'Voor mij is het elke
dag Sinterklaas
ber\." En of de duvel er mee speelt,
valt er, terwijl hij dit zegt, een enve
lop op de deurmat. De Postcode
loterij, met een wervende brief voor
de trekking op oudejaarsdag, met
een hoofdprijs van ruim dertig mil
joen gulden. Gomes zwaait er mee
boven zijn hoofd. ,,Moet je zien, wat
een geld. A-sociaal toch, zulke grote
prijzen." En hij verwoordt wat velen
met hem denken: „Waarom doen
ze in vredesnaam toch niet wat
meer kleine prijzen. Daar kun je
toch veel meer mensen gelukkig
mee maken?" Waarmee hij eigenlijk
toch een beetje antwoord geeft op
onze vraag. Geld maakt dus toch
wel een beetje gelukkig...
Hij raakt niet uitgekeken op zijn
spullen. En wat voor spullen. Antieke
klokken, oude meubels, een servies
met klokkenkopjes op bruine scho
teltjes van Douwe Egberts, indertijd
door iemand noest bijeengespaard
met de welbekende 'koffiepunten',
glaswerk, oude boeken en elpees,
spiegels in fraaie lijsten, sleutelhan
gers, moderne en ouderwetse lam
pen en in een hoekje twee vergeten
blauwglazen 'onderzetters', die
onder een piano geplaatst kunnen
worden. Allemaal spullen die met
liefde gekoesterd worden door Frank
Schouten, 38 jaar oud en al vijftien
jaar actief in de tweedehands busi
ness. Eerst in een hal aan Het
Zevenhuizen, nu op bedrijventerrein
De Oude Werf in Heiloo.
Voor hem is het eigenlijk elke dag
Sinterklaas, vertelt hij in de week
voordat deze goedheiligman zijn
verjaardag viert. In zijn snuffelhal
lopen een paar klanten wat te gras
duinen, maar verder is het betrekke
lijk rustig. „Want die oude spullen -
en geloof me, ik heb echt mooie
dingen staan - gaan op een gege
ven moment voor je leven." Het is
altijd weer spannend wat hij binnen
krijgt. Wat zit er tussen, en is er
belangstelling voor. Het blijft een
gok. Zo vliegt de ene keer iets de
deur uit, en koop je hetzelfde een
paar maanden later weer in, dan
blijft het de volgende drie jaar staan
te verstoffen.
'Gewone' Ducati
Het gaat goed met de zaak, vertelt
hij niet zonder trots. En dat doet
hem plezier, want hij is ervan over
tuigd dat hij met iets goeds bezig is.
Want goede spullen donder je niet
weg, die kunnen hergebruikt wor
den. Hij is milieubewust, en dat is
zeker een stimulans om door te
gaan. Want afzien is het soms wel.
ledereen die voor zich zelf werkt, zal
dat beamen. Om vijf uur 's middags
zeg je geen dag tegen de baas, nee,
je blijft altijd bezig met je werk, je
hebt er eigenlijk nooit rust van.
Maar hij zou niet meer anders willen,
zegt Frank Schouten. Zou hij dan niet die grote
klapper willen maken, in een of andere loterij?
„Ik denk dat ik altijd zal blijven werken, ik moet
gewoon wat te doen hebben, anders zak ik hele
maal weg. Maar dan geen zes dagen in de week
meer, dat weet ik wel zeker." Geld maakt niet
gelukkig, daar is hij van overtuigd. Maar, zo
voegt hij er meteen aan toe, het kan wel gelukki
ger maken. Hij zou meer gaan reizen, hij zou
flink wat concerten gaan bezoeken en lekker veel
gaan motorrijden. Nu heeft hij een 'gewone'
Ducati, maar wel een die 'te gek draait'. Hij kan
220, 230 kilometer per uur. „Moet ik dan een
nieuwe kopen, moet het nog harder?" Even later
geeft hij zichzelf antwoord. „Ik zou hem toch wel
kopen, denk ik."
En verder zou hij het delen, met zijn familie en
zijn vrienden. „Want dat geld moet jou niet over
nemen. Je moet er geen gekke dingen mee gaan
doen, je moet je er niet door laten regeren. Kijk
maar eens naar die popsterren, die gaan toch
vaak aan drank en drugs ten onder!"
Misschien komt het doordat hij toch wat ouder
wordt. Hij betrapt zichzelf erop dat hij wat senti
menteler is geworden, zeker nu hij een dochtertje
heeft. Gék is-ie op d'r, zeker weten. „Geld doet
me gewoon minder. Maar ik ben er wel voortdu
rend mee bezig, want ik ben een zaak aan het
opbouwen." Marian Lutgerink
Pyramide van Cheops
Verre reizen kunnen hem niet beko
ren. Hij hoeft geen rondreis te
maken door Indonesië, of een
bezoek te brengen aan de pyramide
van Cheops in Egypte. Een paar
daagjes naar Brugge of Antwerpen,
zoals hij onlangs heeft gedaan, zijn
voldoende om zijn accu weer op te
laden. „Maar dat ik niet de wens
koester om te reizen, wil niet zeggen
dat ik geen belangstelling voor de
wereld heb. Want daar houd ik mij
wel degelijk mee bezig. Ik accepteer
het leven niet zoals het is. Wel ben
ik tevreden met wat ik zelf heb en
Innerlijke rust
Of geld gelukkig maakt? „In
Nederland leven een miljoen huis
houdens net op of onder de armoe
degrens. Ik denk dat die mensen
heel gelukkig zouden zijn met een
beetje geld erbij. Want om het een
beetje leuk te hebben, heb je toch
wel centjes nodig. Helemaal in deze
dure dagen voor Kerstmis. Je wilt
toch een beetje meedoen hè. Het is
toch triest dat mensen zich zelfs in
de schulden steken om aan geld te
komen."
Over geld en rijkdom heeft Willem
Gomes zeker een mening. „Ik denk
dat de meeste rijke lui niet gelukkig
zijn. Want hoe vaak zie je niet dat
ze niet weten wat ze van gekkigheid
moeten doe. Weet je wat het is, vol
gens mij ontbreekt het ze gewoon
aan innerlijke rust."
En die innerlijke rust, die heeft
Gomes wel. Hij leest veel, hij ont
houdt ook veel, zegt hij niet zonder
trots, hij luistert veel naar klassieke
muziek, hij woont samen met zijn
vrouw in een sfeervol ingericht huis
en hij koestert geen grote verlan
gens, die heel veel geld kosten. „Zo
rijd ik bijvoorbeeld in een Mini van
vijftien jaar oud. Dat wagentje doet
het nog prima. Het brengt me over
al waar ik wezen wil." En Gomes is
nog al eens op pad. Want, nadat hij
zijn baan als archivaris bij een
instelling voor geestelijke volksge
zondheid wegens decentralisatie
kwijtraakte, verpandde hij zijn hart
aan het figuranten- en modellen
werk. En zo kan het gebeuren dat je
hem tegenkomt in televisiespots, op
reclamefoto's, in films en series, bij
de Nederlandse opera en ook voor
een klusje in een van de soaps haalt
hij zijn neus niet op.