MARRI :T KO K Vier ton subsidie voor Waddengoud -ft Z' Texel pept vermoeide Jasmijn weer op Biervat gezelligste terras Indrukwekkend landschap in boek Blok TEXELSE 12 COURANT Logeerhuis Texel 'Appie' zelfstandig klusser tegen wil en dank r •AA- v-*- De overkant Geslaagd Geslaagd Geslaagd Geslaagd VRIJDAG 16 JULI 2010 1 3= wordt echter als stoorzender aan gemerkt, of heeft een negatieve invloed op het welzijn van de hoofdpersoon Voorbeelden hier van zijn de jeugdvriendin Jacque line en Jasmijns oude jeugdliefde Freek. Verder lijkt er een soort stiekeme moraal in het verhaal verborgen te zijn: blijf, hoe dan ook, trouw aan je gehuwde man, want toegeven aan de verleiding van vreemdgaan komt je duur te staan. Dit is terug te zien in het personage van Freek. Als Jasmijn hem per toeval op Texel ontmoet, brengt hij haar weer in vuur en vlam, net als vroeger. Zij laat zich door hem inpakken, maar aarzelt of ze met hem in zee zal gaan. Na de waarschuwingen van Hanna over zijn vermeende onbetrouw bare karakter, besluit Jasmijn toch niet op zijn avances in te gaan en blijkt de schijnbaar aar dige Freek zich te ontpoppen tot een wellustige, agressieve los bol. Het verhaal leest lekker weg en is toegankelijk geschreven, maar zuigt de lezer niet mee in het leven van de hoofdpersoon. Een goed boek om eens door te bla deren in de wachtkamer van de dokter, of in de rij voor een acht baan. Een gedachtenverdrijver, maar meer ook niet. Renee Kooger 's Heerenloo Noord- Nederland, afdeling Noorderhaven Teammanager Heidi Huiberts, 06 52538265 Rabobank 3031 06 360 Kiki Jorissen en Eize Hoomoedt ontvangen de prijs uit handen van Mark Randsdorp van Mediabureau Langeveld De Rooy. (Foto imme Bakker) Het terras van Café 't Biervat in De Koog is gekozen tot gezel ligste van Texel. Gasten gaven een gemiddelde beoordeling van een 9,8. Mede werkers Eize Hoomoedt en Kiki Jorissen hebben de verkiezing hard gepromoot en zijn verrast met het resultaat. 'De sfeer is hier altijd gezellig, zeker als het goed weer is. Als bediening brengen we zelf sfeer, we willen het ultieme vakan tiegevoel uitstralen. Mensen kun nen hier lekker chillen met gezellige mensen en muziek', zegt Hoom oedt. Het terras van Inn De Knip in Den Hoorn is tweede geworden, met een gemiddeld cijfer van 9,7. Cine ma Texel werd derde met een 9,5. Een man uit Oosterend die aan de verkiezing van het gezelligste ter ras meedeed, won een weekendje weg door op zijn favoriete terras te stemmen. De stichting Waddengroep heeft vier ton subsidie gekre gen van de provincie Noord- Holland en Leader, het Euro pees subsidieprogramma voor plattelandsontwikkeling. Het geld wordt gebruikt om het streekmerk Waddengoud ver der uit bouwen. Volgens Marc van Rijsselberghe, één van de drie bestuurders van de stichting, is het bedoeling om naast producten uit het Wadden gebied ook diensten van het streekmerk te gaan voorzien. 'Dan kan het gaan om accommo datie, arrangementen, maar ook om kunst of fotografie uit het Waddengebied', aldus Van Rijs selberghe. Vooralsnog zijn het op Texel voor al producten die het streekmerk hebben, maar de toekenning aan diensten is volgens Rijsselberghe in ontwikkeling. 'Het is afhankelijk van de vraag en het aanbod.' Onder meer lamsvlees, schapen wol en garnalen uit de Wadden zee zijn van het predicaat Wad dengoud voorzien. Diverse schapenhouderijen hebben het ook, evenals een paar vissers en ijsbereider Willem 'Parel' Roeper. Veel Texelse restaurants serveren producten (vooral lamsvlees) die onder Waddengoud vallen. De subsidie is formeel toegekend aan het programma 'Het Wad dengebied gaat voor Goud' waar de stichting Waddengroep al een paar jaar mee bezig is. Het pro gramma viel in 2008 buiten de prijzen bij het Waddenfonds omdat subsidiëring toen werd gezien als staatssteun (verboden door Europa), maar via subsidies voor plattelandsontwikkeling in Groningen, Friesland en Noord- Holland kwam het alsnog van de grond. De provincie en Leader zijn de laatste in de rij die geld toekennen (elk twee ton). Het programma beoogt onder meer bedrijfssectoren in het Wad dengebied te verbinden en het economisch perspectief van natuur- en milieuvriendelijk gepro duceerde goederen en diensten te vergroten. Het moet eveneens het imago van het Waddengebied in de markt versterken, zodat dat commercieel kan worden benut. De verbreding van Waddengoud is in delen van Friesland en Gro ningen inmiddels van start gegaan. Tot teleurstelling van de Waddengroep doen de Friese eilanden er niet aan mee. Volgens Van Rijsselberghe kiezen zij ervoor hun eigen producten op eigen kracht onder de aandacht te brengen. 'Het lijkt goed om dat zelf te doen, maar het kan prak tisch ook onuitvoerbaar uitpak ken, omdat er veel processen aan vooraf gaan.' De Waddengroep verleent het streekmerk aan zaken die hun herkomst vinden in het Wadden gebied en authentiek, origineel en duurzaam zijn. De stichting werkt daarbij volgens de criteria van de stichting Streekeigen Producten Nederland die het platteland wil stimuleren door eigen producten te promoten. 'Ik wil hier nooit meer weg', verzucht de hoofdpersoon van De overkant, het romandebuut van Marriët Koens. Een uitge bluste moeder verlaat haar hectische familieleven op het vasteland om zichzelf weer op te laden op Texel. De lovende woorden over het eiland zullen bewoners wellicht doen glim lachen, maar de inhoud van het verhaal zelf is wat onge loofwaardig en clichématig. Sommigen zullen zich bij het doorbladeren van het boek op het eiland Raap wanen, waar ieder moment Oene Horletoet om de hoek kan komen, met zijn getijstok op weg om de bakens te verzetten. Maar dan plots worden ze geconfronteerd met een zeer herkenbaar Texels plaatje, een stolp, een schapen- boet, een meidoorn, een tuin- wal. Het boek Ons Genoegen, met tekeningen van Ad Blok van der Velden, is een boek vol her kenning, maar ook vol verassin gen. Adrianus Blok van der Velden (Dor drecht 1913 - San Remo 1980) geldt als de bekendste Texelse schilder. Gedwongen door oor logsomstandigheden verhuisde hij in augustus 1940 vanuit Nice naar het eiland, waar hij eerder al werd getroffen door het vaak nog onge repte landschap. Geïnspireerd door Van Gogh was 'Blok' vooral schil der, maar daarnaast produceerde hij vele tekeningen, etsen en litho's. Het Texelse landschap bleef zijn grote inspiratiebron, tot het door de ruilverkaveling vlak en eenvor mig werd. Vanaf 1971 verbleef hij steeds vaker in Frankrijk en - later - Italië. In 1979 verliet hij het eiland definitief, wat gepaard ging met een grote afscheidsexpositie. Blok werd aanvankelijk in Italië begra ven, maar werd in 1995 herbegra ven op de Algemene Begraafplaats van Den Burg. In 1996 verscheen een boek met een overzicht van zijn werk, voorzien van persoonlijk commentaar. Naar aanleiding van een artikel in de Texelse Courant (23 mei 1967), waarin Blok zijn visie geeft op het Texelse landschap, hebben gale riehouder Herman Bakker van Klif ART en fotograaf Pieter de Vries een boek samengesteld met teke ningen van Texel. De kern daarvan wordt gevormd door de 87 teke ningen die de schilder in 1967 overdroeg aan de gemeente Texel. Voor het boek werd deze collectie aangevuld met tekeningen uit par ticulier bezit. De samenstellers hebben daarbij de term 'tekenin gen' ruim genomen en deze betrok ken op al het zwart-wit werk. Zo zijn er in het boek ook etsen opge nomen, litho's, penseeltekeningen en gewassen inkttekeningen. Het werk is in willekeurige volgorde opgenomen en voorzien van een plaatsaanduiding en een korte beschrijving. Jammer daarbij is dat de gebruikte letter aan de grote kant is en daardoor de neiging heeft de aandacht af te leiden. Ook de overige, maar geringe, tekst is door lettertype en vormgeving niet altijd even overzichtelijk. Het boek is ingeleid door Jacques Dijt, voorzitter van de Historische Vereniging, die uit zijn eigen erva ring met de schilder verhaalt en het belang van zijn werk onderstreept. Blok zelf komt aan het woord door het opnemen van het eerder genoemde artikel uit de Texelse Courant. 'Ik zie bijvoorbeeld hoe de Texelaars een plankie aan een hekkie timmeren... Daaruit spreekt hun aard. Daarom is het Texelse landschap zo boeiend: het zijn geen bergen of bossen, maar is vrijwel geheel door mensenhanden gevormd.' Om de tekeningen te kunnen plaatsen, zijn achterin het boek delen van de topografische kaart uit 1952 opgenomen. Het boek, genoemd naar de boer derij die eertijds aan de Emmalaan stond, wordt vrijdag 16 juli (van daag) gepresenteerd in Tusse de Banke op de Groeneplaats waar Jacques Dijt het eerste exemplaar overhandigt aan Saskia Blok van der Velden, dochter van de schil der. Dit moment is tevens de ope ning van de expositie van tekenin gen van Blok van der Velden, die tot 4 augustus is te zien. Pip Barnard Jasmijn ziet het allemaal even niet meer zitten. Ze kan niet opboksen tegen haar schijnbaar perfecte echtgenoot en daar bovenop torst ze een geheim met zich mee dat ze nooit een plek heeft kunnen geven. Dit gegeven is de hoofdreden dat de hardwer kende moeder al jarenlang onge lukkig is en niet in staat is haar leven op haar manier in te richten. Als lezer verwacht je nu toch wel een erg lastige kwestie, een bran dend dilemma. Maar dat valt een beetje tegen. Het grote geheim dat de hoofdpersoon zo angstval lig met zich meevoert, krijgt wel erg veel rampspoed toegewezen. Voor sommigen zullen al die droe vige gevolgen misschien terecht overkomen, maar voor een groot deel van de lezers zal het wellicht onduidelijk blijven waarom Jas mijn zich door deze gebeurtenis zo van de wijs heeft laten bren gen. Het staat buiten kijf dat het onge luk dat haar trof zeer te betreuren is, maar om vervolgens de nega tieve spiraal van haar verdere leven daaraan te wijten, is teveel van het goede. Haar moeder ver bood haar destijds er met iemand over te praten. Zelfs de man van Jasmijn mocht niets weten, omdat het 'zo'n goede partij' zou zijn. Deze ouderwetse uitspraak heeft zoveel invloed op het hoofdper sonage dat ze zelfs na de dood van haar moeder haar geheim zorgvuldig verborgen houdt. Deze weergaloze invloed van de moe der is wat overtrokken, ook omdat Jasmijn volgens de schrijfster helemaal geen goede band met haar had. Doordat het probleem van de hoofdpersoon niet in ver houding staat tot de invloed die het op haar verdere leven heeft gehad, wekken Jasmijns sores eerder ergernis dan medeleven op. Sanne Plaatsman (1988) is aan de Hogeschool InHolland in Diemen geslaagd voor de opleiding Accountancy. Per september gaat zij werken voor BDO Accountants in Utrecht. Roy Barhorst (21) is aan het ROC in Schagen geslaagd voor de 4- jarige opleiding ICT beheer (net werkbeheerder). Hij is nu op zoek naar passend werk. Om haar leven weer een beetje op de rails te krijgen, besluit ze voor onbepaalde tijd vakantie te nemen. Ze betrekt een vakantie huisje van Hanna en Berend op Texel. Met haar vrouwelijke huur baas krijgt ze al snel een onwaar schijnlijk goede band. Hanna fun geert de rest van het verhaal als een soort verstandige, lieve moe der die Jasmijn altijd heeft moe ten missen. De hoofdpersoon leert veel van haar en neemt Han na uiteindelijk ook in vertrouwen, zodat ze haar geheim eindelijk kan delen. Het is opmerkelijk dat alle eiland- se zaken als prettig tot zeer posi tief worden omschreven. Vrijwel alles afkomstig van de overkant Sjoerd Groeskamp is aan de Uni versiteit Utrecht geslaagd voor zijn Master Meteorologie, Fysische Oceanografie en Klimaat. Bonnie Vredevoort (23) is aan de Stenden University Hogere Hotel school in Leeuwarden geslaagd voor de opleiding International Hospitality Management. Menig installateur, metselaar, tegelzetter of andere vakman of -vrouw in loondienst koos de afgelopen jaren voor een toe komst als zelfstandige. Timmer man Ab (Appie) den Braven, tot voor kort in dienst bij Bouw- en timmerbedrijf Visser, was dat niet van plan. Nu dat bedrijf is opgehouden te bestaan, maakt hij alsnog die stap. In de bijna achttien jaar dat hij bij Visser werkte, bouwde hij mee aan allerlei woningen, verbouwingen en andere projecten en ontwikkelde hij zich tot een allround bouwvak ker. Maar waar de bouwsector nog maar kort geleden zat te springen om medewerkers, is het tij nu gekeerd en lukte het Den Braven na zijn ontslag bij Visser niet om bij andere bedrijven emplooi te vin den. 'Jammer dat het zo is gegaan. Maar na drie maanden in de WW had ik wel lang genoeg thuis geze ten en ben ik voor mezelf begon nen. Een hele stap, want ik heb een gezin te onderhouden en er zijn al heel wat klussers actief op Texel. Maar iedereen die ik sprak, zei dat ik het moest doen.' Tot dus ver heeft hij er geen spijt van. 'Het gaat goed. Ik ben al door een aan tal ZZP'ers gevraagd of ik wilde helpen bij opdrachten.' Zo was hij deze week te vinden op het dak van de Texelse Bierbrouwerij, waar hij Dennis Jaspers helpt met het vervangen van lood. 'Het is mooi dat ik door andere ondernemers wordt gevraagd, maar ik hoop ook een eigen klantenbestand op te bouwen.' Dat doet hij allerminst met tegenzin, want hij heeft de smaak behoorlijk te pakken. Hij is in te huren voor bouw-, timmer-, tegel- of andere klussen. Ab den Braven (links) op het dak van de Texelse Bierbrouwerij tijdens een klus met Dennis Jaspers. (Foto Gerard Timmerman)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2010 | | pagina 12