Ze kan mooi en goed met woorden omgaan' TEXELSE 7 COURANT Informatiedag voor gegadigden Nieuwbouw Volmolen op 24 februari van start Joelia Bonne brengt dichtbundel uit P Bedrijvigheid Geen zorgen om zeehonden langs de kust Betrokken uit het Cabaret-café Geknipt Hoteleigenaar terug in de bouw Bedrijvig heid Pet's Place erkend als dierenspeciaalzaak VRIJDAG 3 FEBRUARI 2006 to Achter een bureau naast haar kamer vertrouwt de 18-jarige Joelia Bonne uit De Koog haar gedichten aan het papier toe. Ze heeft nu iet *oor het eerst een bundel uitgegeven. (Foto jmen van Hattum) )ti- De bouw in de Volmolen gaat op vrijdag 24 februari officieel van start. Combinatie De Volmolen heeft de opdracht voor de bouw van de eerste serie woningen, 34 huizen aan de Distelvlinder, bin nen. Voor gegadigden voor een nieuwbouwhuis is er zaterdag 11 februari in de brandweerkazerne aan de Bernhardlaan een infor matiedag. ledereen, ook dege nen die zich niet hebben laten inschrijven bij de gemeente of bij de Stichting Wonen Texel (SWT), is welkom. De informatiedag is van 10.00 tot 16.00 uur. Om een beeld te krijgen van de nieuwbouwwoningen worden zoge heten artist impressions en bouw tekeningen getoond, liggen er for mulieren en informatiesetjes klaar, kunnen er informatieve gesprekken worden gevoerd en wordt een indi catie gegeven over de verkoop- en huurprijzen. Om ook starters een kans te geven, worden zogeheten koopgarantwoningen aangeboden, die te koop zijn vanaf €112.250,-. Bij deze vorm van huurkoop geeft de Stichting Wonen Texel de grond in erfpacht uit. Om te voorkomen dat de goedkope huizen snel worden doorverkocht, met als doel er snel winst op te behalen, komt er een anti-speculatiebeding, wat betekent dat ze binnen een bepaalde termijn niet mogen worden verkocht. Als na verloop daarvan het huis alsnog wordt verkocht, dan delen de SWT en de gemeente, die de bouwgrond voor koopgarantwoningen ver bene den de marktwaarde heeft verkocht, in de winst. Doel is volgens wethou der Nel Eelman om de huizen ook in de toekomst betaalbaar te houden. Huurwoningen worden aangeboden vanaf prijzen van €285,- per maand. Het betreft appartementen met een vloeroppervlakte van 65 tot 70 vierkante meter. Zogeheten éénge zinswoningen hebben een gemid delde huurprijs van €435,-. Voor vrije sectorwoningen gelden andere prijzen. Voor de zeven kavels aan de Kadijksweg, die een grootte van 500 tot 600 vierkante meter hebben, geldt een vierkantemeter prijs van €275,- (exclusief BTW). Zowel kopers als huurders hebben grote invloed op de inrichting van de huizen. Men heeft keuzevrijheid in de badkamers, in de keuken, een eventuele vaste trap naar zolder en eventuele andere wensen. Aan dit meerwerk hangt wel een prijs kaartje. Bij de toekenning van de wonin gen en kavels genieten Texelaars Paul Buijsman van Bouwcombinatie De Volmolen heeft reden voor een feest/e. Hij deelt taart uit omdat de combinatie de opdracht binnen heeft voor de bouw van de eerste sene woningen in het nieuwe plan. die hoog op de wachtlijst van de gemeente en de SWT staan de voorkeur. Starters en mensen die een woning achterlaten zijn het eerst aan de beurt en worden door de gemeente als eerste benaderd. Maar de praktijk leert dat deze categorie de vraagprijs voor met name vrije- sectorwonmgen niet kan opbren gen. In dat geval komen degenen aan bod die lager op de lijst staan en vervolgens Texelaars die nog niet zijn ingeschreven. Overigens kun nen zij zich op de informatiemiddag alsnog laten registreren. Als iemand niet kan komen, heeft dat geen consequenties voor de plaats op de lijst. Voor gegadigden voor een woning ligt er op de informatiedag een formulier klaar, waarop men zijn voorkeur voor een woning kan aan geven. Het is de bedoeling dat die binnen twee weken bij de gemeente worden ingeleverd. Het gebeurt nogal eens dat echt paren of samenwonenden die een woning hebben gekocht, uit elkaar gaan en de woning weer moe ten verkopen. Om dit knelpunt op te lossen biedt de SWT mensen met een koopgarantwoning die uit elkaar gaan, de mogelijkheid dat één van hen er blijft wonen en dat de koopgarant- in een huurwoning wordt omgezet. Een moeilijke periode was voor haar aanleiding de pen ter hand ter nemen en haar gevoelens in gedichten op papier vast te leggen. Nu, vier jaar later, heeft de 18-jarige Joelia Bonne uit De Koog dertig gedichten verzameld in een dichtbundel die Een stukje van mij naar jou is genoemd. Met haar gedichten geeft Joelia inderdaad een stuk van zichzelf bloot. Te lezen is hoe ze worstelt met het ontdekken van haar eigen identiteit. Ook de moeite die zij van haar visuele handicap ondervindt, heeft een plaats in de gedichten. Van lieverlee komt echter ook het beeld naar voren dat ze de worste ling achter zich laat en zichzelf een plaats weet te geven. De begrip pen 'zon' en 'stralen' komen daarbij regelmatig aan de orde. De eerste oplage van Een stukje van mij naar jou is beperkt: 25 stuks. Maar dat zijn dan wel stuk voor stuk handgebonden exempla ren. 'Die heeft Piet de Hoog op 't Horntje gemaakt', vertellen Frits en Yvon Bonne, de ouders van Joelia. Bedoeling is dat er een eenvoudige- Tijd Tijd zit in alles Tijd is een wijze les Tijd wacht op het juiste moment Tijd dat is wat mij Door het leven leidt re versie van de bundel komt waar van het maken iets minder intensief is. Voor die bundels zijn intekenlijs ten bij het Maartenhuis, waar Joelia werkt, en de familie Bonne aan de Schumakersweg neergelegd. Er kan bij hen ook telefonisch (317893) worden ingetekend. De eerste 25 exemplaren zijn inmiddels verge ven. 'Die zijn naar familie, kennissen en ander vips gegaan', vertelt Joe lia. 'Toen ze waren gemaakt, stond hier al meteen een mijnheer aan de deur ze alle vijfentwintig wel wilde kopen', vertelt Yvon Bonne. Begeleider Jan-Joop Moerbeek van het Maartenhuis speelde een belangrijke rol bij het uitgeven van de gedichten. Hij wist dat Joelia ze geschreven had en vroeg haar om mee te doen aan een exposi tie die bewoners en werknemers van het Maartenhuis vorig jaar in gemeentelijke expositieruimte Tus- se de Banke hielden. 'Daar ben ik gedichten gaan voorlezen aan bezoekers', vertelt Joelia. 'Ze von den het prachtig en er werd ook gevraagd of ik ze niet al had uit gegeven.' Naar aanleiding van de expositie kwam het ervan. Of zoals Joelia het noemt, de 'gedichten gaan nu de wijde wereld in.' Het is de eerste keer dat zij ze publiceert. Wel stond er al een gedicht van haar in het boek dat Peer Elstgeest vorig jaar ter gelegenheid van het 25- jarige bestaan van het Maartenhuis (en het ontstaan van het Kinderdok 52 jaar geleden) uitgaf. Joelia schrijft haar gedichten met de Meeuw op Texel Ze vloog lange tijd tegen de wind in Haar ogen keken soms overal langs Een tijd kon ze haar bestemming Van haar vlucht niet vinden Tot zij het opeens wist Nu is het mijn tijd Om uit de zorgen te vliegen Mee met de Texelse wind Over de zee naar de zon Dag oma hand achter een bureau naast haar kamer. Soms gaat ze er echt voor zit ten, andere keren komt een gedicht spontaan bij haar op. Haar ouders weten niet beter dan dat ze altijd al gedichten heeft geschreven. 'Ze doet het al sinds haar vijfde', vertelt Yvon: 'Als ouders ben je natuurlijk geneigd alles wat je kind doet mooi te vinden, maar ook wij waren vaak zeer verrast door haar gedichten. Ze kan heel mooi en goed met woorden omgaan.' Frits: 'Ze heeft een gedicht gemaakt toen haar oma overleed en daarin beschrijft ze pre cies hoe mijn moeder toen was.' De opbrengsten van de dichtbundel gaan naar de Stichting Texel Helpt die hulp biedt aan arme gebieden in Roemenië. Dat heeft voor Joelia een zeer persoonlijke betekenis, ze werd zelf geboren in de Roemeense hoofdstad Boekarest en op haar vijfde geadopteerd. Ecomare krijgt de laatste week bijna dagelijks telefoontjes van bezorgde strandwandelaars, die vlak voor de kust zeehonden zien zwemmen. Dit mag bijzonder zijn, het is geen reden tot ongerust heid. Vooral ter hoogte van Egmond, Camperduin en Petten worden veel zwemmende zeehonden gezien, goed zichtbaar vanaf het strand. Er zit in de kuststrook 's winters veel vis, dus is dit voor zeehonden een prima plek om hun maag te vullen. Vaak maakt harde wind de zee in het ondiepe water echter te ruw, en daar houden zeehonden niet van. Door het rustige weer van de afgelopen tijd wordt het voor de zeehonden aantrekkelijk in het ondiepe water vlak voor de kust te vissen. Doordat ze elkaar in het rustige water goed kunnen zien, vormen ze groepjes. Het is ook de geringe golfslag die ervoor zorgt dat ze eerder door wandelaars worden opgemerkt. Omdat het rustige weer lijkt aan te houden, is het te ver wachten dat zich de komende tijd meer en vaker zeehonden voor de kust laten zien. Een nieuw jaar. Nou ja, het schiet alweer lekker op natuurlijk, maar toch. Een nieuw jaar en nieuwe kansen. Weg met al die zorgen en problemen. Weg met de oude plan nen en ideeën. In het nieuwe jaar gaan we het allemaal anders doen. Met nieuwe zorgen en problemen en nieuwe plannen en ideeën. Een verse agenda, een nieuwe zorgver zekering en een heel nieuw jaar om het nu eens allemaal te doen zoals we het altijd al hebben willen doen. Laten we beginnen met de verkie zingen. Een nieuw jaar, een nieu we gemeenteraad. Geen nieuwe burgemeester, want die ouwe kan nog best een tijdje mee, maar wel nieuwe raadsleden en wethouders. Die samen voor nieuwe plannen en een frisse wind moeten zorgen. Welke plannen dat zijn maken wij wel uit, want het is aan ons om te bepalen wie er straks op het pluche plaatsnemen. Het is aan de partijen om een beetje fatsoenlijke kandida ten naar voren te schuiven. En dan liever niet zo dat de lijsttrekker ook de wethouderskandidaat is, want dan weet je nog niet waar je aan toe bent. Het lijkt of de partijen moeite heb ben gehad een lijst samen te stel len. Misschien komt dat wel omdat we momenteel met zulke lastige problemen te kampen hebben. We moeten bezuinigen, de bomen groeien niet meer tot in de hemel, er moet wel of niet een nieuw raad huis komen, de Groeneplaats moet opnieuw worden ingericht en er moet een nieuwe school worden gebouwd. Genoeg kansen voor een ambitieus raadslid om zich voor altijd onsterfelijk te maken. Maar misschien is dat wel het pro bleem. Misschien is het wel om een heel andere reden heel moeilijk een goeie kandidatenlijst samen te stel len. Misschien komt dat wel doordat 'Pip Barnard en Janien de Bruijn bespreken het lokale nieuws' niemand meer ergens verantwoor delijk voor gesteld wil worden. Vroeger, als wij buiten rotzooi trap ten en een bal door de ruiten van de buren, vroeg mijn moeder: 'Wie heeft dat gedaan? En als de schul dige dat dan schoorvoetend had toegegeven, moest die samen met mijn vader naar de buurman om daar op het zeil van de keukentafel zijn spaarpot om te keren. Kijk eens buurman, voor een nieuwe ruit.' Tegenwoordig zou dat anders gaan. Als ik nu een bal door de ruit van de buurman zou trappen (gesteld dat ik nog regelmatig achterin de tuin een potje voetbal speel) zou er een werkgroep in het leven worden geroepen, die na 'enig onderzoek tot de conclusie zou komen dat het geen eenvoudig probleem is en dat minstens een subcommissie en waarschijnlijk extern advies nodig is. Maar uiteindelijk, na de nodige wachttijd, overschrijdingen en lege- skosten, zou dan toch bekend wor den dat het onoverkomelijk is dat een ruit breekt als er een bal tegen aan wordt geschopt. Niemand neemt meer de verant woording. Behalve Ed. Vorige week stond hij voor de rechter om zich te verdedigen voor een in zijn ogen volkomen gerechtvaardigde actie. De vleugel van Ed. zijn vleugel, door Harry de Graaf met de hulp van goede gevers aangekocht om de vernieuwde Lindeboom meer cachet te geven, dreigde van het eiland te verdwijnen. De Welzijns- stichting bleek de verantwoordelijk heid voor het instrument niet waard en toen puntje bij paaltje kwam nam ook de gemeente geen verantwoor delijkheid. Niemand kon de vleugel meer iets schelen. Behalve Ed. Als een ware Don Quichotte vocht hij tegen de bierkaai ofn zijn recht te halen en de vleugel terug te krijgen waar hij hoorde: in het hart van de Texelaars. Even leek het erop dat zijn actie succes zou hebben. Toen de vleu gel er was, keek niemand er naar om. Dat ding stond maar in de weg, eerst in De Lindeboom en later in hotel Den Burg. Er werd een paar keer per jaar op gespeeld en dat was het dan. Pas toen hij weg was, begon het jeremiëren: onheil en rampspoed, onze mooie vleu gel is weg. Even leek het erop dat alles in het reine zou komen en er werd zelfs al gesproken over een verbroederingsconcert. Een concert dat gegeven moest worden door een pianist van de overkant. Alsof we hier zelf geen pianisten hebben. Even leek het erop dat alles in goede harmonie met een sisser zou aflopen. Maar op het moment suprème bleek een vierde partij zich in het conflict te hebben gemengd. En geheel buiten zijn schuld wordt Ed Stiekema veroordeeld voor iets wat hij met heeft kunnen voorzien. Maar hij zal ongetwijfeld zijn verant woordelijkheid nemen. Hij wel. Met zijn eenmansactie laat Ed zien wat er zo vaak aan mankeert: betrok kenheid. Hij voert actie omdat hij zich bij de vleugel betrokken voelt. Zelfs als hij daarvoor de gevangenis in moet draaien. Misschien dat de nieuwe raadsleden - wie dat straks ook mogen zijn - de moeite nemen iets van Ed te leren en zich betrok ken tonen. Bij wat dan ook. Zeven jaar nadat hij afscheid nam als CV-monteur en hotel Beatrix in De Koog kocht, is Gerko ('Gijs') Praamstra terug in de bouw. De man die daarvoor jarenlang als kok werkzaam was, is compag non geworden van 'diversionist' Jaap Kooger van 'kluschbedrijf' Pon Eiges. Vier jaar geleden investeerde Praamstra samen met echtgenoot Nancy nog veel geld om hun hotel te verfraaien en aantrekkelijker te maken voor gasten. Toch deden ze het bedrijf vorig jaar van de hand. Een verrassing voor de bui tenwacht, maar zelf waren ze er al langer aan toen. 'Om eerlijk te zijn hadden we het gewoon een beetje gehad. We werkten van maart tot oktober zeven lange dagen in de week en konden nooit eens iets samen doen. Ook voor onze twee diwr-siotfitó Gijs Praamstra flinks) en Jaap Kooger gaan voortaan als compagnons door het leven. (Foto Joop Rommots) kinderen hadden we weinig tijd. Daarom vonden we het tijd worden wat anders te zoeken.' De samenwerking met Kooger kwam gemakkelijk tot stand. Bei den kenden elkaar al langer en had den al eens samen werkzaamheden gedaan. En terwijl Praamstra op zoek was naar ander werk, had Kooger behoefte aan een compagnon. 'Ik wil eigenlijk wat meer de handel in. Maar als ik aan de overkant zit voor de inkoop, is het handig wanneer er op Texel iemand is voor de verkoop. Dat kan Gijs mooi doen. Ik bouwde altijd al keukens, maar nu kunnen we ook alle benodigde apparatuur leveren.' Bedoeling is daarnaast de werkzaamheden in de bouw uit te breiden. 'Metselen, timmeren, glas zetten, onderhoud van kachels, ik deed al bijna alles. Alleen met het leveren en installeren van CV's hield ik me niet bezig. Maar door de komst van Gijs kunnen we ook die dienst leveren.' Hoewel hun samenwerkingsverband al is begonnen, voeren de opval lende bedrijfsbusjes van Kooger en Praamstra alleen nog de naam van Kooger. Daarin komt te zijner tijd verandering, al is de vraag nog wan neer dat gebeurt. 'Hoe we precies gaan heten, weten we nog niet, maar daar gaat het ook niet om.' 'Wie stal de harten van al die 200.000 Tilburgers?' vraagt Ruud Erich zich af in zijn column in het Brabants Dagblad van zaterdag. Was het burgemeester Ruud Vree man ('inmiddels ook bekend onder de artiestennaam Rocking Rudie') of was het toch Sophie van Schaik ('inmiddels ook bekend onder de naam die Dekselse Texelse')? Na een bezoek aan de website van de Texelse Courant weet Erich het zeker. 'Dat geeft de doorslag, dat Sophie uit dat hele kleine dorpje kiest voor die hele grote stad. Nu weet ik het zeker: het was de week van Sophie.' Directeur Bertil Baten van de landelijke dierenspeciaalzaakketen van Pet's Place overhandigt Frans en Yvonne van Westenbrugge van Pet's Place op Texel de erkenning van de Stichting Dierbaar. nent in de krant en 's avonds op de televisie. Blijf daar maar eens nuchter onder. Ik vind het een meesterzet van het gemeen tebestuur om niet te kiezen voor een kersverse baby en be schuit met muisjes, maar voor een studente van vlees en bloed en een muzikale aubade. Daar kun je mee voor de dag komen in het land. Dat past bij de le vendige stad Tilburg waar op cultureel gebied zoveel moge lijk is. En dat aan dat alles door de landelijke media nauwelijks aandacht besteed is. daar moe ten we ons niet al te druk om maken. Dat zijn we wel gewend. Dierenspeciaalzaak Pet's Place aan de Parkstraat in Den Burg is door de Stichting Dierbaar erkend als dierenspeciaalzaak. Eigena ren Frans en Yvonne van Westen- brugge kregen de onderscheiding gisteren van Bertil Baten, direc teur van de landelijke dierenspe ciaalzaakketen Pet's Place. De erkenning betekent dat de Texel se dierenspeciaalzaak op een ver antwoorde wijze voorlichting aan haar klanten geeft, dat de dieren onder toezicht van een dierenarts staan, het personeel vakbekwaam is en dat de goederen in de win kel regelmatig worden gecontro leerd. De eisen voor de erkenning zijn opgesteld door de Stichting Dierbaar die halverwege de jaren negentig door de branchevertegen woordiging van huisdieren (Divebo) in het leven werd geroepen. Door op eigen initiatief de kwaliteitsei sen te reguleren, wil de branche volgens Baten de kwaliteit in eigen beheer hebben geregeld voordat de overheid dat doet. Hij sloot niet uit dat dierspeciaalzaken over een paar jaar de erkenning in huis moeten hebben om te kunnen blijven draai en. 'Dan zitten jullie goed', liet hij Frans en Yvonne van Westenbrugge gisteren weten. De Stichting Dier baar werkt op onafhankelijke basis aan het uitvoeren van de erken ningsregelingen. Bij de Texelse dierenspeciaalzaak hingen de ballonnen in de winkel. Klanten werden voor de gelegen heid op gebak en koffie getrakteerd. De Texelse onderneming is de zes tigste van de 186 zaken van Pet's Place die de erkenning heeft gekre gen. De Van Westenbrugges kregen een oorkonde en een bord dat ze in de winkel kunnen ophangen. Vol gens Baten is het de bedoeling dat dit jaar nog zo'n honderd andere winkels van de keten volgen, zodat ze bijna allemaal zijn erkend. Zowel vertegenwoordigers van Pet's Place als de Stichting Dierbaar houden geregeld in de gaten of de erkende zaken aan de kwaliteitseisen blijven voldoen Baten: 'We hebben vijf man in de buitendienst die er op toezien. Ik kan het natuurlijk niet hebben dat er hier op Texel een goede zaak is en dat bijvoorbeeld een andere erkende winkel in Rot terdam de zaken niet goed voor elkaar zijn. Dat slaat toch terug op de gehele organisatie.' De stichting houdt ook controles. Van Westen brugge toonde zich trots op de behaalde erkenning. Het personeel begon ongeveer een jaar geleden met de voorbereidingen om de erkenning te krijgen. Belangrijkste onderdeel was het behalen van de benodigde diploma's. Die hebben in de winkel een plek boven de toe gangsdeur gekregen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2006 | | pagina 7