Een visie op..., ja waarop eigenlijk?
l/oyi Jxnkè
Wil uJh\ IVlAok inï
W 0
w p||
Popke van Bruggen stopt na 40 jaar als leraar op OSG
Lr\ tela*mfts-r jfaia/ S4
Ifjfpdliri m
U711( "lch,
^i(( «oJr JUh uMti
^l/ii 'u5! iol T
TEXELSE J COURANT
U \ldJcUrz
>.ir loir 2 A
'Welk vak je ook geeft, het contact
met de leerlingen blijft het leukst'
Door Rutten toont werk nu in eigen atelier
La:-
Geslaagd
Geslaagd
F amilieberichten
DINSDAG 11 JULI 2006
Na 40 jaar, 300 collega's en dui
zenden leerlingen uit twee gene
raties stopt Popke van Bruggen
als leraar Duits op OSG de Hoge-
jjarg. Op zijn 22ste kwam hij, vers
de universiteit, naar Texel om
vervolgens nooit meer weg te
gaan. Hij vindt dat hij leerlingen
bewust moet maken van alle keu
die er zijn: 'Op je zeventiende
weet je nog helemaal niet wat je
wilt Je moet dan open staan voor
alles wat er in de wereld gebeurt.
Als leraar kan ik dat aanreiken.'
Popke van Bruggen (62) is de rust
zeve. Als hij praat zegt hij de dingen
öewust. Je zult hem niet betrap
pen op onbedacht dingen roepen.
Hij koos ook bewust voor Texel na
zijn studie Duits in Groningen: "Het
leek mij wel fijn om op een eiland te
beginnen met lesgeven en daarna
te gaan naar Groningen. Ik
was voor mijn sollicitatie nog nooit
op het eiland geweest maar ik was
gewend aan het kleine school
tje, het ons kent ons en het contact
melde leerlingen. Op een gegeven
roment had ik de kans naar Drach-
gaan. Ik zat op de fiets en
■wam allemaal leerlingen tegen die
-j begroetten, toen bedacht ik me:
waarom zou ik weggaan. Je lijkt wel
gek.'
Wat Van Bruggen wilde vermijden
was dat hij ouderwets onderwijs
zou geven. 'Zelf heb ik ook dat
onderwijs gehad, en dat vond ik
mets. Op mijn oude school stonden
ver van je af, het waren
toch een beetje vreemde mensen. Ik
echt mijn eigen vorm vinden
voor de klas. Veel methoden waren
om de les leuker te maken.
r f
v, v S
'Ik wilde dat de leerling recht aangedaan werd. Ik had een duidelijke grens, tot hier en niet verder.'
Ik gebruikte Duitse literatuur om
die eindeloze grammaticalessen te
onderbreken. Gelukkig hangt er op
Texel een sfeer die het makkelijk
maakt lessen gemoedelijk te hou
den.'
Als jongste leraar op de HBS trok
hij veel met de leerlingen op. Hij
deelde veel van hun meningen. 'De
andere leraren waren tien jaar ouder
dan ik, ik stond veel dichter bij mijn
leerlingen die maar een paar jaar
jonger waren. De veranderingsgol-
ven die door Europa trokken lieten
ons niet onberoerd. Net als zij was
ik idealistisch, er was nog zoveel
te veranderen in de wereld. En wij
geloofden er ook in dat de wereld
maakbaar was.'
'In de lessen gebruikte ik teksten
om de leerlingen over de maat
schappij te laten nadenken. Die
Duitse discussies werden soms zo
fel dat leerlingen in het Nederlands
doorgingen om uit hun woorden te
komen. Ik liet dat maar gaan want
ik vond wat we bespraken veel
belangrijker dan hun Duitse gram
matica.'
Van Bruggen was veel betrokken bij
het organiseren van theaterbezoek
en toneelstukken. 'Elk jaar namen
we de leerlingen mee naar toneel
stukken. Op Texel was het aanbod
niet groot en ik was van mening dat
jongeren open moesten staan voor
onbekende kunstvormen. Daarom
heb ik ook samen met Cees Der-
lagen toneel geregisseerd, zoals in
1969 het stuk Elektra '67 over het
militaire bewind in Griekenland. Het
was een behoorlijk zwaar stuk met
een ouderwetse taal, maar ik vond
dat dit stuk opgevoerd moest wor
den. Het publiek moet wel gedacht
hebben, die linkse school weer.'
Open blik
Met toneel, discussies en literatuur
liet Van Bruggen leerlingen zien dat
er méér was.
'Het is voor een leerling zo makkelijk
om te zeggen: ik vind dit niet leuk.
Als je dan doorvraagt ontdek je dat
ze helemaal niet weten waar het
om gaat. Als leraar kan ik ze kennis
laten maken met een gedicht van
Goethe, begeleid door de muziek
van Schubert. Ze lezen de tekst,
luisteren naar de muziek en ontdek
ken dat het dan toch niet zo stom is
als ze dachten. Het leukste van dit
vak is dat je leerlingen iets meegeeft
waar ze later iets mee kunnen.'
'Op je zeventiende weet je nog
helemaal niet wat je wilt. Je moet
dan open staan voor alles wat er in
de wereld gebeurt. Als leraar kan
ik ze niet dwingen iets te vinden
maar ik kan dat wel aanreiken door
hen verschillende meningen te laten
zien. Daarom mag een leraar bij
een discussie best ook zijn mening
geven als hij maar duidelijk maakt
dat het één van de meningen is.'
'Als decaan heb ik de laatste tien
jaar leerlingen geholpen met hun
toekomstplannen. Bij het eerste
gesprek dat ik met hen had zei ik
altijd: het is verschrikkelijk moeilijk
wat je nu moet doen, maar nagel je
zijn leerlingen.
Keramiste Door Rutten werkt al
25 jaar met klei, maar afgezien
van een enkele tentoonstelling
wist ze dit voor de buitenwereld
aardig verborgen te houden. Nu
ie het tijd vindt om eens wat van
liaar werk te laten zien, doet ze
dat op één van de drukte plekken
van Texel: in de Weverstraat. In
haar woning heeft ze sinds kort
laar atelier ondergebracht.
Ja moet erg je best doen om in
■aar keramische beelden bestaan-
figuren te herkennen, of het
neten de schelpen zijn die ze wel
ars maakt. Zelf omschrijft ze het
reendeel van haar werk als vrije
icrmen, 'Vooral rond, van scherpe
ten houd ik niet.' Ze staan gerang
schikt in een zijkamertje van de
karakteristieke woning Weverstraat
71, één van de weinige panden in
dit het winkelcentrum dat z'n oor
spronkelijke uitstraling heeft behou
den en pal tegenover de opzich
tige zaak van Zeeman een duidelijk
contrast vormt. Het gebouw -heeft
historie, want ooit vulde de boeren
stand er landbouwformulieren in.
De keramiste, die er al geruime
tijd woont, hoeft weinig moeite te
doen om enkele voormalige eige
naars te noemen. In de ruimte die
ze als atelier heeft ingericht ook een
oven, waarin ze de kleivormen tot
meer dan duizend graden Celsius
opstookt. Geroutineerd vertelt ze
hoe ze as uit de open haard ver
mengt met glazuur, waardoor haar
werken een bruingestippelde kleur
krijgen. 'Deze heb ik omwikkeld
met oud koperdraad, waardoor je
dit effect krijgt', wijst ze op een fraai
gekleurde en vormgegeven pot. Een
ander werk is gestookt op pittfire,
ofwel putvuur. 'Zeg maar een gat
in de grond, waarin zaagsel wordt
gestookt.' De fijne kneepjes van het
vak leerde ze van Nesrin During,
haar mentor en vriendin aan wie ze
in het atelier een klein eerbetoon
brengt. Wie haar aan het werk wil
zien, kan door het hoge raam naar
binnen kijken en wie haar glanzende
keramiek van dichtbij wil bekijken of
zelfs kopen, moet even aanbellen.
Over een naam voor het atelier is
binnen de familie stevig nagedacht.
'Maar we konden geen treffende
bedenken. Ach, wie echt geïnteres
seerd is, weet me wel te vinden.'
w kutten
het werk in haar
nieuwe expositieruimte aan de Weverstrraat. 'Het wordt tijd dat ik
mijn werk laat
Myrna Flier, Sophie de Lugt, Ste
fan Sijtsma, Rianne Schuyl, Caro
ls Schouwstra en Frida Tuitman
slaagden aan het ROC in Den Hel
der voor de opleiding Verzorgende
IG.
Popke van Bruggen in de jaren '70
niet vast op die ene studie. Verbreed
je horizon, kijk met een open blik
naar welke kansen je hebt. Het is
belangrijk dat jongeren veel indruk
ken krijgen en zich niet meteen
vastleggen. Dat hoeft later pas.'
Al op de lagere school in Fries
land wist Van Bruggen dat hij leraar
wilde worden. Leraar Geschiedenis.
'Geschiedenis leek mij heel inte
ressant, ik las ook veel historische
boeken. Maar ik had gehoord dat
ik met HBS geen geschiedenis kon
studeren en dat geloofde ik. Vanwe
ge mijn leraar Duits vond ik dat vak
leuk en ben ik Duits gaan studeren.
Achteraf bleek dat ik wel geschie
denis had kunnen studeren, maar
het is niet het drama van mijn leven.
Je had toen nou eenmaal minder
mogelijkheden je te oriënteren. Het
leukste van mijn vak is toch het con
tact met de leerlingen, dan maakt
het niet uit welk vak je geeft.'
Een strenge leraar is Van Bruggen
nooit geweest, meent hij. 'Ik wilde
dat de leerling recht gedaan werd.
Ik had een duidelijke grens, tot
hier en niet verder. Ik hoop dat ze
wisten wat ze aan mij hadden. Als
een leerling moeilijk was in de klas
moest ik wel duidelijk zijn. Maar
door met hem te praten wist ik wat
de oorzaak van dat gedrag was.
Zo kweek je wederzijds begrip: hij
snapt dat ik hem zo niet in de les
kan gebruiken, ik weet waarom hij
zich zo gedraagt.'
Kousevoeten
Van de jongste leraar is Van Brug
gen nu de oudste leraar van de
OSG geworden. Die veertig jaar
heeft hij nooit saai gevonden. 'Veer
tig jaar op dezelfde plek is wel lang,
maar als je eenmaal op Texel zit
wil je nooit meer weg. De school is
enorm veranderd. Ik begon op de
ouderwetse HBS met rector Van
der Eyk, die op kousenvoeten door
de school kroop om te kijken hoe
de lessen verliepen. Toen kwam
de oprichting van de RSG met de
democratisering van de school.
Vanaf het begin heb ik regelmatig
in de lerarenraad gezeten. Zo rond
1990 werden de LBO en de RSG
samengevoegd tot de OSG en werd
de school langzamerhand op een
andere wijze bestuurd.'
Steeds is het onderwijs enorm ver
anderd. 'De wijzigingen halen de
aankondiging van een nieuwe wet
bijna in. Het nadeel van al die wijzi
gingen is dat ik weinig tijd houd voor
literatuur. Dit jaar had ik mijn 6VWO
klas maar 35 uur in het hele jaar,
dan kun je bijna geen uur missen
om eens een gedicht of een literaire
tekst te lezen Door de komst van
computers en DVD kunnen leerlin
gen makkelijker zelfstandig dingen
over jouw vak uitzoeken. Het vak
kan zo een beetje levendig blijven.
In die veertig jaar zijn ook de leer
lingen veranderd: 'Jongeren van nu
hebben het heel druk. Ze hebben
school, sport, bijbaantjes, vrienden,
relaties en moeten kiezen voor de
toekomst. De maatschappij van nu
vraagt wat dat betreft al heel veel
van ze'
'Jongeren van nu kijken ook veel
realistischer naar die maatschappij
dan de leerlingen in de jaren '70.
Het idealisme van jongeren in de
jaren '70 is verdwenen omdat de
samenleving is veranderd. In de
huidige wereld is het niet te ver
wachten dat je haar kunt verande
ren door alleen maar actie te voeren
en positief te denken. Jongeren zien
dat en richten zich daarom meer op
de eigen kring. Onder elkaar zijn ze
heel sociaal en houden ze elkaar op
een positieve manier in de gaten.
Het was ook wel een beetje naïef
en arrogant van ons toentertijd dat
wij dachten dat we de wereld wel
even konden verbeteren. Wat dat
betreft bekijk ik de wereld nu ook
realistischer, je moet oppassen dat
je niet die ouwe zak bent die alleen
maar vast wil houden aan die oude
idealen.'
Van Bruggen wilde al een tijdje stop
pen op zijn 62ste. veertig jaar nadat
hij op Texel als leraar was begon
nen. 'Dit is het goede moment om
te stoppen want ik ben nog niet aan
m'n eind. Het was een leuk laatste
jaar met leuke leerlingen. Ik heb het
enorm naar mijn zin gehad en nu
kan ik dingen doen waar ik niet aan
toe kwam: cultuurwetenschappen
studeren aan de Open Universiteit
en de boeken lezen die nu nog thuis
op een stapel liggen. Eindelijk wordt
mijn leven niet meer door de klok
geregeerd.
Sietze Vermeulen
n
is alweer even geleden dat
mijn ervaringen uit de provinci-
politiek aan het papier heb toe-
^ouwd. In de tussentijd heb ik
Oeraard met stilgezeten. Er is veel
J-beurd op het gebied van ruim-
«ijte ordening in Noord-Holland,
zaken waar ik me tegen-
mogen bemoeien. De ene
7* is het onderwerp boeiender
rhfe andere keer. Maandag 3 juli
Arnejan Kruithof (22 jaar) uit Oos
terend slaagde aan het Noorder-
poortcollege in Groningen voor
de opleiding horecaondernemer/-
manager. Per 1 september heeft hij
een baan in Grand Hotel Krasna-
polsky in Amsterdam.
seböen
fee dat,
we een onderwerp behan-
•n mijn ogen, zeer boeiend
°ok Texel aan gaat, namelijk
kregionale woonvisie. Nu zal er bij
S«en lampje gaan branden en dat
me voorstellen. De regionale
wonvisie is vooral een stuk van
«jtenaren en politici. Maar het
u wel degelijk aan; het gaat
gelijk over woningbouw. En nu
wij allemaal dat woningbouw
9eliefd onderwerp op Texel is.
regionale woonvisie is een
van het Ontwikkelingsbeeld
PjN-Holland Noord, u weet wel.
Provinciale plan waardoor Texel
ij!? ^een woning meer kon bou-
is gelukkig verandering
^pomen. in de woonvisie staat
iJaantal woningen opgeno-
'm Texe' 9ebouwd moeten
Jaen Het enige probleem is nu
nog het vinden van de geschikte
lokaties. Afgezien van Den Burg en
Den Hoorn, bestaat Texel vooral
uit gebied waar niet gebouwd mag
worden, gezien de grote natuur
waarden van ons eiland. Het zal nog
een grote klus worden om de grote
aantallen woningen te bouwen.
Nu staat in deze woonvisie uiter
aard niet alleen aantallen woningen
van de verschillende gemeenten in
de regio. Er ligt een visie achter,
althans dat was de bedoeling. Het
was de bedoeling dat de gemeen
ten in onderling overleg een visie
zouden ontwikkelen op woning
bouw en volkshuisvesting. Er moes
ten afspraken gemaakt worden
over de lokaties waar gebouwd zou
gaan worden, maar vooral ook over
wat voor woningen er dan precies
gebouwd zouden moeten worden.
Hoeveel woningen wil je gaan bou
wen voor de jongeren en hoeveel
voor jonge gezinnen. En wat wil je
gaan doen om voldoende geschikte
woningen voor ouderen te hebben,
zodat zij de mogelijkheid hebben om
zo lang mogelijk in hun eigen huis te
blijven wonen. En hoe duur moeten
die woningen dan worden en hoe
zorg je ervoor dat deze woningen
toegankelijk zijn voor de mensen
die niet veel geld te besteden heb
ben. Kortom, een duidelijke visie
op volkshuisvesting. Dat lijkt het nu
niet echt geworden. De regionale
woonvisies zijn vooral een 'strijd om
de contingenten' geweest, welke
gemeente krijgt het meeste uit de
pot. En dat is raar, want contingen
ten zijn al jaren geleden afgeschaft
en de bouwopgave die de regio
heeft gekregen van de provincie is
een minimumbouwopgave.
En omdat veel gemeenten het
gevoel hadden dat het vooral een
strijd was om de woningen, lijkt de
visie er een beetje bij ingeschoten
te zijn.
Maar daar kom je dan als provin
ciaal politicus weer om de hoek
kijken. Wij hadden, statenbreed.
grootse bedoelingen met deze regi
onale woonvisies. Gemeenten wer
den hiermee aangespoord weer na
te gaan denken over volkshuisves
ting, over bouwen voor jongeren,
starters en ouderen, en over betaal
bare woningen. Aangezien het nu
lijkt dat de regionale woonvisie wat
te vrijblijvend is, hebben de staten
de gedeputeerde gevraagd met de
regio's en dus met alle gemeen
ten afspraken te gaan maken over
de vervolgstappen op deze regio
nale woonvisies. De gedeputeerde
moet gemeenten ondersteunen bij
het maken van prestatieafspraken
met woningcorporaties. Het zijn de
woningcorporaties die moeten zor
gen voor sociale woningbouw. De
gemeente dient ervoor te zorgen
dat afspraken worden gemaakt over
aanpasbaar gebouwde woningen,
zodat woningen niet voor heel veel
geld verbouwd moeten worden als
iemand met beperkingen daar wil
blijven wonen.
De gemeenten hebben een veel
grotere rol in het volkshuisvestings
beleid dan de meeste denken, alleen
deze rol moet wel genomen worden.
Volkshuisvesting moet weer hoog
op de politieke agenda geplaatst
worden en het zijn vooral ook de
raadsleden die daarvoor kunnen
zorgen. Dus laten we ervoor zorgen
dat de regionale woonvisie geen
papieren tijger wordt, maar een eer
ste aanzet tot een heus volkshuis
vestingsbeleid met een duidelijke
rol voor de gemeenten en woningen
die we nodig hebben en niet waar
we het meeste op verdienen.
Sascha Baggerman, lid van de
PvdA-fractie in Provinciale Staten
Gesterkt door het H. Sacrament der zieken.
Na vele jaren van samenzijn en dankbaar voor
alles wat zij voor ons betekend heeft, moeten
wij u tot onze droefheid mededelen dat plotse
ling van ons is heengegaan mijn geliefde vrouw,
onze moeder, schoonmoeder, oma en over
grootmoeder
Grada Amerongen
- Antoinetta Johanna Grada -
echtgenote van Piet Hoogenbosch
v.- Borculo,
9-3-1927
t Texel,
9-7-2006
Piet Hoogenbosch
Jaap en Anneke
Joke t
José en Dirk
Cisca en Johan
Leonie t en Jan
Cora en Biem t
Klein- en achterkleinkinderen
Rozendijk 22
1791 PE Den Burg
Moeder is thuis.
Gelegenheid tot condoleren woensdag 12 juli
van 19.30 tot 20.30 uur en na de begrafenis in
„Uitvaartcentrum Texel", Bernhardlaan 147 te
Den Burg.
De uitvaartmis zal worden gehouden op don
derdag 13 juli om 13.30 uur in de R.K. kerk van
Den Burg. Aansluitend zullen wij moeder naar
haar laatste rustplaats op de R.K. begraafplaats
begeleiden.
Dag lieve Oma
Wendy
Piet en Ania
Cisca en Leendert
Marit
Lars
Lara
Eddy en Lydian
Albert
Biem en Averil
Piet t
Ben en Ruth
Sara
Linda
Na het overlijden van mijn moeder, onze oma
en omi
mevrouw J.A.L. Weering-Bos
hebben wij de behoefte onze dank uit te spreken
aan de „Gollards" en de afdeling 't Raaksie.
Zij heeft daar bijna 3 jaar een goede en liefde
volle verzorging gekregen.
Ook gaat onze dank uit naar dokter Van den
Bent en dokter Haasdijk voor de fijne en goede
begeleiding die zij haar hebben gegeven.
Tilly
Dalea en Willem, Savannah en Brittany
Esmeralda en Bert, Kevin en Rodin
Op dinsdag 11 juli 2006 is het één jaar geleden
dat mijn dierbare man en vader
Manus Lindeboom
De zee van liefde die jij achterliet
blijven wij voelen
Je vrouw en kinderen
Zus Lindeboom-Lijdsman
Bosrandweg 492, 1796 NL De Koog - Texel