5Ê
M4,
Anekdote
Anekdotë~%^j
Fietsen
Anekdote
Vroeg
Toen Henk in 1974 in dienst kwam
bij het bedrijf, kwam hij onder de
leiding van Jan Kramer. Die was
toen chef van de drukkerij. Kramer
was een strenge doch rechtvaar
dige man die vond dat hij als chef
altijd als eerste aanwezig moest
zijn om de drukkerij te openen.
Daarnaast had hij zijn twijfels of de
zoon van de baas wel kon werken.
Henk, die destijds boven de zaak
woonde, wilde zich echter van zijn
goede kant tonen en kwam wat eer
der dan de oude Kramer. Die liet
dat niet op zich zitten en kwam de
volgende ochtend nog wat vroeger
om Henk voor te zijn. Dat mondde
uit in een wedstrijd waarbij ze elke
dag vroeger kwamen. Ik weet met
meer tot hoe vroeg ze in de ochtend
zijn gekomen, maar na ongeveer
een week hebben ze de wedstrijd
maar opgegeven. (Ben Oostra)
('over de vraag wie gewonnen
heeft, zijn helaas twee verschil
lende versies in omloop)
Anekdote
Koffietijd
Bij ons bedrijf aan de Spinbaan
is het 's morgens om tien uur
koffietijd. Hoewel Henk al enige
tijd, met dank aan de moderne
techniek, een groot deel van zijn
werkzaamheden thuis verricht,
probeert hij toch zoveel mogelijk
bij de pauzes aanwezig te zijn. De
gespreksonderwerpen zijn over het
algemeen onderhoudend en divers
en niet zelden leiden verschillende
voorkeuren en principes soms tot
een pittige discussie.
Henk is een natuurmens en beleeft
dat op zijn manier. Zelf voor vis en
wild de natuur ingaan is voor hem
een volstrekt legitieme aangelegen
heid en in het verlengde daarvan
kom je al snel bij een andere grote
hobby: lekker Bourgondisch kok
kerellen. Van die vers gevangen
buit maakt hij, met gebruik van
één van zijn vele kookboeken ('ik
heb zeker tien meter kookboeken
thuis'), de spannendste gerech
ten. Onnodig te zeggen dat juist
dit onderwerp als een vonk in het
welbekende kruitvat bij de vege
tarische collega's slaat. Zelf gaat
hij zo'n discussie nooit uit de weg.
Sterker nog: ik verdenk hem er
zelfs wel eens van dat...
(Ed Witte)
Ctz
fS Tc/fff /W £je-n 'to/h
0f<ZeZ'rcpet,?irf^/&>itff f', ttf/u/f" >3t
'f/Ldfzc/Tey5*Z&ct/£>i-
'&*f6
steJ+ft.
j d C) Cfft ftt j& o f/Yt
j jfeZ<z i(/e riet.
CC-ïte/e '//ft-C?/ f', 'j foz&do>?4,er*~
'Items j.%03 ikwiciuy>2 ctfrz-e-Ji.f
f/Al- >r>e-ï e*r!urr'eren,,-/.
N- f Y 7vW/ ff y fc/tx.
Y/ff/; Y ff Y'f'ff. f ffc/fcf' *- y
W^ÊfÊf' fy/ V.
Yw lf.'U Jw'
Y (l/y/fl s C&.r 66» for
uffo" 7 *>-
fé?t! 'ff f f/'f
v 7 y
/c/anK/e f-fsy.'/ 'ÉT /lzYY
i f(o4 (1/ ifr }6*c*
r" f
Sf£.r
J&.
fitsmje/eft
~u~ reoc
fdóis
-v fff/Yt /Sz/yrt'&a'rsz^.eYi'^r f2/W Ojc
/'fff'y ff&f&--
f/Z-a/t- 6» f f/t-etysz/o> x
&£ic/jsn r?rzmcr> <Yi Cf/ C-*"xf_
Afschrift van de koopakte die op 4 april 1887 door notaris Coninck Westenberg werd
opgemaakt. Hij bevestigde daarin datAdriaan de Rooij en Hendrik Flens (namens Wil
lem Langeveld) op een openbare veilig in de Vergulde Kikkert panden van de weduwe
J. Glynis uit Rotterdam hadden gekocht. Het vormde de basis voor Langeveld de
Rooy. Op 15 september dat jaar rolde in de Franse School de eerste Texelse Courant
van de persen.
Anekdote
Mexico
Toen ik begin 1986 als jong broekie
bij de Texelse Courant begon,
maakte ik voor het eerst kennis
met Henk van Wijk. Spijkerbroek,
los overhemd, zittend middenin de
drukkerij. Stevige hand: 'Zo, dus
jij komt bij ons werken? Nou, wel
kom bij de familie! Maar pas op,
het is geen gewoon bedrijf...' En hij
geen gewone directeur. Niet alleen
de journalisten, ook de mensen
in de drukkerij deden een paar
stapjes extra als dat nodig was.
Kwestie van liefde voor het vak
en gezamenlijke inzet voor het be
drijf. Henk had gelijk: het was net
een familie. En hij was de vader, al
voelde hij dat misschien zelf niet
zo. Ging ie liever jagen, of er op uit
met de reddingboot. Andere keren
hielp hij net zo makkelijk mee met
folders vouwen of dozen inpakken.
Henk was van jongsaf in het bednjf
opgegroeid. Hij wist alles te ver
tellen over druktechnieken en kon
genieten van de pas aangeschafte
vierkleuren drukpers. Daarnaast
was hij uiterst kritisch op druk
werk. In geval van twijfel pakte hij
een loep om de inktpuntjes aan
een nadere blik te onderwerpen.
Dezelfde kritische instelling had
hij ook jegens de krant. Maar naar
buiten toe verdedigde Henk de
redactie altijd. Wij moesten onaf
hankelijk kunnen werken, los van
de wensen van adverteerders of
bestuurders. Ongetwijfeld zal hij
wel eens aangevallen zijn op de
inhoud van de krant, maar we kon
den altijd op zijn loyaliteit rekenen.
In die zin toonde hij zich dus een
ware vader. Voor mij persoonlijk
ook. Toen ik eind 1987 een lange
reis naar het verre Mexico wilde
maken, hield hij me bepaald niet
tegen. 'Doen, goed voor je! Daar
heb je je hele leven plezier van.'
Henk had volkomen gelijk. Zijn
stimulerende woorden zijn nog
steeds geldig. (Frans Hopman)
Anekdote
Fofoshoot
Een paar jaar geleden zijn Henk,
Erna, mijn vriendin Miranda en ik
met zo'n dertig andere uitgevers
vier dagen naar Moskou ge
weest voor een mooie en nuttige
studiereis. Na. een zeer lange en
vermoeiende dag bleek zich 's
avonds in de hotelbar een over
vloed aan alleraardigste dames in
de hotelbar te hebben verzameld.
Een nadere beschouwing leerde
dat de dames 'zekere diensten'
op de hotelkamers verleenden.
Geregeld verdwenen ze met een
gast in de lift naar boven om na
een tijdje weer terug te keren. Na
een poosje de tijden, waarbinnen
de dames terug kwamen, te heb
ben 'geklokt' en de nodige alco
holische versnaperingen te hebben
genuttigd, vond Henk het tijd zijn
nieuwe Nikon camera (D2X) uit te
proberen. Eén fotootje was natuur
lijk niet de moeite, dus reden voor
Henk een aantal van die dames
voor een fotoshoot uit te nodigen.
Of het nu aan de tarieven lag of
aan de nabijheid van Erna weet ik
niet, maar tot een shoot is het niet
gekomen... toch?
(René de Lange)
Een plaatje met een dubbele lading. Henk badderde niet alleen als baby in de wastobbe, maar deed het ook tijdens zijn marinetijd.
Hij was hoofd van de wasserij aan boord van Hr. Ms. De Zeven Provinciën en als de wasmachines even stil konden staan, zetten
hij en zijn collega's de trommels halfvol water zodat ze een bad konden nemen.
Een van de persen in de oude drukkerij aan de Warmoesstraat.
Strijken
De koffiepauzes 's zomers zijn mo
menten van de dag waar het perso
neel van L&R altijd reikhalzend naar
uitkijkt. De kantine van het pand aan
de Spinbaan grenst.namelijk aan
een heerlijk grote tuin, met een ruim
terras op het zuiden, luw gelegen.
Begin maart beginnen we - winter
jassen nog aan - met buiten zitten.
Omdat de kunststof tuinstoelen nog
bemodderd cn vuil zijn, proberen we
eerst de houten bankjes tegen de
muur. Hoewel ze nog nat optrekken
- we komen er plukkend aan onze
lange broeken van af - vinden we
het na een lange winter binnen zitten
pure luxe, die tuin.
Uitkijkend over de bessenstruiken,
aardbei-planten en het onkruid pas
seert menig Texels nieuwtje de revu
en komen de meest uiteenlopende
gespreksonderwerpen aan bod.
Hoewel we er gemiddeld met een
man of twaalf zitten, kun je om Henk
van Wijk niet heen. Ten eerste omdat
hij letterlijk en figuurlijk een man van
gewicht is - hij is (was) tenslotte onze
dirk - ten tweede door zijn 'luude'
stem. Zoals het een echte Texelaar
betaamt, overstemt hij met gemak
elk ander gesprek.
Zijn stokpaardjes zijn de ambtenarij
en alles wat daarmee samenhangt.
Zaken waar Henk keer op keer te
genop schijnt te lopen en als het
hem met zélf betreft, staat er altijd
wel iets in de krant waar hij zich
mateloos over op kan winden. Wij
kunnen ons dan bergen, want hoe
bozer hij is, hoe meer volume er in
de strijd wordt gegooid. Als we de
pech hebben dat Henk ergens een
nummertje heeft moeten trekken om
aan de beurt te komen, is de kof
fiepauze verpest.
'Ik zeg nog tegen dat mens in het ge
meentehuis: mevrouw, ik trek geen
nummertje, daar ben ik principieel
op tegen. We staan hier met twee
man, dan is het toch klinkklare onzin
om een nummertje te trekken? U ziet
toch dat ik nè die meneer ben? Ik
trek dus geen nummertje. Oh, kom
ik dan niet aan de beurt? Wat is dat
hier voor mentaliteit? Ik wil gewoon
dat u me helpt, zonder dat ik een
nummertje trek. Wat een ambtenarij.
Een normaal bedrijf zou allang op de
fles zijn, met zo'n klant-onvriende
lijke manier van werken.'
Ons is het duidelijk. Met dat soort
dingen hoef je bij hem niet aan te
komen. Hij zal zich er zijn leven lang
tegen blijven verzetten.
Naast zijn stokpaardjes heeft Henk
ook heel verrassende kanten, waar
we ons keer op keer over blijven ver
bazen. Zo keek hij een keer met een
scheel- oog naar een wat kreukelig
overhemd van één van zijn perso
neelsleden. 'Het is toch verbazing
wekkend hoe weinig mensen nou
precies weten hoe ze een overhemd
moeten strijken', merkte hij op. De
Anekdote
Enthousiast
Als ik het boek 'Het mystenevaj
je geboortedag' van Gary Gold-
Schneider open sla op de pagina
van 7 april staat er bovenaan: de
dag van enthousiast geloof. Dg]
klopt als een bus als het over
Henk gaat. Ik heb Henk altijd er
varen als iemand die zeer enth™
siast over dingen is. Hij zegt va»
dat "je moet doen waar ie goed!
in bent", geeft gemeende com
plimenten en is een humonstist*
en gezellig mens. Hij is energiek!
positief, fantasierijk en kan mooia
verhalen vertellen. Kortom, hij is
iemand die het hart op de goede
plaats heeft. Maar Henk heeft ook
zijn minpunten (ongeduldig eè
prikkelbaar), daarom ook meteen
een advies uit 'Het mysteneva
je geboortedag'. Niet iedereen'e
even enthousiast als jij, dus ged
mensen de kans op hun eigen
manier te reageren. Overdonder
ze dus niet met je energie en ver
wachtingen. (Marlon Bruin)
opmerking kreeg onze algehele in
stemming. Niemand van ons bleek
exact op de hoogte van de proce
dure. We deden allemaal maar wat,
rommelden gewoon wat aan met de
strijkbout. Henk hoorde het met al
grijzen aan. 'Maar dat doen jullie he
lemaal niet goed,' riep hij uit. 'Bij de
marine hebben we precies geleem
hoe dat moet. Ik zal het eens even
voordoen.' En zo komt het dat wf
tegenwoordig in volgens de regelen
der kunst gestreken overhemden»1
het bedrijf rondlopen. Henk heeft'
buiten op het gras met een denk
beeldige strijkbout een demonstra- j|a\
tie gegeven. Je verwacht het niet
maar tijdens de pauzes ontstaan
zulke dingen spontaan. Eigent?
kunnen we zijn bijdrage aan onK k»
algemene ontwikkeling niet missen, dor
Zijn opvolger heeft blootgestaan
aan Volendamse invloeden. Ook
dat is natuurlijk van invloed op de
pauzes. Over een jaar of twintig - bi
zijn afscheid - gaan we daar wee"
wat dieper op in...
(Margreet Berndsenl
Het Texelsè bos is niet zo heel
groot dus iedereen die er op zijn
eigen manier recreatief verblijft,
komt wel eens iemand tegen die
nou nét een andere hobby heeft.
Zo loopt Henk graag 's morgens
vroeg met zijn honden een rondje
door het bos en kan zich erg op
winden over 'die malloten die op
die crossfietsen door het bos heen
scheuren'. Tijdens pauzes bin
nen het bedrijf uit hij geregeld zijn
ongenoegen en dan 'zijn er natuur
lijk altijd een paar mountainbike
liefhebbers aanwezig die zich
aangevallen voelen. In de kortste
keren ontstaat dan een geani
meerde discussie over loslopende
honden op het mountainbikepad
('levensgevaarlijk'), hondendrollen,
nog véél grotere, hopen paarden-
stront midden op een wandelpad
('dét is pas erg') of fietsers op
een paardenpad ('dat mag tegen
woordig toch?'). Met fietsen heeft
Henk toch al niet veel op. Toen een
aantal medewerkers enige jaren
geleden via het bedrijvenfietsplan
een nieuwe fiets aanschafte, stak
hij zijn mening niet onder stoelen
of banken: 'Mijn eerste auto kostte
nog niet eens de helft, jullie lijken
wel gek geworden. Ik heb met eens
een fiets, helemaal niet nodig ook'.
Dat klopt wel, want toen we met
het bedrijf eens een fietstocht over
het eiland hadden georganiseerd,
meldde hij zich samen met Erna
met een bij zijn oude buurjongen
Melle Zegel gehuurde tandem
en enige tegenzin aan de start.
Groot was dan ook mijn verbazing
toen hij een paar maanden later
vol trots de fonkelnieuwe fietsen
van Erna en hemzelf aan de Spin
baan kwam showen. Alle bij die
gelegenheid uitgesproken goede
voornemens ten spijt heb ik hem
daarna echter nooit meer op de
fiets gezien. Daarom een persoon
lijk advies aan Henk; beperkt de
SAS-dagen en kom 's morgens
als je zin hebt in een bakkie naar
de Spinbaan.. op je fiets! Volgens
mij is hij nog als nieuw...
(Ed Witte)
De oude drukkerij en redactie aan de Parkstraat.
TV-programma Hart van Nederland
was op de redactie neergestreken
om Henk te interviewen over de
Playboy-uitgave van de Texelse
Courant. De cameraman wilde op
de achtergrond 'wat volk' aan de
grote tafel op de redactie zien. Dat
lieten Erna en ondergetekende ons
geen twee keer zeggen. Konden
wij, letterlijk achter de rug van Henk
om, de stand van zaken even kort
sluiten, terwijl Henk door camera
en microfoon werd afgeleid.
Mocht hij nog een keer in de gele
genheid zijn de reportage van Hart
van Nederland te zien, dan moet
Henk nog maar eens goed kijken
naar wat zich achter zijn rug af
speelt. Deze bijlage is niet stiekem
gemaakt, heel Nederland heeft
kunnen meekijken..
(Jeroen van Hattum) Hij
de liefhebberijen
Anekdote
Geniep
De
9e
ee
vo
le\
vis
Ee
nif
be
lal
m
ve
Hi
Pi
ai
d
te
0!
kf
P'
d;
ze
Maak een bijlage over Langeveld
de Rooy en zestig jaar familie Van
Wijk zonder dat Henk het te weten
komt. Is een leuke klus, maar met
één zware opgave; hoe houd je
Henk op een respectabele afstand
als je het project samen met zijn
vriendin Erna aanpakt. Waar Henk
is, is Erna en andersom, dus enig
creatief kunst en vliegwerk is ge
boden. Denk nou echter niet dat
wij die bijlage dan maar stiekem
en in het geniep hebben aange
pakt. Sterker, dat overleg heb
ben we zelfs voor het oog van
een draaiende camera van SBS6
gevoerd. Wat wilde het geval; het
Henk. Liefst iets dat hij zelf heeft
