Formule Broadway Den Hoorn kan nog jaren voort
'Het lijkt wel of iedereen
samen het festival beschermt'
TEXELSE 10 COURANT
Gevarieerde optredens, gezelligheid op straat, enthou
siaste bezoekers én artiesten en een gestroomlijnde
organisatie. Ook de zevende editie van Broadway Den
Hoorn is een doorslaand succes geworden, met een
formule die nog jaren lijkt voort te kunnen.
DONDERDAG 27 MEI 2010
over de even vrolijke als cynische
troubadour Katinka Polderman.
Natuurlijk viel het ook wel eens
tegen. Zo was veel verwacht van
Verreck en Pleijsier, die al in 1987
het Leids Cabaret Festival won
nen en daarna vier succesvolle
theaterprogramma's maakten.
Sinds enige tijd zijn ze samen
weer actief, maar hoewel ze op
Broadway een amusant optreden
verzorgden, lukte het hen niet de
hele zaal voor zich te winnen. Ook
Johan Goossens, die alle prijzen
op het Groningse Cabaret Festival
won, wist niet iedereen van zijn
kwaliteiten te overtuigen, terwijl
de zwartgalligheid van Ernst Klij-
zing sommigen wel erg rauw op
hun dak viel.
Jammer, dat zeker, maar ook bijna
onvermijdelijk wanneer meer dan
120 artiesten samen 60 verschil
lende voorstellingen verzorgen,
bekeken door 1200 bezoekers per
avond. Smaken verschillen en wie
zich verheugt op een half uurtje
onbedaarlijk lachen en vervolgens
wordt 'getrakteerd' op serieuze
liedjes, heeft reden om teleurge
steld te zijn. Bovendien benutten
veel artiesten het Hoornder huis
kamertheaterfestival om nieuw
bekende en iets minder bekende
artiesten waren ook vier Texelse
solisten en gezelschappen te
bewonderen. Anneke Brons, Irisa-
bella Bakker en Ruthie Vazana,
samen het trio Anyway, brachten
net als voorgaande keren fraaie, a
capella gezongen liedjes in diver
se stijlen ten gehore en regen die
aaneen met korte, humoristische
sketches. Ze oogstten succes, al
was het allemaal wat minder ver
rassend dan in hun beginjaren.
Roos Bakker - in het dagelijks
leven docent dans bij Artex - trad
evenals twee jaar geleden op in
haar ouderlijk huis, met licht en
geluid bijgestaan door haar over
buurjongen Jeroen Groot. Bakker
combineerde sombere bespiege
lingen over onze doorgedraaide
wereld met vrolijke zang en dans.
Niet iedereen was diep onder de
indruk. Zo vonden sommige
bezoekers haar nogal belerend en
ondanks haar bekentenis dat ze
een blij en vrolijk meisje was soms
wel erg zwaarmoedig. Maar ze
verdiende ook respect, al was het
alleen om haar durf om in haar
eentje de grote vragen van het
leven aan de orde te stellen.
De toneelspelers van GF-05-11
vormen een vertrouwd gezicht op
schrijver is, maar de voorstelling
was behoorlijk vermakelijk, al
klaagden sommige overkantse
bezoekers dat ze niets begrepen
van de talrijke lokale toespelingen
en daardoor moeite hadden de
draad van het verhaal vast te hou
den.
Een buitenbeentje op het festival
was opnieuw pianist Charles Jan-
ko, die samen met acteur Kees
Scholten in de rol van verteller het
uit 1897 daterende muzikale melo
drama Enoch Arden van auteur
Alfred Tennyson en componist
Richard Straus nieuw leven inblies.
Een prachtige liefdesgeschiedenis
over Enoch Arden en zijn buurjon
gen Philip, die van hetzelfde meis
je houden. Zij kiest voor Enoch,
met wie ze een gezin sticht, daar
mee Philip in rouw achterlatend.
Wanneer Enoch niet terugkeert
van een lange zeereis krijgt Philip
een nieuwe kans zijn grote liefde
in de armen te sluiten. Het verhaal
krijgt een dramatische wending
als blijkt dat Enoch zijn schipbreuk
heeft overleefd en tien jaar later
naar huis terugkeert. Janko en
Scholten maakten er een pakken
de voorstelling van, die menigeen
wist te ontroeren, al deed ook het
theatertje stonden en die ervoor
zorgden dat de straat vrijwel
schoon bleef.
Grote aanpassingen in de pro
grammering bleken niet noodza
kelijk. Door omstandigheden
moesten drie gezelschappen
afzeggen, maar hun gemis kon vrij
eenvoudig worden opgevangen.
Zo kwam 'eerste reserve' Herman
Erbé alsnog aan bod. Erbé trad bij
eerdere festivals met Circus Kos
ter op en was teleurgesteld
geweest dat hij dit keer niet kon
optreden. 'Hij was dolgelukkig
toen we hem toch nog vroegen',
vertelt Cor van Heerwaarden. Eén
van de andere vervangers was
Edo Berger, een stand-upcomedi-
an die met het duo Olaf en Jasper
naar Texel was gekomen en die
zonder aarzelen zijn medewerking
toezegde.
Voor zover bekend was er slechts
één incident dat langer dan vijf
minuten de aandacht trok. In één
van de huiskamers was iemand
gestruikeld en omdat hij bloedver-
dunners gebruikte, kwam er akelig
veel bloed uit zijn hoofdwond,
reden 112 te bellen. Het ambulan
cepersoneel had alles echter vrij
snel onder controle en bracht de
man thuis, waarna de voorstelling
van de dames van LOS tien minu
ten later alsnog kon beginnen.
Of er een achtste editie van Broad
way komt, besluiten de organisa
toren niet eerder dan in oktober of
november. Het zal niet aan het
verloop van de zevende editie lig
gen. Cor van Heerwaarden zei bij
de sluiting in de nacht van zondag
op maandag 'apetrots' te zijn en
introduceerde het begrip 'goedge-
voelfestival'. 'Het is een heel
kwetsbaar evenement. Er hoeft
maar iets mis te gaan, of we zijn
weg. Maar het lijkt wel of iedereen
samen het festival beschermt om
het maar te kunnen laten voortbe
staan. Een mooi voorbeeld vind ik
dat we nog gewoon bier in een
glas kunnen schenken en dat
mensen dat op straat leegdrinken,
zonder dat het een rotzooi wordt.
Er liggen ook nergens plastic
bordjes van de bitterballen. We
hoeven 's ochtends alleen maar
een bezem door de straat te halen
om een paar peuken op te
geven.'
Joop Rommets
Die meid is echt geweldigoordeelde menig bezoeker over Katinka Polderman.
Roos Bakker combineerde sombere bespiegelingen over onze doorgedraaide
wereld met vrolijke zang en dans.
Een prettig soort meligheid was troef bij de Grote Tiny en Tony Toto Show van
Daniël van Veen en Dorien Haan.
De bollenschuur van Arie Lap vormde een passend decor voor het Texelse stuk
van toneelgroep GF-05-11.
Jelle Kuiper kreeg een niet geheel willekeurig gekozen toeschouwer zover dat hij
meedeed. Later bleek dat de man een handlanger was.
verhaal de ronde dat één bezoe
ker halverwege in slaap was geval
len.
Niels van der Laan en Jeroen Woe, samen Geen Familie, brachten hilarische sketches in een claustrofobisch klein
huiskamertje.
het festival. Ze waagden zich in de
grote schuur van Arie Lap aan een
eenakter over de Texelse bollen-
kweker Sieme Witte, die op zijn
geheel eigen wijze gasten in zijn
bed breakfast ontvangt, daarin
bijgestaan door een bijdehante
echtgenote en een even zonder
linge als vrijpostige boerenknecht.
Het stuk was geschreven door
Koosch Pels Rijcken, die zelf de
rol van Witte voor zijn rekening
nam en als auteur zijn debuut
maakte, nadat hij en zijn clubge
noten twee jaar geleden niet hele
maal tevreden waren geweest
over de bestaande sketches die
ze destijds opvoerden. Gaande
weg werd duidelijk dat Pels Rijc
ken (nog) geen groot scenario-
Glunderende gezichten bepaalden
drie avonden lang het straatbeeld.
Telkens wanneer tussen acht en
elf uur de huiskamers rond het
hele uur leegliepen en Klif en
omgeving volstroomden, klonken
enthousiaste verhalen over de
voorstelling die de bezoekers
gezien hadden. 'In lange tijd niet
zo gelachen', zei iemand over het
duo Geen Familie. 'Prachtige lied
jes', prees een ander de parodie
materiaal uit te proberen en blijkt
gaandeweg dat niet alles bruik
baar is voor een avondvullende
show in wording. Maar elke bezoe
ker kon zich steeds troosten met
de gedachte dat het volgende
optreden vast en zeker leuker zou
worden.
Tussen publiekstrekkers als
Richard Groenendijk, Luider en
Van Donselaar, Marijke Boon, Niet
Schieten, Joop Visser en andere
van Dominique
Engers en Ralf
Grevelink op het
fenomeen musi
cal. 'Die meid is
echt geweldig',
klonk een derde
Ook voor de artiesten was de
zevende editie van Broadway een
succes. Velen kennen elkaar, maar
hebben niet altijd de kans eikaars
voorstellingen te bezoeken. Omdat
de meesten op twee avonden
optraden en de derde vrij hadden,
konden ze in Den Hoorn binnen
een paar uur tijd vier collega's aan
het werk zien. Dat ze het naar hun
zin hadden, bleek steevast ook na
afloop, wanneer theater Klif 12
uitpuilde en menigeen het podium
beklom om samen met de Nacht
band, geleid door pianist Johan
Hoogeboom en zangeressen
Cathrien Tromp en Mylou Frenc-
ken, een lied ten gehore te bren
gen. Wie er daarna nog niet
genoeg van had, stortte zich in de
afterparty bij kampeerboerderij De
Stolp, waar veel artiesten onder
dak hadden gevonden, al dan niet
in gezelschap van hun partner en
kinderen.
Ondanks de enorme hoeveelheid
werk tijdens en in de aanloop naar
het festival, hadden organisatoren
Cor van Heerwaarden, Charlotte
Lorier en Joop Groeskamp en de
vele tientallen vrijwilligers die hen
bijstonden, hun zaakjes uitstekend
op orde. Logistiek liep alles nage
noeg perfect, de gebruikte huiska
mers en schuurtjes oogden wer
kelijk als kleine theaters en ook de
aankleding van de straat, met
diverse stalletjes waar eten en
drinken te koop was, was een lust
voor het oog. Voor het eerst was
het stuk Klif ter hoogte van het
theater overkapt, met een tent in
de vorm van een kathedraal, inclu
sief enkele grote kroonluchters, en
dat verhoogde de intimiteit. Min
der spectaculair,
maar zeer doel
treffend werkten
de afvalbakken
voor sigaretten en
glaswerk, die bij
de deur van elk
Mylou Frencken verzorgde niet alleen een afwisselende voorstelling, maar trad
ook drie avonden met de Nachtband op.
Vaste festivalganger Marijke Boon schreef enkele liedjes speciaal voor Broadway.
/ACHT
