neemt na 43 jaar afscheid van onderwijs
Corrie Maas
'Tegenwoordig moeten zelfs
peuters al toetsen afleggen'
Raad vanaf 2011
op internet te zien
Toch onderzoek
naar zesde huisje
Voormalige TX9 op schaal
TEXELSE 12 COURANT
Portretten
Toon de Haas
Kunstmarkt
'Een kind is géén volwassene in zakformaat. Ze worden
steeds vaker zo behandeld, maar ze zijn het niet. Elke
leeftijdscategorie heeft zijn eigen fase.' Ze zegt het
zacht, op rustige toon, maar niet minder beslist. Want
Corrie Maas, leerkracht op de Jan Drijverschool, heeft
uitgesproken opvattingen over kleuteronderwijs en die
steekt ze niet onder stoelen of banken. Volgende week
neemt ze afscheid, na 43 jaar.
Afscheid
VRIJDAG 24 SEPTEMBER 2010
Corrie Maas tussen de jongste (en een paar iets oudere) leerlingen van de Jan Drijverschool. 'Een kind is geen volwassene
in zakformaat.' (Foto Joop Rommets)
Ze treedt niet graag op de voor
grond en vraagt zich af waarom
haar loopbaan interessant genoeg
zou zijn voor de krant. 'Je begint
ergens te werken en op een gege
ven moment stop je daar weer
mee. Dat geldt uiteindelijk voor
iedereen.' Bij nader inzien moet ze
echter toegeven dat 43 jaar in het
onderwijs niet alledaags is. 'Ik heb
natuurlijk ook heel lang op dezelfde
school gewerkt: 37 jaar. Die perio
de is niet onderbroken geweest. Ik
ben in het onderwijs begonnen in
1967. Soms denk ik: het was giste
ren. Maar als ik dan eens in die
oude fotoboeken kijk, besef ik dat
het toch een hele periode is.'
Corrie Maas werd 62 jaar geleden
geboren in Hippolytushoef op Wie-
ringen. Ze wilde eigenlijk logope
dist worden, maar was niet goed
genoeg in wiskunde voor ULO B,
zodat haar vooropleiding onvol
doende was voor de door haar
gewenste studie. Op een dag werd
haar aandacht getrokken door een
poster, waarop iemand enkele let
ters onleesbaar had gemaakt,
waardoor er 'Kwekschool voor leu
terleidsters' stond. Ze noemt het
'geen heel bewuste keuze', maar
besloot zich samen met enkele
klasgenoten aan te melden voor de
kweekschool in Alkmaar. Ze had
het er onverwacht goed naar haar
zin. 'Ik volgde de opleiding met
nog vier dames uit de Kop van
Noord-Holland, onder wie Marga
Lont, die later mijn voorganger in
Den Hoorn was. We hebben alle
maal nog geregeld contact met
elkaar.'
Na haar studie werkte ze vier jaar
op een kleuterschool op Wierin-
gen, waarna ze haar toenmalige
vriend naar Zwitserland volgde,
waar ze aan de slag kon op een
school voor spraakgebrekkigen en
gehoorgestoorden. 'Ik had niet de
juiste bevoegdheid, maar de
kweekschool in Nederland stond
zo goed aangeschreven, dat ik er
toch een baan kreeg.
Toen er twee jaar later een einde
aan haar relatie kwam, keerde ze
terug naar Nederland en sollici
teerde ze in Den Hoorn. 'Ik wilde
graag weer in het kleuteronderwijs
aan het werk en had gehoord dat
Marga Lont, die ook van Wieringen
kwam, er zou stoppen. Het sollici
tatiegesprek herinner ik me nog
goed. Ik werd van de boot gehaald
door Daan Schilling, bestuurslid
van de stichting kleuterschool. Er
was iets op de haven te doen en
daarom speelde het fanfare er. Dat
gaf een leuke stemming. Ik kreeg
bijna het gevoel dat ze dat voor mij
deden.' Maas werd aangenomen.
'Ze hadden goede ervaringen met
Marga en dachten kennelijk dat
iemand van Wieringen wel goed
moest zijn. Ook mijn werk in het
buitenland sprak in mijn voordeel.'
Ze kwam op een school - De Kre
keltjes - terecht die destijds nog
zelfstandig was en een eigen
bestuur had. Toch werd al op diver
se manieren samengewerkt met de
Jan Drijverschool. Toen beide
scholen in het kader van de basis
vorming in 1986 één werden,
vormde dat dan ook geen al te
grote verandering. De scholen
zaten op dat moment al vele jaren
in hetzelfde gebouw. 'Toen ik
kwam, waren het nog echt twee
scholen. We konden elkaar zien
door een groot raam en via de
gymzaal kon je in het andere
gebouw komen. Aan de kant van
de Jan Drijverschool grensde het
stookhok aan de gymzaal. Volgens
verhalen stopte Jacob van Wolfe-
ren (hoofd der school, red.) daar
wel eens een lastig kind in.'
Een verbouwing halverwege de
jaren zeventig - één van de drie die
ze meemaakte - zorgde ervoor dat
sindsdien sprake is van één
gebouw. Maas noemt de verbou
wingen 'het ingrijpendst' wat ze in
37 jaar op school meemaakte. 'Je
moest zeer flexibel en creatief zijn
en kunnen improviseren. Bij één
verbouwing diende een keet op het
schoolplein als wc. Het was mid
den in de winter. Je moest de kin
deren eerst goed inpakken voordat
ze konden gaan plassen. Boven
dien was de boel steeds bevroren
en konden de deuren niet dicht,
zodat je vanaf de straat de kinde
ren zo kon zien zitten.'
Tijdens de grootste verbouwing,
waarbij een nieuwe vleugel werd
aangebouwd, werden de kleuters
ondergebracht in Ons Huis, het
gebouw van de hervormde
gemeente. Collega Dick Drijver gaf
de klassen vijf en zes les in het
tegenover gelegen dorpshuis De
Waldhoorn. In de pauzes gingen
de kinderen in optocht naar het
hoofdgebouw om buiten te spelen.
Eén keer liep dat mis. Boosdoener
was Jan Spoelstra uit de vijfde
klas, die wel van een grapje hield
en de deur van Ons Huis barrica
deerde door een bezemsteel onder
de deurkruk te zetten. 'We konden
er met geen moge
lijkheid meer uit en
moesten de hele
pauze binnen blij
ven. Toen Dick
Drijver weer terug
kwam met zijn
klas, moesten we
met zijn allen flink
op het raam kloppen om zijn aan
dacht te trekken.'
Maas leerde er ook het meeleven
van de buren kennen. 'Als het
pauze was, klopte buurvrouw Net
tie Lap op de tussenmuur, als teken
dat de koffie klaar was. En als ik
jarig was, staken zij en Nel Witte de
vlag uit. Dat vond ik echt heel erg
leuk.' Het tekent de betrokkenheid
die ze op school en daarbuiten
altijd heeft gevoeld. 'Veel ouders
zijn erg actief en zitten in de ouder
raad of het schoolbestuur of den
ken op een andere manier mee. Ze
zetten zich in voor allerlei school
activiteiten en stoppen daar veel
tijd en energie in. Dat maakt het
werk erg plezierig.'
Fijn vindt Maas ook de samenwer
king op ander gebied. 'De school
wordt gebruikt voor allerlei dorps
activiteiten, zoals sport en spel van
ZDH. Ook worden soms materialen
uitgeleend. En nu het dorpshuis
wordt verbouwd, repeteert DEK op
school.' Zelf heeft Maas zich altijd
graag ingezet voor de Hoornder
samenleving, of het nu als lid van
de feestcommissie of als mede
werker van dorpsblad De Hoornder
was. 'Het is een wisselwerking. Het
houdt niet op na schooltijd. Boven
dien maakt het je leven interessan
ter als je naast je werk iets doet.'
Terugkijkend op de afgelopen 37
jaar komen tal van herinneringen
bij haar boven. De meeste zijn
positief. Vol liefde vertelt ze over de
schoolreisjes, de feesten en de tal
loze keren dat ze er met 'haar'
kinderen op uit ging om bramen te
plukken of de slootjes te onderzoe
ken op de aanwezigheid van kik
kervisjes. 'We hebben een prachti
ge omgeving, waar nog steeds van
alles te ontdekken is.'
Minder enthousiast is ze over aller
lei ontwikkelingen in het onderwijs.
Algemeen is de klacht dat de werk
druk toeneemt. Docenten moeten
noodgedwongen steeds meer tijd
steken in nascholing, cursussen en
het aanleren van nieuwe methoden
die een paar jaar later alweer ach
terhaald worden verklaard. Een
verarming noemt ze het afschaffen
van de kleuterschool, die in 1986
opging in de basisschool. Daarmee
verdween ook de opleiding tot
kleuterleidster. 'De opleiding is veel
algemener geworden, er is minder
aandacht voor de begeleiding van
het jonge kind. Dat hoort bij deze
tijd, maar ik vind het geen goede
zaak. Kinderen moeten steeds
sneller groot worden. Tegenwoor
dig moeten zelfs peuters al toetsen
afleggen. Ouders hebben dat niet
in de gaten. Dat kun je zo ook niet
kwalijk nemen. Maar voor mij is dat
één van de redenen nu te stoppen.
Ik heb het gevoel dat ik wat ik
geleerd heb niet goed meer kan
uitdragen. Vroeger is gestreden
voor het kleuteronderwijs en plot
seling wordt dat afgeschaft. Een
kind is geen volwassene in zakfor
maat. Ze worden steeds vaker zo
behandeld, maar ze zijn het niet.
Elke leeftijdscategorie heeft zijn
eigen fase. Als je dat doorbreekt,
krijg je problemen. Sommige kin
deren hebben er geen moeite mee,
maar er zijn er ook die in het ver
volgonderwijs met haperingen te
maken krijgen. Bij de invoering van
de basisvorming is daar al voor
gewaarschuwd.' Berustend: 'Het
viel niet tegen te houden. Mis
schien dat ze het later nog eens
gaan inzien, dat die oude kleuter
leidsters het nog niet zo verkeerd
zagen. Ik hoop in ieder geval dat ze
blijven inzien dat spelen belangrijk
is voor jonge kinderen. Daar doen
ze ervaringen en belevenissen mee
op en daar leren ze van.' Ondanks
haar teleurstelling, kijkt ze niet om
in wrok. 'Met kinderen werken, is
het mooiste dat er is en dat veran
dert niet, in welke tijd ze ook
leven.'
Na volgende week
zit haar werk er
definitief op. Bang
dat ze zich zal ver
velen, is Maas
niet. 'Er is genoeg
te doen. Ik heb
hier en daar al wat
afspraken voor vrijwilligerswerk
lopen. Maar eerst staat er een reis
naar Canada op het programma en
daarna zien we wel weer.'
Joop Rommets
Corrie Maas neemt donderdag 30
september officieel afscheid, leder
een die dat wil is van 16.30 tot
18.00 uur welkom op de Jan Drij
verschool. Er is tijd voor een praat
je, een hapje en een drankje.
In 1990 telde de nu snel kleiner wordende Jan Drijverschool nog twee grote
kleuterklassen. Rechts Maas' collega Janka Bakker, met wie ze bijna 35 jaar
samenwerkte.
De komst van camera's in de
raadzaal is bezegeld. Een raads-
meerderheid van PvdA, D66,
Texels Belang en GroenLinks
stemde dinsdagavond in met de
aanschaf van apparatuur om
raads- en commissievergaderin
gen op beeld vast te leggen.
Bedoeling is dat de vergaderingen
vanaf januari 2011 live via internet
en mogelijk ook via een televisie
kanaal van de Kabelkrant zijn te
volgen. Het belangrijkste is vol
gens de gemeente echter dat de
opnamen worden gearchiveerd,
zodat later op internet per onder
werp kan worden nagezocht wat
tijdens een vergadering precies is
gezegd.
De gemeente trekt éénmalig
€32.500,- uit voor de apparatuur
en daarna is jaarlijks €9.500,- nodig
om het systeem te laten draaien. Er
komen drie camera's in de raad
zaal te hangen: twee die zich auto
matisch richten op sprekers die
aan het woord zijn en één die een
overzichtsbeeld van de raadzaal
geeft wanneer de andere twee
camera's zoekende zijn (bijvoor
beeld als meerdere mensen tege
lijk aan het woord nemen).
Texel 2010, CDA en WD stemden
tegen. De laatste twee partijen
vonden het tijdstip van bespreken
niet correct. Volgens hen zou over
de aanschaf gesproken moeten
worden tijdens de begrotingsraad
als alle investeringen van de
gemeente op tafel liggen. Texel
2010 vond het ongepast om te
investeren in de camera's en een
registratiesysteem in een tijd waar
in moet worden bezuinigd.
Annie Hin (Texel 2010) merkte op
dat lang niet iedereen internet of
kabeltelevisie heeft. Marian Mer-
kelbach (CDA) stelde dat de verga
deringen ook goed via Radio Texel
zijn te volgen. Nils Lely (PvdA) liet
weten dat uitzending voordelen
biedt wanneer powerpointpresen-
taties in de raadzaal worden gege
ven. Die zijn dan via internet en
televisie ook goed voor kijkers te
volgen.
Toon de Haas vereeuwigde als
beginnend schilder eind jaren veer
tig, begin jaren vijftig veel Texe
laars. Het resulteerde in een inte
ressante serie portretten. Arjen
Trap van De Kroonprins verzamelt
ze en wil ze graag bundelen tot een
boekje, ledereen die een portret
bezit dat door De Haas is gemaakt,
nodigt hij uit contact op te nemen.
Trap is te bereiken via telefoon
nummer 318975.
Burgemeester en wethouders
moeten onderzoeken hoe het
zesde vakantiehuisje van Ries
Swanink in Zuid-Eierland toch
mogelijk kan worden gemaakt.
Die opdracht heeft de gemeente
raad dinsdagavond op verzoek van
de WD, Texel 2010 en D66 aan het
college gegeven. Het nieuwe colle
ge zei recent ook geen toestem
ming te kunnen verlenen, omdat
Swanink niet voldoet aan alle crite
ria voor uitbreiding van recreatieve
opstallen. Het volgde daarmee de
lijn van het vorige college, maar
daar nam een meerderheid in de
raad geen genoegen mee.
De PvdA en GroenLinks schaarden
zich achter de opdracht. CDA en
Texels Belang waren tegen. Joop
Groeskamp (TB) zei nog steeds niet
van Swanink te hebben gehoord
welke verwachtingen de gemeente
bij hem heeft gewekt waaruit hij
opmaakte dat het zesde huisje wel
gebouwd zou kunnen worden.
Marian Merkelbach (CDA) verwees
naar de streep die de nieuwe coali
tie door de plannen voor een nieu
we school in Oosterend heeft
getrokken. 'Je wilt niet weten hoe
veel verwachtingen daar zijn
gewekt.' Het CDA reageerde ver
rast, nadat wethouder Edo Kooi
man (grondgebied) had toegezegd
in kaart te brengen welke mogelijk
heden er zijn, zodat de raad een
keuze kan maken. Merkelbach
vroeg zich meteen af of het college
nou vóór of tegen het zesde huisje
is. Rikus Kieft (GroenLinks) stelde
voor dat het college een stap verder
gaat dan in de opdracht staat en
aan een extern jurist vraagt wat
nodig is om het zesde huisje gere
geld te krijgen. 'Anders zit je hier
over drie maanden weer.'
De politieke partijen spraken in het
verleden in commissievergaderin
gen vaker steun uit voor het zesde
huisje, maar nu is dat bekrachtigd
in een besluit door de gemeente
raad.
WD, Texel 2010, D66, PvdA en
GroenLinks stelden eveneens dat
het college verdere actie moet
ondernemen om te voorkomen dat
mensen die met plannen naar de
gemeente stappen op een gegeven
moment stuklopen op misverstan
den of onduidelijkheden in de com
municatie.
Kieft liet weten dat bij zijn partij op
een gegeven moment teveel men
sen aanklopten die te hoop waren
gelopen tegen de overheid, wat
aanleiding was om hen per definitie
het voordeel van de twijfel te geven
en te pleiten voor betere communi
catie.
Bij Swanink deed zich het probleem
voor dat tijdens ambtelijke gesprek
ken uitspraken waren gedaan,
waaraan hij de verwachting ont
leende dat het zesde huisje er
mocht komen. Het college besliste
later anders en dat was bepalend.
Kunst smaakt naar meer is het
thema van de kunstmarkt die zater
dag van 12.00 tot 17.00 uur wordt
gehouden in De Kroonprins in Oos
terend. Te zien zijn schilderijen van
Corrie Timmer, van bewoners van
het Maartenhuis en portretten die
Toon de Haas eind jaren veertig
maakte.
Jan Drijver en echtgenote Joke poseren trots met het schaalmodel van de
voormalige TX9. (Foto Bert Koning)
Noordzeevisser Jan Drijver uit Oos
terend beleefde zaterdag een bij
zonder weerzien. Bij hem thuis
werd een model van de voormalige
TX9 ten doop gehouden. De Deo
Juvante, die in 1980 als ARM 4
werd gebouwd, was van 1993 tot
2002 in bezit van Drijver. Daarna
werd de kotter verkocht naar
Australië, waar het schip nu wordt
gebruikt voor de tonijnvisserij. Het
zaterdag gepresenteerde schaal
model van 1:200 werd in tien
maanden tijd ontworpen en ver
vaardigd door Jaap Woort uit Den
Helder, die in de loop de jaren al
vele scheepsmodellen maakte, die
hij ook te koop aanbiedt (belang
stellenden kunnen hem bereiken
via tel. 0223-636050).
