MARRI
:T
KO K
Vier ton subsidie
voor Waddengoud
-ft
Z'
Texel pept vermoeide Jasmijn weer op
Biervat gezelligste terras
Indrukwekkend landschap in boek Blok
TEXELSE 12 COURANT
Logeerhuis
Texel
'Appie' zelfstandig klusser tegen wil en dank
r
•AA- v-*-
De overkant
Geslaagd
Geslaagd
Geslaagd
Geslaagd
VRIJDAG 16 JULI 2010
1
3=
wordt echter als stoorzender aan
gemerkt, of heeft een negatieve
invloed op het welzijn van de
hoofdpersoon Voorbeelden hier
van zijn de jeugdvriendin Jacque
line en Jasmijns oude jeugdliefde
Freek. Verder lijkt er een soort
stiekeme moraal in het verhaal
verborgen te zijn: blijf, hoe dan
ook, trouw aan je gehuwde man,
want toegeven aan de verleiding
van vreemdgaan komt je duur te
staan. Dit is terug te zien in het
personage van Freek. Als Jasmijn
hem per toeval op Texel ontmoet,
brengt hij haar weer in vuur en
vlam, net als vroeger. Zij laat zich
door hem inpakken, maar aarzelt
of ze met hem in zee zal gaan. Na
de waarschuwingen van Hanna
over zijn vermeende onbetrouw
bare karakter, besluit Jasmijn
toch niet op zijn avances in te
gaan en blijkt de schijnbaar aar
dige Freek zich te ontpoppen tot
een wellustige, agressieve los
bol.
Het verhaal leest lekker weg en is
toegankelijk geschreven, maar
zuigt de lezer niet mee in het
leven van de hoofdpersoon. Een
goed boek om eens door te bla
deren in de wachtkamer van de
dokter, of in de rij voor een acht
baan. Een gedachtenverdrijver,
maar meer ook niet.
Renee Kooger
's Heerenloo Noord-
Nederland, afdeling
Noorderhaven
Teammanager Heidi
Huiberts, 06 52538265
Rabobank 3031 06 360
Kiki Jorissen en Eize Hoomoedt ontvangen de prijs uit handen van Mark Randsdorp
van Mediabureau Langeveld De Rooy. (Foto imme Bakker)
Het terras van Café 't Biervat in
De Koog is gekozen tot gezel
ligste van Texel.
Gasten gaven een gemiddelde
beoordeling van een 9,8. Mede
werkers Eize Hoomoedt en Kiki
Jorissen hebben de verkiezing hard
gepromoot en zijn verrast met het
resultaat. 'De sfeer is hier altijd
gezellig, zeker als het goed weer
is. Als bediening brengen we zelf
sfeer, we willen het ultieme vakan
tiegevoel uitstralen. Mensen kun
nen hier lekker chillen met gezellige
mensen en muziek', zegt Hoom
oedt.
Het terras van Inn De Knip in Den
Hoorn is tweede geworden, met
een gemiddeld cijfer van 9,7. Cine
ma Texel werd derde met een 9,5.
Een man uit Oosterend die aan de
verkiezing van het gezelligste ter
ras meedeed, won een weekendje
weg door op zijn favoriete terras te
stemmen.
De stichting Waddengroep
heeft vier ton subsidie gekre
gen van de provincie Noord-
Holland en Leader, het Euro
pees subsidieprogramma voor
plattelandsontwikkeling. Het
geld wordt gebruikt om het
streekmerk Waddengoud ver
der uit bouwen.
Volgens Marc van Rijsselberghe,
één van de drie bestuurders van
de stichting, is het bedoeling om
naast producten uit het Wadden
gebied ook diensten van het
streekmerk te gaan voorzien.
'Dan kan het gaan om accommo
datie, arrangementen, maar ook
om kunst of fotografie uit het
Waddengebied', aldus Van Rijs
selberghe.
Vooralsnog zijn het op Texel voor
al producten die het streekmerk
hebben, maar de toekenning aan
diensten is volgens Rijsselberghe
in ontwikkeling. 'Het is afhankelijk
van de vraag en het aanbod.'
Onder meer lamsvlees, schapen
wol en garnalen uit de Wadden
zee zijn van het predicaat Wad
dengoud voorzien. Diverse
schapenhouderijen hebben het
ook, evenals een paar vissers en
ijsbereider Willem 'Parel' Roeper.
Veel Texelse restaurants serveren
producten (vooral lamsvlees) die
onder Waddengoud vallen.
De subsidie is formeel toegekend
aan het programma 'Het Wad
dengebied gaat voor Goud' waar
de stichting Waddengroep al een
paar jaar mee bezig is. Het pro
gramma viel in 2008 buiten de
prijzen bij het Waddenfonds
omdat subsidiëring toen werd
gezien als staatssteun (verboden
door Europa), maar via subsidies
voor plattelandsontwikkeling in
Groningen, Friesland en Noord-
Holland kwam het alsnog van de
grond. De provincie en Leader
zijn de laatste in de rij die geld
toekennen (elk twee ton).
Het programma beoogt onder
meer bedrijfssectoren in het Wad
dengebied te verbinden en het
economisch perspectief van
natuur- en milieuvriendelijk gepro
duceerde goederen en diensten
te vergroten. Het moet eveneens
het imago van het Waddengebied
in de markt versterken, zodat dat
commercieel kan worden benut.
De verbreding van Waddengoud
is in delen van Friesland en Gro
ningen inmiddels van start
gegaan. Tot teleurstelling van de
Waddengroep doen de Friese
eilanden er niet aan mee. Volgens
Van Rijsselberghe kiezen zij
ervoor hun eigen producten op
eigen kracht onder de aandacht
te brengen. 'Het lijkt goed om dat
zelf te doen, maar het kan prak
tisch ook onuitvoerbaar uitpak
ken, omdat er veel processen aan
vooraf gaan.'
De Waddengroep verleent het
streekmerk aan zaken die hun
herkomst vinden in het Wadden
gebied en authentiek, origineel en
duurzaam zijn. De stichting werkt
daarbij volgens de criteria van de
stichting Streekeigen Producten
Nederland die het platteland wil
stimuleren door eigen producten
te promoten.
'Ik wil hier nooit meer weg',
verzucht de hoofdpersoon van
De overkant, het romandebuut
van Marriët Koens. Een uitge
bluste moeder verlaat haar
hectische familieleven op het
vasteland om zichzelf weer op
te laden op Texel. De lovende
woorden over het eiland zullen
bewoners wellicht doen glim
lachen, maar de inhoud van
het verhaal zelf is wat onge
loofwaardig en clichématig.
Sommigen zullen zich bij het
doorbladeren van het boek op
het eiland Raap wanen, waar
ieder moment Oene Horletoet
om de hoek kan komen, met zijn
getijstok op weg om de bakens
te verzetten. Maar dan plots
worden ze geconfronteerd met
een zeer herkenbaar Texels
plaatje, een stolp, een schapen-
boet, een meidoorn, een tuin-
wal. Het boek Ons Genoegen,
met tekeningen van Ad Blok van
der Velden, is een boek vol her
kenning, maar ook vol verassin
gen.
Adrianus Blok van der Velden (Dor
drecht 1913 - San Remo 1980)
geldt als de bekendste Texelse
schilder. Gedwongen door oor
logsomstandigheden verhuisde hij
in augustus 1940 vanuit Nice naar
het eiland, waar hij eerder al werd
getroffen door het vaak nog onge
repte landschap. Geïnspireerd door
Van Gogh was 'Blok' vooral schil
der, maar daarnaast produceerde
hij vele tekeningen, etsen en litho's.
Het Texelse landschap bleef zijn
grote inspiratiebron, tot het door
de ruilverkaveling vlak en eenvor
mig werd. Vanaf 1971 verbleef hij
steeds vaker in Frankrijk en - later
- Italië. In 1979 verliet hij het eiland
definitief, wat gepaard ging met
een grote afscheidsexpositie. Blok
werd aanvankelijk in Italië begra
ven, maar werd in 1995 herbegra
ven op de Algemene Begraafplaats
van Den Burg. In 1996 verscheen
een boek met een overzicht van
zijn werk, voorzien van persoonlijk
commentaar.
Naar aanleiding van een artikel in
de Texelse Courant (23 mei 1967),
waarin Blok zijn visie geeft op het
Texelse landschap, hebben gale
riehouder Herman Bakker van Klif
ART en fotograaf Pieter de Vries
een boek samengesteld met teke
ningen van Texel. De kern daarvan
wordt gevormd door de 87 teke
ningen die de schilder in 1967
overdroeg aan de gemeente Texel.
Voor het boek werd deze collectie
aangevuld met tekeningen uit par
ticulier bezit. De samenstellers
hebben daarbij de term 'tekenin
gen' ruim genomen en deze betrok
ken op al het zwart-wit werk. Zo
zijn er in het boek ook etsen opge
nomen, litho's, penseeltekeningen
en gewassen inkttekeningen. Het
werk is in willekeurige volgorde
opgenomen en voorzien van een
plaatsaanduiding en een korte
beschrijving. Jammer daarbij is dat
de gebruikte letter aan de grote
kant is en daardoor de neiging
heeft de aandacht af te leiden. Ook
de overige, maar geringe, tekst is
door lettertype en vormgeving niet
altijd even overzichtelijk.
Het boek is ingeleid door Jacques
Dijt, voorzitter van de Historische
Vereniging, die uit zijn eigen erva
ring met de schilder verhaalt en het
belang van zijn werk onderstreept.
Blok zelf komt aan het woord door
het opnemen van het eerder
genoemde artikel uit de Texelse
Courant. 'Ik zie bijvoorbeeld hoe
de Texelaars een plankie aan een
hekkie timmeren... Daaruit spreekt
hun aard. Daarom is het Texelse
landschap zo boeiend: het zijn
geen bergen of bossen, maar is
vrijwel geheel door mensenhanden
gevormd.' Om de tekeningen te
kunnen plaatsen, zijn achterin het
boek delen van de topografische
kaart uit 1952 opgenomen.
Het boek, genoemd naar de boer
derij die eertijds aan de Emmalaan
stond, wordt vrijdag 16 juli (van
daag) gepresenteerd in Tusse de
Banke op de Groeneplaats waar
Jacques Dijt het eerste exemplaar
overhandigt aan Saskia Blok van
der Velden, dochter van de schil
der. Dit moment is tevens de ope
ning van de expositie van tekenin
gen van Blok van der Velden, die
tot 4 augustus is te zien.
Pip Barnard
Jasmijn ziet het allemaal even
niet meer zitten. Ze kan niet
opboksen tegen haar schijnbaar
perfecte echtgenoot en daar
bovenop torst ze een geheim met
zich mee dat ze nooit een plek
heeft kunnen geven. Dit gegeven
is de hoofdreden dat de hardwer
kende moeder al jarenlang onge
lukkig is en niet in staat is haar
leven op haar manier in te richten.
Als lezer verwacht je nu toch wel
een erg lastige kwestie, een bran
dend dilemma. Maar dat valt een
beetje tegen. Het grote geheim
dat de hoofdpersoon zo angstval
lig met zich meevoert, krijgt wel
erg veel rampspoed toegewezen.
Voor sommigen zullen al die droe
vige gevolgen misschien terecht
overkomen, maar voor een groot
deel van de lezers zal het wellicht
onduidelijk blijven waarom Jas
mijn zich door deze gebeurtenis
zo van de wijs heeft laten bren
gen.
Het staat buiten kijf dat het onge
luk dat haar trof zeer te betreuren
is, maar om vervolgens de nega
tieve spiraal van haar verdere
leven daaraan te wijten, is teveel
van het goede. Haar moeder ver
bood haar destijds er met iemand
over te praten. Zelfs de man van
Jasmijn mocht niets weten, omdat
het 'zo'n goede partij' zou zijn.
Deze ouderwetse uitspraak heeft
zoveel invloed op het hoofdper
sonage dat ze zelfs na de dood
van haar moeder haar geheim
zorgvuldig verborgen houdt. Deze
weergaloze invloed van de moe
der is wat overtrokken, ook omdat
Jasmijn volgens de schrijfster
helemaal geen goede band met
haar had. Doordat het probleem
van de hoofdpersoon niet in ver
houding staat tot de invloed die
het op haar verdere leven heeft
gehad, wekken Jasmijns sores
eerder ergernis dan medeleven
op.
Sanne Plaatsman (1988) is aan de
Hogeschool InHolland in Diemen
geslaagd voor de opleiding
Accountancy. Per september gaat
zij werken voor BDO Accountants
in Utrecht.
Roy Barhorst (21) is aan het ROC
in Schagen geslaagd voor de 4-
jarige opleiding ICT beheer (net
werkbeheerder). Hij is nu op zoek
naar passend werk.
Om haar leven weer een beetje
op de rails te krijgen, besluit ze
voor onbepaalde tijd vakantie te
nemen. Ze betrekt een vakantie
huisje van Hanna en Berend op
Texel. Met haar vrouwelijke huur
baas krijgt ze al snel een onwaar
schijnlijk goede band. Hanna fun
geert de rest van het verhaal als
een soort verstandige, lieve moe
der die Jasmijn altijd heeft moe
ten missen. De hoofdpersoon
leert veel van haar en neemt Han
na uiteindelijk ook in vertrouwen,
zodat ze haar geheim eindelijk
kan delen.
Het is opmerkelijk dat alle eiland-
se zaken als prettig tot zeer posi
tief worden omschreven. Vrijwel
alles afkomstig van de overkant
Sjoerd Groeskamp is aan de Uni
versiteit Utrecht geslaagd voor zijn
Master Meteorologie, Fysische
Oceanografie en Klimaat.
Bonnie Vredevoort (23) is aan de
Stenden University Hogere Hotel
school in Leeuwarden geslaagd
voor de opleiding International
Hospitality Management.
Menig installateur, metselaar,
tegelzetter of andere vakman of
-vrouw in loondienst koos de
afgelopen jaren voor een toe
komst als zelfstandige. Timmer
man Ab (Appie) den Braven, tot
voor kort in dienst bij Bouw- en
timmerbedrijf Visser, was dat
niet van plan. Nu dat bedrijf is
opgehouden te bestaan, maakt
hij alsnog die stap.
In de bijna achttien jaar dat hij bij
Visser werkte, bouwde hij mee aan
allerlei woningen, verbouwingen en
andere projecten en ontwikkelde
hij zich tot een allround bouwvak
ker. Maar waar de bouwsector nog
maar kort geleden zat te springen
om medewerkers, is het tij nu
gekeerd en lukte het Den Braven
na zijn ontslag bij Visser niet om bij
andere bedrijven emplooi te vin
den. 'Jammer dat het zo is gegaan.
Maar na drie maanden in de WW
had ik wel lang genoeg thuis geze
ten en ben ik voor mezelf begon
nen. Een hele stap, want ik heb
een gezin te onderhouden en er
zijn al heel wat klussers actief op
Texel. Maar iedereen die ik sprak,
zei dat ik het moest doen.' Tot dus
ver heeft hij er geen spijt van. 'Het
gaat goed. Ik ben al door een aan
tal ZZP'ers gevraagd of ik wilde
helpen bij opdrachten.' Zo was hij
deze week te vinden op het dak
van de Texelse Bierbrouwerij, waar
hij Dennis Jaspers helpt met het
vervangen van lood. 'Het is mooi
dat ik door andere ondernemers
wordt gevraagd, maar ik hoop ook
een eigen klantenbestand op te
bouwen.' Dat doet hij allerminst
met tegenzin, want hij heeft de
smaak behoorlijk te pakken. Hij is
in te huren voor bouw-, timmer-,
tegel- of andere klussen.
Ab den Braven (links) op het dak van de Texelse Bierbrouwerij tijdens een klus met
Dennis Jaspers. (Foto Gerard Timmerman)