Jan den IJzerman voelde genegenheid bij ZDH
Volleybal in centrum
TEXELSE 7 COURANT
'Jaap Lap was zo enthousiast,
dat ik gelijk verkocht was'
Trainer met gevoel voor
psychologie en pedagogiek
Niels Kossen
wielercriterium
Keijser en Keijser
beste golfers
'Ik had het gevoel dat ik van een fabriek in een huiska
mer was terechtgekomen. Ik voelde de genegenheid.'
De overgang was groot voor Jan den IJzerman, toen hij
destijds het trainerschap bij Texel'94 verruilde voor dat
bij ZDH. Vier jaar later stopt hij ermee, na een periode
die lange tijd meer gezelligheid dan sportief succes
bracht, maar in het laatste seizoen ook een verras
sende promotie naar de vijfde klasse.
DINSDAG 22 JUNI 2010
Anderhalf jaar geleden stond hij
op het punt het bestuur te vertel
len dat hij er aan het einde van het
seizoen mee zou stoppen in Den
Hoorn. 'Ik wilde vaker naar de
wedstrijden van mijn eigen kinde
ren en vond het eigenlijk ook beter
voor ZDH dat ze weer eens een
nieuw gezicht voor de groep zou
den zien. Maar al snel ontdekte ik
dat mijn besluit niet voor honderd
procent vast stond. Als ik op de
training die jongens aan het werk
zag, vond ik het toch wel erg leuk
om trainer te zijn. Ik heb toen
gezegd dat ik nog een jaar wilde
doorgaan, maar dat het dan ook
echt mijn laatste jaar zou zijn. En
ik heb gevraagd of ik iets minder
dorps mocht coachen.'
Den IJzerman doelt op het besef
dat breed leeft bij ZDH dat een
kleine vereniging alleen bestaans
recht heeft wanneer je zoveel
mogelijk spelers het gevoel geeft
dat ze belangrijk zijn. Vedettes
bestaan niet in Den Hoorn, net zo
min als wisselspelers die vooral de
reservebank warm houden. In het
ideale geval krijgt iedereen even
veel speeltijd. Hoewel Den IJzer
man bleef uitdragen dat het om
het team in plaats van om de indi
viduele spelers ging, ging hij meer
dan in eerdere seizoenen uit van
een zo sterk mogelijke basisop
stelling en wisselde hij de dragen
de krachten wat minder vaak.
Dat ZDH in het laatste seizoen op
de tweede plaats eindigde, vlak
achter kampioen
Dirkshorn, en daar
mee promotie naar
de vijfde klasse
bewerkstelligde,
was volgens Den
IJzerman niet
alleen te danken aan die werkwij
ze. 'We hadden ook iets meer
geluk. De afgelopen jaren waren er
heel veel blessures, die in sommi
ge gevallen erg lang duurden. En
hoe vaak gebeurde het niet dat we
een goede wedstrijd speelden,
maar in de laatste minuut door een
lullig doelpunt toch nog verloren?
Daarnaast is er meer balans in het
team gekomen. Het bleek een
gouden vondst om Remco Boog
aard als laatste man op te stellen,
ledereen heeft het over Jelmer
Bomas en Pieter-Jan Eelman. Zij
hebben inderdaad een prima sei
zoen gespeeld, maar ik denk dat
Remco de sleutel is geweest. Op
het middenveld is hij goed, maar
in de verdediging speelde hij soe
verein. Je zag ook dat de andere
jongens zich aan hem optrokken.
Een mooi voorbeeld vind ik Hans
Berbée. Toen hij twee jaar geleden
terugkwam naar ZDH, moest hij
nog erg wennen. Maar het afgelo
pen seizoen is hij uitgegroeid tot
een zeer betrouwbare verdediger.'
Onmiskenbaar is de rol van Bom
as, die er bij ZDH voetbaltech-
nisch altijd al met kop en schou
ders boven uitstak, maar volgens
Den IJzerman nog wel eens te veel
voor eigen succes ging en zich bij
een kleine tegenslag al snel liet
ontmoedigen. 'Ik heb Jelmer daar
op aangesproken en gezegd dat ik
hem graag zag in de rol van aan
voerder zonder band. Iemand die
niet in naam de aanvoerder is,
maar de boel op sleeptouw neemt
als dat nodig is. We hebben daar
veel over gepraat en dat heeft
succes gehad. Jelmer was gretig,
werkte hard. En net als Van Basten
heeft hij de kwaliteit om op de
gekste momenten, juist als het
moeilijk te loopt, doelpunten te
maken en het team daardoor over
het dooie punt te helpen.'
Zijn gesprekken met Bomas type
ren Den IJzerman, die in het dage
lijks leven verslaafden begeleidt
op De Skuul en een rotsvast geloof
heeft in een persoonlijke benade
ring. 'ledereen kan pionnen neer
zetten, maar van een trainer mag
je meer verwachten. Bij ZDH kreeg
ik al snel in de gaten dat het moei
lijk zou worden de spelers op hun
leeftijd technisch nog veel te leren.
Toch kun je proberen ze beter te
maken.' Bedachtzaam maar
enthousiast vertelt hij over het bij
brengen van verantwoordelijk-
heidsgevoel, waardoor spelers
beter functioneren. 'De één is hier
goed in, de ander daar in. Als je
dat goed bij elkaar brengt, heb je
een team.' Daarbij hebben ze niet
alleen voetbaltechnisch verschil
lende kwaliteiten, ook mentaal
functioneert iedereen anders. 'De
één heeft een schop onder z'n reet
nodig, de ander een aai over z'n
bol. Bij ZDH hielp het ook wel dat
ik sommige jongens al kende,
doordat ik bij Texel'94 met ze had
gewerkt.'
Den IJzerman is al bijna zijn hele
leven bij het voetbal betrokken.
Geboren in Den Helder was hij in
zijn jeugd keeper bij Helder. Nadat
het gezin Den IJzerman naar
Weesp was verhuisd, sloot de toen
vijftienjarige Jan zich aan bij Rapi-
ditas, waar hij zich tot een trefze
kere spits ontpopte. Als A-junior
speelde hij nog tegen leeftijdsge
noten van toonaangevende clubs
als Ajax, Blauw-Wit en DWS. Ook
maakte hij deel uit van de jeugd-
selectie van Amsterdam en
omstreken.
Nadat hij in 1986 naar Texel was
verhuisd, werd hij lid van SV De
Koog. Zijn loopbaan als trainer
begon toen zoon Rick als zevenja
rige lid werd van Texel'94 en
bestuurslid Klaas van den Berg
hem vroeg of hij het niet leuk vond
eens een training te verzorgen. 'Ik
heb ja gezegd en ben me er al snel
in gaan verdiepen. Ik keek hoe
Klaas en anderen het deden en
ging er ook over lezen. Er was veel
veranderd sinds ik jong was. Toen
was het vooral een kwestie van
rondjes lopen, bokkie springen en
een partijtje doen. Nu ging het er
veel speelser aan toe.'
De psychologische en pedagogi
sche kant van het vak sprak hem
erg aan. 'Als iemand loopt te klie
ren, kun je hem natuurlijk wegstu
ren. Maar ik zei tegen zo'n jochie:
Ga eens rustig langs de kant zit
ten. Als je weer zin hebt om mee
te doen, moet je het zeggen. Maar
dan moet je je wel aan onze
afspraken houden en rustig met
de anderen meedoen, want anders
werkt het niet. Ik liet ze zelf kiezen.
Meestal duurde het maar twee of
drie minuten en dan deden ze
weer mee.'
Hij benadrukt het belang van spe
lers stimuleren, in plaats van ze te
bekritiseren. 'Je moet ze vertrou
wen geven en het gevoel dat je er
voor ze bent als ze je nodig heb
ben. Je moet consequent zijn en je
aan de afspraken houden, anders
krijg je gemor. Dat geldt voor bei
de partijen.' Als trainer moet je
ook je fouten durven toegeven. 'Ik
zeg ook wel eens iets verkeerds.'
Belangrijk is volgens hem de tijd
geest te begrijpen. 'De jeugd ver
andert. Je hoort
trainers wel eens
zeggen: jullie
weten niet meer
wat werken is, wij
vraten het gras
vroeger op. Maar
dat werkt niet, dan stoot je jezelf
uit de groep. Je moet ze accepte
ren zoals ze zijn. Niet schelden dat
ze eens een keer van die mobiele
telefoon moeten afblijven, want
dan kijken ze je aan of je van een
andere planeet komt.'
Dat hij goed met 'moeilijke' jon
gens overweg kon, betekent niet
dat Den IJzerman zich alles maar
liet aanleunen. 'Op een gegeven
moment had ik wel twintig kinde
ren. Toen heb ik geklaagd. Ik ben
geen speeltuinwachter. Daar ben
ik ook te veel voetbaldier voor. Het
is erg moeilijk zo'n grote groep
iets bij te brengen. Je bent vooral
bezig de orde te handhaven.' Het
liefst heeft hij een selectie van
veertien spelers, die trouw komt
trainen, zoals in het jaar dat hij de
B-junioren van Texel'94 begeleid
de. 'Als iedereen er altijd is, kun je
iets opbouwen. Bij ZDH voetbal-
Jan den IJzerman: 'Het ging niet om de resultaten, maar om het dorpsgevoel.'
den veel studenten, die doorde
weeks aan de overkant zaten en
op vrijdag vaak moesten zaalvoet
ballen. Het gebeurde wel dat er
maar vijf of zes kwamen trainen.
Dan kom je aan allerlei trainings-
vormen niet eens toe.'
Hoewel Den IJzerman ook bij
Texel'94 met plezier heeft gewerkt,
kwam hij wel eens in botsing met
de trainer van het eerste elftal en
het bestuur. 'Ik vind dat jongens
vaak te jong zijn als ze als in een
seniorenelftal worden ingedeeld.
Natuurlijk, ze kunnen de bal dan al
duizend keer achter elkaar in hun
nek leggen, een pass geven en
een doelpunt maken, maar emoti
oneel zijn er nog niet aan toe. Ik
heb het bij mijn zoon gezien. Hij
was zestien toen hij al met het
eerste mee mocht.
Als vader was ik
natuurlijk wel trots,
maar ik wist niet of
hij het aankon. Hij
was verlegen, had
geen grote mond.
Het bestuur vond dat geen pro
bleem. We passen goed op hem,
zeiden ze. Maar uiteindelijk mocht
hij maar vijf minuten meespelen. Ik
was hels. Jonge jongens moeten
veel voetballen. Ze worden er niet
beter van als ze maar vijf minuten
in een heel weekend mogen spe
len. Ik kan me best voorstellen dat
ze bang waren om te verliezen,
maar zet zo'n jongen dan in het
tweede elftal. Dat is veel beter
voor hem.'
Toen hij tien jaar trainer bij Texel'94
was, besloot hij er een punt achter
te zetten. Niet alleen omdat hij
meer behoefte had aan vrije tijd,
maar ook omdat het hem een
goed idee leek als Rick eens een
ander dan zijn vader voor de groep
zou zien. Den IJzerman was amper
aan het idee gewend, toen ZDH-
voorzitter Jaap Lap hem benader
de. 'Jaap had me al een paar keer
gevraagd, maar ik had steeds de
boot afgehouden, omdat ik nooit
senioren heb getraind. Valt er te
praten?, vroeg hij. Ik antwoordde:
er valt altijd te praten. Je weet hoe
hij is, hij gooide de hoorn erop en
stond een paar minuten later al
voor de deur. Wat volgde, had
niets met een gesprek te maken.
Jaap was aan het woord en vulde
alles al in, zonder dat ik antwoord
kon geven. Maar hij was zo enthou
siast en zo gedreven, dat ik gelijk
verkocht was. Iemand die zo voor
zijn club leeft, daar kan ik geen
nee tegen zeggen. En ach, wat
had ik te verliezen?'
Bij ZDH werd Den IJzerman
geraakt door het enthousiasme
(Foto Joop Rommets)
Boogaard, Pieter-Jan Eelman en
Jonas Leenhouts betekenden een
belangrijke versterking. Nog opval
lender was de recente komst van
Bart Boogaard en Daan Wessels,
die het afgelopen seizoen al gere
geld voor het eerste elftal van
Texel'94 speelden. Ook keeper
Daniël Bakker leek in Den Burg
een mooie toekomst te hebben.
'Toen ik van Texel'94 naar ZDH
ging, had ik het gevoel dat ik van
een fabriek in een huiskamer was
terechtgekomen. Ik voelde de
genegenheid. Volgens mij zijn ook
veel spelers daar tegenwoordig
naar op zoek. Als je vroeger voor
Texel 1 speelde, of in Den Helder
voor HRC 1 of Helder 1, dan was
je iemand, dan had je het een
beetje gemaakt. Nu vinden veel
jongens het
belangrijker dat
het gezellig is bij
een club dan dat
ze op een hoog
niveau spelen.'
van de vrijwilligers, de ontspannen
sfeer en het ontbreken van hoge
ambities. Maar de medaille had
ook een andere kant. Trainingen
werden vaak slecht bezocht en de
spelersgroep was zo klein dat hij
bij blessures alleen met kunst- en
vliegwerk een elftal op de been
kon brengen. Noodgedwongen
stelde hij zijn verwachtingen snel
bij. 'We hadden wel een paar goe
de spelers, maar lang niet alle
maal. Veel oefeningen die ik altijd
deed, waren ze absoluut niet
gewend. Toch vond ik het erg leuk.
Het was de hele entourage bij
elkaar. Daarbij ging het niet om de
resultaten, maar om - zoals Jaap
altijd zegt - het dorpsgevoel.'
Was het aanvankelijk vooral een
kwestie van roeien met de riemen
die hij had, gaandeweg werd de
selectie groter en beter. Nieuwko
mers als Hidde Struick, Remco
Dat de aanhouder ook wel eens
wint, bleek afgelopen seizoen,
toen ZDH lang om het kampioen
schap streed en uiteindelijk met
een tweede plaats promotie
afdwong. Een mooi succes voor
Den IJzerman, maar wanneer de
Hoornders zondag 5 september
de eerste wedstrijd in de vijfde
klasse spelen, bepaalt niet hij,
maar opvolger Gerard Boogaard
wie er in het veld staan. De vraag
of hij geen spijt heeft dat hij vorig
jaar al zijn afscheid aankondigde,
beantwoordt hij aarzelend. 'Hal
verwege het seizoen werd ik wel
een beetje weeïg. Het liep zo goed,
dat ik tegen mezelf zei: klootzak,
waarom stop je nou?' Hij glim
lacht: 'Dat heb ik nooit tegen
iemand gezegd.'
Joop Rommets
I Geslaagd
Op de Groeneplaats in Den Burg
wordt zondag 27 juni voor de der
de keer een beachvolleybaltoer-
nooi gehouden. Er doen zestien
teams aan mee, die op een dikke
laag zand op de bult spelen. Het
toernooi, dat het In-dorp Beach-
volleybal Toernooi is gedoopt,
begint om 12.30 uur. Er worden
partijen van vier tegen vier
gespeeld. Het toernooi is georga
niseerd door Rick Kager, Connie
Joling, Peter Visch en Gertha Wes
sels. Marco van Sambeek zorgt
voor de muziek en er worden loot
jes verkocht. Er wordt gespeeld
volgens de regels van het zaalvol
leybal.
Niels Kossen heeft dinsdag zijn
eerste overwinning geboekt in
de zomercompetitie van Wieler
vereniging Texel. De wedstrijd
werd verreden op de baan in Den
Burg.
Met nog ongeveer een kwartier te
gaan - het criterium duurde een uur
- reed Kossen samen met Jordy
Vinke weg uit het peloton. Hoewel
de koplopers voortdurend in het
zicht van hun achtervolgers ble
ven, wisten ze toch tot het einde
toe vooruit te blijven. In de laatste
ronde liet Kossen zijn medevluch
ter achter zich, om zegevierend
over de finish te gaan. De sprint
om de derde plaats werd gewon
nen door Niels Jimmink, vóór Otto
Goënga en de snelste dame, Deni-
se Betsema. De koploper in de
zomercompetitie, Niels Bakker,
kwam niet verder dan de negende
plaats, waardoor hij kostbare pun
ten verloor en Kossen langszij zag
komen in het klassement.
De renners in de B-poule hielden er
een stevig tempo op na, dat door
lang niet iedereen kon worden
gevolgd. Uiteindelijk bleef een
selecte groep over. Remco Koop
man was de snelste in de eind
sprint. De tweede plaats ging naar
Luuk van der Meer, die na zijn sleu
telbeenbreuk weer op de weg terug
is.
Joey Mets toonde zich opnieuw
met afstand de beste in de jeugd-
categorie. In de eindsprint bleef hij
Wouter van Tatenhove en Sjors
Jimmink ruim voor. Jim Boogaard
won in de jongste categorie, Joost
Ruardy legde beslag op de tweede
plaats.
Alle uitslagen en de tussenstanden
in het klassement staan op www.
wvtexel.nl.
Golfers Petra en Abe Keijser heb
ben afgelopen week de Arendsen
de Wolff-trofee gewonnen. Zij
behaalden 35 stablefordpunten.
Tweede werden Ineke Bouwman
en Herman Lauers (32 punten), net
voor Irene Schuijl en Ton Hendriks,
die ook 32 punten hadden. De lon
gest drives werden geslagen door
Gerda Bloem en Abe Keijser, de
neary was voor Margriet Peetoom.
De Arendsen-de Wolfftrofee is een
landelijke wedstrijd voor senioren
met een handicap tussen 12,5 en
30. Keijser en Keijser vertegen
woordigen de Texelse golfclub in
de finale die op 18 september
wordt gespeeld in Zoetermeer.
Floor Spaans
uit Oosterend
is aan de Rijks
universiteit
Groningen
cum laude
afgestudeerd
in de Medische
Biologie. Sinds
1 mei is zij als
AIO werkzaam aan het Universitair
Medisch Centrum Groningen, waar
zij onderzoek doet naar zwanger
schapsvergiftiging.
van het milieu-onderzoek zoals dat
wordt verricht bij het Pieter Baan
Centrum in Utrecht. Zij gaat nu op
zoek naar een baan binnen de sec
tor jeugdzorg in omgeving Utrecht-
Amsterdam.
Jorrit Koenen
heeft met suc
ces de HBO-
opleiding Com
merciële
Economie afge
rond aan de
Hogeschool
Inholland in
Haarlem.
Karin Witte-
Polman (53)
uit Den Burg is
in Zaandam
geslaagd voor
het diploma
winkelmana
ger Etos. Zij
volgde daar
toe een negen maanden durende
opleiding op diverse locaties in het
land. Witte is winkelmanager bij
drogisterij-parfumerie Etos in Den
Burg.
Jorunn Lager-
veld (24) heeft
aan de Hoge
school Utrecht
de opleiding
Sociaal Peda
gogisch Hulp
verlening met
goed gevolg
afgerond. Haar afstudeerproject
betrof het methodisch doorlichten