Ruim 700 atleten in Zestig van Texel
Rob Teisman krijgt
energie van sport
Jan Driehuis fietst
mee met hardloper
TEXELSE 9 COURANT -
Voetblessure speelt
Alewijn Ott parten
Piet Grisnich brengt
marktkramen rond
Sportief artsenteam
samen in estafette
Birgit Kuip helpt
bij herstel lichaam
DINSDAG 7 APRIL 2009
Hoeveel het er precies zijn, wordt
pas op de wedstrijddag zelf dui
delijk, wanneer een computer bij
de start de chip op hun schoe
nen registreert. Maar zeker is
wel dat ruim 700 atleten maan
dag 13 april aan de start ver
schijnen van de tiende editie van
De Zestig van Texel.
'Het meest onzeker is de schatting
van de lopers voor de 60 kilometer.
Er staan er nu 345 op de lijst, maar
de ervaring leert dat er vrij veel niet
komen opdagen of door blessures
niet starten. Veiligheidshalve reke
nen we op een uitval van zeker tien
procent', vertelt Martien Baars
namens de organisatie.
Aan de loop over de dubbele
afstand, 120 kilometer, doen 25
atleten mee. Deelname is voorbe
houden aan lopers die hebben
bewezen 100 kilometer in 9.30 uur
te kunnen lopen. Veruit het popu-
Met zijn baan als chauffeur voor
het NIOZ en andere wetenschap
pelijke instituten beschouwt Piet
Grisnich zichzelf als een geluksvo
gel. 'Ik ben zo vrij als een vogeltje.'
Sinds 2001 rijdt hij op tweede
paasdag met zijn collega's kramen
rond voor de Zestig van Texel. 'Ik
zit met Jack Schilling en Lorendz
Boom in de ochtendploeg, Sieme
Gieles, Martin Laan en Roel Bakker
'Als we al een missie hebben,
mag de missie zijn dat bewegen
leuk is', zegt Frank Haasdijk. Hij
is één van de Texelse artsen die
in estafettevorm meedoen aan
de Zestig van Texel. De anderen
die ook elk vijftien kilometer
lopen zijn Marnix de Witte,
Michiel Pam en Robbert van den
Bent.
In september, na de halve mara
thon van Texel afgelopen jaar, vatte
De Witte het plan op een artsen
team samen te stellen voor de
estafette, ledereen stemde in en
het plan werd gevat om gezamen
lijk te trainen. Dat is echter een
utopie gebleken, mede door de
drukke banen: 'Het is moeilijk om
vier vlooien onder één hoed te van
gen', zegt Haasdijk.
De Witte, die zelf gewend is kortere
afstanden te lopen, had met zijn
lidmaatschap van de atletiekver
eniging een stok achter de deur
om te trainen. De andere artsen
pasten het in rond hun diensten.
Haasdijk: 'Ik ga vaak op de vrijdag
met de hond hardlopen. De hele
week valt dan van me af. Het is een
stukje ontlading en na het lopen is
lairst is de estafette over 4 x 15
kilometer, waaraan honderd teams
meedoen, waaronder ook een
achttal, geheel bestaand uit Texel
se vrouwen. Tekenend is eveneens
dat de estafetteloop het snelst was
volgeboekt. Baars: 'In onze ogen
een heel duidelijk effect van de
Texel Halve Marathon en de lande
lijke loopgolf. Er is daarentegen
weinig of geen vooruitgang in het
niveau van het ultralopen. Het aan
tal ultralopers dat weet te voldoen
aan de toelatingseisen voor de 120
kilometer groeit niet bepaald. Ter
wijl aanmelden zelfs nog tot 23
maart kon, is deze wedstrijd als
enige niet volgeboekt.'
De Zestig van Texel beleeft ver
schillende starts. De eerste is al
om 4.30 uur in de vroege ochtend,
wanneer op de wielerbaan in Den
Burg de ultralopers op weg gaan
voor hun tocht over 120 kilometer.
De loop over 60 kilometer gaat om
tot aan de finish bij Stayokay, in
totaal minstens tien. 'We gaan vóór
de lopers uit en hebben werk tot
een uurtje of half twaalf. Van het
rondje zelf zien we dus eigenlijk
niets. Maar dat geeft niet, het is
evengoed leuk. Zo'n evenement is
goed voor Texel en daarom draag
ik graag mijn steentje bij. Als ieder
een dat doet, dan kun je veel leuke
dingen organiseren.'
alles weer helder.'
De artsen willen met hun deelname
mensen stimuleren te bewegen.
'Met een goede conditie voelen
mensen zich gewoon prettiger. We
weten dat het goed is om te spor
ten. En daann geef ik graag een
voorbeeld', zegt Van den Bent. En
in een interview met artsen komen
natuurlijk ook medische tips boven.
Haasdijk: 'Er wordt geadviseerd
om vier tot vijf keer per week matig
intensief te sporten. Dat mag ook
wandelen of fietsen zijn.
Een snelle tijd is voor de heren dan
ook ondergeschikt aan het hardlo
pen zelf. "We hebben geen serieuze
plannen voor de wedstrijd. We
doen geen gooi naar een beker of
een snelle tijd. Maar we halen de
finish wel', zegt Van den Bent. Voor
deze heren is meedoen aan deze
wedstrijd belangrijker dan winnen.
'Er heerst een speciaal sfeertje bij
de Zestig. Het is de hele entoura
ge. En het zien binnenkomen van
de ultralopers is heel bijzonder.
Maar na dit evenement ga ik met
een terug naar vijf of tien kilometer,
want dit is voor mij echt een te
grote afstand', zegt De Witte.
10.30 uur van start, de estafette
éen uur later, beide bij de hoofdin
gang van het NIOZ op 't Horntje.
Het parcours is voor iedereen het
zelfde, zij het dat de deelnemers
aan de 120 kilometer deze eerst in
tegengestelde richting lopen: van
Den Burg via de oostkant van het
eiland naar de vuurtoren en van
daar via de westkant naar 't Horn
tje
Toeschouwers zijn langs het hele
parcours welkom. Het meest te
zien is er uiteraard bij de start bij
het NIOZ en bij de finishlijn, die
wordt getrokken bij Stayokay op
de Haffelderweg. Veel reuring is er
ongetwijfeld ook bij de wisselpun-
ten van de estafette. Het eerste ligt
na 14,9 kilometer bij de kruising
van de Nattevlakweg en het Wes
terslag in de Dennen. Het tweede
is na 28,3 kilometer even ten zui
den van de trap bij de hoofdop
gang naar de Slufter. Het derde en
Piet Grisnich met een foto van de DAF-
truck waarvan hij chauffeur is.
Ooit liep Jan Driehuis de 100
meter in 11,6 seconden. 'Ik was
in mijn jonge jaren een redelijke
sprinter.' Later legde hij zich toe
op de langere afstanden. Maar
sinds jaar en dag duikt hij bij
sportevenementen op als vrijwil
liger. Bij de Zestig van Texel
begeleidt hij 's morgens vroeg
per fiets een loper die 120 kilo
meter aflegt en 's middags kruipt
hij als speaker achter de micro
foon.
'Sport vind ik prachtig. Ik heb aan
volleybal, handbal en hardlopen
gedaan. Het leuke is dat mijn zoon
Jeroen, die vroeger voetbalde, is
gaan hardlopen. Leuk om dat vanaf
de zijkant te volgen. 25 Jaar gele
den trainde ik met mannen een
groepje lopers het bos en werd het
idee gelanceerd om een Texelse
atletiekvereniging op te richten.
Eén van de voorwaarden was dat
er gekwalificeerde juryleden waren.
Een aantal Texelaars, onder wie ik,
zijn toen zo'n opleiding gaan vol
gen.'
Jan Driehuis heeft zich altijd betrok
ken gevoeld bij de sport. 'Om een
halve marathon of andere evene
menten te organiseren heb je vrij
willigers nodig. We waren met de
hele familie in touw. De één deed
dit, de ander dat en we hadden er
plezier in.'
Vele jaren stond hij bij de halve
marathon van De Waal achter de
microfoon Eén keer eerder fietste
hij als begeleider mee bij de Zestig
van Texel. 'Ik reed mee tijdens het
tweede rondje van een jongen die
de 120 liep. Hij was favoriet en had
een flinke voorsprong op nummer
twee. Maar voorbij paal 9 raakte hij
er doorheen. Zijn coach en ik heb-
laatste wisselpunt is na 43,5 kilo
meter bij hotel Prins Hendrik aan
de Stuifweg in polder Het Noor
den.
Het tempo van de lopers is mede
afhankelijk van de weersomstan
digheden. De organisatie heeft op
basis van de voorgaande lopen
een tijdschema opgesteld, dat
ervan uitgaat dat de winnaars van
de 60 en 120 kilometer rond 14.30
uur in Den Burg arriveren. Het
beste estafetteteam komt naar ver
wachting rond 15.08 uur over de
eindstreep. De prijsuitreiking is
rond 16.00 uur in sporthal Ons
Genoegen. Wie na 17.30 uur de
finish passeert, wordt niet meer in
het klassement opgenomen.
Veel meer nieuws, foto's en uitsla
gen van voorgaande edities en
andere gegevens staan op de web
site www.dezestigvantexel.nl.
De man met hamer heeft hij nog
nooit ontmoet. Rob Teisman,
inmiddels 51 jaar. Komende
week staat hij aan de start van
de Zestig van Texel. Niet in de
estafette, hij loopt in zijn eentje
de zestig kilometer over het
eiland. Wellicht vergezeld door
iemand op de fiets.
Een hobby, maar met een bood
schap: 'Ik wil Texelaars stimuleren
om aan sport te doen. Sport geeft
energie en een gezonde geest voelt
zich thuis in een gezond lichaam.
Maar om dat te ervaren is tien kilo
meter hardlopen eigenlijk wel
genoeg.'
Zelf heeft Teisman zich dus inge
schreven voor de zestig kilometer.
'Vroeger vond ik vijftien of twintig
kilometer een mooie afstand. Nu
wil ik weten wat er met de zestig
kilometer aan de hand is. Waarom
doe je dat? Er zullen mensen zijn
die denken dat ik gek ben, maar
die afstand intrigeert mij.'
Dit jaar voelde alles goed genoeg
om deel te nemen aan de afstand
van zestig kilometer, ondanks een
slechte knie. Een flinke voorberei
ding heeft Teisman niet nodig. 'Als
fanatiek triatleet doe ik al van alles
ben flink op hem ingepraat, maar
hij kon niet meer en is uitgestapt.
Dat rondje heb ik dus met uitgere
den, maar ik heb daarna geholpen
bij de wisselpunten van de esta
fette. Dat was ook leuk. Nu ben ik
weer gevraagd. We gaan 's mor
gens vroeg om half vijf rijden, als
het nog donker is. Om de 120 km-
lopers eten en drinken aan te rei
ken, een jasje of wat anders. Want
zó vroeg staan de kramen er nog
niet. En een praatje te maken. Het
is maar net wie je treft, de één is
spraakzamer dan de ander Maar
ze vinden het allemaal een leuk
evenement en dat de sfeer goed is.
Daarom komen ze zo vaak terug.
Het fietsen is te combineren met
mijn taak als speaker bij de finish.
Mij is verteld dat de eerste zestig
km er om een uur of half tien 's
morgens op zit.'
Jan Driehuis staat 's morgens om half
vijf met zijn fiets aan de start.
(Foto Gerard Timmerman)
Een voetblessure, waarschijnlijk
opgelopen bij het skiën, dwingt
Alewijn Ott al twee weken rustig
aan te doen. Terwijl hij in deze
periode van zijn voorbereiding
ten minste drie keer per week
had willen trainen, doet zelfs
gewoon lopen hem zeer. Deel
name aan de Zestig van Texel
staat op losse schroeven.
Het is al de tweede keer dat de 42-
jarige slager het evenement dreigt
te missen. 'Twee jaar geleden ben
ik gevallen met skiën. Het was over
en sluiten, lopen ging echt niet
meer.' Hij grijnst: 'Ik zou het skiën
beter kunnen laten, maar ik vind
het veel te leuk.'
Ott neemt zijn sport serieus, maar
is - zo die al bestaat - niet het pro-
Rob Teisman in actie tijdens de halve
marathon in september.
(Foto Beeldbank Texel)
aan sport. Elke week loop ik trouw
hard en ik fiets veel.' Teisman gaat
ervan uit dat hij de afstand uitloopt,
maar houdt toch een slag om de
arm. 'Als je na twintig kilometer je
enkel verstuikt in de duinen kun je
misschien beter niet verder gaan.
Ik ga ervan uit dat ik de zestig kilo
meter uit kan lopen, maar ik hoop
dat ik het wél goed kan uitlopen.'
Dat hardlopen veel vraagt van Teis
man, ziet hij als een groot voordeel,
ook in zijn leven buiten de sport.
'Het heefteen relativerende invloed.
Je leert dat je alles niet zomaar
krijgt, dat je ergens moeite voor
moet doen.' Maar haalt de hardlo
per er zoveel uit dat de overstap
naar de honderdtwintig kilometer
nog gaat plaatsvinden? 'Absoluut
niet! En hier mag iedereen me aan
houden.'
Ultralopers die maandag na een
zware tocht de finish bereiken,
kunnen de pijn in hun ledematen
laten verzachten door Birgit
Kuip. Net als twee en vier jaar
geleden verzorgt ze samen met
enkele collega's massagebeur
ten in sporthal Ons Genoegen.
Kuip, in het dagelijks leven werk
zaam op het gemeentehuis, is
gediplomeerd masseur. Ze volgde
een erkende opleiding van het
Nederlands Genootschap voor
Sportmassage en had zelfs plan
nen voor een eigen bedrijf, met
naast een massageruimte ook een
sauna en andere voorzieningen.
'Dat bleek helaas een te grote
investering. Maar ik masseer nog
steeds. Om mijn vaardigheden op
peil te houden, klus ik wat in het
vrienden- en kenniscircuit, om het
zo maar uit te drukken. Toen ik vier
jaar geleden door de organisatie
van De Zestig van Texel als vrijwil
liger werd gevraagd, hoefde ik met
lang na te denken.'
Haar werkzaamheden worden zeer
op prijs gesteld, heeft ze geconsta
teerd. 'Zo'n eind lopen. 60 of 120
kilometer, is een aanslag op je
lichaam. Vooral benen en rug wor
den stijf en stram. Sommige lopers
hebben ook kramp. Dat moet eruit.
Ik kan natuurlijk niet alle pijn weg
nemen, maar een massage helpt
Alewijn Ott doet het noodgedwongen al
twee weken rustig aan. iToio joop Hommen.!
totype van de langeafstandsloper
Hij heeft de bouw van een bokser,
houdt van een glaasje wijn en
stopte pas vorig jaar met roken.
'Dat kan ik iedereen aanraden. Ik
rookte niet zoveel. Alleen op een
feestje of een gezellige avond.
Maar het is of ik er een halve long
bij heb gekregen.'
Hij heeft zich grondig verdiept in
het hardlopen. Aan trainingsche
ma's laat Ott zich echter weinig
gelegen liggen. 'In de voorberei
ding loop ik twee keer in de week
een lange afstand, van bijna twee
uur. En één keer extra lang, twee-
eneenhalf tot drie uur. Maar je
moet doen wat je gevoel zegt. Als
je bang bent dat het teveel wordt,
moet je het niet doen. En als je
hartslag na een zware inspanning
snel terug is op niveau, zit het
goed. Ik loop altijd met een hart
slagmeter. Ideaal, het is een ven
ster van je innerlijk.'
Hij liep pas tweemaal een halve
marathon. 'Een hele lijkt me best
leuk, maar die hebben ze hier met
in de buurt. En om nou naar
Amsterdam of Rotterdam te gaan,
ik ben nogal honkvast. New Vork
lijkt me wel wat, maar dan om de
stad te zien, niet om me er het snot
voor de ogen te lopen.'
Bij de Zestig van Texel van zes jaar
geleden liep hij de halve afstand,
vier jaar geleden voor het eerst
zestig kilometer. 'Dat ging prima.
Vooral de eerste helft, daarna werd
het zwaarder. Maar een paar kilo
meter voor het einde rook ik de stal
en kon ik steeds harder. Ik kwam
bijna sprintend over de finish. Na
zes uur en drie kwartier.
Hij heeft de wedstrijd van dit jaar
nog niet uit het hoofd gezet. 'Als ik
geen pijn meer heb. doe ik mee.
Dan zal het wel op mijn tandvlees
gaan, want ik heb te weinig kilome
ters gemaakt, maar halen doe ik
het. En als het nog niet gaat, loop
ik die zestig kilometer wel op een
tijdstip dat mij uitkomt. In mei of
september, bijvoorbeeld.'
Birgit Kuip: 'Zo'n eind lopen is een
aanslag op je lichaam.(Foto Joop Aommersi
wel bij het herstel. De ervaring leert
dat je na een goede massage de
volgende dag minder pijn hebt dan
zonder massage. De lopers zijn er
in ieder geval altijd erg blij mee.'
Samen met vijf of zes andere mas
seurs is Kuip geruime tijd in touw.
'Ik denk dat ik ongeveer tien men
sen kan helpen. Zo'n beurt duurt
ongeveer 20, 25 minuten, dus je
bent gauw een paar uur bezig.
Nee, dan heb ik zelf geen kramp.
Je moet zorgen dat je af en toe
even pauze hebt. Gelukkig zijn we
tegenwoordig met meer mensen
dan de eerste keer. Toen was het
best pittig.'
De hardlopende huisartsen Marnix de Witte, Robbert
Haasdijk.
den Bent en Frank
Foto Imme Bakker)
Piet Grisnich haalt vol trots de
foto van de DAF 85 tevoorschijn,
de truck van 380 pk waarmee hij
containers met wetenschappe
lijke apparatuur door heel Euro
pa rijdt, van Spanje en Portugal
tot Ierland en Italië. 'Dit is mijn
trots.' Op tweede paasdag rijdt
hij ermee over Texel om in alle
vroegte kramen neer te zetten
die als verfrissingpost dienen tij
dens de Zestig van Texel.
halen de kramen 's middags weer
op. Het NIOZ sponsort de vracht
auto. Vrijdagmiddag voor Pasen
halen we de kramen op bij de Bol
der en maandagmorgen om 7.30
uur verzamelen we bij het NIOZ en
tappen water. We nemen ook
emmers en sponzen mee. Om 8.00
uur beginnen we te rijden.'
Ze zetten kramen neer bij het start
punt, bij de Mok, aan de Randweg,
bij De Koog en zo het eiland rond,
