Nr 5674-350, de mooiste man van Texel
De Texelaar
■Uul5 16
loKHiar
ftLLES
rtJS'TOQM aoGi
TEXELSE JCOURANT
De Beste van de TC Op naar een ezelcafé?
wfesr
VRIJDAG 9 MAART 2007
Hij. komt - een beetje grommerig
zijn rijk behooide eenpersoonska
mer uit, die door een dunne wand
gescheiden is van de zaal waar
een zestig ooien met zijn kind in
hun buik rondlopen. Hoezo d'r uut,
denkt zijn brede hoofd. Mijn werk is
toch al gedaan? Piet Kooiman doet
hem een halster om en hij loopt
mee. Als hij de frisse lucht proeft,
gaan zijn achterpoten dansen. 'Hij
houdt wel van een beetje showen',
zegt de boer. Op het grasveld voor
het huis gaat het halster even af. Hij
hapt snel wat gras, maar blijft ook
mooi rechtop staan als de hoofd
redacteur van de Texelse Courant
languit op de grond gaat liggen
voor een staatsiefoto. Zo hoort het,
beetje respect voor de koning van
boerderij Carpe Diem.
Ram 5674-0350. Je zou denken
dat zo'n pronkstuk, zo'n stormram
van honderd kilo, zo'n prachtbeest,
dat wel vijfduizend euro moet kos
ten, wel een naam zou hebben.
Het ieligste opgedirkte teefje heeft
nog een naam die langer is dan
zijn eigen staart, maar dit Texelse
monster moet het doen met de
cijfers van fokker Nico van Heer-
"waarden, van wie hij het 350ste
lam was. Eigendom van Nico. die
het fokken als hobby doet en van
Piet Kooiman, beroepsschapen-
houder. Kampioensram van Texel
en omstreken, prijswinnaar sinds
zijn lammertijd, gelauwerd op vele
wedstrijden, vader van toekomstige
kampioenen.
Enthousiaste mannen zijn het.
Kooiman en Van Heerwaarden, die
gedreven over hun schapen kun
nen vertellen, vooral over de alom
bekende 350 natuurlijk, hun trots,
die nota bene als tweeling begon
en wegens de uierontsteking van
zijn moeder zes weken lang met
de fles is gevoerd. Ze bestrijden de
stelling dat schapen heel domme
dieren zijn. Kooiman houdt het voor
mogelijk dat een varken misschien
iets slimmer is, maar Van Heerwaar
den zegt overtuigd dat zijn schapen
goed bijdehand zijn.
Nico heeft een dik schapenfoto
boek waar zijn favorieten allemaal
in staan - ook zijn knappe dochters
Sigrid en Cyntha trouwens - en
hij leest er trots de puntenlijst van
zijn A-ram nr. 350 uit voor. verza
meld bij de laatste herkeuring: kop
92, ontwikkeling 92, bespiering 90.
evenredigheid 89, type 91, been-
werk 88, vacht 89, algemeen voor
komen 90. Dat zijn cijfers waar je
mee voor de dag kan komen-en de
ex-hoofdredacteur van Playboy, als
het ware met maten en gewichten
opgegroeid, kan zich geen Playma
te herinneren met zulke sprekende
Een ram met lengte en adel, dat is
hij en misschien wel de stamvader
van een nieuwe mooie lijn Texelaars.
De eerste kleintjes van dit seizoen
zijn er al. De eerste problematische
bevalling (baarmoeder volledig naar
buiten gedrukt), is al tot een goed
einde gebracht. Tientallen baby's
kloppen nog aan de poort en Piet
Kooiman heeft zijn bedje als van
ouds in de stal staan. Elke twee uur
schreeuwt het wekkertje, dan kijkt
hij even rond hoe het er mee staat
en kruipt weer onder de electrische
deken, die de warmte van moeder
de vrouw vervangt. 'Ja', zegt Piet,
'ik weet wat je denkt, dat is zes
weken periodieke onthouding, maar
daar zit ik niet mee.'
Nou ja wat is zes weken vergele
ken met de vele maanden, die 350
eenzaam in zijn jongenskamertje
doorbrengt. We hadden het er nog
even met de kampioen over.
350, Hoe vaak doe jij het per jaar?
'Een keer of zestig-zeventig,' zei de
ram. 'Ik heb dit seizoen een beetje
rustig aan 'deen.'
Hoe zit dat nou met die verfkwast?
'Nou, Piet schildert met een merk-
stift len of are kleur op mijn buuk, ik
dek die ooi en als ik eraf glee bluuft
er een streep furref achter.'
Hoe lang doe je er eigenlijk over?
'Dat dekken? Een seconde of tien
hooguut, skat ik.'
Dat is ook niet lang.
Nee, maar zo is het nou eenmaal,
het is d'r op en d'r af.'
En alleen in de herfst?
'Ja. dan is het hurry-up werreke.'
('Ik verdeel het liever over een lan
gere periode,' zegt Piet op de ach
tergrond.)
Met een paar betalende gasten en
wat inseminatiewerk is dat een hele
klus dus?
'Ja, ik raak dan ook wel een kilo'tje
of vieftien kwiet.'
En als je dan 's zomers in de wei
staat, heb je dan geen zin om het
nog eens te proberen?
'Eh, nee', zei 350 aarzelend. 'Weet
je, die skéépe hebben dan geen zin
om te reje en ik moet zeggen, ze
ruke dan ook niet zo lekker.'
Tekst Jan Heemskerk,
foto Gerard Timmerman
Het bekendste schaap van Nederland zal toch wel Hf
schaap Veronica zijn, van Annie M.G. Schmidt. De troubadoe
Cornelis Vreeswijk zong het prachtige lied Veronica, een klas
sieker. Eendagshoofdredacteur Jan Heemskerk zag wel er
Texelse combinatie in Annie's schaap en Cornelis' melodie
Ter ere van 530.
De Texelaar, de Texelaar, dat is een Texels schaap
Het komt veel voor op Texel, van noord- tot zuiderkaap
Men ziet het voor het slapen en als men wakker wordt
in de morgen
Een Texelaar, een Texelaar is nooit het zwarte schaap
En als hij golft dan is hij een fanatieke aap
Gaat 's avonds van de baan af en toch zie je hem weer
in de morgen
De Texelaar, de Texelaar, een ram zo sterk en groot
Hij wacht tot na het scheren, dan zijn zijn schaapjes bloot
En heeft hij ze benaderd dan zijn hun billen rood
in de morgen
Een Texelaar, een Texelaar, die houdt wel van een ram
Maar dan tegen zijn bal aan en waar die bal dan kwam
Dat kan hem niet veel schelen, hij vindt hem wel terug
in de morgen
De Texelaar, de Texelaar, dat is een Texels lam
Dat in het vroege voorjaar op de boze wereld kwam
Heeft brekelijke beentjes en drinkt nog bij zijn mam
in de morgen
Een Texelaar, een Texelaar, die houdt van Texels lam
Gestoofd in bier met kruiden bij Els en Willem Ham
En daarna sloten whisky, zo wordt hij lekker lam
in de morgen
De Texelaar, de Texelaar, dat is een fijne ooi
Haar wol maakt goede bedden, zo zacht en warm als hooi
De slaap der onschuld slapen, dat duurt de hele nacht
tot de morgen
Een Texelaar, een Texelaar, die houdt wel van een ooi
In hete zomernachten is zij de lichtekooi
Voor zijn grijpgrage handen, hoe willig is de prooi
tot de morgen
De Texelaar, een Texel aar... ze horen bij elkaar
Eén eindigt op het kerkhof, één in het abattoir
Maar in dezelfde hemel zien zij elkander weer
in de morgen
Visserslatijn
Een Koger, een Oosterender en
een Cocksdorper zitten in de Rog-
gesloot te vissen. Geen beweging
in hun dobbertjes. De Koger zegt:
'Volgens mij is het hier te koud.'
De man uit Oosterend stapt van de
kant af en hangt zijn piemel in het
water, 'Heren,' zegt hij even later,
'het water is exact 6 graden.'
'Ik meet voor alle zekerheid ook
maar,'zegt de Oosterender. Ook hij
dompelt zijn lid in het water, haalt
hem weer boven en verklaart: 'Ik
kom op 7 graden.'
De Cocksdorper aarzelt niet en laat
zich in het water zakken. 'En?', vra
gen de anderen, 'hoe koud denk jij
dat het is?'
'Geen idee.' zegt de Durper, 'maar
de Roggesloot is hier precies 73
centimeter diep.'
Buikspreker
Een overkantse buikspreker maakt
tijdens een optreden in Klif 12 een
paar bijdehante grappen waarin
de intelligentie van de plaatselijke
bevolking op de hak wordt geno
men. Na een paar vegen uit de pan
gehoord te hebben, springt er een
grote kerel uit het publiek op en
schreeuwt kwaad dat hij dat niet
pikt, en dat ze aan de overkant niet
moeten denken dat ze hier op Texel
allemaal achterlijk zijn.
De buikspreker schrikt zich een
hoedje en stottert: 'N-neem me n-
niet k-k-kwalijk, meneer, het was
n-niet p-persoonlijk bedoeld.'
'Kop dicht, kneus.' roept de eilander,
terwijl hij op het podium springt. 'Ik
heb het niet tegen jou. maar tegen
dat rotventje op je knie!'
Vriendinnen
Een dag na Sinterklaas loopt Aaltje
haar vriendin Doortje in Den Burg
tegen het mooie lijf en ziet het
schitterende collier, dat Doortje om
haar hals heeft. 'Ik kwam giste
ren een man tegen die tienduizend
euro voor me overhad.' zegt Doortje
trots.
Een dag na Ouwe Sunderklaas, tij
dens het naklazen, ontmoeten de
vriendinnen elkaar weer en Doortje
merkt natuurlijk de prachtige hals
ketting van Aaltje op. 'Goh, Aal,
zegt ze verrast, 'heb je ook een man
ontmoet die tienduizend euro voor
je overhad?'
'Nee, joh, nog veel mooier.' straalt
Aaltje, 'ik had tien mannen die er
duizend voor overhadden.'
Gemaaid?
Op de green van de zesde hole van
de Texelse Golfbaan moest die
uiterst zorgvuldige speler uit de
Koog putten en hij nam er alle tijd
voor, keek van links en van rechts
en van voren en van achteren en
van opzij en ging op zijn hurken en
kon toch maar niet besluiten hoe hij
zijn balletje moest slaan.
De greenkeeper kwam toevallig net
langsrijden en de man vroeg: 'Zijn
de greens vanochtend gemaaid?'
'Jazeker,' zei de greenkeeper
'Van links naar rechts of van rechts
naar links?' vroeg de speler.
'Van links naar rechts,' zei de green
keeper.
De golfer putte eindelijk en zag zijn
bal net mis gaan.
Hoe laat was dat maaien?'vroeg hij
geïrriteerd.
Balletje
Zit een man op een barkruk van 't
Hanenhuus, met een gipsen kraag
om zijn nek. Een andere golfer komt
binnen en zegt: 'Jan, wat heb jij
nou?'
'Ik liep mijn bal te zoeken in de
rough,' zegt Jan. 'en er loopt een
vrouw mijn richting uit, die kennelijk
ook haar bal kwijt is. Nou had ik
achter het hek een koe zien staan,
die nogal fanatiek met haar staart
stond te zwaaien en dan zag ik
onder haar staart telkens iets wits.
Dus ik liep naar die koe, tilde de
staart op en zag er inderdaad een
golfballetje.'
Hij nam mismoedig een slokje bier
en vervolgde: 'Ik riep: Mevrouw, lijkt
deze op die van u?, en voor ik het
wist had ze me met haar driver een
klap in mijn nek gegeven.'
Schapen
Een blondje van de overkant ziet op
een weiland aan de Hoornderweg
een kudde schapen lopen, met de
boer er achteraan. Ze moet naar
Den Burg en besluit de boer de weg
te vragen. De boer geeft precies aan
waar ze heen moet en ze praten nog
wat na. Blondje vraagt wat de man
voor zijn vak doet en de boer zegt.
dat hij schapenboer is. Dat vindt ze
zeer interessant.
'Als ik kan raden hoeveel schapen
u hebt,'zegt ze, 'mag ik er dan een
uitzoeken?'
'Ja hoor,' zegt de boer
De blonde trekt een peinzend
gezicht en zegt: 'Ik denk 173.'
'Precies goed,' zegt de boer.
De blonde gaat naar de kudde, pakt
een van de dieren, doet het in de
achterbank en wil wegrijden, maar
de boer tikt tegen de autoruit. Ze
opent het raampje.
Zegt de boer: 'Dame, als ik kan
raden wat voor kleur haar u hebt,
krijg ik dan mijn hond terug?'
Door Theun de Winter
Misschien is het een wat twijfel
achtige eer te worden uitgenodigd
door de gast-hoofdredacteur van
deze krant om de cafés op Texel
te bespreken. Jan H., die ik goed
ken uit zijn (en mijn) Playboyjaren,
gaat er blijkbaar van uit dat ik een
ervaringsdeskundige ben en dan
wordt door veel lezers al snel de
conclusie getrokken dat ik dus wel
een zuipschuit zal zijn. Ontkennen
dat ik regelmatig het café bezoek,
heeft geen enkele zin, want men
kan mij er vrijwel dagelijks om een
uur of vijf signaleren Borreltijd,
begrijpt u wel. Dan roept In den
Grooten Slock - voor intimi. De
Slock waar omstreeks die tijd de
harde kern uit het klantenbestand
in vergadering bijeen is, teneinde
de dag door te nemen, het laat
ste nieuws te bespreken en van
commentaar te voorzien en sterke
verhalen te vertellen. Natuurlijk
gaat dat gepaard met het bestel
len van rondjes, in een rap tempo,
want sommigen hebben haast: ze
moeten op tijd voor het eten thuis
zijn. Ik hoef dat met en aangezien
een gezonde neiging tot het blij
ven plakken mij met vreemd is, wil
het wel eens uitlopen. De teke
naar Peter V., van o.a. Vrij Neder
land, noemde zichzelf een keer
'een gelegenheidsdrinker die met
op kan houden'. Zou dat ook voor
mij gelden?
Toch is het geen drankzucht die mij
naar het café drijft. Geen sprake
van: het zijn de Texelse gezel
ligheid en de ontspannen sfeer
waardoor ik word aangetrokken.
De nuchtere humor, de anekdotes,
de overdrijving, de discussies (vaak
over futiliteiten), de plaagstootjes,
de herinneringen aan de mooie
tijden van weleer. Dat is heel wat,
maar het kenmerkt het goede café
en als je het gevonden hebt, word
je alras stamgast e.n dus eenken
nig. Om die reden ben ik, bij nader
inzien, misschien toch met de aan
gewezen persoon voor het schrij
ven van een essay over ons natte-
horecabestand. Leefde Harry H.
('Harra') nog maar, want die deed
op zijn fiets met hark schoffel
alle dranklokalen op het hele eiland
aan. Hij had mij grondige informatie
kunnen verschaffen, hoewel het
ook mogelijk was geweest dat hij
gezegd zou hebben: 'De hervarring
heeft mij geleerd dat de hervar
ring mij niets geleerd heeft.' Deze
levenswijsheid was hem ooit in zijn
hoofd gestampt in het legenda
rische hotel/café De Graaf, waar
nu de medicijnman is gevestigd.
Ik ben jaren geleden op het idee
gekomen om een Texels cafékwar
tet te maken, met per kroeg vier
kaarten waarop de foto's van vier
markante vaste klanten. En dan
moest er één joker bij, die dus elk
kwartet compleet kon maken en
ingewisseld mocht worden, met
het portret van Harry H. Een prima
inval, al zeg ik het zelf, die ik nooit
tot uitvoering heb gebracht.
Zoals hierboven vastgesteld, ben
ik zeer eenkennig en bovendien
allerminst objectief, omdat ik aan
vriendjespolitiek doe. Hoe red ik mij
uit deze opdracht van de gelegen
heidshoofdredacteur? Tom Poes,
verzin een list! Ik had overal op
werkbezoek kunnen qaan. alleen
vond ik dat niet nodig, want ik heb
vrijwel alle cafés op ons eiland wel
eens een keer bezocht - al is die
kennis niet helemaal up-to-date
meer. Een geheugen-opfrissende
Het is geen
drankzucht die mij
naar het café drijft
tocht heeft echter het praktische
bezwaar dat |e geneigd bent op elk
adres een consumptie te nemen,
hetgeen autorijden uitsluit. Natuur
lijk had ik de boomlange zeefdruk
ker Willem O. kunnen vragen mij,
in gezelschap van zijn hond Jacob,
naar alle dranklokalen te brengen,
maar hij heft graag het glas met mij
en ik wilde het hem niet aandoen
op een non-alcoholisch droogje
te moeten blijven zitten. Een taxi
hoorde ook niet tot de mogelijkhe
den, omdat die de onkostennota
uit de pan zou doen rijzen. Ik moet
orde scheppen in het aanbod, een
partijdige selectie maken, waarbij
ik ongetwijfeld nogal wat horeca
zaken onrecht aandoe. De betrok
kenen raad ik aan zich er absoluut
niets van aan te trekken en gewoon
tegen elkaar te zeggen: 'Wie denkt
die eikel wel dat hij is!'
Bijna alle cafés zijn in de loop der
jaren eetcafe geworden, dus opge
houden kroeg te zijn, en als ik die
categorie af laat vallen, wordt de
boel lekker overzichtelijk. Zo'n dras
tische maatregel brengt mij meteen
al in de persoonlijke problemen,
want dan valt Sjans uit de boot
en Henk Jan K., mede-oprichter
van onze Ezelvereniging, en Kets
K. zijn boezemvrienden van mij.
Er komt altijd tijdens het drinken
een bordje warm eten op de bar en
wanneer de kleine uurtjes aanbre
ken, weet ik dat er boven een bed
beschikbaar is, gezellig bij Johnny
R. op het kamertje. De bruidssuite
aldaar heb ik trouwens een paar
jaar terug gedeeld met Johnny's
vroegere Ajax-collega Wim S. Maar
dit terzijde. Sjans is in de eer
ste plaats restaurant, waarmee het
zich boven mijn zeer dubieuze wet
plaatst, omdat een restaurant geen
eetcafé is. (Hier heb ik mij handig
uitgeluid.) Onthoud dit: over de
uitslag van de eenkoppige jury kan
niet worden gecorrespondeerd, we
moeten streng zijn. Niettemin maak
De
ik bij voorbaat mijn welgeme r
de excuses aan de hardwerla.
exploitanten van de eetcafé'sJ
zet mij er de eerstvolgende a
maar uit.
Blijven over de echte kroegen: -
dan blijkt de spoeling dun te zijn;
ons aller eiland: zeven. Drieinnj
thuisbasis Den Burg, te wetenj
den Grooten Slock, De Pilaarenj
Zwaan. En vier in De Koog, nsn]
lijk Het Proeflokaal van Texel,
Praethuys, De Kuip en De
alsmede natuurlijk - ik heb
legd waarom - Sjans, dus, he
vijf. Ik strijk de hand over mijnl
en voeg er de eetcafé's
in De Cocksdorp, De Kroonpii
in Oosterend en De Kombuis
Het Vooronder in Oudeschilda
toe, vanwege hun betekenis
dorpscafé. Dat levert een ts
van twaalf op, gemiddeld 1.7
dorp. Veel is het niet - zouden
thuisdrinkers toch gelijk knjgi
Straks mag er niet meer
worden in de kroeg en de volget
stap zal hoogstwaarschijnlijk
alcoholverbod zijn. Laat Frits
eindelijk eens uitvoering geveni
zijn nobele prachtplannen me: vind
in staat van verkrotting verkere kom
Karseboom, anders hoeft het
meer. Is een Ezelcafé wellicht!
goed idee? Wij, broeders va'
natte gemeente, kunnen da"
geval van drooglegging altijd sten
overschakelen op winterwortels
stele
OOST
