Opmerkelijke switch Edo Kooiman
1 'Alswethouder moet je
net als journalist op pad
Henk Hilstra: 'Inmiddels blijkt de lentebaby levensvatbaar'
'Twintig jaar langs
de zijlijn gestaan'
TEXELSE 11 COURANT
Groeneplaats
Logeerhuis Texel
De week van...
Hennie Huisman
m
Wat ik zeggen wou
VRIJDAG 26 MAART 2010
Edo Kooiman zat woensdag nog als verslaggever van de Kabelkrant aan tafel bij het wekelijks gesprek tussen het college en
de pers. Vanaf volgende week kan hij als wethouder zelf het gesprek met de media voeren. Links van hem wethouder Nico
Kikkert, rechts Harry de Graaf van de Texelse Courant.
Hij kreeg de afgelopen dagen
veel felicitaties, maar ook nega
tieve reacties. 'Mensen vroegen
waar ik aan begon, zeiden dat
het te hoog gegrepen voor me
was of vroegen zich af wat ik in
die slangenkuil moest', zegt Edo
Kooiman (44) uit De Waal. Zijn
aanstaande benoeming tot wet
houder namens Texel 2010 is
momenteel hét onderwerp van
gesprek op het eiland. 'Maar ik
ben wel blij dat mensen zeggen
wat ze denken en van hun hart
geen moordkuil maken.'
De naam van Kooiman gaat al
dagen rond, maar zelf was hij nog
niet echt aan het woord geweest
over zijn overstap van de eiland-
journalistiek naar het wethouder
schap. Dat had vooral een prakti
sche reden: hij was twee weken op
wintersport. 'Ik ben ook niet bij de
coalitie-onderhandelingen
geweest, maar Gerbrand Poster en
Frank Kingma (partijgenoten van
Texel 2010) hebben we me wel
goed op de hoogte gehouden.'
Een gevoel dat het anders moet
(vooral in de communicatie met de
bevolking), een groeiende belang
stelling om het politieke vak zelf te
beoefenen en het toe zijn aan een
nieuwe uitdaging na meer dan
twintig jaar eilandjournalistiek
waren voor Kooiman, sinds 2004
hoofdredacteur van de Kabelkrant,
aanleiding de overstap te maken.
De kiem werd een paar maanden
geleden gelegd tijdens een gesprek
tussen Poster en Kooiman, waarbij
de laatste aangaf belangstelling te
hebben in een wethouderschap.
Na het bekend geraken van zijn
kandidatuur ging al snel de kritiek
rond dat Kooiman in zijn rol als
verslaggever vaak wel erg veel
ruimte aan Poster had gegeven.
Kooiman weerlegt dat. 'Iedere poli
tieke partij heeft de mogelijkheid
bij de redactie binnen te wandelen
met nieuws en Gerbrand maakte
daar goed gebruik van. Die kwam
geregeld om de koffie. Andere par
tijen hebben we bij ons nooit
gezien. Verder heeft Gerbrand de
afgelopen vier jaar meer dan hon
derd open brieven gestuurd waar
mee hij ook de aandacht trok. En
doordat het college daar bijna nooit
op reageerde, bleef het beeld han
gen dat er toch wat aan de hand
blijkens de berichtgeving niet
anders op dan voorheen.
Kooiman wordt als wethouder
ruimte verantwoordelijk voor onder
meer de afronding van het bestem
mingsplan Buitengebied, nieuwe
ontwikkelingsgerichte bestem
mingsplannen voor de dorpen, de
havens en de verdere voortgang
van de Groeneplaats. Hij verwacht
zijn ervaringen als verslaggever
goed als basis voor het wethou
derschap te kunnen gebruiken. 'Ik
heb meer dan twintig jaar langs de
zijlijn toegekeken bij raads- en
commissievergaderingen. Ik heb er
niet actief aan deelgenomen, maar
moeten het gevoel hebben dat er
naar hen wordt geluisterd. Je kunt
niet alles oplossen, maar als je
luistert, krijgen mensen wel het
gevoel dat ze serieus worden
genomen.'
Transparantie is een ander punt.
'De afgelopen jaren zijn teveel
zaken uit de lucht komen vallen,
neem bijvoorbeeld die brief van
PrimesSharesWorld aan de
gemeente om de vordering bij
Landsbanki over te nemen. Daar
over moet je transparant zijn en
communiceren, liefst met wat boe
renverstand.' Hoewel bedreven in
communicatie heeft Kooiman dat
onderwerp zelf niet in zijn pakket
zitten. 'Dat neemt Eric Hercules
(kandidaat-wethouder PvdA, red)
voor zijn
rekening.
Hij heeft
commu-
nicatie-
weten-
schappen gestudeerd.'
De uitslag van waarstaatjouwge-
meente.nl (met het cijfer 4,9 van de
bevolking voor vertrouwen in het
gemeentebestuur) is volgens hem
iets om aan te gaan werken. 'Het
prettige is dat we met vier partijen
uit de oppositie straks het college
vormen, zodat we de band met het
verleden kunnen verbreken. We
weten ook wel dat we geen nieuwe
gemeente beginnen en veel lopen
de zaken overnemen, maar we
hebben een coalitie die voldoet
aan de wens van de kiezer en
waarin een wij-gevoel aanwezig
is.'
De vraag is hoe Kooiman als wet
houder en Poster als fractievoorzit
ter de komende jaren met elkaar
omgaan. Als fractievoorzitter van
Texels Belang was Poster vroeger
was. We hebben niet alles meege
nomen, maar Gerbrand was wel
vaak spraakmakend.'
In de verslaggeving over de verkie
zingen stelde Kooiman zich terug
houdend op. Het nalezen van
berichten op de kabel leert dat
vrijwel alle berichtgeving daarover
door zijn collega's is gedaan. Kooi
man schreef de afgelopen maan
den zelf twee keer specifiek over
Texel 2010: een keer over de pre
sentatie van de kandidaat-raadsle
den en hij schreef over de boot
tocht die Texel 2010 tijdens de
verkiezingscampagne met de TX44
maakte. Bij raads- en commissie
vergaderingen die hij de laatste
maanden bijwoonde, stelde hij zich
wel aardig wat kennis opgebouwd.
Als journalist krijg je toch de kans
een kijkje in de keuken te nemen.
Dat is anders dan bijvoorbeeld tien
jaar voorzitter van een dorpscom
missie zijn en dan de politiek
ingaan.' Kooiman was ook een
paar jaar voorzitter van de dorps
commissie in De Waal.
Hij verwacht zijn ervaringen als
journalist eveneens in zijn contac
ten met anderen te kunnen benut
ten. 'Als verslaggever moet je toch
veel op straat zijn om het nieuws te
vergaren en als wethouder zul je
ook veel op pad moeten om te
praten en te luisteren. Op dat vlak
van de communicatie is de afgelo
pen jaren veel mis gegaan. Mensen
niet te beroerd om oppositie tegen
de eigen wethouder te voeren.
Kooiman: 'Gerbrand maakt, net als
een echte Texelaar, van zijn hart
geen moordkuil en daar ben ik wel
blij mee. Je weet hoe hij denkt, je
merkt dat hij veel ervaring in de
politiek heeft en zijn pappenhei
mers kent. Hij heeft de afgelopen
jaren vaak ongezouten zijn mening
gegeven, maar zijn punten sneden
wel hout en hij bleek ook vaak
gelijk te hebben. In de raad werd
hij door zijn opstelling niet altijd
serieus genomen, maar Texelaars
namen hem wel serieus. Maar hij
heeft ook aangegeven niet met een
wethouder verder te willen als die
het niet goed doet.'
Onder de negatieve reacties die
Kooiman de afgelopen dagen
kreeg, klonk onder meer de kritiek
dat hij te weinig in huis zou hebben
om de functie aan te kunnen. 'Dat
vind ik niet terecht. Kom met reac
ties als we een jaar verder zijn.' Hij
gaat overigens niet gebukt onder
de kritiek en hoort liever wat men
sen denken dan dat ze niks zeg
gen. Als er straks aan hem wordt
geduwd en getrokken met menin
gen en standpunten wil hij als wet
houder proberen oog te houden
voor de grootste gemene deler. 'Je
kunt het nooit iedereen naar de zin
maken, maar je moet ook zorgen
dat er geen verrassingen zijn.'
Kooiman heeft deze week zijn ont
slag ingediend als journalist bij de
Texelse
Media. Hij
blijft er
nog even
actief
achter de
schermen, onder meer om nieuwe
mensen in te werken. Met politiek
houdt hij zich daar niet meer bezig.
'En ik blijf nog één dag in de week
foto's maken.' Het stoort hem dat
sommige Texelaars hem de afgelo
pen dagen bij de Kabelkrant al als
wethouder hebben benaderd. 'Dat
soort zaken wil ik toch graag
gescheiden houden.' Kooiman
krijgt op het raadhuis nog met de
bijzondere situatie te maken: zijn
vrouw Annette werkt op de afde
ling personeel en administratie.
'Dat zit dus niet in mijn portefeuil
le.'
Kooiman is een geboren en geto
gen Texelaar. Hij is een zoon van
Piet en Lies Kooiman en een klein
zoon van Reinier Kooiman die
vroeger een taxibedrijf had (nu
TBO, voorheen Taxi 312000). Na
de RSG studeerde hij aan de over
kant een tijdje Nederlands en wis
kunde, maar maakte de studies
niet af. In 1987 ging hij aan de slag
als medewerker bij de Helderse
Courant. In 1990 stapte hij over
naar de Kabelkrant die toen net
door Peter Dral was opgezet, maar
dat duurde niet lang. Hij ging ver
der als fotograaf en verslaggever
bij de Helderse Courant, totdat hij
in 2004 hoofdredacteur bij de
Kabelkrant werd. Sinds een jaar is
hij ook hoofdredacteur van Texel
Dit Weekend. 'Ik heb ook kort bij
de Texelse Courant gewerkt, waar
ik met de fotografie in aanraking
ben gekomen.'
Kooiman is niet van plan zich na
dinsdagavond, als de wethouders
worden benoemd, anders dan
anders te gaan gedragen. 'In het
clubje waarmee ik wekelijks moun
tainbike werd al gevraagd of ik dat
nog wel blijf doen, nou dat doe ik
graag.'
Jeroen van Hattum
Het is alweer twee weken geleden
dat deze krant erover berichtte,
maar het laat me niet los. Ik las dat
de dorpscommissie van Den Burg
de nieuwe gemeenteraad het drin
gende advies heeft gegeven om
het oude gemeentehuis niet te slo
pen. Het zou namelijk als cultureel
centrum in gebruikt kunnen gaan
worden. De commissie zei graag
bereid te zijn om mee te denken
namens de inwoners.
Nu had ik mij, als inwoner van Den
Burg, enorm verheugd op een
nieuw dorpsplein met een karakte
ristieke uitstraling en het liefst ook
met een extra terras in de middag
zon. Ik herinner me het Raaksje
niet, wel de bouwschutting die we
vol mochten schilderen. Jook Nau-
ta heeft het al een keer in een inge
zonden brief gezegd, het plein is
toen verknoeid en koel en onge
zellig geworden.
Ik zag in de verplaatsing van het
gemeentehuis juist een kans om
de Groeneplaats weer een nieuw
en mooi aanzicht te geven. Ik denk
dat er meer mensen zo denken.
Blijkbaar vindt de nieuwe dorps
commissie het niet nodig. Smaken
verschillen natuurlijk. Maar ik vind
het niet goed dat ze met de
gemeente mee willen denken en
adviseren namens de bewoners
van Den Burg. Met welk mandaat
denkt de dorpscommissie dat te
willen doen? Er is over dit nieuwe
voorstel nooit een bijeenkomst of
een peiling onder de bewoners
geweest!
Alle Texelaars (ook die van de bui
tendorpen) hebben zich met de
herinrichting van ons dorpsplein
mogen bemoeien. Daaruit is een
raadsbesluit gekomen. Als dat zou
worden ingetrokken, wil ik onze
dorpscommissie bij deze dringend
adviseren om een stemming te
houden onder de inwoners van
Den Burg met de vraag of we het
huidige gemeentehuis wel of niet
willen laten staan.
Volgens zeggen heeft de dorps
commissie van Oudeschild ooit
voor haar inwoners een dergelijke
stemming georganiseerd. Dat ging
over de plaats van gymzaal. De
mensen schijnen dat toen gewel
dig op prijs te hebben gesteld! De
uitslag van de stemming heeft toen
ook de locatie bepaald. Goed voor
beeld doet goed volgen?
Carla Schrama,
Den Burg
's Heerenloo Noord-Nederland,
afdeling Noorderhaven
Teammanager Heidi Huiberts, 06 52538265
Rabobank 3031 06 360
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield Henk Hilstra een week
lang een weblog bij. Als informa
teur was hij betrokken bij de vor
ming van een nieuw college van
burgemeester en wethouders.
Over de formatieperiode, slape
loze nachten, paaseitjes, glimla
chende parkeerwachters, wok-
kende Chinezen en de geboorte
van een gezonde baby. Het com
plete weblog is te lezen via www.
texelsecourant.nl.
(Donderdag)
Donderdagavond. Terwijl ons
bezoek nog aan tafel zit, ga ik om
21.00 uur naar onze steunfractie.
Volgende week zijn alweer de eer
ste raadscommissies voor de nieu
we raadsleden en we bespreken de
commissiestukken. Kort bespreken
we de voortgang van het overleg
met de andere partijen. Wanneer ik
in bed lig, denk ik: oh ja, ik zou iets
schrijven voor het weblog. Aange
zien ik niets kan schrijven over de
inhoud en voortgang, behalve de
woorden 'gematigd optimistisch' (ja
een tijdje in Den Haag gewoond en
gewerkt), denk ik: waarom heb ik ja
gezegd, wie zit hierop te wachten?
Terwijl ik met één oog al slaap,
schiet door mij heen: lig ik niet wak
ker van de titel informateur van
Texel, dan lig ik binnenkort wakker
van het weblog van deze week.
(Vrijdag)
De vrijdagochtend begint fantas
tisch, onze kippen hebben voor het
eerst weer een ei gelegd. Elk jaar
wanneer de lente begint en de
paashaas staat te trappelen, ver
rassen onze kippen Mien, Fien en
Pien ons met hun eerste eieren.
Terwijl ik het ei uit het kippenhok
haal, gaan mijn gedachten terug
naar donderdagmiddag. Naar de
twee bakjes met paaseitjes op de
vierkante tafel waar omheen bespre
kingen over een nieuwe coalitie
plaatsvinden. Wat mij opviel, was
dat van de acht personen die aan
tafel zaten er slechts twee waren
die paaseitjes aten. Terwijl de één
schijnbaar moeiteloos de pure eitjes
wist te vinden en de ander zowel de
melk als de pure eitjes tot zich nam,
besefte ik dat beiden lid waren van
dezelfde politieke partij.
De telefoon gaat, dochterlief Roos
belt uit Amsterdam, net een week
terug uit de jungle van Costa Rica
en zegt: je komt toch nog wel om
mij te verhuizen. Gematigd optimis
tisch zeg ik: ja, ik probeer de boot
over een uur te nemen. Aangeko
men in Amsterdam blijkt dat niet
alleen haar bed verhuisd moet wor
den, maar ook nog al haar spullen.
Gelukkig lukt het om alles in één
keer in de auto te krijgen.
Bijna word ik met matras en al door
een scooter onderste boven van het
trottoir gereden. Met een brede
glimlach vraagt Roos: pap nog één
ding, wil je even het fornuis aanslui
ten? Kijkend naar de tijd denk ik,
dat kan nog wel even. Gelukkig
zegt Roos: tot hoe lang kun je par
keren? Ik zeg: tot nu, en ga naar
buiten. Terwijl ik twee parkeerwach
ters aan zie komen, kijk ik naar mijn
bonnetje en zie dat ik al vier minu
ten te laat ben.
Mijn mobiel gaat, een partijgenoot
aan de lijn die vraagt hoe het met
de onderhandelingen gaat. Ik zeg:
beroerd en herstel mij door te zeg
gen: ik krijg net een bekeuring. De
stem aan de andere kant zegt van
welke partij dan? Ik zeg van twee
Chinezen. De stem vraagt: waar
ben je dan? Ik zeg aan de overkant,
maar moet nu hangen anders ben ik
te laat terug op Texel.
Onderweg denk ik aan het eerste ei,
de paaseitjes en voel hoe ik terug
verlang naar dat bijzondere eiland
met zijn bijzondere bewoners, mijn
vertrouwde Texel.
(Dinsdag)
In het weekend niet op de uiterst
geheime onderhandelingsplek met
de tafel met paaseitjes geweest.
Wel diverse mensen gesproken op
verschillende locaties, telefoontjes
en mailtjes die iets te maken had
den of zouden kunnen hebben met
het smeden van een nieuwe coali
tie. Tussendoor naar de overkant
geweest. Er was een feest van
vrienden om bij een Chinees te
gaan wokken. Eerlijk gezegd zag ik
er een beetje tegenop, gezien mijn
ervaring met de parkeerboete van
vrijdag. Wat bleek, je wokte niet
zelf, maar er stonden vier Chinezen
te wokken. Zelf vulde je je bord,
ging naar een wokkende chinees,
om vervolgens razendsnel je eten te
laten bereiden. Toen ik met een
vriendelijke glimlach mijn bord met
het heerlijk gewokte eten terug
kreeg, zei ik voordat ik het wist niet
dank u, maar: een mooie bekeuring.
Met dezelfde glimlach van gisteren
antwoordde hij: graag gedaan.
Toen ik aan tafel het voorval vertel
de, zei iemand, ja ze spreken hier
slecht Nederlands. Ik zei niets, want
voor mij was de parkeerwachter
van gisteren dezelfde persoon als
de wokkok waar ik vandaag mijn
eten van kreeg.
(Donderdag)
Het is nu alweer donderdagoch
tend, mijn laatste logmoment, voor
dat ik weer naar de overkant ga.
Eerst maar even terug naar maan
dagochtend.
Iemand zegt het lijkt wel of er
een bepaalde spanning in de lucht
hangt. Zwijgend wordt dit door de
aanwezigen bevestigd. Ik denk:
laten we maar snel beginnen. Het
indalen verloopt zonder grote pro
blemen. Aan het begin van de mid
dag wordt geconstateerd dat er
ontsluiting is. Af en toe zijn er wat
persweeën. Gespannen maar hoop
vol vliegt de tijd voorbij en dan
plotseling is het zover. Het is 22
maart 2010, tijd 16.03 uur, de lente
is begonnen: een nieuw college is
geboren.
Dinsdag In de middag ben ik
weer terug op Texel en inmiddels
blijkt de lentebaby levensvatbaar.
We sturen een persbericht uit met
de titel 'Witte rook: coalitiepartijen
D66, WD, Texel 2010 en PvdA zijn
er uit en komen met een nieuw col
lege'. We hebben afgesproken om
de naam en de kenmerken van de
nieuwe baby pas volgende week
bekend te maken. Het is in mijn
ogen wel een gezonde baby, een
baby die zich met hoofd, hart en ziel
zal inzetten voor de burgers van
Texel. In een tijd zoals mijn moeder
zei: Henk het wordt er niet beter
op.
Hennie Huisman is de volgende
blogger in de serie De week van...
Zij wordt dinsdag 30 maart
benoemd tot wethouder.
Informateur Henk Hilstra (hier met raadsgriffier Marit de Porto): 'Het is 22 maart
2010, tijd 16.03 uur, de lente is begonnen: een nieuw college is geboren.'
