r
36 DE ERFENIS
LLerij „fyliikijkpesl
fylui Q)i*uLuieitL
UITKIJKPOST
8 DECEMBER 1950
VAN OOM WILLEM
Roman van Avontuur en span-
ning, door JELLE DRAAISMA
„ja" antwoordde de agent. „De
kelderruit is uitgeknepen, maar ik
denk niet, dat de inbreker binnen
is gekomen, want als ik net goed
heb, is uw alarminstallatie dus
danig ingesteld, dat het in werking
gaat, als er een ruit breekt of uit
gesneden wordt?"
„inderdaad" antwoordde Piet la
chend. „Een eigen uitvinding van
ome. Niet slecht, hé?'
De agent moest het lachend toe
geven, „Nou, horen en zien ver
ging en wij konden geen middel
vinden om het lawaai stop te zet
ten, We schakelden eerst de elec-
trische stroom uit, maar dat gaf
ook al niets."
„Logisch," antwoordde Piet
hartelijk lachend wat een suc
ces. Hij had die zenuwachtige sme
ris wel n s willen zien zoeken - want
het apparaat werkt op een accu."
„juist" vervolgde de agent mees
muilend, ,jdie vonden we ten les
te en zodoende konden we een em-
de maken aan dat helse gerinkel.
Uw buren links en rechts mopper
den tenminste niet zuinig. Ze dach
ten dat er brand was ot iets der
gelijks."
„Beter dat m'n buren mopperen
over m'n alarminstaxlatie, dan dat
inbrekers m'n halve huis leegha
len", meende Kiaas rustig.. Dus
U hebt de wacht gehouden, dat
we terug zouden zijn?"
„ja, dat was opdracht van de
baas. Er is al eerder bij U inge
broken, niet?"
„Nou en of" antwoordde de be
woner droog. Men schijnt een
vporliefde voor mijn huis te heb
ben. In ieder geval, agent, be
dankt voor de moeite.
Kiaas gaf hem een paar sigaren
waarna de man vertrok. Zelr ont-
,t sloten ze de deuren en keken in
haastig tempo de vertrekken door
Maar niets wees er ojip, dat de in
breker verder was geweest dan
het kelderraam. Ook het gevaar
lijke pakje speelkaarten lag on
aangeroerd op de plaats, waar ze
het hadden gedeponeerd, name
lijk in de keuken, onder de kof
fiebus. Je mpet maar op het idee
komen. i
Klaas belde een schilder op en
verzocht hem zo spoedig moge
lijk een ruit in te zetten en de man
in kwestie antwoordde, dat zijn
knecht binnen een kwartier de
maat kwam opnemen.
Daarna maakten ze warm eten
klaar en toen ze met hun maaltijd
gereed waren, was er inmiddels
een nieuwe ruit i .ge'et. Piet ie-
pareerde de .alarminstallatie en
zette deze weer aan. Daarna gin
gen de vrienden enkele uier sla-
{pen. Toen de wekker afliep, was
het kwart voor zes. Ze maakten
weer een pak boterhammen klaar
en vulden een paar thermosflessen
met koffie. Om goed zes uur reden
ze weg, voor de tweede maal naar
Garderen.
Het was nagenoeg donker toen
ze op de plaats van bestemming
aankwamen. De reis was zonder
pech verlopen. Ditmaal vonden ze
de verschillende paadjes spoedi
ger en in het donker vonden ze
de laatste woning. De wagen werd'
weer 'n eindje verder geparkeerd
en afgesloten. Gewapend met 2
schoppen togen ze als dievendoor
het donkere bos. Piet telde weer
de honderdtwintig meter, die de
afstand uitmaakte tussen ide wor
ning en de holle boom en deze
was weldra bereikt. Bij het Jicht
van hun zaklantaarns vonden ze
gemakkelijk de plek, waar ze hef
ijzeren paaltje uit de grond had
den gerukt. Ze trokken hun jas
sen uit, luisterden even naar moge
lijke verdachte geluiden, maar al
les bleef stil in het donkere, dich
te bos. Toen begonnen ze te gra
ven en nadat de varenplanten ge
sneuveld waren werd schep voor
schep zand terzijde gegooid. Het
gat waarin hef paaltje gestaan
had, namen ze als middelpunt.
Een dik half uur waren ze be
zig, zonder (dat ze enig resultaat
boekten. Ze pauzeerden eens, i®n
wisten zich het zweet van 'f voor
hoofd.
„Lieve help' zei Klaas zacht tot
zijn vriend, ik gevoel me net zo'n
misdadiger, die iets doet dat niet
mag." i||
„Gekantwoordde Piet grinni
kend „maar dat gevoel heb ik ook.
Vooruit maar weer, net zo lang
tof we wat vinden."
Na tien minuten stootte Piet
met zijn spa op iets hards. „Ik heb
beef'zei hij met .ingehouden itri-
oml. „We naderen ons doel."
Koortsachtig graaiden ze veNJer
en weldra kwam er een gebogen
stuk hout zichtbaar. Nadat ze er
rondomheen groeven, bleek het 'n
deksel te zijn van een kist, die die
per lag. Gestadig aan werkten ze
verder en door de spanning waar
in ze verkeerden bemerkten ze
niets van hun moeheid. Het zweet
gutste van hun gezichten, maar dat
weerhield hen niet om door te
werken. Nadat ze opnieuw 'n half
uur gegraven hadden, lag de kist
bloot. Hij was ongeveer zo groot
als een normale koffer, maar dan
twee keer zo dik. Bij i hef licht van>
Klaas lantaarn maakte Piet de kist
die zeker al geruime tijd in de
grond had gezeten, schoon en hef
bleek, dat er een stevig slot op
zat, dat evenwel geheel verroest
was. Met z'n spade sloeg hij hef
na enkele slagen stuk. Ze legden
hun gereedschappen "ter zijde en
getweeën trokken zij het deksel
omhoog.
Een kreet van verbazing ont
snapte aan beider mond, wajnt het
geen ze nu te zien kregen was dam
ook inderdaad de moeite Kaard.
Bij het licht van de zaklampen
zagen ze een grote hoeveelheid
edelstenen, gouden ringen, hanger
tjes, enkele parelsnoeren,'n groot
aantal zilveren lepels, bekers em
vazen en andere kostbaarheden.
De diamanten zowel als de srnar
ragden, topazen, en robijnen weer
kaatsten het licht van hun lam
pen. Hier lag: voor een kapitaal
aan juwelen goud en zilver.
„Ik begin hu te begrijpen ver
klaarde Kiaas, die nog steeds niet
van zijn verbazing bekoi en was,
„waarom Pluijmers zo wild was
op die tekening. Hef' is dan ook
wel de moeite waard. Lieve help,
zeg, hier ligt wét voor een waar
de van een miLioen."
„Het zal er althans weinig aan
mankeren", meende Piet. ,,Bn ik
begin meer en pi eer te geIo\e.idat
die oom van jou inderdaad! een
gentleman-inbreker is geweest.
Apropos, wat ben je vanËplan
te gaan doen met al deze kost
baarheden?"
„Naar de politie brengen natuur
lijk" antwoordde Klaas en hij liet
er verontwaardigd op volgenj „of
dacht jij soms, dat ik van plan wax
om'f zelf te houden? Het spreekt
natuurlijk vanzelf, dat het afkom
stig is van diefstal. En yan welke
diefstal moet de justitie maa||uit-
zoeken. All ons, we nemen de kist
tussen ons beiden ep dragen, hem
naar de wagen. D aarna rijd én we
ermee naar de politie."
„Uitstekend" verklaarde Piet.
„Drommels ze zullen bij de poli*
tie ook grote ogen opzetten, als
we met ons juwelenkistje komen
aandragen."
Ze bukten zich beiden oml de
kist, die behoorlijk zwaar was,
omhoog te werken. Met z'n twee-
en kregen ze het ding op de rand.
'En toen gebeurde hef. Uit de
duisternis maakte zich plotseling
een gedaante los en voor beide
vrienden goed en wel wisten wat
er gebeurde, kreeg Klaas, die al
half op de ,rand van de kuil zat,
een geweldige slag op zijn hoofd,
waardoor hij zijn evenwicht ver
loor en m et een snorkend geluid
in de kuil viel. Pief, 'die slechts 'n
ogenblik zijn positieven kwijt was
kwam daardoor juist een ogenblik
te laaf om zich tegen de aanvaller
te verweren. Wel hief hij, om zich
te beschermen, zijn hand omhoog,
maar ook hij werd getroffen en
bewusteloos viel hij achterover in
de kuil, waar hij, half tegen de
wand gezakt, als een blok bleef
liggen.
HOIS-AAN-HUIS
De „Uitkijkpost" van 15, 22 erf
29 Dec. verschijnt wederom huis-
aan-huis. We hopen ook voor die
kranten weer op de medewerking'
v*an de adverteerders te mogen re
kenen.
NIEUWJAARS
Advertenties;.
Voor de laatste .Uitkijkpost",
welke dit jaar verschijnt, dit is 29
Lec., bestaat weer gelegenheid tot
het plaatsen van een Nieuwjaars-
advertentie.
De prijs van deze advertenties
is dezelfde als vorig jaar n.l. f 1,-
1 kolom (max. 4 regels) en f2,501
voor 2 kolom (vette letter) De
advertenties moeten bij opgave
voldaan worden.
BURGELfJKL STAND
Geboren: Johannes Maria z.v.
M. Houtenbos en C. M. Holleberg
Thecdorus Wilhelmus Bernardus
z.v. J. Kraakman en W. C. Klepper
Johannes Gerardus Maria z.v. H.
J. Hubers en J. P. Bartray.
Overleden: J. D. Koeter 79 jaar
Ondertrouwd: J. Helderman en
N. A. Heinis.
Getrouwd: J. C. Vink en M.
Stam.
PREDIKBEURTEN
Ned. Herv. Kerk.
Zondag 10 December des avohds
7 uur: Ds. Bloemhof f.
Ned. Herv. Evangelisatie
Zondag 10 December 10.15 uur:
Ds. Alkema van Amsterdam.
ZONDAGSDIENST DOKTERS
De Zondagsdienst voor dokters
wordt a.s. Zondag waargenomen
door Dr. Hoekstra, telef. 3480.
W ijkverpleging
Zr. van Helsdingen, Heerenweg 117
ESPERANT O-NIEUW S
Zameinhof-herdenking
Op 14 December a.s. zullen de
plaatselijke Esperantoverenigingen
in café Hoebe, alhier, een bijeen
komst houden, om de geboorte
dag van de schepper van het Es
peranto, Dr. L. L. Zamenhof te
herdenken.
Het programma vermeldt o. a.
een filmreportage van een teHei-
loo gehouden streekbijeenkomst,
terwijl de muzikale medewerking
zal staan onder leiding van dhr.
J. Smit. "De heer F. ten Hage uit
Amsterdam zal de herdenkingsre
de houden.
Belangstellenden zijh van harte
welkom.
is bij ons in goede handen
Familie-drukwerk: Visitekaarten, Verlovings-,
Ondertrouw- en Geboorte-aankondigingen
Handelsdrukwerk: Briefpapier en Enveloppen,
Rekeningen, Kwitanties, enz., enz.
BoekwerkProgramma's voor het komende
Winterseizoen
VERENIGINGS-DRUKWERKEN
RECHTE HONDSBOSSELAAN 22 - TELEF. 4190
HOOFDSTUK 10
Pluijmers op het oorlogspad.
lien rnjnuten nadat de Grote
Kerk tien uur had geslagen, kwam
de bewoner op zijn fiets terug in
de Lange Wijngaardstraat. Hij
was in een opgewonden stemming
Nijdig duwde hij de sleutel in het
slot en zette de liets in het portaal
Nadat hij licht [had gemaakt en
de gordijnen had dichtgetrokken,
nam hij een sigaar uit het kistje,
beet met een venijnige kauw de
punt er al en 'stak,hem op. Werk
tuigelijk keek hij opder in het kist
je: het pakje kaarten lag als steeds
op de bodem. Toen beende hij
met grote passen door het kleine
vertrek. Zijn geduld was uitgeput.
Hij moest en zou de andere helft
van de tekening hebben, al zou
hij er een moord voor moeten be
gaan. Hij had er recht op en al was
die jonge Sweers honderd maal
erfgenaam, hij rustte niet, totdat
hij de andere helft van, de tekening
in handen had gekregen.
Vier en twintig uur uitstel had
hij hem gegeven. En dan? Hij ver
wachtte geen heil van zijn ultima
tum. De jongeman had getoond
geen vrees te hebben. Maar wacht
eens. Als hij nog eens een inbraak-
je ging plegen? Nu zou Sweers
hem zeker niet verwachten. Hij
had immers 24 uur respijt gegeven
Natuurlijk, dat moest hij doen.
Sweers zou wel rustig naar bed
gaan en daarvan zou hij profiteren
Een doekje met chloroform en de
jongeman was enkele uren onscha
delijk. Zou hij op zijn gemak het
huis kunnen onderzoeken. Des
noods zou hij hem binden, nadat
hij hem verdoofd had en hem zo
doende dwingen te zeggen waar
de tekening was. Alleen moest hij
voorzichtig zijn. Die andere snui
ter was nog veel gevaarlijker en
misschien was die ook wel in huis
Enfin, hij had wel voor hetere vu
ren gestaan. Dat varkentje zou hij
ook wel wassen.
Vlug zocht hij zijn inbrekers
werktuigen bij elkaar, die hij voor
alle zekerheid jn het kolenhok,
onder een stapel turven had ge
stopt en vertrok op zijn fiets in
de richting Overveen.
Toen hij via de achterkant bij .de
villa arriveerde, zag hij, dat er in
één der vertrekken licht brandde.
Zo, dus mijnheer was dus nog
niet naar bed. Zou hij maar wach
ten. Hij zette zich op enige afstand
van hef huis .[neer en ging rustig
tegen een boom ziften. Maarvan-*
uit zijn schuilplaats zag hij, dat de
beide jongelui jiïaar buiten kwa-'
men en in hun autofje vertrokken
Zoveel te beter, dacht hij, dan
is de k ust geheel vrij.
Nadat hij een paar maal om hef
huis heen had gelopen, besloot hij
ditmaal een kans te wagen 'via her
kelderraam. Hij haalde eeïn pak
groene zeep te voorschijn en be
smeerde daarmede het glas. Toen
nam hij een glassnijder en sneed
netjes een vierkant ro|nd de spon
ningen. Voorzichtig drukte hij en
gehoorzaam brak de ruit langs
de kerven in verschillende stukken
die aan de dweil bleven hangen.
Maar tot zijh stomme schrik be
gon meteen in de woning een si
rene te loeien, terwijl gelijktijdig
een aantal bellen Igiihg rinkelen.
Het was een oorverdovend lawaai
(wordt vervolgd.)
