Compleet beeld van
leven als hardloper'
Fokken kleindieren vergt lange adem
TEXELSE J3 COURANT
'Je maakt een planning, maar het gaat altijd anders'
SBB: Uitstel vangst katten
DINSDAG 24 NOVEMBER 2009
Rem Koster keurt een Australorp van Peter van der Gracht.
Gerard de Gooijer neemt een Nederlanse hangoordwerg onder de loep.
Minder inzenders, maar meer
dieren. Vijf Texelse fokkers en
zeven uit Den Helder en omstre
ken stelden bij de show van
kleindierensportvereniging Kotex
107 kippen en konijnen ten toon.
Van de donkere tan tot witte
dwerghangoren en van Holland
se kriel tot grote Australorp
hanen. Voor het eerst geen een
den, maar de 40-jarige vogelver
eniging Op Eigen Wieken was
wel van de partij.
Konijnen mogen nog zulke aaiba
ren en knuffelbare dieren zijn, de
fokkers zijn merendeels mannen
op leeftijd, zoals ook geldt voor de
inzenders van kippen. De jeugd
heeft deze liefhebberij nog niet
ontdekt. Wellicht omdat deze leef
tijdsgroep snel resultaat wil zien,
terwijl fokken een kwestie is van
lange adem. Peter van der Gracht,
al vele tientallen jaren fokker van
het ras Australorp, weet er alles
van. 'Je denkt toch niet dat ik
zomaar de haan fokte die ik wilde.
Het duurde jaren voordat ik ook
maar in de buurt kwam van de
top.' De aanpak van deze Texelaar
is gedegen. Het doel is het fokken
van dieren die voldoen aan de offi
ciële rastypische kenmerken, waar
mee het ras in stand wordt gehou
den, maar ook kippen die productief
zijn. Om met dat laatste te begin
nen: kippen die in twee weken
minder dan twaalf eieren leggen,
gaan met in de broedmachine.
Maar ook de grootte van de eieren
is van belang. Het gewicht moet
voldoende zijn, eieren van mini
maal 60 gram. Als die eieren zijn
uitgebroed, begint het selectiepro
ces op uiterlijk: de beoordeling van
de kammen. Bij voorkeur zeven
tanden. En hij bekijkt de poten. Er
moeten aan de onderkant witte
plekjes zijn te zien. 'Dat is een ken
merk dat ze wit vlees hebben. Dat
smaakt het beste. Van de honderd
eieren blijven uiteindelijk vijftien
goede kippen over.'
Fraai
Denk niet dat het doel is om zo
groot mogelijke hanen te fokken.
Want om succesvol te zijn op ten
toonstellingen, is het gewicht aan
een maximum gebonden. Ooit zei
een keurmeester over één van de
tophanen van Van der Gracht dat
het jammer was dat deze te grof
was. De fokker daagde hem uit het
dier ter plekke te wegen. Het dier
bleef net beneden het maximum
van vier kilo. 'Ik had hem tevoren
wel even op de weegschaal
gezet.'
Eén van zijn imposante Australorps
die jurylid Rem Koster vrijdag onder
ogen kreeg, had een zwart veren-
dek met een mooie groene glans,
fraaie kam- en kinlellen, een ken
merkend silhouet en andere posi
tieve eigenschappen. De haan
kreeg het predikaat U (Uitmuntend)
de hoogst mogelijke waardering.
Van der Gracht is blij met de
samenwerking met de fokkers uit
de Noordkop. 'Door die contacten
komt er makkelijk een onderlinge
uitwisseling tot stand.' Zo zal een
krielhaan van het ras Australorp
door een collega op Wieringen
worden gebruikt om diens stal te
verfijnen.
Kopprofiel
Verderop keurt Gerard de Gooijer
de konijnen. Hij nam onder meer
de vacht en het formaat onder de
loep. 'Dwergkonijnen mogen niet
groter dan zó worden', wijst hij een
formaat aan. 'Ik ken een fokker die
heeft op zijn garagedeur een recht
hoek getekend. Als ze daar niet
binnen passen, zijn ze niet geschikt
om verder mee te fokken. Weet je
waarom ik dit werk zittend doe?
Zodat ik het profiel van de kop
goed kan bekijken. Het neusbeen
moet sterk gebogen zijn.' De kop
van de Nederlandse hangoordwerg
die hij bekijkt is goed. 'Maar de
achterhand moet gevulder en de
pels kan voller', blaast hij in de
vacht. Geen detail wordt overge
slagen. Zelfs de oren worden
gemeten. '22 centimeter'
Uit de ruimte ernaast klinkt het
geluid van zangvogels. Op Eigen
Wieken is present met onder meer
grasparkieten, agapornissen,
zebra- en diamantvink, rijstvogels
en gauldamadines. Van de zeven
tien actieve leden (ooit waren het
er vijftig) hebben er zeven a acht
ingezonden.
Tekst en foto's Gerard Timmerman
Uitslagen:
Grote hoenders: 1R van der
Gracht, 2. J. Jager; Dwerghoen
ders: 1. T.J.A. de Vries. 2. P. van
der Gracht; Algemeen kampioen:
J. Marsman; Grote konijnen: 1. D.
Hoogenbosch, 2. P van de Molen.
Kleine konijnen: 1. J. Marsman, 2.
P. van de Molen.
Het begon met columns over
hardlopen die Patrick Witte uit
Den Burg en Marco Eerkes uit
Zwolle op hun hyvespagina's
schreven. Daar moet jullie meer
mee doen, adviseerde hun omge
ving. Het leidde tot het boek
Footprints over hardlopen dat
binnenkort verschijnt en waar
van de opbrengsten deels naar
straatkinderen in de Oekraïense
stad Beregovo gaan.
Witte en Eerkens, beiden student
sociale geografie en planologie in
Utrecht, schrijven over wedstrijden
en evenementen waar ze sinds
april 2008 aan hebben meegedaan.
Onder meer de Texel Halve Mara
thon, de halve marathon van De
Waal, het wandelrondje om Texel,
de Zestig van Texel en hardloop
wedstrijden in de Dennen komen
aan bod.
De twee beschnjven de voorberei
dingen op wedstrijden, ervaringen
tijdens het lopen en wat zich rond
een evenement afspeelt. 'Het geeft
een compleet beeld van onze
levens als hardlopers', aldus Witte.
'We schnjven bijvoorbeeld ook
over het studentenleven in Utrecht
of een fietstocht die we op één dag
van Texel naar Zwolle hebben
gemaakt.' Andere wedstrijden die
aan bod komen, zijn de Batavie
renrace (een grote hardloopwed
strijd voor studenten van Nijmegen
naar Enschede), een 10-kmloop
tijdens de Marathon van Rotter
dam, de Singelloop in Utrecht en
andere lopen in de Domstad.
Het boek bevat eveneens een bij
drage van German Silva, in de
jaren negentig tweevoudig winnaar
van de Marathon van New York en
ambassadeur van de Texel Halve
Marathon. 'Ik heb van de zomer
een clinic van hem gehad en hij
was bereid een verhaal over zijn
hardloopleven te schrijven', vertelt
Witte.
Een deel van de opbrengsten gaat
naar projecten van een kerk in
Zwolle in de Oekraïense stad Bere
govo. 'Het geld dat wij ophalen is
voor sportieve projecten. Wij heb
ben hier de mogelijkheid een sport
vrij te beoefenen, maar dat is niet
overal vanzelfsprekend.'
Het boek, dat Witte en Eerkens in
eigen beheer uitgeven, komt op 15
december op de markt. Het komt
in ieder geval te liggen bij de Kan
toorvakhandel van Ben Zegeren in
Den Burg waar Witte medewerker
is. Meer informatie over het boek is
te vinden op http://projectfoot-
prmts.tk of http://projectfootprints.
hyves.nl.
daarvan is dat het privéleven er wel
eens bij inschiet. Óndanks dat ook
de echtparen samenwerken, zien
ze elkaar vaak alleen tijdens de
pauzes. 'Het werk gaat zeven
dagen in de week door, dus hoe
veel privéleven heb je dan? Maar
als je het werk leuk vindt, is het niet
erg', zegt Erik. Om het programma
Ik vertrek, waarbij mensen een
camping beginnen om meer tijd te
hebben voor de familie, moet hij
dan ook lachen: 'Ze beginnen alle
maal een camping om rust te vin
den. Daar denk ik anders over.'
Erik, hond Dribbel, de hoogzwangere Maaike met nichtje Maud van der Ploeg,
Ruuó van der Ploeg en Cees en Els Hooyscnuur voor een bungalow die ze
verbouwd hebben.
Naam: De Slufter Bungalowparken
Bedrijvigheid: Onderhoud en beheer bungalows, fietsverhuur
en broodwagen.
Bestaat sinds: 1968
Opgericht door: Henk Hooyschuur
Huidige eigenaar: Cees en Els Hooyschuur, Erik en Maaike
Hooyschuur en Ruud van der Ploeg.
Uitleggen wat de familie Hooyschuur op de bungalowparken Sluf
terduin en Slufterhoek doet, is niet eenvoudig. Ze doen alles op de
parken, van huizen bouwen tot de kachel aanzetten, de heggen
snoeien en broodjes rondbrengen. Een druk bestaan, maar met
veel vrijheid. 'Je vergeet vaak dat je aan het werk bent, het is zo
leuk!', zegt Maaike Hooyschuur.
Maaike (28) is bijna vijf jaar geleden
met haar man Erik (29) in het bedrijf
gekomen van Eriks ouders, Cees
en Els Hooyschuur (beiden 52).
'We konden kiezen: afbouwen óf
kijken of er interesse was bij de
kinderen. Je hebt samen iets opge
bouwd en wilt dat het doorgaat.
Erik had ook nee kunnen zeggen,'
zegt Cees. Maar Erik en Maaike
zeiden ja en verhuisden vanuit
Twente terug naar Texel. 'De werk
zaamheden hier zijn gigantisch
mooi. Het grote werk aan de over
kant is ook niet alles. Dan moest ik
twee uur rijden om een boom om
te zagen, en dan kon ik weer
terug', zegt Erik.
De Slufter Bungalowparken en de
werkzaamheden spreken ook
schoonzoon Ruud van der Ploeg
(26) aan, die een paar maanden
geleden medefirmant is geworden.
De ervaringen van Ruud als lood
gieter zijn een mooie aanvulling op
de aannemerspapieren van Cees
en de afgeronde opleiding in het
tuinonderhoud van Erik. Samen
met vier medewerkers voeren ze
het grote werk uit op de twee bun
galowparken en in de 142 bunga
lows die onder hun beheer vallen.
Ze doen dit in opdracht van de
Vereniging van Eigenaren, Verhuur
bedrijf De Muy en individuele huis
eigenaren. Ze bouwen huisjes,
onderhouden de wegen, maken
schoon, verhuren fietsen en maken
waar gewenst een dakkapel. Cees:
'We hebben de keuze gemaakt
alles in eigen hand te houden. We
doen alle werkzaamheden in eigen
beheer en met elkaar Als er een
huisje onverwacht eerder vrijkomt,
kun je wachten tot er een schoon-
maakbednjf komt. We maken het
huisje zelf schoon en vaak wordt
het meteen weer verhuurd.' Om
alles zelf uit te voeren, moeten ze
al het mogelijke onderhouds-,
snoei- en klusmateriaal in huis heb
ben. Erik: 'Het streven is goed
gereedschap en materiaal te heb
ben, zo'als een grote grasmaaier en
een shovel. Je weet nooit van te
voren wat je nodig hebt, dus heb
ben we alles. En alleen knap spul.
Je kunt niet met rotzooi bij mensen
komen.'
De werkzaamheden zijn flink gewij
zigd na de start van het bedrijf zo'n
veertig jaar terug. Henk Hooy
schuur, de vader van Cees, begon
met het beheer en onderhoud van
de bungalows op Tamarisk. Later
kwam Slufterhoek erbij en een paar
jaar geleden kwam ook het onder
houd en beheer van Slufterduin
voor rekening van de familie Hooy
schuur. Aan de bungalows, die
vaak al veertig jaar staan, is het
onderhoud nu hoger en kiezen
eigenaren soms voor renovatie en
nieuwbouw. Werkzaamheden voor
de wintermaanden, die eigenhan
dig worden uitgevoerd. Zo hebben
ze het hele jaar rond werk, en
genoeg ook. 'Het is hard werken,
maar heel afwisselend. Je plant je
dag, maar het gaat altijd anders',
zegt Cees. Want bij een storing,
een rioolverstopping of een huisje
zonder campingbedje moeten de
Hooyschuren meteen hun schema
omgooien.
De familie Hooyschuur verveelt
zich in ieder geval niet, het nadeel
Patrick Witte uit Den Burg (links) en Marco Eerkens uit Zwolle hebben een boek
geschreven over hardlopen, waarbij ook aandacht is voor diverse
hardloopevenementen op Texel. Een deel van de opbrengsten gaat naar een
project voor straatkinderen in de Oekraïne (zie artikel).
De familie werkt al ruim veertig jaar
op de bungalowparken. Het maakt
het wel eens lastig een rekening te
schrijven naar de eigenaren van de
bungalows, die soms misschien te
eigen worden. 'Het is heel vaak dat
zit wel goed, maar dan moeten we
eigenlijk een factuur sturen. Dat is
lastig, je krijgt een band met de
mensen', zegt Erik. Een andere
kant van de persoonlijke band is
dat Cees zichzelf soms als sociaal
werker ziet. 'Dan bellen ze omdat
er een draadje los zit. Dat is zo
gemaakt, maar dan staat de koffie
met vlaai al klaar. Ze willen hun
verhaal doen en pas een uur later
stap ik de deur uit', zegt Cees, die
zo regelmatig wat langer op een
klus blijft hangen. De mensen krij
gen dan wel een factuur, maar
alleen voor het werk.
Cees en Els zijn er, hoewel hel
zachtjes gezegd wordt, trots op
dat ze met zoon, schoonzoon en
schoondochter in het bedrijf wer
ken. Ze hebben het met z'n tweeën
opgebouwd en werken nu met
negen mensen. Cees: 'Het werk
wordt gewaardeerd, zowel door je
kinderen als door eigenaren. Je
krijgt er veel voor terug. En we wer
ken op een mooie plek.'
Tekst en foto Imme Bakker
In afwachting van een gesprek
met de Dierenbescherming stelt
Staatsbosbeheer (SBB) het van
gen en doden van verwilderde
katten uit tot 1 december. De
Dierenbescherming werkt aan
een plan voor opvang van verwil
derde katten en een campagne
die moet voorkomen dat nieuwe
katten worden losgelaten.
Nadat een campagne van de Die
renbescherming tegen de 'katten
moord op Texel' landelijke aan
dacht kreeg, overhandigde deze
organisatie afgelopen donderdag
5798 proteststemmen aan (inmid
dels ex-)wethouder Peter Bakker.
'Duizenden mensen gaven aan het
oneens te zijn met het beleid om
katten in de duinen dood te schie
ten', aldus een toelichting.
Afgesproken is dat de Dierenbe
scherming op dinsdag 1 december
in gesprek gaat met SBB, het NP
en de gemeente over de aanpak
van het probleem van verwilderde
katten. 'Het is niet zo dat we de
verwilderde katten dood willen,
maar dat we ze het terrein uit wil
len', zegt Erik van der Spek van
SBB. Op verzoek van de Dierenbe
scherming heeft SBB het vangen
en afschieten in afwachting van
een gesprek uitgesteld. SBB gaat
na 1 december wel katten vangen,
maar is bereid met afschieten te
stoppen. Daaraan stelt SBB de
voorwaarde dat de Dierenbescher
ming ervoor zorgt dat de gevangen
katten direct naar een opvang
gaan. worden gesteriliseerd of
gecastreerd en daarna niet meer
worden losgelaten.'
'Het is heel belangrijk dat we
samenwerken om een oplossing te
vinden voor dit probleem', vertelt
Miriam Dekker van Dierenbescher
ming Noord-Holland Noord. 'Als
Dierenbescherming hebben we
ervaring met het opvangen van
dieren. Maar er is ook een grote rol
voor de gemeente weggelegd. Die
moet voorlichting verstrekken aan
inwoners en vakantiegangers dat
geen katten worden meegenomen
en losgelaten. De gemeente zou
ook kunnen bijdragen aan een
actie om de dieren te chippen.'
Peter Bakker, vorige week nog als wethouder, ontving 5768 handtekeningen v
de Dierenbescherming. Links Bemou Jansma, rechts Simone Piscuer.
