'Grijze golf' neemt afscheid van Gemeenschap Oudeschild Laatste chauffeur VTB stopt ermee 'Ik wil iedereen nog een keer de hand schudden' Ouderen genieten van bruidsmodeshow Familieberichten TEXELSE 3 couRANT Toon van Nuland uit Oudeschild stopt binnenkort n. vrachtwagenchauffeur op het eiland. (Foto Jeroen va Hij was de laatste van een groep vrachtwagenchauffeurs die nog voor de VTB werkten. Binnen kort gaat de 59-jarige Toon van Nuland uit Oudeschild na ruim dertig jaar op de vrachtwagen te hebben gereden met de VUT. Vrij dag 3 maart maakt hij zijn laatste ronde over het eiland. Hij was een blauwe maandag beton- vlechter bij RAB, hielp korte tijd mee bij het vlechten van zinkstukken en was een jaar opstapper bij de kot- tervloot. Zijn echte roeping vond de uit het Brabantse Nistelrode afkom stige Van Nuland echter toen hij bij de VTB in dienst trad. Hij begon als medewerker op een beurtschip waarmee gasflessen naar Amster dam en Rotterdam werden gevaren. Later kwam hij op de vrachtwagen. 'Ik ben begonnen als bijrijder, totdat ik te horen kreeg dat ik ook maar mijn rijbewijs moest halen. Eerst mijn rijbewijs voor de luxe wagen en daarna mijn groot rijbewijs. Dat was nog op een vrachtwagen van drie a vier ton die met een betonplaat van zo'n twee ton verzwaard was. Zo ging dat in die tijd. En dan had je meteen alles als je je groot rijbewijs haalde.' Van Nuland verhuisde op zijn 21ste van het Brabantse land naar Texel, nadat zijn schoonvader Peter den Brok hem had verteld dat op het eiland wel werk te vin den was. Eerder had Van Nuland in Nistelrode bij een aardgasfabriek gewerkt, maar toen dat was afge lopen, was het lastig nieuw werk te vinden. Na het behalen van zijn groot rijbe wijs kwam Van Nuland als zelfstan dig chauffeur op de vrachtwagen. Een MAN met stuurversnelling was zijn eerste wagen. In het begin reed hij vooral aan de overkant. Ook Bel gië en Duitsland werden geregeld aangedaan. Zijn vrouw Els stapte bij de buitenlandse tochten nog wel eens bij hem in de cabine. 'Dan schilde ik een sinaasappeltje voor hem terwijl hij reed of we zaten samen te zingen', vertelt ze. Van Nuland ontpopte zich tot een harde werker. Dikwijls 's ochtends vroeg weg en 's avonds laat pas thuis. 'De kinderen waren vroeger zelfs bang voor hem als hij eens thuis was', zegt zijn vrouw lachend. 'Ze zagen hem bijna nooit.' In 1977 maakte Van Nuland de overgang van de VTB naar transportbedrijf Beers in Winkel mee. 'We moesten op maan dagochtend met z'n allen bij elkaar komen en toen kregen we te horen dat het bedrijf die zaterdag was verkocht. Wie wilde blijven kon blij ven, wie weg wilde kon vertrekken. Ik ben toen gebleven en eigenlijk veranderde er helemaal niets.' Het bedrijf zat toen al aan de Marico- weg in Den Burg. Toen Van Nuland er begon, zat de VTB nog in het pand aan het Schilderend waar nu Zijm en Blonk zitten. 'Daar hadden we drie garageboxen en we waren er eigenlijk altijd wel aan het laden en lossen. Het was er vaak druk, omdat we aan de doorgaande weg zaten. Op de Maricoweg was het allemaal wat ruimer en rustiger.' Handwerk Naast het rijden moest Van Nul and ook vrachten laden en lossen. Zwaar werk, vooral in het begin. 'Toen had je nog geen pompen en laadkleppen en was het veel hand werk. Moest je bijvoorbeeld met de hand een vat olie van tweehonderd kilo rollen. Maar in die tijd was het gebruikelijk dat de collega's elkaar daarbij hielpen. Gelukkig is het nu allemaal minder zwaar geworden, maar de onderlinge hulp is ook afgenomen omdat iedereen nu wel in zijn eentje een vracht kan laden en lossen.' Het tot de deur brengen van goederen behoorde eveneens tot de werkzaamheden. 'Ik heb in De Cocksdorp wel eens een bank op mijn rug via een brandtrap naar boven gesjouwd. Ik kreeg soms ook het verzoek om bijvoorbeeld computers te installeren als ik ze afleverde. Maar dan zei ik altijd dat die zouden ontploffen als ik dat zou doen.' De laatste jaren reed Van Nuland vrijwel alleen nog op het eiland, 's Ochtends vroeg ging hij eerst naar de overkant om vracht te halen en de rest van de dag reed hij over Texel om zijn vrachten af te leve ren. Vrijdag 3 maart maakt hij zijn laatste ronde over het eiland. 'Ik ben van de oude generatie, dus ik wil iedereen nog een keer de hand schudden. Ik ben altijd cor rect behandeld.' Momenteel is hij bezig nog openstaande vrije dagen op te maken. Van Nuland wordt opgevolgd door Maurice Kleinveld. 'Het was een prachtige tijd, ik ben erg blij geweest met de collega's die ik op ons standpunt in Den Helder heb gehad, maar aan de andere kant is het nu ook wel mooi geweest.' Indirect blijft Van Nuland overigens wel bij het chauffeursvak betrokken, omdat zoon Twan inmid dels als chauffeur bij Slegtenhorst werkt. Hij ontwikkelde een passie voor vrachtwagens, nadat hij op zijn zesde voor het eerst met zijn vader op de vrachtwagen meereed. Van Nuland wil onder meer gaan richten op tuinieren en hij beschikt sinds kort over een fiets. Daar naast is hij bestuurslid van de ouderen bond SOSA in Oudeschild en de Stichting Sint en Piet. 'En ik ben vrijwilliger bij het verpleeghuis. Daar wil ik nog wel eens een kaartje leggen.' De familie van Van Nul and houdt morgen (zaterdag) van 14.00 en 17.00 uur een voor ieder een toegankelijk afscheidsfeest in de gemeenschapszaal van het Maartenhuis aan de Ruijslaan in De Koog. Voor de afzwaaiende chauf feur moet dat tot die tijd nog even een verrassing blijven Klaas Veenbaas (54) en Martha Witte (54) stappen uit het bestuur van de Stichting Gemeenschap Oudeschild. Na respectievelijk 24 en 28 jaar deel te hebben uitge maakt van het stichtingsbestuur vindt het tweetal het tijd wor den voor de volgende generatie. 'We praten al jaren over stoppen, maar we zijn altijd blijven zit ten omdat de club anders in zou storten. Nu zitten er mensen die het hartstikke goed doet, dus nu kan het', aldus Veenbaas. Tijdens de jaarvergadering van 8 maart nemen de twee afscheid. Het bestuur van de GO, zoals de stichting in de volksmond heet, ken merkt zich door het trouwe lidmaat schap van de leden, want niet alleen Veenbaas en Witte hebben zich lang ingezet voor de stichting, ook diver se andere oud-bestuurders gaven er pas na ruim 20 jaar de brui aan. Het is tekenend voor Oudeschild, waar de onderlinge banden hecht zijn en waar de inwoners graag deelnemen aan activiteiten die voor hen worden georganiseerd. Het animo om zelf een bestuursfunctie te vervullen, is echter gering in het vissersdorp. En dus blijven de zittende bestuurders (lang) zitten. 'Een paar jaar gele den hebben we in de dorpskrant, die wordt uitgegeven door de GO, gedreigd er mee te stoppen als er geen nieuwe bestuursleden bij zou den komen. Er stopten er toen drie en dan zouden we maar met een paar overblijven. Dat is te weinig om al het werk te doen. Bovendien moet je je afvragen of je die club wel overeind wilt houden als er zo weinig animo voor is. Gelukkig zijn er toen een paar mensen opgestaan die de schouders eronder wilden zetten.' De stichting werd ruim dertig jaar geleden in het leven geroepen om activiteiten te organiseren voor de inwoners van Oudeschild. Na enke le jaren werd Witte benaderd of het niks voor haar was, zo'n functie in het GO-bestuur. 'Ik wist niet waar ze het over hadden. Toen ben ik maar eens gaan kijken en het leek me wel wat.' Veenbaas stak tijdens een vergadering zijn vinger op toen er .gevraagd werd of er belangstellen den waren voor een bestuursfunc tie. 'Toen werd het eerst iemand anders, maar ze hadden de stem men verkeerd geteld, dus zat ik er toch bij.' Het achtkoppige bestuur geeft de dorpskrant uit, organiseert jeugd- bingo, het Sinterklaasfeest, Ouwe Sunderklaas en de kerstmiddag voor ouderen. Zonder subsidie, want de stichting houdt de eigen broek op en vergaart inkomsten door twee keer per jaar een collecte te houden. De activiteiten vergen stuk voor stuk een hoop tijd. 'Die tijd brengen we niet vergaderend door hoor, want we zitten niet in een bestuur om te besturen maar om te doen", vertelt Veenbaas. Dat betekent dat de bestuursleden zelf flink de handen uit de mouwen moeten steken om de organisa tie van de genoemde evenementen Subsidie voor boomsingels De vereniging voor agrarisch natuur- en landschapsbeheer De Lieuw wil een collectieve subsidie aanvragen bij Landschap Noord-Holland. De gedachten gaan hierbij uit naar ver goedingen voor achterstallig-onder- boud aan hakhoutbosjes, boomsin gels, hagen en knotbomen. Ook het verwijderen van zieke iepen komt '0 aanmerking. De Lieuw vraagt ook nieuwe aanplant aan, waar bij iepen vervangen worden door elzen, esdoorns, meidoorns en lijsterbessen. Landschap Noord- Holland heeft speciaal hiervoor de subsidieregeling Rondom boerenerf opengesteld, waarmee de kosten tot vijftig procent vergoed kunnen worden. Geïnteresseerden in een collectieve aanvraag kunnen deze tot uiterlijk 15 maart indienen bij De Lieuw, Ottersaat 5, 1792 CC Oude schild, tel. 314072 (tussen 14.00 en 15.00 uur). De informatie is ook te vinden op website www.delieuw.nl. Plan van aanpak in maart aan orde De behandeling van het Plan van aanpak om het tekort op de gemeen telijke begroting terug te dringen komt m maart aan de orde. De gemeente raad bespreekt het nog niet in de komende raadsvergadering van dins- bag. Volgens een woordvoerder komt bet plan dinsdag 14 maart aan bod. Dat is de laatste keer dat de gemeen teraad in de huidige samenstelling I blleen komt. Het Plan van aanpak, I waar de politieke partijen, het college I en de gemeente de afgelopen maan- I ben achter de schermen over hebben De één begon te vertellen over de eigen trouwdag, de ander haalde trouwfoto's van vroeger tevoorschijn. vergaderd, is nog niet helemaal klaar. Tijdens de begrotingsraad in oktober zei een meerderheid van de politieke partijen nog deze raadsperiode met oplossingen te willen komen, zodat de nieuwe raad met een schone lei zou kunnen beginnen. De nieuwe raad wordt 16 maart geïnstalleerd. De gemeente moet vanaf 2007 jaarlijks één miljoen euro minder uitgeven. Bewoners van het zorgcentrum rea geerden maandag enthousiast op een bruidsmodeshow die medewerksters van het zorgcentrum hielden. Zestien vrouwen showden in de Irenezaal bruidsjurken en -pakken zien waarin ze zelf ooit het ja-woord gaven. De jongste jurk dateerde van een jaar geleden, de oudste was ongeveer 37 jaar oud. 'Het was divers', vertelt activiteitenbegeleidster Connie Bak ker die de modeshow organiseerde. 'Er waren niet alleen witte jurken, maar ook groene en paarse bij.' In totaal werden zeventien jurken rond te breien. 'Gelukkig hebben we wel een flinke reservebank met vrijwilligers waar we een beroep op kunnen doen.' Witte vindt vooral het contact met mensen leuk. 'Zeker doordat ik in de redactie van de dorpskrant zit, kom je veel in con tact met mensen, ledereen kent jou en jij kent iedereen. Dat is geweldig. En we zien generaties opgroeien. De kinderen van toen brengen nu hun eigen kinderen naar de bingo.' De kinderbingo, die vier keer per jaar wordt gehouden, is volgens het tweetal nog steeds een van de hoogtepunten. 'Het is eigenlijk hart stikke oubollig, maar de jeugd vindt het geweldig. Op drukke dagen zijn er zo'n 80 tot 90 kinderen. We hebben dan ook stoelendans. Dat wordt natuurlijk chaos met zoveel kinderen, maar het is dolle pret.' Zowel Witte als Veenbaas hebben in het bestuur al diverse functies bekleed. Veenbaas was van 1984 tot 1993 voorzitter. Nadien nam Witte de voorzittershamer van hem over. Zelf werd hij toen penning meester. Als het tweetal er uitstapt, blijven er zes bestuursleden over. 'Een goede groep mensen, allemaal van rond de dertig en heel enthousi ast. Alleen jammer dat er nog maar één man overblijft', aldus Veenbaas. 'De mannen in Oudeschild zijn er helaas niet voor te porren.' Beide vijftigers, die zichzelf gekscherend de 'grijze golf' binnen het bestuur noemen, kijken terug op een leuke GO-periode. 'We hebben ontzet tend gelachen. Tegenwoordig zijn de vergaderingen kort en zakelijk, vroeger was dat heel anders. Voor ons was het een uitje. Dan zaten we rustig tot twee uur 's nachts te bomen bij Ruud Boom, die toen ook in het bestuur zat. In die tijd gingen we expres lopend heen, omdat je al wist dat fietsen op de terugweg niet meer zou lukken', herinnert Witte zich grinnikend. 'De beste ideeën ontstonden na de vergadering, diep in de nacht.' Sommige activiteiten zijn in de loop der jaren afgevallen. 'We hebben jarenlang bonte avon den georganiseerd. Dat was een enorm succes. Het hele dorp liep uit en iedereen deed mee, maar daar gaat zoveel werk in zitten, dat dat op een bepaald moment niet meer te doen was. En tegenwoordig krijg je de mensen daar met meer voor. Die peinzen er niet over om op het podium te gaan. Vroeger deden we dat gewoon. Ik kan helemaal niet zingen, maar op zo'n avond zong ik uit volle borst voor de hele zaal. En een lol dat we hadden!' Ook de toneelavonden voor de jeugd roe pen vrolijke herinneringen op. 'Een van de bestuursleden is daar nog zo enthousiast over, dat ze wil probe ren dat weer eens van de grond te krijgen. Dat zou erg leuk zijn.' Hoe wel Oudeschild nog steeds bekend staat als een hechte gemeenschap, is er volgens Veenbaas door de jaren heen wel het nodige veranderd. 'Je hebt toch meer migratie van de rest van Texel gekregen. Veel stellen zijn de eerste jaren niet zo betrokken bij het dorpsgebeuren. Dat verandert pas als de kinderen naar de basis school gaan. Dan wordt de betrok kenheid groter.' Hoewel zij beiden met veei plezier hun taak hebben vervuld, kijken ze uit naar meer vrije tijd. 'Men sen onderschatten hoeveel tijd hier in gaat zitten. Zeker in de drukke maanden ben je wel drie avonden per week weg.' Helemaal uit beeld verdwijnen ze niet. Witte blijft actief in de redactie van de GO-krant en Veenbaas neemt op de 'reser vebank' plaats als vrijwilliger. 'En dan hoop ik maar dat ze me vaak bellen.' Tekst en foto Louise van der Sluis n Martha Witte: 'We praten al jaren over stoppen, maar we zijn altijd blijven zitten omdat de club anders in geshowd. Een personeelslid moest de presentatie van haar jurk door een ander laten verzorgen, omdat ze er zelf niet meer in paste. Een ander showde twee jurken. Het zorgcen trum hield de show omdat het deze week de Week van de Liefde is bij De Gollards en het Verpleeghuis. 'In de vensterbank staan trouwfoto's van de medewerkers en daar wordt door de bewoners druk in geneusd.' De trouwfoto's die bewoners zelf heb ben aangedragen, hebben eveneens een plekje in de vensterbank of in een vitrine gekregen. Achter ons liggen zovele onvergetelijke jaren. Voor mij ligt de leegte van de toekomst, die ik met steun van allen die haar lief waren, probeer weer kleur te geven, zoals mijn dierbare vrouw dat zou willen. Annie van Thienen Frans van Thienen Miep en Martien Spork-Matla Jan en Cisca Matla Chris en Jacqueline Matla Truus Matla en John t F. van Thienen Aad en Karin van Thienen Neven, nichten, achterneven en -nichten Texel, 23 februari 2006 Postweg 73 1795 JK De Cocksdorp Gelegenheid tot condoleren zondag 26 febru ari van 19.00 - 20.00 uur in „Uitvaartcentrum Texel", Bernhardlaan 147 te Den Burg-Texel en maandag 27 februari van 18.45 tot 19.30 uur in het „Monuta uitvaartcentrum". Burgemeester Honnerlage Gretelaan 377 te Schiedam. De uitvaartdienst zal worden gehouden op dins dag 28 februari om 14.30 uur in de aula van begraafplaats Beukenhof, ingang Laan van Spie- ringshoek te Schiedam, aansluitend zullen wij Annie naar haar laatste rustplaats begeleiden. Na de begrafenis is er tevens gelegenheid de familie te condoleren in de ontvangkamer aldaar. Je laatste reis was niet de gemakkelijkste. We gunnen je nu alle rust. We wensen buurman Frans alle sterkte toe. René en Leonie Frans en Mies Theus en Rie Geheel onverwachts moeten wij afscheid nemen van onze broer, zwager en oom Joop Jas Echtgenoot van Marlies Pustjens ft Texel, 14-08-1946 t Roosteren, 21-02-2006 Zijn vrolijkheid en humor zullen wij zeker missen. We wensen Marlies, Inge en Roel en verdere familie heel veel sterkte toe. Kerkrade: Grada en Martin Lelystad: Kees t en Mary t El burg: Co en Klaas t Dordrecht: Dien en Dick Alkmaar: Lenie en Johan Kerkrade: Manetje en Jupp Texel: Thea en Klaus Texel: Wil en Gerrit Texel: Ben en Matty Texel: Wim en Henny Neven en nichten Je koers is verlegd, Je wilde nog zoveel. Je hebt je strijd gestreden. Gerda en familie, veel sterkte in deze moeilijke tijd. Toerclub Taxi 312000 25 februari 2006 Lieve Carin een jaar geleden, een wereld zo wit en stil, een wereld zonder jou. VRIJDAG 24 FEBRUARI 2006

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2006 | | pagina 3