Een visie op..., ja waarop eigenlijk? l/oyi Jxnkè Wil uJh\ IVlAok inï W 0 w p|| Popke van Bruggen stopt na 40 jaar als leraar op OSG Lr\ tela*mfts-r jfaia/ S4 Ifjfpdliri m U711( "lch, ^i(( «oJr JUh uMti ^l/ii 'u5! iol T TEXELSE J COURANT U \ldJcUrz >.ir loir 2 A 'Welk vak je ook geeft, het contact met de leerlingen blijft het leukst' Door Rutten toont werk nu in eigen atelier La:- Geslaagd Geslaagd F amilieberichten DINSDAG 11 JULI 2006 Na 40 jaar, 300 collega's en dui zenden leerlingen uit twee gene raties stopt Popke van Bruggen als leraar Duits op OSG de Hoge- jjarg. Op zijn 22ste kwam hij, vers de universiteit, naar Texel om vervolgens nooit meer weg te gaan. Hij vindt dat hij leerlingen bewust moet maken van alle keu die er zijn: 'Op je zeventiende weet je nog helemaal niet wat je wilt Je moet dan open staan voor alles wat er in de wereld gebeurt. Als leraar kan ik dat aanreiken.' Popke van Bruggen (62) is de rust zeve. Als hij praat zegt hij de dingen öewust. Je zult hem niet betrap pen op onbedacht dingen roepen. Hij koos ook bewust voor Texel na zijn studie Duits in Groningen: "Het leek mij wel fijn om op een eiland te beginnen met lesgeven en daarna te gaan naar Groningen. Ik was voor mijn sollicitatie nog nooit op het eiland geweest maar ik was gewend aan het kleine school tje, het ons kent ons en het contact melde leerlingen. Op een gegeven roment had ik de kans naar Drach- gaan. Ik zat op de fiets en ■wam allemaal leerlingen tegen die -j begroetten, toen bedacht ik me: waarom zou ik weggaan. Je lijkt wel gek.' Wat Van Bruggen wilde vermijden was dat hij ouderwets onderwijs zou geven. 'Zelf heb ik ook dat onderwijs gehad, en dat vond ik mets. Op mijn oude school stonden ver van je af, het waren toch een beetje vreemde mensen. Ik echt mijn eigen vorm vinden voor de klas. Veel methoden waren om de les leuker te maken. r f v, v S 'Ik wilde dat de leerling recht aangedaan werd. Ik had een duidelijke grens, tot hier en niet verder.' Ik gebruikte Duitse literatuur om die eindeloze grammaticalessen te onderbreken. Gelukkig hangt er op Texel een sfeer die het makkelijk maakt lessen gemoedelijk te hou den.' Als jongste leraar op de HBS trok hij veel met de leerlingen op. Hij deelde veel van hun meningen. 'De andere leraren waren tien jaar ouder dan ik, ik stond veel dichter bij mijn leerlingen die maar een paar jaar jonger waren. De veranderingsgol- ven die door Europa trokken lieten ons niet onberoerd. Net als zij was ik idealistisch, er was nog zoveel te veranderen in de wereld. En wij geloofden er ook in dat de wereld maakbaar was.' 'In de lessen gebruikte ik teksten om de leerlingen over de maat schappij te laten nadenken. Die Duitse discussies werden soms zo fel dat leerlingen in het Nederlands doorgingen om uit hun woorden te komen. Ik liet dat maar gaan want ik vond wat we bespraken veel belangrijker dan hun Duitse gram matica.' Van Bruggen was veel betrokken bij het organiseren van theaterbezoek en toneelstukken. 'Elk jaar namen we de leerlingen mee naar toneel stukken. Op Texel was het aanbod niet groot en ik was van mening dat jongeren open moesten staan voor onbekende kunstvormen. Daarom heb ik ook samen met Cees Der- lagen toneel geregisseerd, zoals in 1969 het stuk Elektra '67 over het militaire bewind in Griekenland. Het was een behoorlijk zwaar stuk met een ouderwetse taal, maar ik vond dat dit stuk opgevoerd moest wor den. Het publiek moet wel gedacht hebben, die linkse school weer.' Open blik Met toneel, discussies en literatuur liet Van Bruggen leerlingen zien dat er méér was. 'Het is voor een leerling zo makkelijk om te zeggen: ik vind dit niet leuk. Als je dan doorvraagt ontdek je dat ze helemaal niet weten waar het om gaat. Als leraar kan ik ze kennis laten maken met een gedicht van Goethe, begeleid door de muziek van Schubert. Ze lezen de tekst, luisteren naar de muziek en ontdek ken dat het dan toch niet zo stom is als ze dachten. Het leukste van dit vak is dat je leerlingen iets meegeeft waar ze later iets mee kunnen.' 'Op je zeventiende weet je nog helemaal niet wat je wilt. Je moet dan open staan voor alles wat er in de wereld gebeurt. Als leraar kan ik ze niet dwingen iets te vinden maar ik kan dat wel aanreiken door hen verschillende meningen te laten zien. Daarom mag een leraar bij een discussie best ook zijn mening geven als hij maar duidelijk maakt dat het één van de meningen is.' 'Als decaan heb ik de laatste tien jaar leerlingen geholpen met hun toekomstplannen. Bij het eerste gesprek dat ik met hen had zei ik altijd: het is verschrikkelijk moeilijk wat je nu moet doen, maar nagel je zijn leerlingen. Keramiste Door Rutten werkt al 25 jaar met klei, maar afgezien van een enkele tentoonstelling wist ze dit voor de buitenwereld aardig verborgen te houden. Nu ie het tijd vindt om eens wat van liaar werk te laten zien, doet ze dat op één van de drukte plekken van Texel: in de Weverstraat. In haar woning heeft ze sinds kort laar atelier ondergebracht. Ja moet erg je best doen om in ■aar keramische beelden bestaan- figuren te herkennen, of het neten de schelpen zijn die ze wel ars maakt. Zelf omschrijft ze het reendeel van haar werk als vrije icrmen, 'Vooral rond, van scherpe ten houd ik niet.' Ze staan gerang schikt in een zijkamertje van de karakteristieke woning Weverstraat 71, één van de weinige panden in dit het winkelcentrum dat z'n oor spronkelijke uitstraling heeft behou den en pal tegenover de opzich tige zaak van Zeeman een duidelijk contrast vormt. Het gebouw -heeft historie, want ooit vulde de boeren stand er landbouwformulieren in. De keramiste, die er al geruime tijd woont, hoeft weinig moeite te doen om enkele voormalige eige naars te noemen. In de ruimte die ze als atelier heeft ingericht ook een oven, waarin ze de kleivormen tot meer dan duizend graden Celsius opstookt. Geroutineerd vertelt ze hoe ze as uit de open haard ver mengt met glazuur, waardoor haar werken een bruingestippelde kleur krijgen. 'Deze heb ik omwikkeld met oud koperdraad, waardoor je dit effect krijgt', wijst ze op een fraai gekleurde en vormgegeven pot. Een ander werk is gestookt op pittfire, ofwel putvuur. 'Zeg maar een gat in de grond, waarin zaagsel wordt gestookt.' De fijne kneepjes van het vak leerde ze van Nesrin During, haar mentor en vriendin aan wie ze in het atelier een klein eerbetoon brengt. Wie haar aan het werk wil zien, kan door het hoge raam naar binnen kijken en wie haar glanzende keramiek van dichtbij wil bekijken of zelfs kopen, moet even aanbellen. Over een naam voor het atelier is binnen de familie stevig nagedacht. 'Maar we konden geen treffende bedenken. Ach, wie echt geïnteres seerd is, weet me wel te vinden.' w kutten het werk in haar nieuwe expositieruimte aan de Weverstrraat. 'Het wordt tijd dat ik mijn werk laat Myrna Flier, Sophie de Lugt, Ste fan Sijtsma, Rianne Schuyl, Caro ls Schouwstra en Frida Tuitman slaagden aan het ROC in Den Hel der voor de opleiding Verzorgende IG. Popke van Bruggen in de jaren '70 niet vast op die ene studie. Verbreed je horizon, kijk met een open blik naar welke kansen je hebt. Het is belangrijk dat jongeren veel indruk ken krijgen en zich niet meteen vastleggen. Dat hoeft later pas.' Al op de lagere school in Fries land wist Van Bruggen dat hij leraar wilde worden. Leraar Geschiedenis. 'Geschiedenis leek mij heel inte ressant, ik las ook veel historische boeken. Maar ik had gehoord dat ik met HBS geen geschiedenis kon studeren en dat geloofde ik. Vanwe ge mijn leraar Duits vond ik dat vak leuk en ben ik Duits gaan studeren. Achteraf bleek dat ik wel geschie denis had kunnen studeren, maar het is niet het drama van mijn leven. Je had toen nou eenmaal minder mogelijkheden je te oriënteren. Het leukste van mijn vak is toch het con tact met de leerlingen, dan maakt het niet uit welk vak je geeft.' Een strenge leraar is Van Bruggen nooit geweest, meent hij. 'Ik wilde dat de leerling recht gedaan werd. Ik had een duidelijke grens, tot hier en niet verder. Ik hoop dat ze wisten wat ze aan mij hadden. Als een leerling moeilijk was in de klas moest ik wel duidelijk zijn. Maar door met hem te praten wist ik wat de oorzaak van dat gedrag was. Zo kweek je wederzijds begrip: hij snapt dat ik hem zo niet in de les kan gebruiken, ik weet waarom hij zich zo gedraagt.' Kousevoeten Van de jongste leraar is Van Brug gen nu de oudste leraar van de OSG geworden. Die veertig jaar heeft hij nooit saai gevonden. 'Veer tig jaar op dezelfde plek is wel lang, maar als je eenmaal op Texel zit wil je nooit meer weg. De school is enorm veranderd. Ik begon op de ouderwetse HBS met rector Van der Eyk, die op kousenvoeten door de school kroop om te kijken hoe de lessen verliepen. Toen kwam de oprichting van de RSG met de democratisering van de school. Vanaf het begin heb ik regelmatig in de lerarenraad gezeten. Zo rond 1990 werden de LBO en de RSG samengevoegd tot de OSG en werd de school langzamerhand op een andere wijze bestuurd.' Steeds is het onderwijs enorm ver anderd. 'De wijzigingen halen de aankondiging van een nieuwe wet bijna in. Het nadeel van al die wijzi gingen is dat ik weinig tijd houd voor literatuur. Dit jaar had ik mijn 6VWO klas maar 35 uur in het hele jaar, dan kun je bijna geen uur missen om eens een gedicht of een literaire tekst te lezen Door de komst van computers en DVD kunnen leerlin gen makkelijker zelfstandig dingen over jouw vak uitzoeken. Het vak kan zo een beetje levendig blijven. In die veertig jaar zijn ook de leer lingen veranderd: 'Jongeren van nu hebben het heel druk. Ze hebben school, sport, bijbaantjes, vrienden, relaties en moeten kiezen voor de toekomst. De maatschappij van nu vraagt wat dat betreft al heel veel van ze' 'Jongeren van nu kijken ook veel realistischer naar die maatschappij dan de leerlingen in de jaren '70. Het idealisme van jongeren in de jaren '70 is verdwenen omdat de samenleving is veranderd. In de huidige wereld is het niet te ver wachten dat je haar kunt verande ren door alleen maar actie te voeren en positief te denken. Jongeren zien dat en richten zich daarom meer op de eigen kring. Onder elkaar zijn ze heel sociaal en houden ze elkaar op een positieve manier in de gaten. Het was ook wel een beetje naïef en arrogant van ons toentertijd dat wij dachten dat we de wereld wel even konden verbeteren. Wat dat betreft bekijk ik de wereld nu ook realistischer, je moet oppassen dat je niet die ouwe zak bent die alleen maar vast wil houden aan die oude idealen.' Van Bruggen wilde al een tijdje stop pen op zijn 62ste. veertig jaar nadat hij op Texel als leraar was begon nen. 'Dit is het goede moment om te stoppen want ik ben nog niet aan m'n eind. Het was een leuk laatste jaar met leuke leerlingen. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad en nu kan ik dingen doen waar ik niet aan toe kwam: cultuurwetenschappen studeren aan de Open Universiteit en de boeken lezen die nu nog thuis op een stapel liggen. Eindelijk wordt mijn leven niet meer door de klok geregeerd. Sietze Vermeulen n is alweer even geleden dat mijn ervaringen uit de provinci- politiek aan het papier heb toe- ^ouwd. In de tussentijd heb ik Oeraard met stilgezeten. Er is veel J-beurd op het gebied van ruim- «ijte ordening in Noord-Holland, zaken waar ik me tegen- mogen bemoeien. De ene 7* is het onderwerp boeiender rhfe andere keer. Maandag 3 juli Arnejan Kruithof (22 jaar) uit Oos terend slaagde aan het Noorder- poortcollege in Groningen voor de opleiding horecaondernemer/- manager. Per 1 september heeft hij een baan in Grand Hotel Krasna- polsky in Amsterdam. seböen fee dat, we een onderwerp behan- •n mijn ogen, zeer boeiend °ok Texel aan gaat, namelijk kregionale woonvisie. Nu zal er bij S«en lampje gaan branden en dat me voorstellen. De regionale wonvisie is vooral een stuk van «jtenaren en politici. Maar het u wel degelijk aan; het gaat gelijk over woningbouw. En nu wij allemaal dat woningbouw 9eliefd onderwerp op Texel is. regionale woonvisie is een van het Ontwikkelingsbeeld PjN-Holland Noord, u weet wel. Provinciale plan waardoor Texel ij!? ^een woning meer kon bou- is gelukkig verandering ^pomen. in de woonvisie staat iJaantal woningen opgeno- 'm Texe' 9ebouwd moeten Jaen Het enige probleem is nu nog het vinden van de geschikte lokaties. Afgezien van Den Burg en Den Hoorn, bestaat Texel vooral uit gebied waar niet gebouwd mag worden, gezien de grote natuur waarden van ons eiland. Het zal nog een grote klus worden om de grote aantallen woningen te bouwen. Nu staat in deze woonvisie uiter aard niet alleen aantallen woningen van de verschillende gemeenten in de regio. Er ligt een visie achter, althans dat was de bedoeling. Het was de bedoeling dat de gemeen ten in onderling overleg een visie zouden ontwikkelen op woning bouw en volkshuisvesting. Er moes ten afspraken gemaakt worden over de lokaties waar gebouwd zou gaan worden, maar vooral ook over wat voor woningen er dan precies gebouwd zouden moeten worden. Hoeveel woningen wil je gaan bou wen voor de jongeren en hoeveel voor jonge gezinnen. En wat wil je gaan doen om voldoende geschikte woningen voor ouderen te hebben, zodat zij de mogelijkheid hebben om zo lang mogelijk in hun eigen huis te blijven wonen. En hoe duur moeten die woningen dan worden en hoe zorg je ervoor dat deze woningen toegankelijk zijn voor de mensen die niet veel geld te besteden heb ben. Kortom, een duidelijke visie op volkshuisvesting. Dat lijkt het nu niet echt geworden. De regionale woonvisies zijn vooral een 'strijd om de contingenten' geweest, welke gemeente krijgt het meeste uit de pot. En dat is raar, want contingen ten zijn al jaren geleden afgeschaft en de bouwopgave die de regio heeft gekregen van de provincie is een minimumbouwopgave. En omdat veel gemeenten het gevoel hadden dat het vooral een strijd was om de woningen, lijkt de visie er een beetje bij ingeschoten te zijn. Maar daar kom je dan als provin ciaal politicus weer om de hoek kijken. Wij hadden, statenbreed. grootse bedoelingen met deze regi onale woonvisies. Gemeenten wer den hiermee aangespoord weer na te gaan denken over volkshuisves ting, over bouwen voor jongeren, starters en ouderen, en over betaal bare woningen. Aangezien het nu lijkt dat de regionale woonvisie wat te vrijblijvend is, hebben de staten de gedeputeerde gevraagd met de regio's en dus met alle gemeen ten afspraken te gaan maken over de vervolgstappen op deze regio nale woonvisies. De gedeputeerde moet gemeenten ondersteunen bij het maken van prestatieafspraken met woningcorporaties. Het zijn de woningcorporaties die moeten zor gen voor sociale woningbouw. De gemeente dient ervoor te zorgen dat afspraken worden gemaakt over aanpasbaar gebouwde woningen, zodat woningen niet voor heel veel geld verbouwd moeten worden als iemand met beperkingen daar wil blijven wonen. De gemeenten hebben een veel grotere rol in het volkshuisvestings beleid dan de meeste denken, alleen deze rol moet wel genomen worden. Volkshuisvesting moet weer hoog op de politieke agenda geplaatst worden en het zijn vooral ook de raadsleden die daarvoor kunnen zorgen. Dus laten we ervoor zorgen dat de regionale woonvisie geen papieren tijger wordt, maar een eer ste aanzet tot een heus volkshuis vestingsbeleid met een duidelijke rol voor de gemeenten en woningen die we nodig hebben en niet waar we het meeste op verdienen. Sascha Baggerman, lid van de PvdA-fractie in Provinciale Staten Gesterkt door het H. Sacrament der zieken. Na vele jaren van samenzijn en dankbaar voor alles wat zij voor ons betekend heeft, moeten wij u tot onze droefheid mededelen dat plotse ling van ons is heengegaan mijn geliefde vrouw, onze moeder, schoonmoeder, oma en over grootmoeder Grada Amerongen - Antoinetta Johanna Grada - echtgenote van Piet Hoogenbosch v.- Borculo, 9-3-1927 t Texel, 9-7-2006 Piet Hoogenbosch Jaap en Anneke Joke t José en Dirk Cisca en Johan Leonie t en Jan Cora en Biem t Klein- en achterkleinkinderen Rozendijk 22 1791 PE Den Burg Moeder is thuis. Gelegenheid tot condoleren woensdag 12 juli van 19.30 tot 20.30 uur en na de begrafenis in „Uitvaartcentrum Texel", Bernhardlaan 147 te Den Burg. De uitvaartmis zal worden gehouden op don derdag 13 juli om 13.30 uur in de R.K. kerk van Den Burg. Aansluitend zullen wij moeder naar haar laatste rustplaats op de R.K. begraafplaats begeleiden. Dag lieve Oma Wendy Piet en Ania Cisca en Leendert Marit Lars Lara Eddy en Lydian Albert Biem en Averil Piet t Ben en Ruth Sara Linda Na het overlijden van mijn moeder, onze oma en omi mevrouw J.A.L. Weering-Bos hebben wij de behoefte onze dank uit te spreken aan de „Gollards" en de afdeling 't Raaksie. Zij heeft daar bijna 3 jaar een goede en liefde volle verzorging gekregen. Ook gaat onze dank uit naar dokter Van den Bent en dokter Haasdijk voor de fijne en goede begeleiding die zij haar hebben gegeven. Tilly Dalea en Willem, Savannah en Brittany Esmeralda en Bert, Kevin en Rodin Op dinsdag 11 juli 2006 is het één jaar geleden dat mijn dierbare man en vader Manus Lindeboom De zee van liefde die jij achterliet blijven wij voelen Je vrouw en kinderen Zus Lindeboom-Lijdsman Bosrandweg 492, 1796 NL De Koog - Texel

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2006 | | pagina 3