Goede boeken kun je wel drie of vier keer lezen
TEXELSE 9 COURANT
Vrouwen uit Eierland
vormen al 30 jaar leeskring
'Het is leuk om inzicht in
andere culturen te krijgen'
'Moeilijke jongeren bereiken met kickboksen'
VRIJDAG 13 MEI 2011
Tezamen bij de dertigste verjaardag van hun leeskring: (van Tinks n.
>r Beek, Cerda Witte, Winnie Schraag, Jenny den Holder, Tineke Reuvers, Judy Weggelaar, Siets Bakker, Marieke van Eist en Herma Wirtz. (Foto Joop Rommets)
Elf per jaar, dertig jaar lang, drie
honderddertig in totaal. Dat is
het aantal boeken dat de dames
van de leeskring van de afdeling
De Cocksdorp-Eierland van de
Vrouwen van Nu sinds hun eer
ste bijeenkomst in mei 1981 heb
ben gelezen en besproken. De
analyses worden serieus aange
pakt, maar daarnaast is er ook
tijd voor eikaars lief en leed. 'Die
maandelijkse bijeenkomst voelt
aan als een warm bad.' Dinsdag
vierden ze hun dertigjarig
bestaan met een feestelijke bij
eenkomst.
Het is de tweede dinsdag van de
maand, even na tien uur 's och
tends. Negen dames zijn bijeen in
het huis van Gerda Witte-Ran in
Den Burg. Ze zitten in een kring,
met behalve hun boek ook koffie
en een flinke punt appeltaart bin
nen handbereik. Ze komen iedere
maand bij iemand anders bij elkaar,
maar het tijdstip is niet willekeurig
gekozen. Een gezelschap als het
hunne kan niet zonder vaste afspra
ken, menen ze. 'Er is zoveel te
doen. Onze agenda's vullen zich
vanzelf. Alleen als je weet waar je
aan toe bent, kun je zo lang
bestaan.'
Dat hun gastvrouw van vandaag in
Den Burg woont, is geen bezwaar.
Meer vrouwen zijn in de loop der
jaren uit de polder verhuisd. Voor
waarde is wel dat ze lid blijven van
de Vrouwen van Nu van De Cocks
dorp-Eierland. 'Ik ben een tijdje Olaf de Landed. 'Als je dan ziet kringen op Texel en de rest van het in andere culturen te krijgen.'
géén lid geweest. Toen kon ik ook wat we nü lezen', klinkt het ver- land) bijgestaan door de organisa- Vandaag staat De eenzaamheid
niet naar de leeskring. Zo is dat baasd. 'We lezen alleen literaire tie Pro Biblio uit Hoofddorp, die van de priemgetallen van de jonge
afgesproken', vertelt Marieke van werken, geen streekromans', zegt jaarlijks een lijst met twintig titels Italiaanse schrijver Paolo Giordano
Eist, één van de initiatiefnemers en één van de vrouwen.'Er zijn ook samenstelt. Daaruit kiezen ze er op het programma. Het wordt inge-
lid van het eerste uur. heel goede streekromans, hoor', elf, waarna via de bibliotheek in leid door Judy Weggelaar. Ze heeft
Nederlands gestu-
De vrouwen vor
men een bont
gezelschap. De
één is oud-onder
wijzeres, de ander
had een boeren
bedrijf. De jongste
is 62, de oudste al
90, vier oud-leden
zijn inmiddels overleden. Gemeen
schappelijk is hun liefde voor lezen.
Voor de kring lezen ze elf boeken
paar jaar, alleen in augustus heb
ben ze vakantie. Dat wil niet zeg
gen dat het bij die elf boeken per
jaar blijft. 'Ik lees er per maand
zeker drie of vier naast', vertelt de
één. 'Dat red ik niet helemaal. We
zijn geabonneerd op twee dagbla
den en die lees ik
ook van voor naar
achter', zegt een
ander.
De leeskring ont
stond op initiatief
van Mar Daalder
en Marieke van
reageert een ander. 'Waarop een
derde stelt: 'We moeten niet te
elitair doen.' Wél zijn ze het met
elkaar eens dat ze geen 'niks-aan-
de-handboeken' lezen.
Welk boek wordt besproken, werd
vroeger bij toerbeurt door de leden
bepaald. Omdat meestal maar één
exemplaar voorhanden was, kreeg
Den Burg elke maand een koffer
met zeven exemplaren wordt
gedistribueerd. De koffer bevat
naast de boeken ook recensies en
wetenswaardigheden over de
schrijver.
In een schriftje houden de vrouwen
bij welke titels ze hebben gehad.
De lijst bevat namen van Vestdijk,
Wolkers, Lampo en andere beroem-
deerd en het kost
haar duidelijk wei
nig moeite iets
zinnigs over het
boek te zeggen.
Maar tijdens de
discussie die tus
sendoor af en toe
losbarst, worden
ook door anderen relevante opmer
kingen gemaakt over zaken als
thematiek en de karakters van de
personages. Het ontbreekt de
vrouwen niet aan ervaring een boek
te lezen en te analyseren. Boven
dien, niemand heeft de wijsheid in
pacht, vinden ze allemaal. 'Het
gaat er niet om elkaar een visie op
te dringen, maar om met elkaar
over het boek te
praten. Al praten
de komen we tot
een analyse. We
zijn het niet altijd
met elkaar eens,
dat geeft niet. Het
gebeurt ook wel
dat je na lezing
Eist, die in de herfst van 1980 'de iedereen niet meer dan vier dagen de Nederlandstalige auteurs. Maar weinig aan een boek vindt, maar
kant langs gingen'bij vrouwen die de tijd het te lezen, voordat het ook het onbekende schuwen ze dat je je mening moet herzien na er
graag lazen. In mei 1981 kwam het moest worden doorgegeven aan niet.'We hebben ook al Afrikaanse met elkaar over te hebben gespro-
tot de eerste bijeenkomst. Ze een ander. Tegenwoordig worden schrijvers gelezen, Turkse, laatst ken. Je leert van elkaar. En goede
bespraken De porseleinboom van ze (net als de leden van andere een Japanse. Het is leuk om inzicht boeken kun je wel drie of vier keer
lezen en er steeds weer nieuwe
dingen in ontdekken.'
Lezen is belangrijk voor je ontwik
keling, vinden ze. En dat je er van
'bij de wekker blijft', daarvan zijn
de oudste leden het levende bewijs.
Aan de andere kant vinden ze het
bijna allemaal wel eens moeilijk er
tijd voor vrij te maken. 'Wij zijn alle
maal van de generatie die vindt dat
je iets moet doen. En daar hoort
lezen voor sommigen niet bij',
meent één vrouw. Een ander
beaamt: 'Het gebeurt wel dat als
mijn man binnenkomt, ik gauw mijn
boek wegmoffel. Oh jé, ik moet de
was nog doen. Terwijl dat natuurlijk
onzin is, want hij heeft zijn eigen
hobby's.'
Naast hun boeken delen de vrou
wen ook hun lief en leed. 'Soms
gaan we met elkaar naar een film,
als die is gebaseerd op een boek
dat we hebben gelezen. We zijn
naar het Letterkundig Museum in
Den Haag geweest. Eens per jaar
is er een bijeenkomst met andere
leeskringen uit de provincie, waar
bij een bekende schrijver voorleest.
En soms ook gaan we voor de
gezelligheid uit eten. Je kent
eikaars verhalen, deelt heel per
soonlijke zaken. Dat kan ook, want
alles wat we bespreken, blijft bin
nen de kring. Je kunt rustig stellen
dat we in al die jaren vriendinnen
van elkaar zijn geworden.'
Joop Rommets
Weblog
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield Nico Waerts een week
lang een weblog bij. Hij is raads
lid voor Texel 2010 en heeft een
eigen sportschool. Over spier
pijn, positief denken, wandelen
met de hond, Gerbrand Poster,
een boxingtimer en een strak
geleide commissievergadering.
Het complete weblog is te lezen
via www.texelsecourant.nl.
(Vrijdag)
Gelukkig ebt mijn spierpijn weg:
deel één van de drieweekse (zeven
dagen achtereen!) instructeurcur
sus van Krav Maga (Israëlische
zelfverdediging) zit er op. Pasen en
Koninginnedag zijn totaal aan mij
voorbij gegaan. Soms dacht ik wel:
'Waar ben ik aan begonnen op mijn
leeftijd?' Het is een zware oplei
ding. Interessante instructie overi
gens en ook in didactiek les gehad
van een zeer goede leraar uit Israël.
Daarna is het goed krant lezen met
een lekkere bak koffie. Kijk ook
altijd even het buitenlandse nieuws
in: door mijn vroegere werkzaam
heden in het buitenland ben ik
altijd geïnteresseerd gebleven in
de gebeurtenissen in de wereld en
vooral over Libië, waar ik drie jaar
heb gewoond en gewerkt.
Onderwijl via skype nog even
gesproken met mijn Kyokushin-
karate sportvriend uit Nieuw Zee
land, Rob van Engelken, die druk
bezig is om te helpen zijn door de
aardbeving getroffen stad Christ-
church weer op te bouwen. Geluk
kig woont hij net buiten het getrof
fen gebied.
(Zaterdag)
Op tafel ligt een tekening voor
de sportschoolinrichting. Als de
oude LTS doorgaat, kunnen we zo
aan de gang. Ik blijf positief den
ken. Leer geduld te hebben (en dat
is voor mij moeilijk!), het lijkt wel of
er steeds een nieuw
(gemeente?)probleem op mijn pad
komt.
Op de fiets van De Koog naar het
Gemini Ziekenhuis gegaan om mijn
schoonvader te bezoeken. Straf
windje. Gelukkig niet heel ernstig,
hopelijk komt hij maandag of dins
dag weer thuis.
Ter afsluiting deze spreuk van de
dag: Je bent wat je diepste wens
is. Zoals je wens is, zal je wil zijn.
Zoals je wil is, zullen je daden zijn.
Zoals je daden zijn, zal je lot zijn.
(Zondag)
Zo heerlijk uitgeslapen. Ben gestart
met een flinke wandeling met de
hond door de duinen. Alles lag er
zo mooi bij en dan besef je hoe
heerlijk het is om hier te wonen.
Wel wat gemengde gevoelens van
daag in verband met Moederdag.
Niet naar Haarlem rijden voor een
bezoek. Ze is helaas afgelopen jaar
in oktober overleden. Met mijn
wandeling door de duinen ben ik
toch even met mijn gedachten bij
haar. In mijn hoofd hoor ik haar
piano spelen: muziek van Mozart.
Ruw worden mijn mijmeringen ver
stoord door mijn hond, die een
grote stok voor mij neer legt, luid
ruchtig blaft en lijkt te zeggen:
'Kom op baas, spelen!'
Met het aanhoudende prachtige
weer vanavond de bbq opgepookt
in de tuin, wijntje erbij, mijn dochter
zingt en speelt gitaar, helemaal
goed. Bijpraten met mijn zoon over
zijn sportopleiding CIOS in Hee
renveen. Leuk dat hij in de voet
sporen van zijn vader treedt. Hij wil
de Scub-opleiding gaan doen en
dan sportles gaan geven aan
geüniformeerde beroepen.
(Maandag)
Afspraak maken met de fysio,
wat problemen met de rug, dus
gauw actie ondernemen. Deel twee
(9 dagen van de instructeurs cur
sus Krav Maga is al snel. Ik heb
bewust gekozen voor een versnel
de opleiding, omdat ik dan klaar
ben voor het nieuwe seizoen. Wel
een belasting voor het lijf, maar
zoals jullie weten, ga ik er voor,
pijntjes of niet.
Stukje uit mijn scriptie: Bijvoor
beeld de doelgroep 'moeilijke jon
geren' die dreigen tussen wal en
schip te vallen. Deze jongeren
bereik je zeker niet met een cursus
pottenbakken, maar wel met een
populaire vechtsport. Kickboksen
is bij uitstek een sportvorm die
geschikt is voor 'het leren kennen
van jezelf', ontwikkelen van zelf
vertrouwen, weerbaarheid en nor
men en waarden, zoals discipline
en wederzijds respect (voor jezelf
en de ander), kweken van doorzet
tingsvermogen en mentaliteit. Met
name deze laatste ingrediënten
vormen het fundament van een
gezonde sporter, die naast zijn
sport een positieve impuls aan de
maatschappij kan geven.
10.00 uur. Ben op weg naar Den
Burg om te vergaderen met onze
fractievoorzitter Gerbrand Poster
over de commissievergaderingen
en over wie wat gaat doen. Er
komen aardig wat onderwerpen
voorbij. Zo vind ik erg belangrijk
dat het project burger AED nu
vorm gaat krijgen, (iedere AED-
gecertificeerde burger krijgt een
SMS-melding van een reanimatie
bij hem of haar dicht in de buurt).
Ook zie ik dit als extra service aan
de toeristen. Verder gebrainstormd
over het vervoer/ Pijler naar Den
Helder; soms heb ik het idee dat
het bezuinigingstraject van de
gemeente sociaal-maatschappelijk
te ver gaat. Ik ben blij dat mijn par
tij gelukkig het maatschappelijke
hoog in het vaandel heeft staan,
dus we gaan ons hard maken voor
deze groep kinderen.
Succes is een ladder, die je niet
kan beklimmen met je handen in je
zakken.
(Dinsdag)
Gisteren leuke sportlessen
gedraaid, veel leden weer aanwe
zig, uitgerust van de vakantie. Met
de volwassenen had ik een verras
sing. Ik had een boxingtimer aan
geschaft, met een verschrikkelijk
hard signaal en drie lampen erop.
Wel fijn om mee te werken, hoef ik
niet steeds voor de intervaltrainin-
gen met een stopwatch rond te
lopen en mijn stem niet zo te
belasten. Als zo'n twintig kickbok
sers op de stootzakken staan te
meppen, geeft dat toch wel een
aardige herrie. Je stelt gewoon de
actieve trainingstijd in en de rust
periodes in, apparaat aanzetten en
de rest gaat vanzelf.
vanmiddag twee judolessen
draaien met de kids. Het zijn twee
leuke groepen, voorral de hele
kleintjes. Ik laat ze over een bal
rollen, tuimelen, buitelen en af en
toe een judotechniek en veel spel
element in de les. In grote lijnen is
het vooral belangrijk om de kinde
ren vertrouwd met de grond te
maken en de grondbeginselen van
judo bij te brengen.
De commissie vergadering was
een lange zit. Deze keer veel (te
veel) insprekers uit het publiek, dus
23.30 uur thuis. Morgen mijn beurt
in de welzijncommissie. Nog even
de punten doornemen.
(Woensdag)
Weer op bezoek bij de fysio. Deze
fysiotherapeute houdt mij vaak in
de race als ik zware trainingsses
sies volg. Ik kom er af en toe nog
wel met vreemde blessures bin
nen. Verder huiswerk leren voor
mijn instructeursopleiding en mijn
aantekening uitwerken. Dan nog
steeds slaapplaats regelen in Den
Haag voor de vervolgopleidings-
week van negen dagen. Het is jam
mer dat ik er geen familie heb
wonen.
Krijg een mail binnen van een
oud-leraar van 78 jaar, een zeer
markante figuur deze Jon Bluming,
één van de pioniers van het karate
in Nederland. Zelf heb ik in de
jaren '70 en '80 veel bij hem
getraind en vooral toen het kyoku-
shin karate full contact) in opmars
was in Nederland. Met hem ben ik
in 2007 op reis geweest naar
Japan. Als je met deze man
door Tokyo loopt, wil iedereen met
hem op de foto. Bijkomend voor
deel: Hij weet de lekkerste eettent
jes in achterafstraatjes. Hij is nog
steeds de hoogst gegradueerde
zwartebander in Nederland en in
Japan. Wat een heleboel mensen
niet weten is dat hij zeer hoog
gegradueerd is in Judo. Soms
geeft hij nog wel eens een les, ik
teken ervoor als ik op die leeftijd
nog op de mat kan staan.
Commissievergadering was
vandaag mooi op tijd afgelopen,
strak geleid. Aan de orde kwamen
onder andere het bijzonder leerlin
genvervoer, het opstarten van de
burger AED en het voorstellen van
de nieuwe leerplichtambtenaar.
Wees de verandering die je in de
wereld wilt zien - Mahatma Gan
dhi.
De week van...
Willem Eelman
Willem Eelman houdt de komende
week het weblog bij in de serie De
week van... De oud-Texelaar is
werkzaam bij Extendum, een bran
cheorganisatie voor accountants
kantoren in het MKB.
