Volksmuziekschool Heiloo 1962-1964
o
m
f
ypms
De Muziekschool heeft zo zijn voordelen
STICHTING VOLKSMUZIEKSCHOOL HEILOO
illustraties: jan giling
Van 0 tot 800
leerlingen,
van de hel
naar de 7e hemel
muziekkrant
17 SEPTEMBER 1980
I. In
bele
nge-
In de afgelopen 18 jaar heeft de Volksmuziekschool Heiloo duizenden leerlingen onder haar dak en
hoede gehad. Zowel muzikale rastalenten als huis-, tuin- en keukenmuzikanten. Onvervalste schuifdeur
artiesten en notenbalkenbreiers. Maar ook enorme enthousiastelingen die soms niet veel verder kwamen
dan het bespelen van de rammelaar uit hun baby-jaren.
Duizenden leerlingen in alle soorten en muziekmaten. Een aantal is doorgegaan naar een conserva
torium of muziekpedagogische academie. Enkele namen: Hanneke Ebrecht, Sjaak Zoon, Guus Janssen,
Tom Janssen, Sander Ruis, Pieter Rijnja, Joke Voerman, Elma Teitsma, Cor Pronk, Jan Jaap Lange-
reis.
Veel meer leerlingen gingen niét door in de muziek. Ze haakten af door gebrek aan interesse of te drukke
werkzaamheden, óf bleven amateui^en maken nu voor hun plezier muziek.
We hebben de leerlingenlijsten van 1962-1964 er maar eens bijgepakt. Van de toen 10- tot 15-jarige
leerlingen hebben we er een aantal opgespoord om te informeren naar hun huidige muzikale
verrichtingen.
Hans Klaase: in 1962 genoteerd als
leerling saxofoon. Thans werkzaam
als personeelschef bij de PTT. Tot
vorig jaar speelde hij Tuba bij Cae-
cilia. De maatschappelijke ladder
gaf hij de voorkeur boven de toon
ladder. Door werk en studie moest
hij Caecilia verlaten. Toch hoort
men hem nog regelmatig oefenen op
de zolderkamer.
Kees Admiraal: studeerde trompet
en behaalde zijn diploma in 1964.
Speelt nu niet meer. Te drukke
werkzaamheden. Zijn vader echter
is nog muziek-aktief en wel bij Cae
cilia. Een goed voorbeeld doet goed
volgen, dus we verwachten dat Kees
gauw weer van zich zal laten horen.
Hanneke Lödel: speelde in de jaren
'62 blokfluit en oefende ijverig, net
als haar zusje Anita. Vaders oren
konden het niet altijd waarderen,
maar de zusjes mochten hun gang
blijven gaan. Hanneke is overge
stapt op de accordeon. Ondanks
haar drukke bezigheden als huis
vrouw, bespeelt ze dit instrument
nog geregeld. Zou ze iets voelen
voor een accordeongroepje?
Ina Olsthoorn: blokfluitiste. Als
kleuterleidster heeft ze de blokfluit
vaak gebruikt. Maar nu komt ze er
niet meer toe. Haar man meent dat
ze best weer eens aan een blokfluit-
groep zou kunnen deelnemen. Wie
weet.
Joke Admiraal: heeft 10 jaar piano
les gehad. Eerst van Dick Sijs,
daarna van Piet Groot. Speelt voor
namelijk klassieke muziek, 't liefst
van Chopin. Ze speelt nog elke dag.
Op de achtergrond begeleid door
veel geroezemoes, want er zijn nog
5 kinderen thuis. Als er in Heiloo
een quatre-mainsclub komt, is zij
vast van de partij.
Riny Pronk: speelde in '62 trompet
en studeerde later piano. Hij is nu
elektricien en speelt nog steeds zo
dat de vonken er afspatten, bij Soli
Deo Gloria in Alkmaar.
Wilma Pronk: het zusje van Riny
haalde in '67 haar diploma voor
trombone. Door druk huishoude
lijk werk moet ze het instrument la
ten rusten. Volgens haar moeder zal
dat echter niet lang meer duren.
Caecilia hoopt dat ze gelijk heeft,
Wilma is van harte welkom.
Jacob Avis: vingervirtuoos op de
accordeon. Vier jaar les gehad op
de Volksmuziekschool. Daarna nog
drie jaar privé-les. Was lid van het
accordeon-orkest Accordeana. En
speelde jachthoorn in het trompet
terkorps Heiloo. Tegenwoordig
treedt hij af en toe op voor een zeer
kritisch publiek: zijn zoontje van
twee jaar.
Nico de Groot: ook een buitenleer
ling uit Limmen. Leerde op de
Volksmuziekschool de kneepjes van
de accordeon. Speelt nu nog spora
disch, maar zou best weer in een
accordeongroepje mee willen doen.
Zijn er meer accordeonisten die er
zo over denken?
Lidewey Lases: vroeger viool-leer
ling. Haar boterham verdient ze
thans als analiste. Maar haar strijk
stok is niet werkloos geworden. In
haar vrije tijd speelt Lidewey als
violiste mee in het Begeleidingsor
kest Alkmaar.
Bert Voerman: leerde de finesses
van het orgelspel van mevrouw v. d.
Putte. Studeert nu medicijnen.
Komt regelmatig in Heiloo. Ten
eerste om zijn moeder te bezoeken.
Maar ook om een uurtje orgel te
kunnen spelen in de Gereformeerde
Kerk.
Laat iets van je horen op 31 januari
Al aan het repeteren voor 14 februari? Misschien kun je later nog
eens zeggen het begon met een "open bak" van de muziekschool.
Ineke en Harry Smit: speelden bij
Caecilia respektievelijk piston en
trombone. Hun ouders doen niet
aan muziek; ze hebben in hun jeugd
niet de kans gekregen, wat ze heel
jammer vinden. De Volksmuziek
school biedt hen nu alsnog de kans.
Ook volwassenen kunnen er met
wat doorzettingsvermogen veel be
reiken. Doen, meneer en mevrouw
Smit!
Marianne Kluft: was in 1962 een zo
geheten buitenleerlinge. Ze woonde
namelijk in Limmen. Op de Volks
muziekschool heeft ze met veel ple
zier de gitaarlessen gevolgd. Slaagt
er, ondanks haar drukke huishou
den, nog regelmatig in de gevoelige
snaren te treffen. Haar drie kinde
ren zijn er dan stil van.
Heiloo proficiat met uw
nieuwe muziekschool. Ook
wij zijn blij met optimale
e lesmogelijkheden, want bij
uw vakkundige opleiding
horen instrumenten
van klasse.
Veel veil oord sinds IS6S
Een 'autodidact' is volgens die ontzettend Dikke van Dale: iemand
die zijn kennis door eigen studie, zonder leermeester heeft verkre
gen. Ook in de muziek bestaan ze. Kinderen, volwassenen, die zich
geheel zelfstandig meester maken van een bepaald muziekinstru
ment. Theorie, techniek, alles. Maar 't zijn er maar weinig.
Voor verreweg het merendeel is muziekonderwijs onmisbaar, wil
men tot goede, bevredigende resultaten komen.
Soms is er in de familie iemand die de nodige muziekkennis heeft en
kan overdragen. Of een kennis. Les bij een privé-leraar is ook een
mogelijkheid. Of de Volksmuziekschool. Om de keus voor u iets
eenvoudiger te maken, willen wij u graag een paar facetten van de
Volksmuziekschool voorleggen. Oordeelt u zelf.
De Muziekschool biedt de leerlin
gen de mogelijkheid samen te
spelen in groepjes, ensembles en
orkesten
De school is een ontmoetings
plaats. De kans op kontakten met
"gelijkgestemden", mensen met
wie men samen kan gaan musi
ceren, is groter.
De kwaliteit van het onderwijs is
verzekerd.
Veel sociale kontakten tussen
leerling en docenten.
Elke vrijdagavond organiseert de
school een zogenaamde Voor
speelavond. Stimulerend voor de
leerling die een stuk moet instu
deren en uitvoeren. Maar ook
voor de leerlingen die er naar
luisteren.
De kennis van het instrument zal
door theorielessen worden ver
groot.
Als de leerling van instrument wil
veranderen, staat er direkt een
nieuwe leraar voor hem of haar
klaar.
Docenten kunnen zich volledig
concentreren op het werk, door
dat zij van financiële, administra
tieve en organisatorische werk
zaamheden, c.q. problemen zijn
gevrijwaard.
Het idee ontstond zo'n 19 jaar gele
den. Een kort berichtje in de Uit
kijkpost is voor enkele onderne
mende mensen voldoende om met
elkaar te praten. Hun gemeenschap
pelijk streven: goed muziekonder
wijs mogelijk maken voor de bur
gers van Heiloo, wier inkomen te
klein is om zich particuliere lessen te
kunnen veroorloven. Anders ge
zegd, het oprichten van een Volks
muziekschool Heiloo.
Een voorbereidingskommissie
wordt in het leven geroepen. Een
tijd van vergaderen, informeren,
onderzoeken en kontakten leggen
breekt aan. Veel woorden, maar de
daden blijven niet uit. Een van de
belangrijkste vindt plaats op 13
april 1962; de ondertekening van
een notariële akte, de "Stichting
Volksmuziekschool Heiloo" is een
feit.
Hoewel dit de officiële geboorteda
tum is, startte de Muziekschool in
werkelijkheid al enkele maanden
eerder. Om precies te zijn op 8 ja
nuari 1962. Van de talrijke mede
werkers van het eerste uur moeten
toch enige namen genoemd worden.
Bijvoorbeeld de direkteur, Piet
Groot. Bestuursvoorzitter de heer
Egas. Mevrouw A. Roos, secreta
resse en eenieders steun en toever
laat. Penningmeester Kuyper. De
heer Tomson. De docenten Ooye-
vaar, Van Loon en Van der Peet.
En al die anderen, die met bewon
derenswaardige energie en inzet de
basis legden voor het zo succesvolle
bestaan van de muziekschool.
De belangstelling voor de muziek
school was direkt overweldigend.
Maar liefst 182 jongens en meisjes
konden ingeschreven worden. Bin
nen niet al te lange tijd volgden de
eerste volwassenen. Een duidelijk
bewijs van de toen enorme behoefte
aan betaalbaar muziekonderwijs.
Dankzij een aanmoedigingssubsidie
van de gemeente konden wat instru
menten aangeschaft worden. Een
piano, een pick-up en platen, een
bandrecorder en Orff instrumenta-
f
WÊËÊM
ttfgf lp
rium. Naast Algemene Muziekvor-
ming, kon nu ook een begin ge
maakt worden met instrumentale
lessen.
Vanwege het onverwacht grote aan
tal leerlingen, vormde de huisves
ting een gigantisch probleem. Men
beschikte over 3 lesruimtes, op ver
schillende plaatsen in het dorp. Het
thans verdwenen Dorpshuis, het
Bruno-gebouw en een zaaltje in de
"Vergadering des Heren" aan de
Holleweg. Lokalen die niet bere
kend waren op muziekonderwijs en
door hun ligging ver uit elkaar, het
kontakt tussen direkteur, docenten
en leerlingen ernstig bemoeilijkten.
Deze "woningnood" was al snel
aanleiding besprekingen te begin
nen over een nieuwe huisvesting. En
met succes, de redding was nabij.
Samen met de juist opgerichte
Stichting "Bibliotheek Heiloo"
kreeg men de beschikking over het
Rode Huis, later omgedoopt tot
Witte Huis. De benedenverdieping
werd bibliotheek. En begin oktober
'63, na maanden van ingrijpende
verbouwingen, kon de muziek
school de bovenverdieping betrek
ken. "Van de hel in de hemel", was
een vaak gehoorde kreet.
De muziekschool groeide en groeide;
maar door. Geruime tijd voor de
verhuizing was het leerlingental al
de 230 gepasseerd. Het docenten
korps en daarmee het lessenpakket
werd in hoog tempo uitgebreid.
Naast Algemene Muziekvorming
kon men zich nu ook aanmelden
voor onder andere de instrumentale
lessen piano, accordeon, gitaar,
viool, blokfluit en tal van koperen
blaasinstrumenten. Voortdurend
werden nieuwe mogelijkheden toe
gevoegd. Een ontwikkeling die de
jaren daaraanvolgend sterk door
zette. Met als logisch gevolg dat op
een gegeven moment ook het Witte
Huis te klein werd om de cursisten
nog naar behoren te kunnen opvan
gen en onderwijzen. Enkele depen
dances, waaronder ook weer het
Bruno-gebouw, boden slechts een
tijdelijke oplossing.
De Heilooë Amateur Fotoclub bracht deze historie in beeld, het resultaat is in de vorm
van een expositie te bezichtigen in de centrale hal van de nieuwe school tot 10 okt. 1980.
De 2e hemel werd gezocht en gevon
den. Het aan de Pastoor van
Muijenweg gelegen klooster van de
R.K. Willibrorduskerk kwam vrij.
Na overleg met kerkbestuur en pas
toor werd een huurkontrakt voor 10
jaar overeengekomen.
Beslist vermeld dient te worden de
nimmer aflatende steun van het ge
meentebestuur, dat de totale ver
bouwing van het klooster voor haar
rekening nam. Het werd een schitte
rend schoolgebouw. Diverse kleine
leslokalen, een paar grotere voor
het klassikaal onderwijs. En grote
gehoorzaal, die met behulp van
schuifdeuren in drie lokalen veran
derd kon worden. Een direktieka-
mer, een... ach, in één woord
ideaal!
Maar.u weet hoe het verder gaat.
De geschiedenis,herhaalt zich. Jaar
na jaar verstreek. Jaar na jaar
breidde de muziekschool zich uit.
Zonder ophouden, tot er in 1979
wekelijks een kleine 800 leerlingen
in het gebouw aanwezig waren. En
daar was zelfs dit, jarenlang toch
unieke onderkomen niet op bere
kend.
De hoofden werden bij elkaar ge
stoken. Wat nu! Wie het precies is
geweest die als eerste het woord
nieuwbouw durfde uit te spreken, is
niet te achterhalen. Bekend is alleen
dat het hoge woord viel, en boven
dien in goede aarde. Na een lange
tijd van voorbereiding, kon op 16
november 1979 de eerste paal voor
een geheel nieuw gebouw geslagen
worden.
Nog een paar dagen en de Stichting
Volksmuziekschool Heiloo veran
dert voor de derde maal in haar be
staan van adres. En eenieder van u,
die zaterdag tijdens het Open Huis
een kijkje neemt, zal het eens zijn
met deze konstatering: het is een
volmaakt gebouw, het is de 7e
hemel.
-
Tieners van toen en wat
ze nu aan muziek doen.
Langestraat 73-77 - Alkmaar
Tel. 072-117343
Historie
5».
mmm
