Van rolemmer tot spreekbeurt: Glas
19
UITKIJKPOST
NOVEMBER 2006
U heeft al verschillende keren kunnen lezen in de Uitkijkpost over het project 'Van
rolemmer tot spreekbeurt'. Om uw geheugen nog even op te frissen: leerlingen van
basisscholen in Heiloo kunnen door dit project, georganiseerd door de gemeente, meer
aan de weet komen over afval. De leerlingen worden op verschillende locaties van
alles uitgelegd en getoond over dit aspect van het milieu. Uiteindelijk kunnen zij
deze informatie gebruiken voor een spreekbeurt of werkstuk, zodat ook hun klas- Wat onwennig verzamelden Bas Beerepoot
genootjes inzicht in de afvalverwerking krijgen. En vooral waarom het zo belang- (Paulusschool), Janneke Bellekom (St. Radboud), Michael
rijk is afval te scheiden. Zo probeert de gemeente via de jeugd de aandacht voor Kivits (De Duif), Marjolein Reichert (Willibrord) en Jorik Zwart
ons milieu te vergroten. Want jong geleerd, is oud gedaan! Al eerder gingen (De Springschans) zich in dé werkkamer van Rob Reyners, hoofd
kinderen van groep 7 van verschillende basisscholen op excursie met als Beheer Openbare Ruimte. Op 4 oktober was de uitnodiging voor
thema: papier en GFT. Op woensdag 1/november ging het een hele deze leerzame middag by hen in de bus gevallen. Het zou gaan-en zo
middag over 'glas'stond het ook in de uitnodiging- over wat er allemaal gebeurt met je lege
glazen appelmoespotje. Het programma was vol, maar de kids waren er klaar
voor. Allereerst bekeek Rob samen met de nieuwsgierige scholieren de film 'Glas,
eindeloos mooi'. Daarin zagen de kids hoe in de glasverwerking ten zuiden van
Rotterdam 90% van het glas in Nederland verzameld wordt. Dat komt neer op zo'n anderhalf mil
joen kilo glas per dag! En wie denkt dat daar tientallen mensen met een afwasborstel de glaspotjes ontdoen
van de laatste restjes pindakaas en appelmoès, heeft het mis. Een zee aan bacteriën zorgen er in tien weken voor dat alles
glashelder is. 'Wel belangryk om wit en gekleurd glas meteen te scheiden', zo wordt in de video verteld. ,Wit glas dat een
maal met gekleurd versmolten is, kan nooit meer helderwit glas worden en dat is toch wel handig als je in de winkel wilt
zien wat er in het potje zit.
Bas, Janneke, Michael, Marjolein en Jorik, sommigen gewapend met fototoestel en videocamera, lopen vervolgens naar
het terrein van Openbare Ruimte om eens een kijkje te hemen bij een glasbak. „Handig-om mijn camera mee te nemen",
zo vertelt Jorik. „Ik ga een presentatie houden in myn klas
met foto's en film." Bij de gele glasbak aangeko
men, vertelt Rob hoe belangryk het oök is
om geen plat glas of glazen èvënscha-
len in die bak te gooien. „Dat is
hard glas en kan niet versmol
ten worden met flessen-
glas", legt Rob uit. Een
blik op de klok zegt
dat het tyd is de
eerste busrit te
tndken naar de
glasoverslag
van GP
Groot. Bij
de regio
nale
En zo worden
kerstballen gemaakt
Best wel lastig,
dat glas verhitten!
Een vlam opgestookt tot
maar liefst duizend graden!
'A-
stortplaats
aangekomen
wordt de groep
hartelijk welkom
geheten en krij
gen ze een duide
lijke uitleg over wat
er zoal by dit bedrijf
plaatsvindt onder het
genot van limonade en
koek. De boodschap luidt dat
het belangryk is zo min mogelijk
afval te maken! Dus een beker mee
naar schdpl in-plaats van pakjes, je
brood in een trommel meenemen en niet in
een plastic zakje, oplaadbare batteryen te gebrul2
ken en vooral afval apart in te zamelen. Het spannend
ste deel van dit bezoek is toch wel als de veiligheidshelmen en
feloranje hesjes aan moeten en de kinderen het terrein over
lopen op weg naar de plek waar glas gedumpt wordt. Dat de
helmen op dat moment als een geschenk uit de hemel komen,
blijkt als grote hagélstenen op de excursiegangers stuiteren.
Alsof het in scène gezet is, komt net eten vrachtauto glas lossen
en nadat de laadbak achterover gekanteld is, dondert het glas
met een oorverdovend lawaai op de glasafvalberg. „Er Was.
gewoon abnormaal veel glas!", luidt de conclusie, als de kinde
ren evën later in de bus zitten, op weg naar Amsterdam voor
het laatste deel van de middag. In opperbeste stemming wer
den de kinderen naar Amsterdam Oud-Zuid gereden, op naar
Galerie en Atelier Van Glas. Na een lange rit met veel file
konden ze in het atelier van Van Glas even bijkomen met
limonade en 'concentratiemedicynen' De medicijnen had
den wel erg veel weg van wine gums. De glasblazer oogst
te ontzag en bewondering toen hij de vlam aan zijn werk
bank flink opstookte (tot wel duizend graden!) en van een
nietszeggend pijpje glas een mooie bal blies. „Jemig!
Cool! Het wordt helemaal rood!", luidde het commentaar
van de scholieren. Dat de kids dat zelf ook mochten pro
beren heten ze zich geen twee keer zeggen. De mooiste
vormen werden geblazen en tot slot mochten de kinde
ren nog aan de slag met glasstaaflcs. Bijna tegen
etenstyd ging de bus weer richtingUeiloo met vijf kin
deren die stof genoeg hadden voor een mooie spreek
beurt en vast hun ouders, broertjes en zusjes en vriendjes
zouden vertellen hoe belangryk het is afval apart in te zame
len.
