1984: Texelse Boys 1 kampioen derde klasse TEXELSE J COURANT Zondag bij SV Oosterend in teken afscheid 'Onbevangen jonge jongens met sterke spelers achterin' De vertrekkende spelers (in willekeurige volgorde) Ger Vlaming, Ed de Vries en Rutger Zoetelief, trainers Jitze Beintema en Ad Guldemond en grensrechter Johnny Drijver. Niet op de foto de vetrekkende speler Chris de Vries. foio g-.-.,- Bij SV Oosterend stond de zon dag in het teken van het afscheid. Afscheid van trainer Jitse Bein tema en van meerdere voetbal lers. Maar ook afscheid uit de vijfde klasse zondag, want vol gend seizoen speelt SVO op zaterdag, waarschijnlijk in de reserveklasse. Jitze Beintema reed zes jaar lang heen en weer tussen De Cocks- dorp naar Oosterend om SVO te trainen. Met wellicht het eerste seizoen, toen nacompetitie werd gespeeld, als hoogtepunt. De vijf jaar daarop kenmerkten zich door veel spelerswisselingen, waarbij het niet altijd meeviel om een team op de been te krijgen. Zelf genoot de trainer het meest van een hoge trainingsopkomst, wat hem stimu leerde om bijzondere oefeningen te doen. Maar het gebeurde ook dat er maar een paar man naar de trai ning waren gekomen. Of zoals een speler het laatst verwoordde: 'Als ik op donderdag kom te trainen, dan kan ik zondag van de pijn met voetballen.' Beintema schroomde niet om bij een tekort aan man schappen, zelf de kicks aan de trekker. Veel trofeeën werden niet gewonnen, of het moet de rode lantaarn zijn waarmee de spelers dit seizoen hebben afgesloten. De stemming leed er niet onder. Voor zitter Jan Bloem: 'Gelukkig kunnen we er bij deze club om lachen en blijft het plezier hoog staan.' Vier spelers namen afscheid. Chris de Vries, die bekend staat om z'n snoeiharde schot. Bloem: 'Zijn inzicht en pass over de hele zullen we gaan missen.' De vertrekkende Rutger Zoetelief was ook al jaren een vaste waarde voor het eerste. 'Met zijn snelheid roste hij over de rechterflank en had vaak mooie voorzetten. Maar ook zijn volleys vanaf de twintig zullen we niet ver geten. Hij raakte de bal bijna altijd goed, wat ook vaak een doelpunt opleverde.' Bloem memoreerde ook Zoeteliefs vele buitelingen, 'waar de scheids keer op keer intrapte'. De stoppende Ger Vla ming, die er een handje van Jiad de scheidsrechter commentaar te geven, staat bekend als de speler die bij SVO de meeste gele kaarten kreeg. Bloem: 'Maar goed dat je automatische incasso hebt bij Oosterend. Maar jouw inzicht en techniek zullen we missen.' Geme moreerd werd Vlammgs dribble vanaf eigen helft, waarbij hij zes tegenstanders passeerde en daar na de keeper met een prachtige goal. Nog eenmaal demonstreerde hij zondag de karakteristieke hou ding - 'met de hand op de knieën en de tong uit de bek' - die hij na een sprintje aannam. Bloem: 'Dat heeft niets met je leeftijd te maken, maar met je conditie.' Knie Ook een afscheid van langste spe ler bij Oosterend, Ed de Vries. Vrij wel elke wedstrijd aanwezig en die bijna altijd zijn goaltje meepikte. Was het niet vanuit de vrije trap, dan wel met een kopbal of uit een penalty die hij voor zover bekend nooit miste. Een defecte knie is de oorzaak van het eind van zijn voet balloopbaan. SVO nam ook afscheid van jeugd trainer en -coach Ad Guldemond.- die het trainen met meer met zijn werk kan combineren. De A-junio- ren die hij onder zijn hoede had, 'liepen met hem weg' en hij behaal de het kampioenschap met de groep. Na het besluit om het A- team bij het eerste te voegen, werd Guldemond assistent-coach en verzorgde hij de trainingen op dins dag'. Grensrechter Ook voor grensrechter Johnny Drij ver was het zondag de laatste wedstrijd. Bloem: 'Zijn eerlijkheid werd gewaardeerd door de scheids, maar soms met door zijn eigen spelers. Toen het randje buitenspel was en er werd gescoord, hield hij tot woede van zijn eigen spelers de vlag omlaag.' Wetende dat een grensrechter het nooit voor ieder een goed kan doen, werd Drijver binnen de club alom gewaardeerd. Hij hanteerde niet alleen de vlag, maar aarzelde bij gebrek aan spe lers ook niet om de voetbalschoe nen aan te trekken. Zoals tegen Schellinkhout. toen een tegenstan der in Drijvers richting zei: 'Hou die jongen in de gaten, want die is gevaarlijk. Bloem: 'Hij meende het.' Een schot dat volgens Bloem niets voorstelde, werd in de krant omschreven als 'zijn snoeiharde schot spatte uiteen op de lat'. Andere anekdote is dat Drijver langdurig voor buitenspel bleef vlaggen, terwijl het dat nooit kon zijn. Pas minuten later bleek dat de grensrechter de aandacht wilde vestigen op de zweepslag waarvan Gelijkspel G-team in slotwedstrijd Het G-team van Texel'94 speelde zaterdag een inhaalwedstrijd tegen KGB. De inzet was groot en de Texelaars kwamen tegen de ploeg uit Bovenkarspel zelfs op 2-1 voorsprong. Maar in de slotfase van de laatste competi tiewedstrijd scoorden de bezoe kers de gelijkmaker. Het team moest het zonder Peter Tuitman en Mitchell Kampstra stel len, de coaching was in handen van Gooitzen en Tim Kedde. Om het vriendschappelijke karakter van de wedstrijd te benadrukken, schonk de coach van KGB vóór het eerste fluitsignaal twee flessen wijn en een Enkhuizer koek aan de Texelaars. Na tien minuten belandde de bal uit een hoekschop voor het doel van de Texelse keeper Brian Booy, die kansloos was tegen de kopbal van de spits van de ploeg uit Bovenkarspel. Kort daarop waag de Paul Bakker aan de overzijde een doelpoging. De keeper van KGB kreeg de bal niet klemvast, waarna Jimmy Pon- niah er als de kippen bij was om de gelijkmaker te scoren. Bakker passte daarna op Jan Frans Have- man, die de doelman op zijn weg vond. Hetzelfde lot ondergingen doelpogingen van Jeffrey Stendert en Paul Bakker. Maar ook de Texel se doelman had armen en benen nodig om het Texelse doel schoon hij last had gekregen. Zaterdag Het was voor allen een troost dat de wedstrijd zondag tegen Flevo met een gelijkspel van 2-2 werd afgesloten. Het was tevens de laat ste wedstrijd die het eerste team op zondag speelde. Door de uit tocht aan spelers en het uitblijven van andere voetballers die op zon dag hun plek wilde innemen, ziet de voetbalclub zich genoodzaakt naar de zaterdag over te stappen. Toen bleek dat voetballen in de DINSDAG 5 MEI 2009 te houden. Halverwege de wed strijd raakte hij zelf nog even geblesseerd. Na rust bracht Paul Bakker de bal in het strafschopgebied, waarna Ponniah zijn ploeg naar 2-1 kopte. De Westfriezen legden zich er met bij neer en maakten uit een vlotte combinatie een minuut voor tijd de gelijkmaker, tevens de eindstand. Het was de laatste wedstrijd van deze competitie, die Hellas Sport met 21 punten en 39 treffers het kampioenschap opleverde. Twee de werd Nieuw Sloten met 19 pun ten en 38 treffers en derde Oost huizen met 15 punten en 31 doelpunten. Het Texelse G-team eindigde met 2 punten en 11 tref fers op de zesde plaats. Het komend seizoen spelen de Texe laars een klasse lager. Op 16 mei houdt het G-team op eigen veld een toernooi. Oud papier Donderdagavond haalt Scouting Texel oud papier op in Den Burg Men wordt verzocht dit vóór 19.00 uur aan de straat te zetten, op de verzamelplaatsen van afvalcontai ners, in met te grote bundels of een kartonnen doos (geen plastic zak). Gelieve er op toe te zien dat het papier niet gedurende lange tijd in de regen staat. De papierwagen komt in de volgende straten: 1. Bernhardlaan, Beatrixlaan. standaardklasse op zaterdag zou inhouden dat de Strenders regel matig naar velden diep in Noord- Holland (zoals in Haarlem) zouden moeten afreizen, is dispensatie aangevraagd om dichterbij te kun nen voetballen. Bloem verwacht dat de KNVB hiermee akkoord zal gaan. Dat veel spelers voetballen op zaterdag als een welkome vari ant op zondag zien, blijkt uit het feit dat voetballers van onder meer Texel'94 en ZDH naar Oosterend komen. Oud-voetballer Bert Witte van Texelse Boys denkt dezer dagen vaker dan anders terug aan 'de goeie ouwe tijd'. Woensdag 6 mei is het precies 25 jaar gele den dat het eerste elftal waarin hij destijds speelde de kampi oenstitel veroverde in de derde klasse onderafdeling van Noord- Holland. In de laatste competi tiewedstrijd werd opponent Sint Boys uit Sint Maarten in eigen huis met 1-0 verslagen. Witte maakte de winnende goal. 'Een droom die uitkwam', vertelt Witte over het kampioenschap in 1984. 'Ik had acht jaar daarvoor gezien hoe Rob van der Stap de winnende goal scoorde en Boys 1 kampioen werd. Nu maakte ik zelf de winnende treffer.' Voetbal beheerste destijds het leven van de toen 19-jarige Texelaar. 'Van jongs af aan trapten we tegen die bal. voor en na schooltijd, in het weekend, wanneer het maar kon. Ook met schoolvoetbal, waar we met de Jozefschool nog een keer kampioen werden. Ik zag op tele visie de finales die Nederland in 1974 en 1978 op het WK speelde, dat stimuleerde' enorm. Bij het uitgaan hield ik er rekening mee dat ik de volgende dag moest voetballen. Niet teveel bier.' Van het voetbalseizoen '83-'84 hield Witte een plakboek bij, met daarin wedstrijdenverslagen, foto's, standen en andere herin neringen. 'Ik hield per wedstrijd de stand bij. Als we zondag na de wedstrijd 's avonds naar Casino een biertje gingen drinken, had ik de bijgewerkte stand en topsco- rerslijst al en konden we ons al voorbereiden op de volgende wedstrijd. De kracht van ons team was dat we een stel jonge onbe vangen jongens hadden, zoals Ryan van Heerwaarde, Alfred Bakker en ik, die net uit de junio ren waren doorgestroomd, al lang met elkaar samenspeelden en meerdere keren kampioen waren geworden. En we hadden ervaren en sterke spelers achterin staan, zoals Pieter Duin, Gerard Boog aard en Paul de Grave. Het ging dat seizoen steeds beter lopen en we groeiden steeds meer naar elkaar toe. Op laatst wisten we elkaar blindelings te vinden.' De zegetocht begon al vroeg in het seizoen, de eerste vier wed strijden op rij werden gewonnen. 'De vierde wedstrijd speelden we thuis tegen ZDH. De derby kreeg extra lading doordat Piet van Vliet. die ons het jaar ervoor nog had getraind, nu oefenmeester was van ZDH.' De Boys werden getraind door Riekelt de Vries uit Den Helder. Zijn team kwam met 1-2 achter, maar met wat geluk won de thuisploeg alsnog met 3- 2. 'Maar de volgende drie wed strijden ging het een stuk minder en zakten we op de ranglijst. Het werd ongekend spannend. Het verschil tussen de eerste negen teams was op een gegeven moment maar drie punten. Later begonnen we weer te winnen. Het draaide zó goed. dat we in de laatste competitiewedstrijd tegen Sint Boys aan een gelijkspel vol doende hadden. Er stonden die zondag veel mensen langs de lijn. Ed Stiekema zat ter hoogte van de middenlijn bovenop een truck en filmde de wedstrijd op video. Die band staat bij mij in de kast.' Jonge talenten In Witte's plakboek onder meer voetbalverslagen uit de Texelse Courant. Die pakte na het behalen van het kampioenschap flink uit. 'Voor 'de Boys' was het een mooie afsluiting van het seizoen waarin met geen grote downs heeft gekend. De ploeg heeft talent en gedurende de competitie is het samenspel alleen maar beter geworden', schreef de krant. 'Werkers als Bert Witte, Jaap van Kranenburg en Jos Wessels zorg den ervoor dat gevaarlijke situa ties niet uit de hand liepen, waar bij Van Kranenburg menig persoonlijk duel wist te winnen. Voor Jos Wessels was het een wedstrijd die hij eigenlijk al veel eerder had verdiend. Als keeper had hij zijn team acht jaar eerder al naar de finale gebracht, ook tegen Sint Boys. Maar een gebro ken pink weerhield hem ervan om de beslissingswedstrijd onder de lat plaats te nemen. Die wedstrijd werd met 2-1 gewonnen. Wessels was de enige van de ploeg van toen. Hoewel bijna de oudste, hoeft het bestuur niet over zijn inzet te klagen', schreef de ver slaggever. die Bert Witte, Dirk Roeper (van Plassendaal), John Boogaard en Paul Witte als 'jonge talenten' op een voetstuk plaats te. Keeper Frans Stolk, die in zijn 25-jarige voetbalcarrière nog nooit kampioen was geworden, had van emotie de tranen in zijn ogen staan. Volgens de verslaggever kon hij met zijn 37 jaar nog lang mee. Hij kreeg gelijk, want Stolk zou nog geruime tijd onder de lat staan. Wurggreep En dan het wedstrijdverslag. Al na vijf minuten gaf Frank de Grave een scherpe voorzet aan Van Kra- nenbrug. die net miste. Die was een kwartier later weer dichtbij, maar lepelde de bal over het net. 'Spanning zal ongetwijfeld debet zijn geweest aan deze.manoeu vre Daarna scoorde Wessels, maar de scheidsrechter keurde dat af wegens buitenspel. Voor rust ontsnapte de bezoekers nog enkele malen 'uit de wurggreep' van de Texelse ploeg. Ook Stolk moest zijn kunnen vertonen. Maar zijn collega aan de andere kant had een zwaardere middag. Maar counters van de Texelaars waren vooralsnog met succesvol. Na 63 minuten spelen kregen de Texelse Boys loon naar werken. Een hoek- schok van Jos Wessels belandde op het hoofd van de vooruitge snelde Bert Witte, die de mistas tende doelman het nakijken gaf en de winnende goal scoorde. Het doelpunt en de vreugde daarna werden door meerdere fotografen vastgelegd. Alle foto's zitten in het plakboek, zodat de goal van uit meerdere hoeken is te zien. Receptie De stemming na afloop was eufo risch, maar de voetballers werden met op een boerenkar door het dorp gereden. 'Er was wel feest in de kantine en later werd een offi ciële receptie gehouden. De uit nodiging daarvoor, net als de aan kondiging van de wedstrijd, zit in het plakboek. Nadien zou Witte nog een jaartje of tien in Boys 1 spelen 'Ik heb 201 wedstrijden in het eerste gespeeld. Tot de fusie met SV Texel in 1994. Nadien bleef ik voetballen, maar op een ander niveau.' Tot zijn 36ste, toen hij er door een knieblessure mee moest stoppen. Gerard Timmerman Bert Witte, die destijds de winnende goal scoorde voor Boys 1, met de Texelse Courant jaargang 1984 opengeslagen op de pagina met het wedstrijdverslag en het plakboek dat hij bijhield over het kampioensjaar. De kampioensploeg van Texelse Boys in 1984. Achterste rij vlnn grensrechter Ruud Veenstra, trainer Riekelt de Vries, Gerard Boogaard, Alfred Bakker, Pieter Duin, Dirk Roeper, Paul van Heerwaarden, Kees van Heerwaarde, Frank de Grave en coach Hank Witte. Voorste rij: Harry Witte, Paul de Grave, Jos Wessels, John Boogaard, Paul Witte, Frans Stolk, Jaap van Kranenburg, Bert Witte, Edo Witte en Ryan van Heerwaarde.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2009 | | pagina 5