TEXELSE 8 COURANT
Allemaal nazaten van Adrianus,
die in 1929 naar Texel kwam
'Schatkist' wijlen Cor Ellen naar Kaap Skil
Hoger beroep in smaadzaak
Hielke Bruining ingetrokken
DINSDAG 23 OKTOBER 2012
Adriaan
Schoo Reunion Beechworth September 2012
Schoo met die voornaam. Op de
foto die tijdens de reünie werd
gemaakt, staan er drie, gebroeder
lijk naast elkaar. Een vierde Adrie,
zoon van Willem Schoo, is enkele
jaren geleden overleden. De naam
van zijn in Australië wonende neven
is Verengelst' tot Adrian.
Adrian Schoo uit Bendigo had voor
de reünie samen met Dyane, Peter
zulke bollen kon kweken', vertelt
kleinzoon Adrie (66), terwijl hij zijn
handen een centimeter of dertig
van elkaar houdt. 'Daar kwam
natuurlijk niets van terecht. Maar
vlakbij het vliegveld kocht hij van
de familie Langeveld van hoeve
Nieuw Breda een stukje grond en
begon hij opnieuw. Opa liet een
heel klein schuurtje bouwen en
niet per auto, maar met een kar, die
vol spullen lag.'
De kinderen hadden geen gemak
kelijke jeugd. Dat is volgens Adrie
vooral te wijten aan de derde vrouw
van zijn opa, met wie hij trouwde
nadat zijn tweede echtgenote na
de bevalling van de tweeling was
overleden. 'Zij ging niet zachtzinnig
met de opgroeiende jongens om.
Stamvader Adrianus Schoo met zijn (derde) vi
Veertig leden van de familie
Schoo kwamen eind september
in Beechworth Victoria in Austra
lië bij elkaar voor een familiereü
nie. Allemaal nazaten van Adria
nus Schoo, die zich in 1929 op
Texel vestigde.
'Ze kwamen van heinde en verre.
Van Texel, uit Schagen, Geelong,
Bendigo en Cooma', vertelt Adrie
Schoo, geboren en getogen op
Texel, maar al sinds jaar en dag in
Schagen woonachtig. Vernoemd
naar zijn opa, is hij niet de enige
en Steve en Marije een Schoo-
stamboom in elkaar gezet. Daaruit
blijkt dat de eerste gevonden voor
vader Claudius heette. Rond 1800
diende hij in het leger dat van
Napoleon verloor. Nadat het leger
werd ontbonden, verhuisde hij naar
Sassenheim in Zuid-Holland. In de
regio tussen Alphen aan den Rijn
en Sassenheim komt de naam
Schoo nog steeds veel voor.
Stamvader van de Texelse tak is de
bollenboer Adrianus (1882-1955),
die in 1929 naar het eiland ver
huisde. 'Hij had gehoord dat je er
daar woonden ze met z'n nege
nen.'
De twee oudste zonen uit zijn eer
ste huwelijk, Harry en Jan, bleven
in Sassenheim achter, evenals zijn
dochters Nel en Lena. Nel trouwde
met een muzikant uit het oosten
van Duitsland en Lena ging als
zuster Magda in het klooster. Wil
lem, de jongste zoon uit zijn eerste
huwelijk ging mee naar Texel, even
als de kinderen uit zijn tweede
huwelijk: Adriaan, Joop, Nico,
Henk, Martien en diens tweeling
zus Catrien. 'De verhuizing ging
Amper twaalf jaar oud was het na
de lagere school werken geblazen.
Vrijwel geen eten, maar wel slaag.
Buurman Langeveld zag het vaak
medelijdend aan wanneer op zon
dag de auto dienst weigerde en de
jeugd het vehikel naar de kerk in
De Cocksdorp moesten duwen.'
Op last van de Duitse bezetter
moest de familie in 1941 het boer
derijtje verlaten. Aan de Ruijslaan
nabij De Koog werd een nieuw
onderkomen gevonden. Na de oor
log bouwden de kinderen hun
eigen bestaan op. Willem, Adriaan
en Nico namen het bedrijf van hun
vader over. 'Mijn vader, Joop, ging
eerst als smidsknecht bij Fop van
Heerwaarden werken en belandde
later in de centrale verwarming.
Henk werd als militair naar Indië
uitgezonden. Nadat hij terug kwam,
werd hij ook bollenboer. Hij had zijn
bedrijfje aan de Ruigendijk, waar
later kunstenaar Harry woonde.
Martien werd fotograaf en werkte
enkele jaren bij Jan Nauta. In 1952
emigreerde hij naar Cooma in
Australië en trouwde met Sieny.
Omdat hij al naar Australië was
vertrokken, gebeurde dat met de
handschoen, zoals dat toen wel
vaker ging. Zijn broer Nico nam
daarbij de honneurs voor hem
waar. Catrien trouwde met Krijn
Kaan en emigreerde eveneens naar
Australië, naar Geelong. Veel later,
in 1982, emigreerde ook Adrie, een
zoon van Henk, met vrouw en kin
deren naar Australië, naar Bendigo.
Vandaar dat zo veel leden van onze
familie Down Under wonen.'
Als plaats van samenkomst werd
gekozen voor Beechworth, op de
grens van Victoria en New South
Wales. 'Naar Australische begrip
pen is dat dichtbij ieders woon
plaats: ongeveer 350 kilometer',
vertelt Adrie. Samen met echtge
note Loes Schoo-Boekhoff, Anne-
lies Schoo en Bart Bakker en Marije
en Maaike Schoo-van der Knaap
vertegenwoordigde hij de nog in
Nederland wonende tak van de
familie. 'Verrassende ontmoetingen
vonden plaats, dierbare herinnerin
gen werden uitgebreid besproken
en oude foto's werden minutieus
uitgeplozen, om zodoende de juis
te persoon te traceren.'
Eén van de hoogtepunten was een
massaal telefoongesprek via Skype
tussen Texel en Australië. In zijn
huiskamer in De Koog zat Nico
(ook wel Niek genoemd), de laatst
overgebleven zoon van stamvader
Adrianus, en nog een handvol
andere Texelse Schoos. Adrie: 'Het
was nogal chaotisch, want ieder-
Stamvader Adrianus Schoo vestigde
zich in 1929 op Texel.
een wilde iets zeggen. Maar het
was erg gezellig. Ome Niek zal wel
zijn blij met alle foto's en verhalen
die wij voor hem hebben meege
nomen. Tenslotte hoeft niemand
zich te schamen die de naam
Schoo draagt. Een Schoo is zo,
zou ome Adriaan zeggen. Dat zei
hij steevast als ik hem bezocht. En
dan stak hij breed lachend zijn
rechterduim op.'
Joop Rommets
Step Mother Opa Adri
Nico Tini Henk
Nieuwsgierig verdrongen mede
werkers van Kaap Skil zich vrij
dagochtend rond de kist die daar
was bezorgd door Oosterender
John Ellen. Het kleinood, tjokvol
gejutte spullen, kwam uit de
nalatenschap van zijn vader, de
legendarische jutter Cor Ellen,
die afgelopen voorjaar op 85-
jarige leeftijd overleed.
Ellen gebruikte de kist jarenlang
tijdens voordrachten die hij ver
zorgde in hotels, kampeerboerde
rijen en op andere plaatsen waar
hij werd gevraagd om toeristen en
andere belangstellenden te verma
ken. 'Mijn vader heeft zijn hele
leven gejut en in die periode dui
zenden spullen verzameld. Die hele
collectie heeft hij teruggebracht tot
deze schatkist. Aan de hand van
de voorwerpen die erin zaten, ver
telde hij zijn verhalen', zei John
Ellen bij de overhandiging.
Ondanks de bescheiden afmetin
gen van de door Ellen zelf gemaak
te kist, zitten er tientallen vondsten
in. De oudste is een kruitkoker, die
hij in 1938 vond en die hij nader
hand gebruikte om zeekaarten in te
bewaren. Andere opvallende spul
len zijn onder meer een onderdeel
van een gecrashte helikopter, een
stuk van de Stena Line-veerboot
Discovery (van de lijn Hoek van
Holland-Harwich) die in 1998 averij
opliep, sigaretten van het merk
Hollywood, slippers en vuurpijlen,
die volgens Ellen nog steeds
geschikt zijn voor gebruik.
Cor Ellen zelf had bepaald dat de
kist na zijn overlijden naar collega-
jutters Henk en Maarten Brugge
moest. Henk leerde hij kennen in
1980, toen beiden betrokken waren
bij het inrichten van het Maritiem
en Jutters Museum (de voorloper
van Kaap Skil), waarvan Ellen één
van de initiatiefnemers was. Ook in
Henks zoon Maarten, Texels jong
ste jutter, zag Ellen een geestver
want. Maar hoewel de Brugges
zich vereerd voelden, vonden ze
het niet verstandig de kist te accep
teren. 'Die kist hoort bij Cor, net als
zijn verhalen. Wij hebben onze
eigen spullen en verhalen.' Om te
voorkomen dat de spullen in de
vergetelheid zouden raken, stelden
ze voor ze aan Kaap Skil te schen
ken, een suggestie waarmee John
Ellen akkoord ging. Samen met
andere jutters leefde zijn vader
jarenlang in onmin met de directie
van het museum, wat na een
rechtszaak zelfs leidde tot een
afsplitsing en de oprichting van het
concurrerende museum op Flora.
Het museum in Oudeschild en
Ellen begroeven de strijdbijl echter
in 2004 en bezegelden de vrede
met de overdracht van de ruim
vierhonderd brieven tellende col
lectie flessenpost die Ellen in ruim
een halve eeuw verzamelde. Daar
na kwam het weer helemaal goed
tussen beide partijen. In de entree
van het nieuwe Kaap Skil staat ook
de markante fiets waarmee Ellen
zijn spullen verzamelde. En boven
de toegang staat zijn bekende cre
do: 'Wat deer leit, dat hoort er
niet.'
Toen de kist in aanwezigheid van
een handjevol genodigden door
John Ellen en Maarten Brugge
werd geopend, werd opnieuw in
volle hevigheid duidelijk waarom
Cor Ellen het gevaarte jarenlang
met zich meesleepte. Bij elk voor
werp dat eruit werd gehaald, wer
den herinneringen wakker geroe-
pen.Zo vertelde museummede
werker Bert Koning met smaak
over de stranding van de Compass
in 1986, die naast het hele jutters-
gilde ook honderden Texelaars
naar het strand lokte. Hoewel het
schip werd bewaakt, slaagde Ellen
er ongezien in aan boord te komen.
Toen er een tijdje later in het Oude
schilder museum een tentoonstel
ling aan de gebeurtenis werd
gewijd, maakte Ellen - te midden
van strandvonders, bewakers,
marechaussee en andere genodig
den - zijn opwachting in het uni
form van de kapitein.
Spraakmakend was ooit de vondst
van de bal van kunststof, die als bij
de bekende Matroesjkapoppen bij
het openen diverse kleinere balle
tjes bleek te bevatten. 'Volgens
mijn vader waren ze radioactief',
herinnerde Ellen zich. Extra voe
ding aan dit gerucht werd gegeven
door de mensen die flauwgevallen
waren bij het vastpakken van de
bal. 'Het was de tijd van de Koude
Oorlog. Toen was alles met geheim
zinnigheid omgeven', vulde Koning
aan. 'Uiteindelijk bleek het om een
voorwerp te gaan dat werd gebruikt
om met torpedo's op te oefenen.'
Cursus yoga
voor ouderen
Bij de Stichting Welzijn Ouderen
Texel (SWOT) gaat woensdag 31
oktober een nieuwe cursus Ken
nismaken met Dru Yoga van
start, speciaal bedoeld voor
senioren.
De cursus wordt gegeven door
Herma Schreurs, die vier jaar gele
den begon met de opleiding tot
docent Dru Yoga en Meditatie. In
eerste instantie gewoon voor zich
zelf, maar door de positieve invloed
van de yoga op haar dagelijks
leven, groeide de wens haar kennis
te delen met anderen.
De cursus bestaat uit acht lessen,
in De Buureton aan de Beatrixlaan
in Den Burg, op woensdagochtend
van 10.00 tot 11.30 uur. Deelname
kost €75,-, er is plaats voor maxi
maal twaalf deelnemers. Voor aan
melden en inlichtingen, tel. 312696
of e-mailadres swot@texel.com.
Hielke Bruining wordt niet langer
vervolgd wegens laster en smaad
jegens voormalig burgemeester
Joke Geldorp. De advocaat-
generaal van het parket in
Amsterdam heeft het hoger
beroep dat tegen de uitspraak
van de rechtbank in Alkmaar
ingetrokken.
Bruining had op het lezersforum
van de Texelse Courant laten weten
dat de toenmalige burgemeester
waarschuwingen van de plaatselij
ke directie van de Rabobank had
genegeerd toen de gemeente €8
miljoen wilde overhevelen naar de
IJslandse Landsbanki. Tijdens de
rechtszaak in Alkmaar in december
2010 werd Bruining volledig vrijge-
'Vrije Vogel' grijpt
naast hoofdprijs
'De Vrije Vogel' van de familie
Tjepkema is tijdens de Kampeer
Caravanbeurs in Utrecht niet
uitgeroepen tot beste camping
van het jaar 2012. De Texelse
boerderijcamping behoorde tot
de zes genomineerden.
Minicamping 'Boerenbont' uitVlag-
twedde (Groningen) ging met de
eer strijken. Bij de bekendmaking
vrijdag waren behalve familie en
vrienden, ook verschillende cam-
pinggasten aanwezig. Eregast bij
de prijsuitreiking was Henk
Angenent, oud-winnaar van de Elf
stedentocht en de bekendste
spruitjeskweker van Nederland. Hij
overhandigde bloemen aan alle
genomineerden. Klaas en Riet
Tjepkema, die de Texelse camping
met hun drie dochters exploiteren,
toonden zich niet teleurgesteld.
'Het was hartstikke leuk en er kan
er maar één winnen.'
sproken. Wegens 'technische rede
nen' en 'innerlijke tegenstrijdighe
den' werd de aanklacht nietig
verklaard.
De vordering van €5001,- voor
immateriële schadevergoeding aan
het adres van Bruining was vol
gens de rechter niet-ontvankelijk.
Naar de reden waarom de advo
caat-generaal het hoger beroep nu
heeft ingetrokken, kan Bruinings
advocaat mr. G. Lieffijn slechts gis
sen. 'De motivering staat niet op
papier, maar het gebeurt vaker dat
een hoger beroep wordt ingetrok
ken.' Reden kan zijn dat de advo
caat-generaal de motivering door
de Alkmaarse officier van justitie
niet sterk genoeg vindt.
Nieuwsgierig onderzoeken Maarten Brugge en John Ellen de 'schatkist' van wijlen Cor Ellen. Rechts museummedewerker
Maarten Roeper. Links verslaggever Anja Roubos. (Foto Joop Rommets)