Niet louter natuurschoon
in de Gordel van Smaragd
Reisverslag uit het Verre Oosten
door J. Swart (slot)
1'
li
m
Beste mensen,
1% hulp is altijd meer
dan 100% medelijden!
Met uw gift helpt u Pater Ted zijn
hulp voort te zetten op de Philippijnen.
Rabobank Heiloo
nr. 12.05.13.730
t n v Pater Ted Brandsma
E
EMHUMtt#
J. Swart - Heiloo.
Turkse roman in
derde spreker-serie
UITKIJKPOST 13 APRIL 1988
Vorige week publiceerde de Uitkijkpost
het eerste deel van het reisverslag van de
heer Swart uit Heiloo, die zes weken
door de Fillipijnen, Thailand en Indo
nesië trok. Deze week is het tweede en
laatste deel aan de beurt, hetgeen zich
afspeelt in Indonesië.
De publicatie van dit verslag heeft mede
tot doel het inzamelen van geld voor een
tweetal projecten in respectievelijk de
Fillipijnen en Indonesië. De heer Swart
hoopt met deze directe actie een flink
bedrag bijeen te brengen om dit vervol
gens over te maken naar de betreffende
pater en zusters. Hoe u een bijdrage
kunt leveren, ziet u elders op deze
pagina.
Maandag 12 oktober
Vertrek uit Bangkok. Fali, het manusje
van alles, kwam met de taxi voorrijden,
inladen en naar het station. Wel even
wachten, maar dan: naar het zuiden.
Prachtig mooi, rijstvelden afgewisseld
met palmbomen en zeer grote bossen.
Hard werkende kleine rijstboertjes, en
kele bergen, een afgraving. Het ging
maar door.
Dinsdag 13 oktober
De trein dendert nog steeds voort, uur
na uur. Ik voel me niet helemaal le/cker,
ondanks de cabine met air
conditioning.
Om half elf zijn we bij de grens met Ma
leisië. Een enorme controle, alles en ie
dereen moest de trein uit. Bij het doua
nekantoortje zag ik weer heel wat men
sen, die we ook in Bangkok al ontmoet
hadden.
We moesten naar het eilandje Penang,
daar is een klein vliegveld. Vandaar
naar Medan (Sumatra), het begin van
onze Indonesië-reis. Een lange rit met
een taxi bracht ons er heen. Op het
vliegveld bleek de computer stuk, dus
moesten de tickets met de hand gemaakt
worden, hetgeen lang duurde. We gin
gen naar de stad Georgetown, waar we
ons direct thuis voelden, 's Avonds de
stad in, zeer veel bedrijvigheid, lekker
gegeten.
Woensdag 14 oktober
Om negen uur kwam de taxi om ons
naar het vliegveld te brengen. Na het in
checken gingen we het vliegtuig in en na
een niet zo lange vlucht stonden wij ein
delijk in Medan, een kleine twee weken
later dan gepland. De eerste rit ging
naar een telefoonkantoor om naar Ne
derland te bellen.
We hadden een adres van Paters Capu-
cijnen voor onderdak. Daar aangeko
men hebben we ons opgefrist en zijn
daarna de omgeving gaan verkennen.
's Avonds thee gedronken, wat ge
praat met dees en geen. Ze doen hun
werk met een krappe beurs in oude ge
bouwtjes van dik voor de oorlog.
Donderdag 15 oktober
Achter het complex is een kampong,
huisjes, hutjes, een enkel stenen huis. In
deze natte tijd stroomt alles over. Het
stonk er behoorlijk, ook door het open
riool.
De planning is het Tobameer. Een lieve
zuster regelde een brommer-taxi. De
chauffeur moest eerst nog van alles
sleutelen. Tenslotte vertikte de motor
het. Gelukkig waren we nog op tijd
voor een bus om de 200 km naar het
meer af te leggen.
Vrijdag 16 oktober
In de verte glinsterde een prachtige wa
terval, daar wilden we naar toe. Een
wandeling van ruim een uur had men
gezegd. Na een blubberpad dwars door
een sawa, stonden we bij een boertje.
We kregen een groot glas hete thee. Hij
wilde onze gids wel zijn. Gewapend met
een groot kapmes ging hij ons voor
langs smalle bergrichels, op blote voe
ten. Bij de laatste bergwand werd ik
bang, ik heb altijd last van hoogtevrees
gehad. M'n reisgenoot en gids gingen
hoger en hoger en waren al gauw uit het
zicht verdwenen..
Zaterdag 17 oktober
M 'n vriend is ziek, heeft koorts en voelt
zich belabberd. We besluiten het Toba
meer te laten voor wat het is en gaan
naar Medan terug. Om half drie
zijn we terug bij de zusters, wat een lie
ve mensen. M'n vriend dook na een
douche direct z'n bed in, ik ging ook
even rusten.
Bij de zusters is alles armoe, zeer sober.
Vanochtend werden hier twee wees
jes gebracht, de moeder was bij de ge
boorte van het jongste kind gestorven.
We hebben het laatste Edammer kaasje
dat we nog hadden gegeven, de bekende
druppel op een gloeiende plaat.
Zondag 18 oktober
Om zeven uur maakte ik in m 'n eentje
een verkenningstocht. Ik kwam een
enorme optocht tegen, leden van een
sportvereniging, de ene na de andere
groep trekt voorbij. Een straatvegertje,
in een fiets met zijspan met daarop een
grote kist, veegt de ergste troep bij
elkaar.
Later zat ik met de oude pater te praten.
Veel van de mensen in Medan zijn
vriendelijk en blij, maar daar kom je er
uiteindelijk niet mee. Het zal nog zeker
vijftig jaar duren voor het hier een beet
je voor elkaar is, vertelde de pater.
Maandag 19 oktober
Vanochtend een ticket halen voor het
vliegtuig naar Djakarta. Na ruim een
uur was het geregeld en we gingen nog
even de stad in.
In het bejaardentehuis (behorend bij de
post van de paters, red.) was gisteren
een oudje overleden, die vanmiddag
werd begraven. Veel familie op de been,
tja, dat hoort bij het leven. Het is een
komen en gaan van de mensheid.
Het koffertje wordt weer volgestouwd.
Wat we niet meer nodig hebben, laten
we bij de zusters, die kunnen eigenlijk
alles wel gebruiken. Morgen zal ik met
weemoed afscheid van deze lieve men
sen nemen, wat zullen we ze missen.
lands produkt, een Fokker F. 28, gingen
we weer de lucht in en drie kwartier la
ter waren we op de plaats van
bestemming.
Verrassing! Een Hollandse broeder,
broeder Servatius, had een taxi
gestuurd, die ons naar het hotel bracht,
bij de broeders waren alle plaatsen be
zet. Het appartement was prima, alleen
was er niemand die Nederlands sprak.
Een tandarts hielp ons. Ze kwam 's
avonds naar ons hotel en zei dat ze een
adres had, waar Nederlanders woon
den. Ze was er vier uur mee bezig ge
weest. Er vlakbij was een kerktoren.
Toen we aanbelden bij de pastorie deed
een Hollandse pastoor open. Via hem
kregen we onderdak aangeboden op een
complex van Zusters Franciscanessen.
De volgende dag gaan we er op af.
Woensdag 21 oktober
Onze bagage naar het nieuwe adres ge
bracht en daarna naar Jogya. Een tocht
door bergen en dalen. In het plaatsje
Wonosari stopten we bij een kerkje.
Daarna op bezoek bij de pastoor. Dat
bleek een Nederlander, pastoor Lamers
uit Nijmegen, die er al vanaf 1953 zat.
Hij was blij met ons bezoek. Na wat ge
dronken te hebben gingen we weer
verder.
Na een lange dag waren we weer terug
bij Moeder Overste, Zuster Bernardine,
een cordate vrouw, die van wanten
weet. Men heeft de beschikking over
een groot complex van oude, maar goed
onderhouden gebouwen. Er worden
verpleegsters en kraamverzorgsters op
geleid. In Nederland beseffen we vaak
niet hoe onmisbaar de broeders en
zusters in Indonesië zijn.
Donderdag 22 oktober
We bezochten een erebegraafplaats in
Semarang, een indrukwekkend gezicht
al die honderden en nog eens honderden
witte kruizen. Echte Hollandse namen,
je vraagt jezelf af 'Waarvoor
allemaal.
Vrijdag 23 oktober
Niet te geloven, dik een uur bezig ge
weest om geld te wisselen. Formulieren
invullen, handtekeningen zetten, daar
moet veel geld bij!
Bezoek aan de kapper, het tarief 1000
roepia, schrik niet: f 1,25. Hij is zeker
een half uur bezig geweest. Daarna nog
even met hem zitten bomen op een
bankje voor zijn zaak, waarna hij braaf
bleef wachten op een volgende klant. A l
die kleine tentjes, druk hebben ze het
niet, maar ze kunnen er van eten.
Zaterdag 24 oktober
Met de pastoor de hele omgeving ver
kend, we hadden nog lang niet alles ge
zien. De Nederlandse Heidemaatschap
pij was een kanaal aan het uitbaggeren.
Naar het grootste warenhuis van
Semarang, net nieuw gebouwd.
Morgenochtend vroeg gaan we naar
Soerabaja, naar de plaatsen, waar we 40
jaar geleden als militair gelegerd waren.
Zondag 25 oktober
Na de mis en het ontbijt afscheid geno
men, wat weer zwaar viel. We waren zo
ingeburgerd, we hoorden er op het
laatst gewoon bij.
Om twee uur kwamen we aan bij Gri
see, zag maar enkele herkenningspun
ten, er was zeer veel veranderd. Naar de
haven gereden, veel vissers waren op
hun scheepjes aan het werk.
De volgende plaats was Tjermee, waar
we indertijd de vuurdoop kregen. De
oude weverij waar we gelegerd waren,
was al jaren geleden gesloopt. Vandaar
naar Kembang Koening, het ereveld bij
Soerabaja. De poort werd voor ons
open gedaan. De rijen met kruizen doe
men op. Veel jongens waren gelijk met
ons opgekomen, 6 november 1946. Dan
gaat er wel iets door je heen. Je
vraagt je af of de Nederlandse regering
het toen niet anders had kunnen doen
door de gesneuvelde jongens te laten
overbrengen naar Holland.
Via de beheerder van het veld onderdak
gevonden bij een alleenstaande oudere
mevrouw. Ze bezorgde ons een heerlijk
onthaal. Haar man was vroeger marine
officier geweest.
Maandag 26 oktober
Een wandeling in de omgeving ge
maakt. In de wijk woont de betere
stand, royale huizen, grote tuinen.
Daarna naar het vliegveld van Soeraba
ja voor de oversteek naar Bali.
Op Bali aangekomen met een taxi naar
«4. jm KI
een zusterhuis, waarvoor we een aanbe
veling hadden van Zuster Bernardine uit
Semarang. We werden door een
77-jarige zuster ontvangen, die al 53
jaar in Indonesië woont. We krijgen een
pracht van een kamer. Onze laatste stop
belooft ook weer iets prachtigs te
worden.
Dinsdag 27 oktober
M'n vriend en reisgenoot is totaal on
dersteboven van zoveel liefde en zorg
zaamheid van de zusters. We moesten
echter we! als de donder onze terugreis
regelen. Eerst geld wisselen. Dat ging zo
vlot, binnen vijf minuten, dat ik even
dacht dat ik bij de Rabobank in Heiloo
aan de balie stond. Daarna nog vier uur
in de weer geweest om een vliegticket
naar Bangkok te regelen en om naar
huis te bellen. De rest van de dag gelui
erd en wat souvenirs gekocht.
Woensdag 28 oktober
Met logies en ontbijt hebben we de hele
reis geboft. Ook ons laatste adres deed
in niets voor de vorige onder, de tafel
was keurig gedekt, zelfs met boter in
een botervloot!
's Middags een prachtige tocht over het
eiland gemaakt. Ook op Bali begint de
droogte z 'n tol te eisen. Enkele stukken
in de bergen zien er nog wel groen uit,
daar is water opgeslagen in meertjes.
Zeldzaam mooie plekken gezien.
Donderdag 29 oktober
Opnieuw een tocht door de natuur ge
maakt. Ik heb me voorgenomen als ik
tijd van leven heb om dit gebied nog
maals te bezoeken, maar dan met berg
schoenen en een wandelstok mee.
Elke blinkende medaille heeft z 'n keer
zijde. We hadden tot dusver alleen nog
maar de mooie zijde van Bali gezien.
Tijdens deze tocht bezochten we een
melaatsenkamp. Ik ben er stuk van. Bij
onze aankomst sloeg de kampoudste op
een gong. Daarop kwamen de lepralij
ders aanlopen, strompelend met kruk
ken, kruipend, een afschrikwekkend ge
zicht. Wat een afschuwelijk lot hebben
deze mensen. We hadden bananen en
zeep meegenomen, op advies van de
zusters, hetgeen met applaus werd be
groet. De zusters komen er regelmatig
om deze mensen te verzorgen, injecties
te geven, etcetera. We hebben tijdens
onze reis de zusters en enkele paters
meegemaakt. Wat zij allemaal voor de
medemens doen! Mensen van alle ge
zindten worden geholpen.
Vrijdag 30 oktober
Aan alles komt een einde, zo ook aan
onze reis. Na een rustige ochtend gingen
we per taxi naar het vliegveld, waar we
met drie kwartier vertraging vertrokken
naar Djakarta. Vandaar door naar
Bangkok. Het bleek dat ons vliegtuig
doorging naar Amsterdam, maar het
lukte niet om meteen door te vliegen.
Midden in de nacht geprobeerd onder
dak te zoeken. Dat lukte gelukkig wel.
Zaterdag 31 oktober
Heerlijk geslapen. Wat rondgelopen in
Bangkok, 's A vonds om negen uur naar
het vliegveld, waar we rond midder
nacht vertrokken.
40.000 kilometer gereisd, onvoorstel
baar. Zoveel gezien, zeer veel mooie
dingen, maar ook armoede. Wij hopen
dat veel mensen geld zullen overmaken,
zodat Pater Ted op de Fillipijnen zijn
opbouwend werk kan voortzetten en de
zusters op Bali de lepralijders in hun ko
lonie kunnen helpen.
Zes weken van reizen en trekken zit er
op. We werden door familie, vrienden
en kennissen op Schiphol opgewacht.
J. Swart, Heiloo
GEVEN IS
LEVEN, LEVEN IS GEVEN
De heer J. Swart is gaarne bereid om op verzoek lezingen te
verzorgen bij verenigingen en instellingen, indien hiervoor
belangstelling bestaat. Men kan de heer Swart bereiken via
telefoon 02205-1477.
Wij houden u op de hoogte.
Dinsdag 20 oktober
Op naar Djakarta, ongeveer twee uur
vliegen. Een pracht vliegveld met zeer
veel groen. Snel twee tickets gehaald
voor Semarang. Met een echt Neder-
Novib en uitgeverij Ambo zullen in
1988 zes titels in de Derde Spreker-serie
aan het Nederlandse publiek presente
ren. Als eerste verschijnt de indringende
en soms zelfs schokkende roman 'Je
bent gewond' van Erdal Öz uit Turkije.
Van de roman, die in 1974 werd ge
schreven, verschenen in Turkije inmid
dels tien drukken. In 1975 werd Erdal
Öz voor dit werk de Turkse Orhan Ke-
mal Romanprijs toegekend.
'Je bent gewond' speelt in Ankara, vóór
de staatsgreep van 1971. Een student
wordt opgepakt en ook zijn, naar men
zegt, verboden boeken worden in beslag
genomen. Hij is zich van geen schuld
bewust, maar wordt desondanks gemar
teld en vernederd. Dit boek is een ver
slag van zijn gedachten en belevenissen
in de twee maanden na zijn arrestatie.
Na de staatsgreep werd Erdal Öz tot
drie keer toe gearresteerd en weer vrij
gesproken. 'Je bent gewond' schreef hij
met behulp van informatie die hij uit de
eerste hand kreeg en op basis van getui
genissen. De gebeurtenissen in de ge
vangenissen en de confrontaties tussen
de gevangenen en bewakers zijn nu geen
geheim meer voor de buitenwereld.
Toen Öz zijn roman schreef, was dit on
derwerp echter nauwelijks bespreek
baar. Alleen in de rechtszalen waar de
slachtoffers zich beklaagden over hun
vaak mensonterende behandeling kwa
men deze zaken in de openbaarheid.
Erdal Öz werd in 1935 in Oost-Turkije
geboren. Na zijn rechtenstudie opende
hij in Ankara zijn eigen boekhandel.
Vervolgens gaf hij leiding aan een twee
tal uitgeverijen, waarna hij zijn eigen
uitgeverij Can oprichtte. In 1952 ver
schenen zijn eerste gedichten. Later leg
de hij zich meer toe op het schrijven van
verhalen. 'Je bent gewond' is een uitga
ve van Novib en Ambo en verkrijgbaar
in de boekhandel of bij Novib, Ant
woordnummer 10720, 2501 WB Den
Haag.
HONGAARS KOOR
IN WITTE KERKJE
Op zaterdag 23 april, aanvang 20.15
uur, zal een Hongaars koor, het Kom-
lóer Paedagoger Chor uit Pècs een con
cert geven in het Witte Kerkje te Heiloo
als afsluiting van een kort verblijf in het
dorp, ondergebracht bij gastgezinnen.
Het koor werd in 1978 opgericht door
Dr. Szabo Szabolcs en heeft sindsdien
onder zijn leiding meer dan 150 koor
werken uitgevoerd, o.a. voor de Hon
gaarse t.v. en in het buitenland. Het ge
mengde koor, 40 'man' sterk, gemid
delde leeftijd 28 jaar, zal vooral Hon
gaarse werken uitvoeren van compo
nisten als Kodaly, Bardos, Mohay en
Udvardy. Er zal in het Duits toelichting
worden gegeven.
Het is een unieke kans om dichtbij huis
kennis te maken met een cultuur, die
ons (zeker op koorzanggebied) zeer veel
te bieden heeft. De toegangsprijs be
draagt 7,50, resp. 5,00 voor 65 en
CJP, incl. programma. De kaartver-
koor aan de kerk begint om 19.30 uur.
DISCO IN HEILOO
Zondag 17 april is het weer zover, dan
is er weer een disco in Heiloo, waarbij
je de kans krijgt om eens goed uit je bol
te gaan. De aanvang van het spektakel
is om 15.00 uur en de toegang is gratis.
De plaats van gebeuren is 't Oosthonk
op de Laan van Zeeman in .Oost.
WAT ZEGGEN DE
NEDERLANDSE RIDDERORDEN
ONS
Straks is het weer zo ver en zal de z.g.
'lintjesregen' weer over Néderland neer
dalen. Mc.ar wat zeggen die onderschei
dingen ons. De meest voorkomende zul
len wij proberen iets toe te lichten. Het
woord 'orde' komt uit het latijn 'ordo'
betekent rij, gelid, legeronderdeel, het
kan ook rang of stand betekenen.
Een ridderorde wordt toegekend aan
personen voor bewezen diensten. Een
onderscheiding wordt steeds verleend;
betreft het een ridderlijke graad in een
orde dan spreekt men van een benoe
ming, betreft het een medaille of andere
onderscheidingstekenen dan spreekt
men van een toekenning. Bij een benoe
ming of toekenning behoren model on
derscheidingstekenen, versierselen ge
noemd. De uitreiking gebeurt meestal
met enige plechtigheid door het omhan
gen of opspelden van de versierselen.
De Orde van Oranje-Nassau werd door
Koningin Emma als regentes van het
koninkrijk ingesteld, tot vererende on
derscheiding van onze onderdanen die
zich jegens ons en de staat of jegens de
maatschappij op bijzondere wijze ver
dienstelijk hebben gemaakt. De orde
bestaat uit vijf klassen t.w.:
Ridders der le klasse of groothuizen.
Ridders der 2e klasse of
groot-officieren.
Ridders der 3e klasse of commandeurs.
Ridders der 4e klasse of officieren.
Ridders der 5e klasse.
Aan deze orden is een eremedaille in
goud, zilver of brons verbonden.
De Huisorde van Oranje werd ingesteld
door koningin Wilhelmina. De konin
gin is Grootmeester van de Huisorde
van Oranje. De Huisorde van Oranje is
verdeeld in vier groepen:
De Huisorde;
De orde van trouw en verdienste;
De ere-medaille voor kunst en
wetenschap;
De ere-medaille voor voortvarendheid
en vernuft.
De Huisorde onderscheidt Nederlanders
en rijksgenoten overzee, die bijzondere
verdiensten m.b.t. de koningin of haar
huis hebben verworven.
De orde van trouw en verdienste is o.a.
voor hen, die hun taak of verrichtingen
van hun dagelijks werk eervol en trouw
hebben verricht.
Andere onderscheidingen zijn: de mili
taire Willemsorde, ingesteld door ko
ning Willem I, voor het bedrijven van
daden van moed, beleid en trouw. Dit is
een militaire onderscheiding maar
wordt in bijzondere gevallen ook wel
aan niet militairen uitgereikt.
Dan is er nog de Orde van de Neder
landse Leeuw, deze is voor onderdanen,
die blijk hebben gegeven van vader
landsliefde, bijzondere ijver en trouw
m.b.t. hun burgerplichten of buitenge
wone bekwaamheid in wetenschap en
kunsten. In bijzondere gevallen kan de
ze onderscheiding ook aan vreemdelin
gen worden uitgereikt.
De orde bestaat uit drie klassen:
Ridders der le klasse of Groothuizen.
Ridders der 2e klasse of Commandeurs.
Ridders der 3e klasse.
WONINGBOUWVERENIGING
'ST. WILLIBRORDUS'
'St. Willibrordus' is een van de 900 in
stellingen in Nederland, die op basis van
particulier initiatief en met belangeloze
inzet van velen het probleem van de
volkshuisvesting hebben aangepakt.
Zonder geld kan er in juli 1947 echter
niets begonnen worden, maar de Zeer
eerw. Heer J.J. v. Muijen was bereid
een voorschot van 50,00 te geven. In
1947 was de woningnood groot, omdat
er in de oorlog niet gebouwd was, toch
was zij minder groot dan nu.
De eerste woningen werden gebouwd
door aannemer Koolman uit Beverwijk
en onder leiding van architekt Aad
Ham. Om de prijs zoveel mogelijk te
drukken legden de bewoners veel voor
zieningen zelf aan, zoals de bouw van
schuurtjes, enz. De eerste 10 jaar kwam
ook het onderhoud op de schouders van
de bewoners neer, de 'doe het zeivers'
werden door het bestuur dan ook op
handen gedragen. Als er voor een repa
ratie een vakman nodig was, kreeg men
een bon en daarmee moest de bewoner
naar de vakman gaan en buiten het
werk ook de prijs goed in de gaten
houden.
Het leverde allemaal geen problemen
op, want er was onder de bewoners een
prima verstandhouding. Natuurlijk is
dit vandaag de dag, op deze manier,
niet meer mogelijk, want toen telde het
woningbezit van de vereniging 14 wo
ningen en nu in 1988 zo'n 500 woningen
en dat vereist een andere aanpak.
Eenmaal per jaar wordt er nu een leden
vergadering gehouden, waar helaas al
tijd weinig belangstelling voor bestaat.
Ook de financiële kant is in die 40 jaar
wel 'wat' veranderd. Werd in 1947 be
gonnen met een bedrag van 50,00 in
1986 werd aan huren een bedragen van
2,2 miljoen geïnd. Toch bestaat er voor
de toekomst wel enige zorg. Er is name
lijk een toenemende vraag naar wonin
gen met een betaalbare huur, het
spreekt vanzelf dat de woningbouwve
reniging haaf woningen op een zo ver
antwoord mogelijke wijze toewijst aan
degene die daarop een beroep doen.
Een van de laatste grote bouwplannen
die de woningbouwvereniging St. Willi
brordus heeft gebouwd is De Klooster
hof nabij de Past. v. Muijenweg, hierin
is ook het kantoor van de vereniging op
genomen. Ook voor de huisvesting van
ouderen heeft St. Willibrordus zijn
steentje bijgedragen en is eigenaar van
zo'n 50 woningen. Maar dat er op dit
gebied nog veel moet gebeuren spreekt
vanzelf. Door de jaren heen heeft de
woningbouwvereniging St. Willibror
dus een grote inzet gehad en zal dat ook
in de toekomst zeker houden.
OPEN DAGEN
DE DUIF/REHOBOTHSCHOOL
De Vereniging voor Christelijk Natio
naal Schoolonderwijs te Heiloo stelt u
'in de gelegenheid haar beide scholen, te
weten de Rehobothschool op 26 april en
De Duif op 28 april, te bezoeken.
Het kiezen van een school voor hun
kind is voor ouders een moeilijke stap.
Om deze stap te kunnen nemen is infor
matie over de scholen belangrijk. Dit
jaar geven de twee genoemde scholen
informatie onder andere op de te hou
den open dagen. Op deze dagen kunt u
het schoolgebeuren in de verschillende
groepen meemaken. Ook na schooltijd
zijn de leerkrachten bereid tot het geven
van informatie en wel van 15.30-17.00
uur en 's avonds van 19.00-20.00 uur.
Wanneer u belangstelling hebt voor een
bezoek aan een of aan beide scholen,
kunt u zich aanmelden en meer infor
matie verkrijgen over de inhoud van de
dagen: Rehobothschool (333559) of De
Duif (330051). Op beide scholen zijn er
die dag creches.
