Valentijnsdag
Echtpaar runt hotel Boschrand
Tweelingbroers onafscheidelijk
Ouders om 6.00 uur in zwembad
TEXELSE J COURANT
'In hotel lopen drie
gezinnen door elkaar'
Zussen willen kapsalon niet met ander
'Paul komt bij mij
voetbal kijken op tv'
V 'We kunnen alles
tegen elkaar zeggen'
'Bijzonder wat ouders V
allemaal voor mij doen'
-
BTCBFa
DINSDAG 12 FEBRUARI 2008
Wil en Desiré Wassenaar zijn 24
uur per dag bij elkaar. Ze zijn niet
alleen getrouwd, maar ook colle
ga's. Samen met de ouders, broer
en schoonzus van Desiré runnen
ze hotel Boschrand. Desiré: 'De
Die van hem meer bij het hotel. Dat
gaat goed samen.' Ze hebben vier
zonen, die er geen problemen mee
hebben dat hun ouders eigenaar
zijn van een hotel. 'In december en
januari is het hotel twee maanden
vakanties zijn we echt nodig om
als gezin weer naar elkaar toe te
groeien. In het hotel lopen drie
gezinnen door elkaar.'
Het stel vult elkaar goed aan. Desi
ré: 'Mijn prioriteit ligt bij de kinderen.
gesloten. De kinderen kijken ernaar
uit dat het hotel weer open gaat,
terwijl ik soms denk dat ze het niet
leuk vinden. December en januari
zijn de enige maanden waarin we
gezamenlijk kunnen eten.' Voordeel
van een familiebedrijf is dat er altijd
wel iemand is die op de kinderen
kan passen. Aan de andere kant
geeft dat ook wel eens problemen.
'Het is wel eens lastig als de kinde
ren in het kantoor lopen.'
Niet vanzelfsprekend
Het was met vanzelfsprekend dat
Wil en Desiré het hotel zouden over
nemen. Desiré: 'Ik volgde een oplei
ding voor gastvrouw bij Opduin.
Mijn ouders stonden in 1988 voor
de keuze of ze zouden verbouwen.
Als ik erbij kwam, wilden ze er wel
in investeren. Toen ben ik in het
hotel komen werken.' Ze had op dat
moment al een relatie met Wil. Wil:
'Ik werkte op een boekhoudkantoor.
Die baan heb ik in 1990 opgezegd.'
Het was de vraag wat de functie van
Wil zou worden in het hotel. 'Ik heb
een dag naast mijn schoonvader in
de keuken gestaan, maar dat ging
echt niet. Koken is niets voor mij.
Toen ben ik de administratie en de
receptie gaan doen en heb ik de
marketing opgezet.' Daarna kwam
één van de tweelingbroers van
Desiré, Bernhard, ook in het bedrijf.
Desiré: 'Ik heb voor mijn twee jong
ste kinderen een au-pair gehad uit
Litouwen. Mijn broer is met haar
getrouwd en ze hebben inmiddels
een dochter.' Bernhard is kok en zijn
vrouw, Egle, ondersteunt Desiré in
de bar en in het restau
rant. De.vader van
Desiré verricht de
onderhouds
werkzaamhe
den, houdt
de tuin bij en
haalt 's och
tends vroeg
brood. Ook
de andere
broer van
Desiré, Kees,
heeft even
in het bedrijf
gewerkt, maar
kwam erachter dat
hij liever leraar wilde
worden. Het horeca-
bloed kruipt waar het niet
gaan kan want inmiddels
is Kees restaurantmanager
bij hotel Greenside en heeft hij
een eigen cateringbedrijf.
inrichten. Maar ja, dat krijg je toch.
Mijn ouders doen trouwens nog
wel veel in het hotel.' Boschrand
staat sinds 2000 te koop. Desiré:
'Als mijn ouders er helemaal mee
stoppen, willen wij niet verder. Juist
omdat ze nu nog zo veel doen. Dan
gaat het werk te veel ten koste van
ons gezin en dat willen we niet.'
Het is met zo dat ze nu geen plan
nen meer maken voor het hotel.
Desiré: 'Volgend jaar willen we de
bar opknappen. Het hotel staat al
enige tijd te koop en zo'n vaart zal
het met lopen.'
Ze hebben de moeilijkste jaren ach
ter zich liggen. Wil: 'De verbouwing
was een heel drukke tijd.' Tegen
woordig heeft Desiré een vrije dag.
'Ik ben op woensdag vrij. Dan zijn
de jongens 's middags thuis. Ook
ben ik begonnen met volleyballen.
Dat was vroeger niet denkbaar.'
Voordeel is dat ze personeel heb
ben waaraan ze veel kunnen over
laten. 'De sfeer is goed. We staan
allemaal op gelijke voet met elkaar.
De bar kunnen we 's avonds gerust
aan het personeel overlaten. We
hoeven niet meer te blijven totdat
die sluit.' Ondanks dat het werk
soms zwaar is, is het hotel hun
passie. Desiré: 'Het geeft een goed
gevoel als je het druk hebt gehad,
maar dat het je toch is gelukt om
alles af te krijgen.'
Jos en Paul Bakker achter het scorebord tijdens het dorp tegen dorptoemooi v
Loslaten
Haar ouders hebben er geen pro
blemen mee het hotel los te laten.
'Soms vindt mijn vader het lastig
dat we het naar onze eigen smaak
Nog twee dagen en dan is het Valentijnsdag. Een dag waarop
je aan mensen om wie je geeft extra kunt laten blijken wat
ze voor je betekenen. Op deze pagina vier interviews
met mensen die een bijzondere band met elkaar
hebben. De tweeling Jos en Paul Bakker is
onafscheidelijk, het koppel Wil en Desiré
Wassenaar runt hotel Boschrand, Cock
in Ina Eschweiler steunen hun zoon
en topzwemmer Sverre door dik
en dun en de zussen Louise
en Chantal van Benne-
kom hebben samen
een kapsalon.
Zelfs op hun vrije dag zoeken de ruimt Louise haar rommel soms niet
zussen Louise (32) en Chantal (27) op. Chantal: 'Dan zeg ik tegen haar
van Bennekom elkaar op. Samen je hebt er weer een mooie troep van
hebben ze kapsalon Talou en daar
werken ze vijf dagen per week. Op
maandag is de kapsalon geslo
ten en dan schaatsen ze met hun
ouders in Alkmaar.
baan in Alkmaar.
De druppels, zo worden de twee
lingbroers Jos en Paul Bakker (48)
ook wel genoemd. Ze zijn bijna
altijd bij elkaar. Waar Jos is, is Paul
en andersom. Voetbal is hun grote
hobby en daar besteden ze weke
lijks vele uren aan.
Het had niet veel
gescheeld of de
tweeling was op
twee verschil
lende dagen jarig
geweest. Jos zag
om 22.30 uur het
levenslicht, Paul
pas om 23.45 uur.
Jos: 'Volgens mij
wist onze moeder
niet dat ze in ver
wachting van een
tweeling was.' Ze groei
den op aan de Maaike-
duinweg, waar hun vader
een bloembollenkwekerij
had. Paul werkte daar totdat
hun vader in 1994 overleed.
'Toen ben ik bij De Bolder aan de
slag gegaan. Ik pak vloerplaten in.
Het is afwisselend werk en ik heb
leuke collega's. In augustus werk ik
er alweer twaalf-en-een-half jaar.'
Jos vierde twee jaar geleden dat hij
25 jaar in dienst was bij de gemeen
te. 'Ik doe administratief werk en
beheer het archief. Soms doe ik wat
op de computer.'
Paul woont bij zijn moeder aan de
Sluyscoog. Jos woont aan het Pater
Witteplem. Daardoor zien ze elkaar
niet iedere dag. maar wel bijna. Alle
bei spelen ze in het G-team van Texel
'94. Het team traint op maandag-
Hij heeft alle wedstrijdverslagen van
het team ingeplakt, zo ook van de
wedstrijd waarin hij scoorde. 'Kijk',
dat was op 6 februari 2005.' Na
afloop wordt er niet nagepraat over
de wedstrijd. 'Als we een uitwed
strijd hebben, is daar helemaal geen
tijd voor. Dan moeten we weer terug
naar de boot.'
Live voetbal
Buiten het G-voetbal zien ze elkaar
ook veel. Jos: 'Als er op dinsdag
avond live voetbal op televisie is,
nodig ik Paul uit om bij mij te komen
ik alle voetbaluitslagen.' Naast het
voetbal heeft het duo nog meer
interesses. Ze fietsen ieder jaar de
Fietsdriedaagse en houden van fan
faremuziek. Jos: 'Als KTF of DEK
moet spelen, gaan we altijd wel even
kijken. Excelsior speelt in Oosterend.
Dat is te ver weg want we moeten
alles op de fiets doen.' Eigenlijk zijn
de broers overal te vinden waar wat
te beleven valt. 'Afgelopen zomer
zijn we naar Oudeschild gegaan tij
dens het TESO feest. Ook gaan we
altijd naar de autocross. Vroeger
deed onze schoonzus, Cora, mee.
Niet alleen de zussen, ook hun man- naar de ijs-
nen zien elkaar dagelijks. Zij wer- Louise: 'Onze vader schaatste daar avond en heeft iedere zaterdag een
ken bij Zijm en Blonk. Louise: 'We
Ze. zouden de kapsalon niet met
iemand anders kunnen runnen.
Louise: 'We zijn niet alleen zussen,
maar ook beste vriendinnen. Je kent
elkaar zo goed en kunt alles zeggen.
Als hier iemand anders werkt, houd
je je toch meer in.' In hun jeugd had
den ze niet kunnen denken dat ze
zo'n hechte band zouden krijgen.
Louise: 'We hadden vaak ruzie. Zij
speelde altijd de baas.' Door het
stappen werd het beter. Chantal:
'Op een gegeven moment gingen
de groepen waarmee we uitgingen
samen naar De Koog. Toen is het
goed gekomen tussen ons.'
Dat Chantal kapster werd. stond van
jongs af aan al vast. Totdat Louise
ging stagelopen als kapster en ook
besloot in het kappersvak te gaan.
Chantal: 'Toen wilde ik niet meer.
Dierenarts leek me' wel wat totdat ik
erachter kwam dat je daarvoor lang
naar school moest. Toen besloot ik
toch weer kapster te worden.' Voor
ze een eigen zaak begonnen, werkte
Louise bij de inmiddels verdwenen
haarstudio Binnenburg in Den Burg
en Chantal bij kapsalon Corinne in
Oudeschild. Louise: 'Chantal had het
er altijd al over samen iets te gaan
beginnen, maar ik twijfelde. Totdat
ik op een gegeven moment dacht
waarom ook niet.' Ze gingen op zoek
naar een bedrijfsruimte. Die vonden
ze aan de Bernhardlaan. Chantal:
'Het hele pand is van mijn schoon
ouders. Zij hebben het installatiebe
drijf Zijm Blonk. Wij mochten deze
ruimte gebruiken.'
Kapsalon Talou opende op 14 sep
tember 2002 haar deuren. Inmiddels
heeft de muur een nieuwe verflaag
gekregen, maar verder is er niet veel
veranderd. Aan werkoverleg doen
ze niet. Louise: 'We moeten eigenlijk
een calamiteitenplan hebben, maar
als er brand is, gooien we wel een
stoel door het raam.' Het sterke
punt van Chantal is volgens Louise
dat ze niet bang is om iets te doen.
'Ze zal sneller dan ik een felle kleur
gebruiken.' Een goede eigenschap
van Louise is volgens Chantal het
contact met klanten. 'Zij onthoudt
alles.' De dames hebben ook min
der sterke punten. Zo praat Chantal
behoorlijk hard aan de telefoon en
gemaakt. Ik ruim het niet op, dat
moet ze zelf doen, maar ik zal haar
ook niet op haar donder geven.'
Vanzelfsprekend knippen de zussen
eikaars haar. Chantal: 'Je durft meer
bij elkaar. Zo had ik het eens fluores
cerend oranje. Toen heb ik Louise de
volgende dag wel gebeld of ze het
opnieuw wilde verven want het was
geen gezicht.'
zijn zelfs weieens met z'n vieren op
vakantie geweest. Naar Center Pares,
maar ook naar Turkije en Tenerife.' Ze
gaan ook apart op vakantie. Chantal:
'Dan bellen we trouwens wel even
met elkaar om te horen hoe het is.'ln
hun vrije tijd schaatsen ze. Chantal:
'Toen ik net kon lopen, kreeg ik al
schaatsen onder gebonden.' Sinds
drie jaar gaan ze iedere maandag
altijd met mannen, maar nadat hij
een nieuwe knie kreeg, durfde hij
niet meer zo goed. Toen hebben wij
aangeboden met hem mee te gaan.
Dat gaat er wat rustiger aan toe dan
met die mannen. Onze moeder gaat
inmiddels ook mee.' De zussen heb
ben nog een broer: Etienne. Wordt hij
soms met gek van de twee? Louise:
'Nee hoor, hij woont trouwens vlak
bij de kapsalon, aan de rotonde.
Zijn kinderen komen hier regelmatig.
Maar hij heeft wel meer zijn eigen
leven.'
wedstnjd. Daar zijn ze altijd bij, tenzij
er een Europees of wereldkampioen
schap schaatsen op televisie is. Dan
moet Paul verstek laten gaan. 'Ik
vind schaatsen ook een heel leuke
sport. Als dat op televisie komt, wil
ik dat zien. Ik hou alle uitslagen bij.'
Paul is aanvaller in het voetbalteam
en Jos verdediger. Eén keer nam
Jos de positie van zijn broer in. 'Paul
was er toen niet en er ontbraken
meer spelers. Ik moest toen aanval-
kijken.' Op woensdag- en donder
dagavond zien ze elkaar niet Paul
speelt op woensdag zaalvoetbal met
het vijfde team van Texel '94. Ook op
donderdagavond is er voetbal in de
zaal en gaat Paul kijken. De broers
treffen elkaar weer op vrijdagavond
als ze allebei grensrechter zijn bij het
zaalvoetbal. 'We vlaggen samen voor
de teams Mantje 1 en 2, Oosterend
1RAB 1 en 2 en De Krim 3. We heb
ben van Mantje shirts gekregen met
onze naam zodat we er een beetje
professioneel bijlopen', vertelde Jos.
Naast hun taak als grensrechter, zijn
ze tijdwaarnemers bij het familiezaal-
voetbaltoernooi, het dorp tegen dorp
toernooi (zowel bij het toernooi voor
alle leeftijden als vanaf veertig jaar)
en het Mantje toernooi waar ze ook
grensrechter zijn.
In het weekend eet Jos bij zijn moe
der en Paul. Zondag is een drukke
Ze maken ieder jaar een busreis.
Vong jaar naar Noorwegen. Jos: 'We
gaan altijd met reisbureau Hippo
in Hypolytushoef. Dat is leuk, want
er gaan vaak bekenden mee. Daar
krijgen we dan weer verjaardags- en
kerstkaarten van.'
De meeste mensen zullen de twee
ling herkennen door de vele collectes
die ze ieder jaar lopen. Het Nationaal
Epilepsie Fonds, de Hersenstichting,
de Algemene Nederlandse Gehan
dicapten Organisatie, het Nationaal
Fonds Kinderhulp, de Reumaver
eniging, allemaal kunnen ze op de
inzet van de broers rekenen. Voor
het Fonds Gehandicaptensport gaan
ze gezamenlijk op pad. Paul: 'Dat
vinden wij een heel belangrijke col
lecte. We lopen in De Koog. De Waal
en soms ook in Den Hoorn We gaan
overal langs, ook in het buitenge
bied. Altijd tussen 18.00 en 20.00
dag. Jos: 'We gaan om kwart voor uur want dan zijn de meeste mensen
elf naar de dienst van de katholieke
kerk in Den Burg. Daarna gaan we
bij onze moeder lunchen, 's Mid
dags kijken we bij het eerste team
van Texel '94 of van De Koog De
spelers van het G-team geven iedere
week bij toerbeurt een wedstrijd-
thuis. Als iemand er met is, gaan
we later terug.' Ook voor de Grote
Clubactie gaan ze langs de deuren.
Jos: 'Schrik met, maar Paul heeft
vorig jaar maar liefst duizend loten
verkocht.' Daar had Paul een hoop
werk aan. 'Niet iedereen betaalt via
verslag op Radio Texel. Paul: 'Dat de bank. dus daar moet je langs om
vind ik prachtig om te doen. Ik ben
nooit zenuwachtig.' Na het verslag
len en scoorde ook nog. Het enige gaat Jos snel naar huis. 'Dan zet ik
doelpunt dat ik ooit heb gemaakt.' de radio aan. Om 17.00 uur weet
het geld op te halen.' Ze vinden het
collecteren leuk werk. Paul: 'Vroeger
ging ik altijd met bloembollen langs
de deuren. Ik ben het gewend.'
Chantal knipt het haar van zus Louise met w
e kapsalon Talou runt.
(Foto Sfana
Iedere zaterdag zit Cock of Ina
Eschweiler om 6.00 uur in het
Sloterparkbad in Amsterdam voor
de training van hun zoon Sverre.
Op dinsdag-, woensdag- en don
derdagavond halen en brengen ze
hem naar de boot en op dinsdag
ochtend gaan ze met hem mee
naar Calluna waar hij vanaf 7.00
uur zijn baantjes trekt. Daarnaast
zijn er op zondag vaak wedstrij
den. Meestal in Noord-Holland,
soms ook verder weg, maar ze
doen het allemaal graag. Ina: 'Als
je kind ergens goed in is en hij
vindt het leuk, wil je hem in staat
stellen nog beter te worden.'
Het zag er tijdens de eerste zwem
lessen van Sverre niet naar uit dat
hij zou uitgroeien tot een topper. 'Hij
heeft twee jaar over zijn A-diploma
gedaan. Hij verstond het kunstje
gewoon met, maar toen hij een
maal zijn A-diploma had. duurde
het slechts een maand voor hij ook
zijn B-diploma kreeg', vertelt Cock.
Sverre ging bij de zwemvereniging
en daar bleek dat hij goed was.
Hij won clubwedstrijden en werd
door zwemvereniging Hoorn uitge
nodigd wedstrijden voor deze club
te zwemmen. Trainen deed hij nog
op Texel totdat hij twee jaar geleden
door zwemvereniging Zeemacht
in Den Helder werd uitgenodigd
om daar te komen trainen. Cock:
'Daardoor is hij echt met spron
gen vooruit gegaan. Zijn trainer is
heel enthousiast en dat helpt. Je
kunt wel in je eentje met schema's
trainen, maar dat werkt toch min
der goed. Bovendien trainen ze in
een ploeg en verbeteren ze elkaar
daardoorAls Sverre in Den Helder
traint, wordt hij door zijn ouders
naar de boot gebracht en stapt hij
in Den Helder bij een werknemer
van RAB in de auto die in Juliana-
dorp woont. Zij zet Sverre af bij het
zwembad en zijn trainer brengt hem
na de training weer terug naar de
boot. Sponsors heeft hij met. 'Toen
Op vrijdagavond gaat Cock of Ina
mee met Sverre naar Amsterdam.
Ze overnachten bij de moeder van
Ina of in een hotel. Dan gaat om 5.00
uur de wekker en zitten ze om 6.00
uur in het zwembad. Ina: 'Dat is met
dramatisch hoor. Er zitten ouders
Cock en Ina Eschweiler steunen hun zt
FtAB nog met een busje naar de
boot reed. mocht hij mee. Hij mag
gratis trainen in de sportschool en
ook zwembad Calluna steunt hem.
Hij mag er gratis zwemmen en als
er ergens een vrij uurtje is, wordt hij
gelijk gebeld.' Ook de OSG werkt
mee. 'Hij mag opdrachten later inle-
slag op het Nederlands kampioen
schap. Hij moet het vooral van zijn
techniek hebben. Sverre: 'Ik ben
een kop kleiner dan andere jongens.
Ik hoop dat ik nog groei. Ook mijn
keerpunten kunnen beter. Die heb
ik mezelf aangeleerd.' Cock en Ina
verbazen zich tijdens wedstnjden
over andere ouders. 'Die hoor je
dingen naar hun kinderen schreeu
wen, dat is niet normaal. Zo zijn wij
niet. Sverre is zelf heel gedreven
en we dwingen hem nergens toe.'
Sverre beseft zich dat hij van geluk
mag spreken met zulke ouders. 'Het
is bijzonder wat zij voor mij doen.
Sommige ouders van andere jon
gens op de club doen lang niet zo
veel voor hun zoon.'
Morten
Sverre heeft nog een oudere broer,
Morten, die er in het begin moeite
mee had dat zijn ouders zo veel tijd
in Sverre staken Ina: 'In het begin
gingen Cock en ik overal samen
mee naar toe Morten zat dan altijd
alleen thuis. Dat vond hij met leuk en
sindsdien gaat één van ons mee.'
Morten studeert aan het CIOS in
Heerenveen. Sverre: 'Eigenlijk is hij
in alle sporten goed, maar hij heeft
geen prestatiedrang.' Bij de belang
rijke wedstrijden van Sverre gaat
Morten kijken, maar hij vindt het
mets aan om een hele ochtend bij
een zwembad te zitten Cock: 'Hij
vindt het leuk om naar zijn broertje
uit heel Noord-Holland. Meestal te kijken, maar de wedstrijden waar-
gebruiken we de tijd om dingen af in Sverre niet meedoet, interesseren
■e kunnen, foto
te spreken en te regelen.' Ze zijn om
9.30 uur weer in Den Helder om de
boot naar Texel te nemen. Ook naar
Calluna gaan ze altijd rnee. Cock: 'Ik
heb zelf altijd gezwommen en aan
waterpolo gedaan. Ik vind het leuk
veren, hoewel Sverre daar liever om te kijken.' Al dat trainen levert
geen gebruik van maakt, en ook wat op, want Sverre eindigde als
over gymlessen valt te praten.' zevende op de honderd meter vrije
hem met. Bovendien heeft hij het
druk met zijn eigen onderneming,
een teambuildingsbedrijf op Texel.'
Thuis wordt met nagepraat over
wedstrijden. Cock: 'Alleen over de
organisatie. Wie Sverre naar de boot
brengt, wie er gaat koken, maar niet
over hoe hij zwemt. Hij neemt toch
niets van me aan.'
