Tuinmuur verdeelt buren Zaandammerdijk
'Texel en Breda: ik ben een kind van twee werelden'
TEXELSE 6 COURANT
'Kwalijk dat we straks
ons uitzicht kwijt zijn'
DINSDAG 6 MAART 2012
I Weblog
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield oud-Texelaar Willem
van der Vis een week lang een
weblog bij. Hij werkte in het verle
den als directeur bij het Maritiem
en Jutters Museum en vervult
dezelfde functie bij de Grote Kerk
in Breda. Over carnaval, suunig-
heid, de Russenoorlog, Huug
Snoek, historische boeken over
Texel en Breda en hockey. Het
complete weblog is te lezen via
www.texelsecourant.nl.
(Vrijdag)
Toch maar even voorstellen:
Willem-Peter van der Vis, kleinzoon
van Willem 'Weutje' van der Vis, kot-
tervisser uit Oosterend, en Frouwtje
Burger, en zoon van Willem Pieter
van der Vis, ook kottervisser uit
Oosterend, en Marianne van der
Slikke, voormalig uitbaters van het
Vispaleis op de Stenenplaats in Den
Burg. Mijn broer Marco is de siga-
renboer in Den Burg.
Zojuist een feestelijke week achter
de rug, Carnaval in het Zuiden. Als
(inmiddels voor zijn inburgeringscur-
sus geslaagde) Tesselse Brabander
heb ik daar volop aan meegedaan.
Het lijkt een beetje op Ouwe Sun-
derklaas, maar dan 5 dagen en op
veel meer plekken.
Maar er zijn ook mensen in Breda
die mij superkoster noemen, omdat
ze niet precies weten wat mijn func
tie inhoudt. Het komt er op neer
dat ik mag zorgen voor het binnen
roeien van geld voor restauratie en
onderhoud en er voor moet zorgen
dat in de kerk leuke, aardige, bijzon
dere en belangrijke activiteiten kun
nen plaatsvinden.
(Zaterdag)
Volgens mij zijn de Tesselaars de
uitvinders van de duurzaamheid.
Ooit heb ik in een boekje van Theo
Timmer (of was het Harry de Graaf?)
gelezen dat 'suunigheid' een goede
eigenschap van de echte Tesselaar
is. Werkelijk alles werd vroeger
meerdere keren gebruikt en mis
schien is dat bij veel eilandgenoten
nog steeds zo.
Waarom is duurzaam nou zo inte
ressant en kan de rest van de wereld
nog iets van de Tesselaar en zijn
'suunige' mentaliteit leren? Eigenlijk
is dat heel eenvoudig uit te leggen.
Denk hier maar eens over na: heeft
u het beter dan uw ouders? De
meeste mensen zullen dan zeggen:
ja Maar stel de vraag: denkt u dat
uw kinderen het beter zullen hebben
dan u? Dan zijn er toch veel mensen
die lang nadenken over het ant
woord en dan zelfs nee zeggen. Als
je nee zegt moet je daar iets aan
doen. Er voor zorgen dat er ook iets
goeds voor onze kinderen en hun
kinderen overblijft. En voor onze
planeet.
(Zondag)
mijn 81-jarige vader Willem
belde me dat hij in de Texelse Cou
rant gelezen had dat ik deze week
meedeed aan een blog en wat dat
nou weer voor nieuwerwets gedoe
was. Ik heb het uitgelegd en gezegd
dat ik de afleveringen zou opsparen
en zou opsturen. Want hij heeft
geen fax. En zeker geen computer.
Wel een mobiel, maar alleen om te
bellen of gebeld te worden in geval
van nood. En op reis gaat hij ook
niet: 'Als ik naar Discovery kijk, kom
ik over de hele wereld.' Dus hoeft en
wil hij niet (meer) van het eiland af.
Prima.
Terug naar Shanghai. Willem junior
loopt als student International Busi
ness Studies daar vijf maanden
stage bij de Bencham, de Benelux
Chamber of Commerce ofwel Kamer
van Koophandel. Globetrotters zijn
die studenten van tegenwoordig,
want hij heeft ook al vijf maanden in
Finland gezeten. Dat is leuk voor
ons ouders, want wij zoeken ons
kind op in den vreemde, waar hij
ook zit. Finland was leuk, China is
natuurlijk een avontuur. Het kost een
paar centen, maar dan heb je ook
wat.
(Maandag)
Aan het begin van mijn nieuwe
werkweek kom ik erachter dat ik de
hele week MOET lunchen. Nu ga ik
in de middagpauze wel eens een
broodje eten met mijn communica
tiemedewerker Joep (tevens mijn
zwager maar dat is toeval) en com
bineren we ook regelmatig een ver
gadering met een lunch omdat een
mens toch moet eten en we dat
uurtje dan tevens kunnen gebruiken
voor overleg onder het mom van
tijdbesparing, maar zo vol als het
deze week is heb ik volgens mij nog
nooit meegemaakt. rekool moete.'
Overigens doet al dat eten me den
ken aan een mooie anekdote, opge- (Dinsdag)
daan tijdens de reis van 200 Tesse- Als ik in bed lig en naar links kijk, zie
laars naar Georgië in 1983, waar de ik in een blik mijn roots en mijn
Oud-Texelaar
komen min of meer regelmatig
Naam: Willem Peter van der Vis
Is er ien van: Willem Pieter van
der Vis, kottervisser uit Oosterend,
terug. Uitgezwermd over de hele en Marianne van der Slikke, voor
overlevenden van de Russenoorlog
werden opgezocht. Er werd
daar een feestmaal opgediend dat
voor Nederlandse begrippen al
overdadig was, maar zeker voor
Georgische begrippen in die tijd.
Normaliter kwam in Tbilisi één keer
in de week vlees op tafel, maar voor
de Tesselse gasten zat bij elk gerecht
vlees, en niet zo'n beetje. Ik zat
naast Huug Snoek, de Tesselse ver
zetsstrijder, die ik in het Oorlogsmu
seum van Georgië al had horen
roepen: 'Hee, deer leit mien mes!'
Diezelfde Snoek wist de overda
dige tafel op z'n Tessels te relative
ren: 'Ze zelle nag opkieke als ze bee
ons op visite komme en an de boe
heden broederlijk naast elkaar. Mijn
slaapkamer is ook mijn boekenkast.
In de woonkamer beneden staan
nauwelijks boeken, alles wat ik
graag lees of gelezen heb staat bin
nen handbereik naast mijn bed in
een heel grote boekenkast. De roots
en het heden zijn Texel en Breda.
Op de plank staat T Lant van Texsel
van Van der Vlis (jammer die L er
tussen), De kroniek van Den Hoorn,
Waddenjutters van Piet Liefhebber,
en nog heel veel meer over Tessel.
Natuurlijk ook het Tessels Woorden
boek (met sèèggies) van Gelein Jan
sen, maar ook Harry de Graaf (De
besten gaan eerst) en vier boeken
van Nico Dros, waarvan ik Terhoog-
wereld voelen ze zich nog altijd
verbonden met het eiland. In het
weblog De week van... laat de
Texelse Courant deze oud-Texe
laars aan het woord.
te van het Salsa Paviljoen en Noor
derburen het leukst vindt. Over
Breda vooral historische boeken
over bijvoorbeeld de Nassaus (beet
je mijn tik en hobby), de geschiede
nis van 750 jaar Breda, maar ook
een boek over Het Mastbos (dat
broederlijk staat naast een boek
over Staatsbosbeheer 100 jaar
natuur voor iedereen op Texel van
Toon Fey). Ik ben duidelijk een kind
van twee werelden.
(Woensdag)
Tot de Tachtigjarige Oorlog begon
woonde Willem van Oranje op het
kasteel van Breda en ging ter kerke
in de Grote Kerk. Zijn bestuursamb
tenaren woonden in Breda in prach
tige hofhuizen. Breda was het
bestuurscentrum van de uitgebreide
bezittingen van Willem. Door de
Tachtigjarige Oorlog konden Willem
van Oranje, maar ook de Oranjes
die daarna stierven, niet in Breda
worden begraven en werd dat dus
Delft. En verschoof het machtscen
trum naar Delft, Den Haag, Amster
dam: de huidige Randstad. Als Wil
lem in Breda zou zijn teruggekeerd,
zou Breda zich heel anders hebben
ontwikkeld.
Waarom zo'n uitgebreid geschiede
nisverhaal Omdat ik jullie wil laten
weten dat Breda zo'n mooie stad is
met een historisch stadshart dat er
zo uitziet omdat de Nassaus hier zo
lang hebben vertoefd
Ponderdag)
Op Tessel had je vroeger geen hoc
key. Nu nog steeds niet. Hockey
was iets elitairs. Net als tennis. Dan
heb ik over wel heel lang geleden,
50 jaar of zo. Wij deden aan voetbal,
later kwam de zaalvoetbal erbij (toen
de sporthal Ons Genoegen gereed
kwam) en nog weer later volleybal.
Maar hokkie met een stokkie (zoals
malig uitbaters van het Vispaleis
op de Stenenplaats in Den Burg.
Woont in: Breda
Werkt als: directeur is van de
Grote Kerk.
ik me de uitdrukking herinner die wij
als kinderen gebruikten) was iets
'overkants'.
Ik ben nu hockeyverslaafd. Het spel
letje is natuurlijk compleet veran
derd: van spelen op gras naar
kunstgras heeft het spel supersnel
gemaakt. En dus veel aantrekkelij
ker. Het is ook veel professioneler
geworden. Vroeger waren het alleen
maar bierdrinkende corpsballen en
-meisjes die het spel beoefenden,
die bovendien maar heel weinig
trainden, tegenwoordig is het een
sport voor iedereen en is er een
professionele opleidingslijn van de
jeugd tot het eerste team.
Mijn twee dochters zijn, toen ik in
Breda kwam wonen in 1995, allebei
op hockey gegaan. De oudste doch
ter eerst twee jaar op voetbal (als
enig meisje in een jongensteam),
maar daarna toch echt op hockey.
En het bleken toch wel sportieve
meiden te zijn want zij hebben inder
daad zo'n 1 -lijn opleiding gehad en
spelen nu allebei in Dames 1 van
Push.
En als je dan bedenkt dat onze mei
den als topsporters 5(!) keer per
week trainen, en dat ze allebei ver
kering hebben met een hockeyer,
dan begrijp je wel dat het in het
gezin Van der Vis aan tafel heel
vaak over hockey gaat.
Nooit gedacht dat ik 'hokkie met
een stokkie' zo leuk zou vinden.
Voortschrijdend inzicht noemen ze
dat. Maar ik heb ook altijd geroepen
dat ik nooit aan dingen zoals het
schrijven van een weblog zou mee
doen. Andere mensen op het inter
net een kijkje zou gunnen in mijn
privéleven. Ik heb dat deze week
tóch gedaan, en het was hartstikke
leuk. Maar ook weer genoeg
geweest. Het allerbeste en tot ziens
op Tessel (of in Breda).
vragen ons af hoe we dit hadden door Belangenvereniging 10 voor
kunnen voorkomen. Hij heeft de Texel, die zich ook zorgen maakt,
bouwvergunning in fases aange- 'Wij willen hier op Texel geen Gooi-
vraagd, zodat een gewone burger sche taferelen met hoge ommuurde
Aan de Zaandammerdijk bij De
Waal is onmin ontstaan. Oorzaak
is de ommuurde tuin die bij de
nieuwe stolpboerderij van Harry
Vlek wordt aangelegd. De buren,
de familie Mulder, claimen dat ze
hierdoor hun vrije uitzicht op de
polder kwijt raken.
De oorsprong van dit probleem ligt
in het verleden. De vorige bewoner
van het huis van de familie Mulder
(Zaandammerdijk 7) kreeg door een
foutieve verandering in het bestem
mingsplan de mogelijkheid een huis
te bouwen op de locatie waar nu
de nieuwe stolpboerderij is
gebouwd. In de loop der jaren werd
het ene huis gekocht door de fami
lie Mulder (2007), het andere door
Vlek (2008). Het huis dat op het
kavel van Vlek stond, was van een
matige kwaliteit en hij besloot daar
om een nieuwe stolpboerderij te
realiseren. Ook de familie Mulder
was hier blij mee, omdat zij dach
ten dat er een boerderij van verge
lijkbare grootte kwam met behoud
van het uitzicht. De ene partij is van
mening dat de situatie gelijk blijft,
of zelfs verbetert, de ander is van
mening dat het uitzicht totaal weg
genomen wordt. Nu het verhaal van
beide partijen.
Familie Mulder
Doordat de nieuwe boerderij
gebouwd is op een (aangelegde)
terp komt deze een stuk hoger te
staan. 'Bovendien is de woning een
stuk groter dan de vorige, zodat we
er niet meer overheen of langs kun
nen kijken', vertelt Remkje Mulder.
De familie vond dit vervelend, maar
begreep ook dat het Vleks goed
recht was een nieuwe woning te
plaatsen op het perceel. Hij had
hier immers ook de bouwvergun
ning voor verkregen en ondanks
dat hij het totale bouwvlak lijkt te
benutten, is hier niets tegenin te
brengen. Een tijdje geleden werden
ze door de buurman op de hoogte
gebracht. Hij gaat rond zijn tuin een
muur gaat bouwen. Als de familie
het goed begrijpt komt de muur op
de terp te staan. De terp is 1,10
meter hoog, de muur wordt 2,00
meter hoog. Dit komt in totaal neer
op een muur van ruim drie meter
hoogte, die om het hele perceel
heen te staan. 'En dan heb ik het
nog niet eens over de bijgebouwen
die geplaatst worden', vertelt Rem
kje Mulder. De familie vraagt zich af
hoe het kan dat bebouwing van
deze aard gerealiseerd kan worden
in het buitengebied. Ze namen con
tact op met de gemeente en die gaf
de volgende verklaring. 'In het
nieuwe bestemmingsplan buiten
gebied mag er aan drie zijden van
een woning gebouwd worden,
behalve aan de hoofdingang.' Daar
komt direct een groot deel van het
probleem naar voren. Want waar zit
de hoofdingang? De familie Mulder
is van mening dat de hoofdingang
zich aan de voorzijde van het huis
bevindt. Volgens Vlek is dit echter
de visuele entree en niet de daad
werkelijke. 'Deze zal namelijk niet
als ingang gebruikt worden, er komt
daar een hal waarin kunst komt te
hangen. De meest gebruikte ingang
zal zijn bij de bijkeuken aan de zij
kant van het huis.' Dit tot grote
onvrede van de familie Mulder, die
hierop de gemeente om ophelde
ring heeft gevraagd. De gemeente
heeft tot op heden nog geen offici
eel standpunt ingenomen, maar
onofficieel is vastgesteld dat Vlek
de muur mag bouwen en de bouw
werkzaamheden zijn inmiddels
begonnen. De familie Mulder dringt
nu aan op een officieel standpunt
van de gemeente, maar begrijpt dat
het lastig zal worden de realisatie
tegen te gaan. 'De heer Vlek heeft
het enorm slim gespeeld. We gun
nen hem die woning wel, maar wil
len wel ons uitzicht behouden. Ik
twijfel er niet over of hij volgens de
regels heeft gehandeld, maar wij
er geen overzicht meer over heeft,
de architect heeft het slim aange
pakt door op de tekening de voor
ingang zo te noemen. We vinden
het een kwalijke zaak dat dit zomaar
allemaal mag, en dat we straks ons
uitzicht kwijt zijn. Dit past toch
totaal niet in het buitengebied, waar
per slot van rekening de boeren zijn
uitgekocht om het natuur te laten
zijn', aldus een teleurgestelde Rem
kje Mulder.
De familie Mulder wordt gesteund
tuinen', laat Menno Stam opteke
nen.
Harry Vlek
Harry vlek vindt de kritiek op de
plannen niet terecht. Hij is van
mening dat het verwaarloosde erf
dat op het kavel lag ernstig verbe
terd wordt. Bovendien wordt de
genoemde hoogte van de muur
volgens hem zwaar overdreven.
'De hoogte van de muur wordt
geen 310 centimeter, aangezien de
garage lager is. Die staat namelijk
op het niveau van de weg en niet
op het niveau van de terp. Door
deze constructie zal de scheidings
muur niet hoger zijn dan de hoogte
van de garage.' Toen hij het per
ceel kocht, bleek het opknappen
van het bestaande huis te duur en
bepaalde aanpassingen waren niet
mogelijk. Daarom diende hij een
aanvraag in volgens de stolprege-
ling en werd de oude bebouwing
inclusief bijgebouwen gesloopt.
'Deze procedure heeft veel voeten
in de aarde gehad, maar uiteindelijk
verkreeg ik de vergunning voor een
stolp van maximaal 250 vierkante
meter en een praktijkruimte van
100 vierkante meter.' Of de ruimte
daadwerkelijk als praktijkruimte
wordt gebruikt, trekt Remkje Mul
der in twijfel. 'Het uizicht wordt de
familie Mulder niet verder ontno
men dan voorheen het geval is
geweest. Het zicht op het huis en
alle bijgebouwen was van dien aard
dat de buren hun eigen uitzicht
daar naar toe hadden en hebben
geblokkeerd met een wand van
betongaas met daarvoor en omheen
klimop en struiken, waardoor in
rechte lijn het uitzicht, zeker wan
neer het blad er aan zit, nauwelijks
mogelijk is. Het uitzicht was, en is
diagonaal vanuit hun huis en zal zo
grotendeels blijven', zo zegt hij.
Volgens de familie Mulder is dit
onjuist. 'Wij zitten vaak in de zomer
aan de kant van onze parkeer
plaats, omdat we daar zon hebben
en een prachtig uitzicht. Nu kunnen
we De Waal zien liggen, straks een
muur', zegt Remkje.
Vlek benadrukt het zo mooi moge
lijk te maken voor de buren. 'De
stolp had gezien de maten van de
bouwkavel veel dichter op het huis
van de buren gebouwd mogen
worden. Omwille van de buren heb
ben wij dat niet gedaan en de
grootst mogelijke afstand bewaard.
Dit had als gevolg dat wij op het
lagere gedeelte moesten heien
onder de gehele stolp, met alle
extra kosten van dien.' Volgens
hem zal van de muur weinig te zien
zijn. 'Kosten noch moeite zijn
gespaard de garage op gelijk niveau
te houden als die van de stenen
omheining. Het schuine dak van de
garage krijgt een sedum beplanting
en op verzoek van de buren is de
zichtbare kant van hardhout, gepot-
dekseld (de familie Mulder zegt dit
nooit gevraagd te hebben). Op eni
ge meters van de buitenkant van
de afscheiding komen tuunwallen
en de tussenliggende ruimte wordt
voorzien van struiken. Een tuunwal
is ongeveer zeventig centimeter
hoog en struiken ongeveer 130
centimeter, dus van een schei
dingswand is niet al te veel meer te
zien. De gemeente onderzoekt de
zaak momenteel en laat de belang
hebbenden binnenkort een stand
punt weten.
1 stolp van Harry Vlek. Links de woning van de familie Mulder. De
