MARTIN WAR NAAR ■0 Een openhartig gesprek met een Amsterdamse Texelaar TEXELSE g COURANT VRIJDAG 9 MAART 2007 ook teveel gelukszoekers. Het is nu wel wat veranderd en inmiddels is op het hele eiland het percentage kampeerders op het totale aantal gasten ook sterk verminderd. Het gedrag van de toeristen verandert nu eenmaal. Een succes van Texel dat ik in het verleden altijd gegeven is dat er kon worden omgeschakeld Ze hebben hem wel 'de koning van Texel' genoemd en 'pit- heb wat ik in huis had. Als ik voor naar andere logiesvormen, waar buil'. Martin Warnaar (63) voelt zich noch bij de ene, noch bij De Krim stond, was ik voor De Krim. wel vraag naar ontstond. Er komen rif* andere hrtitPlinn thuis Hii zal niet ontkennen dat hii een Als ïk voor Texel stond, was ik voor nu vooral bovenmodale gezinnen de andere betiteling muis. mij za mei onmennen aai n\\ een Tgxe| |k kgn QQk yan pet wisse|en vakantie hoUden. De jongeren zijn vasthoudend type is en hij is ook niet zo bescheiden dat hij en met dje pet jn de andere hand sociaal ingebed en over het aige- zijn bijdragen aan Texel wegwuift, maar hij zal er niet mee het objectief ergens mee oneens meen is er een kwaliteitsdoorbraak pronken. Doe maar gewoon, zo Texels is hij wel. Hij werkte Zijn. Dat wordt soms niet begrepen, tot stand gebracht, terwijl toch bij de Stichting ter Bevordering van de Amateurfotografie TC: Dat lijkt ons voor een geboren iedereen welkom blijft. en -film, toen hij in de jaren zestig naar het eiland kwam. Hij Texelaar moeilijker. hB*8 Va" de 9°" ri n iWarnaar: Je hebt hier wel een half baan daar ook bi? ging ti/deli/k bij Langeveld en De Rooy werken, maar vond puntje lk heb vroeger al gemerkt Warnaar: Toen ,k ermee kwam Texel ZO aantrekkelijk dat hij een aanbod om in vaste dienst te da^ vrijheid belangrijk is. Ik ben altijd waren er veel reacties in de zin van komen niet afsloeg. Hij bouwde een grote carrière op bij bun- vrij geweest, aan niemand iets ver- die elitaire patsers van de overkant galowpark De Krim, diende talloze organisaties, maakte zich plicht. Ik vermoed dat dat begrepen komen onze natuur inpikken. Maar Sterk voor de uitbouw van Texel als toeristische bestemming, wordt. Ik vergeet nooit mijn eigen ik zag het een algemene sport wor- belanq, maar handel daar met uit. den met een snuifje elitair karakter, streed in vele sporten om de hoogste plaatsen, was jarenlang M„n persoon spee|t geen r0| [k wat niet erg is. ik was ervan over- badmintonkampioen, werd recordhouder Rondje Texel, kreeg ben vrjjer omdat- ik hjer uiteindelijk tuigd dat veel mensen het zouden hier een dochter en een zoon en na een aantal jaren zelfs een geen geschiedenis heb, geen fami- gaan doen, maar de vraag was hoe originele Texelse als partner. Kortom, geen terrein of Warnaar lie, geen religieuze banden, ik zat ik dat op dat vijandige Texel voor speelde er een vooraanstaande rol, zoals diverse onder- onlangs in een gezelschap waarbij elkaar zou krijgen. Toen heb ik de i over iemand qepraat werd en waar- club opgericht, een stuk braak ter- scheidingen en erelidmaatschappen ook hebben bewezen de vraag werd geste|d; Met wje rein enigszins ingericht, een jonge. Hij werd onder meer Duurzaam Ondernemer van Toeristisch /s getrouwd? Oh, met die? Dan ambitieuze, energieke pro aange- Noord Holland' met De Krim. Na zijn afscheid bij dat floreren- ,-s hef goed. trokken. Voor honderd gulden kon de bungalowpark, drie jaar geleden, zeilde hij met zijn Ina de TC: is dat een soort nationale je een jaar lid zijn en in no time wereld in, maar zelfs op het ruime Middellandse Zeesop wist trots? hadden we driehonderd leden die Texel hem te paaien om relatieproblemen bij de VW te komen gladstrijken. Als er een man is die in aanmerking komt voor Q0k niet op de knappe Texelaars enthousiast speelden, in opperste een PLAYBOY-stijl interview, dan is het Warnaar, dus toog Jan Glamourfotograaf TC: Glamourfotograaf? Warnaar: Ja. Ik was toen bedrijfsleider bij L en R, in de jaren zestig. Ze waren net begonnen met De Texeltoerist. Ik dacht dat we de voorpagina wat zouden kunnen opvrolijken met een foto van een Texelse dame in bikini. Ik heb toen kor te tijd als een soort PLAYBOY fotograaf gewerkt. TC: Hoe kwam je aan de meis jes? Warnaar: Die zocht ik zelf op. Soms moest ik eerst met hun vriend of vader praten en dan maakte ik de foto op het strand op het duin of zo. Er is nog eens een keer een chaperonne mee gekomen. Het was het niveau van De Lach. Het is een moeilijk vak. Ik heb tien of vijftien voor pagina's gemaakt en toen ben ik er mee gestopt. Het werd uiteindelijk niks. Heemskerk naar Warnaars riant gelegen huis bij De Cocks- dorp, waar hij de VW-perikelen meteen ter sprake bracht. TC: Hoe werd je benaderd voor deze job bij de VW? Warnaar: Ik voer tussen de eilan den bij Gnekenland en ik kreeg een telefoontje of ik een aantal maanden wilde helpen. Ik schatte in dat dat wel zou lukken. TC: Wat was je eerste gedachte? Warnaar: Ik dacht: goed dat ze bel len. TC: Een beetje van: ze kunnen niet buiten me? Warnaar: Kijk, als je in het buiten land bent, ga je de laatste maand meer aan thuis denken. Je leest op internet de krant. Je kijkt naar Texel Plaza. ziet dingen staan en denk: Ai! Ik had het gevoel, toen ik dat in de krant las, dat ik het van afstand kon analyseren Ik zag de gezichten erbij. Ik zei tegen Ina: Ik denk dat ze in de shit zitten. Ik ga als ik terug ben toch even kijken, want dit gaat me aan het hart. En verdomd, twee weken later krijg ik dat telefoontje. De huidige voorzitter kan het niet meer doen, die treedt terug. Wil jij het doen? Wil jij de relaties herstel len? TC: Was je gevleid? •De zelfkritiekloosheid van de organisaties verbaasde me. Als Je dingen zegt waarvan je weet dat de werkelijkheid anders is, ben je gevaarlijk bezig. Ik dacht: Waf een mogelijkheden. Ik ben hier bewust heengegaan. TC: Er waren toch wel Texelaars die ook die de mogelijkheden zagen? Warnaar: Er was een groep Cocks- dorpers die naar ontwikkeling streef de. Want het zag er toen niet zo goed uit voor het dorp. De school had problemen, de kruidenier ging weg, de dokter wilde verhuizen. Die mensen richtten toen De Krim kleine gemeenschap is. Er komen op en dat was economisch gezien makkelijk persoonlijke dingen in het een goede beslissing. Daarna ont- sspel. Als iemand vroeger met Pietje stonden er tegenstellingen. In de Warnaar:'Ja. voor tien procent. Ik heeft geknokt en hem een bloed- organisatie speelde ook de eigen ben ijdel genoeg, al probeer ik dat neus heeft geslagen, dan praat dat hanigheid een rol. Elk bestuurslid te verbergen. Dat duurde precies soms later niet zo makkelijk. was zelf wel ergens directeur en één-en-een-kwart seconde. Ik zei: TC: Werd het bij het VW-conflict iedereen zocht zijn eigen vriendjes. In principe ja. Ik meende dat, als je persoonlijk? objectief keek naar wie in dit speci- Warnaar: Het echte begin van het ale geval de meest waarschijnlijke conflict kon ik niet vinden, maar al figuur qua kennis en ervaring was, kort daarna werd het persoonlijk, ik dan die persoon zou moeten zijn. Het overleg werd gestaakt en in In november kwam ik op Texel aan plaats van het gevaar te zien van het en twee dagen later ontmoette ik staken van het overleg, ging ieder- Ik was eens ergens kampioen in, saamhorigheid. Ik zei tegen onze een of andere sport, en dan word pro, Joost: Het interesseert me niet je maar moeizaam of helemaal niet of je van prins Bemhard een geluk- gefeliciteerd. Ze kijken gelukkig naar kige golfer kan maken, maar of je je en gaan over tot de orde van de duizend mensen golf kunt leren dag. Hier is het: doe maar gewoon. Daar baalde hij wel eens van. Enfin, Pas als die persoon aangevallen wordt, dan ontstaat de trots. TC: Zijn ze trots op hun eiland? Warnaar: In het begin vond ik het uiterst merkwaardig dat de Texelaar de charme van zijn eigen eiland niet zag. Ze leken nauwelijks te kun nen begrijpen wat overkanters hier moesten. Toen ik 1976 naar De Krim ging, was het nog zo dat de Texe- de neezeggers zagen dat golf een laar zei: Waf moet je daar boven geweldige sport was en niet elitair, die Ruigedijk. Dat wordt daar nooit dus toen kwam er daadkracht en wat. Stuur er maar mensen heen die kwam er de golfbaan. Die stra- geen campingplek hebben. Maar ik tegische beslissing was dus niet keek er rond en ik vond het mooi. zo dom. Veel Texelaars en gasten •Ik als hond? Ik vermoed een aardige bouvier, die staat stevig op zijn poten, betrouwbaar en heeft, ook door zijn beharing, een knuffelbare uitstraling.' Je moest wel op recreatie inzetten of je het leuk vond of niet Dus ze waren toen wel blij dat er een of andere grappenmaker was, die zei: Geef me de kans en de bevoegdheden en ik ga beginnen. genieten nu van de golfbaan. TC: Zit die handigheid, als je iets wil bereiken, je in het bloed? Warnaar: Mijn vader was ambtenaar en mijn moeder was een boeren dochter uit de IJ-polder. Ze heb ben voornamelijk in Amsterdam gewoond. Ik heb een oudere zus en een jongere broer. TC: Dus leed je aan het middels te- kind-syndroom? Warnaar: Ja, ik denk het wel. Ik ben meer dan mijn broer en zus mijn eigen gang gegaan, tussen mijn ouders doorlaverend. Mijn zus was vanuit de oorlog wat zwak en die had meer aandacht nodig. Mijn broer was van na de oorlog, een nakomertje uit blijdschap om het eind van de oorlog, heb ik altijd gedacht. Daardoor ben ik altijd een vrij zelfstandige knaap geweest, die TC: Er waren ook genoeg Texelaars eigenwijs zijn eigen weg ging. Daar die zeiden dat je met die Krim Texel ben ik achteraf blij mee. naar de kloten hielp. Voelde je je TC: Mensen beschnjven je als een het bestuur* Ze wezen naar het een zijn eigen standpunt opwèarde- aangesproken? bulldog. Als je ergens je tanden hoofd van de tafel en zeiden dat ik ren en het standpunt van de ander Warnaar: Ik begrijp dat best, maar inzet, geef je niet op. daar moest zitten. Jij bent de voor- lager wegwaarderen. Dan vererge- diezelfde mensen willen op Texel Warnaar: Ik geef zelden op. maar zitter. Ik moet zeggen dat ik daar ren onbegripsituaties en escaleert leven, en kinderen krijgen en woon- een bulldog? Die ziet er met zo uit een plezierig gevoel van in mijn buik alles. De zelfkritiekloosheid van de comfort hebben en een bepaalde als ik me voel. Dan kennen ze me had. De adrenaline ging door me organisaties verbaasde me. Als je welvaart. niet goed. Zo hard is mijn uitstraling heen. Ik voelde de uitdaging van dingen over elkaar zegt waarvan je TC: Theun de Winter dichtte in ook weer niet. Maar ik haat energie- weet dat de werkelijkheid anders 1992 in zijn prachtige Herschapen verspilling. Aan de andere kant ben is, dan ben je gevaarlijk bezig. Dan Eiland'. ik ook geen twijfelaar. Ik had altijd niseren, zoals het Rondje Texel. Allerlei evenementen worden vaak met trots neergezet en als ze de uitdaging zien, gaan ze er ook met grote vastberadenheid voor en met de drang om de beste kant van zichzelf te laten zien. TC: In hoeverre ben jij bij dat Rondje Texel betrokken geweest? Warnaar: Praktisch vanaf het begin. Er was een stel mensen, die zeiden: Zullen we er met zijn allen eens omheen varen. Daar hoorde ik zijde lings bij. Ik ben een van de oprich ters van de Kustzeilvereniging Wes terslag. Toen alles enige body kreeg, hebben ze me gevraagd in het bestuur van het Rondje te komen, vooral voor de commerciële kant. We hebben toen sponsoring inge voerd, extern geld aangetrokken, publicitaire mogelijkheden benut. En ik heb zelf vaak meegedaan, want dat was mijn voorwaarde, ook toen ik een jaar voorzitter was TC: Wop Rienks en jij hebben nog het Ronde-record. Hoe zat dat? Warnaar: Wop en ik zeiden: Wij gaan het Ronde-record pakken. Wij waren in die tijd Nederlands kampi oen in onze catamaranklasse. We gingen krachttraining doen, voeren overal en wachtten op een goeie dag. Je moest volgens de regle menten 24 uur van tevoren juryle den en klokkers bij elkaar hebben en kon verder zelf bepalen wanneer je wilde gaan. Het was in de herfst en op een gegeven moment was er goede wind, dus we gingen. Toen we startten, had ik een onoverwin nelijk gevoel, zoals ik nog nooit in mijn leven had gehad. Én Wop ook, heel uniek. We voeren zowat onder water, met een bloedgang. Ik had me vastgebonden aan de tram poline en Wop hield zich aan mijn schouders vast. At en toe zagen strijd en overleg TC: Wat is dat in jou. die neiging tot bemiddelen? Warnaar: Daar heb ik geen geiten- wollensokkenkreet voor. Ik kijk welk doel is gediend bij wat ik doe. Ik denk in grote en lange lijnen. Dat heb ik geleerd. Ik probeer ver van tevoren in te schatten wat er zal gebeuren. En dan ga je een haal baar pad kiezen. Heel veel mensen hebben angst voor veranderingen, die zien de zin er met van en grijpen minder snel kansen. Het zij zo. Ik liep vroeger dan wel eens te hard van stapel, had het zelf goed over wogen en overviel mensen. Dan kreeg ik iets er op brute kracht wel doorheen, maar daarna gingen ze nadenken en dan moest je soms opnieuw beginnen. De conclusie moeten er mensen opstaan die zeg gen: Dit leidt tot niks. TC: Is dit typisch Texels? Warnaar: Nee, dat heb ik aan de Ik liep vroeger weieens te hard van stapel en overviel mensen Een boot stroomt leeg, komt grom- gigantisch de pest in als mensen mend me een twijfelaar noemden als ik klaar. Een vloed van zwaar metaal overwoog en grijze kanten zag. en olie, TC: Aan wat voor hond denk je vlees en bloed baant zich een weg, zelf? zonder Warnaar: Ik houd van Duitse staan- pardon, over het eiland van mijn ders, Ierse setters, maar ik zelf? jeugd (Denkt langer na dan over welke en noemde De Krim een nieuw- vraag ook). Ik vermoed een aardige bouwwijk in de natuur, dankzij kort- bouvier. Een bouvier staat stevig op zijn poten. Hij is betrouwbaar en heeft, ook door zijn beharing, een knuffelbare uitstraling. Die beharing overkant ook wel meegemaakt. zichtige projectontwikkeling. Warnaar: Je kon niet anders dan van mening zijn dat er in de vis serij en de agrarische sector geen mis ik wat, maar verder kan ik me groei zat en dat je wel op recre- daar wel in vinden, atie moest inzetten, of je het leuk TC: Van de Texelaar wordt vaak TC: En is dat relatie herstellen vond of niet. En als je dat besluit gezegd dat hij wat laks is, wat slor- gelukt? neemt, kan iedereen erop schieten dig, snel tevreden, makkelijk. Welke u 111CU>„ Warnaar: Ja, dat is afgerond. Dat en alle Theunen kunnen zich dat van die eigenschappen hebben je was dat je je samen moet inzetten kon redelijk snel. ledereen was permitteren, want die hoeven geen het meest geïrriteerd? om een doel te bereiken, begrijpen eraan toe en snapte dat het anders verantwoordelijkheid te dragen en Warnaar: Geen enkele. Als ik naar dat anderen met argwaan naar je moest. gaan naar de overkant om geld te mezelf kijk, kan ik me in die dingen kijken dat je dingen moet uitleg- TC: Hoe was je aanpak, technisch verdienen. Met zulke mensen kun wel vinden. Ik ben wel een mie gen dat je begrip voor de ander gezien? je geen welvarend Texel maken. Ik renpiepelaar, maar ook slordig en moet tonen. Je hebt ook wel eens Warnaar: Je begint met de stukken wilde zorgen dat De Krim en Texel makkelijk. Ik herken mezelf wel in ongelijk en dat moetje dan aanvaar- van het afgelopen jaar te lezen, om aantrekkelijk zouden zijn voor toe- typisch Texelse zaken als vrijheids- den. Ik ben eigenlijk een impulsieve een indruk te krijgen. Dan ga je met nsten en dat niet alleen overkantse gevoel, anti-gewichtigdoenerij, zeg- rechtdoorrenner, maar ik heb dat de mensen praten, liefst individueel, eigenaren en projectontwikkelaars gen wat je te zeggen hebt. geen genuanceerd en dat werkte. Ik heb en dan krijg je de waarheid, zonder ervan zouden profiteren. Ik wilde achterbakse toestanden. Alleen hun ook geleerd dat je niet altijd in je prestige en zonder hanenspelletjes, niet stimuleren dat zich een dorp bescheidenheid ontsiert mij minder, eigen kringetje moet blijven. Als Je kunt de mensen een spiegel zou ontwikkelen waar kroeg naast TC: Welke kanten van de Texelaar je contact hebt met mensen die voorhouden. Ze laten het achter- kroeg staat en waar geen Texelaar bevallen je goed? beleidsmatig in andere professies ste van hun tong zien en vinden ^rH.Tovoico iHontit«it w«maar- Dp nrwi werken, kun je je oogkleppen wat het vaak heel plezant dat iemand bijstellen. Dat zeg ik ook vaak tegen luistert. jongeren: stap eens uit je eigen toko TC: Waarom krijgt een niet-Texelaar en dat zal je als persoon en voor je zoveel vertrouwen? bedrijf ten goede komen. Warnaar: Omdat ik in het verleden al komt. Een noord-Texelse identiteit Warnaar. De open houding tegen- was het streven. over vreemdelingen. Dat zit er TC: Kijk je met afgrijzen naar De natuurlijk ingebakken sinds de Rede Koog? van Texel. De tolerantie tegenover Warnaar: Nee, maar ik heb wel ander gedrag. Dat ze. na misschien gedacht dat ze te eenzijdig bezig in het begin een klein wantrouwen. .Cl I MUCVJC i\unitii. >wu. w.- TC- Wat moest je doen bij de VW? zo'n rol heb gespeeld en omdat dat waren. Ze hebben te lang op kam- open staan voor initiatieven, als je Warnaar: Mijn rol was relaties her- vertrouwen al eerder is uitgespro- perende jongeren gemikt, niet snel maar uitlegt en een ronde bood- stellen en werken aan een toekomst- ken. Na veertig jaar Texel maakt het genoeg ingezien dat die groep in schap hebt Als ze gemotiveerd model, samen met alle betrokke- niet meer uit dat ik overkanter ben. aantallen daalde. Daarna zijn er zijn, kunnen ze ook met een groot nen. Het nadeel is hier dat het een Wat wel een rol heeft gespeeld, is teveel horecabedrijven gekomen, welkomgevoel grote dingen orga- 'lk zei tegen Ina: Ik denk dat ze in de shit zitten. Ik ga als ik terug ben toch even kijken, want dit gaat me aan het hart.' we niks en stuurde ik op gehoor en gevoel. Bij de Razende Bol waren er golven van een meter en als je daar met de trapeze doorheen ragt, moet alles perfect werken, anders ga je op je bek. We deden er twee uur. zeven minuten en negen secon den, nee, negen minuten en zeven seconden over. Dat is voor een route van een kilometer of tachtig erg hard. Er zijn daarna nog veel vergeefse pogingen gedaan om het record te breken, maar een jaar of vier geleden is er ingegrepen. Wij namen de kortste route, dat mocht toen nog, maar natuurorganisaties hebben daar een stokje voor gesto ken. Nu is de Ronde langer en het record is toen op nul gezet. Ons record is voor de eeuwigheid. TC' Wat vind je daar nu van? Trots? Warnaar: Ja. Eén van de kleine hoogtepunten van het bestaan. TC: Wat waren grote hoogtepun ten? Warnaar: Ja, daar vraag je me wat. Op zakelijk gebied waren er wel stukjes van drie seconden grote tevredenheid. Je krijgt vaak com plimenten over dingen waar je zelf nog kritiek op hebt en soms ben je buitengewoon trots op dingen die geslaagd zijn, maar die anderen soms niet herkennen. Ik denk dat ik in mijn bestaan wel een paar treu- Ik had altijd de pest in als mensen me een twijfelaar noemden rige momenten heb gehad, maar die hebben allen een plaats gekregen. Verder is het een aaneenschakeling geweest van kleine en grote hoog tepunten, zoals het ridderschap van de koningin of de Dubbele van Sion met Wop. Je zit hier met een van de gelukkigste mensen van Texel te praten. TC: Kun je iets over die treuriye momenten zeggen? Warnaar: (Aarzelt) Als je een kind van twee jaar verliest, is dat een vreselijke gebeurtenis. Daar wil ik het verder niet over hebben. Mijn echtscheiding. Dat was een kut- periode. Je ouders gaan op een gegeven moment dood. Mijn vader was 53 toen hij overleed. Hij was in de oorlog tewerkgesteld in het Roergebied. Hij heeft daar onder de bombardementen van de Engelsen gelegen. Hij is niet zo best uit de oorlog te voorschijn gekomen. Ik betreur het dat hij daar nooit over gesproken heeft. Eerst was'ik daar te jong voor en later dacht ik: Waf weef ik eigenlijk weinig van hem af. Een laatste treurigheid was dat onze hond Urbanus eind vorig jaar in Turkije werd vergiftigd. Die was al dertien jaar ons maatje. Dat deed Ina en mij erg zeer. TC: Hoe lang ken je Ina al? Warnaar: Ik had haar vroeger wel eens op afstand gezien, bij de zei- lerij. We zijn nu een jaar of veertien bij elkaar. Ik had vroeger het ide aal van verloven, trouwen, kinderen krijgen en heel erg lang bij elkaar blijven. Mijn vrouw heeft de hele begmpenode op Texel meegemaakt en meegewerkt. We hadden best een goede relatie, ware het niet dat we uit elkaar zijn gegroeid. Zo gaat dat soms. Misschien omdat ik geen rust had, geen tijd te verliezen. Mijn vrouw heeft me dat ook wel verweten, maar ja, mijn werk en mijn omgeving waren voor mij ver schrikkelijk belangrijk en dan gaan er dingen fout. TC: Ina is twintig jaar jonger. Dat lijkt me lastig. Warnaar: Ik merk soms een speelse jaloezie bij mannen, maar dat leef tijdsverschil is niet louter voordeel. Ze is toch van een andere generatie en zoals jij jezelf hebt ontwikkeld en alles zelf wilde ervaren, zo gun je dat ook een ander. Dat valt niet altijd mee. Tegen dat generatiecon flict zijn wij ook keihard aangelopen. Maar als je het conflict erkent en het geluk hebt dat je gelukkig blijft... en dat hebben we. Ina is ook een watermens en ze golft. Ik ben een figuur die in alles zit en daar voelt Ina zich bij thuis. TC: Toen je stopte bij De Krim, zijn jullie op je gerenoveerde oude twee master richting Ierland en Schotland vertrokken. Wat voor gevoel had je, toen je het zeegat uitvoer? Warnaar: Daar was ik nog niet aar. toe. Ik heb het het laatste jaar ont zettend druk gehad en tot de laatste dag keihard gewerkt. TC: Waarom? Warnaar: Je doet het jezelf aan. He* is mijn karakter. De Krim was een beetje een kindje van me en dat wil de ik zo goed mogelijk achterlaten, De grote lijnen voor de toekomst lagen klaar en als ik die had willen realiseren, had ik nog een jaar oi vier moeten blijven. Dat wou ik me: en dat was ook niet goed geweest voor geest en lijf en leden en ook niet voor het bedrijf. Daar moes iemand met jeugdige dynamiek óe kar gaan trekken. Ik heb wel eens gezegd: Als rijk was geweest, was ik twee jas eerder gestopt. Maar ik wilde p uitbreiding tot achttien golfholes ps se in orde hebben. Ik wilde de aan koop van de grond rond hebben e* het bestemmingsplan gewijzigd e overeenstemming over het clubhus en de baan. Als dat niet klaar zo. zijn, dan zouden die tweede nege holes nooit komen. Dus ik heb door gewerkt tot ik dat zeker wist. TC: Die tweede negen zijn er no: steeds niet. Had je niet moetef blijven? Warnaar: Ik denk dat er onver wachte tegenslagen zijn gekomer die niet makkelijk te pareren ware Toen zijn er andere accenten korre te liggen. Het kan nooit bewezi worden of dingen sneller hadcfe gekund. TC: Okay, uiteindelijk ging je fe zeegat uit... Warnaar: Toen heeft het zeker ee' maand geduurd voor ik rust in mijr body kreeg, en ruimte voor te- gevoel we zijn vrij en we kunne' doen en laten wat we willen. Als voor anker ligt in zo'n Schots br- nenmeer, lekker op een strand? ligt, een potje golft op een onte kend baantje, waar je vijf pond de honesty box gooit en met twe ouwe Schotten in het clubhuisje ee: whisky drinkt... TC: De hemel? Warnaar: Ik vertaal hemel voor ee' deel als vrijheidsgevoel. De ruim! het ruime, dat is geluk, zeker als dat met iemand deelt. Vanaf rrr zeventiende heb ik als lijn geha' veel kennis nemen, veel wille- begrijpen en me niet zodanig br- den dat dat mijn volgende keuze in de weg zit. Elke binding is od een belemmering en ik denk, weet hoop dat er nog zoveel volgend: is. Ik houd niet van beperking? en als mensen zeggen: Je hoort b ons. Dan denk ik: Waf betekent te preciesIk denk dat het mij aarc: gelukt is om in mijn denken een mens te blijven. TC: Ben je Texelaar? Warnaar: Ik houd niet van stijft* bij dichies, zoals ze hier zegger Maar je moet tegenover mij ge? rotopmerkingen maken over Te.« of Texelaars. TC: Wat heeft Texel je voor* gebracht? Warnaar: Alles wat ik wilde bere ken. Ik wilde geld verdienen, wa' ik had een hekel aan armoe, er wilde mijn vrijheidsideaal verwez?- lijken. Ik voel me gewoon hartstik goed, jongen! Een jaar of zes geit den ben ik waarschijnlijk pas vo? het eerst gaan nadenken over gankelijkheid en geluk. Ik heb toe- zoals dat heet een waarschuwing gehad. Dan realiseer je je dat h= leven niet volmaakt is. Ik denk, je bewust of onbewust een bee? weet wat je gelukkig maakt, o? komen er aan de lopende baK dingen voorbij waarop je ja km zeggen. Of je moet een pechvogf zijn en dat ben ik niet. Ik ben ee ja-zegger en ik had het geluk, dat op Texel kwam. TC: Wil je hier doodgaan? Warnaar: Ik wil niet doodgaan, mü ik kan me geen betere wereld voff stellen, waar ik oud zou moete worden. TC: Wat zou je op je grafsteen w» len? Warnaar: Hij deed zijn best had er plezier in. Wat vind je van, Ina? Ina: Nou ja, die past wel bij je.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2007 | | pagina 8