Jan den IJzerman voelde genegenheid bij ZDH Volleybal in centrum TEXELSE 7 COURANT 'Jaap Lap was zo enthousiast, dat ik gelijk verkocht was' Trainer met gevoel voor psychologie en pedagogiek Niels Kossen wielercriterium Keijser en Keijser beste golfers 'Ik had het gevoel dat ik van een fabriek in een huiska mer was terechtgekomen. Ik voelde de genegenheid.' De overgang was groot voor Jan den IJzerman, toen hij destijds het trainerschap bij Texel'94 verruilde voor dat bij ZDH. Vier jaar later stopt hij ermee, na een periode die lange tijd meer gezelligheid dan sportief succes bracht, maar in het laatste seizoen ook een verras sende promotie naar de vijfde klasse. DINSDAG 22 JUNI 2010 Anderhalf jaar geleden stond hij op het punt het bestuur te vertel len dat hij er aan het einde van het seizoen mee zou stoppen in Den Hoorn. 'Ik wilde vaker naar de wedstrijden van mijn eigen kinde ren en vond het eigenlijk ook beter voor ZDH dat ze weer eens een nieuw gezicht voor de groep zou den zien. Maar al snel ontdekte ik dat mijn besluit niet voor honderd procent vast stond. Als ik op de training die jongens aan het werk zag, vond ik het toch wel erg leuk om trainer te zijn. Ik heb toen gezegd dat ik nog een jaar wilde doorgaan, maar dat het dan ook echt mijn laatste jaar zou zijn. En ik heb gevraagd of ik iets minder dorps mocht coachen.' Den IJzerman doelt op het besef dat breed leeft bij ZDH dat een kleine vereniging alleen bestaans recht heeft wanneer je zoveel mogelijk spelers het gevoel geeft dat ze belangrijk zijn. Vedettes bestaan niet in Den Hoorn, net zo min als wisselspelers die vooral de reservebank warm houden. In het ideale geval krijgt iedereen even veel speeltijd. Hoewel Den IJzer man bleef uitdragen dat het om het team in plaats van om de indi viduele spelers ging, ging hij meer dan in eerdere seizoenen uit van een zo sterk mogelijke basisop stelling en wisselde hij de dragen de krachten wat minder vaak. Dat ZDH in het laatste seizoen op de tweede plaats eindigde, vlak achter kampioen Dirkshorn, en daar mee promotie naar de vijfde klasse bewerkstelligde, was volgens Den IJzerman niet alleen te danken aan die werkwij ze. 'We hadden ook iets meer geluk. De afgelopen jaren waren er heel veel blessures, die in sommi ge gevallen erg lang duurden. En hoe vaak gebeurde het niet dat we een goede wedstrijd speelden, maar in de laatste minuut door een lullig doelpunt toch nog verloren? Daarnaast is er meer balans in het team gekomen. Het bleek een gouden vondst om Remco Boog aard als laatste man op te stellen, ledereen heeft het over Jelmer Bomas en Pieter-Jan Eelman. Zij hebben inderdaad een prima sei zoen gespeeld, maar ik denk dat Remco de sleutel is geweest. Op het middenveld is hij goed, maar in de verdediging speelde hij soe verein. Je zag ook dat de andere jongens zich aan hem optrokken. Een mooi voorbeeld vind ik Hans Berbée. Toen hij twee jaar geleden terugkwam naar ZDH, moest hij nog erg wennen. Maar het afgelo pen seizoen is hij uitgegroeid tot een zeer betrouwbare verdediger.' Onmiskenbaar is de rol van Bom as, die er bij ZDH voetbaltech- nisch altijd al met kop en schou ders boven uitstak, maar volgens Den IJzerman nog wel eens te veel voor eigen succes ging en zich bij een kleine tegenslag al snel liet ontmoedigen. 'Ik heb Jelmer daar op aangesproken en gezegd dat ik hem graag zag in de rol van aan voerder zonder band. Iemand die niet in naam de aanvoerder is, maar de boel op sleeptouw neemt als dat nodig is. We hebben daar veel over gepraat en dat heeft succes gehad. Jelmer was gretig, werkte hard. En net als Van Basten heeft hij de kwaliteit om op de gekste momenten, juist als het moeilijk te loopt, doelpunten te maken en het team daardoor over het dooie punt te helpen.' Zijn gesprekken met Bomas type ren Den IJzerman, die in het dage lijks leven verslaafden begeleidt op De Skuul en een rotsvast geloof heeft in een persoonlijke benade ring. 'ledereen kan pionnen neer zetten, maar van een trainer mag je meer verwachten. Bij ZDH kreeg ik al snel in de gaten dat het moei lijk zou worden de spelers op hun leeftijd technisch nog veel te leren. Toch kun je proberen ze beter te maken.' Bedachtzaam maar enthousiast vertelt hij over het bij brengen van verantwoordelijk- heidsgevoel, waardoor spelers beter functioneren. 'De één is hier goed in, de ander daar in. Als je dat goed bij elkaar brengt, heb je een team.' Daarbij hebben ze niet alleen voetbaltechnisch verschil lende kwaliteiten, ook mentaal functioneert iedereen anders. 'De één heeft een schop onder z'n reet nodig, de ander een aai over z'n bol. Bij ZDH hielp het ook wel dat ik sommige jongens al kende, doordat ik bij Texel'94 met ze had gewerkt.' Den IJzerman is al bijna zijn hele leven bij het voetbal betrokken. Geboren in Den Helder was hij in zijn jeugd keeper bij Helder. Nadat het gezin Den IJzerman naar Weesp was verhuisd, sloot de toen vijftienjarige Jan zich aan bij Rapi- ditas, waar hij zich tot een trefze kere spits ontpopte. Als A-junior speelde hij nog tegen leeftijdsge noten van toonaangevende clubs als Ajax, Blauw-Wit en DWS. Ook maakte hij deel uit van de jeugd- selectie van Amsterdam en omstreken. Nadat hij in 1986 naar Texel was verhuisd, werd hij lid van SV De Koog. Zijn loopbaan als trainer begon toen zoon Rick als zevenja rige lid werd van Texel'94 en bestuurslid Klaas van den Berg hem vroeg of hij het niet leuk vond eens een training te verzorgen. 'Ik heb ja gezegd en ben me er al snel in gaan verdiepen. Ik keek hoe Klaas en anderen het deden en ging er ook over lezen. Er was veel veranderd sinds ik jong was. Toen was het vooral een kwestie van rondjes lopen, bokkie springen en een partijtje doen. Nu ging het er veel speelser aan toe.' De psychologische en pedagogi sche kant van het vak sprak hem erg aan. 'Als iemand loopt te klie ren, kun je hem natuurlijk wegstu ren. Maar ik zei tegen zo'n jochie: Ga eens rustig langs de kant zit ten. Als je weer zin hebt om mee te doen, moet je het zeggen. Maar dan moet je je wel aan onze afspraken houden en rustig met de anderen meedoen, want anders werkt het niet. Ik liet ze zelf kiezen. Meestal duurde het maar twee of drie minuten en dan deden ze weer mee.' Hij benadrukt het belang van spe lers stimuleren, in plaats van ze te bekritiseren. 'Je moet ze vertrou wen geven en het gevoel dat je er voor ze bent als ze je nodig heb ben. Je moet consequent zijn en je aan de afspraken houden, anders krijg je gemor. Dat geldt voor bei de partijen.' Als trainer moet je ook je fouten durven toegeven. 'Ik zeg ook wel eens iets verkeerds.' Belangrijk is volgens hem de tijd geest te begrijpen. 'De jeugd ver andert. Je hoort trainers wel eens zeggen: jullie weten niet meer wat werken is, wij vraten het gras vroeger op. Maar dat werkt niet, dan stoot je jezelf uit de groep. Je moet ze accepte ren zoals ze zijn. Niet schelden dat ze eens een keer van die mobiele telefoon moeten afblijven, want dan kijken ze je aan of je van een andere planeet komt.' Dat hij goed met 'moeilijke' jon gens overweg kon, betekent niet dat Den IJzerman zich alles maar liet aanleunen. 'Op een gegeven moment had ik wel twintig kinde ren. Toen heb ik geklaagd. Ik ben geen speeltuinwachter. Daar ben ik ook te veel voetbaldier voor. Het is erg moeilijk zo'n grote groep iets bij te brengen. Je bent vooral bezig de orde te handhaven.' Het liefst heeft hij een selectie van veertien spelers, die trouw komt trainen, zoals in het jaar dat hij de B-junioren van Texel'94 begeleid de. 'Als iedereen er altijd is, kun je iets opbouwen. Bij ZDH voetbal- Jan den IJzerman: 'Het ging niet om de resultaten, maar om het dorpsgevoel.' den veel studenten, die doorde weeks aan de overkant zaten en op vrijdag vaak moesten zaalvoet ballen. Het gebeurde wel dat er maar vijf of zes kwamen trainen. Dan kom je aan allerlei trainings- vormen niet eens toe.' Hoewel Den IJzerman ook bij Texel'94 met plezier heeft gewerkt, kwam hij wel eens in botsing met de trainer van het eerste elftal en het bestuur. 'Ik vind dat jongens vaak te jong zijn als ze als in een seniorenelftal worden ingedeeld. Natuurlijk, ze kunnen de bal dan al duizend keer achter elkaar in hun nek leggen, een pass geven en een doelpunt maken, maar emoti oneel zijn er nog niet aan toe. Ik heb het bij mijn zoon gezien. Hij was zestien toen hij al met het eerste mee mocht. Als vader was ik natuurlijk wel trots, maar ik wist niet of hij het aankon. Hij was verlegen, had geen grote mond. Het bestuur vond dat geen pro bleem. We passen goed op hem, zeiden ze. Maar uiteindelijk mocht hij maar vijf minuten meespelen. Ik was hels. Jonge jongens moeten veel voetballen. Ze worden er niet beter van als ze maar vijf minuten in een heel weekend mogen spe len. Ik kan me best voorstellen dat ze bang waren om te verliezen, maar zet zo'n jongen dan in het tweede elftal. Dat is veel beter voor hem.' Toen hij tien jaar trainer bij Texel'94 was, besloot hij er een punt achter te zetten. Niet alleen omdat hij meer behoefte had aan vrije tijd, maar ook omdat het hem een goed idee leek als Rick eens een ander dan zijn vader voor de groep zou zien. Den IJzerman was amper aan het idee gewend, toen ZDH- voorzitter Jaap Lap hem benader de. 'Jaap had me al een paar keer gevraagd, maar ik had steeds de boot afgehouden, omdat ik nooit senioren heb getraind. Valt er te praten?, vroeg hij. Ik antwoordde: er valt altijd te praten. Je weet hoe hij is, hij gooide de hoorn erop en stond een paar minuten later al voor de deur. Wat volgde, had niets met een gesprek te maken. Jaap was aan het woord en vulde alles al in, zonder dat ik antwoord kon geven. Maar hij was zo enthou siast en zo gedreven, dat ik gelijk verkocht was. Iemand die zo voor zijn club leeft, daar kan ik geen nee tegen zeggen. En ach, wat had ik te verliezen?' Bij ZDH werd Den IJzerman geraakt door het enthousiasme (Foto Joop Rommets) Boogaard, Pieter-Jan Eelman en Jonas Leenhouts betekenden een belangrijke versterking. Nog opval lender was de recente komst van Bart Boogaard en Daan Wessels, die het afgelopen seizoen al gere geld voor het eerste elftal van Texel'94 speelden. Ook keeper Daniël Bakker leek in Den Burg een mooie toekomst te hebben. 'Toen ik van Texel'94 naar ZDH ging, had ik het gevoel dat ik van een fabriek in een huiskamer was terechtgekomen. Ik voelde de genegenheid. Volgens mij zijn ook veel spelers daar tegenwoordig naar op zoek. Als je vroeger voor Texel 1 speelde, of in Den Helder voor HRC 1 of Helder 1, dan was je iemand, dan had je het een beetje gemaakt. Nu vinden veel jongens het belangrijker dat het gezellig is bij een club dan dat ze op een hoog niveau spelen.' van de vrijwilligers, de ontspannen sfeer en het ontbreken van hoge ambities. Maar de medaille had ook een andere kant. Trainingen werden vaak slecht bezocht en de spelersgroep was zo klein dat hij bij blessures alleen met kunst- en vliegwerk een elftal op de been kon brengen. Noodgedwongen stelde hij zijn verwachtingen snel bij. 'We hadden wel een paar goe de spelers, maar lang niet alle maal. Veel oefeningen die ik altijd deed, waren ze absoluut niet gewend. Toch vond ik het erg leuk. Het was de hele entourage bij elkaar. Daarbij ging het niet om de resultaten, maar om - zoals Jaap altijd zegt - het dorpsgevoel.' Was het aanvankelijk vooral een kwestie van roeien met de riemen die hij had, gaandeweg werd de selectie groter en beter. Nieuwko mers als Hidde Struick, Remco Dat de aanhouder ook wel eens wint, bleek afgelopen seizoen, toen ZDH lang om het kampioen schap streed en uiteindelijk met een tweede plaats promotie afdwong. Een mooi succes voor Den IJzerman, maar wanneer de Hoornders zondag 5 september de eerste wedstrijd in de vijfde klasse spelen, bepaalt niet hij, maar opvolger Gerard Boogaard wie er in het veld staan. De vraag of hij geen spijt heeft dat hij vorig jaar al zijn afscheid aankondigde, beantwoordt hij aarzelend. 'Hal verwege het seizoen werd ik wel een beetje weeïg. Het liep zo goed, dat ik tegen mezelf zei: klootzak, waarom stop je nou?' Hij glim lacht: 'Dat heb ik nooit tegen iemand gezegd.' Joop Rommets I Geslaagd Op de Groeneplaats in Den Burg wordt zondag 27 juni voor de der de keer een beachvolleybaltoer- nooi gehouden. Er doen zestien teams aan mee, die op een dikke laag zand op de bult spelen. Het toernooi, dat het In-dorp Beach- volleybal Toernooi is gedoopt, begint om 12.30 uur. Er worden partijen van vier tegen vier gespeeld. Het toernooi is georga niseerd door Rick Kager, Connie Joling, Peter Visch en Gertha Wes sels. Marco van Sambeek zorgt voor de muziek en er worden loot jes verkocht. Er wordt gespeeld volgens de regels van het zaalvol leybal. Niels Kossen heeft dinsdag zijn eerste overwinning geboekt in de zomercompetitie van Wieler vereniging Texel. De wedstrijd werd verreden op de baan in Den Burg. Met nog ongeveer een kwartier te gaan - het criterium duurde een uur - reed Kossen samen met Jordy Vinke weg uit het peloton. Hoewel de koplopers voortdurend in het zicht van hun achtervolgers ble ven, wisten ze toch tot het einde toe vooruit te blijven. In de laatste ronde liet Kossen zijn medevluch ter achter zich, om zegevierend over de finish te gaan. De sprint om de derde plaats werd gewon nen door Niels Jimmink, vóór Otto Goënga en de snelste dame, Deni- se Betsema. De koploper in de zomercompetitie, Niels Bakker, kwam niet verder dan de negende plaats, waardoor hij kostbare pun ten verloor en Kossen langszij zag komen in het klassement. De renners in de B-poule hielden er een stevig tempo op na, dat door lang niet iedereen kon worden gevolgd. Uiteindelijk bleef een selecte groep over. Remco Koop man was de snelste in de eind sprint. De tweede plaats ging naar Luuk van der Meer, die na zijn sleu telbeenbreuk weer op de weg terug is. Joey Mets toonde zich opnieuw met afstand de beste in de jeugd- categorie. In de eindsprint bleef hij Wouter van Tatenhove en Sjors Jimmink ruim voor. Jim Boogaard won in de jongste categorie, Joost Ruardy legde beslag op de tweede plaats. Alle uitslagen en de tussenstanden in het klassement staan op www. wvtexel.nl. Golfers Petra en Abe Keijser heb ben afgelopen week de Arendsen de Wolff-trofee gewonnen. Zij behaalden 35 stablefordpunten. Tweede werden Ineke Bouwman en Herman Lauers (32 punten), net voor Irene Schuijl en Ton Hendriks, die ook 32 punten hadden. De lon gest drives werden geslagen door Gerda Bloem en Abe Keijser, de neary was voor Margriet Peetoom. De Arendsen-de Wolfftrofee is een landelijke wedstrijd voor senioren met een handicap tussen 12,5 en 30. Keijser en Keijser vertegen woordigen de Texelse golfclub in de finale die op 18 september wordt gespeeld in Zoetermeer. Floor Spaans uit Oosterend is aan de Rijks universiteit Groningen cum laude afgestudeerd in de Medische Biologie. Sinds 1 mei is zij als AIO werkzaam aan het Universitair Medisch Centrum Groningen, waar zij onderzoek doet naar zwanger schapsvergiftiging. van het milieu-onderzoek zoals dat wordt verricht bij het Pieter Baan Centrum in Utrecht. Zij gaat nu op zoek naar een baan binnen de sec tor jeugdzorg in omgeving Utrecht- Amsterdam. Jorrit Koenen heeft met suc ces de HBO- opleiding Com merciële Economie afge rond aan de Hogeschool Inholland in Haarlem. Karin Witte- Polman (53) uit Den Burg is in Zaandam geslaagd voor het diploma winkelmana ger Etos. Zij volgde daar toe een negen maanden durende opleiding op diverse locaties in het land. Witte is winkelmanager bij drogisterij-parfumerie Etos in Den Burg. Jorunn Lager- veld (24) heeft aan de Hoge school Utrecht de opleiding Sociaal Peda gogisch Hulp verlening met goed gevolg afgerond. Haar afstudeerproject betrof het methodisch doorlichten

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2010 | | pagina 7