite die zij van
haar visuele handicap ondervindt,
heeft een plaats in de gedichten.
Van lieverlee komt echter ook het
beeld naar voren dat ze de worste
ling achter zich laat en zichzelf een
plaats weet te geven. De begrip
pen 'zon' en 'stralen' komen daarbij
regelmatig aan de orde.
De eerste oplage van Een stukje
van mij naar jou is beperkt: 25
stuks. Maar dat zijn dan wel stuk
voor stuk handgebonden exempla
ren. 'Die heeft Piet de Hoog op 't
Horntje gemaakt', vertellen Frits en
Yvon Bonne, de ouders van Joelia.
Bedoeling is dat er een eenvoudige-
Tijd
Tijd zit in alles
Tijd is een wijze les
Tijd wacht op het juiste moment
Tijd dat is wat mij
Door het leven leidt
re versie van de bundel komt waar
van het maken iets minder intensief
is. Voor die bundels zijn intekenlijs
ten bij het Maartenhuis, waar Joelia
werkt, en de familie Bonne aan de
Schumakersweg neergelegd. Er kan
bij hen ook telefonisch (317893)
worden ingetekend. De eerste 25
exemplaren zijn inmiddels verge
ven. 'Die zijn naar familie, kennissen
en ander vips gegaan', vertelt Joe
lia. 'Toen ze waren gemaakt, stond
hier al meteen een mijnheer aan de
deur ze alle vijfentwintig wel wilde
kopen', vertelt Yvon Bonne.
Begeleider Jan-Joop Moerbeek
van het Maartenhuis speelde een
belangrijke rol bij het uitgeven van
de gedichten. Hij wist dat Joelia
ze geschreven had en vroeg haar
om mee te doen aan een exposi
tie die bewoners en werknemers
van het Maartenhuis vorig jaar in
gemeentelijke expositieruimte Tus-
se de Banke hielden. 'Daar ben
ik gedichten gaan voorlezen aan
bezoekers', vertelt Joelia. 'Ze von
den het prachtig en er werd ook
gevraagd of ik ze niet al had uit
gegeven.' Naar aanleiding van de
expositie kwam het ervan. Of zoals
Joelia het noemt, de 'gedichten
gaan nu de wijde wereld in.' Het is
de eerste keer dat zij ze publiceert.
Wel stond er al een gedicht van haar
in het boek dat Peer Elstgeest vorig
jaar ter gelegenheid van het 25-
jarige bestaan van het Maartenhuis
(en het ontstaan van het Kinderdok
52 jaar geleden) uitgaf.
Joelia schrijft haar gedichten met de
Meeuw op Texel
Ze vloog lange tijd tegen de
wind in
Haar ogen keken soms overal
langs
Een tijd kon ze haar bestemming
Van haar vlucht niet vinden
Tot zij het opeens wist
Nu is het mijn tijd
Om uit de zorgen te vliegen
Mee met de Texelse wind
Over de zee naar de zon
Dag oma
hand achter een bureau naast haar
kamer. Soms gaat ze er echt voor zit
ten, andere keren komt een gedicht
spontaan bij haar op. Haar ouders
weten niet beter dan dat ze altijd
al gedichten heeft geschreven. 'Ze
doet het al sinds haar vijfde', vertelt
Yvon: 'Als ouders ben je natuurlijk
geneigd alles wat je kind doet mooi
te vinden, maar ook wij waren vaak
zeer verrast door haar gedichten.
Ze kan heel mooi en goed met
woorden omgaan.' Frits: 'Ze heeft
een gedicht gemaakt toen haar oma
overleed en daarin beschrijft ze pre
cies hoe mijn moeder toen was.' De
opbrengsten van de dichtbundel
gaan naar de Stichting Texel Helpt
die hulp biedt aan arme gebieden
in Roemenië. Dat heeft voor Joelia
een zeer persoonlijke betekenis, ze
werd zelf geboren in de Roemeense
hoofdstad Boekarest en op haar
vijfde geadopteerd.
Ecomare krijgt de laatste week
bijna dagelijks telefoontjes van
bezorgde strandwandelaars, die
vlak voor de kust zeehonden zien
zwemmen. Dit mag bijzonder zijn,
het is geen reden tot ongerust
heid.
Vooral ter hoogte van Egmond,
Camperduin en Petten worden veel
zwemmende zeehonden gezien,
goed zichtbaar vanaf het strand.
Er zit in de kuststrook 's winters
veel vis, dus is dit voor zeehonden
een prima plek om hun maag te
vullen. Vaak maakt harde wind de
zee in het ondiepe water echter te
ruw, en daar houden zeehonden
niet van. Door het rustige weer van
de afgelopen tijd wordt het voor
de zeehonden aantrekkelijk in het
ondiepe water vlak voor de kust
te vissen. Doordat ze elkaar in het
rustige water goed kunnen zien,
vormen ze groepjes. Het is ook de
geringe golfslag die ervoor zorgt dat
ze eerder door wandelaars worden
opgemerkt. Omdat het rustige weer
lijkt aan te houden, is het te ver
wachten dat zich de komende tijd
meer en vaker zeehonden voor de
kust laten zien.
Een nieuw jaar. Nou ja, het schiet
alweer lekker op natuurlijk, maar
toch. Een nieuw jaar en nieuwe
kansen. Weg met al die zorgen en
problemen. Weg met de oude plan
nen en ideeën. In het nieuwe jaar
gaan we het allemaal anders doen.
Met nieuwe zorgen en problemen
en nieuwe plannen en ideeën. Een
verse agenda, een nieuwe zorgver
zekering en een heel nieuw jaar om
het nu eens allemaal te doen zoals
we het altijd al hebben willen doen.
Laten we beginnen met de verkie
zingen. Een nieuw jaar, een nieu
we gemeenteraad. Geen nieuwe
burgemeester, want die ouwe kan
nog best een tijdje mee, maar wel
nieuwe raadsleden en wethouders.
Die samen voor nieuwe plannen
en een frisse wind moeten zorgen.
Welke plannen dat zijn maken wij
wel uit, want het is aan ons om te
bepalen wie er straks op het pluche
plaatsnemen. Het is aan de partijen
om een beetje fatsoenlijke kandida
ten naar voren te schuiven. En dan
liever niet zo dat de lijsttrekker ook
de wethouderskandidaat is, want
dan weet je nog niet waar je aan
toe bent.
Het lijkt of de partijen moeite heb
ben gehad een lijst samen te stel
len. Misschien komt dat wel omdat
we momenteel met zulke lastige
problemen te kampen hebben.
We moeten bezuinigen, de bomen
groeien niet meer tot in de hemel,
er moet wel of niet een nieuw raad
huis komen, de Groeneplaats moet
opnieuw worden ingericht en er
moet een nieuwe school worden
gebouwd. Genoeg kansen voor een
ambitieus raadslid om zich voor
altijd onsterfelijk te maken.
Maar misschien is dat wel het pro
bleem. Misschien is het wel om een
heel andere reden heel moeilijk een
goeie kandidatenlijst samen te stel
len. Misschien komt dat wel doordat
'Pip Barnard en Janien de Bruijn bespreken het lokale nieuws'
niemand meer ergens verantwoor
delijk voor gesteld wil worden.
Vroeger, als wij buiten rotzooi trap
ten en een bal door de ruiten van
de buren, vroeg mijn moeder: 'Wie
heeft dat gedaan? En als de schul
dige dat dan schoorvoetend had
toegegeven, moest die samen met
mijn vader naar de buurman om
daar op het zeil van de keukentafel
zijn spaarpot om te keren. Kijk eens
buurman, voor een nieuwe ruit.'
Tegenwoordig zou dat anders gaan.
Als ik nu een bal door de ruit van
de buurman zou trappen (gesteld
dat ik nog regelmatig achterin de
tuin een potje voetbal speel) zou er
een werkgroep in het leven worden
geroepen, die na 'enig onderzoek
tot de conclusie zou komen dat
het geen eenvoudig probleem is en
dat minstens een subcommissie en
waarschijnlijk extern advies nodig
is. Maar uiteindelijk, na de nodige
wachttijd, overschrijdingen en lege-
skosten, zou dan toch bekend wor
den dat het onoverkomelijk is dat
een ruit breekt als er een bal tegen
aan wordt geschopt.
Niemand neemt meer de verant
woording. Behalve Ed. Vorige week
stond hij voor de rechter om zich
te verdedigen voor een in zijn ogen
volkomen gerechtvaardigde actie.
De vleugel van Ed. zijn vleugel,
door Harry de Graaf met de hulp
van goede gevers aangekocht om
de vernieuwde Lindeboom meer
cachet te geven, dreigde van het
eiland te verdwijnen. De Welzijns-
stichting bleek de verantwoordelijk
heid voor het instrument niet waard
en toen puntje bij paaltje kwam nam
ook de gemeente geen verantwoor
delijkheid. Niemand kon de vleugel
meer iets schelen. Behalve Ed. Als
een ware Don Quichotte vocht hij
tegen de bierkaai ofn zijn recht te
halen en de vleugel terug te krijgen
waar hij hoorde: in het hart van de
Texelaars.
Even leek het erop dat zijn actie
succes zou hebben. Toen de vleu
gel er was, keek niemand er naar
om. Dat ding stond maar in de
weg, eerst in De Lindeboom en
later in hotel Den Burg. Er werd een
paar keer per jaar op gespeeld en
dat was het dan. Pas toen hij weg
was, begon het jeremiëren: onheil
en rampspoed, onze mooie vleu
gel is weg. Even leek het erop dat
alles in het reine zou komen en er
werd zelfs al gesproken over een
verbroederingsconcert. Een concert
dat gegeven moest worden door
een pianist van de overkant. Alsof
we hier zelf geen pianisten hebben.
Even leek het erop dat alles in
goede harmonie met een sisser
zou aflopen. Maar op het moment
suprème bleek een vierde partij zich
in het conflict te hebben gemengd.
En geheel buiten zijn schuld wordt
Ed Stiekema veroordeeld voor iets
wat hij met heeft kunnen voorzien.
Maar hij zal ongetwijfeld zijn verant
woordelijkheid nemen. Hij wel.
Met zijn eenmansactie laat Ed zien
wat er zo vaak aan mankeert: betrok
kenheid. Hij voert actie omdat hij
zich bij de vleugel betrokken voelt.
Zelfs als hij daarvoor de gevangenis
in moet draaien. Misschien dat de
nieuwe raadsleden - wie dat straks
ook mogen zijn - de moeite nemen
iets van Ed te leren en zich betrok
ken tonen. Bij wat dan ook.
Zeven jaar nadat hij afscheid nam
als CV-monteur en hotel Beatrix
in De Koog kocht, is Gerko ('Gijs')
Praamstra terug in de bouw. De
man die daarvoor jarenlang als
kok werkzaam was, is compag
non geworden van 'diversionist'
Jaap Kooger van 'kluschbedrijf'
Pon Eiges.
Vier jaar geleden investeerde
Praamstra samen met echtgenoot
Nancy nog veel geld om hun hotel
te verfraaien en aantrekkelijker te
maken voor gasten. Toch deden
ze het bedrijf vorig jaar van de
hand. Een verrassing voor de bui
tenwacht, maar zelf waren ze er al
langer aan toen. 'Om eerlijk te zijn
hadden we het gewoon een beetje
gehad. We werkten van maart tot
oktober zeven lange dagen in de
week en konden nooit eens iets
samen doen. Ook voor onze twee
diwr-siotfitó
Gijs Praamstra flinks) en Jaap Kooger gaan voortaan als compagnons door het leven.
(Foto Joop Rommots)
kinderen hadden we weinig tijd.
Daarom vonden we het tijd worden
wat anders te zoeken.'
De samenwerking met Kooger
kwam gemakkelijk tot stand. Bei
den kenden elkaar al langer en had
den al eens samen werkzaamheden
gedaan. En terwijl Praamstra op zoek
was naar ander werk, had Kooger
behoefte aan een compagnon. 'Ik
wil eigenlijk wat meer de handel in.
Maar als ik aan de overkant zit voor
de inkoop, is het handig wanneer er
op Texel iemand is voor de verkoop.
Dat kan Gijs mooi doen. Ik bouwde
altijd al keukens, maar nu kunnen
we ook alle benodigde apparatuur
leveren.' Bedoeling is daarnaast de
werkzaamheden in de bouw uit te
breiden. 'Metselen, timmeren, glas
zetten, onderhoud van kachels, ik
deed al bijna alles. Alleen met het
leveren en installeren van CV's hield
ik me niet bezig. Maar door de
komst van Gijs kunnen we ook die
dienst leveren.'
Hoewel hun samenwerkingsverband
al is begonnen, voeren de opval
lende bedrijfsbusjes van Kooger en
Praamstra alleen nog de naam van
Kooger. Daarin komt te zijner tijd
verandering, al is de vraag nog wan
neer dat gebeurt. 'Hoe we precies
gaan heten, weten we nog niet,
maar daar gaat het ook niet om.'
'Wie stal de harten van al die
200.000 Tilburgers?' vraagt Ruud
Erich zich af in zijn column in het
Brabants Dagblad van zaterdag.
Was het burgemeester Ruud Vree
man ('inmiddels ook bekend onder
de artiestennaam Rocking Rudie')
of was het toch Sophie van Schaik
('inmiddels ook bekend onder de
naam die Dekselse Texelse')? Na
een bezoek aan de website van
de Texelse Courant weet Erich het
zeker. 'Dat geeft de doorslag, dat
Sophie uit dat hele kleine dorpje
kiest voor die hele grote stad. Nu
weet ik het zeker: het was de week
van Sophie.'
Directeur Bertil Baten van de landelijke dierenspeciaalzaakketen van Pet's Place overhandigt Frans en Yvonne van Westenbrugge van
Pet's Place op Texel de erkenning van de Stichting Dierbaar.
nent in de krant en 's avonds
op de televisie. Blijf daar maar
eens nuchter onder. Ik vind het
een meesterzet van het gemeen
tebestuur om niet te kiezen
voor een kersverse baby en be
schuit met muisjes, maar voor
een studente van vlees en bloed
en een muzikale aubade. Daar
kun je mee voor de dag komen
in het land. Dat past bij de le
vendige stad Tilburg waar op
cultureel gebied zoveel moge
lijk is. En dat aan dat alles door
de landelijke media nauwelijks
aandacht besteed is. daar moe
ten we ons niet al te druk om
maken. Dat zijn we wel gewend.
Dierenspeciaalzaak Pet's Place
aan de Parkstraat in Den Burg is
door de Stichting Dierbaar erkend
als dierenspeciaalzaak. Eigena
ren Frans en Yvonne van Westen-
brugge kregen de onderscheiding
gisteren van Bertil Baten, direc
teur van de landelijke dierenspe
ciaalzaakketen Pet's Place.
De erkenning betekent dat de Texel
se dierenspeciaalzaak op een ver
antwoorde wijze voorlichting aan
haar klanten geeft, dat de dieren
onder toezicht van een dierenarts
staan, het personeel vakbekwaam
is en dat de goederen in de win
kel regelmatig worden gecontro
leerd. De eisen voor de erkenning
zijn opgesteld door de Stichting
Dierbaar die halverwege de jaren
negentig door de branchevertegen
woordiging van huisdieren (Divebo)
in het leven werd geroepen. Door
op eigen initiatief de kwaliteitsei
sen te reguleren, wil de branche
volgens Baten de kwaliteit in eigen
beheer hebben geregeld voordat de
overheid dat doet. Hij sloot niet uit
dat dierspeciaalzaken over een paar
jaar de erkenning in huis moeten
hebben om te kunnen blijven draai
en. 'Dan zitten jullie goed', liet hij
Frans en Yvonne van Westenbrugge
gisteren weten. De Stichting Dier
baar werkt op onafhankelijke basis
aan het uitvoeren van de erken
ningsregelingen.
Bij de Texelse dierenspeciaalzaak
hingen de ballonnen in de winkel.
Klanten werden voor de gelegen
heid op gebak en koffie getrakteerd.
De Texelse onderneming is de zes
tigste van de 186 zaken van Pet's
Place die de erkenning heeft gekre
gen. De Van Westenbrugges kregen
een oorkonde en een bord dat ze in
de winkel kunnen ophangen. Vol
gens Baten is het de bedoeling dat
dit jaar nog zo'n honderd andere
winkels van de keten volgen, zodat
ze bijna allemaal zijn erkend. Zowel
vertegenwoordigers van Pet's Place
als de Stichting Dierbaar houden
geregeld in de gaten of de erkende
zaken aan de kwaliteitseisen blijven
voldoen Baten: 'We hebben vijf
man in de buitendienst die er op
toezien. Ik kan het natuurlijk niet
hebben dat er hier op Texel een
goede zaak is en dat bijvoorbeeld
een andere erkende winkel in Rot
terdam de zaken niet goed voor
elkaar zijn. Dat slaat toch terug op
de gehele organisatie.' De stichting
houdt ook controles. Van Westen
brugge toonde zich trots op de
behaalde erkenning. Het personeel
begon ongeveer een jaar geleden
met de voorbereidingen om de
erkenning te krijgen. Belangrijkste
onderdeel was het behalen van de
benodigde diploma's. Die hebben
in de winkel een plek boven de toe
gangsdeur gekregen.