'Voor mij is het elke dag Sinterklaas ber\." En of de duvel er mee speelt, valt er, terwijl hij dit zegt, een enve lop op de deurmat. De Postcode loterij, met een wervende brief voor de trekking op oudejaarsdag, met een hoofdprijs van ruim dertig mil joen gulden. Gomes zwaait er mee boven zijn hoofd. ,,Moet je zien, wat een geld. A-sociaal toch, zulke grote prijzen." En hij verwoordt wat velen met hem denken: „Waarom doen ze in vredesnaam toch niet wat meer kleine prijzen. Daar kun je toch veel meer mensen gelukkig mee maken?" Waarmee hij eigenlijk toch een beetje antwoord geeft op onze vraag. Geld maakt dus toch wel een beetje gelukkig... Hij raakt niet uitgekeken op zijn spullen. En wat voor spullen. Antieke klokken, oude meubels, een servies met klokkenkopjes op bruine scho teltjes van Douwe Egberts, indertijd door iemand noest bijeengespaard met de welbekende 'koffiepunten', glaswerk, oude boeken en elpees, spiegels in fraaie lijsten, sleutelhan gers, moderne en ouderwetse lam pen en in een hoekje twee vergeten blauwglazen 'onderzetters', die onder een piano geplaatst kunnen worden. Allemaal spullen die met liefde gekoesterd worden door Frank Schouten, 38 jaar oud en al vijftien jaar actief in de tweedehands busi ness. Eerst in een hal aan Het Zevenhuizen, nu op bedrijventerrein De Oude Werf in Heiloo. Voor hem is het eigenlijk elke dag Sinterklaas, vertelt hij in de week voordat deze goedheiligman zijn verjaardag viert. In zijn snuffelhal lopen een paar klanten wat te gras duinen, maar verder is het betrekke lijk rustig. „Want die oude spullen - en geloof me, ik heb echt mooie dingen staan - gaan op een gege ven moment voor je leven." Het is altijd weer spannend wat hij binnen krijgt. Wat zit er tussen, en is er belangstelling voor. Het blijft een gok. Zo vliegt de ene keer iets de deur uit, en koop je hetzelfde een paar maanden later weer in, dan blijft het de volgende drie jaar staan te verstoffen. 'Gewone' Ducati Het gaat goed met de zaak, vertelt hij niet zonder trots. En dat doet hem plezier, want hij is ervan over tuigd dat hij met iets goeds bezig is. Want goede spullen donder je niet weg, die kunnen hergebruikt wor den. Hij is milieubewust, en dat is zeker een stimulans om door te gaan. Want afzien is het soms wel. ledereen die voor zich zelf werkt, zal dat beamen. Om vijf uur 's middags zeg je geen dag tegen de baas, nee, je blijft altijd bezig met je werk, je hebt er eigenlijk nooit rust van. Maar hij zou niet meer anders willen, zegt Frank Schouten. Zou hij dan niet die grote klapper willen maken, in een of andere loterij? „Ik denk dat ik altijd zal blijven werken, ik moet gewoon wat te doen hebben, anders zak ik hele maal weg. Maar dan geen zes dagen in de week meer, dat weet ik wel zeker." Geld maakt niet gelukkig, daar is hij van overtuigd. Maar, zo voegt hij er meteen aan toe, het kan wel gelukki ger maken. Hij zou meer gaan reizen, hij zou flink wat concerten gaan bezoeken en lekker veel gaan motorrijden. Nu heeft hij een 'gewone' Ducati, maar wel een die 'te gek draait'. Hij kan 220, 230 kilometer per uur. „Moet ik dan een nieuwe kopen, moet het nog harder?" Even later geeft hij zichzelf antwoord. „Ik zou hem toch wel kopen, denk ik." En verder zou hij het delen, met zijn familie en zijn vrienden. „Want dat geld moet jou niet over nemen. Je moet er geen gekke dingen mee gaan doen, je moet je er niet door laten regeren. Kijk maar eens naar die popsterren, die gaan toch vaak aan drank en drugs ten onder!" Misschien komt het doordat hij toch wat ouder wordt. Hij betrapt zichzelf erop dat hij wat senti menteler is geworden, zeker nu hij een dochtertje heeft. Gék is-ie op d'r, zeker weten. „Geld doet me gewoon minder. Maar ik ben er wel voortdu rend mee bezig, want ik ben een zaak aan het opbouwen." Marian Lutgerink Pyramide van Cheops Verre reizen kunnen hem niet beko ren. Hij hoeft geen rondreis te maken door Indonesië, of een bezoek te brengen aan de pyramide van Cheops in Egypte. Een paar daagjes naar Brugge of Antwerpen, zoals hij onlangs heeft gedaan, zijn voldoende om zijn accu weer op te laden. „Maar dat ik niet de wens koester om te reizen, wil niet zeggen dat ik geen belangstelling voor de wereld heb. Want daar houd ik mij wel degelijk mee bezig. Ik accepteer het leven niet zoals het is. Wel ben ik tevreden met wat ik zelf heb en Innerlijke rust Of geld gelukkig maakt? „In Nederland leven een miljoen huis houdens net op of onder de armoe degrens. Ik denk dat die mensen heel gelukkig zouden zijn met een beetje geld erbij. Want om het een beetje leuk te hebben, heb je toch wel centjes nodig. Helemaal in deze dure dagen voor Kerstmis. Je wilt toch een beetje meedoen hè. Het is toch triest dat mensen zich zelfs in de schulden steken om aan geld te komen." Over geld en rijkdom heeft Willem Gomes zeker een mening. „Ik denk dat de meeste rijke lui niet gelukkig zijn. Want hoe vaak zie je niet dat ze niet weten wat ze van gekkigheid moeten doe. Weet je wat het is, vol gens mij ontbreekt het ze gewoon aan innerlijke rust." En die innerlijke rust, die heeft Gomes wel. Hij leest veel, hij ont houdt ook veel, zegt hij niet zonder trots, hij luistert veel naar klassieke muziek, hij woont samen met zijn vrouw in een sfeervol ingericht huis en hij koestert geen grote verlan gens, die heel veel geld kosten. „Zo rijd ik bijvoorbeeld in een Mini van vijftien jaar oud. Dat wagentje doet het nog prima. Het brengt me over al waar ik wezen wil." En Gomes is nog al eens op pad. Want, nadat hij zijn baan als archivaris bij een instelling voor geestelijke volksge zondheid wegens decentralisatie kwijtraakte, verpandde hij zijn hart aan het figuranten- en modellen werk. En zo kan het gebeuren dat je hem tegenkomt in televisiespots, op reclamefoto's, in films en series, bij de Nederlandse opera en ook voor een klusje in een van de soaps haalt hij zijn neus niet op.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Uitkijkpost : nieuwsblad voor Heiloo e.o. | 1999 | | pagina 21