TEXELSE 9 COURANT
Oud-tandarts Herman Wellens verruilde België voor Texel
Afscheid als voorzitter
Jeugdtandverzorging
'Preventie belangrijk
voor kindergebitten'
'Alles komt goed, maar anders dan gedacht'
VRIJDAG 20 MEI 2011
Herman Wellens: 'De tandheelkunde is technisch erg vooruit gaan, dus zou je verwachten dat de gebitten veel beter zijn
geworden. Dat is niet zo.
Veertien jaar geleden verruilde Herman Wellens zijn vaderland Bel
gië voor Texel. Na 33 jaar een eigen praktijk als huistandarts wilden
hij en zijn vrouw op het Hollandse eiland genieten van een onbe
zorgd vervroegd pensioen. Stilzitten was er echter niet bij. De vrien
delijke Belg ontpopte zich als gedreven voorzitter van de Texelse
jeugdtandverzorging. Mede door zijn toedoen kwam er in 2005 een
nieuwe 'dental car', die tweemaal per jaar alle basisscholen aan
doet. Vandaag (vrijdag) is zijn feestelijk afscheid.
Het is maar goed dat hij had gezegd
hoe je zijn woning aan het Schilde
rend moet vinden. Via een onop
vallende poort beland je in een
weelderig begroeide tuin met - half
verscholen- een statig huis. De
voordeur staat al gastvrij op een
kier. 'Kom binnen en loop maar
naar achteren', klinkt het uitnodi
gend. Binnen, in de smalle gang
met oude schilderijen, lijkt het alsof
de tijd heeft stilgestaan. 'Dat is ook
een beetje zo', begint de heer Wel
lens. 'We wilden het huis zoveel
mogelijk in de oorspronkelijke staat
houden.' Hij wijst op de ruitjes in
het raam van zijn werkkamer. 'Dat
is glas-in-lood. Het oude lood heb
ik zelf vervangen en in de raamko
zijnen heb ik als een goeie tandarts
wat plekken uitgeboord en nage-
vuld, ha ha. Als tandarts moet je
ook een beetje handig zijn...' Het
huis dateert uit 1927. Het was
eigenlijk de bedrijfswoning van het
naastgelegen garagebedrijf en
werd bewoond door de weduwe
Dros. 'Onze zoon kwam indertijd al
op Texel om er te parachutesprin
gen en als surfinstructeur te wer
ken. Wij brachten hem vaak weg
en stonden dan met onze camper
op Loodsmansduin. Zo leerden we
het eiland kennen. Toen deze
woning te koop kwam, zijn we hier
heen verhuisd. Onze zoon woont
nu in Amerika, maar af en toe komt
hij nog even op bezoek.'
Natuur
Zijn tandartspraktijk was in Ekeren,
bij Antwerpen. Het beroep zit in de
familie. 'Mijn vader was tandarts,
mijn broer is het en mijn zoon ook',
lacht hij. Het bestuurswerk was
hem toen al niet vreemd: 'Ik zat in
het bestuur van tandheelkundige
verenigingen in Vlaanderen. De
contacten die ik daar opdeed, ook
met Nederland, zijn later op Texel
meermaals van pas gekomen. Zo
zijn hier verschillende nascholings
cursussen gegeven voor eigen
medewerkers, waarop ook de
Texelse huistandartsen, kinder-
tandartse, de mondhygiëniste en
hun medewerkers werden uitgeno
digd.' Op het eiland voelde hij zich
snel thuis. Vooral de natuur trok
hem. 'Toevallig was er in die tijd
een cursus van het IVN en daarna
ben ik natuurgids geworden voor
het NET in De Slufter en De Muy.
Tien tot vijftien keer per jaar ga ik
met gasten op pad.'
Asielzoekers
Toch kwam hij niet onmiddellijk in
contact met de jeugdtandverzor
ging. 'Dat gebeurde pas na een
paar jaar, bij toeval. Ik had Texe
laars leren kennen die asielzoekers
hielpen in Motel Texel in De Koog.
In het bijzonder de familie Kalaid-
jan, die gevlucht was uit Abchazië.
Ik raakte erbij betrokken en mijn
accountant raadde aan om met die
hulpverleners een stichting op te
richten. Dat werd de stichting
Erchan. De stichting ondersteunde
de familie op velerlei gebieden. Na
tien jaar kreeg de familie een ver
blijfsvergunning en woont nu in de
buurt van Amsterdam.' Dezelfde
accountant, Maarten-Jeroen de
Boer, vroeg hem nadien mee te
werken aan de continuïteit van de
jeugdtandverzorging, uitgaande
van de wens van de huisartsen en
het basisonderwijs. Wellens werd
gevraagd als voorzitter van de
nieuwe stichting. Albert Hoven,
Dick van Barneveld en Harry Ran
werden de andere bestuursleden.
'Een goeie ploeg', aldus Wellens.
Nieuwe bus
Weldra bleek dat de bijna dertig
jaar oude tandartsenbus, waarmee
de Texelse basisschoolleerlingen
werden opgezocht, zowat versle
ten was. 'Motorisch was hij slecht,
vooral de koppeling. Je kon er niet
van op aan of de bus wel zou blij
ven rijden.' Een drukke tijd brak
aan, want er was geld nodig. De
stichting beschikte zelf maar over
een beperkt bedrag aan eigen mid
delen, terwijl €156.000,- nodig was
voor een nieuwe bus. Het bestuur
benaderde met succes verschil
lende bedrijven en fondsen. Onder
andere TESO, RAB, de Raboton,
de steunstichting van het Groene
Kruis en een particulier deden een
flinke duit in het zakje. Ook de
gemeente werd benaderd. De
voorzitter kreeg de schone taak
om het woord te voeren bij com
missievergaderingen. 'We konden
rekenen op veel sympathie van de
bevolking en de gemeenteraad',
blikt Wellens terug. 'Ook stonden
de tandartsen achter ons. Voor hen
had de bus verschillende voorde
len. Bij de scholen gaan de kinde
ren in groepjes bij de tandarts
langs, dat werkt stimulerend.
Bovendien winnen de tandartsen
te laten wennen, hebben ze telkens
dezelfde tandarts en zit knuffelbeer
Kees ook in de bus. Preventie is
heel belangrijk. De jeugdtandart-
sen en vooral de preventieassi
stente geven niet alleen poetsin
structie voor de kindergebitten,
ook proberen ze ouders te overtui
gen van napoetsen en gezond eet/
drinkgedrag. 'De tandheelkunde is
technisch erg vooruit gaan, dus
zo tijd in hun praktijk.' Het lukte: de
gemeente kwam met financiële
steun over de brug en het reste
rende bedrag kon tegen gunstige
voorwaarden worden geleend bij
de Stichting Samen Eén. In sep
tember 2005, ruim een jaar nadat
het actievoeren was begonnen,
kwam er een nieuwe dental car.
Peuters
Over de huidige situatie heerst
tevredenheid. 'Het draait goed. De
jeugdtandverzorging is een bijzon
dere en belangrijke vorm van tand
heelkunde, omdat het de basis legt
voor een levenslange goede mond-
gezondheid. Ze dient daarom met
aandacht en zorg te worden uitge
voerd. De bus gaat tweemaal per
jaar alle basisscholen langs. Soms
kiezen ouders zelf voor een eigen
tandarts of de kindertandarts, voor
de rest komen de kinderen bij ons.
Dat is een groot voordeel. We
beschikken - bij toerbeurt - over
vier tandartsen en een preventie
assistente, die worden geholpen
door drie assistentes. Ze vormen
één team en gaan heel goed met
de kinderen om', zegt Wellens
lovend.
Sinds 2007 zijn ook peuters wel
kom. 'De Stichting Samenwerken
de Regionale Instellingen waarbij
wij zijn aangesloten, heeft daar
flink achteraan gezeten, samen
met de beroepsvereniging NMT. Ik
geloof dat 40 tot 50 procent van de
2- tot 4-jarigen de bus bezoekt.'
Om de jongste kinderen langzaam
zou je verwachten dat de gebitten
veel beter zijn geworden. Dat is
niet zo. Er spelen veranderde
gewoonten mee. Overreding is
daarom erg belangrijk.'
Blik vooruit
Wellens (74) is blij met het systeem,
dat hij niet kent vanuit België. 'Maar
ook in Nederland zijn er steeds
minder tandartsbussen, meestal
om reden van onderhoud, tijd en
geld. Ze rijden nog maar in enkele
regio's, waaronder Amsterdam,
Rotterdam, Nijmegen en Brabant.
En Texel dus, daar mogen we hier
heel blij om zijn. Het heeft een
enorme meerwaarde.' In zijn laat
ste periode als voorzitter was de
blik vooruit gericht. 'We hebben
tijdig geld opzij gelegd voor ver
nieuwing van de inrichting of een
nieuwe bus en de nieuwe bestuurs
leden hebben zich goed kunnen
inwerken.'
Vandaag wordt - alleen voor
genodigden - feestelijk afscheid
genomen van Herman Wellens.
Eind juni treedt hij formeel af.
Zijn opvolger als voorzitter is
oud-wethouder en -raadslid Dirk
Terpstra. Het nieuwe bestuur van
de Stichting Jeugdtandverzor
ging Texel bestaat verder uit
Henk Wieringa en Kees Dek
kers.
Tekst en foto:
Frans Hopman/HopText
Weblog
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield oud-Texelaar Willem
Eelman uit Leusden een week
lang een weblog bij. Over
momenten van stilte en van eufo
rie, Tattoo Theo, een accountant
in een Porsche en de jaarlijkse
scooterdag. Het complete
weblog is te lezen via www.texel-
secourant.nl.
(Vrijdag)
Mijn officiële naam is Willem Klaas
Eelman. Ooit ben ik ontstaan in
Oosterend. Ik ben er ien van Wil
lem en Mary. Mijn vader wordt Wim
genoemd en is ook wel bekend als
'de boekhouder'; of de man van
'de boekhoudcentrale', zoals het
kantoor vroeger heette.
Zelf ben ik gelukkig getrouwd met
Janny Appel, we hebben één zoon,
genaamd Willem Aris Appel Eel
man. En er is een zoon op komst
Ik werk in Soesterberg bij Exten-
dum, dé brancheorganisatie voor
accountantskantoren in Nederland.
Als adviseur Marketing Com
municatie probeer ik zoveel moge
lijk aangesloten accountantskanto
ren te voorzien van gedegen
adviezen.
Eén of soms zelfs twee keer per
jaar ga ik een paar dagen met
senior op pad om één van de
moeilijkste sporten (golf) te beoefe
nen. We zijn beiden nogal
(bloed)fanatiek. Zal wel in ons
bloed zitten. Er zijn momenten van
Willem Klaas Eelman.
stilte, momenten van euforie en
soms vliegt er een golfclub door de
lucht na een 'iets minder goede'
slag.
(Zondag)
Leusden zelf kan ik geen stem
pel 'spectaculair' geven. Het is
meer een werkstad. Een uitzonde
ring in Leusden is Park Rozendaal,
in de volksmond ook wel 'De Euro
woningen Leusden' genoemd, en
toevallig (of beter gezegd gelukkig)
de wijk waar wij woonachtig zijn.
Een absoluut unieke wijk in Neder
land. 476 identieke huizen,
twaalf pleinen, twaalf speelplaat
sen, een heus roverseiland, bas
ketbalveld, tennisbaan, zwembad,
eigen bestuur, diverse commissies,
eigen website (zie www.eurowo-
ningen.nu), eigen kabelkrant, eigen
groenbeheer, een heus energie
team, etc. Feitelijk zijn we een
zelfstandig functionerend dorp, dat
heel veel zelf regelt.
(Zondag)
Diverse pogingen gedaan om
legaal of illegaal beeld te krijgen op
onze peperdure Philips. Óp een
goed moment kwam er een vorm
van acceptatie binnen in 'de pan'.
Onmiddellijk naar Radio 1, niet
meer zeuren. De claims voor Eredi
visielive komen later (de vrouw van
Pieter, Ingeborg Thijsse Claase,
is jurist en zal ons ondersteu
nen om Eredivisielive eventueel
aan te pakken). Maar... nu geen
tijd, de FM-radio redt ons.
Radio is eigenlijk veel leuker. We
spreken af dat als het echt span
nend wordt, we naar de kroeg rij
den (op de fiets uiteraard). Het
staat inmiddels 2-1, binnen twee
minuten twee doelpunten. Onge
kend in Nederland en daarbuiten.
Tattoo Theo houdt Twente in leven.
U moet weten dat ik als echte
Noord-Hollander uiteraard voor
Ajax ben. Niet zo fanatiek als Sil en
Robert van Dijk, maar toch... ik
ben en blijf Ajacied.
(Maandag)
De afgelopen twee jaar hebben
we de nieuwe NBC-huisstijl ont
wikkeld, een intensief maar prach
tig project. Een huisstijl gaat
gemiddeld genomen circa 10 a 15
jaar mee. Het ontwikkelingsproces
van een nieuwe huisstijl gaat vrij
wel altijd gepaard met een pittig
stukje emotie. Het is toch het nieu
we 'gezicht' voor een flinke periode
en een aantal mensen rondom de
klant kijkt en denkt mee. Het resul
taat een hoop meningen.
Een nieuwe huisstijl heeft veelal
meer consequenties dan van tevo
ren wordt gedacht. Uiteraard ver
anderen het briefpapier en alle
overige items, website, adverten
tiestijl, buitenreclame, nieuwsbrief,
etc. Maar wat dacht je van het likje
verf op het pand in de huisstijlkleu-
ren, alle online vermeldingen, alle
lopende advertenties, de raambe-
lettering, de reclameborden op het
voetbalveld, alle overige sponsor
uitingen en niet te vergeten de kop
en schotels die voorzien moeten
worden van het nieuwe logo!
Echtgenote Janny en zoon Willem Aris.
(Dinsdag)
Het bericht (over de mogelijke
transfer van Theo Janssen van FC
Twente naar Ajax, red.) komt uit het
magazine Nusport. Eén van de
hoge henkies aldaar is Texelaar en
tevens ook een goede vriend Jas
per Boks. Hij heeft vast het tele
foonnummer van Frank de Boer,
dus ik ga Jasper onmiddellijk mai
len met het verzoek Frank een
zetje in de goede richting te geven.
Het onderwerp in mijn mail zal wor
den: Rondmaken die zaak!
Mail retour ontvangen van Jasper.
Als een ware vakman meldt hij het
volgende: 'Deal met Ajax is allang
beklonken, vorige week al. Twente
en Ajax zijn er uit, Theo bijna. Ze
moesten het alleen over de beslis
singswedstrijd heen tillen. Heb het
Sil van Dijk al twee weken geleden
verteld en die loopt nu nog steeds
met eenrond.' Prachtig!
(Woensdag)
Ons team Marketing Com
municatie is eigenlijk een uitzonde
ring op het uren x tarief systeem.
Wij werken veel met projecten
waarbij we vooraf een begroting
maken. De kunst is uiteraard om
binnen de begroting te blijven. Om
dit goed in de gaten te kunnen
houden, voeren we gewerkte uren
in op het betreffende projectnum
mer.
Mijn vader zei altijd: 'Willem, het is
toch jammer dat je als accountant
niet eens door kan zakken in de
kroeg.' Hij doelde hiermee op het
feit dat je als accountant (of je het
nu wilt of niet) toch een behoorlijk
maatschappelijke functie hebt rich
ting ondernemers en particulieren.
Er zijn tal van mensen die op de
accountant leunen en die veelal
veel vertrouwen in de accountant
hebben. Het is dan ook van groot
belang dat je je gedraagt.
Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor
de auto waar de accountant in
rijdt. Het moet allemaal niet 'te dik',
want dan gaan klanten er wat van
zeggen zoals: 'Zo je rijdt lekker van
mijn centen.' Allemaal geksche
rend bedoeld van een klant, maar
'de accountant' is hier gevoelig
voor. Ik zeg dan wel eens: 'Als je
een Porsche wilt rijden en je kunt
hem betalen, doe dat dan.' Klanten
willen zaken doen met mensen die
succes uitstralen (komt uit een the-
orieboek overigens). Stiekem vin
den klanten het namelijk prachtig
als hun accountant in een mooi
pand vertoeft of een mooie auto
rijdt. Ze zijn er gepast trots op,
maar zullen het altijd cynisch bren
gen.
(Donderdag)
Wist u dat 85 procent van alle
Googelaars puur en alleen naar zijn
of haar eigen zoekresultaten kijkt.
De sponsored links en de adwords
zaken aan de rechterkant van uw
beeldscherm krijgen relatief gezien
nauwelijks aandacht. Het leuke is:
als u er nu even over nadenkt, con
stateert u waarschijnlijk dat het bij
u hetzelfde werkt.
Uiteraard had ik ook nog iets willen
melden over de legendarische jaar
lijkse Scooterdag. 14 Tesselaars
(oud-texelaars bestaan naar mijn
mening niet) die elkaar van de
lagere school kennen (inderdaad,
de School met de Bijbel) en die
zich één dag weer eens als kinde
ren van drie mogen gedragen.
Heerlijk.
En zo had ik nog veel meer op mijn
bloglijstje staan. Helaas, het werk
De week van...
Bouke Weber
Bouke Weber houdt de komende
week het weblog bij in de serie De
week van... Als general manager
van hotel De Lindeboom (en Green-
side) is hij betrokken bij de herin
richting van de Groeneplaats.
roept. Het was mij een waar genoe
gen, ik heb ervan genoten. Oké,
nog een laatste spreuk: 'Alles komt
goed, maar altijd anders dan je had
gedacht.' Die gebruiken mijn vrouw
Geslaagd
Mariëlle Glorie van Yogacentrum
Hoge Berg ontving uit handen van
de Indiaase arts dr. Vijith het diplo
ma Ayurvedic Practitioner van de
Academy for Ayurvedic Studies
(AAS). Glorie rondde de vierjarige
opleiding vorig jaar al af, maar de
feestelijke diploma-uitreiking vond
nu plaats vanwege de komst van
haar leraar uit Kerala (India). Glorie
schreef een scriptie over ayurveda
en lijnen, afvallen op een holistische
manier. Naast ayurvedische consul
ten in haar eigen praktijk is Glorie
als docent ayurveda verbonden aan
verschillende docentenopleidingen
in Amsterdam en Bilthoven.
A
