Een kijkje achter de schermen
uw club in de krant
f fif.7 Dollii Encore
Wat zeggen de spelers zelf?
125 jaar Texelse Courant
TEXELSE 6 COURANT
't Amateurtje, de Waalder toneelvereniging die al ruim 55 jaar bestaat
Publiek vermaakte zich
met Dolle mina^s^
De vereniging
In november en maart hebben
wij altijd een uitvoering. Hier
voor oefenen wij ongeveer
negen weken, op maandag- en
donderdagavond. We hebben 35
leden waarvan ongeveer de helft
spelende.
Waar toneel allemaal niet goed
voor is:
Je bent van de straat;
Het is goed voor je sociale
leven;
Het is heel erg goed voor je
geheugen (een tekst onthouden
is niet niks);
Je leert er voor het voetlicht te
staan; dat kan handig zijn als je in
het openbaar moet spreken;
Je leert samenwerken met ande
ren.
Maar bovenal is het gezellig. En
ontzettend leuk om te doen.
En om het clubgevoel te verster
ken, hebben we na het toneelsei
zoen een gezellig uitje.
Dat varieert van puzzeltochten per
tuk-tuk, auto of fiets, tot een
moordspel, een ritje met de Solex,
een playbackshow, een dagje Vlie
land of nog veel meer leuke tocht
jes. En als afsluiting altijd samen
eten.
Hoe zou je T Amateurtje willen
omschrijven?
'Een gezellige groep, een grote fami
lie, lief en leed wordt gedeeld, met
een gezamenlijk doel. Proberen het
beste uit jezelf te halen en streven
naar een geslaagde uitvoering.'
Wat is er leuk aan toneel spelen?
'Dat je in de huid van een ander mag
kruipen, je proberen in te leven in de
persoon die je speelt en dat je je
soms ongegeneerd mag laten gaan
of je vreselijk moet beheersen. Eens
lekker onbeheerst kwaad worden -
misschien zelfs slaan -, of je moet
een onderdanig typje spelen terwijl
je van nature dominante trekjes hebt.
Ook niet onbelangrijk is de repetitie-
tijd waarin we hard werken, veel lol
hebben en heel wat aflachen om de
bloopers die jullie nooit te zien krij
gen.'
Wat vind je je mooiste rol?
Richard Eelman: de Schele in De
Jantjes;
Gooitzen Kedde: de Blauwe in De
Jantjes;
Yolanda Legierse: Blonde Greet in
De Jantjes;
Jan Eelman: Kromme Leendert in De
Martelgang van Kromme Leendert;
Karin Gaasbeek: Victorine in Gebro
ken IJs;
Petra Brans: Doortje in De Jantjes
Ria Kleinveld: Stella in Sloep zonder
Visser;
Esther Bakker: Shannon in Chez
Dolly Encore.
Is er een stuk dat jij wel eens zou
willen spelen ongeacht of dat wer
kelijk mogelijk is?
Richard Eelman: soldaat Chris in
Miss Saigon;
Jan Eelman: Soldaat van Oranje;
Yolanda Legierse: Kniertje in Op
hoop van zegen;
Ria Kleinveld: Mama Mia regisseren;
Karin Gaasbeek: als ik mag dromen,
zou ik net zo goed willen zijn als
Meryll Streep.
Met welke bekende acteur of
actrice zou je wel eens willen spe
len?
Jan, Richard en Gooitzen zouden
wel eens met John Lanting willen
spelen;
Yolanda met Monique van der Ven
(haar grote voorbeeld);
Karin en Ria met George Clooney
(alleen omdat hij zo mooi is).
Welke stukken speel je het liefst?
De antwoorden waren zeer uiteenlo
pend van klucht tot drama en van
tragedie tot blijspel. Daarom is het
ook fijn dat de stukken die wij spelen
variëren van Sneeuwwitje tot het
dramastuk Geef mij uw hand, en van
Gebroken IJs tot De Jantjes, en van
De Richel tot Een trouwring mag niet
knellen.
Amateurtje was
goed op dreef
En alles wat er
omheen hangt
Verder moet er natuurlijk nog van
alles buiten het toneel om geregeld
worden. Berichten in de media dat
we gaan spelen, programma's
prijzen voor de verloting, adver
teerders benaderen vergunning
aanvragen voor de opvoering. Ook
voor deze dingen kunnen we altijd
rekenen op de inzet van onze
leden.
Er gaat heel wat vooraf aan een
uitvoering. In de zomer worden
door enkele leden al boekjes
gelezen om een geschikt stuk te
vinden. De rollen worden ver
deeld en de meespelende leden
krijgen de boekjes in de bus.
Begin september beginnen de
repetities. Eerst een paar keer
gewoon aan tafel de rollen doorle
zen, zodat we wat aan elkaar en de
rollen gewend kunnen raken. Daar
na gaan we het toneel op, wat in
het begin nog een kale bedoening
is, want er staat verder nog niets
op.
Zo begin oktober begint het te
kriebelen en wordt het tijd voor de
bouwactiviteiten. Onder leiding van
de gebroeders Eelman wordt het
decor gebouwd, wat kan variëren
van een simpele woonkamer tot
een kroeg, een klooster, het buiten-
dek van een schip, het erf van
boerderijtje of het bos van Sneeuw
witje. Het vergt vaak veel denk
werk, geduld en tijd, maar het
resultaat mag er altijd zijn. Een
woonkamer moet daarna worden
behangen en geverfd en van gor
dijnen worden voorzien. En dan
moet de boel nog verder aange
kleed worden, ledereen draagt
daar zijn steentje aan bij en zo kan
het gebeuren dat één van de spe
lers rond de uitvoering thuis op
kistjes moet zitten omdat zijn bank
stel op het toneel staat.
En dan de spelers; die moeten
natuurlijk ook gekleed worden. Het
liefst hebben ze kleding van een
ander aan, want in eigen kleding
voel je je niet echt iemand anders.
Meestal hebben we iemand die dat
voor zijn rekening neemt, en samen
met de spelers de geschikte kle
ding verzamelt. De vereniging heeft
zelf op zolder ook wat bijzondere
kleding hangen: een ouderwets
politiepak, stewardessenpakjes,
gekke regenjassen, avondjurken,
herenpakken, oude-damesjurken
enzovoorts.
Ook het uiterlijk van de spelers
wordt op de avond van de uitvoe
ring onder handen genomen. Ze
moeten ouder gemaakt worden
(jonger maken is moeilijker), soms
worden voorzien van een snor of
baard, een andere neus, rotte tan
den of een mooie puist. Wij heb
ben daarvoor onze eigen grimeu-
ses Voor de kapsels vragen we
een kapster, want dat is toch wel
een vak apart.
En om het plaatje maximaal tot zijn
recht te laten komen hebben we
Ben Roest voor licht, geluid en
technische snufjes, zoals de kook
pot van Sneeuwwitje.
De souffleuse, die je nooit ziet (en
als het goed is ook nooit hoort),
heeft een eenzame taak. Zij zit de
hele avond alleen in het 'hok' en
kan nooit eens meedoen met de
gekkigheid die achter en op het
toneel gemaakt wordt, want als
iemand z'n tekst niet weet moet zij
daar direct op inspringen. Maar ze
is onmisbaar.
De regisseur begeleidt het hele
gebeuren van begin tot eind en
zorgt ervoor dat de groep een mooi
eindresultaat voor het voetlicht
brengt.
Bloopers en
blauwe plekken
Not done maar wel grappig was
Henk Slikker die de souffleuse
niet kon verstaan en ten einde
raad op knieën voor het souf
fleurshok ging zitten en zei: 'Thea,
zeg het maar.'
Of wat te denken van hilarische ver
sprekingen: moet je zeggen voor
hoofd, heb je het over voorhuid, en
niet één keer maar tot twee keer. 't
Schaamrood op de kaken.
Je zit op de bank in je toneelhuiska
mer en slaat dicht en wat de souf
fleuse ook probeert, jij sist alleen
maar tegen haar: 'Ik weet het wel! Ik
weet het wel!' En vervolgens komt er
niets.
Petra: 'Ik speelde Doortje, de vrouw
van mooie Leendert, die hardhandig
met mij omging.
Zo duwde hij mij over het toneel,
waarbij ik moest vallen. Nu is het heel
onnatuurlijk om jezelf te laten vallen.
Dat moest dus goed geoefend wor
den en ze werd ook echt tegen de
bar gesmakt wat haar blauwe plek
ken opleverde. En als je geloofwaar
dig speelt, kun je meemaken dat
iemand uit het publiek het toneel op
komt al sje zegt dat he koffie wilt en
zegt'Ik zet wel koffie.'
Toneel is niet
saai of oubollig
Toneelspelen is een uitdaging,
en wij willen de lezers uitdagen
om zelf ook te gaan toneelspe
len. Kom gerust eens kijken op
één van onze repetities en wie
weet sta je de volgende keer
zelf op de planken.
Meer weten? Bel ons: Gooitzen
Kedde (tel. 312131) of Karin
Gaasbeek (tel. 313684).
Dankzij onze enthousiaste leden brengen wij
binnenkort: Chez Dolly Encore.
Het verhaal speelt zich af in een nachtclub en is
een verhaal met een lach en een traan. Er spelen
allerlei komische en minder komische zaken in
deze tragikomedie. De personages zijn divers;
haat, liefde, onbegrip en intriges. Ook showele
menten zoals travestie en een stand-up comedian
maken deze voorstelling tot een boeiend geheel.
Toneelvereniging 't Amateurtje brengt dit voor u
op de planken op zaterdag 17 november om
20.00 uur in dorpshuis 'De Wielewaal'.
