'We gaan er weer een mooie cross van maken'
Zodra de vlag valt, ben ik gefocust en wil ik strak rijden'
TEXELSE 7 COURANT
Autocrosser Pieter Langeveld als
20-jarige al zesde van Nederland
Tot vijf ronden voor het einde
van de finale van de Nederlandse
kampioenschappen, zondag in
Sint Maarten, lag de 20-jarige
Pieter Langeveld op de eerste
plaats, met een voorsprong van
bijna een halve baan op de num
mer twee. Vier herstarts en een
slimmigheidje van één van de
oude cracks wierpen de Texelse
stockcarcoureur echter terug
naar een zesde plaats. Jammer,
vindt hij ook zelf, maar geen
reden om al te teleurgesteld te
zijn. Want zondag wacht alweer
een nieuwe wedstrijd: de tweede
en laatste Texelse autocross van
dit seizoen.
'Het was de ervaring van een oude
crack. Die weten precies wat ze
moeten doen en zijn net even bru
taler', kijkt vader Arnold Langeveld,
die het schouwspel vanaf de tri
bune aan zich voorbij zag trekken,
terug op de finale. Pieter glimlacht:
'Maar Ouwe Bijlsma (de crack in
kwestie, red.) werd ook geen eer
ste. Ik heb hem later een klein
duwtje gegeven. Net genoeg om
hem niet te laten winnen.'
Het is twee dagen na de cross, we
zitten bij elkaar in de kantine van
de boerderij van de familie Lange
veld in Eierland. Naast Pieter zijn
ook zijn grootste supporters aan
geschoven: vader Arnold, moeder
Annemiek en zijn 15-jarige broer
Marijn, die zelf zondag in de junio
renklasse uitkomt. 'Het ging rede
lijk goed', zegt Pieter met gevoel
understatement. 'Ik had de eerste
manche gewonnen, werd tweede
in de tweede manche en was
opnieuw eerste in de derde man
che. In de finale lag ik twintig rond
jes lang op kop. Maar we kregen
vier keer een gele vlag. Eén keer
omdat een auto in de sloot lag.
Dan kwam het hele veld weer bij
elkaar en was er een herstart.
Daardoor raakte ik steeds mijn
voorsprong kwijt. Bij de laatste
herstart kreeg ik een zet op mijn
achterbumper van Ouwe Bijlsma.
Ik kwam dwars op de baan te
staan en daarna kon ik de overwin
ning wel vergeten.'
Toch was het bijzonder dat Pieter
zo ver kwam. Hij rijdt pas voor het
tweede jaar in een stockcar. Met
een oude auto stond het eerste
jaar vooral in het teken van het
opdoen van ervaring. Zijn nieuwe
stockcar heeft hij zelf gebouwd,
met hulp van zijn crossende neef
Arjan Koorn, oud-crosser en oom
Maarten Koorn en vaste monteur
Alex Bakker. 'We begonnen met
een hoopje ijzer en hebben 'm
daarna helemaal opgebouwd.' Van
november tot mei werd er op avon
den en in weekends menig vrij
gemopperd. Dat mag best in het
vuur van de strijd. Maar het mag
nooit zo erg worden dat je het niet
meer kunt uitpraten.'
Arnold benadrukt graag de
'gemeenschapszin': 'Het gaat niet
alleen om het rijden, maar ook om
wat de jongens met elkaar hebben.
Je zag het vorige maand ook bij
het crossweekend. Normaal gaan
Texelse jongens naar de overkant,
het is leuk om de jongens van daar
ook eens hier te ontvangen. Het
weekend is sportief verlopen, zon
der onvertogen woord. Een prach
tig succes. Alle Texelse crossers
hopen dat het een terugkerend
evenement wordt. Ik vind dat de
MAB dat ook echt verdient. Ik weet
hoeveel werk ze erin stoppen om
het te organiseren. Dat wordt met
alle regelgeving en benodigde ver
gunningen alleen maar meer. Wij
dragen de MAB een gigantisch
warm hart toe. De ontsluitingsweg
en een deel van het parkeerterrein
liggen op ons land. Dat vinden we
geen enkel probleem. Mensen kla
gen wel eens over overlast. Wij
niet. Wij kunnen ervan genieten als
anderen genieten.' Na even naden
ken: 'Ik vind dat je in de krant best
eens de complimenten mag over
brengen aan al die vrijwilligers.
Neem de jury. Of de mensen aan
het hek. Die krijgen van de cross
niets mee. Ik vind dat grote klasse.
Dat zijn de mensen die het moge
lijk maken dat een ander kan rij
den.'
Vooruitblikkend naar komende
zondag, blijft Marijn bescheiden:
'Ik hoop in de finale te kunnen rij
den. In de eerste cross had ik veel
pech. Ik plaatste me wel voor de
finale, maar ik kon 'm niet rijden. Ik
ging over de kop, nadat ik door
een greppeltje was gereden. Daar
door stonden de wielen er scheef
onder.'
Pieter beseft dat zijn tijd als nieuw
komer inmiddels achter hem ligt en
dat hij als favoriet scherper in de
gaten zal worden gehouden. 'Ik zal
meer risico moeten nemen. Maar
soms ook mijn geduld moeten
bewaren. Wachten totdat een
ander een foutje maakt.'
Meest boeiend vindt hij het bepa
len van de juiste tactiek. 'Je moet
soms een duwtje geven. Maar niet
zo hard dat ze je later terugpakken.
Bovendien is het doseren van de
tik moeilijk. Stockcars hebben
geen kreukelzone, zodat een tik
altijd hard aankomt. Vergelijk het
maar met twee hamers die je op
elkaar slaat. Die vliegen allebei een
kant op. Je moet dus voorzichtig
zijn.'
Joop Rommets
Hoewel hij lichamelijk nog niet
helemaal de oude is, is zijn enthou
siasme voor de autocross onver
minderd. 'Ik heb van de winter ook
een nieuwe auto gebouwd. Een
Suzuki Swift met een geheim
wapen', lacht hij. 'Pas maar op,
straks staan ze met de rollerbank
voor je klaar', roept Annemiek.
'Niet nodig, hij loopt gewoon maxi
maal 60 PK, net als de andere
auto's. De verschillen zitten in de
details', meent Arnold. 'Maar het is
vooral de chauffeur die het verschil
maakt', besluit Annemiek de dis
cussie.
Gevraagd naar hun rol, reageren
de ouders bescheiden. Arnold: 'We
gaan met ze mee en bieden de
faciliteiten om te sleutelen. En we
supporteren ze tijdens de race,
maar de jongens moeten het zelf
doen. Voor de finale in Sint Maar
ten dacht ik: Pieter zou kunnen
winnen. Maar dat zeg je natuurlijk
niet hardop. Bij het instappen help
ik hem altijd even zichzelf vast te
zetten. Dan geef ik hem wel eens
een tip. Of hij het heeft gehoord,
weet ik niet, maar in Sint Maarten
Arnold en Annemiek Langeveld leven hai
uurtje in gestoken. 'Ik heb hem wel
eens om half twaalf uit de schuur
geplukt. Dan moest hij de volgende
dag weer aan het werk of naar
school. Maar je weet hoe dat gaat:
je bedenkt iets en dan moet het
meteen maar worden uitgevoerd',
vertelt Annemiek
Pieter crosst al sinds zijn twaalfde.
Niet zo vreemd, gezien de rol die
deze sport in het gezin Langeveld
speelt. Ook Arnold deed in het ver
leden menigmaal aan de autocross
mee, totdat hij als jonge agrariër
met een eigen bedrijf tot de con
clusie kwam
dat hij het risi
co op ongeluk
ken niet meer
wilde lopen.
Zijn enthousi
asme, en dat
dat te doen. Dat is natuurlijk een
prettige omstandigheid om in te
verkeren.'
Pieter bewees al snel na zijn debuut
in 2004 een groot talent te zijn. In
de juniorenklasse veroverde hij
menig ereplaats, werd hij clubkam
pioen en eindigde hij in de jaarlijkse
cross op het asfaltcircuit in Lely
stad op de tweede plaats. Direct
na zijn overstap naar de rodeo
klasse (bij de senioren) won hij als
achttienjarige de eerste cross
waaraan hij meedeed én werd hij
Gevraagd naar het geheim van zijn
succes, is Marijn hem voor. 'Pieter
blijft altijd rustig.' De oudste beves
tigt: 'Dat klopt wel, ja. Van te voren
ben ik wel zenuwachtig, maar als ik
rijd niet meer. Zodra de vlag valt,
ben ik gefocust en wil ik netjes en
strak rijden, om zo gauw mogelijk
los te komen van de anderen.' Zijn
vader: 'Pieter start goed en heeft
het voordeel dat hij als nieuwko
mer in de manches voorin mag
starten. En hij heeft een goede
auto, dat is zeker. Maar in Sint
Maarten reed hij in de tweede
echter niet mee. 'Vanaf het moment
dat Pieter stil kon zitten, namen we
'm mee naar de cross', vertelt
Annemiek. Marijn: 'Ik viel als kind
altijd in slaap bij de stockcars. Ja,
dat verwacht je niet met die brul
lende motoren.'
Iets ouder waren de broers Lange
veld op hun manier bezig met de
autocross. Arnold: 'Een vriend uit
Ridderkerk met een garagebedrijf
stalde hier soms afgekeurde auto's.
Om te slopen en aan te sleutelen.'
Annemiek: 'Als tienjarige reed Pie
ter al auto.' Arnold: 'Rond de boer
derij hebben we ruimte genoeg om
wederom clubkampioen. Een lang
durige hegemonie lag in het ver
schiet, maar zijn verblijf in deze
klasse bleef maar tot één jaar
beperkt. Annemiek: 'Succes is
leuk, maar als je in je hoofd hebt
dat je stockcar wilt rijden.Arnold
'We werden definitief overgehaald
door Siem-Pieter de Porto en Klaas
Bruining, twee illustere namen uit
de Texelse autocross. Zij vonden
Pieter echt iemand voor de stock
cars en wisten nog wel een goede
auto, eigendom van Martin Koorn.
Uiteindelijk hebben we die
gekocht.'
manche van de negende naar de
tweede plaats. Dat betekent dat hij
nog goed kan rijden ook.'
Arnold en Annemiek leven harts
tochtelijk mee. Niet alleen met Pie
ter, maar ook met Marijn, die even
eens op twaalfjarige leeftijd met
crossen begon, in een oude auto
van zijn broer. Zijn grootste succes
tot nu toe is een vijfde plaats in de
finale, vorig jaar. Hij behaalde dat
succes een jaar nadat hij tijdens de
voorbereidingen op het 175-jarig
bestaan van polder Eierland werd
getroffen door een ernstig ongeluk.
heb ik tegen hem gezegd: ik denk
dat je het kan.' Annemiek: 'Ik kan
erg genieten van de ontlading na
afloop. De één wint en voelt zich
heerlijk. De ander is teleurgesteld
omdat het niet goed is gegaan. Die
moet je even met rust laten, zodat
ze zich kunnen opladen voor de
volgende keer. Dat is het belang
rijkste: niet blijven hangen in het
negatieve.'
Hoewel ze altijd weer blij zijn als de
jongens na een crash ongeschon
den uit de auto stappen, zijn ze
nooit echt bang. Arnold: 'Je hoopt
dat het goed gaat, maar aan elke
sport kleven risico's. Wel vind ik
erg belangrijk
dat ze zelf
beseffen dat
ze op maan
dag weer naar
het werk of
hun studie
moeten. Dat
geldt ook voor
de mannen met een gezin. Je
hoopt dat ze zich kunnen beheer
sen. Maar ik vind het vooral een
mooie sport, een sensationele
sport. Het is ook echt een sport.
Want zonder strategie en inzicht
red je het niet.'
Pieter beaamt: 'Het is een individu
ele sport. Je weet niet wie je ver
trouwen kunt. Niemand, eigenlijk.
Op de baan heb je geen vrienden,
alleen vijanden.' Arnold: 'Dat klopt.
Maar als je uitstapt, moet je elkaar
weer een hand kunnen geven.
Natuurlijk is er wel eens een ver
schil van mening en wordt er wat
Op verzoek van de Texelse Cou
rant hield Dirk Barends uit
Oudeschild deze week het
weblog bij in de serie De week
van... Hij is als wedstrijdleider
betrokken bij de tweede Texelse
autocross, die zondag wordt
verreden. Over zeventien jaar
niet onverdienstelijk crossen,
onbeperkt vis en mosselen, han
dig zijn met een naaimachine,
een middagje strand en de brui
lof van Martijn en Diana. Het
complete weblog is te lezen via
www.texelsecourant.nl.
Deze keer de week van Dirk
Barends. Ik ben sinds drie jaar
wedstrijdleider bij de MAB-club,
afdeling autocross. Ik heb zeven
tien jaar niet onverdienstelijk
gecrosst in de stockcarklasse.
Met een aantal keer de Texelse
cross te hebben gewonnen en, als
hoogtepunt, een keer Nederlands
kampioen te zijn geweest, kruipt
het bloed waar het niet gaan kan.
De autocross bleef trekken. Doch
ter Linsey wilde gelukkig crossen.
Maar nadat zij achttien was gewor
den, hield het op. Dus toch weer
betrokken bij het autocrossen,
maar nu vanaf de andere kant.
Nu het weblog dat mij gevraagd is
bij te houden in verband met de
tweede autocross. Vrijdag 's mor
gens om half zeven begonnen bij
de Texelse Visspecialist. Het was
weer een drukke dag en er ging
weer onbeperkt vis en mosselen
de deur uit.
Lekker op tijd thuis, waar dochter
May-britt met vriend en kindjes
g
Naam: Dirk Barends
Woont in: Oudeschild
Werkt bij: de Texelse Visspe
cialist
Was ooit: Nederlands kampi
oen stockcar
Is nu: wedstrijdleider Texelse
autocross
waren gearriveerd voor een week
je logeren. Aangezien die handig
is met een naaimachine, heeft zij
de nieuwe vlaggen voor de auto
cross gemaakt. Goed gelukt!
Zaterdag wederom op tijd begon
nen en 's middags op het Haven-
vistijn mijn diensten verleend. Een
heel drukke maar zeer gezellige
dag. Pas om half acht thuis. Moe
maar voldaan. In ieder geval te
moe om nog een biertje te halen
op het havenfeest. Word toch wat
ouder denk ik.
Zondag. Deze dag wordt de NK
autocross in Sint Maarten gere
den. Ik zou wel heen te kijken,
maar aangezien het zulk mooi
weer was, werd het een middagje
strand met dochters, schoonzoon
en twee kleine meisjes.
Maandag. Wederom vroeg begon
nen, het is toch nog druk op Texel,
's Middags nog wat gebeld met
Ruud Weijers in verband met de
vergadering van woensdagavond,
ledereen is geïnformeerd en
woensdag aanwezig.
Dinsdag, 's Middags lekker vrij.
De middag doorgebracht in de
speeltuin en de achtertuin met de
kinderen van May-britt haarvriend.
Ben toch iets van een opa. De
vlaggen zijn inmiddels klaar.
Woensdag; Bert van der Wal
gebeld en de bloemen besteld.
Die kunnen zaterdag worden
opgehaald, 's Avonds vergadering
gehad met de baancommissaris
sen over wat er de vorige auto
cross goed en fout is gegaan.
Alles doorgenomen en we gaan
weer voor een mooie tweede
cross.
Donderdag. Deze dag was een
autocrossvrije dag. Lekker
relaxed.
Vrijdag, 's Avonds met vrijwilligers
alles weer klaar zetten (prullen
bakken, vlaggen, etc.) Een aantal
zal verstek laten gaan vanwege de
bruiloft van Martijn de Veij en Dia
na Ris. Martijn is ook een auto
crosser en vrijwilliger bij de MAB
De week van...
Theo Bakker
Oud-Texelaar Theo Bakker houdt
komende week het weblog bij in de
serie De week van... Hij werd gebo
ren op Sunrise, aan wat toen nog
de Duinweg heette, de huidige
Rozendijk, en woont tegenwoordig
in Wieringerwaard.
Club. Martijn en Diana, hierbij
gefeliciteerd en het zal een gezel
lige avond worden.
Zaterdag. Wederom een dagje
werken en de laatste puntjes op
de i zetten wat betreft de auto
cross.
Zondag. De dag van de tweede
cross. We zijn om half negen aan
wezig. Eerst nog de briefing van
alle klasses en dan gaat om twaalf
uur de wedstrijd van start. We
gaan er weer een mooie cross van
maken. Aan ons zal het niet lig
gen!
Texelse autocross van 199& Links Peet Boersen, één van zijn grote
