'Alles gaat gewoon door als ik vertrokken ben'
TEXELSE 6 COURANT
Henk Snijders weg bij
Stichting Welzijn Ouderen
Vliehors Express vindt huiler
DINSDAG 30 JUNI 2009
'De stichting is mijn kindje, maar
ik ben niet iemand die denkt dat
hij onmisbaar is. Dat is niemand.
Alles gaat gewoon door als ik
vertrokken ben.' Vrijdag gaat
Henk Snijders (62 jaar), project
leider van de Stichting Welzijn
Ouderen Texel (SWOT), in de
VUT. Hij krijgt een vrouwelijke
opvolger: Brigit Hollands uit
Heerlen. Ze is 48 jaar en heeft
theologie gestudeerd, waarna
ze directeur werd van een Blijf
Van Mijn Lijf Huis.
Henk Snijders heeft twintig jaar
voor de SWOT gewerkt. Hij groeide
op in de glasstad Leerdam, in een
gezin van vier personen. Henk was
de oudste, na hem kwam nog een
zusje. Op de lagere school ging het
leren zo voorspoedig, dat men
vond dat hij maar een klas over
moest slaan. 'Tegenwoordig vin
den ze dat geen goed idee meer.
En terecht, want op de HBS ging
het helemaal niet goed. Ik heb een
stapje terug moeten doen - MULO
B - waarna ik een HBO-studie che
mie ben gaan volgen. Voordat ik in
dienst moest, heb ik op het labora
torium van een glasfabriek gewerkt,
zat ik bij een verzekeringskantoor
en was ik een tijdje vertegenwoor
diger in aardappelschilmachines.
Dat bleek het allemaal niet echt
voor me te zijn.'
Snijders zat 18 maanden in militaire nisatie heel bewust geplaatst ben.
dienst. Hij was toen al recalcitrant,
zoals hij het zelf stelt. 'Ik ben een
anti-autoritaire man. Ik kan er heel
slecht tegen als mensen me
opdrachten geven. Als de manier
waarop dat gebeurt me dan ook
nog een keer met aanstaat, gaat
het mis. Ik was ingedeeld bij de
Landmacht. De manier waarop er
bevelen werden uitgedeeld, stre
ken me verschrikkelijk tegen de
haren in. Als ik ze verzocht gewoon
te doen, dingen op een normale
manier aan me te vragen, zat ik
weer een weekend binnen. Op het
laatst kwam ik zowat de kazerne
niet meer uit. Ik ben overgeplaatst
naar de Luchtmacht. Dat ging
beter. Ik heb vrijheid nodig om m'n
gang te kunnen gaan.'
Nadat hij was uitgediend, besloot
hij dat hij met mensen wilde wer
ken en doorliep hij de Sociale Aca
demie in 's Hertogenbosch. 'Na
m'n studie solliciteerde ik bij een
En uiteindelijk heb ik prima met de
dames kunnen samenwerken.'
Gedurende die jaren ontmoette hij
de vrouw met wie hij zou trouwen.
De op Texel geboren Marijcke Vla
ming, op dat moment hoofd van
een kleuterschool in Lisse. Ze gin
gen regelmatig op bezoek in Oos
terend, waar haar ouders woon
den. 'Texel trok me wel. Toen er
denken. Maar de SWOT is een
financieel gezonde stichting, wat
erg fijn is.' In de nieuwe Buureton,
onder het nieuwe Sint Jan, konden
de activiteiten voor ouderen verder
worden uitgebreid
doen. We hebben een zonnige toe
komst. Het aantal senioren neemt
de komende jaren alleen maar
toe.'
Aan bureaucratie heeft Snijders
een hekel. Omdat de SWOT con-
omdat een groot deel van de
geportretteerden inmiddels is over
leden. Naast verschillende fotose
ries nam Snijders ook het initiatief
tot het samenstellen van boeken
en liet hij op de Groeneplaats een
Bij de SWOT werken naast Henk tacten onderhoudt met de nodige lezenaar plaatsen waarin regelma-
Snijders nog twee medewerkers.
Zijn naaste medewerker Rosa Har-
bers en Louise Sipsma. Verder
beschikt de stichting over 140 vrij-
een vacature kwam bij de Regio- willigers voor het verlenen van
nale Stichting Welzijn voor Oude- hand- en spandiensten. 'Omdat
ren, heb ik niet lang geaarzeld. In we zo bekend zijn op het eiland, ten. Ik krijg brieven toegestuurd,
instellingen en instanties, is dat
toch iets waar hij regelmatig mee
te maken krijgt. 'Weet je wat ik
verschrikkelijk vind? Het gebruik
van Engelse woorden om de
belangrijkheid van iets te vergro-
1989 werd Texel zelfstandig en kon
ik, samen met Reina Zwart, de
SWOT echt op poten gaan zetten.
hoeven we nooit te bidden en te die gericht zijn aan de office-mana-
smeken om vrijwilligers. Als we ger. Dat ben ik dan zeker. Er wordt
laten weten dat we mensen tekort
We zaten toen nog in de Molen
straat, bovenin het oude Sint Jan.
Het was veel te klein daar. Binnen
stichting voor gezins- en bejaar- de kortste keren barstten we uit
denzorg. Ik werd geplaatst in Was
senaar, op een kantoor bij drie heel
deftige dames. De eerste drie
maanden verliepen stroef. Als
meneer de baron hulp nodig had,
wilden ze die met voorrang behan
delen. Geen sprake van, natuurlijk.
Die baron gaat net als ieder ander
onze voegen. De gemeente besloot
dat er een nieuw gebouw moest
komen. Ik ben toen begonnen met
het binnenhalen van subsidies voor
de inrichting. Niet zonder succes.
Ik heb links en rechts zo'n
€110.000,- weten los te peuteren.
De gemeente kijkt me sindsdien
op de wachtlijst. Pas later heb ik met een schuin oogje aan. Kampi-
begrepen dat ik daar door de orga- oen subsidie-binnenhaler, zie je ze
iti-autoritaire man,' stelt Henk Snijders. 'Ik heb vrijheid nodig om mijn gang te kunnen gaan.'
komen, krijgen we snel hulp. Dat is
fijn.'
Via Tafeltje Dekje werden verleden
jaar 27.847 maaltijden thuis
gebracht. 'Vlak de sociale controle
die hiermee samenhangt, niet uit.
De vrijwilligers hebben al menig
maal ouderen op de vloer aange
troffen. Niet bij machte om over
eind te komen. Die controle is
stukken minder als je éénmaal per
week diepvriesmaaltijden komt
afleveren, die de mensen in een
magnetronnetje moeten stoppen.
Nu komt er tenminste dagelijks
iemand langs.'
'Activiteiten bedenken is niet moei
lijk. Ik bedenk tien dingen, waarvan
er gemiddeld vier worden uitge
voerd. Omdat een aantal ouderen
tegenwoordig overwintert, zijn we
een cursus Spaans gaan aanbie
den. Maar activiteiten komen en
gaan. Neem bijvoorbeeld de kook
cursus voor mannen van 55-plus.
Die liep tien jaar geleden als een
trein. Nu is er helemaal geen animo
meer voor. De mannen van nu vin
den blijkbaar allemaal dat ze kun
nen koken,' stelt Snijders terwijl er
een wenkbrauw omhoog gaat. 'Tja,
jammer. Rosa en ik gingen er wel
eens eten. Nu is er bijvoorbeeld
weer veel belangstelling voor com
putercursussen. Maar over tien jaar
zal ook dat weer van de baan zijn.
De generatie van dat moment is er
dan al mee vertrouwd.'
De SWOT heeft een eigen blad.
Ouder worden op Texel. Het wordt
momenteel op 1760 adrossen
bezorgd. 'We maken het zelf, vul
len het aan met bijdragen van
lezers en drukken het in eigen
beheer. Het boekje is goede recla
me. De ouderen weten precies hoe
ze ons kunnen bereiken en wat we
met termen als front- en backoffice
gesmeten of het niets is. Ik word
daar niet lekker van. Als ik dan
schriftelijk antwoord geef, ga ik uit
dwarsigheid fantaseren. Dan
onderteken ik met general-director
first class of iets dergelijks. Ik zet
gewoon onzin neer. Tot mijn ver
bijstering hoor ik daar nooit iets op
terug. Zien ze het niet? Of denken
ze dat Snijders weer bezig is...'
Dat image heeft hij toch wel. Menig
bezoeker van De Buureton heeft
tijdelijk in de veronderstelling ver
keerd dat hij prachtig piano kon
spelen. Na zijn 'kom, ik ga even
een moppie spelen' verdween hij
achter een gesloten deur. waarna
de nietsvermoedende bezoekers
virtuoos pianospel te horen kregen.
Snijders, die gewoon een knop
met een voorgeprogrammeerd
nummer indrukte, kreeg menig
compliment voor zijn muzikaliteit.
Een paar keer zelfs nadat hij de
ruimte al minutenlang had verlaten
en met de luisteraars stond te con
verseren. terwijl de muziek gewoon
doorspeelde.
Het organiseren van bijzondere
dingen is zijn liefste werk. Zo liet hij
foto's maken van echtparen die
langer dan 50 jaar getrouwd waren.
Het werd een fraaie collectie, die
nu al van historische waarde is
tig een ander gedicht van Huib de
Rijmelaar wordt geplaatst.
In dit kader valt ook het 'Hernieuw
de Ja-woord', waarbij mensen die
niet tevreden waren over de viering
van hun trouwdag de gelegenheid
kregen de plechtigheid nog een
keer over te doen. 'Het ging om
mensen die even snel getrouwd
zijn. Echt tussen de bedrijven door.
In de doopsgezinde kerk van Oos
terend maakten we er alsnog een
plechtigheid van waar wél met vol
doening op werd kon worden
teruggekeken. Over kerk gespro
ken, ik studeer weer. Theologie. Ik
heb net een tentamen Hebreeuws
achter de rug. Vanuit die studie ga
ik voor in De Gollards en het ver
pleeghuis. Het is erg leuk om weer
te leren. Een ander gaat zijn huis
verbouwen, maar op technisch
gebied kan ik niets. Ik ben volstrekt
onhandig. Dat is jammer, want je
moet alles laten doen. Eigenlijk zou
ik mee moeten lopen met iemand
die me, van de grond af aan, alles
bijbrengt. Maar dan nóg ben ik
bang dat het niets gaat worden.'
Snijders neemt met een goed
gevoel afscheid van zijn werk. 'De
SWOT is ingebed in de Texelse
samenleving. Dat geeft een tevre
den gevoel. Ik ga bewust net voor
de grote vakantie weg. Dat maakt
het wat natuurlijker.'
Texelaars die Henk Snijders de
hand willen schudden, zijn vrijdag
3 juli tussen 19.30 en 21.30 uur
welkom in het Afscheids Café in De
Buureton.
Margreet Berndsen
Een bijzondere belevenis voor pas
sagiers van de Vliehors Express.
Chauffeur Folkert Janssen trof op
zijn rit naar de Vriendschap maan
dag een huiler aan. Het zeehondje
dat amper een week oud was,
werd meegenomen, aan boord
genomen van de Vriendschap en
op Texel overgedragen aan Eco-
mare. Een en ander werd vastge
legd door fotograaf Ruth de Ruwe,
die met Annette van Ruitenburg
voor hun nieuwe boek De Smaak
van de Wadden een paar dagen op
Vlieland verbleef.
Eschweiler derde Geld haringen
op NK sprint voor Folklore
Sverre Eschweiler heeft tijdens
het Nederlands zwemkampioen-
schap sprint in Alkmaar een bron
zen medaille verdiend op de 50
meter rugslag bij de in 1991 en
1992 geboren jeugd. Hij sloot
daarmee een succesvol seizoen
op passende wijze af.
De jeugdige Texelaar voltooide de
serie in 0.27.08 minuten en verdien
de daarmee een plaats in de halve
finale. Daarin ging hij buitengewoon
hard. Hij kwalificeerde zich niet alleen
voor de finale, maar zwom hij in
0.26.79 bovendien een [persoonlijk
record. In de finale tikte hij aan na
0.27.03. In zijn eigen leeftijdscatego-
ne werd hij daarmee derde, in het
algemeen klassement zevende.
Verder kwam Eschweiler uit op nog
twee afstanden. Op de 50 meter
vnje slag werd hij in 0.24.91 21ste in
het jeugdklassement. Op de 50
meter vlinderslag zwom hij een per
soonlijk record. Zijn tijd, 0.26.64,
was goed voor een 12de plaats bij
de jeugd en een 42ste plaats in het
klassement.
Collecte
De collecte voor de Maag Lever
Darm Stichting heeft €1713,24
opgebracht. De opbrengst wordt
geïnvesteerd in wetenschappelijk
onderzoek en voorlichting om slok
darmkanker te voorkomen en
bestrijden. Er werd alleen in Den
Burg gecollecteerd. Wie (alsnog)
een bijdrage wil storten, kan dat
doen op giro 2737, ten name van
Maag Lever Darm Stichting in
Nieuwegein.
Een haringparty in hotel De Lin
deboom in Den Burg heeft vrij
dag €1460,- opgebracht voor de
Folklorestichting.
Het geld werd opgehaald met de
verkoop van een vaatje haring die
op Amerikaanse wijze werd geveild.
Daardoor droeg iedereen die geld
bood deels bij in de opbrengst. Het
vaatje ging uiteindelijk naar Marius
Kikkert van NBC Eelman. Hij
schonk de haringen aan De Gol
lards waar ze zaterdag werden uit
gedeeld. Een jaar geleden gebeur
de dat ook al. De haringparty was
een initiatief van De Lindeboom en
Greenside, Zilte Zaken en TVO. Er
kwamen ongeveer honderd men
sen op af.
Brengers warme
maaltijden gezocht
De Warme Maaltijdvoorziening
Texel (WMT) is nog steeds op
zoek naar vrijwilligers die maaltij
den willen rondbrengen. Voor de
route De Koog wordt iemand
gezocht voor de hele week, voor
Oosterend voor het weekend. De
vrijwilligers rijden eens in de vier
weken. Ze krijgen een onkosten
vergoeding van 32 cent per kilo
meter. De organisatie wijst erop
dat het een belangrijke voorzie
ning is, die alleen kan bestaan
dankzij vrijwilligers.
De WMT is te bereiken in De
Buureton, Beatrixlaan 43, Den
Burg, tel. 312696, e-mail
swot@texel.com,
Woningnood
Wanneer je woning te krap wordt,
ga je op zoek naar iets groters.
ledereen die dat wel eens bij de
hand heeft gehad, weet dat dat heel
wat voeten in de aarde kan hebben.
Wanneer je letterlijk uit je huis groeit,
is het probleem nog veel groter.
Kleine heremietkreeften hebben een
zacht, kwetsbaar achterlijf. Een
heerlijk hapje voor voorbijkomende
krabben of vogels.
Dus gebruiken ze lege schelpen als
veilige woonplek. Wanneer ze in de
groei zijn, moeten ze geregeld op
zoek naar een groter exemplaar.
Daar is dit dier druk mee bezig. In
een poeltje bij het puntje van de
Hors inspecteert hij lege alikruiken.
Met zijn scharen en al zijn andere
poten meet hij de ingang, hij bekijkt
de binnenkant en concludeert dat
het het proberen waard is. Met een
razendsnelle sprong verhuist hij.
Maar het valt tegen. Deze schelp is
niets groter dan de vorige... weer
terug dus, op zoek naar een andere
alikruik. Het proces herhaalt zich.
Meten, kijken, snelle sprong naar
het nieuwe huis - en weer terug.
Ook te klein.
Als je daar als fotograaf naar kijkt,
krijg je toch een beetje medelijden.
Ik pak dus een groter schelpje en
leg dat in de buurt van de kleine
heremietkreeft. Maar daar is hij niet
van gediend. Hij kruipt weg, tussen
de stenen. Hij zoekt het zelf wel uit.
Ik was het even vergeten: je moet
niet ingrijpen in de natuur. Die kan
het alleen wel af.
Sytske Dijksen
