msmrnmm
OPINIE
www.texelsecourant.nl
VRIJDAG 15 FEBRUARI 2013
Witte rook
Dit is een band
Deze column wordt altijd geschreven op
woensdagavond. Alleen is het schrijven
van een column niet het enige wat ik
woensdagavond doe. Woensdagavond
is ook muzieklesavond. Vier keer op
woensdag gitaarles en de vier weken
daarna speel ik in een band, georgani
seerd vanuit de muziekschool. Dit is het
tweede jaar dat we samen spelen. In het
begin waren we met een grote groep.
Een drummer, een bassist, een pianist,
een saxofoniste en drie gitaristen. Dat
betekent dat we geen zanger(es) had
den toen. Dat kwam doordat de zan
geres die voor onze band gepland was
naar een andere band ging omdat een
andere band totaal geen potentiële
zanger(es) had en wij met al een vrij
grote groep waren. En wat vond onze
bandcoach nou wel een goed idee? Kat-
ja als zangeres aanwijzen. Zo gezegd,
zo - na een lange tijd van heel zachtjes
zingen dat je amper jezelf kon horen
(met microfoon erbij!) en na veel zang
les - gedaan. Katja de zangeres. Nu gaat
dat helemaal goed en zelfs onze pianist
pakt nu 'graag'een microfoon erbij. On
dertussen is onze band kleiner. De saxo
foniste is weg en ook een gitariste heeft
de band verlaten. Onze band heeft ook
een naam, dat zit zo: de muziekschool
organiseert elk jaar een band uitvoe
ringavond. Pop on the beach bij Paal 9.
En toen onze band voor het eerst ging
uitvoeren en ik dus voor het eerst ging
zingen voor andere mensen, was ik de
gene die ons ging introduceren. Gierend
van de zenuwen zei ik tegen de mensen:
'Goedenavond mensen, dit is een uhm..
band...'Waarna het stil was, later moes
ten mensen lachen en sindsdien heet
onze band 'Dit is een band'. We oefenen
dus woensdagavonden dat gaat goed
nu. We spelen heel uiteenlopende num
mers zoals 'Zombie'van de Cranberries,
maar we hebben ook the Mamma's and
the Pappa's gedaan. Heel verschillend
dus. Natuurlijk gaat er ook vaak wat mis
zoals een lekker valse noot die ik zing
of onze drummer die chronisch te hard
speelt. We blijven in ieder geval spelen
tot de band uit elkaar gaat doordat ver
schillende bandleden gaan studeren. Of
ik daarna stop met muziek maken en
zingen? Dat nooit. Muziek is een onder
deel van mij geworden.
Katja Schraag
FORUM is een podium voor lezers en meningen.
Bijdragen over actuele onderwerpen zijn welkom
mits bondig geformuleerd en worden alleen in
behandeling genomen als ze ondertekend en
- ook bij e-mail - voorzien zijn van naam, adres
en telefoonnummer waar u overdag te bereiken
bent. De tekst niet als bijlage bij de e-mail ver
zenden. De redactie behoudt zien het recht voor
artikelen en brieven te redigeren en in te korten.
Kijk ook voor de aanwijzingen in de colofon. De
auteurs verlenen impliciet toestemming voor
openbaarmaking en verveelvoudiging van hun
bijdragen in (elektronische) uitgaven van de
Texelse Courant.
T (0222) 36 26 20
E-mail: redactie@texelsecourant.nl
Ik heb een plezierige jeugd gehad, een
warm nest, veel buiten gespeeld, knikke
ren, touwtje springen, elastiekentwist om
vuilnisbakken, heerlijk. Vriendjes, vrien
dinnetjes; de buren hadden vier dochters,
een gezellig rooms gezin, waar iedereen
welkom was. Met hen mocht ik voor het
eerst mee naar de Katholieke kerk, de her
dertjesmis, een mega kerststal, beelden,
glas-in-lood ra men, dat maakte indruk,
wauw. De kerk bij de vijver wasdaarmaar
heel sobertjes bij. The Sound of Music
draaide in de bioscoop. Ik zie ons nog zit
ten kijken, voor het eerst in je leven in een
donkere zaal, dat was wat! De spontane
non mocht uittreden en het gezin von
Trapp nieuw leven inblazen. We liepen
dagen later nog te huppelen en liedjes
te zingen. Na het VWO werkte ik in het
ziekenhuis met de nonnen aan het bed
van menig patiënt. Ze hebben mij mede
het vak geleerd en waren stuk voor stuk
vrouwen met een goed hart, waar je op
kon bouwen.Wel wat stijf, maar och, een
grapje deed wonderen. Ik ging voor uit
wisseling naar Polen, Poznan, en ervoer
daar de armoede, het harde werken in de
ziekenhuizen daar. Een gastvrij, katholiek
land bij uitstek, de toen nog Poolse paus
had net zo'n warme plek in de Poolse har
ten als hun redder, de staalarbeider, Lech
Walensa. Bij terugkeer op ons eiland, in
het oude Sint Jan, ging zuster Nicolien
graag nog even de voorraadkast in, nam
zuster Arnulfa 's avonds nog een duik in
het zwembadje tegenover de Jozefschool
en verzorgde zuster Arsène met liefde de
bloemetjes in het tehuis. Ze hadden een
warme interesse in de medemens, de be
woners en verzorgsters van Sint Jan. Het
waren de Rijke Roomse tijden.
Maar elke medaille heeft z'n keerzijde,
achter het hoge protocol en de grote ge
waden, ging elders een hoop leed van
jonge misbruikte kinderen schuil. De na
delen van het celibaat, gecombineerd met
tehuizen vol jongentjes veroorzaakte een
opschudding in de Rooms- Katholieke
gelederen. Het oogluikend toelaten en
mishandelen van kinderen op het kwets
baarste moment in hun leven ging zich
wreken. Paus Benedictus legde deze week
zijn ambt neer, niet zoals gebruikelijk tot
het graf gediend, maar plaats gemaakt
voor hopelijk een nieuwe generatie. Een
generatie waar ruimte is voor nieuwe
ideeën die stroken met de samenleving
anno 2013. Het jaar van de wisseling, ik
bestel maar een extra mooie paaskaars
in de abdij van Egmond. In Scheveningen
gaat een nieuwe musical in première, het
is het waargebeurde verhaal van een re
belse vrouw die in een klooster wat leven
in de brouwerij brengt. De nonnen zingen
met de herkenbare spirit. Ik denk dat ik
kaartjes boek en het buurmeisje mee-
vraag naar Sisters Act
Jozien
WAT IK ZEGGEN WOU
Versnelde kringloop
Een zinnetje in het concept bestemmings
plan buitengebied bracht nogal wat te
weeg binnen de agrarische gemeenschap
op Texel. Er stond: 'Er mogen geen nieuwe
dierenverblijven worden toegevoegd.'Wat
is er aan de hand? Het leven is één kring
loop! Door de toename van de bevolking
en onze levensstijl is deze kringloop ver
sneld, c.q. verstoord. Met zijn allen pro
duceren we een aantal stoffen, die niet in
dezelfde verhouding opgenomen kunnen
worden. Nu staan een aantal van deze
stoffen extra in de belangstelling, zoals
kooldioxide en stikstofoxides. Bij die
renverblijven (intensieve veehouderij)
zien we een verhoogde neerslag van voe
dingsstoffen. Men spreekt hier van een
overschrijding van de Kritische Depositie
Waarde (KDW), waardoor een aantal plan
ten sneller zullen groeien en andere hier
door zullen verdwijnen. Het gaat dus ten
koste van de diversiteit. Zo'n proces kun
je niet zo maar stoppen. Onze bevolkings
dichtheid zal niet zo gauw verminderen
en onze levensstijl kunnen we ook niet
zondermeer opgeven. Wat kunnen we
op korte termijn dan wel doen? Inspelen
op de versnelde kringloop, door gebruik
te maken van planten die wel grote hoe
veelheden stikstof (voedingsstof) kunnen
opnemen in die gebieden waar neerslag
van voedingsstoffen plaatsvindt. Hiermee
kunnen we planten die geen behoefte
hebben aan veel voedingsstoffen ontzien
en de diversiteit behouden.
De verwachte toename van de stik
stofdepositie (neerslag voedingsstof),
zoals het bureau Tauw dat weergeeft in
haar milieu effect rapportage (MER), be
rust dan ook op een leemte aan kennis
en informatie. Men probeert ons te doen
geloven, dat er sprake is van een toename
van de hoeveelheid stikstof. Maar mo
leculair kan de hoeveelheid stikstof niet
toenemen, want dan is scheikunde na
tuurkunde geworden. Er kan alleen maar
sprake zijn van een versnelde kringloop.
Overigens bestaat onze dampkring voor
93 procent uit moleculaire stikstof. Denk
dat het regeltje, 'er mogen geen nieuwe
dierenverblijven worden toegevoegd', wat
kort door de bocht is en over komt als pa
niekvoetbal. Ben wel van mening dat het
bestemmingsplan ruimte moet laten om
op een verantwoorde manier in te spelen
op de beïnvloeding van de kringloop, pas
send binnen het in ontwikkeling zijnde
Europees Gemeenschappelijk Landbouw
Beleid (GLB). Ook de Nederlandse over
heid zal hier nog eens goed over moe
ten nadenken. Dit probleem los je niet
op door een berekeningsmethode en de
daaruit voortvloeiende maatregelen.
(De volledige tekst staat op www.texelse-
courant.nl)
Piet Stand aart
Den Burg.
Indiëveteraan bij
herdenking 4 mei
Open brief aan de burgemeester van
Texel:
Dit is mijn mening.
Vorig jaar heb ik al gereageerd op het
gegeven dat een zoon van een NSB'er
het woord mag voeren tijdens de bijeen
komst op 4 mei. Het mag lijken alsof deze
persoon een slachtoffer is - een zielige
jeugd heeft gehad - maar heeft hij minder
gegeten door de positie van zijn vader -
minder privileges en meer bla bla bla of is
het probleem de mindere positie na 1945
- ofwel weg met privileges en lekker eten.
Mijn conclusie was toen en is nog steeds
om deze zieligheid niet op of net voor of
na 4 mei ter sprake te brengen.
Uw besluit om niet een Indië-vetera an
het woord te laten voeren op 4 mei is na
tuurlijk kinnesinne -vorigjaar tegenstand
om een NSB kind het woord te laten voe
ren, dit jaar dus niet iemand van een or
ganisatie die daarop tegen is, sterker nog:
die uitgezonden is geweest in opdracht
van de regering. Met name het argument
dat u gebruikt, te weten de omstandighe
den na 1945, is zwak, is u misschien een
zwakke burgemeester?
Het lijkt acceptabel, maar waar het om
gaat (ondanks het verbreden van de defi
nitie waarvoor wij herdenken) is natuur
lijk gewoon de Tweede Wereldoorlog.
Na de Tweede Wereldoorlog heeft de
toenmalige regering militairen gestuurd
naar Indonesië - niet gaan of weigeren
stond gelijk aan desertie. Bij terugkomst
is geadviseerd 'mond dicht en aan het
werk' en ja, er waren berichten dat niet
alle acties koosjer waren (ook niet van de
tegenpartij).
Voor de goede orde: het onderzoek waar
op wordt gedoeld, betreft onderzoek naar
beide partijen, daar is nu vanaf gezien,
door beide landen.
Ja, ongetwijfeld zijn er fouten gemaakt -
is er sprake geweest van misdaden, maar
in welke oorlog niet? Ja, het is gemak
kelijk om na afloop te oordelen, bent u
burgemeester ooit in een oorlogssituatie
geweest - gevochten - schieten en be
schoten worden? Nee - dan is lekker veilig
thuis zitten en niets doen en behalve ach
terafoordelen wel heel eenvoudig.
Gelet op Uw stellingname roep ik uit: 'Het
herdenken van onze doden op Texel - niet
doen, daar wil de burgemeester herden
ken dat NSB kinderen het na de oorlog
zo slecht hadden'. Overigens, wie volgens
mij wel slachtoffers waren, kinderen van
zestien die op het eind van de oorlog -
met angst in hun ogen - als Duitse 'mili
tair' het Reich moesten verdedigen, niet
de SS, niet de NSB, zij kozen voor hun lid
maatschap.
Lieve burgemeester, bezoek eens de gra
ven, u weet misschien wel, de graven voor
hen die hun leven gaven, voor ons en onze
democratie. De democratie die het moge
lijk maakt om onze doden te herdenken,
maar volgens u ook te herdenken hoe
het armzalige leven van kinderen was die
eens een goed leven hadden. De demo
cratie die het mogelijk maakt te herden
ken waar het werkelijk om gaat - rechts
staat en democratie en hen die wij sturen
om deze te beschermen.
Lieve burgemeester, ik ga er van uit dat u
zo snel mogelijk opstapt, u snapt: vanwe
ge die zelfde rechtsstaat en democratie.
Waarom mijn mening? Simpel het staat
in onze Grondwet, U weet wel, die van de
rechtsstaat en de democratie.
Niet hoogachtend, wel vrijblijvend,
drsJ.H. Boone MPA/ MEd.
Een (trotse) post actieve marinier.
Door met een kraan van de firma Taten-
hove een zware boomstronk uit de weg
te tillen en vervolgens met een groep
genodigden op de fiets te stappen, nam
burgemeester Sprenger op 11 februari
1977 het fietspad langs de Rozendijk of
ficieel in gebruik. De krant van 15 februari
- die vandaag 46 jaar geleden verscheen,
maakt uitgebreid melding van dit feit,
ook omdat met dit fietspad een begin
werd gemaakt met de uitbreiding van het
fiets paden netwerk, zoals dat werd om
schreven in het Recreatiebasisplan.
Verderop in de krant wordt het verslag
van de voetbalwedstrijd Texel-Watervo-
gels overschaduwd door de 'emotievolle
toestand' na afloop, waarbij de volgens de
Texelse voorhoede 'falende scheidsrech
ter' 'in de mangel' werd genomen. Extra
zuur was het dat KNVB-coach Jan Zwart
kruis getuige was van deze 'mindere as
pecten'van de eilandelijke voetbalwereld.
Uitputtend werd ook behandeld de dis
cussie van de commissie voor recreatie en
natuurbehoud, met als belangrijkste con
clusie dat het eiland meer overlast dan
lusten zou hebben van dagjesmensen, die
zeker zouden komen als de capaciteit van
de veerdienst zou toenemen. De commis
sie was er dan ook groot voorstander van
de capaciteit van TESO niet te vergroten.
Indië
Kogerstrand
Harlem Shadows" hoogtepunt
Weer uitstekend
Excelsior-concert
=£5»!
Burgemeester opende
met zwaar materieel
Volgende
t stukken al
™Z! EELT goedgekeurd
In reactie op het besluit van Willem Bak
ker, prominent lid van het 4-5 mei-comité,
om het comité te verlaten, en de artikelen
van Aad Bakker en Swier Oosterhuis in de
krant van 5 en 8 februari, wil ik mijn volle
dige steun betuigen. Er is alweer onvrede
over de herdenking op 4 mei. Vorig jaar
waren het de 'moedermelkverhalen', die
best verteld mogen worden, maar niet op
dat moment. 4 mei is Dodenherdenking.
Ik word stil als ik al die onafzienbare krui
sen op de erevelden zie. In Indonesië 6000
jonge mannen. Dan denk ik: als destijds
niet al die militairen hun jonge leven had
den gegeven, dan zou Hitier het hier nu
nog voor het zeggen hebben. Waarom
niet een waardige herdenking, zoals op
de Dam en de Waalsdorpervlakte?
Het zou goed zijn als de gemeente reke
ning houdt met de grote Nederlands-Indi
sche gemeenschap hier op Texel.
Ik hoop van harte dat de veteranen - en
anderen - Aad en Willem Bakker zullen
steunen.
Moud van der Mheen,
Veterane Vrouwen korps KNIL,
Den Burg.
Vorige stelling:
Moeten de hekken rond camping Koger
strand komend seizoen terugkeren?
Nieuwe stelling:
Mag een Indië-veteraan als spreker optre
den tijdens de herdenkingsbijeenkomst
op 4 mei?
De jaarlijkse herdenking op de algemene begraafplaats in Den Burg; onderwerp1
