'Jongens die willen varen, houd ie toch niet tegen'
Sam van der Slikke zegt
na 45 jaar visserij vaarwel
Eén gemeente voor behoud identiteit'
TEXELSE g COURANT
Plannen voor kerk Peperstraat nog onduidelijk
Bijeenkomst over De Nederlanden
Artsen tijdens
de feestdagen
Typediploma
Finalewedstrijd
De Graafbokaal
Meierblis
Certificaat voor cursisten theologie
Hij was nog net geen veertien toen hij de schoolbanken ont
vluchtte en op de kotter van 'ome' Piet Vlaming aanmonster
de. Een week zou hij mee, om te zien of de visserij iets voor
hem was. De week werd een maand en de maanden werden
jaren. Sam van der Slikke bleef varen, tot afgelopen week,
toen hij na bijna vijfenveertig jaar voor het laatst de haven van
Oudeschild binnenliep.
Zijn laatste week op zee, in de stuurhut van de TX68.
De op Oost geboren Sam van der
Slikke is een visserman in hart en
nieren. In zijn huiskamer aan het
Paelwerck in De Mars, waar foto's,
schilderijen, boeken en uiteenlo
pende snuisterijen naar zee verwij
zen, zit hij rondom in de fotoalbums.
Van alle kotters waar hij ooit op
voer, heeft hij een tastbare herin
nering. Maar ook de andere sche
pen van de Texelse vloot hebben
weinig geheimen voor hem. 'Het
boek dat Van Empel, Hoogerheide
en Reij over de boerderijen hebben
geschreven, zou ik over de vis
serij op het eiland kunnen maken.
Vanaf 1927, toen de eerste stalen
kotter werd gebouwd, heb ik van
de hele vloot de gegevens kunnen
achterhalen, óók wat er later van die
schepen is geworden. Dat is leuk
als je mensen spreekt die een schip
hebben dat ooit voor de Texelse
visserij is gebouwd. Vaak kan ik nog
foto's laten zien uit de tijd dat ze
nog in functie waren. Moet je ze dan
zien kijken...'
Om het zijn interviewer gemakkelijk
te maken, begint Van der Slikke in
dicteertempo en in chronologische
volgorde alle schepen op te noe
men waarop hij heeft gevaren. Zijn
loopbaan begon in 1963, een paar
weken voordat hij veertien werd. 'Ik
had zo'n verschrikkelijke hekel aan
school. Mijn moeder moest me er
al die jaren elke ochtend naar toe
duwen. En als ik er was, deed ik
niets anders dan kattekwaad uit
halen. Tot mijn vader zei: a/s je niks
wil, moet je maar gaan werken. In
de grote vakantie stuurde hij me
naar Oudeschild om er laarzen en
een oliejas te kopen. Op rekening
van de TX12. Die was van hem, mijn
vader was garnalenvisser.'
De jonge Van der Slikke kon kie
zen uit diverse mogelijkheden. De
bloembollenteelt lokte hem niet.
Wél aantrekkelijk was het aanbod
van zijn oom Henk Beumkes, die vis
ving voor de onderzoekers van het
Zoölogisch Station in Den Helder
(de voorloper van het NIOZ) en een
knechtje mocht aannemen. Maar
toen kottervisser Piet Vlaming, een
oom van zijn vader, hem vroeg als
invaller mee te gaan met diens TX11
Deo Volente, hoefde Van der Slikke
met lang na te denken. 'Kun je een
beetje koken?, vroeg hij. Ach, dat
zal wel gaan, antwoordde ik.' Eerlijk:
'Dat was niet zo'n moeilijke keuze.
De verdiensten op de kotter waren
een stuk beter dan bij het Zoölo
gisch Station. En je vaart toch ook
om geld te verdienen.'
Hij zou een week mee, maar toen
de vakantie erop zat, voer Van der
Slikke er nog en stond hij voor een
dilemma. 'In die tijd mocht je na
acht leerjaren van school, maar dan
moest je wel veertien zijn. Ik zat toen
net een jaar op de vissenjschool.
Omdat ik pas op 17 september jarig
was, moest ik eigenlijk nog een paar
weken naar school. Ome Piet vond
het niet nodig. Blijf toch bij mij, zei
hij. Je leert bij mij in een halfjaar net
zoveel als in drie jaar op school. Ik
zet je niet op de loonlijst en geen
haan die er naar kraait. Hij kreeg
gelijk. Ik bleef bij hem tot septem
ber 1967.' Grijnzend: 'Dat was een
lange week.'
Nadat hij een jaar lang op de TX10
had gevaren, besloot Van der Slik
ke tot veler verrassing toch weer
naar school te gaan. 'De TX10 en
de TX11 waren van dezelfde reder.
Beide schepen werden verkocht en
vervangen door een nieuwe TX11,
die werd gebouwd bij scheepswerf
Visser in Den Helder. Toen dui
delijk werd dat er voor maar één
schip bemanning nodig was, heb
ik gezegd: maken jullie je over mij
maar niet druk, ik ga terug naar
school, mijn stuurmanspapieren
halen. Dat kon in een jaar. Tja, ik
was wat ouder en wijzer dan een
paar jaar ervoor.'
Van 1968 tot 1970 voer Van der
Slikke op de TX32 van de gebroe
ders Vlaming, waarna hij de kans
kreeg over te stappen naar de TX17
van Jan 'van Toon' van der Vis. 'Het
was de tijd van de schaalvergroting
en Jan van Toon, die zeer voor
uitstrevend was, zag dat dat heel
goed. Net als Wim Boom liet hij een
grote Veronica-kotter verbouwen.
Die waren van de gebroeders Ver-
weij geweest, eigenaren van Radio
Veronica. Met motoren van wel 660
PK. Dat was enorm, in die tijd. Ja,
als knecht moest je zorgen dat je
op een goede kotter voer. Op een
goede kotter zijn de vangsten beter
en dus ook de verdiensten.'
Een paar jaar lang ging het de
kottervissers voor de wind, tot de
oliecrisis in 1973 de brandstofprij
zen opdreef, waarna de overheid
bovendien een eerste vorm van
vangstbeperking instelde. Van der
Slikkes baas speelde op de situ
atie in door nog maar één schip (de
TX63) te gebruiken voor het vangen
van platvis en de TX17 in te zetten
voor rondvis. 'Voor die vorm van
vissen golden nog geen beperkin
gen. Maar het was mijn soort visserij
met. Ja, hoe moet ik dat uitleggen?
Je werkte met kwetsbaarder netten,
ving goedkopere vissen. Het was
gewoon mijn soort visserij niet.'
Zijn liefde voor het vak ten spijt,
speelde Van der Slikke halverwege
de jaren zeventig met het idee de
zee vaarwel te zeggen en een baan
aan de wal te zoeken. Bijna kwam
het echt zover. 'Ik kon bij de Ver
enigde Schilders aan de slag, in een
combinatie van werken en leren.
Dat leek me wel wat, want ik schil
der graag en ik kan het ook aardig.
Maar toen bijna alles rond was, bel
den ze me dat de vooruitzichten in
de bouw niet zo goed waren en dat
ik waarschijnlijk in de winter in de
WW zou belanden. Nou. daar had
ik geen zin in. Ik heb toen besloten
toch maar te blijven varen.'
Dat ook knechten honkvast kunnen
zijn, bewijst Van der Slikke, die in
1977 in dienst van de firma P. van
der Vis Azn. en Zonen trad en zijn
werkgevers (eerst Theo, later Pie-
ter-Aris) sindsdien altijd trouw bleef.
Al die jaren voer hij op de TX68. 'Ik
heb het er altijd goed naar mijn zin
gehad. Natuurlijk, overal is wel eens
wat. In de visserij ben je altijd onder
extreme omstandigheden aan het
werk. Dat is niet te vergelijken met
een baan aan de wal. Je hebt voort
durend slaaptekort en bent altijd
moe. Als er dan een net kapot gaat
of de giek buigt krom, dan wordt er
wel eens wat lelijks gezegd. Maar
ik heb altijd bij goede schipper/
eigenaren gevaren.' Dat was geen
uitgemaakte zaak: 'Sommigen voe
len zich schipper naast God, die
vinden dat ze met niemand iets te
maken hebben. Dat heeft me altijd
verbaasd: de hele samenleving is
veranderd, maar in de visserij is de
verhouding tussen bazen en opva
renden nog steeds vrij traditioneel.
Maar gelukkig heb ik nooit iets te
klagen gehad.'
Van der Slikke heeft veel zien ver
anderen. 'De omstandigheden zijn
er een stuk beter op geworden.
De eerste kotter waarop ik voer,
was in 1947 gebouwd. Daar stond
ik te koken op een plattebuiska-
chel. Later kwam er een oliekachel,
ik zie nog dat Bakkers Ijzerhan
del dat ding kwam brengen. We
aten en sliepen in het achteronder.
Het was een hele verbetering dat
we later in de kombuis aten. Toen
hoefde ik tenminste niet meer met
een pan kokend hete gehaktballen
het hele schip over. Tegenwoordig
heb je douches, televisie, compu
ter, mobiele telefoons. Sommige
bemanningsleden staan dagelijks in
contact met vrouw en kinderen. Ik
met, hoor. Ik vind dat niet nodig. Als
je vroeger de touwen los gooide,
was je overal los van. Zo voelde dat
ook, je was onafhankelijk.'
Veranderd is ook de sfeer. 'Het
klinkt misschien wat ouwelullig,
maar de gezelligheid van vroeger
is weg. Vooral de haringvisserij was
prachtig. Wekenlang lag je voor de
mond van de Westerschelde, omdat
daar de meeste haring zwom. Texe
laars, Urkers, Katwijkers, Wierin-
gers, iedereen ging die kant op
en had Breskens als thuishaven.
Als de haring naar zuidelijker water
zwom, gingen we mee. Nu zie je
van maandag tot vrijdag niks anders
dan water en lucht, maar toen zocht
je iedere dag de kant om de vangst
weg te brengen. En als het wind
kracht 7 of 8 werd, was het al geen
weer om te vissen en gingen we bij
elkaar een bakkie doen. Prachtige
tijden. Je moet ook bedenken dat
we thuis niet op vakantie gingen.
Nooit. Nou kwam ik plotseling in
IJmuiden, Scheveningen, Breskens,
Zeebrugge, Oostende, Grimsby in
Engeland. De meest zuidelijke haven
was die van Boulogne. En toen we
later met de boomkor visten, was ik
geregeld een weekend in Helgoland
in Denemarken. Je kwam op plaat
sen waar je nooit was geweest.'
Na bijna 45 jaar vissen, ging de
inmiddels 58-jarige Van der Slikke
vorige week voor het laatst naar
zee. 'Jaren geleden werd me al
gevraagd of het niet tijd was van het
leven te gaan genieten. Dat vond
ik onzin. Ik hield van mijn werk en
genoot ook als ik niet thuis was.
Dat ik nu toch ben gestopt, heeft
te maken met een saneringsregel
voor oudere vissers waarvan ik nog
gebruik kon maken. Ik ben gezond
en heb het nog naar mijn zin, maar
er zitten veel veranderingen aan te
komen. Mijn werkgever, Pieter-Aris
van der Vis, gaat samen verder met
Cor Daalder van de TX45. Ze wil
len overschakelen op pulsvisserij, in
combinatie met de sumwing. Ik ben
er vanaf het begin van de boom-
korvisserij bij geweest en heb deze
vorm van vissen helpen ontwikke
len. Ik heb geen zin meer opnieuw
te beginnen met leren en experi
menteren. Het is mooi geweest.'
Over de toekomst van de visserij is
Van der Slikke maar matig optimis
tisch. 'De visserij was vroeger een
vrij beroep. We voelden ons onaf
hankelijk, op een vrije zee, en zo
gedroegen we ons ook. Van regels
trokken we ons zo weinig mogelijk
aan. Soms kwamen er ambtenaren
aan boord om ons te controleren.
Als ze weg waren, dan scholden we
op ze. Wat hadden we met die lui te
maken? Laat ze barsten... Tegen
woordig word je helemaal gek van
de regels. En dan worden we 'ook
nog geregeld ingehaald door de stij
gende olieprijzen. We doen er alles
aan de energiekosten te drukken.
We hebben de PK's teruggebracht,
hoogrendementsschroeven in de
schepen gebouwd, cruise control.
Nu wordt weer gewerkt aan pulskor
ren, de sumwing. Maar iedere keer
als we iets hebben uitgevonden,
wordt de olie weer een paar dollar
per vat duurder. De ontwikkelingen
gaan te snel om bij te houden. Dat
maakt het wel erg moeilijk. De onze
kerheid is groot.'
Zonder aarzelen zou hij zijn leven*
overdoen, als hij de kans kreeg.i
Maar welk advies geeft hij een
schooljongen die graag visserman
wordt? Van der Slikke aarzelt. 'Mijn
zoon is begonnen als visser en
ging toen naar het NIOZ om op de
Pelagia te varen. Nu is hij toch weer
terug in de visserij, omdat hij er niet
buiten kon. Ik denk niet dat het ver
standig is.' Hij zwijgt. 'Hij verspeelt
toch een mooi pensioen.' Opnieuw
valt hij stil, om te vervolgen met:
'Maar ik heb het hem niet afgera
den. Jongens die willen varen, houd
je toch met tegep. Dat weet ik zelf
maar al te goed.'
Joop Rommets
■r tijdens de vlootshow
TX11. Op de achtergrond vaart de TX12, die van zijn vader was.
Al enige tijd ligt de gereformeerde
kerk in de Peperstraat in Oos
terend er verlaten bij en raakt
het terrein overwoekerd. Stich
ting Woontij gaf eerder aan dat
een gat tussen de begroting van
Woontij en de kosten voor de
aanbesteding de bouw van zeven
woningen onmogelijk maakte.
Hierin lijkt voorlopig geen veran
dering te komen.
Volgens directeur Jan van Andel
van Stichting Woontij wordt er nog
steeds druk gezocht naar oplossin
gen om met woningbouw te starten.
De mogelijkheid Europese subsidie
Dertien cursisten van de cur
sus Theologische Vorming voor
Gemeenteleden (TVG) sloten
woensdag hun driejarige studie
af. Als bewijs van deelname ont
vingen zij een certificaat.
De cursus TVG begon drie jaar gele
den met negentien cursisten, waar
een minimum van acht was gesteld.
De cursus had van het begin af aan
een Texels tintje. Niet alleen werden
de vakken voor het merendeel door
de Texelse predikanten gegeven,
ook vormden de deelnemers met
hun verschillende achtergrond een
kleine oecumene.
De cursisten gingen aan de hand
van een groot aantal vakken op zoek
naar de achtergronden en uitgangs
punten van het christelijk geloof.
De kernvakken handelden over het
Oude en het Nieuwe Testament, de
kerkgeschiedenis, geloofsvragen,
ethiek en praktische theologie. De
toegevoegde vakken variëren per
cursusplaats, maar richten zich in
de meeste gevallen op wereldgods
diensten, spiritualiteit, Jodendom
en met-westerse theologie. TVG is
een initiatief van de Protestantse
Kerk in Nederland, de cursus is toe
gankelijk voor iedereen. Een bijzon
dere vooropleiding is niet vereist.
te krijgen en hierdoor de exploita
tiekosten te drukken, blijkt met tot
de mogelijkheden te behoren. Dat
is al onderzocht. In principe liggen
nu alles weer open. Ook opties als
alleen het bouwkundig in optimale
staat brengen van het gebouw val
len daaronder.' Van Andel beseft
dat de situatie lang duurt en dat er
voor de festiviteiten rondom Ooste
rend Present een oplossing bedacht
moet worden. Bij de straatcom
missie van de Peperstraat maken
ze zich daar niet druk over: 'We
hebben goed overleg en er is ons
toegezegd dat het plein voor de
kerk begaanbaar wordt gemaakt
het lidmaatschap van een kerk is
niet vereist.
De geslaagden zijn: Jan Oosterhof,
Jan Brouwer, Karen Keijser, Henk
Keijser, Sia Smit, Ank van Putten,
Marjan Nicolay, Vrony Mosk, Roel
Klaasen, Lia Eldering, Tiny Drijver,
Wieb de Boer, Roel Klaasen, Jan
Oosterhof en Roelie Struick
Bij voldoende belangstelling gaat in
september een nieuwe cursus van
start. Aanmelden kan bij Fred van
Helden, tel. 318963, e-mail vanheid
endernederlanden@hetnet.nl.
De Texelse huisartsen zijn tijdens
de komende feestdagen bereikbaar
via de Centrale Huisartsenpost, tel.
321143. Dit geldt voor Koningin
nedag, Hemelvaartsdag en tweede
pinksterdag. Op vrijdag 2 en maan
dag 5 mei zijn de huisartsen op de
gewone wijze te bereiken. In ver
band met de te verwachten drukte
in de meivakantie is het raadzaam
tijdig de arts te raadplegen voor her
halingsrecepten en langer bestaan
de klachten. Daarmee komt tijd vrij
voor spoedeisende gevallen.
en het eventuele bouwmateriaal zo
dicht mogelijk tegen de kerk aan
wordt gezet en dat daar schotten
voor komen te staan', legt June
Meerman namens de commissie
uit. De commissie heeft er vertrou
wen in dat er tijdens Oosterend
Present geen hinder van eventu
ele bouwwerkzaamheden zal ont
staan. Het verminderde budget van
Woontij is te danken aan landelijke
maatregelen waardoor Woontij ven
nootschapsbelasting moet betalen
over haar activiteiten en geld moet
afdragen voor de veertig landelijke
Vogelaar probleemwijken.
Bij instituut Typotex zijn de vol
gende kandidaten geslaagd voor
het typediploma: Meivin van der
Maden, Brittany Polman, Sandor
Pool en Lijon Zwaan. Zij werden
door mevrouw Chavonnes-opgeleid
volgens de normen van de VSLM.
Anna van der Sluis behaalde een
certificaat.
Een 30 bij 60 meter grote baan
op het buitenterrein van manege
Akenburg vormt zondag het strijd
perk van de finale om de Jaap de
Graafbokaal. Deze menwedstrijd
duurt de hele dag. Tussen 9.15 en
13.00 uur rijden alle deelnemers
een dressuurproef. Van 15.00 tot
17.00 uur staat de vaardigheid op
het programma. Tussendoor is er
pauze en kan het parcours worden
verkend. Wie aansluitend de felbe
geerde bokaal in ontvangst mag
nemen, is nog helemaal de vraag.
Hans Boom heeft na de voorronden
met 189 strafpunten de beste kans,
maar concurrenten Wendy van Elk
(200) en Piet Beers (201) zullen
zich nog niet kansloos achten. Er
komen negentien menners in actie.
Zeventien van hen hebben aan alle
voorronden meegedaan.
Wat ik zeggen wou...
Voordat ik hier woonde, kende ik
het fenomeen meierblis niet. Dat is
alweer heel wat jaren geleden en
toen ik hier net woonde, werd mij
verteld dat het een oude Texelse
traditie is met veel gezelligheid.
Nu kunnen tradities heel leuk zijn
en wil ik zeker niemand een traditie
afnemen, maar ik vraag mij wel af of
dit in deze tijd nog wel verantwoord
is. Zeker als een traditie strijdig is
met andere belangen, zoals klimaat
verandering, zou ik verwachten dat
er op zijn minst een discussie plaats
vindt of hij kan worden voortgezet.
Ik denk dat als men deze traditie wil
behouden men toch minimaal moet
beginnen alleen de minst schade
lijke brandstoffen te gebruiken zoals
onbehandeld (snoei)hout. Dan nog
is het ongunstig voor het klimaat en
milieu, maar acceptabel als traditie-
behoud. Eigenlijk is de boodschap
met betrekking tot bet klimaat niet
Intensievere samenwerking tus
sen de Waddeneilanden moet op
leiden tot één levenskrachtige
Waddengemeente. Alleen op die
manier kunnen de eilanden op
langere termijn hun identiteit en
karakter behouden.
Dat betoogde burgemeester Joke
Geldorp dinsdag tijdens het raads-
debat over de verdere samenwer
king tussen de eilanden. Het was
voor het eerst dat ze die visie ont
vouwde.
Volgens Geldorp zou het tussen
2010 en 2014 tot de vorming van één
Waddengemeente moeten komen,
waarin Texel. Vlieland, Terschelling,
Ameland en Schiermonnikoog als
een soort deelgemeenten functio
neren. Het komen tot één gemeente
'Wat wil je ervoor doen?', maar 'Wat
wit je ervoor laten en opgeven?'
Overigens staat bij iedere toegang
tot de meierblis een bordje met het
verzoek van de gemeente de boel
netjes te houden, maar blijkbaar
vindt niet iedereen dat dat verzoek
voor iedereen geldt.
Omdat ik heel benieuwd was naar
wat er dit jaar weer zoal op de
brandstapels wordt gegooid, ben
ik afgelopen week op drie plaatsen
gaan kijken en zag toch heel veel
rotzooi die er niet thuis hoort. Ik
vond dakbitumen (dat brandt heel
goed, maar geeft zeer schadelijke
gassen af) in Den Hoorn, resten
asbest en gipsplaat (brandt abso
luut niet en hoort er zeker met
thuis) in Den Burg en Oudeschild,
gewolmaniseerd hout (bevat koper,
chroom-- en arsenicum en is zeer
giftig) bij allemaal, tientallen cre-
osootpalen en -balken (zeer ver
ontreinigend bij gebruik en ook bij
verbranden zeer schadelijk voor het
milieu) bij allemaal en diverse plas
tic spullen zoals tuinmeubilair en
huishoudelijke zaken, vooral in Den
Burg. Na de blis lopen op de landjes
zou moeten beginnen met de hui
dige beoogde samenwerking ('een
groeimodel'). Ze noemde de vor
ming van één levenskrachtige Wad
dengemeente de enige manier om
in de toekomst de identiteit en het
bijzondere karakter van Texel en de
andere eilanden te behouden.
Het biedt de mogelijkheid bij hogere
overheden een beroep te doen op
uitzonderingen in verband met de
eilandposities. Als voorbeeld noem
de ze de Waddentoets in landelijke
wet- en regelgeving waar commis
saris van de koningin Ed Nijpels
(Friesland) vorige week voor pleitte
bij het bezoek van Tweede-Kamer
leden. 'We moeten het niet zoeken
in samenwerking met Noord-Hol
land. Daarbij verliest Texel op den
duur zijn identiteit als eiland
Speciaal voor de buren van pro
ject De Nederlanden Natuurlijker
houden Staatsbosbeheer en het
Hoogheemraadschap Hollands
Noorderkwartier dinsdag vanaf
19.30 uur een informatiebijeen
komst in buurthuis Bethel in Zuid-
Eierland.
Gesproken wordt over het effect dat
de plannen met De Nederlanden kun
nen hebben op de waterhuishouding
buiten de duinen. Ook komen de
maatregelen aan bod om mogelijke
negatieve effecten te ondervangen.
In overleg met het Hoogheemraad
schap heeft Staatsbosbeheer het
effect laten doorrekenen dat het
natuurherstel op de waterhuishou-
Binnen het college heeft Geldorp
alleen de steun van wethouder Nico
Kikkert. Hij noemde de intensievere
samenwerking dinsdagavond ook
een manier om de identiteit van
Texel te waarborgen. Hij vond dat
de Eilander Raad op den duur meer
zeggenschap moet krijgen.
Van de wethouders Marian Mer-
kelbach en Peter Bakker mag het
huidige proces worden gestaakt. Zij
hebben er geen vertrouwen meer
in dat het na jaren van praten en
onderlinge onenigheid echt nog tot
intensievere samenwerking komt.
Merkelbach sprak haar bewonde
ring uit voor de vasthoudendheid
van Geldorp. 'Maar ik zie geen
tekenen waardoor er nu iets zou
veranderen en het komen tot meer
samenwerking wel gaat werken.'
ding van de buren kan hebben. De
resultaten van dit onderzoek wor
den tijdens de informatiebijeenkomst
bekend gemaakt. In een smalle
strook langs het gebied lijkt spra
ke van een geringe stijging van de
hoogste grondwaterstand. Door het
plaatselijk aanleggen van een drai
nage kan dit risico worden onder
vangen. Langs de Ruigedijk vervult
de bestaande bermsloot een verge
lijkbare rol, al is mogelijk nog aan
vullende drainage nodig. De Neder
landen Natuurlijker is onderdeel van
een groot natuurherstelproject in de
duinen van Terschelling tot Walche
ren. Dit wordt door Staatsbosbe
heer uitgevoerd met subsidie van het
Europese LIFE-fonds.
Volgens Merkelbach en Bakker!
valt aan samenwerking met andere
gemeenten op den duur niet te
ontkomen, maar moeten de kaarten
niet alleen op de andere Wadden
eilanden worden ingezet. 'Met een
keuze voor de Noordkop kiezen'
we voor bedrijvigheid en ook voor
de kant waar de toeristen vandaan
komen.'
Texel kan als zelfstandige gemeen
te nu nog prima op eigen benen i
staan, maar die situatie verandert
de komende jaren door de toename
van gemeentelijke taken. De andere I
eilanden zijn in feite al te klein om
zelfstandig te blijven, maar hebben
de provincie Friesland een laatste
kans gekregen met intensievere)
samenwerking een gemeentelijke
herindeling te ontlopen.
weer schapen die lekker het gras speelt? Al met al, laat iedereen
eten dat groeit op de plaats waar zijn verantwoording nemen en geen
al die rotzooi brandde en dus de vuilnisbelt maken van de meierblis.
nodige giftroep in de grond kwam. Dan houden we het gezellig.
Lijkt mij toch met echt gezond.
Eri wat denkt u van de jeugd die al Frans van der Reyken,
dagenlang op de diverse locaties Den Burg.
