Barry de Vries speelde 21 jaar lang in het eerste elftal
'Ik heb er altijd veel voor
gedaan en veel voor gelaten
TEXELSE 7 COURANT
De revolutionaire Renault Twizy nu op Texel
VRIJDAG 25 MEI 2012
'Een De Vries hoort niet bij SV
Texel', vertelden ze hem bij toen
hij als 15-jarige de overstap van
SV Oosterend naar Den Burg
maakte. Hij zette door, ondanks
verwijten dat hij een 'overloper'
zou zijn, en groeide bij zijn nieuwe
vereniging uit tot een gewaar
deerde kracht, die maar hoogst
zelden een wedstrijd miste. Als
38-jarige komt hij maandag voor
de allerlaatste keer in actie. 'Ik
heb er uitgehaald wat er uit te
halen viel en een prachtige tijd
gehad. Nu vind ik het tijd te stop
pen', zegt Barry de Vries er zelf
over.
Passie, gedrevenheid, geestdrift:
termen die je te binnen schieten als
je met Barry de Vries praat. Aan drie
decennia voetbal en ruim 400 wed
strijden in het eerste elftal van
Texel'94 heeft hij bijna geen foto
overgehouden. Maar herinneringen
des te meer. Wedstrijdsituaties,
opstellingen, het verloop van de
competitie van twintig jaar geleden,
hij kan het zich allemaal haarfijn voor
de geest halen. 'Ik heb wat dat
hij een jaar lang een team coachte
waar zijn zoon niet eens meer in zat.
Maar hij vond het prachtig en uitein
delijk zijn ze zelfs kampioen gewor
den. Het was een heel talentvolle
groep. Het gekke is dat alleen Mar
cel Ris en ik van al die jongens lan
gere tijd in het eerste hebben
gespeeld. De anderen stopten
wegens studie of werk.'
De Vries debuteerde in het eerste
team met halve wedstrijden. 'Ik werd
er bij gevraagd toen John List
geblesseerd was. Maar hij kon zó
goed lopen, dat kon niemand. Hans
van Exel en ik vulden dat samen in.
De één speelde de eerste helft, de
ander de tweede.' De debutant
kreeg slechts één opdracht mee: 'De
bal afpakken en direct bij Simon
Brand inleveren. Dan kwam het wel
goed. Pas later ben ik zelf wat meer
aan het spelletje toegekomen. Ik
begon als middenvelder, maar al tij
dens het eerste seizoen werd ik
rechtsback. Dat heb ik een jaar of
vijf, zes gedaan. Daarna werd ik
voorstopper en van die plek ben ik
nooit meer weggeraakt.'
Veel oudere spelers worden op late-
kreeg niemand aan de telefoon.
Voorzichtig namen we al een biertje.
Pas na vijftien minuten kwam het
verlossende bericht dat we kampi
oen waren. Daarna was het echt
feest.'
Als dieptepunt beschouwt hij het
seizoen 2006/2007, waarin Texel'94
in de vijfde klasse uitkwam, de laag
ste waarin De Vries ooit speelde.
Wél bewaart hij bijzondere herinne
ringen aan de eerste derby tegen De
Koog. 'Het was een wedstrijd waar
heel veel om te doen was. Voor de
spelers van De Koog was het de
wedstrijd van de eeuw. Ze waren
zelfs de avond ervoor al in een hotel
gegaan om zich voor te bereiden.
Voor ons was het op zich een heel
gewone wedstrijd, maar vlak voor
het begin sloegen bij veel jongens
de zenuwen toe. Ik weet nog dat De
Koog bij ons veld aankwam, met
een bus waar dreunende muziek uit
kwam. Wij waren er al. Daar zijn ze,
zei één van die jonge gasten van
ons. Ik antwoordde: wat had je dan
gedacht, dat ze niet zouden komen?'
Onder toeziend oog van honderden
gewoon voetballen. Op straat was ik
Barry de Vries die een kind verloren
heeft. Bij Texel'94 was ik gewoon
Barry de Vries de voetballer. Het was
wel even wennen, maar het gekke
was: op een gegeven moment stond
ik weer net zo hard te schreeuwen
op het veld als ik altijd had gedaan.'
Maandag tweede pinksterdag komt
De Vries voor de allerlaatste keer in
actie. Dat is bijna twee jaar nadat hij
voor het eerst besloot te stoppen.
'We waren net naar de vierde klasse
gepromoveerd. Toen ik bij de eerste
training om me heen keek, dacht ik:
ik ken een heleboel jongens niet
meer. Ik wilde stoppen, maar heb
me door Martin Koorn, die toen voor
de tweede keer trainer werd, toch
laten overhalen.' In augustus hakte
hij de knoop door en besloot hij dit
maal echt aan zijn laatste seizoen te
beginnen. 'Ik ben fit en zou nog best
een tijdje door kunnen gaan. Maar
als ze straks zeggen dat ik beter kan
stoppen, dan zou ik dat slecht kun
nen verkroppen. Dan neem ik dat
besluit liever zelf. Bovendien heb ik
er altijd veel voor gedaan en gelaten.
Ik sloeg bijna nooit een training over,
vakanties plande ik buiten het sei
zoen en als ik zondag moest voet
ballen, dan lag ik zaterdag op tijd in
bed. In het begin van mijn carrière
misschien niet, want als jonge vent
kun je alles hebben. Maar toen ik
ouder werd, hield ik er zeker reke
ning mee. Marieke heeft daar altijd
begrip voor gehad. Nadat we kinde
ren hadden gekregen, bleef ze dins
dag- en donderdagavond thuis,
want dan moest ik trainen. Dat zal ze
nu niet meer doen. En ik vind dat ze
daar gelijk in heeft.' Op het moment
van interviewen moest de eerste
wedstrijd van de nacompetitie nog
worden gespeeld en mocht De Vries
nog hopen op promotie naar de
derde klasse. 'Nog twee keer volle
bak geven en hopen op een beetje
geluk. Ik houd er wel van, als het
ergens om gaat', blikte hij vooruit.
Maar zondag verloor Texel'94 met
5-2, waardoor De Vries en de zijnen
nu niet veel meer dan een theoreti
sche kans op succes hebben. Dat
neemt niet weg dat hij ook zonder
promotie met veel plezier op zijn
laatste seizoen terugkijkt, waarin
Texel'94 een tweede plaats en een
periodetitel in de wacht sleepte. 'Na
zes wedstrijden stonden we één-na-
laatste. We eindigden op twaalf pun
ten van de kampioen. Waren we
beter begonnen, dan was er mis
schien nog veel meer mogelijk
geweest. Maar het is lang geleden
dat we bovenin meedraaiden. Nadat
de generatie van Paul van Exel,
Simon Brand, John List en Bart
Heerschap was gestopt, vochten we
óf tegen degradatie óf speelden we
vijfde klasse. Dit seizoen braken er
zomaar een paar jonge spelers door
die écht goed zijn. Matthijs de Lugt
viel uit door een akelige zenuwziek
te, maar met Jordy Uriot in zijn
plaats zijn we niet minder geworden.
Joren Bakker stond er zomaar. En
Jesper Arkenbout is nog maar
zeventien, maar nu al de motor van
de ploeg. Ik vind dat heel knap.
Bovendien is het een leuke gast.'
Zeer te spreken is De Vries over de
instelling van zijn jonge teamgeno
ten. 'Rob van der Stap (elftalbegelei
der, red.) wijst altijd op het grote
verschil tussen zaalvoetbal op vrij
dag en veldvoetbal op zondag. Het
niveau op vrijdag ligt veel hoger dan
op zondag, wanneer iedereen te
stappen is geweest. Maar deze
groep laat er best wat voor. We ver
liezen in ieder geval niet meer door
de drank.'Hij blikt met gevoelens
vooruit naar de wedstrijd van komen
de maandag, thuis tegen Always
Forward uit Hoorn. 'Bij de laatste
competitiewedstrijd kreeg ik al een
applauswissel, omdat toen niet dui
delijk was of ik nog een keer thuis
zou spelen. Toen had ik al een rotge
voel, nadat ik in de dug-out was
gaan zitten. Dat zal nog wel erger
worden. Voetbal is een prachtig
spelletje, je blijft er fit van en ik vind
het vreselijk leuk om met al die gas
ten om te gaan. Neem nou vorige
week, bij één van de laatste trainin
gen. ledereen nam een sixpack bier
mee en daarna gingen we penalty's
nemen. De winnaar kreeg alles, maar
na afloop stond het bier natuurlijk op
de bar en werd alles broederlijk
gedeeld. Ik heb toen een hele tijd
met Jesper Arkenbout zitten praten.
Die jongen is zeventien, eenentwin
tig jaar jonger dan ik. Buiten het
voetbal om maak je dat niet zo snel
mee.'
Over zijn toekomst is De Vries nog
wat vaag. 'Ik wil gaan tennissen. Met
een paar voetbal maten heb ik afge
sproken dat een beetje prestatiege
richt te gaan doen. Kijken hoe ver
we kunnen komen. En met Marcel
Ris, de nieuwe trainer, heb ik afge
sproken dat ik ga proberen twee
keer in de week te blijven trainen.
Om fit te blijven, want ik heb geen
zin om over een paar jaar met een
bierbuik thuis op de bank te zitten.
En mocht het zo uitkomen, dan kan
ik misschien helpen en nog eens een
wedstrijdje meespelen.'
Joop Rommets
betreft een aardig geheugen', geeft
hij toe.
Een virtuoze voetballer is De Vries
nooit geweest. Toch was hij nog
maar zeventien jaar toen trainer Wil
lem Roomeijer hem in 1991 van de
junioren naar het eerste team van -
toen nog - SV Texel haalde. Dat
gebeurde ruim een jaar nadat hij lid
was geworden. 'Ik ben opgegroeid
in Oudeschild. Mijn vader is Klaas,
één van de gebroeders De Vries.
Toen ik vijf was, ging ik bij Oosterend
voetballen, net als de rest van de
familie. Ik heb er tien jaar gespeeld,
tot en met de B-junioren, met jon
gens als Jasper Boks, Sil van Dijk,
Kees Daalder en Jan Bloem. Toen ik
vijftien was, werd ik door Martin
Land gevraagd voor de jeugd van
zaalvoetbalvereniging Gamma. De
jongens daar - onder anderen Mar
cel Ris, Gerko van Putten, Marko
Koorn - speelden op het veld alle
maal bij Texel. Om er geen buiten
beentje te blijven, leek het me een
goed idee ook bij Texel te gaan voet
ballen.'
Zijn besluit werd hem niet in dank
afgenomen. 'SV Texel was de vijand,
zeker bij mijn ooms. Het viel niet
mee om het te vertellen. Ik heb de
kreet overloper heel wat keren
gehoord. Een jaar later werd mijn
oom Doede elftalbegeleider bij Texel.
Dat was net zo spraakmakend. Hij
had jaren bij Oosterend en een paar
jaar bij ZDH op doel gestaan. Daarna
heb ik geen last meer gehad.'
Een jaar later werd vader Klaas zelfs
coach bij de club in Den Burg. 'Wil
Huizinga overleed. Samen met Aris
van der Slikke en Douwe Dijker had
hij de begeleiding van de A-junioren
gedaan. Ze stonden bekend als de
drie musketiers. Aris en Douwe stop
ten en daarna werd mijn vader
gevraagd het samen met notaris
Boswijk en Eef Trouerbach over te
nemen. Mijn vader stemde toe, maar
het lullige was dat ik kort daarna
naar het eerste werd gehaald, zodat
re leeftijd vrije verdediger, ook wel
laatste man genoemd, een positie
die bij het grote publiek meer status
heeft. De Vries heeft dat nooit geam
bieerd. 'Het geeft net zo veel voldoe
ning de achterhoede te organiseren,
zodat de laatste man kan excelleren.
Ruben (Duinker, de huidige vrije ver
dediger, red.) zei laatst nog tegen me
dat hij het zo heerlijk voetballen
vindt, omdat hij niet steeds hoeft om
te kijken of er gaten vallen.'
Pratend over zijn lange carrière pas
seren vele gebeurtenissen de revue.
'In mijn eerste jaar speelden we
nacompetitie om promotie naar de
tweede klasse. Dat ging verkeerd
door één gemiste strafschop. Het
jaar erop degradeerden we naar de
vierde klasse. Zo raar kan het gaan.
We hadden dat seizoen veel gebles
seerden en zaten echt in de hoek
waar de klappen vallen. Als je er Bart
Heerschap (de toenmalige keeper,
red.) over vraagt, dan noemt hij altijd
één typerende wedstrijd, uit tegen
Schagen. We domineerden negentig
minuten lang, maar Schagen kwam
door één wilde trap op 1 -0. Zelfs de
scheidsrechter vond het zielig voor
ons. Hij heeft nog wel acht minuten
laten doorspelen om ons de kans te
geven de gelijkmaker te scoren.
Maar het zat er niet in.'
Meerdere malen beleefde De Vries
een promotie naar een hogere klas
se, maar het hoogtepunt was het
kampioenschap in het seizoen
1999/2000. 'Ik heb dat seizoen alles
gespeeld, van de eerste tot de laat
ste minuut. Het einde was bloedstol
lend. In de laatste wedstrijd moesten
wij winnen en hopen dat SRC en
Uitgeest punten zouden laten liggen.
We hadden zelf een makkie, het
werd 0-6 bij VZV, en daarna was het
wachten op de uitslagen van de
concurrenten. Het contact met de
andere velden verliep moeizaam.
Wim Koorn (bestuurslid, red.) was
de enige met een mobieltje, maar hij
Direct in het stopcontact op te laden, een actieradius van 100
kilometer en verkrijgbaar vanaf €6.990,-. De Renault Twizy, de
ideale tweezitter voor Texel, is vanaf nu te bewonderen én te
proberen bij Renault Dealer Garage Dros in Eierland.
De Twizy leidt de elektrische revolutie met een super innovatief
en sexy design. Deze 100% elektrische tweezitter is naast fraai
vormgegeven, ook zeer veilig door de unieke kooiconstructie.
Verder is de Twizy voorzien van gordels voor- en achterin en een
airbag. Onder de klep aan de voorkant zit de stekker. 'Deze steek
je direct in het stopcontact en drieëneenhalf uur later is de Twizy
weer helemaal opgeladen, zegt Edwin van den Heuvel van Garage
Dros. 'Je kunt 100 kilometer rijden op een volle accu, dus voor
Texel ideaal' De stekker zit aan een vijf meter lang uittrekbaar
snoer, zodat een stopcontact altijd goed bereikbaar is.
Vanaf 16 jaar
De Twizy is verkrijgbaar in twee uitvoeringen: een volwaardige
auto met een maximum snelheid van 85 kilometer per uur en een
versie met een maximum snelheid van 45 kilometer per uur. Deze
laatstgenoemde mag worden bestuurd door rijders vanaf 16 jaar
met een bromfietsrijbewijs. 'Hiermee is het een goed alternatief
voor een brommer. Je zit droog en rijdt heel goedkoop.'
Proefrit of een dag huren
De Twizy is bij Garage Dros verkrijgbaar vanaf €6.990,-. De
batterij die de auto van energie voorziet, wordt gehuurd voor
€60,- per maand en blijft van Renault. 'Dat klinkt misschien gek,
maar op deze manier ben je altijd gegarandeerd van een goede
batterij. Verder is de Twizy uiteraard wegenbelastingvrij en laad
je de batterij volledig op voor €1,10', aldus Van den Heuvel. 'Een
goedkopere manier van rijden is moeilijk te vinden.'
Iedereen die geïnteresseerd is in deze revolutionaire auto, is voor
een proefrit welkom bij Garage Dros. Wil je er een hele dag in rij
den? Dat kan ook. Het is mogelijk de Twizy voor een dag te huren.
'100 kilometer vrij rijden bij verhuur', grapt Van den Heuvel met
een knipoog naar de actieradius.
Garage Dros,
Oorsprongweg 3,1795 LA De Cocksdorp, tel. 0222 311611
toeschouwers speelde Texel'94 een
zeer matige wedstrijd. 'De Koog
verdiende te winnen. We werden
soms helemaal weggetikt. Maar we
wonnen wel. Een kwartier voor tijd
ging de keeper van De Koog in de
fout en kon ik 1-0 scoren. Een bij
zonderheid, ik heb in mijn hele car
rière maar drie doelpunten gemaakt.
In de laatste minuut, het stond 2-1
kreeg De Koog vlak buiten het straf
schopgebied een vrije trap. Ik wilde
eigenlijk bij Arie van der Vis gaan
staan, die vrij stond naast de muur.
Maar er werd geroepen: laat maar,
Arie schiet toch nooit op doel. Daar
na ben ik op de doellijn gaan staan.
Precies op de juiste plek om de bal
een paar seconden later van de lijn
te koppen. Was ik bij Arie gaan
staan, dan was het een doelpunt
geweest. Voor mij was het prachtig:
zelf een doelpunt gemaakt én een
tegendoelpunt voorkomen.' Vier jaar
geleden stond het leven van Barry
en partner Marieke de Vries van het
ene op het andere moment volledig
op z'n kop. Nog geen drie weken
oud overleed volkomen onverwacht
dochtertje Evy. 'Ze leek gezond,
maar werd plotseling helemaal
blauw. In vliegende vaart is ze naar
het ziekenhuis gebracht, waar ze
een paar uur later overleed. Ze bleek
een onvolgroeid hart te hebben. Het
was verschrikkelijk. Zo vier je feest
omdat je met Texel'94 naar de vierde
klasse bent gepromoveerd, zo is je
dochtertje overleden. Ik stop met
voetballen, haal mij maar van de
ledenlijst, zei ik tegen mijn schoon
vader (penningmeester Klaas-Dirk
Koorn, red.). Hij antwoordde: nou,
daar hebben we het later wel over. Ik
vond het allemaal totaal niet belang
rijk meer. Een paar maanden later
ben ik toch weer aan een nieuw sei
zoen begonnen. Het was raar om
weer te gaan trainen, maar ook wel
erg lekker. De eerste keer komt
iedereen nog naar je toe om te vra
gen hoe het gaat. Maar daarna ga je
