Meerkampers Trias kyken terug op
geslaagd seizoen
Per swingboot van Alkmaar naar Alkmaardermeer
Filmen is: geluk bewaren voor later
De wereld in het wit: een mooi fotomotief
wmwmrnm
Gemoedelijk
Swingboat
Herhaling
JITKIJK
UITKIJKPOST
Een aantal jaren geleden begon ooit
een groepje van zo'n 15 jongens fana
tiek te trainen voor de oudste sport
aller sporten: atletiek. Een paar van
hen was al langer bezig, een groot deel
begon net met de sport. Onder leiding
van trainer Rob van Teyn werden alle
onderdelen van de atletiek in het trai
ningsprogramma opgenomen.
In 1982 waren er van die 15 jongens nog
4 over. Vier hebben het al die $aren op
kunnen brengen om bijna dagelijks
te trainen. Hun inzet en passie voor de
sport hebben dit jaar geleid tot goede
resultaten en dan niet alleen binnen de
vereniging (TRIAS), maar ook op na
tionaal nivo.
Het viertal bestaat uit Mare Kok, Paul
Mul, Marco Beukenkamp en Koen
Zuurbier. Alle 4 zijn het meerkam
pers, dat wil zeggen, dat zij tijdens
wedstrijden tien (of negen) onderdelen
af moeten wérken en daarmee zoveel
mogelijk punten moeten behalen. Voor
alle duidelijkheid een opsomming van
de verschillende onderdelen:
- 100 meter
- ver springen
- kogelstoten
- hoogspringen
- 400 meter
- 110 meter horden
- discus werpen
- polstok hoogspringen
- speer werpen
- 1500 meter.
De eerste vijf onderdelen worden op de
eerste dag (veelal zaterdag) afgewerkt,
de tweede vijf op de dag erna. Elke dag
begint dus met een loop
nummer en eindigt ook met een loop
nummer.
Trainer
De vier jongens worden getraind en
begeleid door Freek Stam. Naast Stam
is er geen begeleider of verzorger,
waarmee de jongens te maken hebben.
Vanuit het bestuur is er natuurlijk
wel interesse voor de verrichtingen van
de vier meerkampers, maar mogelijk
heden om bijvoorbeeld een fysio
therapeut beschikbaar te stellen - ook
bij trainingen - zijn er (financiëel) niet.
TRIAS
Trias is en blijft in dit opzicht een ech
te amateurvereniging. Dat vinden de
jongens ook: ,,Het is er heel gezellig,
als je bij het vaste groepje hoort. De
meeste mensen doen aan atletiek vnl.
voor de lol. Wij hebben een bijzondere
positie, omdat we zo fanatiek zijn. Al
leen de lange afstandlopers zijn eigen
lijk net zo fanatiek bezig als wij."
Marc, Paul, Marco en Koen willen zo
ver mogelijk komen in de atletiek. Als
het mogelijk is willen ze tot de Neder
landse top behoren. Voorop staat ech
ter, dat de school niet mag lijden onder
de atletiek. Drie van de vier bezoeken
dagelijks.de HTS in Alkmaar. Alleen
Koen bezoekt een andere school, nl.
de Vrije School in Amsterdam.
Gelukkig is atletiek voornamelijk een
zomersport. Dat betekent dat in de zo
mermaanden wedstrijden afgewerkt
moeten worden en het schoolwerk hoeft
daar minder onder te lijden dan in de
wintermaanden (vakanties). Toch
wordt er ook 's winters getraind door
het viertal. In de Veilinghal te Alkmaar
zijn hiervoor de nodige voorzieningen
aangebracht. De 'mogelijkheden om in
grote overdekte sporthallen te trainen
(bijv. AHOY-Sportpaleis) zijn zeer be
perkt. De reis er naar toe is daarbij voor
de meesten een struikelblok.
Successen
Zoals in de kop stond vermeld is het
buitenseizoen 1982 zeer succesvol ge
weest voor de jeugd-meerkampers van
TRIAS. De jongens hebben een leeftijd
rond de 18 jaar en kwamen in 1982 nog
uit in de junioren A en B.
In die klasse hebben ze op nationaal
nivo hoge ogen gegooid. De oudste,
Marco Beukenkamp (19 jaar), werd
Nederlands kampioen meerkamp bij
de A-junioren, haalde dezelfde titel op
de 400 m horden en bereikte een twee
de plaats bij de zevenkamp indoor.
Paul Mul (18 jaar) werd achter Marco
tweede bij de Nederlandse kampioen
schappen meerkamp.
Mare Kok en Koen Zuurbier - beiden
nog B-junior - verdeelden ook de eerste
twee plaatsen op de Nederlandse
Kampioenschappen meerkamp, maar
dan voor de B-junioren. Mare werd eer
ste en Koen werd tweede. Daarnaast
was er voor Mare ook nog een individu
ele titel op het onderdeel polsstok hoog
springen.
Naast de wedstrijden voor A-junioren
werden Marco en Paul ook ingezet bij
de clubkampioenschappen. Zij ver
sterkten het team van TRIAS dat on
langs uitkwam in de finales van de
eerste klasse. De inzet van de finales
was een plaats in de hoofdklasse, het
geen de TRIAS-ploeg ondanks de in
breng van de jeugd niet. was gegund.
Volgens Paul en Marco zou de hoofd
klasse op dit moment ook te hoog ge
grepen zijn voor TRIAS.
Topsport
De vier jeugdige meerkampers zijn
naar hun zeggen bezig met topsport.
Zij leveren prestaties op het voor hen
hoogst mogelijke nivo. Vooral Paul Mul
heeft een uitgesproken mening als het
gaat om de definitie van topsport:
„Topsport moet niet afgemeten wor
den naar het hoogste nationale nivo.
Het gaat er om dat iedere sporter voor
zichzelf weet dat hij of zij alles er uit
haalt wat mogelijk is. Ik train zeven
keer per week. Meer kan niet, zeker
DE OPENBARE KLEUTERSCHOOL
'"T KIEFTENNEST
De geschiedenis van het openbaar
kleuteronderwijs in Heiloo gaat terug
tot vóór de Tweede Wereldoorlog.
In de dertiger jaren richtte de afdeling
Heiloo van de vereniging Volksonder
wijs een kleuterklas op, die zich ge
durende een reeks van jaren - vooral
door geldgebrek - slechts moeizaam
heeft voortgesleept.
Na de tweede wereldoorlog had de
gemeente geen geld voor het tot stand
komen van een gemeentelijke open
bare kleuterschool. Hierop richtten
de initiatiefnemers zich tot de
inwoners van Heiloo.
In het weekblad "Uitkijkpost" van
17 januari 1947 stond onder de titel
"Aan het Slempad komt een huis"
een enthousiast artikel, waaraan de
volgende regels zijn ontleend.
"Want het doet je werkelijk goed,
als je in een gezelschap van één dame
en een aantal heren verzeild raakt,
waarvan de voorzitter kennelijk de
kleuterleeftijd reeds lang gepasseerd
is. 3
De commissie is vast besloten om met
1 september a.s., dus over ruim
7 maanden,,,.het kleuterschooltje te
openen.
De intrekking op het garantiefonds tot
dekking van jaarlijks tekort heeft een
dusdanig resultaat gehad, dat het
benodigde bedrag van 1.500,- bijna
is volgeboekt".
Na ruim vier maanden kwamen de
heren Rus en Eekhof (de initiatiefne
mers) met de verheugende mededeling
dat zij aan het Slimpad bouwterrein
hadden verkregen.
Het was een schenking die anoniem
moest blijven. Het enige beding dat
hierbij werd gesteld was, dat het be
stemd was en moest blijven voor het
openbaar c.q. neutraal onderwijs.
Op 21 juni 1947 vond de eerste steen
legging plaats, waarbij een oorkonde
in een loden koker werd ingemetseld.
Drie maanden later werd de kleuter
school door de burgemeester van Hei
loo geopend. Ondanks de vreugde
toch ook- enige teleurstelling: twee
klassen van 50 kinderen.
Het aantal kinderen dat de school ging
bezoeken bleef gestadig groeien
het was nog steeds de enige open
bare kleuterschool in Heiloo) en een
uitbreiding was dan ook onvermijdelijk.
In 1958 werd de school drastisch
vergroot. Aan de oostkant kwam een
speellokaal, terwijl aan de westzijde
een ruim werklokaal werd aange
bouwd. Daartussen de klassengalerij
en een kamer voor de leidsters. Ook
kwam er centrale verwarming.
De school bleef groeien en in de 70-
jaren kwam er zelfs een vierde lokaal
bij.
Toen de initiatiefnemers besloten tot de
stichting van een school, moest dit een
"kleuterschool op neutrale grond
slag" zijn.
Bestuur en Raad van Toezicht
hebben er alles aan gedaan om tot een
passende naam te komen. Er werd
zelfs een prijsvraag aan verbonden en
alhoewel er talloze suggesties werden
ingezonden werd er niet één geschikt
bevonden.
Maar in de volksmond - en dat gebeur
de vroeger veelvuldig - was al heel
gauw een naam gevonden.
Omdat op de schoorsteen van de school
een ooievaar prijkte, een werkstuk
van de toenmalige branweercomman-
dant Van Dijk, had de school al spoe
dig de naam 't Ooievaartje".
De officiële naam 't Kieftennest"
werd op 17 februari 1959 door Burge
meester en Wethouders van Heiloo
aan de school gegeven, naar de vrouw
die in 1946 de grond had geschonken
maar anoniem wenste te blijven,
mejuffrouw Alida Kieft.
als ik ook nog op school zit."
Voor het seizoen 1983 hebben de vier
jongens de nodige verwachtingen.
Marco Beukenkamp wil zich meer gaan
toeleggen op de 400 m horden. De tien
kamp laat hij een beetje schieten. Dat
zelfde geldt ook voor Koen Zuurbier.
Ook hij zal zich meer gaan toeleg
gen op individuele nummers, bijv. de
400 m horden en het polsstok hoog
springen.
Paul Mul blijft meerkamper. Van de
winter wil hij keihard trainen voor het
volgende seizoen. Dit jaar zijn er duide
lijke vooruitgangen geweest en die wil
hij verder voortzetten. Alleen Mare
heeft zijn verwachtingen op een iets
lager pitje staan. Hij wordt volgend
jaar voor het eerste jaar A-junior en in
zo'n jaar is het altijd moeilijk direkt met
de besten mee tc komen.
Vele mensen zullen atletiek een saaie
kijksport vinden. Het duurt allemaal
nogal lang, vooral als het om concentra
tie gaat. Toch gebeuren er tijdens at
letiekwedstrijden soms de meest
vreemde dingen.
Bijv. een keer in Purmerend, toen een
speer terecht kwam in de bak voor het
polsstok hoogspringen. Of de keer in
Vught, toen bij het kogelslingeren de
slinger nogal eens in het net bleef
hangen, doordat de slingeraar het ge
vaarte te vroeg los liet. Iedere keer
moest een jurylid met een trappetje
de slinger naar beneden halen.
Al met al is atletiek een mooie sport.
Alle elementen van de sport vind je er
in terug. Alle andere sporten hebben
met atletiek te maken. Voor Mare,
Paul, Marco en Koen is de verscheiden
heid binnen de atletiek de reden dat ze
er mee door zullen gaan. Volgend sei
zoen horen we vast en zeker meer van
hen.
aan boord van een riverboat onder het
genot van levende muziek.
De plannen waren, nog niet bekend
geworden of de kaarten, die in verband
met de try-out alleen onder kennissen en
bekenden werden verspreid, vlogen als
verse broodjes over de toonbank. Van
te voren kon het idee van de swingboat
al een succes genoemd worden. Alleen
de practische uitvoering ervan moest
nog bekeken worden.
Eenmaal aan boord was er geen
ontkomen meer aan. Letterlijk te
verstaan dan wel: nadat de boot los was
van de kade kon je er niet meer af
voordat het twee uur 's nachts zou zijn,
of je moest er een nat pak voor over
hebben. De feestgangers zaten hier
totaal niet mee. Iedereea kende ieder
een, de laatste nieuwtjes werden
uitgewisseld onder het genot van een
kopje koffie.
Toen begon de Framhouse Jazzband te
spelen. Niet het bij popgroepen gewone
gedoe met veel microfoons en oorver
dovend geluid, maar grotendeels onver-
sterkt werd de dixieland-muziek de zaal
ingespeeld. Het duurde niet lang of de
muziek had de" mensen te pakken: de
dansvloer raakte overvol en bleef zo vol
net zolang als de band bleef spelen.
De koffie was ondertussen allang
ingeruild voor steviger drankjes en de
sfeer werd steeds beter. Tijdens de
pauze van de Farmhoüse Jazzband
speelde op het bovendek een combo
gevarieerde muziek. Niet de hoem-
papa-muziek van vandaagdedag, maar
schitterende easy-listenine muziek. Ook
Toen ik op de middelbare school zat,
werd er op een dag in de Veilinghal te
Alkmaar voor scholieren een concert
georganiseerd van de Dutch Swing
College Band. Al vastgeroest in de
poptraditie van die tijd (Beatles, Rolling
Stones, Slade etc.) bedacht ik een hoop
smoesjes om onder dat optreden uit te
komen. „Helaas" werden deze door de
leraren dobrzien en er was geen
ontkomen aan.
Op de bewuste dinsdagmiddag ging ik
dus op de fiets naar de rand van
Alkmaar. Het achterste gedeelte van de
Veilinghal was voor driekwart gevuld
met leeftijdgenoten en op een groot
podium stonden wat oudere heren hun
instrumenten te stemmen. Kort na mijn
aankomst begon de D.S.C. Band te
spelen en ik wist niet zo goed wat me
overkwam: de door de band gespeelde
muziek swong uit de pan, ook al
ontbraken stevige drumpartijen en
gierende gitaarsolo's.
Sinds die tijd moet ik altijd weer terug
denken aan dat ppneert bij het horen
van idixielandmuziek op radio of
televisie. Het is muziek, die je aangrijpt.
Het is muziek waarbij stilzitten onmo
gelijk is.
Het moge toevallig heten, maar op een
vrijdag in september van dit jaar was er
opnieuw een dixielandconcert in dezelf
de hoek van Alkmaar. Ook deze keer
ging ik er op de fiets naar toe.
meestal in kleur wordt vastgelegd en
dat is op zich al een klein wonder. De
film vertelt ook wat er gebeurde door
de beweging te laten zien. En wie een
geluidscamera heeft, maakt de werke
lijkheid kompleet. Beeld en kleur, be
weging en geluid zorgen voor een vol
maakte weergave van wat we hebben
meegemaakt.
Drie motieven
Het merkwaardige is dat bijna iedereen
fotografeert en veel minder mensen fil
men. Je zou verwachten dat die vol
maakte manier om je geluk te bewaren
door het grootste aantal mensen zou
worden gekozen. Als je probeert na te
gaan waarom filmen minder populair
is dan fotograferen dan blijken er drie
motieven te zijn. Filmen is moeilijk is
het eerste argument, dat mensen noe-.,
men als je ze vraagt waarom ze wel fo
to's maken maar geen films. Dit mis
verstand - want dat is het! - is te wij
ten aan het feit, dat die vooroorlogse
filmcamera's niet zo eenvoudig te be
dienen waren. Maar de techniek heeft
niet stilgestaan en de filmcamera van
vandaag is een automaat, die eigenlijk
alles zelf regelt behalve dan het zoeken
naar een onderwerp. Maar dat is niet
moeilijk.
tegen geringe kosten. En zo kunt U uw
al bestaande of nog te maken films in
de toekomst probleemloos afspelen oo
uw televisie-apparaat en dat is dan weer
een verrijking van de mogelijkheden.
Nu opnemen
Wie het een aantrekkelijk idee vindt om
in de toekomst ook zijn eigen films op
video af të spelen, moet één ding niet
vergeten. Dat is: wie straks ook van
daag terug wil zien, moet nu gaan fil
men. Moet niet wachten op betere sys
temen, die over een aantal jaren mis
schien zullen komen. En moet beden
ken, dat „het geluk van nu bewaren
voor straks" alleen kan als die beelden
nu door de filmcamera in kleur, bewe
ging en geluid worden vastgelegd.
Bij de foto:
De eerste schaatsles... een gebeurte
nis, die nooit terugkomt in een mensen
leven. Het advies van onze filmmede
werker: film zo'n voorval in het leven
van een kind nu en wacht niet tot later.
Filmen is duur
Dat argument is maar ten dele waar,
want wie eenmaal een camera en een
projektor heeft aangeschaft, kan wat
betreft de kosten van de films en het
ontwikkelen, zoveel of zo weinig be
steden als hij of zij zelf wil. Wie per jaar
enkele films volschiet zal gemiddeld
niet veel meer geld kwijt zijn dan ie
mand, die bijv. regelmatig fotogra
feert. Toch ontstaat er, ook als men
twee of drie films per jaar gebruikt, in
de loop der jaren een film, waarin alle
hoogtepunten van het leven zijn ver
werkt. Als men bijv. zo de belevenis
sen van een kind volgt, dan bestaat er,
als dat kind is opgegroeid en zo'n jaar
of vijftien is, een film van zijn of haar
leven van twee volle uren, waarin alle
belangrijke gebeurtenissen te zien zijn.
Wachten op video
Het derde argument, dat de laatste tijd
door sommige mensen wordt genoemd.
En ook dat is een misverstand. Want al
heeft de videotechniek vele mogelijk
heden en kun je met deze apparatuur
méér plezier hebben van je televisie
toestel: een filmsysteem voor life-op-
namen is het beslist nog niet. De film
camera is volgens de deskundigen
voorlopig nog de enige en ideale moge
lijkheid om gemakkelijk beelden te
filmen van een goede kwaliteit, die je
ook op een eenvoudige manier tot een
boeiend geheel kunt monteren. Smal-
filmen en video zijn nu al wèl een goede
kombinatie om de films van uw gezin
gemakkelijk weer te geven via uw eigen
TV-apparaat. Het „overschrijven" van
uw films op videoband is nl. mogelijk
Waarom fotograferen en filmen we? Je
hoeft geen psycholoog te zijn om dat te
weten. Blader eens door een familie
album of bekijk op een avond een paar
films van een bevriend gezin: album en
films laten geluk zien, dat een mens be
leeft. Kinderen in hun spel, vakanties,
een Sinterklaasavond of een dagje uit.
Het zijn beelden van de mooie dingen,
die het leven kleur geven. Fotograferen
en filmen is: de gelukkige episoden in
een mensenleven bewaren voor later.
Zo kompleet mogelijk
Dat gebeurt vooral met de foto-camera.
Maar ook de filmcamera wordt door ve
len gebruikt omdat deze waardevolle
elementen toevoegt aan de beelden, die
de herinnering vasthouden. Een foto
geeft een stilstaand beeld weer, dat
Echter, het grote verschil was dat dit
concert niet in de Veilinghal, maar op
een boot plaats vond. Deze boot, mudje
vol met liefhebbers van de imitatie-jazz
uit het begin van deze eeuw, lag
afgemeerd langs de kade van het
Noord-Hollands kanaal en vertrok om
een uur of acht voor een swintocht naar
het Alkmaardermeer. Zo'n tocht mag
voor Nederland een unicum genoemd
worden.
Aan boord bevonden zich behalve
enkele honderden mensen, die voor de
muziek, de sfeer en de gezelligheid
coratie een serie geslaagde foto's
overhouden.
Erop uit!
Het enige, dat u er voor moet doen is:
niet thuis blijven zitten, maar de win-
terwereld intrekken. En rondkijken.
En met de camera alles, wat anders is
dan gewoonlijk vastleggen. Want
meestal is al dat moois vlug voorbij
en dan is er alleen nog de herinnering.
Maar uw foto's vertellen het verhaal
van deze winter nog als straks het ijs
en sneeuw al lang zijn verdwenen.
Bj de foto:
Een eikeboom na een sneeuwbui.
De sneeuw is van deze kant tegen de
stam en de takken gewaaid, waar
door en boeiend zwart/wit-effect wordt
verkregen.
deze muziek nodigde het publiek bij tijd
en wijle uit voor een dansje.
Wie even genoeg had van de warmte en
van de muziek kon op het buitendek een
luchtje gaan scheppen. Ondanks de
frisse wind was het er plezierig toeven.
Je wisselde wat gedachten uit met kan
niet schelen wie en vooral de gesprekken
over waar de boot zich op dat moment
bevond waren zeer intrek. In de
duisternis was het veelal onmogelijk te
bepalen waar de wal zich bevond (op
het Alkmaardermeer wel te verstaan).
Gelukkig wist de kapitein van de
Alcmaria van rederij Woltheus dat wel.
Het was een kalme vaart.
Om een uur of twee in de morgen
meerde de boot af bij de Leeghwater-
brug te Alkmaar. De landrotten verlie
ten met enige spijt de Alcmaria en
gingen op weg naar huis. Slechts
weinigen zullen blij geweest zijn dat de
swingtocht er op zat.
De initiatiefnemers van de „RIVER-
BOAT-PARTY" mogen terug kijken
op een zeer geslaagde try-out. Een
dixieland-feest is het geweest, dat zeker
voor herhaling vatbaar is. De reacties
van de opvarenden wezen in ieder geval
wel in die richting.
Of er nog zo'n swingboat zal gaan
varen? Ik durf hef niet te zeggen. Het
weer wordt wat slechter en met
windkracht acht op een boot zitten lijkt
mij geen pretje. Als u er meer over wilt
weten loopt u dan eens binnen bij Disco
Heiloo, de grammofoonplatenzaak in 't
Loo. Erik Nap zal u daar graag te
woord staan.
kwamen, ook een aantal topmusici.
Deze muzikanten behoorden tot de
FARMHOUSE JAZZBAND, een dixie
land orkest uit Noord-Holland, dat in
zijn genre tot de besten van Nederland
gerekend mag worden.
De drummer van de Framhouse Jazz
band -de in Heiloo niet onbekende Erik
Nap - had samen met enkele kennissen
(Piet Asjes en Jan Smit) de boottocht
georganiseerd. De initiatiefnemers wil
den gewoon eens uitproberen of er in
Noord-Holland, net als in bijv. Enge
land, interesse was voor een avondje uit
Er zijn natuurlijk uitzonderingen.
Maar voor de meeste mensen is de
winter de tijd om lekker in huis te blij
ven. De verwarming of de allesbrander
is behaaglijker dan de kille Noorden
wind buiten of een pak natte sneeuw.
Wie niet hoeft, zoekt de gezelligheid
thuis. Maar - we zeiden het al - er zijn
uitzonderingen. En vooral als het heeft
gesneeuwd of als bij helder vries
weer de zon schijnt, dan trekken ve
len de natuur in. Een goede raad voor
wie dat doet: neem de camera mee en
zet die kille schoonheid om u heen
op de plaat. Want de winter is best
een paar foto's waard!
Camera is koukleum
De eerste tip voor wie erop uittrekt:
bedenk wel dat uw camera, vooral
als u een moderne automatische ca
mera hebt, wel een koukleum is. Dat
blijkt bijv. uit de reactie van uw bat
terij: als het goed koud is en de batte
rij is niet meer zo sterk, dan kan dat
problemen geven - net als bij de accu
van een auto - bij het indrukken van de
ontspanknop. Neem voor zo'n geval
als 't kan een reserve-batterij mee.
sneeuwbui zorgt soms voor een bijzon
der effect. Een goede raad: trek er als
dat kan direct na zo'n sneeuwbui op
uit vóór die witte weelde is weg
gesmolten. En als u ergens kinderen
ziet sleeën of druk bezig met het maken
van een sneeuwpop: maak er een paar
foto's van!
Ook ijs en r(jp
Ook als het vriest en er wordt overal
geschaatst, is het goed om daar de
camera op te richten. Zo'n ouderwets
schaatsfestijn kan een boeiende re
portage opleveren, maar u moet, als
u met de camera het ijs op gaat, na
tuurlijk wel stevig ter been zijn. En
ook de rijp, de bevroren aanslag
op bomen en struiken en de ijsbloemen
op een raamvoor wie oplet en er
attent op is kan van die winterse de-
Het licht is anders
Als de wereld wit is, wordt veel van het
licht, dat normaal door de omgeving
wordt opgenomen, door de sneeuw
weerkaatst. De automatische be
lichting van uw camera weet dat niet
en hij meet gewoon teveel licht. Ook
een losse belichtingsmeter doet dat.
Het resultaat is dan vaak: een onder
belichte foto. Om dit te voorkomen kunt
u de tegenlicht-correctieknop inschake
len of - als die niet op uw toestel
zit - uw camera of de moter instellen
op een iets lagere filmgevoeligheid.
De kleur is anders
Uw oog ziet sneeuw en u denkt, dat die
zuiver wit is. Maar uw oog bedriegt
u, want in de sneuw weerkaatst de
blauwe lucht. Uw camera laat zich niet
voor de gek houden en in de foto
ziet u straks een blauwzeem. Wie die
witte wereld ook zo blank mogelijk
wil weergeven, gebruikt een ultra
violet - of skylight-filter, waarover uw
foto-adviseur u kan inlichten.
De wereld is anders
Over de motieven hoef je een ent
housiast fotograaf eigenlijk niets te
vertellenb, want de winter siert de
vertellen, want de winter siert de
derwerpen zijn. De sneeuw is een mo
tief; onze alledaagse omgeving wordt
er ineens anders door. Zelfs een lichte
