TEXELSE 8 COURANT Allemaal nazaten van Adrianus, die in 1929 naar Texel kwam 'Schatkist' wijlen Cor Ellen naar Kaap Skil Hoger beroep in smaadzaak Hielke Bruining ingetrokken DINSDAG 23 OKTOBER 2012 Adriaan Schoo Reunion Beechworth September 2012 Schoo met die voornaam. Op de foto die tijdens de reünie werd gemaakt, staan er drie, gebroeder lijk naast elkaar. Een vierde Adrie, zoon van Willem Schoo, is enkele jaren geleden overleden. De naam van zijn in Australië wonende neven is Verengelst' tot Adrian. Adrian Schoo uit Bendigo had voor de reünie samen met Dyane, Peter zulke bollen kon kweken', vertelt kleinzoon Adrie (66), terwijl hij zijn handen een centimeter of dertig van elkaar houdt. 'Daar kwam natuurlijk niets van terecht. Maar vlakbij het vliegveld kocht hij van de familie Langeveld van hoeve Nieuw Breda een stukje grond en begon hij opnieuw. Opa liet een heel klein schuurtje bouwen en niet per auto, maar met een kar, die vol spullen lag.' De kinderen hadden geen gemak kelijke jeugd. Dat is volgens Adrie vooral te wijten aan de derde vrouw van zijn opa, met wie hij trouwde nadat zijn tweede echtgenote na de bevalling van de tweeling was overleden. 'Zij ging niet zachtzinnig met de opgroeiende jongens om. Stamvader Adrianus Schoo met zijn (derde) vi Veertig leden van de familie Schoo kwamen eind september in Beechworth Victoria in Austra lië bij elkaar voor een familiereü nie. Allemaal nazaten van Adria nus Schoo, die zich in 1929 op Texel vestigde. 'Ze kwamen van heinde en verre. Van Texel, uit Schagen, Geelong, Bendigo en Cooma', vertelt Adrie Schoo, geboren en getogen op Texel, maar al sinds jaar en dag in Schagen woonachtig. Vernoemd naar zijn opa, is hij niet de enige en Steve en Marije een Schoo- stamboom in elkaar gezet. Daaruit blijkt dat de eerste gevonden voor vader Claudius heette. Rond 1800 diende hij in het leger dat van Napoleon verloor. Nadat het leger werd ontbonden, verhuisde hij naar Sassenheim in Zuid-Holland. In de regio tussen Alphen aan den Rijn en Sassenheim komt de naam Schoo nog steeds veel voor. Stamvader van de Texelse tak is de bollenboer Adrianus (1882-1955), die in 1929 naar het eiland ver huisde. 'Hij had gehoord dat je er daar woonden ze met z'n nege nen.' De twee oudste zonen uit zijn eer ste huwelijk, Harry en Jan, bleven in Sassenheim achter, evenals zijn dochters Nel en Lena. Nel trouwde met een muzikant uit het oosten van Duitsland en Lena ging als zuster Magda in het klooster. Wil lem, de jongste zoon uit zijn eerste huwelijk ging mee naar Texel, even als de kinderen uit zijn tweede huwelijk: Adriaan, Joop, Nico, Henk, Martien en diens tweeling zus Catrien. 'De verhuizing ging Amper twaalf jaar oud was het na de lagere school werken geblazen. Vrijwel geen eten, maar wel slaag. Buurman Langeveld zag het vaak medelijdend aan wanneer op zon dag de auto dienst weigerde en de jeugd het vehikel naar de kerk in De Cocksdorp moesten duwen.' Op last van de Duitse bezetter moest de familie in 1941 het boer derijtje verlaten. Aan de Ruijslaan nabij De Koog werd een nieuw onderkomen gevonden. Na de oor log bouwden de kinderen hun eigen bestaan op. Willem, Adriaan en Nico namen het bedrijf van hun vader over. 'Mijn vader, Joop, ging eerst als smidsknecht bij Fop van Heerwaarden werken en belandde later in de centrale verwarming. Henk werd als militair naar Indië uitgezonden. Nadat hij terug kwam, werd hij ook bollenboer. Hij had zijn bedrijfje aan de Ruigendijk, waar later kunstenaar Harry woonde. Martien werd fotograaf en werkte enkele jaren bij Jan Nauta. In 1952 emigreerde hij naar Cooma in Australië en trouwde met Sieny. Omdat hij al naar Australië was vertrokken, gebeurde dat met de handschoen, zoals dat toen wel vaker ging. Zijn broer Nico nam daarbij de honneurs voor hem waar. Catrien trouwde met Krijn Kaan en emigreerde eveneens naar Australië, naar Geelong. Veel later, in 1982, emigreerde ook Adrie, een zoon van Henk, met vrouw en kin deren naar Australië, naar Bendigo. Vandaar dat zo veel leden van onze familie Down Under wonen.' Als plaats van samenkomst werd gekozen voor Beechworth, op de grens van Victoria en New South Wales. 'Naar Australische begrip pen is dat dichtbij ieders woon plaats: ongeveer 350 kilometer', vertelt Adrie. Samen met echtge note Loes Schoo-Boekhoff, Anne- lies Schoo en Bart Bakker en Marije en Maaike Schoo-van der Knaap vertegenwoordigde hij de nog in Nederland wonende tak van de familie. 'Verrassende ontmoetingen vonden plaats, dierbare herinnerin gen werden uitgebreid besproken en oude foto's werden minutieus uitgeplozen, om zodoende de juis te persoon te traceren.' Eén van de hoogtepunten was een massaal telefoongesprek via Skype tussen Texel en Australië. In zijn huiskamer in De Koog zat Nico (ook wel Niek genoemd), de laatst overgebleven zoon van stamvader Adrianus, en nog een handvol andere Texelse Schoos. Adrie: 'Het was nogal chaotisch, want ieder- Stamvader Adrianus Schoo vestigde zich in 1929 op Texel. een wilde iets zeggen. Maar het was erg gezellig. Ome Niek zal wel zijn blij met alle foto's en verhalen die wij voor hem hebben meege nomen. Tenslotte hoeft niemand zich te schamen die de naam Schoo draagt. Een Schoo is zo, zou ome Adriaan zeggen. Dat zei hij steevast als ik hem bezocht. En dan stak hij breed lachend zijn rechterduim op.' Joop Rommets Step Mother Opa Adri Nico Tini Henk Nieuwsgierig verdrongen mede werkers van Kaap Skil zich vrij dagochtend rond de kist die daar was bezorgd door Oosterender John Ellen. Het kleinood, tjokvol gejutte spullen, kwam uit de nalatenschap van zijn vader, de legendarische jutter Cor Ellen, die afgelopen voorjaar op 85- jarige leeftijd overleed. Ellen gebruikte de kist jarenlang tijdens voordrachten die hij ver zorgde in hotels, kampeerboerde rijen en op andere plaatsen waar hij werd gevraagd om toeristen en andere belangstellenden te verma ken. 'Mijn vader heeft zijn hele leven gejut en in die periode dui zenden spullen verzameld. Die hele collectie heeft hij teruggebracht tot deze schatkist. Aan de hand van de voorwerpen die erin zaten, ver telde hij zijn verhalen', zei John Ellen bij de overhandiging. Ondanks de bescheiden afmetin gen van de door Ellen zelf gemaak te kist, zitten er tientallen vondsten in. De oudste is een kruitkoker, die hij in 1938 vond en die hij nader hand gebruikte om zeekaarten in te bewaren. Andere opvallende spul len zijn onder meer een onderdeel van een gecrashte helikopter, een stuk van de Stena Line-veerboot Discovery (van de lijn Hoek van Holland-Harwich) die in 1998 averij opliep, sigaretten van het merk Hollywood, slippers en vuurpijlen, die volgens Ellen nog steeds geschikt zijn voor gebruik. Cor Ellen zelf had bepaald dat de kist na zijn overlijden naar collega- jutters Henk en Maarten Brugge moest. Henk leerde hij kennen in 1980, toen beiden betrokken waren bij het inrichten van het Maritiem en Jutters Museum (de voorloper van Kaap Skil), waarvan Ellen één van de initiatiefnemers was. Ook in Henks zoon Maarten, Texels jong ste jutter, zag Ellen een geestver want. Maar hoewel de Brugges zich vereerd voelden, vonden ze het niet verstandig de kist te accep teren. 'Die kist hoort bij Cor, net als zijn verhalen. Wij hebben onze eigen spullen en verhalen.' Om te voorkomen dat de spullen in de vergetelheid zouden raken, stelden ze voor ze aan Kaap Skil te schen ken, een suggestie waarmee John Ellen akkoord ging. Samen met andere jutters leefde zijn vader jarenlang in onmin met de directie van het museum, wat na een rechtszaak zelfs leidde tot een afsplitsing en de oprichting van het concurrerende museum op Flora. Het museum in Oudeschild en Ellen begroeven de strijdbijl echter in 2004 en bezegelden de vrede met de overdracht van de ruim vierhonderd brieven tellende col lectie flessenpost die Ellen in ruim een halve eeuw verzamelde. Daar na kwam het weer helemaal goed tussen beide partijen. In de entree van het nieuwe Kaap Skil staat ook de markante fiets waarmee Ellen zijn spullen verzamelde. En boven de toegang staat zijn bekende cre do: 'Wat deer leit, dat hoort er niet.' Toen de kist in aanwezigheid van een handjevol genodigden door John Ellen en Maarten Brugge werd geopend, werd opnieuw in volle hevigheid duidelijk waarom Cor Ellen het gevaarte jarenlang met zich meesleepte. Bij elk voor werp dat eruit werd gehaald, wer den herinneringen wakker geroe- pen.Zo vertelde museummede werker Bert Koning met smaak over de stranding van de Compass in 1986, die naast het hele jutters- gilde ook honderden Texelaars naar het strand lokte. Hoewel het schip werd bewaakt, slaagde Ellen er ongezien in aan boord te komen. Toen er een tijdje later in het Oude schilder museum een tentoonstel ling aan de gebeurtenis werd gewijd, maakte Ellen - te midden van strandvonders, bewakers, marechaussee en andere genodig den - zijn opwachting in het uni form van de kapitein. Spraakmakend was ooit de vondst van de bal van kunststof, die als bij de bekende Matroesjkapoppen bij het openen diverse kleinere balle tjes bleek te bevatten. 'Volgens mijn vader waren ze radioactief', herinnerde Ellen zich. Extra voe ding aan dit gerucht werd gegeven door de mensen die flauwgevallen waren bij het vastpakken van de bal. 'Het was de tijd van de Koude Oorlog. Toen was alles met geheim zinnigheid omgeven', vulde Koning aan. 'Uiteindelijk bleek het om een voorwerp te gaan dat werd gebruikt om met torpedo's op te oefenen.' Cursus yoga voor ouderen Bij de Stichting Welzijn Ouderen Texel (SWOT) gaat woensdag 31 oktober een nieuwe cursus Ken nismaken met Dru Yoga van start, speciaal bedoeld voor senioren. De cursus wordt gegeven door Herma Schreurs, die vier jaar gele den begon met de opleiding tot docent Dru Yoga en Meditatie. In eerste instantie gewoon voor zich zelf, maar door de positieve invloed van de yoga op haar dagelijks leven, groeide de wens haar kennis te delen met anderen. De cursus bestaat uit acht lessen, in De Buureton aan de Beatrixlaan in Den Burg, op woensdagochtend van 10.00 tot 11.30 uur. Deelname kost €75,-, er is plaats voor maxi maal twaalf deelnemers. Voor aan melden en inlichtingen, tel. 312696 of e-mailadres swot@texel.com. Hielke Bruining wordt niet langer vervolgd wegens laster en smaad jegens voormalig burgemeester Joke Geldorp. De advocaat- generaal van het parket in Amsterdam heeft het hoger beroep dat tegen de uitspraak van de rechtbank in Alkmaar ingetrokken. Bruining had op het lezersforum van de Texelse Courant laten weten dat de toenmalige burgemeester waarschuwingen van de plaatselij ke directie van de Rabobank had genegeerd toen de gemeente €8 miljoen wilde overhevelen naar de IJslandse Landsbanki. Tijdens de rechtszaak in Alkmaar in december 2010 werd Bruining volledig vrijge- 'Vrije Vogel' grijpt naast hoofdprijs 'De Vrije Vogel' van de familie Tjepkema is tijdens de Kampeer Caravanbeurs in Utrecht niet uitgeroepen tot beste camping van het jaar 2012. De Texelse boerderijcamping behoorde tot de zes genomineerden. Minicamping 'Boerenbont' uitVlag- twedde (Groningen) ging met de eer strijken. Bij de bekendmaking vrijdag waren behalve familie en vrienden, ook verschillende cam- pinggasten aanwezig. Eregast bij de prijsuitreiking was Henk Angenent, oud-winnaar van de Elf stedentocht en de bekendste spruitjeskweker van Nederland. Hij overhandigde bloemen aan alle genomineerden. Klaas en Riet Tjepkema, die de Texelse camping met hun drie dochters exploiteren, toonden zich niet teleurgesteld. 'Het was hartstikke leuk en er kan er maar één winnen.' sproken. Wegens 'technische rede nen' en 'innerlijke tegenstrijdighe den' werd de aanklacht nietig verklaard. De vordering van €5001,- voor immateriële schadevergoeding aan het adres van Bruining was vol gens de rechter niet-ontvankelijk. Naar de reden waarom de advo caat-generaal het hoger beroep nu heeft ingetrokken, kan Bruinings advocaat mr. G. Lieffijn slechts gis sen. 'De motivering staat niet op papier, maar het gebeurt vaker dat een hoger beroep wordt ingetrok ken.' Reden kan zijn dat de advo caat-generaal de motivering door de Alkmaarse officier van justitie niet sterk genoeg vindt. Nieuwsgierig onderzoeken Maarten Brugge en John Ellen de 'schatkist' van wijlen Cor Ellen. Rechts museummedewerker Maarten Roeper. Links verslaggever Anja Roubos. (Foto Joop Rommets)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2012 | | pagina 8