KORST AH JE's
33 DE ERFENIS
UITKIJKPOST
1 DECEMBER 1950
Kant
Handweef
Wasechte
KLEEDJES
Wollen plaids
Yoetzakken
Karpet matten
China matten
Zeer ruime keuze en nog1 billijke prijzen
KERSTCONCERT
Ned. Hervormde Kerk.
Het ligt in de bedoeling van de
Chr. Gem. Zangvereniging „Zang
en Vriendschapalhier, om op 18
.December e.k. een Kerstconcert ie
geven in de Ned. Herv. Kerk al
hier, jn samenwerking met de Chr.
-Gom. Zangvereniging „Excelsior"
te Gas.tricum, evenals dit beide
voorat gaande jaren het geval was..
Aan de uitvoering van dit con
cert werken verder mede, dhr.
H. van Westrienen, orgel; de'heer
b,,;H. J. van Heek, hobo; en dhr.
P. Dalenberg, bas; terwijl tenslot
te' 'een sunjKorKest, bestaande uit
plaatselijke krachten, zijn mede
werking vèt Lent. Under een aan
tal oude meesterwerken, zal ook
de- cantate „JNimm von uns 1 lerl;,
du treuer God:van D. Buxtehu-
de, ten genore worden gebracht.
Dé samenstehing van hef pro
gramma is van aien aard, dat mag
worden verwacht, dat velen het
cónccrt wiLen bijwonein.
LEÉRLINGENA VOND
ChristelijKe school.
Donderdag 23 November werd
in „De Rustende Jager" een leer
lingen-avond gegeven, uitgaande
van de Christelijke School alhier
Om hal facht opende de voor
zitter van de oudercominissié, de
•ftëef W. Tertsen,' op de gebruike
lijke wijze deze avond. Vervolgens
heette''hij 'de talrijke aanwezigen
hartelijk wegkom, in hef, bijzonder..
- des heer A. Taal, .de nieuw be
noemde onderwijzer, Er was reden
tof grote dank, aldus spr., daar
in zo'n betrekkelijk korte tijd het
derde lokaal reeds in gebruik kon
worden genomen en het aantal
leerlingen reeds 90 bedraagt
Hij sprak de wens uit, dat deze
avond aan het beoogde doel, de
band met de school te verstevigen,
zou voldoen.
Hierna kregen de leerlingen de
gelegenheid hun kunnen en ken
nen te tonen. Om het uit 65 num
mers bestaande programma te be
spreken, zou te ver voeren. Het
geheel verliep echter in zeer vlot
tempo. Door leerlingen van de
hoogste klassen werd op zeer ver
dienstelijke wijze verschillende
zangstukjes ten gehore gebracht.
Het nummer „De heks van Hei-
loo" werd heel goed uitgevoerd,
en deed de zaal meermalen da
veren van het lachen. Vooral het
moment dat één van de schooljon
gens door de heks in een kat wordt
omgetoverd, was kostelijk.
Feest in het sprookjesland van
klas 1 en 2 was een aardig geheel
en werd door verschillenden goed
voorgedragen. Het was jammer,
dat bij de klompendans de woorden
verloren gingen.
Aan hec eind bracht Dick van
Schrieken in een aardig gedichtje
de neer van Hartingsveldt dank
voor alles waf hij voor de school
en de leerlingen ideed.
Om kwart voor elf sloof de
voorziaer van het schoolbestuur,
de heer van Dijk, deze zeer ge
slaagde avond. Hij bracht dank
aan al.en, die tot het welslagen
van deze avond hadden medege
werkt, in bijzonder onderwijzend
personeel, maar niet in hef minst
ook de leerlingen. Tot slof wer
den de prijswinnaars v*an de aan
deze avond verbonden declamatie
wedstrijd bekend gemaakt. Bij de
meisjes behaalde A. van Druten
met „De Kikkertjes" de eerste
prijs, de tweede prijs werd gewon
nen door R. Mo,oyen met „Het
spreekuur van dokter Haas.'' en
de derde prijs was voor. J. Kaars
„met „De, Bakker
Bij de jongens wist B. Heeringa
met „Jaartal.en" de eerste prijs in
de Waobfh fe kiepen. De 2e prijs
kwam in het bezit van H. v.d.
Zwaag met „10. kielde, Nikkertjes"
en R. Helderman legde beslag op
de 3de prijs met „Een haantje en
een hennetje.'
VAN OOM WILLEM
„Best". Piet r*. „d aiog even ver
der en parkeerde het wagentje in
een opening in het dichte bos, vrij
van de weg, zodat iedereen zelfs
een andere auto, zou kunnen pas
seren. Ze deden de deuren op slot
en keerden terug. Bij de woning
gekomen, waar alles nog in rust
scheen, sloegen ze het pad in.
„Nu moeten we zodra we ach
ter de woning zijn, tellen," fluis
terde Piet, „Het is immers 120
meter precies?"
Klaas knikte zwijgend en vanaf
de achterkant van het huis gingen
ze fehen. Een twee drie vier, vijf
zes
Eindelijk zei Piet met een zucht:
„hönderdtwintig" en meteen ston
den ze stil. Ze stonden op een
kleine open plek in het bos. Het
pad dat ze gelopen hadden was
een fietspad.
Piet onderdrukte een kreet en
wees Klaas naar een grote holle
boom. „Alles klopt", fluisterde hij
vol vreugde. „Nu zijn we dan ein
delijk waar we zijn moeten."
„Ik zie anders niets geen "bijzon
ders, noch aan de boom, noch aan
de plak."
„Wacht eens", vervolgde Piet
nog steeds op gedempte foon, „in
het kaartje staat immers plek A,
links van de holle boom. Nu laten
we eèns gaan kijken.'
...Ze gingen links van de boom
staan en keken nauwkeurig rond.
„Hier moeten we zijn", zei Klaas
-eensklaps op rustige toon. „Ten
minste, ik geloof wel, dat dit de
bedoeling zal zijn." Hij bukte zich
en Piet kwam bij hem staan. Tus
sen de hoog opgeschoten varen
planten, nagenoeg geheel ver
scholen stak een verroest ijzeren
paaltje uit de grond.
Juist,, verklaarde Plet ..precies
wat ik al gedacht heb. Onder dit
paaltje zit natuurlijk iets Verbor
gen en Pluijmers is daarvan op
de hoogte. Hij weet, waf hier in
de grond jv erborgen zit. Alleen
wist hij niet, hoe hij er bij moest
komen, -omdat hij slechts beschik
te over de helft van de tekening.
En die oom van jou had de ande
re helft, waaraan hij, individueel
ook niets aan had. Alleen als bei
den samenwerkten, dus ieder met
de helft van de tekening, wasimen
in staaf deze plaats te bereiken.
Ergo, er moet nog een derde man
in het spel geweest zijn, die de
tekening in tweeën gedeeld heelt
en verborg in de twee schoppen
azen. Daarna gaf hij aan Pluijmers
een spel 'en aan jouw oom.
„Ja maar" weerlegde Klaas „wat
voor bedoeling heeft die verdeling
in twee helften dan gehad?"
Piet kneep een oogje dicht. „Dat
zul jé eens aan Pluijmers moeten
vragen. Ik veronderstel, dat hij je
hierover wel zal kunnen inlichten'.
Maar ter zake. Wat doen we nu?
Gaan graven of wachten tot van
avond?"
„Ik geloof, dat het 'f beste is
dat we het ijzeren paaltje uit de
grond halen, voor het geval ande
ren het ontdekken. Je kunt nooit
weten. Als Pluijmers een helder
ogenblik heeft gehad en tot de ont
dekking is gekomen, dat zijn
Schoppenaas is verwisseld voor
de onze en hij bezit een afschrift
van de eerste helft, dan heeft hij
eveneens de tekening compleet en
HOE BESTAAT HET
Onlangs hoorden we 'n verhaal,
dat, indien de verteller een on
bekende zou zijn geweest, we niet
licht geloofd zouden hebben. Wat
was het geval? Een gezin in Ne
derlands dat als zovelen de ge
noegens smaakte om bij derden
in te wonen, zag plotseling het
licht dagen, ditmaal niet 'zuiver ln
het Oosten, maar een tikje Noor
delijker, en wel in Zweden. Van
daar werd' hem n.l. aangeboden
een houten Zweedse woning, wel
ke zij er bestaan blijkbaar nog
heel goede geesten zouden kun
nen krijgen zonder dat Minister
Lieftinck er ook maar één Zweed
se kroon uit zijn deviezenpot voor
behoefde te offeren. Nu zulf gei
denken, lezer, dat het aangebo
den huis inmiddels wel reeds zal
zijn neergezet en door de gelukki
ge eigenaars betrokken. Niets
daarvan hoor. Er werden van de
zijde van de Nederlandse ambte
lijke instanties zoveel bezwaren
geopperd, het werd hef bijna ge
lukkige gezin zo moeilijk gemaakt
dat het ten langen leste van het
aanbod afzag. "Welke bezwaren er
werden geopperd, waf voor moei
lijkheden er bleken te zijn, ver
meldde ons verhaal niet, maar dat
jxkat wel voor ons vast, dat het
betrokken gezin in plaats van hulp
te'ontvangen slechts tegenwerking
heeft ondervonden. Hoe bestaat
het, schreven wij boven dit artikel
en wij vragen li lezer, of gij ei-
anders over denkt? Hij, die weet
wat het is, in te wonen iol inwoning
te hebben, spreke het eerst,
f Het verhaal is nog niet uit: toen
de Zweedse woning hier geen
plaats kon vinden, heeft het gezin
in quaestie dan maar een andere
dap gedaan: het heeft een woon
ark gekocht. Nu schijnt de Neder
landse ambtenarij tegen woonar
ken géén bezwaar te hebben en wij
vragen wederom: hoe bestaat het?
Gesteld, dat de rand van een of
andere plaats vol gebouwd zou
worden met Zweedse houten wo
elingen, dan zou het aanzicht daar
van zeker niet heel fraai zijn, maar
is dan een hele vaart, een kanaal
cf een" stadsgracht vol woonarken
van de meest uiteenlopende make
lij dan wel een lust voor het oog?
't Lijkt er eenvoudigniet op. Bo-
vendién lijkt ons, dus van leken-
sfandpunt bezien, de bouw van
woonarken vrij oneconomisch.
De onderbouw is bijna altijd een
betonnen bak, waarop de woning
wordt getimmerd en wij vragen
ons nu af: waarom kan die woning
niet i zonder meer op de grond
worden gebouwd? Waarom moet
die nu juist drijven? ToegegeJ
ven,, dat de inrichting der woon
arken over het algemeen min of
meer primitief is en dat (die ln nor
male huizen veel beter is. We wil
len dan ook zeker niet aanbeve
len dat voortaan de nieuwbouw
zich maar zou moeten richten naar
de'opstallen op woonarken. Even
wel zouden wij willen .opmerken,
dat, het mocht in de bureaux
soms nog niet voldoende bekend
zijn er in ons land, en daar
niet aHeen, een woningnood heerst
waarvan naar ons beste wetende
weerga zich (nog nooit eerder heeft
vertoond, en idat er dus alle aan
leiding bestaat om déze nood met
forse middelen te bestrijden. Al
zou de opstal van een woonark
op het land geplaatst in grote aan
tallen, het landschap niet verfraai
en, er zouden twee voordelen aan
verbonden zijn: de bouw is, naar
de maatstaf van deze tijd bezien,
goedkoop en voor tal van beur
zen, waaruit geen officieel" huis
kan worden bekostigd, wel te be
talen, en in de tweede plaats is
het bezit van een vrij huis voor.
het gezinsleven van onberekenbare
betekenis. Men gelieve n's te den
ken aan de criminaliteit onder de
jeugd, die door het samenprop
pen van gezinnein in huizen, welke
daarvoor in feite alle geschiktheid
missen, de straat wordt opgedre
ven om daar maar zijin heil te
zoeken.
Nu moet men ons niet zeggen,
daf wij ons met fanfasterijen op
houden en dat er op de aangege
ven wijze geen huizen kunnen wor
den gebouwd. Wij spreken het met
klem tegen. Een woonark be
tonnen drijfbak met opstal— kost
zo ongeveer elfduizend gulden en
wij hadden gerekend, dat de öp-
sfal, op de grond opgezet, zowat
de helft zou kosten, maar wij zijn
te royaal geweest in onze schat
ting: het kost veel goedkoper.
Er worden tegenwoordig in Ne
derland verpakte huizqn geleverd,
ja lezer, verpakt in "kisten (3 stuks)
en zulks speciaal voor he,n, die
gaan emigreren. De prijs van een
dergelijke behuizing blijft nog niet
onbelangrijk beneden de f 30ü0,-
Als er een gemetselde of beton
nen onderbouw bij komt, zal men
met dat bedrag wel zo wat uitko
men. Op zodanige onderbouw kan
de aanstaande bewoner zijn huis
zelf in eikaar zetten, want als bij
een 'bouwdoos, zijn alle onderde
len genummerd en hun gebruik is
op een bouwtekening duidelijk
aangegeven. Het zijn natuurlijk
houten huizen, maar hoevelen
woonden of wonen .nog in. zon
huis? Kijk maar eens in de Zaan-
sé gemeenten. Is een oplossing van
hef woningnood-vraagstuk in deze
zin ideaal Neen, ideaal willen wij
het niet noemen, maar onder be
paalde omstandigheden moet men
van de nood een deugd maken,
zegt hef spreekwoord, en zoals Wij
er momenteel voorstaan met het
gebrek aan woonruimte, dient
het keurslijf van ambtelijke voor
schriften voldoende te worden
verwijd om de bestaande nood
zoveel mogelijk te lenigen. Wie 'n
huis als door ons aangegeven, wil
bouwen, men late hem zijn gang
gaan, mits voor eigen rekening en
tegelijkertijd zette men de bouw
va,n normale huizen, al of niet
met Rijkssfeun, op de thans gel
dende manier voort. Het zal de
taak van de Minister van Weder
opbouw en Volkshuisvesting ver
lichten en 's Rijks schatkist zal er
geen nadeel van ondervinden.
a. i.
is het niet uitgesloten, dat hij ook
eens op dit punt arriveert. Wie
weet is hij alonderweg. En als wij
hef paaltje er uit halen en meene
men, komt hij tot de holle boom,
maar zoekt tevergeefs naar de
paal."
„Goed" beaamde Piet ,.datdoer#
we. Nu weten we het wel te vin
den, ook zonder dit paaltje. De
af!tand van de holle boom naar
hier is twee passen, dus we vin
den het altijd." Met een ruk trok
hij het paaltje uit de grond.
„Zo" vervolgde hij ..en nu gaan
we eclipseren, want ik vind het
niet nodig, dat anderen ons hier
zien. We gaan met eenflink vaar
tje naar Overveen terug, slapen
een gat in de dag en trekken er
vanavond weer op uit. De bui van
vannacht heeft me meteen op 'n
idee gebracht: we moeten laarzen
hebben. Onze lage schoenen zijn
niet bestand tegen graafwerk. Wie
weet hoe diep we moeten spitten"
„Kopen in Haarlem opde terug
reis", besliste Klaas. „Ga mee".
Een p.Qosje later zaten, ze weer
in de wagen. In Amersfoort nut-*
Éigden ze een stevig ontbijt en
daarna reden ze naar huis, waar ze
precies elf uur aankwamen.
„Zeg" zei Klaas toen ze in de
verte het poortje van de woning
zagen. „Staat daar niet een politie
agent?"
„Ja. zou er wat aan de hand zijn"
Zé "stopten en Klaas sprong uit
de wagen om het poortje 'te ope
nen. Meteen kwam de agent op
hem toe.
„Bent U mijnheer Sweers?"
„Jawel is er iets gebeurd?"
De agent glimlachte. „Vraagt II
dat maar eens aan uw buren. Ik
moet zeggen, uw alarminstallatie
is nrima in orde. We zijn vannacht
ongeveer een uur bezig geweest om
het ding stil te krijgen. Goeie ge
nade, wat een lawaai maakt dat
ding.'
Piet en Klaas keken elkaar veel
betekenend aan. Pluijmers, dach
ten ze beiden.
„Inbrekers aan het wérk ge
weest?' vroeg Klaas verder,
(wordt, vervolgd.) j
WoniïigiliriGhting - Complete Meubilering
Kennemerstraatweg 404 Héiloo Tel.* 3270-
-
Roman van Avontuur en span
ning, door JELLE DRAAISMA
