Jury ondernemersprijs prijst
betrokkenheid van Goënga
Chaletbouwer zoekt naar het nieuwe
'Als ondernemer moet je ook
maatschappelijk doelen hebben'
'Dat dorpssteunpunt bestaat natuurlijk allang'
TEXELSE g
COURANT
Probeercursus accordeon
DINSDAG 20 MAART 2007
'Weet je het zeker?', vroeg de accountant aan Jan Keijser,
toen in 1995 de plannen werden besproken voor de over
name van het Kampeercentrum aan de Spinbaan. Geen onlo
gische vraag, want de cijfers waren bepaald niet rooskleurig.
Maar al in het eerste jaar slaagde de startende ondernemer
er in de begroting met 140 procent te overtreffen. Onlangs
werd Keijbouw, het nieuwe bedrijf van Keijser in Oudeschild
dat chalets bouwt, genomineerd voor de Texelse Onderne
mersprijs 2006.
'Keijbouw heeft met z'n chalets een
heel nieuw product op de markt
gezet dat zeer milieuvriendelijk is
en een Texels karakter heeft', aldus
de jury, die aangeeft dat het bedrijf
zeer bewust omgaat met ener
gie, grondstoffen en medewerkers.
'Goede arbeidsomstandigheden en
kansarme werklozen een nieuwe
kans geven, zijn daar voorbeelden
van.' Met zo'n rapport kun je thuis
komen. 'Een vlag op de onder
neming', glundert Keijser. 'Veel
bedrijven worden niet gewaardeerd,
doodeenvoudig omdat ze niet wor
den gezien. Het is mooi we op
deze wijze op het prikbord worden
gezet.'
Na ruim tien jaar kan zonder over
drijving worden gesteld dat Jan Keij
ser, diens Kampeercentrum Texel en
sinds kort zijn bedrijf Keijbouw dat
chalets bouwt, tot een begrip zijn
uitgegroeid. Maar voor die tijd was
deze Texelaar voor velen een volsla
gen onbekende. 'Ik ging 's morgens
vroeg naar de overkant te wer
ken en kwam 's avonds terug.' Het
werkterrein van de afgestudeerde
werktuigbouwkundige lag aan de
vastewal. 'Ik raakte steeds verder in
de techniek. Ik werkte als verkoper,
technisch medewerker, assisten-
bedrijfsleider bij een scheepswerf,
installateur en groeide uit tot pro
jectleider. Zo heb ik me steeds bre
der kunnen ontwikkelen. Toen we
een dochter met een handicap kre
gen, wilde ik dichter bij huis zijn, het
liefst voor mezelf beginnen. Maar
men kende mij hier amper, dus een
aanbieding kreeg ik ook niet.'
Hij belandde toch op Texel, als
bedrijfsleider van Euromaster, dat
toen nog in Den Burg zat. 'Dat was
een soort uitkijkpost.' In die periode
had hij al een oogje op het kam
peercentrum, maar door omstan
digheden kwam de koop niet rond.
Op een keer liep Hans Jimmink
zijn bedrijf binnen. 'Hij kwam om
een stel banden en uiteindelijk ging
ik weg met het kampeercentrum.'
Vanaf dat moment was hij onder
nemer. 'Het ging op dat moment
minder goed met het bedrijf, maar
ik zag de mogelijkheden. Het eerste
dat we hebben gedaan, is het pand
volledig renoveren. Want je kunt
nog zulke mooie spullen verkopen,
als de buitenkant geen vertrouwen
uitstraalt, wordt het niets. Die face
lift bracht de loop er weer in. Dat
de omzet in het eerste jaar al boven
verwachting was, was een flinke
steun in de rug. Ach ja, en van het
een komt het ander. Als ondernemer
zie ik handel en kijk ik naar dingen
die in de toekomst bedrijfszeker
heid bieden. We hebben een goeie
tijd gehad, maar toen de economie
in de versukkeling raakte, ook een
mindere periode. Maar juist toen
zijn we begonnen met de bouw van
chalets. Voor je gevoel heel onlo
gisch. Maar we zeiden tegen elkaar:
als de markt weer aantrekt, dan zijn
we er klaar voor. Want je moet eerst
investeren vóór je wat verdient.'
'Chalets hebben we altijd al ver
kocht. De dag nadat ik mijn hand
tekening had gezet onder het
koopcontract, stond ik of het nooit
anders was geweest op de vakan
tiebeurs in de RAI chalets te ver
kopen. De bouwers had ik met de
aankoop van het kampeercentrum
overgenomen. Maar uiteindelijk
leverde geen van allen de kwali
teit die we op Texel eigenlijk nodig
hebben. Zelf heb ik onder andere
een bouwkundige achtergrond, ik
tekende ze, begeleidde de bouw en
bezocht de fabrieken om te kijken
of ze inderdaad maakten wat ik had
besteld. Toen een bouwer zijn ver
plichtingen met na kwam, dacht ik:
waarom ga ik ze zelf niet bouwen?
Makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik vroeg de gemeente of ze grond
hadden en toen dat met het geval
was, heb ik in het voormalige groot
handelsgebouw ruimte gehuurd en
ben begonnen. De eerste waren
voor het Heidje op de Bremakker,
nu een project van acht voor de
Koorn-Aar en we bouwen er vijfen
twintig voor camping De Driehoek.
Voor deze projecten loopt momen
teel de verkoop en doen we de hele
projectontwikkeling. We verzorgen
de infrastructuur en aanleg van rio
lering, gas. elêktriciteit en water.
Dat is het vakgebied dat ik vanuit
mijn verleden heb meegekregen. Zo
hebben we in het nieuwe bedrijf van
Keijbouw ook het installatiewerk in
eigen beheer uitgevoerd. Ik huurde
daar wel mensen voor in, maar hield
zelf de supervisie.'
Aan de buitenkant van de nieuwe
bedrijfshal met een vloeroppervlak
te van 1400 vierkante meter zie
je het niet af dat er op het gebied
van klimaatbeheersing een huzaren
stukje is geleverd. 'Geen wonder,
want het meeste zit onder de vloer.
Er zit bijvoorbeeld vijfeneenhalve
kilometer slang in voor vloerverwar
ming. De watertemperatuur houden
we op twintig graden, de laagste
temperatuur die de ketel aan kan.
De hal zelf is vijftien graden Celsius.
In honderd dagen hebben we 4300
kuub gas verstookt, dus gemid
deld 43 per dag, voor €16,- tot
€17,- per dag een hele hal warm,
inclusief kantoor en kantine. We
hebben het hier heel zwaar geïso
leerd, maar dat betekent dat je wel
moet ventileren. Daarvoor hebben
we in de nok speciale luiken. Als
je die 's nachts opent, dan stijgt de
warme automatisch op en koelt en
ventileert de ruimte zichzelf. Warme
lucht die naar buiten gaat, passeert
een warmtewisselaar, waardoor de
koude lucht die naar binnen gaat
eerst wordt verwarmd.'
'Er gaat dus geen energie verloren.
Als er zo'n grote deur open gaat, is
het heel even koud, maar doordat
de warmte opstijgt is het weer snel
warm. Doordat we geen verticale
luchtbeweging hebben, heb je geen
verspreiding van stof. Een gezond
werkklimaat dus. En de warme vloer
zorgt dat je geen koude voeten
krijgt. Iemand die staat te kleumen,
is snel afgeleid Een goed klimaat
werkt prettig en dat verhoogt de
productiviteit. Het is ook goed voor
het product. Verf, lijmverbindingen
en kit drogen bij de temperatuur die
de fabrikant heeft voorgeschreven.
Dat hoort ook bij duurzaam onder
nemen.'
Duurzaamheid is ook het uitgangs
punt van de bouw van de chalets
van Keijbouw. 'Ze zijn geïsoleerd
met schapenwol. Dat heeft een
hoge isolatiewaarde en een perfecte
vochtregulering. In chalets waar je
met relatief dunne wanden werkt, is
het product dat Graaf Isolatie maakt
ideaal. We bouwen geen geïsoleerd
hok dat chalet heet, maar gebruiken
het Bouwbesluit als leidraad. Bouw
kundig adviesbureau Peter Jan Kuip
adviseert ons over isolatie en allerlei
andere technische zaken.'
'Zoveel mogelijk materialen die we
gebruiken zijn duurzaam. Koperen
goten, hardhouten draai/kip ramen
voorzien van HR++ glas en we
geven dertig jaar garantie op de
dakpannen van een aluminium/zink
legering. Qua uitstraling hebben
we geprobeerd de chalets zoveel
mogelijk in het landschap te laten
passen. Beige met een rood dak en
groene kozijnen.'
'Ik vind dat je als ondernemer ook
een maatschpppelijke doelstelling
moet hebben. Wellicht komt dat
doordat ik zelf een gehandicapte
dochter heb. Naast onze 'gewone'
medewerkers, zijn er mensen die
het door omstandigheden wat min-
De chalets die Jan Keijser bouwt worden geïsoleerd met schapenwol. Een hoge isolatiewaarde en perfecte vochtregulering.
der hebben, zij komen vaak moeilij
ker aan een baan. Er zijn faciliteiten,
subsidies en andere mogelijkheden
te over om ze aan het werk te krij
gen, maar je ziet dat bij organisaties
en bedrijven nogal eens de gelegen
heid, de wil of het initiatief ontbreekt
om er iets aan te doen. Wij heb
ben nu een bedrijf met meerdere
arbeidsplaatsen en kunnen dit ook
beter implementeren dan een bedrijf
met één a twee medewerkers. Het
verhaal heeft twee kanten. Voor de
één is het moeilijk een baan te vin
den en voor mij als ondernemer is
het moeilijk aan geschikte mensen
te komen. Ze zijn er wel, maar je
moet wel bereid zijn om het boekje
dat ze met zich meedragen goed te
lezen. Dat heeft er toe geleid dat er
een aantal medewerkers zijn inge
stroomd en hier inmiddels helemaal
op hun plek zijn. Natuurlijk telt pro
ductiviteit voor mij. Maar doordat er
voor zo'n arbeidsplaats financiële
mogelijkheden worden geboden,
kan ik er meer tijd en geld in steken.
We zijn een wat aparte onderne
ming. Bij de fabricage van de cha
lets werken we volgens een bepaald
proces waarin we deze mensen
kunnen meenemen. Ze hoeven niet
voorop te lopen. We werken hier
ook met stagiaires, want ik hecht
ook belang aan (ondersteuning van)
scholing. Als hier een brede techni
sche opleiding zou komen, dan zou
bouwend Texel daar enorm gebaat
mee zijn. Als zich op dit moment
een ervaren en goede timmerman of
schilder meldt, dan kan hij of zij hier
zo aan de slag.'
Keijser is geen man om stil te zit
ten. 'De wereld moet bewegen.
Ik zoek altijd naar nieuwe mark
ten en producten. Eén van mijn
grootste uitdagingen is: hoe krijg
ik voor elkaar wat de klant wil
Vanmorgen was hier iemand met
een bijzondere vraag Nü kunnen
we dat niet leveren, maar we gaan
er wel over nadenken. Zo werken
we momenteel aan een chalet dat
geschikt is voor mensen in een rol
stoel. Daar komen allerlei zaken bij
kijken, waarin je moet verdiepen. Je
moet weten hoe deze mensen zich
bewegen met hun specifieke han
dicap en dat soort dingen. Internet
is op dat gebied een belangrijke
hulpmiddel voor het vinden van een
oplossing.
Zijn privésituatie was voor Keijser
aanleiding om op Texel te gaan wer
ken. Inmiddels heeft hij meerdere
bednjven. Gaat dat niet ten koste
van het gezinsleven? 'Eten doen we
op vaste tijden en bepaalde rituelen
stemmen we altijd met elkaar af. Ik
werk zes dagen in de week, maar
de zondag is van mij, uitzonderin
gen daargelaten natuurlijk, want als
zich bij storm een probleem aan
dient, dan moet je wel eens op pad.
Op zondag komt het paard uit de
wei en de wagen uit de schuur voor
een nt. Zo ook voor het ringsteken
in het seizoen. En ik repeteer elke
maandagavond bij Excelsior. Een
sociaal leven is ook erg belangrijk.'
Tekst en foto Gerard Timmerman
'Sterk betrokken bij de lokale
gemeenschap, zowel van Den
Hoorn als van Texel in het alge
meen', prijst de jury van de Texel
se Ondernemers Prijs de firma
Goënga, die dinsdagavond bij de
uitreiking in Cinema Texel één
van de genomineerden is. Voor
Hans Zijm en Minne Goënga is die
betrokkenheid niet meer dan van
zelfsprekend. 'Je bent hier gebo
ren en getogen, woon hier, de
kinderen gaan hier naar school,
je hebt hier je sociale leven. Dan
raak je vanzelf betrokken.'
Inwoners van. Den Hoorn zijn bui
tengewoon gesteld op 'hun' super
markt, door sommige ouderen nog
kortweg aangeduid als 'de slager'.
Een overblijfsel uit vroeger tijden,
toen Goènga - de opa van Minne
alleen nog maar vlees verkocht.
Eén van de uitkomsten van de
enquête die in het kader van het
Loodsproject werd gehouden, is dat
Hoornders het voortbestaan van de
school en de supermarkt essen
tieel vinden voor de leefbaarheid
van het dorp. Niet alleen wegens
de bereikbaarheid, ook het sociale
karakter speelt een essentiële rol.
'Het contact met de klanten is erg
belangrijk. Ons streven is dat nie
mand hier anoniem is. Je kunt hier
n|et je boodschappen doen zonder
dat iemand goedemorgen of goe
demiddag tegen je heeft gezegd.
Met veel mensen maak ik even een
praatje. Ze moeten zich hier thuis
voelen', vertelt eigenaar Goënga.
Zijm beaamt: 'Je hebt er eigenlijk
soms helemaal geen tijd voor, maar
bet hoort er gewoon bij. Voor veel
«Hoornders is de winkel een ont-
moetingsplaats. Soms ga je om de
Ikoffie en zie je mensen met elkaar
net Zijm aan, die op het punt stond
naar huis te gaan. 'Ik heb het maar
even gebracht. Ik moest er toch
langs op weg naar biljarten. Je hoeft toerisme is daarom dringend nodig,
koop van lamsvlees zitten we nog het terrein langs de Witteweg dan
steeds in lift, maar de totale omzet weer duinen maken, zoals vroeger,
loopt terug.' Versterking van het Aan de andere kant van de weg is
het natuurlijk niet te doen, maar je
kent ook het verhaal erachter, van
ziekte en ouderdom. Dan doe je
zoiets gewoon.'
Ook buiten de winkel tonen beide
ondernemers hun betrokkenheid
bij de gemeenschap Zo zat Zijm
jarenlang in de dorpscommissie,
waarvan zes jaar als voorzitter. In
die functie maakte hij zich sterk
voor woningbouw in Den Hoorn.
Ook de aanleg van fietspaden en
de renovatie van enkele straten in
het dorp kwamen in die periode tot
stand. 'Ik zou er nog steeds wel in
willen, maar het kost zoveel tijd en
is soms moeilijk te combineren met
de winkel. Een van de redenen dat
ik ben gestopt was dat het soms
ook niet te scheiden was. Dan kwa
men ze van de soos in de winkel
klagen dat de tafels in het dorpshuis
scheef stonden. En na vergaderin
gen van Ons Belang stond je tot vier
uur 's nachts achter de bar, terwijl je
alweer vroeg moest beginnen. Maar
ik heb het altijd graag gedaan. Ik
denk nog wel eens aan het eerste
bezoek van een gedeputeerde. Ik
was behoorlijk zenuwachtig, maar
die man zei meteen: noem me maar
bij m'n voornaam, want hier kan ik
me tenminste lekker ontspannen.'
Compagnon Minne Goënga is één
van de initiatiefnemers en drijvende
krachten achter het Loodsproject,
opgezet om Den Hoorn leefbaar te
houden. Dat daar enig eigenbelang
bij in het geding is, ontkent hij niet.
'Wij willen over tien, twintig jaar nog
steeds een winkel hebben. Maar dat
vindt hij. 'We moeten minder weers
afhankelijk worden. We zitten in een
prachtig gebied, maar dat komt niet
plek voor woningbouw. Passend in
de stijl van het dorp, natuurlijk, met
huizen met lage rode daken, die nog
net boven de duinen uitsteken. Mijn
sen zijn bang voor veranderingen.
Omdat iets altijd op een bepaalde
manier is gegaan en het altijd goed
ging. Maar ik vind dat we het in
ieder geval kunnen proberen. Het
kan altijd beter.' Soms ook kan hij
zich de scepsis wel voorstellen. 'Ik
heb elke dag nieuwe ideeën. Maar
vandaag wil ik naar links en morgen
naar rechts.' Zijm: 'Doe toch eens
normaal, zeg ik dan.' Goënga lacht:
'Hans wijst me soms terecht. En
Winanda (zijn echtgenote en mede
eigenaar, red.), niet te vergeten.
Want we doen het met z'n drieën."
De samenwerking dateert van vijf
jaar geleden, toen de broers Otto en
Willem Goënga en hun echtgenotes
Neeltje en Benna afscheid namen.
Minne combineerde het werk in het
familiebedrijf aanvankelijk met de
functie die hij al bij accountantskan-
•Praten. Kom je terug, dan Staan ze geldt voor de meeste Hoornders en Minne Goënga (rechts) en Hans Zijm, met tussen hen in Winanda Goënga: 'We zijn verklonken in de Hoomder samenleving.
I ernog. Ze zijn nu zo'n, hoe heet het,
idorpssteunpunt begonnen, maar
it bestaat natuurlijk allang.'
Opvallend groot is ook de service
van Goënga. zonder overigens dat
ze dat woord in de mond nemen.
s vanzelfsprekend krijgen Hoorn
ders die ziek of slecht ter been zijn
hun boodschappen thuisbezorgd.
Tekenend is het verhaal van de
bejaarde man die om een pak rijst
sgen zat en een uur na sluiting
I naar de winkel belde. Hij trof er nog
ze willen nog een breed assortiment
ook. Dat betekent wel dat er iets
moet veranderen, want van de ver
koop aan de eigen bevolking alleen
kan de winkel niet voortbestaan.'
Zijm: 'In de winter zou je op maan
dag en dinsdag net zo goed dicht
kunnen, want dan verkoop je bijna
niks. In de horeca doen ze dat ook
gewoon. Daar gaan ze gemakkelijk
een paar weken met vakantie. Maar
wij kunnen dat niet maken.' Goënga:
'Economisch gaat het met goed op
Texel. Ook met ons niet. Met de ver
tot uiting in het aantal overnachtin
gen. We zullen daarom fundamen
tele keuzes moeten maken.'
Bang voor revolutionaire ideeën is
hij bepaald niet. Jaren geleden al
stelde hij voor zogenoemde ecolo
gische holwomngen in de lage duin-
tjes van de Siep te bouwen Nieuw
is zijn suggestie om het voetbalveld
weg te halen en ZDH onder te bren
gen op een groot sportcentrum, dat
bij kampeerterrein Loodsmansduin
zou moeten verrijzen. 'Je kunt van
ideaal is dat iedereen een achtertuin
met vrij uitzicht heeft. Door het dorp
te verlengen, krijg je ook niet al die
bezwaren die tiet project op 't Zou-
teland zo lang hebben tegengehou
den Glimlachend: 'Ik denk echt dat
dit het beste is. Maar ik ben bang
dat de tijd er nog niet rijp voor is.'
Ook binnen het bedrijf is Goënga de
man van de ideeën, die niet allemaal
met groot enthousiasme worden
ontvangen. Vaak tot zijn spijt. 'Men-
toor NBC Eelman Partners vervul
de, maar moest daar wegens grote
drukte al snel mee stoppen. Hoewel
geen lid van de familie, gaat Zijms
verleden bij de Goënga's veel verder
terug. Hij trad in 1978 als vakken
vuller en leerling-slager in dienst en
is voor velen inmiddels het gezicht
van de zaak. 'Veel vakantiegangers
denken dat ik Goënga heet. Hé
Goènga, hoe is het, zeggen ze dan
als ze 's zomers voor het eerst weer
in de winkel zijn. Ik vind het prima.'
De eigenaren lopen elkaar maar
zelden voor de voeten. Goënga:
'Hans doet de slagerij. Winanda en
ik de organisatie, administratie en
bestellingen. Bedoeling is dat ieder
een zoveel mogelijk zelfredzaam is.
De winkel moet doorgaan, ook als
we er niet zijn. We geven iedereen
eigen verantwoordelijkheden.' Zijm:
'Het is ook leuk voor het personeel
dat ze op het kantoor bestellingen
mogen doen. Dat stimuleert. Ook
de zomerkrachten - 's zomers lopen
we hier wel met veertig man - blij
ven daardoor vaak heel lang.'
Lof van de jury van de onderne
mersprijs was er ook voor het inno
vatieve karakter van Goënga. Veel
aandacht kreeg recent het nieuwe
koelsysteem, met afsluitbare vitri
nes, dat het energieverbruik met
ongeveer de helft doet verminderen.
Het ei van Columbus, zo lijkt het,
maar veel collega-ondernemers zijn
minder happig, uit angst de koop
lust te bederven van klanten die
eerst een deur opzij moeten schui
ven voor ze hun kaasie of yoghurt
kunnen pakken.
Ook De Spar, de organisatie waarbij
Goënga is aangesloten, had beden
kingen. Zijm. 'Er zijn 300 Spar-win-
kels in Nederland en in bijna alles
zijn we een uitzondering. Met die
vitrines, maar ook met onze eigen
slagenj en eerder ook met de Texel
se producten die we verkopen.'
Goënga: 'Daar waren ze erg tegen,
maar nu zijn ze helemaal om en
zijn lokale producten dé trend. Wij
verkopen er steeds meer. Daarvoor
maken we afspraken met boeren.
We hebben bijvoorbeeld appels van
Keijser en aardbeien van Boersen.
En Jacob Lap uit de Hemmer zorgt
ervoor dat we het hele jaar aardap
pelen hebben. Vroeger gingen men
sen voor alles apart naar de slager,
bakker en groenteboer. Wij willen al
die producten onder één dak kun
nen bieden.'
Een sterke troef vormt vooral de
slagerij, waar Zijm en zijn medewer
kers - onder wie nog steeds oudge
diende Willem Goënga - er alles aan
doen om hun positie te versterken.
Een belangrijke ontwikkeling van
de laatste jaren is het Wadden
goud, een certificaat dat het 'pure'
en Texelse karakter van het lams
vlees garandeert. Zijm: 'Dat werkt
echt. Vroeger was er in De Cocks-
dorp niet één restaurant waaraan
we leverden. Nu volgt het één na
het ander. We denken ook met de
koks mee en geven advies voor de
bereiding Paal 9 is kort geleden
overgegaan op de lamsspareribs.
Vroeger heetten die krabbetjes en
werd dat vlees gezien als rotzooi,
dat je aan de straatstenen niet kwijt
kon. Nu is het een delicatesse.' Ook
aan de overkant is het succes merk
baar, mede dankzij de lezingen die
Goënga verzorgt op de slagervak
school: Zijm 'Je kunt je afvragen
wat je eraan hebt. Op korte termijn
met veel. Maar je hoopt natuurlijk
dat je je naamsbekendheid vergroot
en dat die jongens als kok straks
eens aan Goènga denken als ze hun
lamsvlees bestellen.'
De nieuwste service is de levering
door het hele land van verwerkt,
vacuüm getrokken en gekoeld vlees.
Klanten kunnen via het internet hun
bestellingen doen en knjgen ze per
post thuisbezorgd, Goënga: 'We
rekenen bovenop de prijs van het
vlees alleen de portokosten. Het is
wat omslachtig en je zou het vlees
ook via groothandelsbedrijven aan
de overkant kunnen distribueren.
Maar op deze manier houd je de
verwerking in eigen bedrijf en onze
vier slagers aan het werk.'
Dat hun toekomst in het bedrijf ligt,
is voor zowel Goënga als Zijm dui
delijk. Een straf vinden ze dat zeker
niet. Goénga: 'Ik beschouw het nog
steeds als een voorrecht dat ik hier
zo mooi woon en lopend naar mijn
werk kan. Hans en ik zijn hier allebei
opgegroeid en als het ware verklon
ken in de Hoornder samenleving.'
Lachend: 'Al hebben we allebei van
ellende een tijdje in Den Burg moe
ten wonen.'
Zijm knikt: 'Ik heb heus wel eens
iets anders gewild. Ik was zelfs al
eens aangenomen als bedrijfslei
der bij Albert Heijn. Maar ik was er
doodziek van en heb afgebeld. Dat
is a( meer dan twintig jaar geleden.
Ik vind het hier nog steeds leuk.
Vanmiddag had ik nog twintig minu
ten Van der Valk uit Assen aan
de telefoon. Hij wilde weten wat
er voor mogelijkheden waren met
lamsvlees. Dat is een leuke uitda
ging. Ik heb in al die jaren nog geen
dag gehad dat ik me afvroeg wat ik
vandaag nu weer moest doen.'
Tekst en foto Joop Rommets
Voor mensen die het instrument
eens willen proberen, biedt de
Muziek- en Dansschool in Den Burg
een korte cursus accordeon. In acht
lessen wordt gewerkt aan balg
techniek en eenvoudig gebruik van
toetsen en bassen. Instrumenten
zijn op de muziekschool aanwe
zig en kunnen eventueel tegen een
kleine vergoeding worden gehuurd
om thuis te kunnen oefenen.
Voor inlichtingen en opgave: tel.
313493, e-mail info@mdt-texel.nl.