De Vriendenkring speelt Vervalst
Leugens alom rond
gewild schilderij
'Zelf nummers schrijven moeilijk maar leuk'
Ervaren kwartet gooit
het over andere boeg
TEXELSE 10 COURANT
Texelfonds
Nieuwe beheerders Bijenkorf
Onderzoek naar onderwatergolven
Kerk onder dak
Sneeuwklokjes kondigen voorjaar aan
Programma Texelpop
DINSDAG 09 MAART 2010
Soms zie je bij een voorstelling
pas echt kort van te voren de
clou aankomen. Toneelvereni
ging De Vriendenkring uit Den
Hoorn had vrijdagavond zo'n
stuk te pakken in Vervalst van
Ton Davids. Het was een enerve
rend stuk dat genoeglijk was om
naar te kijken.
Het is een klein, maar kenmerkend
moment tijdens de voorstelling.
Het publiek in de Waldhoorn heeft
niet direct in de gaten dat de pauze
is aangebroken,
maar blijft naar het
podium kijken als
de lichten zijn
gedoofd. Pas als
de licht van de bar
aangaan, wordt de
ban van het spel
gebroken en ont
staat er beweging
in de tot dan toe muisstille zaal.
Vervalst, dat draait om een moord
en een schilderij dat zoek is, is niet
alleen een leuk stuk om naar te
kijken, maar ook intrigerend. Dat
begint meteen al als het jonge stel
Fleur (Anneke Kikkert-Hordijk) en
Gijs (Ralph Grabowski) een huisje
betrekken dat van de vader van
Fleur is geweest. De man, die Fleur
nooit heeft gekend, is onverwacht
overleden. Met muziek van The
Doors (Riders on the storm), het
geluid van regen en lichteffecten
(onweer) wordt de duistere sfeer
gezet van een afgelegen plek waar
iets te gebeuren staat.
Fleur en Gijs zijn amper binnen of
ze treffen in de slaapkamer politie-
inspecteur Ensor (Joop Rommets
jr) op bed aan. De in donkere kledij
gestoken Ensor is niet bepaald een
doorsnee inspecteur. Hij is indrin
gend naar Fleur, dreigend naar Gijs
en vrijpostig tegelijk. Hij heeft drank
bij zich om Fleur en Gijs een borrel
te schenken, hij vertelt tussen neus
en lippen door dat de vader van
Fleur is vermoord en doet bij Gijs
met een schildersmes voor hoe de
vader van Fleur moet zijn ver
moord. Als de drank op is, neemt
hij de glaasjes mee voor de vinger
afdrukken, waardoor Gijs en Fleur
meteen 'verdacht' zijn.
In korte tijd duiken meer bijzondere
types op in het huisje in de vorm
van privé-detective Bertil (Harry
Gerritsma) die met zijn haar strak
achterover gekamd en een lange
regenjas dragend ook al een lugu
bere indruk achterlaat, de moeder
van Fleur (Nel Veelo) die lang gele
den gescheiden is van de vader
van Fleur en hem nog steeds tot op
het bot haat en de boosaardige
Claudette (Gitta Rommets) die de
laatste jaren een relatie met de
vader van Fleur had. Het enige
onverdachte type in het spel is de
moeder van Claudette (Janny
Schuijl) die achter het huisje woont,
niks van alle spanningen in de
gaten lijkt te hebben en overal
doorheen hobbelt met zelfgebak
ken taarten.
Het intrigerende zit hem in de dia
logen tussen de types. Ogenschijn
lijk kennen de meesten elkaar niet,
maar ze spreken elkaar alsof ze
elkaar al lang kennen. Dat werkt in
eerste instantie bevreemdend. Pas
later, als meer bekend wordt van
de verledens van de karakters,
wordt duidelijk
hoe de verban
den lopen. Dan
wordt ook
steeds meer
duidelijk dat
vrijwel iedereen
op zoek is naar
een duur schil
derij dat de
vader van Fleur moet hebben ach
tergelaten en dat dat voor iedereen
reden is om vooral niet de waar
heid te vertellen.
De spelers gaan nagenoeg alle
maal mee in het stuk, waardoor op
het spel niet veel valt aan te mer
ken. De rol van Schuijl steekt wat
karig af tegenover de andere rol
len, maar dat past bij het spel.
Grabowksi zou de contrasten tus
sen de aardig ogende Gijs, zijn
minder aardige schaduwkant en
het bang zijn voor Ensir sterker
kunnen uitbeelden, zonder dat het
overdadig of cliché wordt. En het
doven van de verlichting was een
paar keer aan de late kant, maar
Privé-detective Bertil (Harry Gerritsma) bedreigt Claudette (Gitta Rommets), terwijl inspecteur Ensor (Joop Rommets) Fleur
(Anneke Kikkert) onder schot houdt. De moeder van Fleur (Nel Veelo) en haar vriend Gijs (Ralph Grabowski) kijken toe.
dat kende een verzachtende
omstandigheid. Licht- en geluids
man Jeroen de Groot was ziek,
maar zat desondanks achter het
mengpaneel. Het podium had hij
mooi uitgelicht en van zijn hand
waren ook het begin met de
muziek, de kletterende regen en
het onweer, waardoor het stuk
meteen pakkend werd neergezet.
Sterk spel was er van debutant
Veelo die opging in de rol van de
moeder van Fleur en met passie en
expressie speelde. Op het eind,
toen de ontknoping naderde, werd
redelijk veel geschreeuwd op het
podium, maar dat past op dat
moment bij het stuk. Alleen een
woedeaanval van Claudette bij de
ex van haar vriend was iets teveel
van het goede. Die hoefde niet te
overdrijven, omdat haar perma
nente woede al geloofwaardig
genoeg was.
De ontknoping van de continu
boven het spel hangende vraag
wie achter de moord op de vader
van Fleur zit, mag verrassend wor
den genoemd. En die verrassing
wordt hier niet verklapt, omdat De
Vriendenkring het stuk zaterdag 13
maart nog een keer opvoert. Dan
verdient het meer publiek dan de
kleine zestig man die afgelopen
vrijdag in de zaal zat. De regie van
Vervalst was in handen van Roel de
Waard. Saskia Schuijl souffleerde,
kapwerk en grime was in handen
van Anita Schiphorst.
Jeroen van Hattum
Maakt geld gelukkig?
Een tijdlang koesteren wij ons
bezit. Voor alle zekerheid.
Maar er komt een moment
waarop we er graag een goede
bestemming voor wensen.
www.texelfonds.nl
Texelpop vindt vrijdag 12 en
zaterdag 13 maart plaats in
Question Plaza in Den Burg.
Elke avond spelen er zes
bands. Hun optredens duren
zo'n veertig minuten. De
entree bedraagt €5,- per
avond.
Vrijdag 12 maart:
20.00 Tax-Free
21.00 Melissa the Bitches
22.00 Slik
23.00 Against Radio
24.00 Sorgen-Frei
01.00 Sinner
Zaterdag 13 maart:
20.30 Popkoor
21.30 Suitcase
22.30 Skrep
23.30 Lia Ona Band
00.30 Jug Bros
01.30 @-LAST
Samen werken aan de
Texelse samenleving
Hoefslag 42
1791 SC Den Burg
Telefoon 315532
Jeroen Hazewinkel van het
NIOZ verdedigt vrijdag 12 maart
aan de Universiteit Utrecht zijn
proefschrift over onderwater-
golven.
Op zee komen niet alleen aan de
oppervlakte, maar ook in de die
pere gedeeltes golven voor. De
interactie van deze onderwater-
golven met zeebergen en conti
nentale hellingen kan leiden tot de
vorming van sterk gefocuste golf-
energie, hotspots. Deze spelen
een belangrijke, maar nog niet
goed begrepen rol in de dynamica
en menging van diepe oceaan
bekkens. Naast hun belang voor
grootschalige processen in de
oceaan, spelen golfvelden ook
een rol in de verticale uitwisseling
van (voedings-)stoffen. Hazewin
kel bestudeerde de interactie van
deze interne golven met de
bodemtopografie van de oceaan,
zowel theoretisch als in het labo
ratorium. Hij verrichte het onder
zoek bij het NIOZ, de Universiteit
van Cambridge en het Centrum
Wiskunde Informatica (CWI).
Zijn onderzoek maakt deel uit van
het onderzoeksprogramma 'Dyna
mics of Patterns' en werd gefinan
cierd door de Nederlandse Orga
nisatie voor Wetenschappelijk
Onderzoek (NWO) en de stichting
voor Fundamenteel Onderzoek
der Materie (FOM).
Hazewinkel zet zijn wetenschap
pelijke werk aan interne golven
voort bij het Scripps Institution of
Oceanography, de Californische
variant van het NIOZ.
Het dak van de grote kerk in Den
Burg verkeert in zeer slechte staat.
Het houtwerk is ernstig aangetast
door de bonte knaagkever en de
25.000 leien zijn zodanig verweerd
dat ze bijna allemaal moeten wor
den vervangen. Omdat de kerk het
een Rijksmonument is, wordt het
grootste deel van de benodigde
€500.000,- gesubsidieerd, maar
€150.000,- moet door de burgerij
bijeen worden gebracht. Eén van
de acties om dit grote bedrag op
tafel te krijgen, is de symbolische
verkoop van nieuwe leien. Mensen
die de kerk willen ondersteunen,
kunnen voor €25,- een lei kopen en
krijgen als aankoopbewijs een cer
tificaat. Wie vijf of meer leien koopt,
krijgt bovendien een naamsvermel
ding op de lei zelf.
De actie Kerk onder Dak gaat
woensdag officieel van start.
's Nachts daalt het kwik nog tot
onder nul, maar de natuur geeft
volop signalen af dat het voorjaar
in aantocht is. Zoals de sneeuw
klokjes die op veel plekken uit de
grond schieten.
(Foto Gerard Timmerman)
De dorpscommissie van Oos- Brouwer en Arnold Wesselman. Zij
terend heeft voor het beheer van volgen daarmee Willem en Ineke
dorpshuis De Bijenkorf een over- Witte op.
eenkomst gesloten met Marjan
De muzikanten van <&LAST: 'Muziek maken is weer gewoon hobby.
Meer dan twintig jaar lang speel
den ze succesnummers van
beroemde collega's. Sommige
zo vaak, dat ze er bijna een hekel
aan kregen. Met hun nieuwe
band gooiden ze het over een
andere boeg en begonnen zelf
nummers te schrijven. Met wis
selend succes. 'Het is raar, maar
we wisten niet
eens hoe te begin
nen. Maar het is
ontzettend leuk',
vertelt gitarist en
zanger Sil van
Dijk. Zaterdag is
@LAST de slotact op de tweede
avond van Texelpop.
Het kwartet is nog vrij onbekend,
maar dat geldt niet voor de muzi
kanten. Ron de Vries (drums,
hoofdzang), Sil van Dijk (gitaar,
zang) en Wim Boer (toetsen, zang)
speelden jarenlang met veel suc
ces in Poundcake, één van Texels
meest gevraagde bands, die op
bruiloften en partijen, in cafés en
op festivals de stemming verhoog
de. Tot twee jaar geleden, toen er
plotseling een einde aan kwam. Tot
verrassing van de buitenwacht,
maar de muzikanten zelf hadden
het al even zien aankomen. 'We
waren allemaal toe aan iets nieuws',
vertelt Van Dijk, die zelf in 1989 als
15-jarige lid werd van The Legen
dary Late Inbetweenies, de band
rond zanger Rob Vonk en voorlo
per van Poundcake.
Eind 2008 ontstond @LAST, toen
De Vries, Van Dijk en Boer elkaar
vonden en versterking kregen van
bassist André Smith, voormalig lid
van The Walkers, een band uit
Maastricht die in de jaren zeventig
furore maakte in binnen- en buiten
land. 'In het begin oefenden we
alleen maar. Maar al snel ontstond
het idee zelf muziek te gaan schrij
ven. Dat hadden we nooit eerder
gedaan.' De nummers kwamen
niet vanzelf. 'Want hoe begin je?
Met de zang? Of met de melodie
lijn? Moeilijk, hoor. We hebben er
veel respect voor anderen door
gekregen.'
Inmiddels bestaat het repertoire
van @LAST uit vijftien eigen num
mers, al valt op dat aantal wel wat
af te dingen. 'Sommige zijn uitslui
tend instrumentaal. En er vallen er
ook nog wel een paar af. Een stuk
of negen vinden we zelf goed
genoeg om regelmatig te spelen en
op CD te zetten.' Het werk is
Engelstalig en divers, al hebben de
leden een voorliefde voor symfoni
sche rock. 'Het is
moeilijk van jezelf
te zeggen, maar
de muziek zit
best goed in
elkaar. Het is niet
zomaar drie
akkoordjes en klaar. Al kunnen
eenvoudige liedjes ook prachtig
zijn.'
Tekstueel zijn er grote verschillen.
Van Dijk grijnst; 'Wim is nogal
maatschappijkritisch. Hij schrijft
over natuurproblemen, het warmer
worden van de aarde en over hoe
de wereld er in 2084 uitziet. Ron en
ik houden het simpel. Bij ons gaat
het gewoon over meisjes.'
In alle rust werkt @LAST sinds een
paar maanden aan een CD. 'We
zijn een paar keer bij Rikus Kloos
terhuis in de studio geweest. We
hebben een stuk of zeven, acht
nummers ingespeeld. Maar we
hebben geen haast. In onze drukke
tijd bij Poundcake was het soms
bijna werk. Nu is het gewoon weer
hobby.'
Om de CD te kunnen bekostigen,
moet @LAST soms concessies
doen. 'Bands die alleen eigen num
mers schrijven, worden bijna niet
gevraagd op te treden. Ons publiek
vindt het ook moeilijk te begrijpen.
Speel toch covers, dat kunnen jul
lie, hoor je dan. Dat begrijp ik best.
Als ik zelf een avondje uit ben, vind
ik het ook leuk om bekend werk te
horen. Maar als je wéér Paradise
by the Dashboardlight moet spe
len, komt je dat wel eens je keel uit.
Voor ons is het een veel grotere
uitdaging eigen werk te doen. Als
compromis spelen we daarom wel
covers, maar alleen nummers die
we zélf leuk vinden, zoals van Toto
en Level 42. Dat merken we gerust
wel, want we mogen al blij zijn als
nog gemiddeld één keer maand
kunnen spelen. Maar we doen het
weer vanuit ons hart, de reden dat
we ooit muziek zijn gaan maken.'
