4
De bibliothecaressen, wat doen die nou precies?
amro bank
Meteen
bibliotheekboek
maak je
kennis
Met een
gekocht boek
stuitje
vriendschap!
DEUTEKOM boeken tijdschriften
Varen, vliegen, bussen,
treinen, zelfrijden.
Met Amro Reizen
de wereld rond.
TEN GELEIDE
Een vraaggesprek met Yvonne Keuls!
Geestelijke volksgezondheid en lezen;
is er een verband tussen die twee?
„Bedankt - we hebben genoten!"
1981
Kennemerstraatweg 382
Het Malevoort 13
Redactie en opmaak:
Carla van de bibliotheek
Lezen....de wereld verkennen.
Lezen....zelf een keuze maken.
Lezen....ontspanning.
Lezen....op onderzoek uitgaan.
Lezen....je vrijheid waarderen.
HOERA VOOR DE
SCHOONMAKENDE FAMILIES!
MEVROUW HAACK,
ËÊN VAN DE OUDSTE LEZERS
AAN HET WOORD
NOTITIES UIT HET JAARVERSLAG
HEILOO
27 OKTOBER 19j |K1JKP<
20 JAAR OPENBARE BIBLIOTHEEK HEILOO Ys>.
Het is precies twintig jaar geleden, dat
de toenmalige burgemeester van Hei-
loo, de beer J. Pesm'an, de Algemene
Openbare Bibliotheek, zo heette de
bibliotheek destijds, officieel opende.
Toen de bibliotheek haar tiende ver
jaardag vierde, hebben wij met behulp
van de Uitkijkpost, jawel gratis hulp,
dat mag ook wel eens gezegd, een
feestelijke bibliotheekkrant uitgegeven
en bij iedere inwoner van Heiloo
thuisbezorgd.
En warempel het is weer gelukt!
Ook voor de twintigste verjaardag van
de bibliotheek konden wij op de gratis
medewerking van de Uitkijkpost reke
nen. Om de kosten, zeker in deze tijd,
niet helemaal ten laste van de Uitkijk
post te doen komen hebben vijf firma's
advertenties geplaatst, waarvoor ze
ruimschoots betaalden. En dat in deze
zakelijk toch bepaald niet zo florissante
tijd. Ach, gewoon aardige mensen.
Hieruit blijkt eens te meer, hoe iedereen
in Heiloo met de bibliotheek meeleeft.
In de bibliotheekkrant van 10 jaar
geleden, stelden wij zelf het bibliotheek
werk centraal.
In deze krant laten wij o.a. ook vele
anderen hierover aan het woord.
Over wat een bibliotheek is en kan zijn
voor de bevolking kunt u lezen in een
artikel dat oud staatssecretaris van
C.R.M. de Heer C. Egas hierover
schreef.
De inspecteur voor de geestelijke volks
gezondheid van Noord-Holland en
Utrecht, de heerChr. Engelhart, schreef
een artikel over de invloed van Lezen.
Dan een totaal andere belichting van het
bibliotheekwerk door onze voorzitter de
heer A. M. Grondhout.
Drie vraaggesprekken van Carla van de
bibliotheek met: Mevrouw Haack, een
oudere lezeres, die vanaf de eerste dag
van de oprichting onze bibliotheek be
zoekt, de schrijver Simon Carmiggelt en
de schrijfster Yvonne Keuls.
Verder de kijk op de bibliotheek
geschreven door een gymnasiast, 3de
klas, dievanaf z'n 3de jaar lid is van de
bibliotheek.
Onder het motto ,,Zo, nu hoort U het
ook eens van een ander", wensen wij U
veel plezier met deze extra bibliotheek
uitgave.
Bestuur Openbare Bibliotheek,
Heiloo.
"Winkelhóf 't Loo" - Heerenweg 67-69
1851 KL Heiloo - Tel. 072-331483
de schrijfster van o.a. Jan Rap en z'n maat en
van "de Moeder van David S."
In het vraaggesprek, dat wij mochten
hebben met de bekende jeugdschrijfster
Mevrouw Yvonne Keuls, vroegen wij
haar, wat ze vond van het boek in het al
gemeen, van de bibliotheek en hoe ze
dacht over het kinderboek.
Over het kinderboek raakt Yvonne
Keuls niet uitgepraat, vooral voor de
kijkboekjes, voor de allerkleinsten, en
voor het voorlezen is Yvonne Keuls de
ware pleitbezorgster.
Voorlezen is volgens Yvonne Keuls een
veilige sfeer scheppen voor de kleintjes.
Het samen avonturen beleven. Maar we
moeten wel eerst zelf zo'n boekje lezen
en achter het gelözene kunnen staan.
Samen met de hoofdpersoon kunnen
lachen en huilen en het ook als zodanig
aanvoelen.
Ze vertelde hierover een paar treffende
voorbeelden, o.a. uit haar eigen gezin.
Ze las een boek van Frederik van Eeden.
De kinderen speelden rond haar in de
kamer en vroegen op een gegeven
moment "Is dat een mooi boek". Ze ant
woordde dat ze het een heel mooi boek
vond en begon spontaan hardop te lezen.
Ze begon voor te lezen.
Nu is "de kleine Johannes" beslist geen
kinderboek en zeker geen boek voor
kleine meisjes van 3-5 en 8 jaar. Yvonne
Keuls heeft de kinderen het boek hele
maal voorgelezen. En zegt ze: "Het is
een zo dierbare herinnering, dat ze het
nog weten."
"Lezen", zegt Yvonne Keuls, "is een
wonder, je roept iets op.en het is er."
Vooral wanneer de moeder het zelf een
fijn boek vindt. Dan gaan de emoties
over op de kinderen. En helaas, een kind
dat in zijn aller-allerprilste jeugd niet
wordt voorgelezen en niet met kleine
boekjes kan en mag spelen, die mist iets
heel essentieels. Zo'n kind kun je later
voor z'n eindexamen HAVO wel "In de
ban van de Ring" cadeau geven en hij
zal er misschien wel blij mee zijn, maar
gevoelsmatig kan de schoonheid van het
boek hem alleen maar pakken, wanneer
de basis hiertoe in zijn jeugd gelegd is.
Een kinderboek is hoog in prijs, gaat ze
verder, maar voor een kind is het een
kleinood. Veel meer dan wij beseffen.
Boekjes kunnen iets heel eigens en spe
ciaals voor de peuters betekenen, net
zoveel als hun sabbeldoekjes.
Een boekje is de eerste kennismaking
met het woord. Al die vreemde tekens
die ze niet kennen vormen samen een
woord dat iets be-tekent. Ze gaf haar
eigen dochtertje toen het 11 maanden
was een klein kijkboekje met paardjes,
koetjes en schaapjes. En steeds als de
baby de koe zag, aaide ze het plaatje en
riep boe-boe. En zo begint de verken
ning van de wereld. Juist omdat kinde
ren de wereld in andere proporties zien
dan wij, aldus mevrouw Keuls.
Wat ze heerlijke boekjes voor de aller
kleinsten vindt zijn de boekjes uit de
serie "Ik ben boos", "Ik ben zo zwart"
etvz.; de "Ik ben boekjes". Waarin voor
peuters en kleuters situaties beschreven
worden, waarmee ze zich kunnen identi
ficeren. Het is een herkenbare en tegelij
kertijd ongelooflijk bevrijdende situatie
voor een kind wanneer het uit eén boekje
gewaar wordt, dat je best boos mag
worden, je vuil mag maken, zwart mag
zijn.
Ze geeft altijd boeken en boekjes cadeau,
die ze zelf mooi vindt. "Dan geef je echt
iets van jezelf, nl. de emoties die je be
leefde bij het lezen van het boek", aldus
Yvonne Keuls.
In de vele gesprekken, die Yvonne Keuls
had met sociaal misdeelde kinderen,
vooral uit tehuizen, bleek het volgende.
Wanneer Yvonne Keuls de kinderen al
hun droefenis van zich had laten afpra
ten en dan vroeg: "Maar heb je dan
nooit iets plezierigs beleefd, denk eens
goed na," want in die gesprekken komt
altijd door, dat deze kinderen mateloos
ongelukkig zijn, dan na lang nadenken,
kwam die kleine aarzelende glimlach
met "Ja, toen iemand me heeft voorge
lezen." Dat waren de kleine lichtpuntjes
uit hun grauwe uitzichtloze jeugd.
Iemand had ze voorgelezen. Iemand had
zich met hen beziggehouden, had tijd
voor ze gehad, en samen met hen de
emoties uit het boek beleefd. Kinderen
in tehuizen en sociaal rhisdeelden wor
den niet gevoed in het beleven van
dingen die je niet hardop durft te zeg
gen, dingen die je voor jezelf houdt.
4—
Mevr. A. Timmer
alg. management
Mevr. M. Hofman
hoofd Kenn.straatweg
Mevr. T. Eten
catalogus
Mevr. G. Grondhout
fonothecaresse
Mevr. M. van Nes
jeugdafdeling
Maar via een boek kunnen ze er achter
komen, dat anderen die dingen ook be
leven. Dat lost een stuk eenzaamheid op.
En dat is volgens Yvonne Keuls ook de
waarde van boeken. Zijzelf heeft een
kleine boekentas met haar meest gelief
de boeken. O.a. "Het leven en de wan
delingen van Mr. Froe", geschreven
door Karei Vosmaer in 1783. Een totaal
stukgelezen boek, maar m'n dierbaar
ste". En nog wat gedichtenbundels. Die
tas neemt ze overal mee naar toe, waar
ze ook heen gaat. zoals een ander z'n
Soms vraag je je inderdaad af, wanneer
het stormachtig druk aan de balie is, de
teruggebrachte boeken bijna niet te ver
werken zijn en er een lange rij wachten
den voor het stempelbureau staat, wat
doen die dames achter die her en der in
de bibliotheek staande bureaus nou
eigenlijk precies. Ze zitten daar in alle
rust achter het bureau te werken. Nou
ja, werken! Ze zitten met kleine kaartjes
te spelen, of een stapel kranten door te
lezen, of zitten een stapel Rapachtige
door een elastiekje bij elkaar gehouden
vellen door te bladeren. Goed wanneer je
iets moet weten, staan ze je allervriende
lijkst te woord, maar werken, zoals die
medewerksters achter de balie! Die
nemen je boeken in, controleren boeken
en kaartjes, plaatsen boeken op karren,
zeulen met die karren door de biblio
theek, bergen de boeken op de planken
en zitten met vaart en verve achter de
stempelmachine of stempelen met de
hand. Maar de bibliothecaressen, wat
doen die nou eigenlijk?
We zouden het baliegebeuren de pols
slag en het werk van de bibliothecares
sen de hartslag van de bibliotheek willen
noemen. Aan de inlichtingenbureaus
zitten de vakvrouwen, die een veeljarige
opleiding achter de rug hebben en door
jarenlange praktijk getraind zijn in de
wezenlijke bibliotheekzaken.
Het allerbelangrijkste werk is wel het
geven van informatie. Niet voor niets is
de internationale benaming voor hen
READERS'ADVISER. Waarmee tevens
gezegd wil worden dat ook in het buiten
land het geven van informatie als het be
langrijkste van dit ambt wordt gezien.
Ze moeten letterlijk op al die duizend
en-één vragen die wekelijks binnenko
men een antwoord weten. Niet één
antwoord maar het antwoord, het enig
juis'te! Op een willekeurige dag wordt
hen bijv. de volgende vragen gesteld: "Ik
wil het boek hebben over Enzymen the
rapie." "Een uitgave over de Opper
landse taal- en letterkunde". "Heeft u
iets over Abdijen in Frankrijk". Ik zou
graag ,,'n repertorium van familienamen
in 1811-1812 in Friesland aangenomen
en bevestigd willen lenen." En een ander
wil meer "History of the Netherlands
and Europe". Om dan over de vragen op
romangebied maar te zwijgen.
Wanneer de boeken in de bibliotheek in
Heiloo ergens op de plank staan, moeten
zij direct weten, onder welke rubriek
nummer dat boek valt en waar het dus te
vinden is, zo niet, dan weten ze door de
praktijkervaring en vakkennis feilloos
waar ze dit boek elders vandaan moeten
halen. Dit voorkomt nodeloos gebel en
geschrijf en werkt dus kostenbesparend.
Verder moeten ze zien om binnen het
gegeven raam van de subsidiecentjes uit
te komen. En dat kunnen ze! Want het
is geen senecure om met een toch be
perkt budget uit de jaarlijkse doolhof
van boekaanbiedingen - 14.000 nieuwe
boeken per jaar op de Nederlandse
markt, a raison van 20,gemiddeld
per stuk - zo veel mogelijk aan de vraag
te voldoen. De vraag, dat is de vraag van
de "gemiddelde lezer en die vraag is in
Heiloo anders dan in Beverwijk met zijn
vele buitenlandse werknemers, anders
dan in Hoogwoud met z'n overwegend
agrarische bevolking. Waaruit blijkt dat
men met de plaatselijke omstandigheden
wel degelijk rekening houdt. Alsook met
minderheidsgroepen.
Zoals wat is er op de markt voor het
autistische kind, waar kan het leesblinde
kind mee vooruit geholpen worden. Wat
ves&chijnt er aan buitenlandse boeken
voor slechtzienden enz. enz. enz.
Dan moeten ze de uitgevers kennen. En
dat ook al weer met het oog op het
budget. Sommigen zijn namelijk hele
maal afgestemd op de ééndagsvliegen,
boeken die in een paar dagen geschreven
worden over een zeer actueel onderwerp,
maar vrijwel zonder achtergrondinfor
matie. Anderen geven het meer gedegen
werk uit. Dus met veel achtergrondim
formatie en voetnoten. Aan zo'n laatste
uitgave heb je als bibliotheek natuurlijk
veel meer. Wat geldt voor boeken geldt
ook voor grammofoonplaten, voor
tijdschriften en weekbladen. Deze laat-
sten worden met de dagbladen nageplo
zen met het oog op de 1500 in de volwas
sen- en jeugdafdeling te vinden docu
mentatiemappen. Ook dat is niet niks!
Ze moeten precies weten, over welke on
derwerpen er mappen in huis zijn en
zeer alert reageren of er iets in de tijd
schriften of dagbladen sta«t, dat ge
bruikt kan worden in één van de 1500
mappen, zo ja, dan wordt het uitgeknipt
en in de betreffende documentatiemap
opgeborgen, ter uitbreiding van het
materiaal.
Al die boeken in de bibliotheek, ze zou
den waardeloos voor het gebruik zijn, als
ze niet onmiddellijk, zelfs met de meest
bescheiden gegevens, te vinden zijn. En
daarvoor is de catalogus; het kaartsys
teem, waarin alle in de bibliotheek voor
komende boeken, volgens bepaalde sys
temen zijn opgeborgen en daardoor in
derdaad direct vindbaar zijn. Zo'n sys
teem op poten zetten en bijhouden is
eveneens werk van de bibliothecaresse.
Wat de bibliothecaressen ook in de ga
ten moeten houden, zijn de maatschap
pelijke ontwikkelingen. Zij hebben, al
weer door ervaring geleerd, a.h.w. voel
sprieten gekregen voor maatschappelij
ke ontwikkelingen. De actuele trend
meestal naar voren gebracht door de
tijdschriften, wanneer verandert zo'n
actuele trend in een blijvende verande
ring? En wat is daar dan over verschenen
en bij welke uitgever? Is er iets over zo'n
gegeven in een roman verwerkt?
Maar ook de ontwikkelingen op regio
naal gebied wordt door hen op de voet
gevolgd. Wilt u bijv. iets weten over de
watervoorziening in Noord-Holjand of
over de Volksuniversiteit, over cursussen
die in Heiloo gegeven worden, of waar de
A.A.-cursus, afkikcentrum voor drank
misbruik gehuisvest is? Of wilt u weten
waar bijv. de fanclub van een bepaalde
popzanger gevestigd is, vraag het de
bibliothecaresse, zij zullen u op weg hel
pen en met adressenmateriaal en met de
bijbehorende boeken.
Een mooi bibliotheekgebouw is natuur
lijk een kostelijk bezit voor een gemeen
te. De boeken erin bepalen echter het
werkelijke gezicht van een bibliotheek
en dit werkelijke gezicht wordt mede
bepaald door de vakkundigheid van de
bibliothecaressen, die we hier aan u
voorstellen. Op het werk van een ieder
komen wij t.z.t. in de veertiendaagse
bibliotheekrubriek terug.
Mevr. Th. Levie
documentatie
Mevr. Chr. Kühne
collectievorming
Mevr. T. Derksen
tentoonstellingen
Mevr. J. de Bruin
in opleiding
Mevr. A. Suyker
in opleiding
portefeuille met de foto's van de kinde
ren. Haar lijfboekjes noemt ze dat.
Op het ogenblijk is Yvonne Keuls erg
bezig met de allerjongste kinderen.
Zij heeft een boekje voor hen geschre
ven, dat in april uitkomt. Ze is bok heel
blij, dat Nanny Kuyper dit jaar de gou
den griffel - de jaarlijkse prijs voor het
best geschreven jeugdboek - heeft gekre
gen voor haar kinderboek van 1-3 jaar:
"DE EEND OP DE POT". Een verruk
kelijk boekje, aldus Yvonne Keuls met
het zindelijkheidsritueel als thema. En
voor de kleintjes heel herkenbaar ge
schreven.
Verder vindt Mevrouw Keuls, dat een
kind de vrijheid moet hebben, zelf zijn
eigen boeken uit te zoeken. Daar moet
men al heel jong mee beginnen. Samen
naar de bibliotheek als ze nog klein zijn
en dan vooral steeds op dezelfde dag.
Kinderen zijn gevoelig voor steeds weer
kerend ritueel, dat geeft ze vastigheid.
Kinderen grootbrengen met het lezen
van zelfuitgekozen boeken is een goed
wapen tegen eenzaamheid. In een boek
kun je je terugtrekken met de vriendjes
uit het boek en dat geeft een stuk veilig
heid.
Wat ook veiligheid en vastigheid geeft is
het 's avonds voor het slapen gaan even
tjes voorlezen. Even saampjes, de gekke
malle, vertederende avonturen meebele
ven, en meelachen, soms eventjes mee-
huiveren, en dan weer samen rollebollen
van plezier met de kleine vriendjes uit de
steeds veranderende, verrassende wereld
van het kinderboek, waarin zo heerlijk
veel mag, maar soms ook net niet. Maar
ook dat niet hoort erbij. Want anders
zou je nooit precies weten, waar je eigen
lijk aan toe bent als je later groot bent.
En wat Mevrouw Keuls van bibliotheken
vindt? "De meest plezierige instituten
om je te helpen bij de keuze van eigen
boeken. Je kunt ze meenemen en lezen
en nog eens lezen en soms komt er een
moment, dat je zegt, ja, dat boek koop
ik." Voor Mevrouw Keuls is dat het
allerplezierigste aspect van een Open
bare bibliotheek
Wanneer een bibliothecaresse mij die
vraag voorlegt, denk ik: „Nee, er zal
wel geen verband tussen zijn, maar van
enig onderzoek op dit gebied weet ik
niets af". We weten wel dat er gezinnen
zijn waarin zo goed als niet in boeken
wordt gelezen, maar wel in de krant of
in een tijdschrift en natuurlijk moeten
oudere schoolgaande kinderen tamelijk
veel lezen.
Er zijn ook gezinnen waarin veel
gelezen wordt - soms is het zo dat de
status van het gezin het van de
gezinsleden eist.
Het lezen verrijkt je, je leeft als het ware
dubbel. Je belangstelling voor wat
andere mensen denken, voelen, wordt
steeds groter.
Daarom is het best een frustratie om een
boekwinkel te bezoeken, want je kunt
niet meer dan met mondjesmaat vol
doen aan je verlangens om te kopen en
te kopen. Gelukkig zijn er bibliotheken
genoeg, die je zo goed als alles op elk
gebied kunnen verschaffen.
Ik denk dat er ook veel in het lezen van
boeken „gevlucht" wordt, als de situa
tie vervelend is of niet zo bijzonder
prettig voor je is. Als je in een slecht
humeur bent is een goed boek in staat je
er uit te halen.
Daarom ben ik met vele andere mensen
verknocht aan het lezen. Maar wat is
lezen? Lezen is niet zo moeilijk, even
makkelijk als naar de T.V. kijken.
Goed lezen is echter wel moeilijk om
aan te leren. Wat is goed lezen? Ik denk
dat het critisch lezen is, zodat je weglegt
wat je niet veel zegt en doorleest wat je
goed geschreven vindt. Dat gaat met
boeken zoveel gemakkelijker dan met
mensen, met dat wegleggen, bedoel ik.
Goed lezen is ook een goed schrijver
lezen - daar krijg je al doende min of
meer oog voor.
En goed lezen is ook meer dan je ogen
heen en weer laten gaan. Als je innerlijk
niet meer meedoet, niets meer opneemt,
ben je bezig jezelf te „verlezen".
Ik denk- dat goed lezen erg gezond is en
gezond houdt, want je belangstelling in
allerlei, wat om je heen gedacht en
gevoeld wordt, blijft door lezen op peil
en verhoogt je weerstandsvermogen
tegen teleurstellingen.
Je leert de dingen ruimer zien dan je uit
jezelf zou kunnen.
Ik vind dat het lezen van een goed boek
meer voldoet in dat opzicht dan T.V
kijken, want lezen doet op je eigen
innerlijke T.V. wèl een beroep en dat
doet de electronische beeldbuis vrijwel
niet.
Lezen is eigenlijk ook uitzoeken (aren-
lezen). Daarom is het een heel bijzonder
genoegen van fijnproevers om een goed
boek van voor naar achteren door te
bladeren en omgekeerd. Wel eens
gedaan? En beviel het?
Ik wens Heiloo toe, dat haar biblio
theek succes zal boeken.
C. F. Engelhard
Een bibliotheek schoonmaken, zorgen
dat de zaken niet verflodderen en ver
slonzen, dat kan een mens niet alleen.
En daarom, neem gerust je familie mee.
Vele handen maken het werk immers
licht.
Wanneer de sfeer in de bibliotheek van
Heiloo nog altijd uitnodigend en gastvrij
is, dan komt dat mede door deze niet
aflatende zorg. Zorg voor 't sanitair, de
vloeren- iets meer dan kamerbreed- 't
meubilair, en wat niet al, van deze vele
hardwerkende handen.
Goed onderhoud...., 't blijft gezellig en
je spaart er op den duur heel wat mee
uit!
Wat waren we blij, dat, eindelijk in
1963, de openbare bibliotheek in Heiloo
geopend werd.
Wij waren, mijn man en ik, en later ook
onze zoon, fervente lezers. We woon
den bij Kapel, U weet wel pal bij
Limmen.
Nu was hier in Heiloo wel een leenpost
van de stadsbibliotheek uit Alkmaar
gevestigd, maar die was alleen maar op
woensdagmiddag geopend van 2 tot 5
uur. Wij hadden een zaak en konden
dus niet altijd precies op die tijd in Hei
loo in het oude Dorpshuis zijn.
Dus leenden we boeken bij kapper
Zuiderduin in de Van Aostastraat. U
moet weten, dat ze daar bij die kapper
ook boeken uitleenden.
In het ene gedeelte werden de mannen
geknipt en geschoren en in het andere
stond mevrouw boeken uit te lenen. We
gingen naar de Van Aostastraat voor
ontspanningsboeken en kinderboeken.
Voor 't serieuze werk fietste we eenmaal
in de veertien dagen van Kapel naar
Alkmaar naar de Laat, de oude
stadsbibliotheek. Daar ging alles over
de toonbank. Bij binnenkomst gaf je de
boeken terug en wanneer je thuis niet
precies had opgeschreven wat je wilde
lenen, kon je ter plaatse een catalogus
raadplegen en die boeken opschrijven
die je wilde lenen. Dan ging de
bibliothecaresse voor je kijken, dikwijls
ladder op, ladder af, of de boeken in de
kast stonden. Er waren een stuk
of wat ladders tegen de kasten gemon
teerd, schuifladders voor de bovenste
planken, want het stond er tot de nok
toe volgestouwd. Waren de boeken uit
geleend, dan moest je uit de catalogus
een paar andere boeken zoeken. Zo
doende stond je soms een kwartier of
langer te wachten voordat je eindelijk
met een paar boeken de deur uitging.
Toen ik hoorde dat er in Heiloo een
Ie open
|t ligt h<
ikenis c
■t wordt
|e econc
er geh
ondei
n is h
jeentelr
geme<
kelijk
•ek aai
zieninj
'ordt va
Openbare bibliotheek werd geopendlatief er
ben ik erheen gefietst om me op t? Jen ben
geven. ngen in
In m'n enthousiasme was ik een week té| .ftoort m
vroeg. De schilders waren nog bezig,s eek.
We waren blij dat we niet meer naar
Alkmaar hoefden en vooral dat we hier ^el
zelf de boeken konden uitzoeken. j ij de ope
En weet U wat ik nu toch zo plezierig; ^rieerd
vind van een bibliotheek? Kijk mijn, zeer t
man en ik houden van lezen en kopen, ,ïarieerd
graag boeken. Maar met zo'n biblioj, 'rons ug
theek koop je dan pas een boek als je,aandac
denkt, „Ja, dat boek wil ik zelf, krac
hebben". Zo heb je dus nooit een, [e nog )e
miskoop. Ook voor een cadeautje geef, estijds d
ik altijd boeken, die ik zelf gelezen heb.,le. resui
Dan weet ik wat ik geef. Ik lees alle.i lrote aar!
boekrecensies en schrijf dan op wat ik', iaar de o
wil lezen. Metis var
Mijn man en ik zaten soms anderhalf lE,ie^de x
uur in de leeszaal, tijdschriften er ®n®n .e
kranten te lezen en naslagwerken doof!le0-b'Jl
te bladeren. Vroeger kochten we veefentek°r
tijdschriften zelf, maar die zijn nu zé'. et?al bb.
duur geworden. Dus lenen we ze uit'nformati
de bibliotheek. 4
Kijk toen we wat jonger waren, mijii' KPkwe
man is nu hoogbejaard, gingen we veel wren-1
naar tentoonstellingen en musea. Dat"®®n b
gaat nu niet meer. Maar laatst las ik dafj ,51].'
in Hoog-Catharijne in Utrecht een1'^1
tentoonstelling was met o.a. werken
van Charlie Toorop, die ik altijd heb" -
bewonderd. Toen heb ik een paar
schildersboeken geleend met werken
van Charlie Toorop en had het gevoel
toch nog even op de tentoonstelling te
zijn geweest. En dat vind ik zo
belangrijk met een bibliotheek kan de
oudere mens als hij niet meer overal zelf
naar toe kan gaan, bij blijven. Tijd
schriften lezen van verschillende rich
tingen en zelf je eigen mening vormen.
Daar blijft een mens jong bij.
We gaan altijd op dinsdagmorgen dan is
het niet zo druk.
Wat ik ook nog even zeggen, wil: „Je
wordt in de bibliotheek zo aardig
geholpen. Je voelt je als oudere in de
bibliotheei niet aan de kant gezet. Je
wordt er volkomen serieus genomen.
Wanneer een fonotheek moet worden
opgezet, er nog geen mensen van de op
leiding voor deze baan te vinden zijn en
je kent iemand, die in haar jeugd een
jarenlange muziekopleiding heeft geno
ten', is blijven musiceren en ook nog een
buitengewoon accurate directiesecreta
resse geweest is, wat doe je dan als be
stuur? Juist, je probeert zo iemand voor
dat baantje te strikken.
Wanneer inwoners uit de regio, de
fonotheek in Heiloo, vanwege de hoge
kwaliteit van de collectie, blijven bezoe
ken, ook wanneer in hun dorp of stad
inmiddels een fonotheek is gevestigd. En
er zelfs, vanwege de kwaliteit van platen
en collectie, regelmatig een inwoner van
Amsterdam in de fonotheek Heiloo
verschijnt, dan weet je dat je goed
geschoten hebt. Wanneer men dan ook
nog per ingezonden stuk z'n enthousias
me uit "omdat dit ook wel eens gezegd
mag worden," dan weet je zeker dat je
een witte raaf geschoten hebt, met zo'n
fonothecaresse.
En nu gaat ze zich weer helemaal
richten op -de muziek, de viool.
Mevrouw Grondhout, het werk dat U
vanaf de oprichting van de fonotheek in
Heiloo deed, is het beste samen te
vatten in de vele glunderende gezichte»
waarmee destijds de platen aan de balie»
werden teruggebracht met de woorden:
„We hebben genoten, wat een prachtige
muziek en wat een buitengewone weer
gave was dat."
Uit het bibiliotheek jaarverslag 1981
noteerden wij voor U het volgende:
In 1981 werden aan de Kennemerstraat
weg 105890 boeken uitgeleend aan 3034
lezers.
In de bibliotheek aan het Malevoort
werden 213605 uitleningshandelingen
verricht t.b.v. 6978 leden. Onder het
laatstgenoemde uitleningsgetal vallen
niet enkel de boeken, doch ook gram
mofoonplaten en dia's.
Eind 1981, hadden dus 10012 inwoners
van Heiloo een abonnement op de
bibliotheek. Een respectabel ledental.
Vooral wanneer men bedenkt dat het
landelijk gemiddelde ligt op 28% van de
bevolking, terwijl dit in Heiloo met
plm. 21000 inwoners 48% bedraagt, zo
lezen we in het jaarverslag.
Verder lezen we in dit jaarverslag, dat
bij de onderhandelingen met de Ge
meente, die overigens harmonieus ver
lopen, de factor financien een grote rol
hebben gespeeld. Maar, dat het bestuur
de laatste zal zijn, om niet te onderken
nen, dat er met een bibliotheekvoorzie
ning grote bedragen gemoeid zijn.
Echter,- zo staat er- wanneer er in ons
dorp één subsidie wordt gegeven aan
een instelling waar jong en oud, van 3
tot 90 jaar uit alle geledingen van de
bevolking zo volop van geniet, dat is het
wel de subsidie aan de bibliotheek. Men
noemt deze instelling in het jaarverslag
dan ook de meest sociale instelling in
Heiloo.
Verder lezen we dat er regelmatig
Heilooer schoolklassen, en andere groe
pen uit Heiloo, zoals Nivon, participa-
tieonderwijs e.d. in de bibliotheek
ontvangen, worden. Zij worden dan
door de bevoegde bibliothecaressen in 2
lessen „boekwijs" gemaakt. Een in
structieles in het gebruik van de
bibliotheekmaterialen en één les om zelf
het gebruik te testen.
Ter onderstreping van de Boekenwe:
ken, kwamen o.a. de schrijfster!
Yvonne Keuls en Thea Beekman in d§
bibliotheek over hun werk spreken.
Voorts lezen wij over het veranderend?
beeld van het bibliotheekbezoek. Kwa
men er enkele jaren geleden overdag
slechts moeders met kinderen naar de
bibliotheek, nu komen overdag steeds
meer mannelijke lezers. Veel vroeg ge
pensioneerden en niet meer aan het an
beidsprices deelnemende inwoners va'
Heiloo.
Voor hen stelt de bibliotheek zich tot
taak, een plaats te blijven waar me
graag binnenkomt. En wel door in ti
spelen op de behoefte aan materiaal voo:
om-, bijscholing en studie, waarbij di
ontspanningsboeken niet vergeten wor
den.
Tot slot staat er in het jaarverslag dat
iedere inwoner van Heiloo, ook zonder:
abonnement, tijdens de openingsuren^'
de vele tijdschriften van verschillende'
signaturen kranten, alsmede naslag-'"
werken en encyclopedieën gratis kan
raadplegen.
En dat zodoende iedere inwoner van'
Heiloo, ook zonder abonnement in"
staat gesteld wordt enigszins op dë"
hoogte te blijven.
Met de Amro Bank op reis.
Waarheen u maar wilt. Waarmee u
maar wilt. Alles is mogelijk. Ver,
dichtbij, exclusief of 'heel gewoon'.
Compleet verzorgd of alleen de reis.
Naar vrijwel alle bestemmingen op
onze aardbol. Dank zij de samen
werking met vermaarde tour
operators. Kom eens kiezen uit de
vele welgevulde programma's.
Kennemerstraatweg 380
tel. 330250
Het Hoekstuk 1
tel. 334424
0p ee
Tony
„Ont
Ik hc
typisc
de ik
krant
ik he
Mels<
ispelei
op te
meni
