MARTIN WAR NAAR
■0
Een openhartig gesprek met
een Amsterdamse Texelaar
TEXELSE g COURANT
VRIJDAG 9 MAART 2007
ook teveel gelukszoekers. Het is nu
wel wat veranderd en inmiddels is
op het hele eiland het percentage
kampeerders op het totale aantal
gasten ook sterk verminderd. Het
gedrag van de toeristen verandert
nu eenmaal. Een succes van Texel
dat ik in het verleden altijd gegeven is dat er kon worden omgeschakeld
Ze hebben hem wel 'de koning van Texel' genoemd en 'pit- heb wat ik in huis had. Als ik voor naar andere logiesvormen, waar
buil'. Martin Warnaar (63) voelt zich noch bij de ene, noch bij De Krim stond, was ik voor De Krim. wel vraag naar ontstond. Er komen
rif* andere hrtitPlinn thuis Hii zal niet ontkennen dat hii een Als ïk voor Texel stond, was ik voor nu vooral bovenmodale gezinnen
de andere betiteling muis. mij za mei onmennen aai n\\ een Tgxe| |k kgn QQk yan pet wisse|en vakantie hoUden. De jongeren zijn
vasthoudend type is en hij is ook niet zo bescheiden dat hij en met dje pet jn de andere hand sociaal ingebed en over het aige-
zijn bijdragen aan Texel wegwuift, maar hij zal er niet mee het objectief ergens mee oneens meen is er een kwaliteitsdoorbraak
pronken. Doe maar gewoon, zo Texels is hij wel. Hij werkte Zijn. Dat wordt soms niet begrepen, tot stand gebracht, terwijl toch
bij de Stichting ter Bevordering van de Amateurfotografie TC: Dat lijkt ons voor een geboren iedereen welkom blijft.
en -film, toen hij in de jaren zestig naar het eiland kwam. Hij Texelaar moeilijker. hB*8 Va" de 9°"
ri n iWarnaar: Je hebt hier wel een half baan daar ook bi?
ging ti/deli/k bij Langeveld en De Rooy werken, maar vond puntje lk heb vroeger al gemerkt Warnaar: Toen ,k ermee kwam
Texel ZO aantrekkelijk dat hij een aanbod om in vaste dienst te da^ vrijheid belangrijk is. Ik ben altijd waren er veel reacties in de zin van
komen niet afsloeg. Hij bouwde een grote carrière op bij bun- vrij geweest, aan niemand iets ver- die elitaire patsers van de overkant
galowpark De Krim, diende talloze organisaties, maakte zich plicht. Ik vermoed dat dat begrepen komen onze natuur inpikken. Maar
Sterk voor de uitbouw van Texel als toeristische bestemming, wordt. Ik vergeet nooit mijn eigen ik zag het een algemene sport wor-
belanq, maar handel daar met uit. den met een snuifje elitair karakter,
streed in vele sporten om de hoogste plaatsen, was jarenlang M„n persoon spee|t geen r0| [k wat niet erg is. ik was ervan over-
badmintonkampioen, werd recordhouder Rondje Texel, kreeg ben vrjjer omdat- ik hjer uiteindelijk tuigd dat veel mensen het zouden
hier een dochter en een zoon en na een aantal jaren zelfs een geen geschiedenis heb, geen fami- gaan doen, maar de vraag was hoe
originele Texelse als partner. Kortom, geen terrein of Warnaar lie, geen religieuze banden, ik zat ik dat op dat vijandige Texel voor
speelde er een vooraanstaande rol, zoals diverse onder- onlangs in een gezelschap waarbij elkaar zou krijgen. Toen heb ik de
i over iemand qepraat werd en waar- club opgericht, een stuk braak ter-
scheidingen en erelidmaatschappen ook hebben bewezen de vraag werd geste|d; Met wje rein enigszins ingericht, een jonge.
Hij werd onder meer Duurzaam Ondernemer van Toeristisch /s getrouwd? Oh, met die? Dan ambitieuze, energieke pro aange-
Noord Holland' met De Krim. Na zijn afscheid bij dat floreren- ,-s hef goed. trokken. Voor honderd gulden kon
de bungalowpark, drie jaar geleden, zeilde hij met zijn Ina de TC: is dat een soort nationale je een jaar lid zijn en in no time
wereld in, maar zelfs op het ruime Middellandse Zeesop wist trots? hadden we driehonderd leden die
Texel hem te paaien om relatieproblemen bij de VW te komen
gladstrijken. Als er een man is die in aanmerking komt voor Q0k niet op de knappe Texelaars enthousiast speelden, in opperste
een PLAYBOY-stijl interview, dan is het Warnaar, dus toog Jan
Glamourfotograaf
TC: Glamourfotograaf?
Warnaar: Ja. Ik was toen
bedrijfsleider bij L en R, in
de jaren zestig. Ze waren net
begonnen met De Texeltoerist.
Ik dacht dat we de voorpagina
wat zouden kunnen opvrolijken
met een foto van een Texelse
dame in bikini. Ik heb toen kor
te tijd als een soort PLAYBOY
fotograaf gewerkt.
TC: Hoe kwam je aan de meis
jes?
Warnaar: Die zocht ik zelf op.
Soms moest ik eerst met hun
vriend of vader praten en dan
maakte ik de foto op het strand
op het duin of zo. Er is nog eens
een keer een chaperonne mee
gekomen. Het was het niveau
van De Lach. Het is een moeilijk
vak. Ik heb tien of vijftien voor
pagina's gemaakt en toen ben
ik er mee gestopt. Het werd
uiteindelijk niks.
Heemskerk naar Warnaars riant gelegen huis bij De Cocks-
dorp, waar hij de VW-perikelen meteen ter sprake bracht.
TC: Hoe werd je benaderd voor
deze job bij de VW?
Warnaar: Ik voer tussen de eilan
den bij Gnekenland en ik kreeg een
telefoontje of ik een aantal maanden
wilde helpen. Ik schatte in dat dat
wel zou lukken.
TC: Wat was je eerste gedachte?
Warnaar: Ik dacht: goed dat ze bel
len.
TC: Een beetje van: ze kunnen niet
buiten me?
Warnaar: Kijk, als je in het buiten
land bent, ga je de laatste maand
meer aan thuis denken. Je leest op
internet de krant. Je kijkt naar Texel
Plaza. ziet dingen staan en denk:
Ai! Ik had het gevoel, toen ik dat in
de krant las, dat ik het van afstand
kon analyseren Ik zag de gezichten
erbij. Ik zei tegen Ina: Ik denk dat ze
in de shit zitten. Ik ga als ik terug
ben toch even kijken, want dit gaat
me aan het hart. En verdomd, twee
weken later krijg ik dat telefoontje.
De huidige voorzitter kan het niet
meer doen, die treedt terug. Wil jij
het doen? Wil jij de relaties herstel
len?
TC: Was je gevleid?
•De zelfkritiekloosheid van de organisaties
verbaasde me. Als Je dingen zegt waarvan
je weet dat de werkelijkheid anders is, ben
je gevaarlijk bezig.
Ik dacht: Waf een mogelijkheden. Ik
ben hier bewust heengegaan.
TC: Er waren toch wel Texelaars die
ook die de mogelijkheden zagen?
Warnaar: Er was een groep Cocks-
dorpers die naar ontwikkeling streef
de. Want het zag er toen niet zo
goed uit voor het dorp. De school
had problemen, de kruidenier ging
weg, de dokter wilde verhuizen.
Die mensen richtten toen De Krim
kleine gemeenschap is. Er komen op en dat was economisch gezien
makkelijk persoonlijke dingen in het een goede beslissing. Daarna ont-
sspel. Als iemand vroeger met Pietje stonden er tegenstellingen. In de
Warnaar:'Ja. voor tien procent. Ik heeft geknokt en hem een bloed- organisatie speelde ook de eigen
ben ijdel genoeg, al probeer ik dat neus heeft geslagen, dan praat dat hanigheid een rol. Elk bestuurslid
te verbergen. Dat duurde precies soms later niet zo makkelijk. was zelf wel ergens directeur en
één-en-een-kwart seconde. Ik zei: TC: Werd het bij het VW-conflict iedereen zocht zijn eigen vriendjes.
In principe ja. Ik meende dat, als je persoonlijk?
objectief keek naar wie in dit speci- Warnaar: Het echte begin van het
ale geval de meest waarschijnlijke conflict kon ik niet vinden, maar al
figuur qua kennis en ervaring was, kort daarna werd het persoonlijk,
ik dan die persoon zou moeten zijn. Het overleg werd gestaakt en in
In november kwam ik op Texel aan plaats van het gevaar te zien van het
en twee dagen later ontmoette ik staken van het overleg, ging ieder-
Ik was eens ergens kampioen in, saamhorigheid. Ik zei tegen onze
een of andere sport, en dan word pro, Joost: Het interesseert me niet
je maar moeizaam of helemaal niet of je van prins Bemhard een geluk-
gefeliciteerd. Ze kijken gelukkig naar kige golfer kan maken, maar of je
je en gaan over tot de orde van de duizend mensen golf kunt leren
dag. Hier is het: doe maar gewoon. Daar baalde hij wel eens van. Enfin,
Pas als die persoon aangevallen
wordt, dan ontstaat de trots.
TC: Zijn ze trots op hun eiland?
Warnaar: In het begin vond ik het
uiterst merkwaardig dat de Texelaar
de charme van zijn eigen eiland niet
zag. Ze leken nauwelijks te kun
nen begrijpen wat overkanters hier
moesten. Toen ik 1976 naar De Krim
ging, was het nog zo dat de Texe- de neezeggers zagen dat golf een
laar zei: Waf moet je daar boven geweldige sport was en niet elitair,
die Ruigedijk. Dat wordt daar nooit dus toen kwam er daadkracht en
wat. Stuur er maar mensen heen die kwam er de golfbaan. Die stra-
geen campingplek hebben. Maar ik tegische beslissing was dus niet
keek er rond en ik vond het mooi. zo dom. Veel Texelaars en gasten
•Ik als hond? Ik vermoed een aardige bouvier, die staat stevig op zijn poten,
betrouwbaar en heeft, ook door zijn beharing, een knuffelbare uitstraling.'
Je moest wel op
recreatie inzetten
of je het leuk vond
of niet
Dus ze waren toen wel blij dat er
een of andere grappenmaker was,
die zei: Geef me de kans en de
bevoegdheden en ik ga beginnen.
genieten nu van de golfbaan.
TC: Zit die handigheid, als je iets wil
bereiken, je in het bloed?
Warnaar: Mijn vader was ambtenaar
en mijn moeder was een boeren
dochter uit de IJ-polder. Ze heb
ben voornamelijk in Amsterdam
gewoond. Ik heb een oudere zus en
een jongere broer.
TC: Dus leed je aan het middels te-
kind-syndroom?
Warnaar: Ja, ik denk het wel. Ik
ben meer dan mijn broer en zus
mijn eigen gang gegaan, tussen
mijn ouders doorlaverend. Mijn zus
was vanuit de oorlog wat zwak en
die had meer aandacht nodig. Mijn
broer was van na de oorlog, een
nakomertje uit blijdschap om het
eind van de oorlog, heb ik altijd
gedacht. Daardoor ben ik altijd een
vrij zelfstandige knaap geweest, die
TC: Er waren ook genoeg Texelaars eigenwijs zijn eigen weg ging. Daar
die zeiden dat je met die Krim Texel ben ik achteraf blij mee.
naar de kloten hielp. Voelde je je TC: Mensen beschnjven je als een
het bestuur* Ze wezen naar het een zijn eigen standpunt opwèarde- aangesproken? bulldog. Als je ergens je tanden
hoofd van de tafel en zeiden dat ik ren en het standpunt van de ander Warnaar: Ik begrijp dat best, maar inzet, geef je niet op.
daar moest zitten. Jij bent de voor- lager wegwaarderen. Dan vererge- diezelfde mensen willen op Texel Warnaar: Ik geef zelden op. maar
zitter. Ik moet zeggen dat ik daar ren onbegripsituaties en escaleert leven, en kinderen krijgen en woon- een bulldog? Die ziet er met zo uit
een plezierig gevoel van in mijn buik alles. De zelfkritiekloosheid van de comfort hebben en een bepaalde als ik me voel. Dan kennen ze me
had. De adrenaline ging door me organisaties verbaasde me. Als je welvaart. niet goed. Zo hard is mijn uitstraling
heen. Ik voelde de uitdaging van dingen over elkaar zegt waarvan je TC: Theun de Winter dichtte in ook weer niet. Maar ik haat energie-
weet dat de werkelijkheid anders 1992 in zijn prachtige Herschapen verspilling. Aan de andere kant ben
is, dan ben je gevaarlijk bezig. Dan Eiland'. ik ook geen twijfelaar. Ik had altijd
niseren, zoals het Rondje Texel.
Allerlei evenementen worden vaak
met trots neergezet en als ze de
uitdaging zien, gaan ze er ook met
grote vastberadenheid voor en met
de drang om de beste kant van
zichzelf te laten zien.
TC: In hoeverre ben jij bij dat Rondje
Texel betrokken geweest?
Warnaar: Praktisch vanaf het begin.
Er was een stel mensen, die zeiden:
Zullen we er met zijn allen eens
omheen varen. Daar hoorde ik zijde
lings bij. Ik ben een van de oprich
ters van de Kustzeilvereniging Wes
terslag. Toen alles enige body kreeg,
hebben ze me gevraagd in het
bestuur van het Rondje te komen,
vooral voor de commerciële kant.
We hebben toen sponsoring inge
voerd, extern geld aangetrokken,
publicitaire mogelijkheden benut.
En ik heb zelf vaak meegedaan,
want dat was mijn voorwaarde, ook
toen ik een jaar voorzitter was
TC: Wop Rienks en jij hebben nog
het Ronde-record. Hoe zat dat?
Warnaar: Wop en ik zeiden: Wij
gaan het Ronde-record pakken. Wij
waren in die tijd Nederlands kampi
oen in onze catamaranklasse. We
gingen krachttraining doen, voeren
overal en wachtten op een goeie
dag. Je moest volgens de regle
menten 24 uur van tevoren juryle
den en klokkers bij elkaar hebben
en kon verder zelf bepalen wanneer
je wilde gaan. Het was in de herfst
en op een gegeven moment was er
goede wind, dus we gingen. Toen
we startten, had ik een onoverwin
nelijk gevoel, zoals ik nog nooit in
mijn leven had gehad. Én Wop ook,
heel uniek. We voeren zowat onder
water, met een bloedgang. Ik had
me vastgebonden aan de tram
poline en Wop hield zich aan mijn
schouders vast. At en toe zagen
strijd en overleg
TC: Wat is dat in jou. die neiging tot
bemiddelen?
Warnaar: Daar heb ik geen geiten-
wollensokkenkreet voor. Ik kijk welk
doel is gediend bij wat ik doe. Ik
denk in grote en lange lijnen. Dat
heb ik geleerd. Ik probeer ver van
tevoren in te schatten wat er zal
gebeuren. En dan ga je een haal
baar pad kiezen. Heel veel mensen
hebben angst voor veranderingen,
die zien de zin er met van en grijpen
minder snel kansen. Het zij zo. Ik
liep vroeger dan wel eens te hard
van stapel, had het zelf goed over
wogen en overviel mensen. Dan
kreeg ik iets er op brute kracht wel
doorheen, maar daarna gingen ze
nadenken en dan moest je soms
opnieuw beginnen. De conclusie
moeten er mensen opstaan die zeg
gen: Dit leidt tot niks.
TC: Is dit typisch Texels?
Warnaar: Nee, dat heb ik aan de
Ik liep vroeger
weieens te hard
van stapel en
overviel mensen
Een boot stroomt leeg, komt grom- gigantisch de pest in als mensen
mend me een twijfelaar noemden als ik
klaar. Een vloed van zwaar metaal overwoog en grijze kanten zag.
en olie, TC: Aan wat voor hond denk je
vlees en bloed baant zich een weg, zelf?
zonder Warnaar: Ik houd van Duitse staan-
pardon, over het eiland van mijn ders, Ierse setters, maar ik zelf?
jeugd (Denkt langer na dan over welke
en noemde De Krim een nieuw- vraag ook). Ik vermoed een aardige
bouwwijk in de natuur, dankzij kort- bouvier. Een bouvier staat stevig
op zijn poten. Hij is betrouwbaar en
heeft, ook door zijn beharing, een
knuffelbare uitstraling. Die beharing
overkant ook wel meegemaakt.
zichtige projectontwikkeling.
Warnaar: Je kon niet anders dan
van mening zijn dat er in de vis
serij en de agrarische sector geen mis ik wat, maar verder kan ik me
groei zat en dat je wel op recre- daar wel in vinden,
atie moest inzetten, of je het leuk TC: Van de Texelaar wordt vaak
TC: En is dat relatie herstellen vond of niet. En als je dat besluit gezegd dat hij wat laks is, wat slor-
gelukt? neemt, kan iedereen erop schieten dig, snel tevreden, makkelijk. Welke
u 111CU>„ Warnaar: Ja, dat is afgerond. Dat en alle Theunen kunnen zich dat van die eigenschappen hebben je
was dat je je samen moet inzetten kon redelijk snel. ledereen was permitteren, want die hoeven geen het meest geïrriteerd?
om een doel te bereiken, begrijpen eraan toe en snapte dat het anders verantwoordelijkheid te dragen en Warnaar: Geen enkele. Als ik naar
dat anderen met argwaan naar je moest. gaan naar de overkant om geld te mezelf kijk, kan ik me in die dingen
kijken dat je dingen moet uitleg- TC: Hoe was je aanpak, technisch verdienen. Met zulke mensen kun wel vinden. Ik ben wel een mie
gen dat je begrip voor de ander gezien? je geen welvarend Texel maken. Ik renpiepelaar, maar ook slordig en
moet tonen. Je hebt ook wel eens Warnaar: Je begint met de stukken wilde zorgen dat De Krim en Texel makkelijk. Ik herken mezelf wel in
ongelijk en dat moetje dan aanvaar- van het afgelopen jaar te lezen, om aantrekkelijk zouden zijn voor toe- typisch Texelse zaken als vrijheids-
den. Ik ben eigenlijk een impulsieve een indruk te krijgen. Dan ga je met nsten en dat niet alleen overkantse gevoel, anti-gewichtigdoenerij, zeg-
rechtdoorrenner, maar ik heb dat de mensen praten, liefst individueel, eigenaren en projectontwikkelaars gen wat je te zeggen hebt. geen
genuanceerd en dat werkte. Ik heb en dan krijg je de waarheid, zonder ervan zouden profiteren. Ik wilde achterbakse toestanden. Alleen hun
ook geleerd dat je niet altijd in je prestige en zonder hanenspelletjes, niet stimuleren dat zich een dorp bescheidenheid ontsiert mij minder,
eigen kringetje moet blijven. Als Je kunt de mensen een spiegel zou ontwikkelen waar kroeg naast TC: Welke kanten van de Texelaar
je contact hebt met mensen die voorhouden. Ze laten het achter- kroeg staat en waar geen Texelaar bevallen je goed?
beleidsmatig in andere professies ste van hun tong zien en vinden ^rH.Tovoico iHontit«it w«maar- Dp nrwi
werken, kun je je oogkleppen wat het vaak heel plezant dat iemand
bijstellen. Dat zeg ik ook vaak tegen luistert.
jongeren: stap eens uit je eigen toko TC: Waarom krijgt een niet-Texelaar
en dat zal je als persoon en voor je zoveel vertrouwen?
bedrijf ten goede komen. Warnaar: Omdat ik in het verleden al
komt. Een noord-Texelse identiteit Warnaar. De open houding tegen-
was het streven. over vreemdelingen. Dat zit er
TC: Kijk je met afgrijzen naar De natuurlijk ingebakken sinds de Rede
Koog? van Texel. De tolerantie tegenover
Warnaar: Nee, maar ik heb wel ander gedrag. Dat ze. na misschien
gedacht dat ze te eenzijdig bezig in het begin een klein wantrouwen.
.Cl I MUCVJC i\unitii. >wu. w.-
TC- Wat moest je doen bij de VW? zo'n rol heb gespeeld en omdat dat waren. Ze hebben te lang op kam- open staan voor initiatieven, als je
Warnaar: Mijn rol was relaties her- vertrouwen al eerder is uitgespro- perende jongeren gemikt, niet snel maar uitlegt en een ronde bood-
stellen en werken aan een toekomst- ken. Na veertig jaar Texel maakt het genoeg ingezien dat die groep in schap hebt Als ze gemotiveerd
model, samen met alle betrokke- niet meer uit dat ik overkanter ben. aantallen daalde. Daarna zijn er zijn, kunnen ze ook met een groot
nen. Het nadeel is hier dat het een Wat wel een rol heeft gespeeld, is teveel horecabedrijven gekomen, welkomgevoel grote dingen orga-
'lk zei tegen Ina: Ik denk dat ze in de shit
zitten. Ik ga als ik terug ben toch even
kijken, want dit gaat me aan het hart.'
we niks en stuurde ik op gehoor en
gevoel. Bij de Razende Bol waren
er golven van een meter en als je
daar met de trapeze doorheen ragt,
moet alles perfect werken, anders
ga je op je bek. We deden er twee
uur. zeven minuten en negen secon
den, nee, negen minuten en zeven
seconden over. Dat is voor een
route van een kilometer of tachtig
erg hard. Er zijn daarna nog veel
vergeefse pogingen gedaan om het
record te breken, maar een jaar of
vier geleden is er ingegrepen. Wij
namen de kortste route, dat mocht
toen nog, maar natuurorganisaties
hebben daar een stokje voor gesto
ken. Nu is de Ronde langer en het
record is toen op nul gezet. Ons
record is voor de eeuwigheid.
TC' Wat vind je daar nu van?
Trots?
Warnaar: Ja. Eén van de kleine
hoogtepunten van het bestaan.
TC: Wat waren grote hoogtepun
ten?
Warnaar: Ja, daar vraag je me wat.
Op zakelijk gebied waren er wel
stukjes van drie seconden grote
tevredenheid. Je krijgt vaak com
plimenten over dingen waar je zelf
nog kritiek op hebt en soms ben je
buitengewoon trots op dingen die
geslaagd zijn, maar die anderen
soms niet herkennen. Ik denk dat ik
in mijn bestaan wel een paar treu-
Ik had altijd de
pest in als mensen
me een twijfelaar
noemden
rige momenten heb gehad, maar die
hebben allen een plaats gekregen.
Verder is het een aaneenschakeling
geweest van kleine en grote hoog
tepunten, zoals het ridderschap van
de koningin of de Dubbele van Sion
met Wop. Je zit hier met een van
de gelukkigste mensen van Texel
te praten.
TC: Kun je iets over die treuriye
momenten zeggen?
Warnaar: (Aarzelt) Als je een kind
van twee jaar verliest, is dat een
vreselijke gebeurtenis. Daar wil ik
het verder niet over hebben. Mijn
echtscheiding. Dat was een kut-
periode. Je ouders gaan op een
gegeven moment dood. Mijn vader
was 53 toen hij overleed. Hij was
in de oorlog tewerkgesteld in het
Roergebied. Hij heeft daar onder de
bombardementen van de Engelsen
gelegen. Hij is niet zo best uit de
oorlog te voorschijn gekomen. Ik
betreur het dat hij daar nooit over
gesproken heeft. Eerst was'ik daar
te jong voor en later dacht ik: Waf
weef ik eigenlijk weinig van hem
af. Een laatste treurigheid was dat
onze hond Urbanus eind vorig jaar
in Turkije werd vergiftigd. Die was
al dertien jaar ons maatje. Dat deed
Ina en mij erg zeer.
TC: Hoe lang ken je Ina al?
Warnaar: Ik had haar vroeger wel
eens op afstand gezien, bij de zei-
lerij. We zijn nu een jaar of veertien
bij elkaar. Ik had vroeger het ide
aal van verloven, trouwen, kinderen
krijgen en heel erg lang bij elkaar
blijven. Mijn vrouw heeft de hele
begmpenode op Texel meegemaakt
en meegewerkt. We hadden best
een goede relatie, ware het niet
dat we uit elkaar zijn gegroeid. Zo
gaat dat soms. Misschien omdat ik
geen rust had, geen tijd te verliezen.
Mijn vrouw heeft me dat ook wel
verweten, maar ja, mijn werk en
mijn omgeving waren voor mij ver
schrikkelijk belangrijk en dan gaan
er dingen fout.
TC: Ina is twintig jaar jonger. Dat lijkt
me lastig.
Warnaar: Ik merk soms een speelse
jaloezie bij mannen, maar dat leef
tijdsverschil is niet louter voordeel.
Ze is toch van een andere generatie
en zoals jij jezelf hebt ontwikkeld
en alles zelf wilde ervaren, zo gun
je dat ook een ander. Dat valt niet
altijd mee. Tegen dat generatiecon
flict zijn wij ook keihard aangelopen.
Maar als je het conflict erkent en het
geluk hebt dat je gelukkig blijft...
en dat hebben we. Ina is ook een
watermens en ze golft. Ik ben een
figuur die in alles zit en daar voelt
Ina zich bij thuis.
TC: Toen je stopte bij De Krim, zijn
jullie op je gerenoveerde oude twee
master richting Ierland en Schotland
vertrokken. Wat voor gevoel had je,
toen je het zeegat uitvoer?
Warnaar: Daar was ik nog niet aar.
toe. Ik heb het het laatste jaar ont
zettend druk gehad en tot de laatste
dag keihard gewerkt.
TC: Waarom?
Warnaar: Je doet het jezelf aan. He*
is mijn karakter. De Krim was een
beetje een kindje van me en dat wil
de ik zo goed mogelijk achterlaten,
De grote lijnen voor de toekomst
lagen klaar en als ik die had willen
realiseren, had ik nog een jaar oi
vier moeten blijven. Dat wou ik me:
en dat was ook niet goed geweest
voor geest en lijf en leden en ook
niet voor het bedrijf. Daar moes
iemand met jeugdige dynamiek óe
kar gaan trekken.
Ik heb wel eens gezegd: Als
rijk was geweest, was ik twee jas
eerder gestopt. Maar ik wilde p
uitbreiding tot achttien golfholes ps
se in orde hebben. Ik wilde de aan
koop van de grond rond hebben e*
het bestemmingsplan gewijzigd e
overeenstemming over het clubhus
en de baan. Als dat niet klaar zo.
zijn, dan zouden die tweede nege
holes nooit komen. Dus ik heb door
gewerkt tot ik dat zeker wist.
TC: Die tweede negen zijn er no:
steeds niet. Had je niet moetef
blijven?
Warnaar: Ik denk dat er onver
wachte tegenslagen zijn gekomer
die niet makkelijk te pareren ware
Toen zijn er andere accenten korre
te liggen. Het kan nooit bewezi
worden of dingen sneller hadcfe
gekund.
TC: Okay, uiteindelijk ging je fe
zeegat uit...
Warnaar: Toen heeft het zeker ee'
maand geduurd voor ik rust in mijr
body kreeg, en ruimte voor te-
gevoel we zijn vrij en we kunne'
doen en laten wat we willen. Als
voor anker ligt in zo'n Schots br-
nenmeer, lekker op een strand?
ligt, een potje golft op een onte
kend baantje, waar je vijf pond
de honesty box gooit en met twe
ouwe Schotten in het clubhuisje ee:
whisky drinkt...
TC: De hemel?
Warnaar: Ik vertaal hemel voor ee'
deel als vrijheidsgevoel. De ruim!
het ruime, dat is geluk, zeker als
dat met iemand deelt. Vanaf rrr
zeventiende heb ik als lijn geha'
veel kennis nemen, veel wille-
begrijpen en me niet zodanig br-
den dat dat mijn volgende keuze
in de weg zit. Elke binding is od
een belemmering en ik denk, weet
hoop dat er nog zoveel volgend:
is. Ik houd niet van beperking?
en als mensen zeggen: Je hoort b
ons. Dan denk ik: Waf betekent te
preciesIk denk dat het mij aarc:
gelukt is om in mijn denken een
mens te blijven.
TC: Ben je Texelaar?
Warnaar: Ik houd niet van stijft*
bij dichies, zoals ze hier zegger
Maar je moet tegenover mij ge?
rotopmerkingen maken over Te.«
of Texelaars.
TC: Wat heeft Texel je voor*
gebracht?
Warnaar: Alles wat ik wilde bere
ken. Ik wilde geld verdienen, wa'
ik had een hekel aan armoe, er
wilde mijn vrijheidsideaal verwez?-
lijken. Ik voel me gewoon hartstik
goed, jongen! Een jaar of zes geit
den ben ik waarschijnlijk pas vo?
het eerst gaan nadenken over
gankelijkheid en geluk. Ik heb toe-
zoals dat heet een waarschuwing
gehad. Dan realiseer je je dat h=
leven niet volmaakt is. Ik denk,
je bewust of onbewust een bee?
weet wat je gelukkig maakt, o?
komen er aan de lopende baK
dingen voorbij waarop je ja km
zeggen. Of je moet een pechvogf
zijn en dat ben ik niet. Ik ben ee
ja-zegger en ik had het geluk, dat
op Texel kwam.
TC: Wil je hier doodgaan?
Warnaar: Ik wil niet doodgaan, mü
ik kan me geen betere wereld voff
stellen, waar ik oud zou moete
worden.
TC: Wat zou je op je grafsteen w»
len?
Warnaar: Hij deed zijn best
had er plezier in. Wat vind je
van, Ina?
Ina: Nou ja, die past wel bij je.