'Ik stap niet in raad om
op de winkel te passen'
Els de Jager opnieuw naar
Zuid-Amerikaanse bergreus
PvdA'er zet beste beentje voor
Veiling voor Durper jeugdclub
Meer doden dan op Everest en K2 samen'
Krant weg uit centrum Den Burg
TEXELSE j COURANT
DINSDAG 27 JANUARI 2009
Hij stond bij de verkiezingen als
nummer vijf op de lijst van de
PvdA, in theorie dus onverkies
baar. Maar vanavond wordt Nils
Lely toch geïnstalleerd als raads
lid. 'Het was niet mijn doel, maar
nu ze mij ervoor hebben gevraagd,
vind ik dat erg leuk en zal ik mijn
beste beentje voorzetten.'
Velen kennen Nils Lely (46) als muzi
kant, uit de tijd dat hij betrokken
was bij de organisatie van Texelpop
of als docent van OSG De Hoge-
berg. Nu treedt hij als politicus in
de voetsporen van Eric Hercules,
die het als raadslid na zeven jaar
voor gezien houdt. De keus was
niet onlogisch, want Lely draait al
geruime tijd mee in de politiek en
schoof de laatste tijd regelmatig aan
als woordvoerder van de PvdA in de
raadscommissie Welzijn. 'Volksge
zondheid, cultuur en andere onder
werpen op het gebied van welzijn
hebben mijn speciale interesse. Zo'n
verhaal dat Albert Hoven van de
Sportraad hield over de vrijwilligers,
dat spreekt me erg aan. Daar drijft
de maatschappij op. Dat geldt ook
voor de politiek, want dat is ook lief
dewerk oudpapier. Je moet het leuk
vinden. Ik ken de politici en waar
deer ze. Zelf vind ik het belangrijk
om iets tè doen voor de omgeving.
Halverwege de jaren tachtig was ik
via de welzijnsstichting betrokken
bij het vrijwilligerswerk. Bij de orga
nisatie van Texelpop had ik ook te
maken met de politiek en later heb
ik via de jeugdraad met de politiek
Nils Lely volgt Eric Hercules op als raadslid
bij de PvdA. /Foto Bart Koning)
van doen gehad. Zo leer je steeds
meer mensen kennen. Eric kende
ik al vanuit de muziek. Zo rol je er
steeds meer in. Het is jammer dat
hij er mee stopt. Hij is al zeven jaar
bezig, heeft veel kennis en ervaring,
is slim en heeft goed door hoe het
werkt. Daarom is het goed dat hij op
de achtergrond betrokken blijft.'
Toen ik werd gevraagd of ik hem wil
de vervangen, heb ik daar natuurlijk
wel even over nagedacht. Mijn idee
was om deze periode ervaring op te
doen en, als ze dat wilden, daarna
misschien op een verkiesbare plaats
te gaan staan. Nu komt het eerder
dan ik had verwacht, maar dat valt
niet te plannen. Ik heb wat geplust
en gemind. Ik heb mijn baan, een
gezin, de muziek. Dat laatste blijf
ik wel doen, maar op een iets lager
pitje. Ik heb het vooraf natuurlijk
goed met het thuisfront bespro
ken. Het is nog iets meer dan een
jaar tot de volgende verkiezingen.
Mocht het teveel zijn, dan kan ik het
netjes afsluiten. Ik hoef het ook niet
alleen te doen. We zijn een hechte
club en waarderen elkaar. Natuurlijk
verschillen we wel eens met elkaar
van mening, maar we komen daar
altijd redelijk eensgezind uit. We
delen standpunten over veel zaken.
Ik was bij veel raadsvergaderingen
aanwezig en dan hielden we tus
sendoor regelmatig even overleg.
Ik denk daarom niet dat door mijn
komst de ideeën over beleid ineens
drastisch veranderen.'
'Ik stap er niet in om de rit uit te
zingen en op de winkel te passen.
Dan moet je het niet doen. Ik moet
er veel tijd insteken, dus waarom
zou ik het dan niet goed doen?
Als raadslid zit je er voor de Texe
laars. Zeker met al die toestanden
die we de afgelopen tijd hebben
meegemaakt. Je kunt wel gaan zit
ten vitten, maar beter is om te
kijken waar de oplossingen liggen.
Dat kun je ook als oppositiepartij.
Als iemand een goed idee heeft,
moet dat serieus worden genomen.
Je mag elkaar op z'n tijd best de
maat nemen, maar je moet ook
opbouwend en positief zijn. Wat er
allemaal niet kan, dat weten we zo
ongeveer wel. Laten we ook kijken
wat er wél kan. Zeker nu.'
KNRM redt bijna
100 mensen
De KNRM heeft in 2008 in totaal
97 mensen en 2 dieren in veilig
heid gebracht.
Dat blijkt uit cijfers van de redding
maatschappij. De Francine Kroesen
uit Oudeschild, die 30 keer uitvoer,
haalde 68 personen van het water.
De Beursplein uit De Cocksdorp
redde er 20 en de Zalm uit De Koog
9. Die reddingboten kwamen res
pectievelijk 15 en 8 keer in actie. Zij
brachten elk ook een dier in veilig
heid: de Beursplein een hond en de
Zalm de kleine zwaan nabij Oost.
VERVOLG VAN PAGINA 1
Jaarrekening
Standaart: 'Het is wel erg makkelijk
wat Verhoef beweert. Maar als je
de jaarrekening goed bestudeert,
kom je tot een andere conclusie.
Daarin staat namelijk wel degelijk
dat het resultaat van €6,87 miljoen
(geen €7,1 miljoen) over 2007 is
opgebouwd uit €1,95 miljoen (geen
€2,2 miljoen) resultaat uit normale
exploitaties en voor 4,9 miljoen
uit bijzondere baten en lasten. Dit
betreft ruim €3 miljoen voor het
Kanjerfonds, €1,4 miljoen wordt
overgeheveld naar 2008 en €0,43
miljoen betreft met-gerealiseerde
afschrijving van het gemeente
huis.'
Cerrit Koom treedt op als veilingmeester voor de jeugdclub in het Eieriandsche Huis.
Een veiling voor de jeugdclub in
De Cocksdorp heeft zaterdag
avond €2835,- opgeleverd. Er wer
den in totaal 224 kavels geveild.
Inwoners van De Cocksdorp had
den een breed palet aan voorna
melijk huishoudelijke goederen naar
het Eieriandsche Huis gebracht. De
kavellijst vermeldde onder meer
lampen, koelkasten, boeken, stoe
len, videobanden, spelletjes, fietsen
en honderden gaasbakken van Dirk
en Mascha Boon. Er werden ook
diensten aangeboden als avondjes
oppassen, honden uitlaten en auto's
wassen en diverse Cocksdorpers
hadden cake en taart gebakken.
De laatsten verwisselden voor goe
de prijzen van eigenaar. De meeste
spullen werden voor schappelijke
prijzen van een paar euro tot enkele
tientallen euro's verkocht. Topper
was een éénwieler die voor €70,-
werd geveild.
Erwin van der Linde en Gerrit Koorn
traden op als veilingmeesters. Het
was voor hen soms lastig de num
merbordjes van biedende partijen te
lezen, omdat veel publiek achterin
de zaal bleef zitten. Dat werd echter
gecompenseerd door de hoogste
bieders geregeld even met de voor
naam aan te spreken en te vragen
het bordje nog een keer te laten
zien. Het evenement werd goed
bezocht, er waren ongeveer twee
honderd mensen aanwezig.
Sabrina Veldman, die samen met
Esther Kuip de veiling had georga
niseerd, was blij met de opbrengst.
Het geld wordt gebruikt om de
huur van het Eieriandsche Huis op
jeugdclubdagen te betalen en voor
activiteiten met de kinderen.
Els de Jager. 'Ik ben blij dat ik een nieuwe kans krijg.' Joop RommetS
Rob van Gelder overhandigde €2796,50 aan Willem Grisnigt.
Gift booreiland
voor KNRM
Een nieuwe opstapper heeft de
KNRM in De Koog een gift van
€2796,50 opgeleverd.
Het geld kwam van Rob van Gelder
uit De Koog en werd ingezameld
op het booreiland Noble Al White
waar hij werkt als leidinggevende.
Van Gelder, sinds een paar weken
opstapper op proef, haalde het geld
op bij een tombola die op het boorei
land werd gehouden. De opbrengst
daarvan gaat jaarlijks naar een goed
doel. Op voordracht van Van Gelder
werd het deze keer het station in De
Koog. Daarbij speelde het een rol
dat het booreiland momenteel op
Nederlands grondgebied op 75 mijl
van Texel staat. Een jaar geleden
stond de Noble Al White op Engel
se grondgebied en toen werd geld
aan de Engelse reddingmaatschap
pij RNLI geschonken. Van Gelder
overhandigde het geld vrijdagavond
aan secretaris en penningmeester
Willem Grisnigt van de plaatselijke
commissie van de KNRM.
n Jeroen van Hattum werken sinds gisteren op de Spinbaan a
De Texelse Courant is na ruim 121
jaar vertrokken uit het centrum
van Den Burg. Sinds gisteren is
de krant gevestigd aan de Spin
baan in Den Burg bij mediabureau
Langeveld de Rooy.
De redactie van de Texelse Cou
rant zat sinds september 1887 in
het centrum, nadat Willem Lange
veld en Adriaan de Rooij aan de
Parkstraat (waar nu Oosterhof zit)
een drukkerij waren begonnen. Eind
jaren vijftig verhuisde de redactie
naar een nieuw onderkomen dat
achter de winkel aan de Parkstraat
(nu Ben Zegeren) was gebouwd.
Begin 1998 nam de redactie haar
intrek in de voormalige drukkerij
aan de Warmoesstraat, nadat de
rest van Langeveld de Rooy naar
de voormalige drukkerij van Sjef
Brügemann aan de Spinbaan was
verhuisd.
Op aandringen van de toenmali
ge redacteuren bleef de krant in
het centrum achter, zodat mensen
makkelijk binnen konden lopen om
een stukje af te geven. Dat raak
te achterhaald door de opkomst
van internet en email waarmee
veel Texelaars inmiddels stukjes en
mededelingen naar de krant sturen.
De scheiding tussen de krant en de
rest van mediabureau Langeveld
de Rooy werkte ook verwarrend
voor mensen die een advertentie
of een redactioneel stukje kwamen
brengen en menigmaal aan het ver
keerde adres stonden.
Hoofdredacteur Gerard Timmerman
verwacht dat het even wennen zal
zijn dat de redactie nu ook aan de
Spinbaan zit. 'Maar over enige tijd
is dat ook weer vertrouwd.'
plunjezak wordt door mulas (muil
ezels) naar het basiskamp vervoerd,
daarvandaan moeten we het op
eigen kracht doen. Dat betekent
veel rugzakken dragen met veel
kilo's aan gewicht. Een kleine troost:
op de topdag (van het laatste kamp
naar de top, red.) laat je zoveel
mogelijk in je tentje liggen en neem
je alleen maar het allernoodzakelijk
ste mee.'
Dat de tocht naar de top van de
Aconcagua een dure aangelegen
heid is, behoeft geen nadere uitleg.
'Gelukkig word ik gesponsord door
Mantje Sport en TESÓ. Van Mantje
krijg ik alle kleding en klimmateriaal
die ik nodig heb en die aan alle
eisen voldoen, TESO steunt me met
een geldelijke bijdrage. Ik ben er erg
blij mee.'
Maar ondanks al het professionele
materiaal, haar ervaring, de gede
gen voorbereiding en de uitsteken
de reputatie van de gidsen staat het
succes van de operatie allerminst
vast. De Aconcagua is één van 's
wereld gevaarlijkste gebergen. 'Er
vallen meer doden dan op de Mount
Everest en K2 samen. Dat komt ook
doordat de aanloop relatief eenvou
dig is. waardoor meer beklimmin
gen worden ondernomen, ook door
beginners.'
Om de risico's te illustreren, citeert
ze de bekende alpinist Ronald
Naar, die in 1989 dezelfde berg
beklom. 'De Aconcagua heeft zelfs
voor Andes-begrippen een onge
naakbare hoogte, vergelijkbaar met
de Himalaya-reuzen. Zij rijst zo ver
op boven de omringende toppen,
dat al op halve hoogte geen enkel
massief het uitzicht meer hindert.
Dit heeft echter ook een keerzijde:
rondom de kruin heerst een storm
achtig microklimaat. Vroeg in de
ochtend vormen zich flarden cumu
lus, die geleidelijk aangroeien tot
enorme wolkengevaarten boven de
omringende bergkammen en val
leien. Deze wolken brengen hevige
regen- of hagelbuien. Hogerop wak
kert een meedogenloze stormwind
aan, die een snelheid van meer dan
250 kilometer per uur kan bereiken.
Op sommige dagen is de orkaan
rond de top zelfs zo krachtig, dat
zich een honderden meters lange
vlag van weggeblazen sneeuw- en
ijskristallen vormt. Tegen de avond
slinken de wolkenmassa's, maar
de stormwinden blijven onvermin
derd doorrazen. Slechts af en toe
bindt de moorddadige wind iets
in en kunnen klimmers een snelle
beklimmingspoging wagen. Op die
momenten voel je je als een veertje
op een bergreus. Je bent volledig
overgeleverd aan zijn humeur. Eén
zuchtje adem en weg ben je.'
De Jager zegt goed te beseffen dat
ze het welslagen niet in eigen hand
heeft. 'Als het blijft waaien, gaat de
hele top naar de tocht niet door. Dat
lijkt me heel naar. Dan heb ik nog
liever dat ik ziek word. Dan ligt het
tenminste aan jezelf.'
Twee jaar geleden moest haar
partner nog ernstig verzwakt per
helikopter van de berg worden
gehaald. Was dat niet gebeurd,
dan was de kans groot geweest
dat hij het niet had overleefd. Het
weerhoudt Els de Jager er niet
van een nieuwe poging te wagen
de bijna zeven kilometer hoge
Aconcagua te beklimmen. 'Ik ben
blij dat ik een nieuwe kans krijg.'
Ze vertrekt zondag naar Argenti
nië en hoopt twaalf dagen later de
top te bereiken.
Met een mengeling van schaam
te en vrolijkheid spreekt de 61-
jarige Hoornder over 'onbestemde
gevoelens' en de wens 'revanche te
nemen'. 'Ik ben zelf tot 5000 meter
gekomen en daarna samen met Ben
(Bakker, red.) naar beneden gegaan.
Maar ik heb toen al gezegd dat die
berg nog niet van me af was. En dat
gevoel heb ik altijd gehouden.'
Expeditiegenoot Harry van Eldik
keek met dezelfde emoties terug op
het avontuur van twee jaar geleden.
Hij kwam tot 6500 meter en mocht
toen niet verder. De gids erkende
dat hij de top nog wel zou kunnen
halen, maar vond Van Eldik al te ver
zwakt om de afdaling met succes te
kunnen volbrengen. De klimmer zelf
dacht daar anders over, voelde zich
nog sterk genoeg. Wie er gelijk had,
deed niet ter zake. Op grote hoogte
functioneert het beoordelingsver
mogen niet meer zo goed, maar dat
kan ook voor de gids gelden. Hij
heeft echter onvoorwaardelijk het
laatste woord-
Toen Van Eldik zijn klimvriendin vier
maanden geleden vroeg met hem
mee te gaan, hoefde ze daar nau
welijks over na te denken. 'Maar ik
moest het natuurlijk wel eerst met
Ben bespreken. Gelukkig begreep
hij dat dit nog een eenmalige kans
was deze berg op te gaan.' Ze heeft
een goede kans de top te halen,
denkt ze. Van de gevreesde hoog
teziekte heeft ze niet snel last. Op
de flanken van de Mount Everest,
in het najaar van 2005, werd ze ziek
en kon ze niet verder. 'Maar dat
gebeurde op de tweede dag dat we
op 6500 meter waren. Op de Acon
cagua is ons laatste kamp op 6000
meter en gaan we in één dag naar
de top én terug. Dat wordt een heel
zware dag, die wel achttien uur kan
duren. Maar dat scenario heb ik wel
in mijn hoofd.'
De Jager is een fenomeen. Ze lijdt
aan astma en kreeg tien jaar gele
den te horen dat ze meer moest
gaan sporten, wilde ze niet in een
rolstoel eindigen. Ze nam het advies
ter harte en begon fanatiek hard te
lopen. Sindsdien heeft ze bovenop
de Mont Blanc en de Elbruz (Euro
pa's hoogste bergen) gestaan en
kwam ze behoorlijk ver in pogin
gen de Aconcagua (Zuid-Amerika's
hoogste) en de noordcol van de
Mount Everest ('s werelds hoogste)
te bedwingen. Bovendien voltooide
ze vorig jaar zonder noemenswaar
dige problemen de marathon van
New York. En hoewel ze in mei oma
wordt, is ze nog lang niet uitgeklom
men. 'Volgend jaar wil ik nog een
keer de Mont Blanc beklimmen. De
vorige keer hebben we dat via de
normale weg gedaan. Dan proberen
we het via een route die technisch
moeilijker is.' Ze heeft het nog niet
gezegd of ze krijgt commentaar van
vriendin Ineke Bosman, met wie
ze een tent op de Mount Everest
deelde. 'En je hebt beloofd de Kili
manjaro (Afrika's hoogste berg, red.)
met me te beklimmen.' De Jager
reageert lachend: 'Da's is waar. Dan
doen we dat het jaar daarop. Dat
staat.'
De afgelopen maanden heeft ze
hard getraind om in optimale condi
tie aan de expeditie op de Aconca
gua te beginnen. Ze loopt vijf keer
per week hard en is tweemaal per
week in de sportschool te vinden,
om haar lenigheid en kracht te ver
groten. Ze doet dat volgens sche
ma's die speciaal voor haar zijn ont
wikkeld door sportarts en triatleet
Guido Vroemen en marathonloper
Marti ten Cate, die haar ook bijstond
voor de marathon in New York. In de
trainingen gaan heel wat uurtjes zit
ten, maar dat is sinds ze in novem
ber met pré-pensioen is gegaan niet
meer zo'n probleem. Erg plezierig
vindt ze ook dat dorpsgenoten Ria
Horzelenberg en Marion Vittali haar
geregeld vergezellen bij haar loop
trainingen. 'Dat stimuleert enorm.
Als je samen loopt, is het niet zo erg
dat het hard regent.'
De afgelopen weken heeft ze
gebruikt om de reis voor te bereiden
en haar uitrusting in orde te bren
gen. 'We slapen in tentjes, zodat
slaapmatjes, slaapzakken, kookge
rei en verder alles wat daarbij hoort
moeten worden meegenomen.
Klimschoenen, expeditieschoenen,
pickel, stijgijzers, dit alles neemt
veel ruimte in en zorgt voor een aan
zienlijk gewicht', schrijft ze in dorps
blad De Hoornder. Hoewel ze dertig
kilo mag meenemen, probeert ze
onder de twintig kilo te blijven. 'De
