Spelers hebben alles voor elkaar over
r
9
60 JAAR SPORTRAAD
Ze hebben niet de beste
spelers, maar als collectief
Drie jaar geleden opgericht
om wedstrijden aan de
overkant te spelen, werd
het team twee keer kam
pioen en promoveerde het
eenmaal via de nacompeti-
tie.
Daalder van Ooste-
Joop Rommets
zijn de zaalvoetbal Iers van
Texel’94 extreem succesvol.
'Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten en
accepteert een anders tekortkomingen’
Zaalvoetballen Texel’94 winnen al driejaar
bijna alles wat er te winnen valt
het
toen
/er:‘Schrijf
ïsseerd, hij
Aan het eind van het tweede seizoen
keerden de Texelaars terug naar Amster
dam, ditmaal voor een promotiewedstrijd
Konh
onde
doel. HIJ
Tlkandel-
WWW.TEXELSECOURANT.NL
VRIJDAG 31 OKTOBER 2014
op-
'Ali
ig-up
i doel
pakt-
:rs zie
tge-
:n te
rend en de In Den Helder spelende Lesley
ring werd na veel discussie besloten
fer de vlag van Texel’94 te spelen.
Tegelijkertijd waren er bij RAB spelers die
hogerop wilden. Een van hen was Ruben
Duinker. Toen al een van Texels sterkste
zaalvoetballen, strikte Texel’94 hem mee
te doen In de belangrijke wedstrijd tegen
Petten. ‘Illegaal’, want als lid van de ene
vereniging mag je niet met een andere
meedoen. De Vel]: ‘We reisden altijd In
een oude Chevrolet-bus. Trappende vol
pils, dus dat was dik voor elkaar. We won
nen en verstoorden daarmee het feestje
van Petten. Ruben vond het allemaal wel
leuk. Dlehadden we alvast over de streep.'
Ook keeper Alexander Smit en de talent
volle Jesper Arkenbout waren enthousi
ast. Pleter-Jan Eelman twijfelde nog i
langst. ‘Ik was loyaal aan RAB. Maarti
Ik alleen over dreigde te blijven, heb Ik
de stap ook maar gezet.' Aangevuld met
onder anderen Dennis Daalder van Ooste-
zelf nogal bescheiden, maar Martijn weet
precies wat hij moet doen om ons te mo
tiveren.'
De doelstelling or
promotie af te c
drie
ALS EEN SPANNEND JONGENSBOEK
n Petten beleefde
Maar alle andere
t speels gemak
hadden zo veel
nog zo stom,
/Int Ig wedstrlj-
kregen we
Smit: 'Je gelooft het niet, maar ik wilde
mijn tas uit het busje halen en toen viel
de achterdeur achter me dicht, ik zat op
gesloten en mijn telefoon lag in de cabine.
Toen Ruben me probeerde te bellen, zag
Ik het schermpje door de ruit oplichten.
Ik dacht dat ik gek werd. Ik heb keihard
op de ramen geslagen. Ultelndelijk ben ik
bevrijd door Iemand die toevallig met zijn
hondjes langskwam.'
voer Duinker de haven
coers op het schijnsel van
de marinehaven. Het geluk was met de
roekeloze, want niet veel meer dan tien
minuten later al bereikte hij de overkant.
'Maar toen Ik bij het strandje naast de
veerhaven kwam, zag ik All nergens. Ik
snapte er geen flikker van. Een kwartier
eerder hadden we daar nog afgespro
ken. Na vijf minuten zag Ik op de dijk een
schim rennen. Het was AH. Hij sprong In
de boot en riep alleen maar: Varen! Varen!
Ik vertel het straks wel!'
Het verhaal van het eerste zaalvoetbal
team van Texel’94 leest als een spannend
jongensboek. De eerste bladzijde werd
drieënhalf Jaar geleden geschreven en
was een coproductie tussen Martijn de
Velj, trainer van het toenmalige eerste
team van Texel’94, en enkele spelers van
het In deTexelse hoofdklasse oppermach
tige RAB. 'Texel’94 ging al Jaren naar de
overkant. Het niveau was recreatief. We
speelden In de tweede klasse en kwamen
nooit hoger. Promoveerden er drie teams,
dan werden wij vierde. Promoveerden er
vier, dan werden wij vijfde’, vertelt De Velj.
'Ik kende de coach van elke tegenstander
bij de voornaam en wist wanneer de kan
tinejuffrouw Jarig was. Op een gegeven
moment had Ik het wel gezien. De vraag
was: stoppen of kiezen voor een selectie?’
tegen AndIJk. De Velj had zorgen, want de
dag ervoor speelden de meesten van zijn
spelers nog een wedstrijd op het veld. Het
eerste elftal van Texel’94 streed daarin om
promotie naar de derde klasse en verloor,
‘□at was slecht voor de motivatie. Boven
dien raakte Ruben geblesseerd.' Duinker
relativeert: 'Ik had wat last van mijn been.
Maar ik was niet geblesseerd.' De Velj
spot:‘Man, er zijn nog beelden van. Je liep
als Herr Fllck.’Hlf imiteert een zwaar kreu-
pelefiguur.Tegen de verslaggew
maar op: Ruben was niet gebles
Smits ongekende kwaliteiten verleidden
Duinker en De Velj afgelopen winter tot
een doldrieste actie, waarover nog tot in
lengte van Jaren zal worden nagespro
ken. Texel’94 speelde in Den Burg tegen
het Turks-Nederlandse Gencllk United,
de grote concurrent In de strijd om de ti
tel in de hoofdklasse. Ongelukkigerwijs
had Smit als lid van het Korps Mariniers
overdag een oefening In Schaesberg in
Limburg. De kans dat hij op tijd terug zou
zijn, was klein. Duinker en Smit hadden
daarom al eens gedagdroomd over een
overtocht met Smits rubberboot. Maar
toen duidelijk werd dat de keeper de
TESO-boot van half zeven Inderdaad niet
zou halen, lag de rubberboot nog onop
geblazen in een loods in Oudeschlld. 'Ik
heb nog geprobeerd Het Sop (scheepje
voor sportvissers, red.) te regelen, maar
dat was niet beschikbaar’, vertelt De Velj.
Daarna voltrok alles zich in een stroom
versnelling, waarin geen tijd was voor
helder nadenken of overleg. Duinker: ‘Ik
heb het bootje met een voetpomp opge-
am in vijf Jaar drie keer
dwingen, werd binnen
Jaar gerealiseerd. Imponerend Is ook
de reeks van 42 thuiswedstrijden waarin
de ploeg ongeslagen bleef. Vraag Is dan
ook wat er nog te wensen valt. 'Nog een
keer promoveren', vindt Duinker. 'De be
ker een keer pakken zou leuk zijn’, meent
Smit. Eelman prijst vooral de sfeer: 'We
zijn echt een team. Na afloop drinken we
altijd met z'n allen nog een biertje. Ik heb
ook wel In teams gespeeld waarin Ieder
een gelijk z'n eigen weg weer ging.'
De Velj nuchter: 'Dat komt ook doordat
we In drie Jaar nog geen dip hebben ge
had. Als we straks vier keer achter elkaar
verliezen, dan staat de wereld op z'n kop.
Dan deugt de coach niet en Is het een rot
bussle waarmee we reizen...'
Ter gelegenheid van het 60-Jarlg be
staan van de Sportraad Interviewt de
Texelse Courant Iedere maand Texe
laars die vol passie hun sport bele
ven. In de negende aflevering spelers
Pleter-Jan Eelman, Ruben Duinker,
Alexander AH' Smit en coach Martijn
de Velj van het eerste zaalvoetbal
team van Texel’94.
blazen. De stop kreeg Ik er niet goed in,
waardoorer meteen water In liep. Toen de
motor niet startte, heb ik All gebeld. Mis
schien zit de benzineslang er niet In, zei
hij. Ik zelf had geen Idee. Ik had wel eens
met All meegevaren. Maar toen was het
zomeren overdag.'
De Velj schaamt zich nog als hij er aan te
rugdenkt. 'Het was gekkenwerk. Ma ar we
waren erallemaalzovanovertuigddatwe
het zonder Ali niet zouden redden, dat Ik
mee ging In die onzin. Het was middenin
de winter, Ruben was er niet op gekleed.
Hij had niet eens een goede lamp bij zich.
Beuk je niet opeen boel, vroeg ik nog.’
Om zeven uur, minder dan een half uur
voor de aftrap.
uit en zette hij k(
Met een nederlaag tegen
Texel’94 een valse start. N
wedstrijden werden met
gewonnen. De Velj: 'We k
kwaliteit. Al speelden we
dan wonnen we nog. In twl
den scoorden we 163 keer en
maar 54 doelpunten tegen.'
Een andere hoogtepunt was het bereiken
had de hele reis In een laag koud zeewa
ter gestaan en geen gevoel In zijn voeten
meer. HIJ raakte geen bal. Gelukkig pakte
All alles en wonnen we met 2-1.'
Alsof het verhaal nog niet sterk genoeg
Is, zegt De Velj: 'De volgende dag startte
All de boot om naar huls te varen. Na
tien seconden stopte de motor ermee. De
benzine was op... Ik werd ontboden door
voorzitter Werner van der Meer. Of Ik het
normaal vond wat er was gebeurd? Nee,
natuurlijk niet. Maar het tekent de sfeer.
De jongens hebben alles voor elkaar over.
Dat zie je op het veld terug. Iedereen h eeft
zijn eigen kwaliteiten en accepteert een
anders tekortkomingen. Zo is Plet defen
sief wat minder sterk en laat hij wel eens
een mannetje lopen. Ruben weet dat en
stapt bij wijze van spreken automatisch al
In om zijn vent van hem over te nemen.
Maar je weet ook dat je Piet altijd kunt
inspelen en dat hij gemakkelijk scoort,
individueel zijn onze tegenstanders bijna
allemaal beter. Onze kracht is het collec
tief. En daar spelen begeleider Wlm Koorn
en spelers Joren Bakker en Ralph Slik, die
er vorig jaar en dit Jaar zijn bljgekomeri,
net zo’n belangrijke rol in.' Eelman: 'En
we hebben een geweldige coach. HIJ Is
Ondertussen begon bij hun medespelers
de paniek toe te slaan. Eelman: ‘We za
ten we met z'n vijven in de kleedkamer
en hadden geen Idee waar de anderen
waren. Heel stom ben ik de tribune opge
gaan om mensen te vragen of ze voetbal
schoenen bij zich hadden. Kun Je nagaan,
de belangrijkste wedstrijd van het Jaar en
je moet toeschouwers vragen om mee te
doen. Jesper Arkenbout zou op i
had wel eens gekeept op het Fr
lentoernool.’
Als door een wonder verliep de terugreis
van Smit en Duinker zonder problemen
en arriveerden ze net op tijd. Velj: ‘De eer
ste bal van Ruben vloog over de zijlijn. Hij
kon alleen niet lopen.’
Ondanks de ongunstige voorbereiding
won Texel'94 met 4-3. 'Het was een ge-
IfJkopgaande wedstljd. Plet (Pleter-Jan,
red.) maakte er drie. En Ali pakte er ook
een paar.' De anderen lachen om het un
derstatement. Smit staat bekend om zijn
fantastische reflexen, die zelfs in de Top
klasse niemand hem nadoet. Eelman: 'AH
vindt het leuk als wij In de warminj
van dichtbij zo hard mogelijk op zijn
schieten. Als Je ziet wat hij dan nog
dat is ongelooflijk. BIJ tegenstander
je het moreel gewoon Inzakken. Het
beurt zelfs dat ze niet meer durven
schieten. All heeft toch alles.'
van de bekerfinale. Tegenstander was
de kampioen van de Topklasse, drie klas
sen hoger dan de tweede klasse waarin
Texel'94 de titel greep. Vaste locatie voor
dergelljke finales zijn de Sporthallen
Zuid in Amsterdam. De Velj: 'WIJ waren
nog van Martin Brozlus: Ren je Rot. Zij
speelden veel slimmer. Maar het was een
mooie ervaring.' Eelman: 'We verloren
met 8-6, maar het was hartstikke span
nend. Er waren negentig supporters mee.
We reisden met een dubbeldekker. En 's
nachts met de TX44 terug. Prachtig, dat
wilden we nog een keer.'
Na een van de talrijke overwin n Ir
