8- 9
K
Je
Joop Rommets
www.texelsecourant.nl
DINSDAG 29 MAART 2022
den de weg naar het dorp kennen. Op een ge
geven moment wilden ze niet eens meer bar-
becueën, bang om te laat In de kroeg te zijn."
Veronica: "Ik begrijp het ook wel. In de tent
zaten alleen mannen, In de kroeg waren de
melden.”
Gepromoveerd tot vlagger
De boel In de steek laten Is niks voor Jan. “Er
was nooit een ander die secretaris wilde zijn.
Maar nu neemt Wouter Kulp het over. Dat Is
mooi, er blijft evengoed genoeg te doen.” La
chend: “Kortgeleden ben Ik gepromoveerd
tot vlagger. Vroeger had Ik een hekel aan
vlaggen, want voor de tribune van de tegen
stander doe Je het nooit goed. Nu vind Ik het
best leuk. Mijn knie wordt wat minder, maar
Ik kan het nog steeds belopen. En Je blijft
er fit bij. Mijn stappenteller gaf laatst tien
kilometer aan. In één wedstrijd!” Het ant
woord van Veronica komt snel: “Dan had Je
'm zeker nog aan staan van de vorige keer."
BIJ Caprl hing ook het kastje: door glas afge
dekte dlenstmededellngen voor de voetbal
lers. “Als een wedstrijd werd afgelast, moest Ik
er gelijk naartoe om het erin te zetten. Later
belde Ik de spelers allemaal persoonlijk en ook
de tegenstander en scheidsrechter moesten
het weten. Soms wasje een uur bezig het door
te geven.Tegenwoordlg verstuurje één appje.”
Je kunt rustig stellen dat het wedstrljdsecre-
tarlaat Jarenlang was gevestigd In de super
markt van Jans werkgever Ton Gleles. “Op za
terdag werden daar de meeste voetbalzaken
geregeld. Ook het zaalvoetbal van de teams
van Meermarkt en A&O 2000 regelden Ton en
Ik samen vanuit de winkel.”
aan voorzitter Slep KeIJser, vertelt Jan. “Op
donderdag gingen we na de training met een
groep voetballers naarCaprl, het café van Slep.
Daar zaten we dan Oren. Een kantine zou hem
een hoop Inkomsten schelen. Daarom heeft hij
het lang tegengehouden, gaf hij later zelf toe.”
“Alles moest wijken”
De zondag stond In huize Van Beek Jarenlang
In het teken van het voetbal. De Inmiddels
71-Jarlge Jan speelde een Jaar of twintig In het
eerste elftal en bouwde daarna nog Jaren af In
het tweede elftal en het recreatleteam. “Alles
moest wijken. Als Jan niet kon voetballen, dan
ging hij dood”, constateert Veronica droog. Jan
protesteert: “Tegenwoordig zeggen ze al af
voor een verjaardag.” Veronica: “Als wij In het
voetbalseizoen een weekje weg wilden, moes
ten we op zondag weer terug zijn.” Jan lacht:
“WIJ waren onmisbaar. Dachten we."Veronlca,
nuchter: “Het hoorde erbij. Ik vond het alleen
wel eens vervelend als hij om half zeven thuis
kwam en om zeven uur detvalweer aan moest
voor Studio Sport. Onze kinderen verdienden
ook aandacht." Jan: "Weet Je wat grappig Is?
Onze zoon Steven woont In Oostenrijk en Is
daar voorzitter van een voetbalclub. Het bloedt
kruipt kennelijk waar het niet gaan kan.”
Hoogtepunten waren er In overvloed. Spraak
makend was het populaire tweedaagse toer
nooi van De Koog. Terwijl Jan In de voorberei
ding veel werk verzette, was Veronica tijdens
het evenement zelf In touw. "Vooral de be
ginjaren waren prachtig. Overdag voetbal, 's
avonds feest. Met een grote tent, een band en
mobiele taps die alleen maar stonden te spui
ten. Met twintig, dertig glazen tegelijk werd
het bier besteld. Heerlijk!”
Jan: "Helaas werd het In de loop der Jaren
steeds een beetje minder. De voetballers leer-
Friese autocrossers
Ook regelgeving zat de club In de weg. Jan: “De
gemeente had elk Jaar nieuwe bepalingen. In
het uitgaansleven was een keer een akkefietje
met Friese autocrossers. Helemaal geen voet
ballers, maar wij kregen de schuld. Daarna
moesten we de namen van alle deelnemers
schriftelijk van tevoren doorgeven aan de po
litie.” Onvergefelijk was de uitwisseling met
een club uit het Duitse Steinbeck. Twee keer
kwamen de oosterburen naar Texel, twee keer
gingen de Kogers op reis. Veronica: "De eerste
keer waren we met zeker vijftig personen en
hebben we er ook met een vrouwenteam ge
voetbald."
Bijna vijfendertig Jaar lang hadden ze samen
een eigen winkel In sieraden, kleding en sou
venirs. Veronica was het gezicht van de zaak,
al was het maar omdat Jan nog lang In de su
permarkt bleef werken. Je vraagt Je af hoe ze
hun werk al die Jaren konden combineren met
voetbal en dorpscommlssle. Veronica, laco
niek: "Als Je het druk hebt, kan alles.” Jan: "Als
Ik chauffeurs voor de pupillen moet regelen,
bel Ik eerst naar mensen die verder weinig te
doen hebben. Maar dan krijg Je vaak als ant
woord: Op zaterdag moet Ik boodschappen
doen. Of de auto wassen.” Veronica: “Wij zijn
makkelijker plooibaar. WIJ hoeven niet per se
om zes uur te eten. Als het zo uitkomt, eet Je
vroeger. Of later. Of Je eet een keer niet.”
IA®?
