Suzanne Maas actief op klimaatconferentie Kopenhagen
Wethouders vragen
tijdelijk extra uren
TEXELSE 9 COURANT
'Mooi om bij te dragen
aan een betere wereld'
0
Historisch blad Houttransport Als Aat een druppie Jutter door de koffie doet'
TIME OUT
VRIJDAG 11 DECEMBER 2009
Ze verruilde een paar jaar gele
den nog een studie architec
tuur voor milieuwetenschap
pen omdat ze zich 'liever wilde
inzetten voor een betere wereld
dan mooie huizen te bouwen'.
Deze en komende week ver
blijft Suzanne Maas in Kopen
hagen, om er mee te werken
aan de klimaatconferentie van
de Verenigde Naties. De 23-
jarige oud-Texelse hoopt op
'een krachtige opvolger van het
Kyoto-protocol' en 'keiharde
afspraken over C02-reducties'.
Suzanne Maas - dochter van Leo
en Cathy Maas uit Den Burg - is
een gedreven persoonlijkheid, die
grote doelen nastreeft, maar ook
in het dagelijks leven probeert
'zo duurzaam mogelijk' bezig te
zijn. 'Dat betekent voor mij onder
andere veel op mijn vouwfiets
fietsen, geen vlees eten en zo
min mogelijk vliegen (dat is een
moeilijke, want ik wil nog veel
van de wereld zien). Daarom ben
ik erg blij dat de klimaattop in
Kopenhagen is. Nog net niet op
fietsafstand, maar goed te doen
met trein of bus. En daarnaast
kun je daar natuurlijk veganis
tisch eten in hippieparadijs Chris-
tiania en rondrijden op een fiets
gekozen, in Antwerpen, omdat
me dat een mooie tussenvorm
leek.'
Na een jaar kwam ze terug op die
keuze. Ze studeerde milieuwe
tenschappen aan de universiteit
in Utrecht en is inmiddels druk
met een masterstudie Environ
mental Sciences in Wagenmgen.
Sinds anderhalf jaar is ze samen
met nog zes jongeren ambassa
deur van FairClimate, een cam
pagne voor een eerlijk en recht
vaardig klimaatverdrag, opgezet
door de Nederlandse ontwikke
lingsorganisatie ICCO. Het is één
de vele activiteiten naast haar
studie. Zo was ze een jaar lang
voorzitter van de studievereni
ging van Milieuwetenschappen
en was ze actief in het Milieuplat-
form Utrechtse Studenten, dat de
milieuvriendelijkheid van universi
teit, hogeschool en studenten zelf
probeert te beïnvloeden.
Voor FairClimate verbleef ze vorig
jaar een paar weken in Brazi
lië. Ze deed er onderzoek naar
het grootschalig kappen van het
regenwoud. 'Ik was in een pro
vincie waar heel veel bos is plat
gebrand voor de sojaproductie.
Probleem is dat iedereen elkaar
aanwijst als de schuldige. De
heel inefficiënt.'
Een strenger toezicht door de
overheid ligt voor de hand, maar
stuit op praktische problemen.
'Het is een enorm groot land.
waar illegale activiteiten niet zo
snel opvallen. Ik heb een over-
heidsmedewerker gesproken die
vertelde dat ze controleren met
vliegtuigjes. Maar dat vraagt zo
veel tijd, dat als ze klaar zijn met
hun rondje, ergens anders al weer
wordt gekapt.' Toch is de situatie
niet hopeloos, volgens Maas. 'Er
zijn in de hele wereld maar vier of
vijf grote importeurs. Die hebben
een grote invloed. Als zij zouden
zeggen dat ze alleen nog maar
duurzaam geproduceerde soja
willen, oefenen ze veel druk uit.
Wat bijna niemand weet, is dat
Nederland na China de grootste
van de Kopenhaagse variant op
het witte fietsenplan!', schrijft ze
in een bijdrage op de website
www.duurzamestudent.nl.
Waar haar belangstelling vandaan
komt, vindt ze moeilijk te zeggen.
'Op de middelbare school werd
ik vegetariër en begon ik veel
te lezen over het milieu en het
klimaat. Dat is steeds intensiever
geworden. Toen ik na het VWO
in Den Burg een vervolgstudie
moest kiezen, heb ik lang geaar
zeld. Het was voor mij altijd een
beetje schipperen tussen crea
tiviteit en wetenschap. Daarom
heb ik eerst voor architectuur
grote bedrijven zeggen niets fout
te doen en zich netjes aan alle
regels te houden. Het is inder
daad waar dat ze met vergunnin
gen werken, maar ze verdrijven
wel de kleine boeren. Die wor
den gedwongen ergens anders
bos te verbranden. Nu al bestaat
ongeveer de helft van de pro
vincie daar uit landbouwgrond.
En dat terwijl de grond eigenlijk
helemaal niet geschikt is voor
landbouw. Boeren bebouwen het
een paar jaar en trekken daarna
weer verder. Ook de veehouderij
veroorzaakt een enorme aanslag
op het bos. Op elke twee hectare
graast gemiddeld één koe. Dat is
Tijdens een demonstratie vorig
jaar in Poznan. Ze draagt een
zogenoemd 'klokpak', ter gelegenheid
van de campagne 'Countdown to
Copenhagen'.
importeur van soja is. Die wordt
hier verwerkt tot veevoer. Daar
mee heeft Nederland een grote
taak in de wereld.'
Als ambassadeur van FairClima
te doet Maas haar best zoveel
mogelijk mensen voor te lichten
over de problemen, complicaties,
de belangen van verschillende
partijen en eventuele oplos
singen. Daartoe organiseert ze
workshops en maakt ze filmpjes,
die op internet worden geplaatst.
'Dit soort verhalen heb ik verteld
aan de overheid, maar ook aan
andere studenten. Zij kunnen ook
een rol spelen. Maar dan moet je
wel weten wat er speelt en dat
is niet altijd even voor de hand
liggend. Dat als je vlees eet bij
voorbeeld, je een stukje van het
regenwoud opeet. Het is goed
als mensen zich daarvan bewust
worden.' Vier maanden lang ver
bleef Maas in Nicaragua, waar ze
vrijwilligerswerk deed. Eén van
haar taken was het ondersteunen
van de directeur van NGO Funda-
ción del Rio, een maatschappe
lijke organisatie die zich inspant
voor een beter milieu. Ze werkte
er nauw samen met de directeur,
die ze hielp bij de voorbereidin
gen op de klimaatconferentie in
Kopenhagen. Ze vertaalde stuk
ken en dacht mee over de stand
punten van NGO en het netwerk
van andere Midden-Amerikaan
se organisaties. Ook deed ze er
onderzoek naar klimaatverande
ring. 'Ik verbleef er in een gebied
waar eerder oerwoud was. Een
heel nat gebied, met een regen
seizoen dat altijd tien maanden
duurde. Sinds een paar jaar duurt
die periode nog maar vijf tot zes
maanden. Dat is funest voor de
landbouw. Je ziet steeds vaker
dat de oogst eraan gaat.' Andere
problemen die ze er signaleerde,
waren veranderende windrichtin
gen, meer bosbranden, minder
drinkwater en op grote schaal
erosie, waarbij vruchtbare grond
de rivier instroomt. Dat al deze
verschijnselen een direct gevolg
zijn van het op grote schaal kap
pen van bos, durft ze niet te
stellen. 'Het is waarschijnlijk een
combinatie van oorzaken. Maar
dat doet niets af aan de regel:
hoe meer bos, hoe meer wolken,
hoe meer regen. En het is in ieder
duidelijk dat je niet ongestraft zo
hard mag ingrijpen in de natuur.'
Een voorlopig hoogtepunt vorm
de het bezoek aan de klimaat
conferentie in Poznan in Polen,
in december vorig jaar. 'Het was
erg interessant om van dichtbij
te zien hoe er werd onderhan
deld. Om dat aan het publiek te
tonen, hebben we allerlei filmpjes
Poserend op een doorgebroken dam met
voor internet gemaakt. Bijvoor
beeld over de Nederlandse minis
ter Jacqueline Cramer, aan wie
we hebben gevraagd met welk
onderhandelingsdoel zij daar
was. De inhoud van de films was
serieus, maar de toon een beetje
grappig, omdat we vooral ook
jongeren wilden bereiken.'
Ook spraken ze er met de dele
gaties van Congo en Sri Lanka,
die uit twee respectievelijk vier
leden bestonden. 'Die moesten
de belangen van hun land verde
digen. Andere delegaties beston
den uit vijftig of zestig mensen
Een compleet oneerlijke situatie.
Hoe moet je tot goede afspraken
komen, als het bij de onderhan
delingen al mis gaat?'
Deze ontdekking bracht Maas
ertoe samen met enkele vrien
den en studiegenoten aan de
slag te gaan met Project Survival
NL, een door het ministerie van
VROM gesteund project waarin
Nederlandse studenten fondsen
werven voor leeftijdsgenoten uit
Afrika. 'Negen Afrikaanse jonge
ren zijn straks in Kopenhagen
om de delegaties van hun land
te versterken. Daarmee slaan we
twee vliegen in één klap: meer
jongerenparticipatie en meer
slagkracht voor landen met maar
weinig delegatieleden. Daarnaast
hopen we met dit project ook
meer media-aandacht te krijgen
voor dit structurele probleem in
internationale onderhandelingen.'
erosie in Ma to Grosso in Brazilië.
In Kopenhagen krijgt Maas het
druk. Niet alleen met de begelei
ding van dit project, ook assisteert
ze er eerdergenoemde directeur
uit Nicaragua met het schrijven
en vertalen van stukken. Ze ziet
er met spanning naar uit. 'Er staat
veel meer op het spel dan in Poz
nan. Er moet een opvolger komen
voor de afspraken in het Kyoto-
protocol. Dat betekent dat lan
den keiharde afspraken moeten
maken over C02-reducties en er
geld op tafel moet komen voor de
uitvoering van de plannen.'
Het combineren van haar studie
en alle vrijwilligerswerk is niet
altijd even eenvoudig. 'Ik doe het
er allemaal naast. Ik krijg er geen
studiepunten voor of zo. Het is
dan ook een kwestie van goed
op de tijd letten en alles strak
in te delen. Maar ik ben blij dat
ik dit kan doen. Ik vind het leuk
om praktisch bezig te zijn. En
het voelt goed er bij te zijn en te
kunnen bijdragen aan een betere
wereld.' (De filmpjes die Maas
samen met de andere ambassa
deurs van FairClimate in Poznan
heeft gemaakt, zijn op internet
te zien: http://www.fairclimate.nl
(klimaatjournaals I t/m V).
De documentaire La gente y el
medio ambiente die ze met haar
vnend in Nicaragua maakte, is te
vinden onder http://www.vimeo.
com/7794088)
Joop Rommets
De laatste Texelse kappen wer
den waarschijnlijk kort na de
Tweede Wereldoorlog gedragen.
In de jongste uitgave van de His
torische Vereniging staan er een
paar foto's van. Verder een geïl
lustreerd verhaal over kapitein
ter zee Frangois van Aersen van
Sommelsdijck, die in december
1693 een ruzie kreeg met schip
per Claes Koddes die zo hoog
opliep dat hij de schipper met
zijn degen in de nek stak.
De man overleed aan zijn ver
wondingen, maar de carrière
van de kapitein heeft er niet
onder geleden. Een verhaal over
vriendjespolitiek. Ook aandacht
voor de brand die op 20 sep
tember 1963 hoeve De Her
tekamp verwoestte. Deze en
andere verhalen staan in het
blad dat voor €6,25 te koop is
bij de boekhandels.
De schipper van het in de vorige
krant genoemde binnenvaart
schip Alm wees ons nog op
enkele bijzonderheden omtrent
het transport van hout uit de
Dennen.
Zo was de lading van de Alm
bestemd voor Willemsen Naald
hout in Cuijk, de grootste hout
zagerij in Nederland. 'Daarbij wil
ik nog opmerken dat wij met ons
motorschip Alm het schoonste
vervoermiddel van Europa zijn,
omdat onze motoren zijn uitge
rust met SCR-katalysatoren en
een gesloten roetfilter dat alle
fijnstof en roet eruit filtert. Zelfs
zo goed dat TNO het niet meer
kon meten. Wij hebben ruim 1150
ton stammen vervoerd met een
gasolieverbruik van amper 1750
liter. Ik kan me nauwelijks voor
stellen dat een vrachtwagen dat
schoner of goedkoper kan.'
Het college wil het aantal uren
van wethouders Marian Merkel-
bach en Nico Kikkert de komen
de vier maanden uitbreiden. Zij
hebben het drukker omdat ze tot
het eind van de huidige college
periode ook de portefeuille van
Peter Bakker voor hun rekening
nemen.
Voorgesteld is de werkweken op
te trekken van 27 naar 36 uur per
week. Het plan wordt komende
donderdag in de commissie Mid
delen besproken. De extra uren
kosten bij elkaar €16.000,- en dat
is volgens het college op te van
gen binnen het budget voor loon
kosten aan de wethouders. In de
praktijk draaien de wethouders
overigens meer dan 36 uur per
week.
Merkelbach heeft sinds het vertrek
van wethouder Bakker duurzaam
heid, milieu en de nieuwbouw van
het Maritiem en Jutters Muse
um erbij gekregen. Kikkert heeft
sindsdien ook de gemeentelijke
financiën, openbare werken en
de haven onder zijn hoede. Bak
ker vertrok in verband met ziekte.
Hij kreeg een half jaar geleden
al het dringende advies te stop
pen, maar bleef aan totdat het
college na de installatie van bur
gemeester Francine Giskes weer
compleet was. De tijdelijke uit
breiding loopt vooruit op plannen
van de gemeente om het aantal
uren van de wethouders in de
nieuwe collegeperiode permanent
naar 27 naar 36 uur te verhogen.
De gemeente heeft daar in januari
opnieuw overleg over met de pro
vincie. Dan wordt ook de recent
uitgevoerde bestuurskrachtme
ting in de strijd geworpen. Uit dat
onderzoek kwam eerder dit jaar
naar voren kwam dat de gemeen
te veel werk op haar bordje heeft
liggen.
Op verzoek van de Texelse
Courant hield Riet Veenendaal,
sinds jaar en dag betrokken
bij de organisatie van Ouwe
Sunderklaas in Den Burg, een
week lang een weblog bij. Over
de juryleden, de nieuwe knie
van Jan, een koek-en-zopie-
tentje, warme chocolademelk
en koud weer. Het complete
weblog is te lezen via www.
texelsecourant.nl.
(Vrijdag)
en dan nog wat andere din
getjes doen. Zoals de laatste
juryleden voor de kinderjury
van Ouwe Sunderklaas bellen.
Natuurlijk weet ik zeker dat
iedereen dit jaar weer meedoet,
de groep is niet alleen gezellig
maar ook heel constant. Maar
toch ieder jaar maar even bel
len, je kunt niet weten. Er is
zoiets als de Mexicaanse griep.
Maar alle juryleden zijn dit jaar
weer van de partij. Behalve Jan
dan, die elk jaar de inschrijving
doet. Dat neem ik deze keer
zelf op me (leuk!). We (Gerard
van der Kooi, Lies Kooiman, Aat
van Heerwaarden en ik zei de
gek) hebben dit jaar weer een
hele leuke medaille uitgezocht.
En totaal 50 stuks besteld.
Lekker veel, maar meestal ook
nodig omdat de meespelende
groepen bij de kinderen steeds
groter worden. En iedereen in
een winnende groep krijgt een
medaille.
(Zaterdag)
Vanmorgen kwam Jan, met
zijn hopelijk nu goed gerepa
reerde nieuwe knie, thuis uit het
ziekenhuis Zoon Marco heeft
hem opgehaald en dat ging
zo voorspoedig dat zij een uur
eerder dan gepland op Texel
waren. Ik stond net onder de
douche met kleinzoon Youri! Het
record aankleden werd dus ter
plaatse gebroken. Maar het was
het waard: het was heerlijk Jan
weer in zijn eigen stoel te zien
zitten. Kort daarop werd Youri
opgehaald en zaten we zomaar
even met zijn tweeën. Echter
niet voor lang want er moesten
medicijnen worden opgehaald.
Onderweg naar de apotheek
kwam ik Gerard van der Kooi
tegen, die mij vertelde dat hij
toch wat afzeggingen had voor
de volwassenenjury. Gerard
had zelf al wat ideeën, maar
ter plaatse verzonnen we nog
een paar namen van mogelijke
invallers. Gerard belt ze en dat
A-
komt ongetwijfeld goed. Thuis
gekomen moesten de laatste
Sinterklaascadeautje worden
ingepakt en meldde het eerste
ziekenbezoek zich. Met een
glas wijn en een goed gesprek
werd het zomaar kwart voor
zes en moest ik op een holletje
naar de andere Texelse opa en
oma waar de Sint weldra zijn
opwachting zou maken. Jeetje,
wat is dat nog een leuk feest,
met vier kleinkinderen waarvan
zelfs de oudste nog voor 100
procent gelooft.
(Zondag)
Voor vandaag staan er slechts
twee dingen op de agenda: Jan
en deel 2 van de Millenniumtri
logie. Heerlijk!
(Maandag)
Peter van der Voort herin
nerde mij eraan. Hij wil proberen
dit jaar toch ergens een koek-
en-zopie-tentje in Den Burg te
laten verrijzen. Nu is het uitden
ken van een plan vaak makkelij
ker dan de uitvoering Temeer
omdat Peter en ik zo vast als
een huis bij de inschrijving en
de jurering staan. Toch denkt
hij het mogelijk te maken. Daar
voor is nodig: 15 liter chocomel
en pak weg 110 bekertjes, (das
niet het moeilijkste gedeelte,
Peter haalt en sponsort dit), een
potige oom of tante die dit rond
half vijf in het Scoutinggebouw
warm maakt, in thermosflessen
stopt en vervoert (met het van
gen van deze persoon is Peter
bezig), een plek in Den Burg
waar dit wordt uitgedeeld (Bui
enradar ook even raadplegen
voor een droge, windvrije plek)
en wat hulp bij het inschen
ken (staat Nadieh Reiding met
vriend garant voor). Ik wacht
het maar af, maar denk warem
pel dat het Peter gaat lukken.
Zelf moet ik trouwens even niet
aan chocolademelk denken.
Ben sinds gisteravond, op zijn
zachts gezegd een 'beetje mis
selijk'. Zou het aan de tweede
griepinjectie kunnen liggen die
ik gistermiddag heb gehad?
(Dinsdag)
Vandaag ook nog even con
tact gehad met Aat en Netty van
Heerwaarden. Geweldige men
sen. Doen heel veel, maar het
liefst op de achtergrond. Dus,
hoewel al op zekere leeftijd,
onmisbaar in vele organisaties.
Zo verzorgt Netty elk jaar de
kleding van de juryleden. Dat
betekent: voor 12 personen hoe
den (afstoffen?), capes en linten
wassen, strijken, eventueel ver
stellen of vervangen en alles uit
gehangen bewaren. Terwijl dui
zendpoot Aat schrijfborden en
jurylijsten controleert en kopi
eert, eventueel nieuwe pennen
en potloden aanschaft, plastic
bekertjes en een (koffie)juttertje
haalt en zorgt dat alles op tijd in
De Lindeboom is. En op Ouwe
Sunderklaas is hij de hele avond
in touw om, altijd stralend, de
jury vari alles te voorzien.
(Woensdag)
Peter van der Voort belde: het
warme chocolademelk schen
ken gaat door. Hij heeft Mar-
tijn Huisman bereid gevonden
het voortouw hierin te nemen.
Martijn koopt en verwarmt de
chocomel, schenkt deze over
in thermosflessen en brengt
het met een bolderwagen naar
'ergens in de Weverstraat'. Waar
dit precies wordt, bekijken ze
ter plaatse. Dat zal ook afhanke
lijk zijn van het weer. En over dit
laatste gesproken: ik heb van
daag even op Buienradar geke
ken en je hoort mij niet klagen.
Winderig nat of guur wordt het
waarschijnlijk niet. Wel koud,
maar daar kunnen wij ons op
kleden. En als Aat dan ook nog
een druppie Jutter door de kof
fie doet...
(Donderdag)
En wat de toekomst brengen
moge? Elk zichzelf respecterend
dorp heeft een dorpscommis
sie. En elk zichzelf respecteren
de dorpscommissie organiseert
Ouwe Sunderklaas. Mogelijk
gaat de dorpscommissie dus
in de toekomst de organisatie
van ons overnemen. Ik wens nu
al, vanaf deze plaats, dat zij er
dan net zoveel plezier aan gaan
beleven als wij.
De week van...
Suzanne Maas
Oud-Texelse Suzanne Maas is de
volgende blogger in de serie De
week van... Zij is deze en volgen
de week in Kopenhagen, waar
ze betrokken is bij de mondiale
klimaatconferentie.
jongeren centrum
