'Grijze golf' neemt afscheid van
Gemeenschap Oudeschild
Laatste chauffeur VTB stopt ermee
'Ik wil iedereen nog een
keer de hand schudden'
Ouderen genieten van bruidsmodeshow
Familieberichten
TEXELSE 3 couRANT
Toon van Nuland uit Oudeschild stopt binnenkort n.
vrachtwagenchauffeur op het eiland.
(Foto Jeroen va
Hij was de laatste van een groep
vrachtwagenchauffeurs die nog
voor de VTB werkten. Binnen
kort gaat de 59-jarige Toon van
Nuland uit Oudeschild na ruim
dertig jaar op de vrachtwagen te
hebben gereden met de VUT. Vrij
dag 3 maart maakt hij zijn laatste
ronde over het eiland.
Hij was een blauwe maandag beton-
vlechter bij RAB, hielp korte tijd mee
bij het vlechten van zinkstukken en
was een jaar opstapper bij de kot-
tervloot. Zijn echte roeping vond de
uit het Brabantse Nistelrode afkom
stige Van Nuland echter toen hij bij
de VTB in dienst trad. Hij begon
als medewerker op een beurtschip
waarmee gasflessen naar Amster
dam en Rotterdam werden gevaren.
Later kwam hij op de vrachtwagen.
'Ik ben begonnen als bijrijder, totdat
ik te horen kreeg dat ik ook maar
mijn rijbewijs moest halen. Eerst
mijn rijbewijs voor de luxe wagen en
daarna mijn groot rijbewijs. Dat was
nog op een vrachtwagen van drie a
vier ton die met een betonplaat van
zo'n twee ton verzwaard was. Zo
ging dat in die tijd. En dan had je
meteen alles als je je groot rijbewijs
haalde.' Van Nuland verhuisde op
zijn 21ste van het Brabantse land
naar Texel, nadat zijn schoonvader
Peter den Brok hem had verteld
dat op het eiland wel werk te vin
den was. Eerder had Van Nuland
in Nistelrode bij een aardgasfabriek
gewerkt, maar toen dat was afge
lopen, was het lastig nieuw werk te
vinden.
Na het behalen van zijn groot rijbe
wijs kwam Van Nuland als zelfstan
dig chauffeur op de vrachtwagen.
Een MAN met stuurversnelling was
zijn eerste wagen. In het begin reed
hij vooral aan de overkant. Ook Bel
gië en Duitsland werden geregeld
aangedaan. Zijn vrouw Els stapte
bij de buitenlandse tochten nog
wel eens bij hem in de cabine. 'Dan
schilde ik een sinaasappeltje voor
hem terwijl hij reed of we zaten
samen te zingen', vertelt ze. Van
Nuland ontpopte zich tot een harde
werker. Dikwijls 's ochtends vroeg
weg en 's avonds laat pas thuis. 'De
kinderen waren vroeger zelfs bang
voor hem als hij eens thuis was',
zegt zijn vrouw lachend. 'Ze zagen
hem bijna nooit.' In 1977 maakte
Van Nuland de overgang van de
VTB naar transportbedrijf Beers in
Winkel mee. 'We moesten op maan
dagochtend met z'n allen bij elkaar
komen en toen kregen we te horen
dat het bedrijf die zaterdag was
verkocht. Wie wilde blijven kon blij
ven, wie weg wilde kon vertrekken.
Ik ben toen gebleven en eigenlijk
veranderde er helemaal niets.' Het
bedrijf zat toen al aan de Marico-
weg in Den Burg. Toen Van Nuland
er begon, zat de VTB nog in het
pand aan het Schilderend waar nu
Zijm en Blonk zitten. 'Daar hadden
we drie garageboxen en we waren
er eigenlijk altijd wel aan het laden
en lossen. Het was er vaak druk,
omdat we aan de doorgaande weg
zaten. Op de Maricoweg was het
allemaal wat ruimer en rustiger.'
Handwerk
Naast het rijden moest Van Nul
and ook vrachten laden en lossen.
Zwaar werk, vooral in het begin.
'Toen had je nog geen pompen en
laadkleppen en was het veel hand
werk. Moest je bijvoorbeeld met de
hand een vat olie van tweehonderd
kilo rollen. Maar in die tijd was het
gebruikelijk dat de collega's elkaar
daarbij hielpen. Gelukkig is het nu
allemaal minder zwaar geworden,
maar de onderlinge hulp is ook
afgenomen omdat iedereen nu wel
in zijn eentje een vracht kan laden
en lossen.' Het tot de deur brengen
van goederen behoorde eveneens
tot de werkzaamheden. 'Ik heb in
De Cocksdorp wel eens een bank
op mijn rug via een brandtrap naar
boven gesjouwd. Ik kreeg soms
ook het verzoek om bijvoorbeeld
computers te installeren als ik ze
afleverde. Maar dan zei ik altijd dat
die zouden ontploffen als ik dat zou
doen.'
De laatste jaren reed Van Nuland
vrijwel alleen nog op het eiland, 's
Ochtends vroeg ging hij eerst naar
de overkant om vracht te halen en
de rest van de dag reed hij over
Texel om zijn vrachten af te leve
ren. Vrijdag 3 maart maakt hij zijn
laatste ronde over het eiland. 'Ik
ben van de oude generatie, dus
ik wil iedereen nog een keer de
hand schudden. Ik ben altijd cor
rect behandeld.' Momenteel is hij
bezig nog openstaande vrije dagen
op te maken. Van Nuland wordt
opgevolgd door Maurice Kleinveld.
'Het was een prachtige tijd, ik ben
erg blij geweest met de collega's
die ik op ons standpunt in Den
Helder heb gehad, maar aan de
andere kant is het nu ook wel mooi
geweest.' Indirect blijft Van Nuland
overigens wel bij het chauffeursvak
betrokken, omdat zoon Twan inmid
dels als chauffeur bij Slegtenhorst
werkt. Hij ontwikkelde een passie
voor vrachtwagens, nadat hij op zijn
zesde voor het eerst met zijn vader
op de vrachtwagen meereed.
Van Nuland wil onder meer gaan
richten op tuinieren en hij beschikt
sinds kort over een fiets. Daar naast
is hij bestuurslid van de ouderen
bond SOSA in Oudeschild en de
Stichting Sint en Piet. 'En ik ben
vrijwilliger bij het verpleeghuis. Daar
wil ik nog wel eens een kaartje
leggen.' De familie van Van Nul
and houdt morgen (zaterdag) van
14.00 en 17.00 uur een voor ieder
een toegankelijk afscheidsfeest
in de gemeenschapszaal van het
Maartenhuis aan de Ruijslaan in De
Koog. Voor de afzwaaiende chauf
feur moet dat tot die tijd nog even
een verrassing blijven
Klaas Veenbaas (54) en Martha
Witte (54) stappen uit het bestuur
van de Stichting Gemeenschap
Oudeschild. Na respectievelijk 24
en 28 jaar deel te hebben uitge
maakt van het stichtingsbestuur
vindt het tweetal het tijd wor
den voor de volgende generatie.
'We praten al jaren over stoppen,
maar we zijn altijd blijven zit
ten omdat de club anders in zou
storten. Nu zitten er mensen die
het hartstikke goed doet, dus nu
kan het', aldus Veenbaas. Tijdens
de jaarvergadering van 8 maart
nemen de twee afscheid.
Het bestuur van de GO, zoals de
stichting in de volksmond heet, ken
merkt zich door het trouwe lidmaat
schap van de leden, want niet alleen
Veenbaas en Witte hebben zich lang
ingezet voor de stichting, ook diver
se andere oud-bestuurders gaven er
pas na ruim 20 jaar de brui aan. Het
is tekenend voor Oudeschild, waar
de onderlinge banden hecht zijn en
waar de inwoners graag deelnemen
aan activiteiten die voor hen worden
georganiseerd. Het animo om zelf
een bestuursfunctie te vervullen, is
echter gering in het vissersdorp. En
dus blijven de zittende bestuurders
(lang) zitten. 'Een paar jaar gele
den hebben we in de dorpskrant,
die wordt uitgegeven door de GO,
gedreigd er mee te stoppen als er
geen nieuwe bestuursleden bij zou
den komen. Er stopten er toen drie
en dan zouden we maar met een
paar overblijven. Dat is te weinig
om al het werk te doen. Bovendien
moet je je afvragen of je die club
wel overeind wilt houden als er zo
weinig animo voor is. Gelukkig zijn
er toen een paar mensen opgestaan
die de schouders eronder wilden
zetten.'
De stichting werd ruim dertig jaar
geleden in het leven geroepen om
activiteiten te organiseren voor de
inwoners van Oudeschild. Na enke
le jaren werd Witte benaderd of het
niks voor haar was, zo'n functie in
het GO-bestuur. 'Ik wist niet waar ze
het over hadden. Toen ben ik maar
eens gaan kijken en het leek me
wel wat.' Veenbaas stak tijdens een
vergadering zijn vinger op toen er
.gevraagd werd of er belangstellen
den waren voor een bestuursfunc
tie. 'Toen werd het eerst iemand
anders, maar ze hadden de stem
men verkeerd geteld, dus zat ik er
toch bij.'
Het achtkoppige bestuur geeft de
dorpskrant uit, organiseert jeugd-
bingo, het Sinterklaasfeest, Ouwe
Sunderklaas en de kerstmiddag
voor ouderen. Zonder subsidie,
want de stichting houdt de eigen
broek op en vergaart inkomsten
door twee keer per jaar een collecte
te houden. De activiteiten vergen
stuk voor stuk een hoop tijd. 'Die
tijd brengen we niet vergaderend
door hoor, want we zitten niet in
een bestuur om te besturen maar
om te doen", vertelt Veenbaas. Dat
betekent dat de bestuursleden zelf
flink de handen uit de mouwen
moeten steken om de organisa
tie van de genoemde evenementen
Subsidie voor
boomsingels
De vereniging voor agrarisch natuur-
en landschapsbeheer De Lieuw wil
een collectieve subsidie aanvragen
bij Landschap Noord-Holland. De
gedachten gaan hierbij uit naar ver
goedingen voor achterstallig-onder-
boud aan hakhoutbosjes, boomsin
gels, hagen en knotbomen. Ook het
verwijderen van zieke iepen komt
'0 aanmerking. De Lieuw vraagt
ook nieuwe aanplant aan, waar
bij iepen vervangen worden door
elzen, esdoorns, meidoorns en
lijsterbessen. Landschap Noord-
Holland heeft speciaal hiervoor de
subsidieregeling Rondom boerenerf
opengesteld, waarmee de kosten
tot vijftig procent vergoed kunnen
worden. Geïnteresseerden in een
collectieve aanvraag kunnen deze
tot uiterlijk 15 maart indienen bij De
Lieuw, Ottersaat 5, 1792 CC Oude
schild, tel. 314072 (tussen 14.00 en
15.00 uur). De informatie is ook te
vinden op website www.delieuw.nl.
Plan van aanpak
in maart aan orde
De behandeling van het Plan van
aanpak om het tekort op de gemeen
telijke begroting terug te dringen komt
m maart aan de orde. De gemeente
raad bespreekt het nog niet in de
komende raadsvergadering van dins-
bag. Volgens een woordvoerder komt
bet plan dinsdag 14 maart aan bod.
Dat is de laatste keer dat de gemeen
teraad in de huidige samenstelling
I blleen komt. Het Plan van aanpak,
I waar de politieke partijen, het college
I en de gemeente de afgelopen maan-
I ben achter de schermen over hebben
De één begon te vertellen over de
eigen trouwdag, de ander haalde
trouwfoto's van vroeger tevoorschijn.
vergaderd, is nog niet helemaal klaar.
Tijdens de begrotingsraad in oktober
zei een meerderheid van de politieke
partijen nog deze raadsperiode met
oplossingen te willen komen, zodat
de nieuwe raad met een schone lei
zou kunnen beginnen. De nieuwe
raad wordt 16 maart geïnstalleerd. De
gemeente moet vanaf 2007 jaarlijks
één miljoen euro minder uitgeven.
Bewoners van het zorgcentrum rea
geerden maandag enthousiast op een
bruidsmodeshow die medewerksters
van het zorgcentrum hielden. Zestien
vrouwen showden in de Irenezaal
bruidsjurken en -pakken zien waarin
ze zelf ooit het ja-woord gaven. De
jongste jurk dateerde van een jaar
geleden, de oudste was ongeveer
37 jaar oud. 'Het was divers', vertelt
activiteitenbegeleidster Connie Bak
ker die de modeshow organiseerde.
'Er waren niet alleen witte jurken,
maar ook groene en paarse bij.'
In totaal werden zeventien jurken
rond te breien. 'Gelukkig hebben
we wel een flinke reservebank met
vrijwilligers waar we een beroep op
kunnen doen.' Witte vindt vooral het
contact met mensen leuk. 'Zeker
doordat ik in de redactie van de
dorpskrant zit, kom je veel in con
tact met mensen, ledereen kent jou
en jij kent iedereen. Dat is geweldig.
En we zien generaties opgroeien.
De kinderen van toen brengen nu
hun eigen kinderen naar de bingo.'
De kinderbingo, die vier keer per
jaar wordt gehouden, is volgens
het tweetal nog steeds een van de
hoogtepunten. 'Het is eigenlijk hart
stikke oubollig, maar de jeugd vindt
het geweldig. Op drukke dagen zijn
er zo'n 80 tot 90 kinderen. We
hebben dan ook stoelendans. Dat
wordt natuurlijk chaos met zoveel
kinderen, maar het is dolle pret.'
Zowel Witte als Veenbaas hebben
in het bestuur al diverse functies
bekleed. Veenbaas was van 1984
tot 1993 voorzitter. Nadien nam
Witte de voorzittershamer van hem
over. Zelf werd hij toen penning
meester. Als het tweetal er uitstapt,
blijven er zes bestuursleden over.
'Een goede groep mensen, allemaal
van rond de dertig en heel enthousi
ast. Alleen jammer dat er nog maar
één man overblijft', aldus Veenbaas.
'De mannen in Oudeschild zijn er
helaas niet voor te porren.' Beide
vijftigers, die zichzelf gekscherend
de 'grijze golf' binnen het bestuur
noemen, kijken terug op een leuke
GO-periode. 'We hebben ontzet
tend gelachen. Tegenwoordig zijn
de vergaderingen kort en zakelijk,
vroeger was dat heel anders. Voor
ons was het een uitje. Dan zaten
we rustig tot twee uur 's nachts te
bomen bij Ruud Boom, die toen ook
in het bestuur zat. In die tijd gingen
we expres lopend heen, omdat je al
wist dat fietsen op de terugweg niet
meer zou lukken', herinnert Witte
zich grinnikend. 'De beste ideeën
ontstonden na de vergadering, diep
in de nacht.' Sommige activiteiten
zijn in de loop der jaren afgevallen.
'We hebben jarenlang bonte avon
den georganiseerd. Dat was een
enorm succes. Het hele dorp liep uit
en iedereen deed mee, maar daar
gaat zoveel werk in zitten, dat dat
op een bepaald moment niet meer
te doen was. En tegenwoordig krijg
je de mensen daar met meer voor.
Die peinzen er niet over om op het
podium te gaan. Vroeger deden we
dat gewoon. Ik kan helemaal niet
zingen, maar op zo'n avond zong
ik uit volle borst voor de hele zaal.
En een lol dat we hadden!' Ook de
toneelavonden voor de jeugd roe
pen vrolijke herinneringen op. 'Een
van de bestuursleden is daar nog zo
enthousiast over, dat ze wil probe
ren dat weer eens van de grond te
krijgen. Dat zou erg leuk zijn.' Hoe
wel Oudeschild nog steeds bekend
staat als een hechte gemeenschap,
is er volgens Veenbaas door de jaren
heen wel het nodige veranderd. 'Je
hebt toch meer migratie van de rest
van Texel gekregen. Veel stellen zijn
de eerste jaren niet zo betrokken bij
het dorpsgebeuren. Dat verandert
pas als de kinderen naar de basis
school gaan. Dan wordt de betrok
kenheid groter.'
Hoewel zij beiden met veei plezier
hun taak hebben vervuld, kijken
ze uit naar meer vrije tijd. 'Men
sen onderschatten hoeveel tijd hier
in gaat zitten. Zeker in de drukke
maanden ben je wel drie avonden
per week weg.' Helemaal uit beeld
verdwijnen ze niet. Witte blijft actief
in de redactie van de GO-krant
en Veenbaas neemt op de 'reser
vebank' plaats als vrijwilliger. 'En
dan hoop ik maar dat ze me vaak
bellen.'
Tekst en foto Louise van der Sluis
n Martha Witte: 'We praten al jaren over stoppen, maar we zijn altijd blijven zitten omdat de club anders in
geshowd. Een personeelslid moest
de presentatie van haar jurk door
een ander laten verzorgen, omdat ze
er zelf niet meer in paste. Een ander
showde twee jurken. Het zorgcen
trum hield de show omdat het deze
week de Week van de Liefde is bij De
Gollards en het Verpleeghuis. 'In de
vensterbank staan trouwfoto's van
de medewerkers en daar wordt door
de bewoners druk in geneusd.' De
trouwfoto's die bewoners zelf heb
ben aangedragen, hebben eveneens
een plekje in de vensterbank of in
een vitrine gekregen.
Achter ons liggen zovele onvergetelijke jaren.
Voor mij ligt de leegte van de toekomst, die ik
met steun van allen die haar lief waren, probeer
weer kleur te geven, zoals mijn dierbare vrouw
dat zou willen.
Annie van Thienen
Frans van Thienen
Miep en Martien Spork-Matla
Jan en Cisca Matla
Chris en Jacqueline Matla
Truus Matla en John t
F. van Thienen
Aad en Karin van Thienen
Neven, nichten,
achterneven en -nichten
Texel, 23 februari 2006
Postweg 73
1795 JK De Cocksdorp
Gelegenheid tot condoleren zondag 26 febru
ari van 19.00 - 20.00 uur in „Uitvaartcentrum
Texel", Bernhardlaan 147 te Den Burg-Texel en
maandag 27 februari van 18.45 tot 19.30 uur in
het „Monuta uitvaartcentrum". Burgemeester
Honnerlage Gretelaan 377 te Schiedam.
De uitvaartdienst zal worden gehouden op dins
dag 28 februari om 14.30 uur in de aula van
begraafplaats Beukenhof, ingang Laan van Spie-
ringshoek te Schiedam, aansluitend zullen wij
Annie naar haar laatste rustplaats begeleiden.
Na de begrafenis is er tevens gelegenheid de
familie te condoleren in de ontvangkamer aldaar.
Je laatste reis was niet de gemakkelijkste. We
gunnen je nu alle rust. We wensen buurman
Frans alle sterkte toe.
René en Leonie
Frans en Mies
Theus en Rie
Geheel onverwachts moeten wij afscheid
nemen van onze broer, zwager en oom
Joop Jas
Echtgenoot van Marlies Pustjens
ft Texel,
14-08-1946
t Roosteren,
21-02-2006
Zijn vrolijkheid en humor zullen wij zeker missen.
We wensen Marlies, Inge en Roel en verdere
familie heel veel sterkte toe.
Kerkrade:
Grada en Martin
Lelystad:
Kees t en Mary t
El burg:
Co en Klaas t
Dordrecht:
Dien en Dick
Alkmaar:
Lenie en Johan
Kerkrade:
Manetje en Jupp
Texel:
Thea en Klaus
Texel:
Wil en Gerrit
Texel:
Ben en Matty
Texel:
Wim en Henny
Neven en nichten
Je koers is verlegd,
Je wilde nog zoveel.
Je hebt je strijd gestreden.
Gerda en familie,
veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Toerclub Taxi 312000
25 februari 2006
Lieve Carin
een jaar geleden,
een wereld zo wit en stil,
een wereld zonder jou.
VRIJDAG 24 FEBRUARI 2006