Wees blij dat je met het Texelvirus
TEXELSE 4 COURANT
Jong en oud thuis op poldercamping
Pake en Beppe en andere
gasten op Grietjeshoeve
VRIJDAG 12 AUGUSTUS 2011
Campinggasten 'ouwenelen' rond de picknicktafel op Grietjeshoeve.
Veel kampeerders zweren bij De
Koog, dicht bij strand, bos en
duinen. Alleen als ze daar niet
terecht kunnen, strijken ze elders
neer. Bijvoorbeeld op boeren-
camping Grietjeshoeve, boven in
polder Het Noorden. 'Van ellende
kwamen ze hier, maar nu komen
we niet meer van ze af', zeggen
beheerders Renz en Janneke
Kampstra met een knipoog.
Er is dan ook alle reden om er nooit
meer weg te willen. 'Het is hier
heerlijk, zet dat maar in de krant',
wijst een kampeerster op het noti
tieblok van de verslaggever. Het
weer had dit jaar beter gekund,
maar de gezelligheid lijdt er niet
onder. Als de Texelse Courant een
ronde maakt over deze boeren-
camping, is dat voor de camping-
gasten een dankbare gelegenheid
tenten en caravans te verlaten en
op het veldje bij te praten. Op de
picknicktafel, geschonken door
dankbare gasten, is niet voor niets
het woord ouwenelen gegraveerd.
'Dat is de hier nestor', wijst de
gastvrouw op de mannelijke helft
van een stel van eerbiedwaardige
leeftijd. 86 jaar is hij en ze komen al
zó lang op Grietjeshoeve dat ze zelf
niet meer weten wanneer ze er voor
het eerst stonden. Pake en Beppe,
zo staan deze vaste gasten bekend
en de tongval is onmiskenbaar
Fries. Renz: 'We krijgen hier veel
mensen uit het noorden en oosten
van het land. En uit Noord-Holland.
Maar ook Texelaars', noemt hij een
paar Oosterenders die er de hele
zomer bivakkeren en zo de drukte
thuis ontvluchten.
Het zijn niet alleen senioren hier op
Grietjeshoeve, gezinnen met jonge
kinderen weten het ook te vinden.
Van 0 tot 86. Ook een familiecam
ping, waar hele generaties blijven
terugkeren.
Tenten en caravans staan er ver
spreid over drie veldjes. Er jaagt
een stevige zuidwester door de
polder, maar op deze beschutte
camping is daar weinig van te mer
ken. Bosjes zorgen voor luwte en
intimiteit. Het kan er in de zon der
mate aangenaam zijn, dat onerva
ren kampeerders vol enthousiasme
de fiets pakken, om zodra ze de
dam uit rijden te ontdekken dat ze
hun jas zijn vergeten.
Waarom zou je er zo'n winderige
dag ook op uit gaan, als aan de
luwe kant hazen rondrennen in het
weiland en de camping uitzicht
biedt op de dijk, de molen van Het
Noorden en natuurgebied De Bol.
Het werd vereeuwigd op een schil
derijtje, gemaakt door een artistieke
passant die zó blij was het land op
te mogen, dat hij het werkje cadeau
gaf aan de familie Kampstra, die
het een mooi plekje in de stolp
heeft gegeven.
Grietjeshoeve hoort tot de pioniers
van het kamperen bij de boer.
Begonnen in een tijd dat gevestig
de recreatiebedrijven het als aan
tasting van hun broodwinning
zagen. Ten onrechte zeggen de
Kampstra's: 'We nemen niets af,
we voegen iets toe. We trekken hier
een specifieke groep kampeerders
die rust zoekt, mensen die absoluut
niet op reguliere campings willen
staan. Mensen die graag een
beestje willen aaien en van gemoe
delijkheid houden.'
De koeienstal is al jaren niet meer in
gebruik, maar Bor en Zaza, twee
Nieuw-Zeelandse varkens, een
paar kippen en wat paarden ver
sterken het boerderijgevoel. En dan
is er de moestuin, met zelfge
kweekte wortels, prei en andere
groenten. Tot genoegen van de
gasten. 'Als ik er 's morgens mee
over de camping naar het stalletje
aan de weg loop, heb ik het meeste
al verkocht.'
Zoals het aantal kampeerplekken in
de loop der jaren is gegroeid, nam
ook het aantal voorzieningen toe in
aantal en kwaliteit. Elke plek een
eigen aansluiting op het elektrisch,
om koffiezetters, koelkasten en
vriezers, senseo's, ovens en andere
apparatuur op aan te sluiten. Er is
een sanitairgebouw, voor dames en
heren een eigen afdeling. 'De man
nen mogen alleen bij de dames
naar binnen om af te wassen.'
Nieuw is een ruim afdak voor fiet
sen, met stopcontacten voor het
opladen van de elektrische fietsen
die in deze winderige polder geen
overbodige luxe zijn. En er is een
recreatieruimte die deze natte
zomer dankbaar wordt gebruikt.
Op z'n tijd organiseren de uitbaters
wat voor de gasten. 'Visbakken
voor de hele camping, vissen op
het strand of een kampvuur, met
een borreltje met z'n allen er
omheen. Goed voor de saamhorig
heid.' Samen met Jannie Rozendaal
van camping Avanti bedacht Jan
neke de wandelroute Van nieuw
naar oud door het polderland. Oud
verwijst Oost met z'n lange geschie
denis, nieuw naar de relatief jonge
polder Het Noorden. Een tocht
onder meer langs hotel Prins Hen
drik, vernoemd naar de echtgenoot
van koningin Wilhelmina. Hij kwam
hier om te jagen en om te genieten
van de Texelse geneugten, staat in
de routebeschrijving. Voor kinderen
organiseert Renz regelmatig een
denkbeeldige vaartocht met de
Appolonia, het scheepje dat
gestrand lijkt op de camping.
Veel terugkerende gasten, maar
anderen weten Grietjeshoeve te
vinden via de professioneel ogende
website. Daarop onder meer aan
dacht voor de kleurrijke historie van
Grietjeshoeve, die boerderij in deze
ooit straatarme polder die volgens
de overlevering eens voor een baal
tabak van eigenaar verwisselde.
Ook een stolp die in de oorlog was
gevorderd door de Duitsers, die er
twee kanonnen hadden gepos
teerd. De Kampstra's boeren er
vanaf 1955.
De camping zorgt voor welkome
reuring. Die begint rond Pasen en
eindigt in de herfstvakantie. Tegen
die tijd vinden Janneke en Renz het
wel weer even mooi geweest.
Gerard Timmerman
Franc en Bianca Schraag.
Weblog
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hielden Franc en Bianca
Schraag van strandpaviljoen Het
Strand Paal 191/2 een week lang
een weblog bij. Over een
scheepswrak, strandhuisjes, opa
worden op je 46ste, wéér wind,
Waddengoud en een skuumparty.
Het complete weblog is te lezen
via www.texelsecourant.nl.
(Donderdag)
De dag begint zonnig en het terras
zit de hele dag lekker vol, maar
tegen vijven komt er vanuit het zui
den een donkere lucht opzetten.
De gasten pakken hun mobieltje en
bekijken de populairste site van
Nederland, Buienradar, of ze nog
droog over kunnen komen. Toch is
Buienradar niet echt onze vriend.
Het gebeurt weieens dat een enor
me aankomende bui leeg regent
boven het Marsdiep en De Koog en
vooral het dan lege strand van
regen bespaard blijft.
De meest gasten vertrekken en wij
doen even een bakkie bij Franc zijn
ouders en Rob (vriend uit de Meern)
aan tafel en we kletsen wat over de
breedte van het strand, de bunkers
die op het strand lagen en een ver
meend scheepswrak dat pal voor
ons paviljoen zou liggen. Vorig jaar
heeft er een keertje een stukje in de
krant over dit wrak gestaan, maar
echt goed hebben wij dat toen niet
gezien.
Dit maal heeft buienradar toch
gelijk en het begint te regenen.
Franc en overige gasten gaan naar
binnen en ik loop nog even over het
terras en twijfel of ik wel of niet de
zonnezeiltjes zal weghalen. Ik kijk
over het strand naar de zee en zie
een rare zwarte hoop liggen, ik pak
de verrekijker en wie schetst mijn
verbazing? Het is dat scheepswrak
waar we het nog geen tien minuten
geleden over hebben gehad. De
regen trotserend en met het foto
toestel in de hand ren ik het talud af
en maak wat foto's van dit bijzon
dere tafereeltje.
(Zaterdag)
Vanochtend loop ik met de hond
langs de strandhuisjes en ik con
stateer dat er hier en daar wel wat
hooi om heen mag en ook rond het
paviljoen komen wat kale plekken...
dus even kijken of we nog ergens
wat pakkies hooi hebben liggen. Dit
hooi is nodig om stuifgaten te ver
mijden als het weer gaat waaien.
De shovel heeft alle gaten en bulten
van de week weer gevlakt en het
zand moet door het hooi op z'n
plek blijven.
Bianca is een rondje boodschap
pen aan het doen. We moeten alles
over het strand halen, omdat er
geen leverancier is die bij ons kan
komen. Vandaag zijn het onder
andere mosselen en lamsvlees die
opgehaald moeten worden. Meest
al doen we het rondje samen en
bespreken we onderweg gelijk de
gang van zaken. Eigenlijk het enige
moment van de dag dat we met zijn
tweeën zijn.
Nu ben ik vroeg in de keuken gaan
voorbereiden, er was veel te doen
en dat is prachtig. Zoals meestal
sta ik in de keuken onder het snij
den wat naar Radio Noord-Holland
te luisteren, benieuwd wat er in
onze regio speelt. Komt er nieuws
van mijn dochter Cocky dat er een
baby komt in het begin van het
nieuwe jaar... Bianca heeft al een
foto op haar telefoon gekregen
waarop je een heel klein mensje
ziet. Best apart, maar wel helemaal
top: opa op m'n 46ste. Leuk om
naar uit te kijken, in ieder geval.
In de Kaapsnol is mijn carrière in de
horeca begonnen en via wat uit
stapjes naar andere bedrijfstakken
ben ik blij dat ik weer terug ben in
de keuken. Het is een prachtig
vak!
Het is geweldig om te zien dat
zoveel mensen hun hele leven al op
ons eiland komen en als je vraagt
hoe het met hun kinderen gaat,
blijken die al zelf op vakantie te
gaan... jawel, naar Texel. Een virus
noemen ze het. Nou, wees blij dat
je daarmee besmet bent, het Texel
virus.
(Woensdag)
Zucht, wéér wind.... Het lijkt wel
herfst, hoor ik mensen op het terras
tegen elkaar zeggen. Ja, zegt de
man tegen die andere mensen, ik
hoef in het najaar niet meer naar
Texel terug. Ik heb de zomer- en de
herfstvakantie in enen gevierd de
afgelopen twee weken.
De koelste en natste juli sinds... Ik
besluit even wat meer op te zoeken
over hoe bar en boos het weer zich
nu gedraagt en Google het weer in
juli 2011. Juli was een bijzonder
natte en koele maand. In vrijwel het
hele land was het natter dan nor
maal en vooral het midden en wes
ten kregen veel regen. Gemiddeld
over het land viel circa 140 mm.
Dat is twee keer de hoeveelheid die
de maand gewoonlijk oplevert.
Daarmee staat juli 2011 op de zes
de plaats van de natste juli maan
den in ruim honderd jaar. Nu lopen
we al aardig een eindje augustus in,
maar het weer wordt niet veel beter.
Op naar het volgende record.
Alles staat of valt met het weer op
ons paviljoen. Bij zonnig weer in de
zomer zit het terras lekker vol en
met regen komt er nauwelijks
iemand de duinen over zetten.
Maar wat we eigenlijk niet goed
hebben ingeschat, is de impact van
de wind. Dan bedoel ik niet een
liefelijk briesje, maar een stevige
wind met een krachtje 6 of meer.
Dit seizoen lijkt het wel helemaal
raak, er staat al heel lang een ste
vige wind van zee, soms zuidwest,
soms noordwest.
Wat ons wel opvalt is dat diegene
die om uit te waaien naar Texel
komen, meestal niet in groten geta
le op het strand te vinden zijn. Dat
is jammer, want de prachtige
'skuumparty' en een elegant sprin
gende kitesurfer in de woeste bran
ding blijven prachtig en fascinerend
om naar te kijken.
Het doet ons dan ook goed dat
trouwe gasten, zowel Texelaars als
vakantiegangers, weer en wind
trotseren en de duinen over komen
om van een lekker vissie of een
pannetje mosselen te genieten.
Daar zijn we trots op!
(Donderdag)
De laatste jaren zijn de strand
paviljoens veranderd van veredelde
snackbars op het strand naar res
taurants aan zee. Dit raakt steeds
meer bekend bij het grote publiek
en daardoor zijn wij niet meer alleen
afhankelijk van de drukbevolkte
weken in de bouwvak. Het seizoen
op Texel wordt steeds breder, de
mensen komen vaker korte perio
des, ook in de winter. Dit is een van
de redenen dat de paviljoens jaar-
rond op het strand mogen blijven
staan. Het is zelfs zo dat het strand
van Noord-Holland na Amsterdam
de grootste toeristische attractie is
van de provincie. In Julianadorp
staan vanaf dit jaar ook huisjes op
strand waar in geslapen mag wor
den en dat vinden de vakantiegan
gers uniek. Wij zijn van mening dat
dit bij ons op Texel ook een enorm
succes zou zijn en we zijn gelijk van
een hoop vandalisme af. Als er in
de strandhuisjes door mensen zou
worden geslapen, schrikt dat nach
telijke slopers af, dat scheelt ons
een hoop werk en ergernis, want is
niet leuk als je 's morgens een
ravage aantreft.
Op het moment van het leggen van
de laatste hand van de afsluiting
van ons weblog komt net B. Bakker
binnen lopen met het Wadden-
goudcertificaat, wij serveren Echt
Texels lamsvlees, dat voldoet aan
herkomst- en duurzaamheidsei-
sen.
We vinden het heel leuk om zoveel
mogelijk producten in onze gerech
ten te verwerken die zijn herkomst
van het eiland bevinden, en we zijn
er ook trots op dat de Wadden-
groep ons dit certificaat heeft uit
gereikt. Maar niet alleen het ver
werken is leuk, vooral het verhaal er
achter is belangrijk. Je kunt vertel
len waar de koeien hebben gelopen
of dat de kottertjes die regelmatig
voor de deur langs varen die lek
kere waddengarnaal opvissen en
ook op het eiland verwerken in
plaats van dat ze eerst naar Marok
ko gaan om gepeld te worden. De
gasten zijn aangenaam verrast door
de superkwaliteit van de Wadden
gerechten en het verhaal dat er
achter zit.
De week van...
Biem Vlaming
Biem Vlaming houdt de komende
week het weblog bij in de serie De
week van... Hij is betrokken bij de
organisatie van Strenderpop.
