Geslaagd toneelstuk Zuid-Eierland
Dokter trillend achter
planten na 'B-woord'
Voortbestaan rechtspraak
Den Helder ter discussie
Pelagia geheel gereviseerd
Texels zeehondje in nieuw kinderboek
TEXELSE 9 COURANT
Golfteams in landelijke competitie
Harm Gort wint
jeu de boules
Tevoko wint,
maar degradeert
Jm
DINSDAG 20 APRIL 2010
Dokter Jan-Julius (Remco de Jong) in gesprek met het echtpaar Koorhalm (Lindy Stroo en Bert Assink) en de Siamese
tweeling (Christien Paardekwam en Mies Zoetelief).
Een overwerkte huisarts, een
vloeiend ruziënde Siamese twee
ling en een verknipt stel met
hyperallergische problemen. Het
toneelstuk Kwakzalverskwalen
dat toneelgroep Zuid-Eierland
afgelopen weekend in buurthuis
Bethel opvoerde, bevatte alle
ingrediënten voor een gezellige
avond.
Het stuk draaide rond huisarts Jan-
Julius van Hameren (gespeeld door
Remco de Jong) en een aantal op
z'n minst wonderbaarlijk te noe
men patiënten. De grootste patiënt
was eigenlijk de huisarts zelf. Al
meteen vanaf het begin was duide
lijk dat deze dwars aan alles voor
bij zou gaan, geen beslissing zou
nemen en het welzijn van zijn
patiënten evenmin ten goede ging
komen. Zijn kordate assistente Lie-
ke Groenstronk (Miriam Slot) leek
dat allemaal niet echt in de gaten
te hebben. Zij was verliefd op Jan-
Julius en had de dokter hoog op
een voetstuk staan.
Het waren de twee dragende rollen
van het stuk en die waren bij De
Jong, een aanwinst voor de toneel
groep, en Slot in goede handen.
Beiden zaten goed in hun spel,
waarbij met name De Jong, sinds
vorig jaar lid van de toneelgroep,
indruk maakte door continu geaf-
fectueerd te spreken en met een
zekere eigenwijsheid te spelen.
Andere koppelingen van spelers
waren eveneens gelukkig gekozen.
Mies Zoetelief, vaste speler van
Zuid-Eierland, en de vorig jaar
debuterende Christien Paardekam
speelden de Siamese tweeling die
graag gescheiden wilde worden.
Onderling hadden ze niets anders
dan ruzie, maar zodra ze met ande
ren spraken traden ze op als één
heid. Paardekam en Zoetelief ston
den continu met de ruggen tegen
elkaar, maar draaiden in gesprek
ken met anderen om de zoveel
zinnen een halve slag waardoor
dan wel de één dan wel de ander
het gesprek voerde en dat deden
ze vloeiend. De combinatie van
debutant Bert Assink en Lindy
Stroo (terug op het podium na
geregisseerd te hebben) als het
echtpaar Koorhalm was eveneens
geslaagd. Zij was allergisch voor
zo'n beetje alles om zich heen en
eiste honderd procent aandacht,
waardoor hij amper aan slaap toe
kwam. Hun opkomst zorgde met
een al voor gelach in de zaal. Stroo
kwam gekleed in een stofpak de
spreekkamer in en Assink strom
pelde met dikke wallen onder zijn
ogen er achteraan, voorzien van
een tas vol medisch gerei om zijn
vrouw ten allen tijde te kunnen
behandelen. Dat was nodig nadat
dokter Jan-Julius onschuldig had
geopperd dat mevrouw Koorhalm
maar eens lekker de buitenlucht in
moest. Assink riep nog wanhopig
'niet het B-woord' te gebruiken,
maar het was al te laat: er volgde
een tirade van Stroo tegen bloe
men, planten en al het andere dat
in de buitenlucht te vinden is. Een
prachtige vondst in de scène was
een opzichtig trillende plant waar
achter de dokter van de schrik was
weggedoken. Meer solistische rol
len waren weggelegd voor Saskia
Slot als de volledig van het pad
zijnde Trix de Frater en debutanten
Nicolle Kager en Jan van der Haas.
Kager speelde een mysterieuze
vrouw (Tipsy Boendijk) die op zoek
was naar een tas met een geheime
inhoud. Zij wikkelde in een oog
wenk Jan-Julius om haar vinger
wat door assistente Groenstronk
allerminst op prijs werd gesteld.
Van der Haas speelde een bedees
de patiënt die niet de kans kreeg
aan het woord te komen. Vakkun
dig werd hij na zin na zin door De
Jong in de rede gevallen en ook
Slot gaf hem niet de kans iets te
zeggen. Extra gimmick was dat de
bedeesde man bij elk bezoek met
nieuwe verwondingen de deur uit
ging. De huisarts schoof per onge
luk zijn vingers tussen een lade
kast, goot kokend hete thee over
zijn handen, liet hem een arm en
een been breken en bezorgde de
man ook een gebroken neus door
Na ruim twee maanden op de
Astander-werf in Santander in
Noord-Spanje is onderzoeks-
schip Pelagia van het NIOZ op
de terugweg naar in de thuisha
ven. Na twintig jaar trouwe
dienst is het schip volledig bin
nenstebuiten gekeerd en weer
goed voor zeker vijftien jaar
zee- en oceaanonderzoek.
Het schip kreeg twee compleet
nieuwe Caterpillar-dieselmotoren,
terwijl de elektromotor van de die-
selelektrische aandrijving, de gene
ratoren, het roer, de schroefas en
de boegschroefmotor werden
gereviseerd. De nieuwe diesels
voldoen uiteraard aan de nieuwste
(Tier 2) emissie-eisen en zijn ook
zuiniger dan de oude motoren door
de toepassing van elektronische
brandstofinspuiting. Op het achter
dek werd een sterkere hydrauli
sche knikboomkraan geplaatst en
het gehele drinkwater- en afvalwa
tersysteem werd vernieuwd, waar
bij er speciale aandacht was voor
het voorkomen van besmetting
met legionella. De hele romp, drink
watertanks, ballasttanks en venti-
latiekokers werden gestraald, waar
nodig met staal vernieuwd en
opnieuw gecoat. Het interieur van
de messroom werd geheel ver
nieuwd en alle hutten werden van
een nieuwe vloerbedekking voor
zien. Uiteraard werd het schip
geheel geschilderd; onder de
waterlijn met een tin-vrije aangroei
werende verf. De operatie stond
onder leiding van Theo Buisman,
hoofd Scheepsmanagement
Logistiek, met Rint de Vries en
Voor kleinere civielrechtelijk
zaken, zoals kleine geldvorderin
gen, arbeids- en huurgeschillen
en kleinere strafzaken houdt de
rechtbank Alkmaar wekelijks zit
tingen in Den Helder. Texelaars
kunnen tot nu toe op geringe
afstand hun recht halen. Maar of
dat zo blijft, is onzeker. Het voort
bestaan van Den Helder als zit
tingslocatie van rechtbank Alk
maar staat ter discussie.
In Nederland wordt in zo'n zestig
plaatsen recht gesproken. Onlangs
werd in Den Haag besloten dat dit
aantal wordt teruggebracht tot 32
zittingsplaatsen. Dit vanuit de
gedachte dat door centralisering
efficiënter en beter kan worden
gewerkt. Het aanvankelijke plan van
de minister van Justitie om de recht
bank van Alkmaar te sluiten, stuitte
op weerstand bij deze rechtbank en
burgemeesters uit de regio die daar
bij gesteund werden door de advo
catuur, het notariaat en de Kamer
van Koophandel. Gezien het belang
van rechtspraak dicht bij de burgers,
besloot het kabinet eind vorig jaar
Alkmaar alsnog open te houden.
De zittingslocatie in Den Helder
wordt nog maar beperkt gebruikt.
Aan de Kerkgracht wordt eenmaal
per week zitting gehouden. Vanuit
Alkmaar reizen op die dag een kan
tonrechter of voor strafzaken een
politierechter, griffier, een officier van
justitie, de parketpolitie en de
bodedienst af naar Den Helder. Dit
heen en weer reizen komt de effi
ciency niet ten goede, met als bijko
mend nadeel dat als een zaak wordt
uitgesteld of aangehouden, de
betreffende rechter geen werkkamer
heeft om aan andere zaken te wer
ken.
Om te peilen hoe men in de Kop van
Noord-Holland aankijkt tegen even
tuele sluiting van de rechtbank, heeft
mr. Evert van der Molen, president
van de rechtbank in Alkmaar, enige
tijd geleden gesproken met de bur
gemeesters van Den Helder en
Hoorn, ook een nevenzittingsplaats
van Alkmaar. 'Zij vinden sluiting een
ernstige verarming, omdat het ten
koste gaat van de zichtbaarheid en
de bereikbaarheid van het recht.
Hun mening hebben wij in onze
reactie aan de minister van Justitie
verwerkt.' Je kunt spreken van een
dilemma. Blijven de rechtbanken van
Den Helder en Hoorn in stand, dan is
dat goed voor de zichtbaarheid en
de bereikbaarheid. Anderzijds kost
het openhouden extra geld, er moet
immers een gebouw worden gehuurd
en extra menskracht worden inge
zet. Dat laatste argument legt
gewicht in de schaal omdat de
rechtbanken van de minister
opdracht hebben gekregen om kri
tisch om te gaan met de verdeling
van geld. Het argument van bereik
baarheid telt voor Van der Molen
minder zwaar dan voorheen: 'Het
vervoer is veel beter dan vroeger,
bovendien gaan de meeste mensen
maar een enkele keer naar de recht
bank. De digitale ontwikkelingen
maken rechtspraak via het internet
in de toekomst misschien ook moge
lijk waardoor de fysieke nabijheid
van een rechtbank wat minder nood
zakelijk wordt. Maar achteruitgang
van de zichtbaarheid van de recht
bank is vanuit principieel oogpunt
beslist een aderlating.' Het is nog
geen gelopen race. Volgens Van der
Molen heeft de Tweede Kamer nog
geen eenduidig antwoord gegeven
op de vraag hoe fijnmazig het net
werk aan voorzieningen waar bur
gers hun recht kunnen halen moet
zijn. Het besluit of Den Helder en
Hoorn al dan niet open blijven, zal
worden genomen door de Raad van
de rechtspraak, een onafhankelijke
instantie tussen het ministerie en de
rechterlijke macht, in samenspraak
met de rechtbanken. In deze afwe
ging speelt de beschikbaarheid van
voldoende middelen een belangrijke
rol. Dus ook het besluit of het Rijk
hiervoor extra geld beschikbaar stelt,
of dat de rechtbanken het uit eigen
middelen moeten financieren.
een deur te hard dicht te gooien.
Ondertussen verweet hij de
bedeesde man 'toch zo vreselijk
onhandig te zijn'.
Slot liet als De Frater meteen indruk
achter door in haar openingszin
nen tegen de huisarts te zeggen
dat haar 'koekoeksklok het niet
meer deed' waarna meteen het
beeld was gevestigd dat dit perso
nage ze niet allemaal een op rijtje
had. Slot had de rol van een typetje
dat te pas en te onpas overal kon
binnenvallen en die rol werd met
beide handen aangegrepen.
De tas van Boendijk, die als rode
draad door het verhaal liep, bleek
goud en juwelen te bevatten die
volgens een verhaal in de krant bij
een roofoverval zijn buitgemaakt.
Een spelgegeven dat het goed zou
doen in een slecht verhaal, maar
het werd leuk Toneelgroep Zuid-
Eierland had niet het makkelijkste
stuk gekozen voor het kleine podi
um van de Bethel. Het was een
verhaal dat moest gedijen bij snelle
wisselingen van de ene naar de
andere scène, terwijl tussen de
komst en het vertrek van de ene of
de andere patiënt telkens wat tijd
zat. Dat haalde soms een beetje de
vaart uit het stuk, maar over het
algemeen werd het vlot en vooral
geanimeerd en met plezier
gespeeld. De Jong, die naast de
hoofdrol ook de regie had, had
bewust al een paar stukken uit de
tekst laten vervallen om te voorko
men dat het zou gaan trekken en
hij had ook de teksten meer naar
een aantal spelers toegeschreven.
Kap en grime, in handen van
Ramona van der Vis, verdienden
speciale aandacht want de spelers
zagen er passend gekleed en
opgemaakt uit. Zo had de huisarts
een net iets te zware bril op zijn
neus en was De Frater voorzien
van grote, opvallende wimpers die
het typetje benadrukten als bijzon
dere verschijning. Janny de Ridder
souffleerde en Mark Slot zorgde
voor licht en geluid.
Jeroen van Hattum
Zes teams met elk zes spelers
van de Texelse golfvereniging
spelen mee in de landelijke
competitie, die vorige week is
begonnen.
In de tweede ronde speelde het
eerste seniorenteam in de Haar
lemmermeer tegen Houtrak, een
sterk team met lagere handicaps
dan de Texelaars. Het team van
captain Hans de Beer, dat twee
keer achter elkaar kampioen werd
en daarom in een hogere klasse
uitkomt, behaalde in de de 4 bal-
beter-bal (4BBB) niet genoeg pun
ten. In de singlepartijen wist alleen
Wil Homan de punten naar Texel te
halen. Het damesteam van Marijke
de Beer speelde zondag op de
Waterlandse bij Amsterdam. Nadat
het team vorige week nipt verloor
van de Westfriese, was nu de
Noordhollandse golfclub een
maatje te groot. Maeike van der
Schaaf en Marijke de Beer speel
den 's morgens sterk en wonnen
hun foursomewedstrijd.
Alleen Gerdi Reijers wist haar sing
lepartij te winnen. Volgende week
spelen de Texelaars op de West-
friese tegen de Waterlandse. Als
de Texelse dames daar twee pun
ten halen, kunnen ze nog met
gemak derde in de poule worden.
Ook op zondag speelde het heren
team van captain Rob Maaswinkel
op Oogduyne en werd het veel
sterker geachte Heemskerk met
10-8 verslagen. Jeugdspelers
Kevin van Zuilekom en Thomas
Wassenaar wonnen zowel hun
foursome- als hun singlepartijen.
Jaap Waverijn boekte echter de
overwinning van de dag door knap
te winnen van zijn tegenstander,
die met handicap 1,2 speelt.
Harm Gort van jeu de boulesclub
Den Burg heeft zaterdag de jaar
lijkse uitwisseling met Entre nous
uit Den Helder gewonnen.
Onder ideale weersomstandigheden
werkten de deelnemers vier partijen
af op het fraaie terrein aan het Scha
pendijkje. Tegen half vier was de
eindstand bekend en moesten de
vier best geplaatsten in een kruisfi
nale uitmaken wie het toernooi win
nend zou afsluiten. Tot die vier
behoorden niet minder dan drie
leden van de vereniging uit Den
Burg. De spannende eindstrijd tus
sen de doublettes GortA/an der Vis
en Klaassen/ Bervoets ging lang
gelijk op. Toch wonnen eerstge-
noemden met 13 tegen 8. Dit resul
taat, gekoppeld aan de punten uit de
voorrondes, leverde de eindklasse
ring. Achter Gort eindigden achter
eenvolgens Piet van der Vis, Marion
Klaassen en Dimphy Bervoets.
De leden van Entre Nous komen
donderdag 2 september naar het
eiland.
Hoewel het damesteam van vol
leybalvereniging Tevoko zater
dag met 4-0 won van Gemini
won, is het team gedegradeerd
naar de promotieklasse. Con
current Keistad won de beno
digde set en behield daardoor
één punt voorsprong.
Acht spelers sterk vertrok Tevoko
naar Hilversum voor de wedstrijd
tegen het al gedegradeerde Gemi
ni. Céline de Graaf en Eline Feld-
brugge namen de plaats in van
Marianne Boekei. Tevoko begon
sterk en nam al snel een ruime
voorsprong. Er werd niet specta
culair, maar doeltreffend gespeeld.
De eerste set werd met 25-18
gewonnen. Ook in de tweede set
speelde Tevoko gedegen, maar
Gemini wist goed bij te blijven. Bij
een stand van 18-16 deed Tevoko
er een schepje bovenop, wat resul
teerde in een setstand van 25-18.
Ook de derde en vierde set werden
eenvoudig gewonnen (25-11, 25-
16), de derde zelfs binnen vijftien
minuten. Met deze overwinning
neemt Tevoko waardig afscheid
van de regiodivisie. In totaal wer
den 40 punten gehaald, normaal
gesproken genoeg om niet te
degraderen. De twee seizoenen
dat Tevoko in de regiodivisie speel
de, werden niet meer dan 25 pun
ten behaald. Maar omdat naaste
concurrent Keistad een set meer
gewonnen heeft, degradeert Tevo
ko naar de promotieklasse.
Maarten de Groot van het Bureau
voor de Scheepsbouw (BvS) als
externe consultants. Zij werden
geassisteerd door gezagvoerder
John Ellen en zijn bemanning. Er
werd een installatie geplaatst voor
het behandelen van ballastwater
en de Pelagia werd voorzien van
nieuwe navigatieapparatuur. Intern
werd een nieuw computernetwerk
met een glasvezel ringleiding aan
gelegd door ICT-medewerkers Wim
Pool, Hans Malschaert en Jan
Derksen. De belangrijkste aan
winst is de installatie van een navi
gatiesysteem voor nauwkeurige
plaatsbepaling van de onderzoeks
apparatuur onder water. Op de
diepte van de oceaan kunnen de
posities van het schip en de
bemonsteringsapparatuur vlakbij
de zeebodem namelijk aanzienlijk
van elkaar verschillen.
De hele operatie kostte 4,5 miljoen
euro.
Tessie, het zeehondje van Texel
is de naam van een nieuw kin
derboekje, dat woensdag bij
Ecomare werd gepresenteerd.
Het is het derde in een serie van
vijf, die allemaal op en rond de
Waddeneilanden spelen.
Het eerste boekje gaat over de
geboorte en het opgroeien van het
zeehondje Amilia, dat rond Ame
land zwemt. In het tweede verliest
een zeehondenmoeder in een
storm bij Terschelling één van haar
twee jonge zeehondjes. In het der
de en nieuwste deeltje komt het
bijzondere gevoel van zeehonden
aan de orde. Schrijfster Joke Mos-
terman-van Doorn vertelde bij de
presentatie dat zeehonden kunnen
aanvoelen wat de toekomst brengt
en hoe het gaat met de wezens om
hen heen. Het verhaal is gebaseerd
op de ervaringen van Jook en
Karin Nauta, die met hun zieke
kooikershondje Bonnie voor het
laatst gingen varen. Zeehonden
kwamen tot dicht bij de boot, vol
gens de Nauta's en de schrijfster
om de zieke hond op te vrolijken.
Mosterman had nog een ander
sterk staaltje. 'Op de rondvaart
boot waarop we 30 jaar voeren,
bemerkten we op de dag van de
vuurwerkramp dat de zeehonden
met het schip mee zwommen. Aan
boord bevonden zich mensen uit
Enschede. Toen er per mobiel werd
bericht wat zich in hun woonplaats
had afgespeeld, keerden de zee
honden terug naar de zandban
ken.' Het boekje, waarvan de eer-
steexemplaren werden overhandigd
aan Jook Nauta en wethouder
Frans Visman, is bedoeld voor kin
deren van circa 6 tot 8 jaar en gaat
vergezeld van een CD met een
verhaaltje en een liedje, gecompo
neerd door Sytse Broersma, bas
sist van de band De Kast. Hij en
musicalzangeres Maaike Schuur-
mans verzorgden tijdens de pre
sentatie een live-optreden. De bij
eenkomst werd bijgewoond door
leerlingen van groep 3 van de
Texelse basisscholen. Zij werden
getrakteerd op taart en limonade,
het boekje en een kleurplaat en
waren er uiteraard bij toen de zee
honden werden gevoerd.
De zeehondenboekjes kosten
€11,95 en zijn verkrijgbaar bij Eco
mare.
Schrijfster Joke Munsterman (midden) vertelde bij de presentatie dat zeehonden
kunnen aanvoelen wat de toekomst brengt. (Foto Ecomars/Sytske Dijksen)
