VAN ROLEMMER TOT TEXTIEL
UITKIJKPOST
28 MAART 2007
In Lijnden by Texarco (een van de tien grote bedryven die
dit werk doen in Nederland) worden de vyf met taart en fris
drank ontvangen door Arie cle Oude, directeur van het
bedrijf dat voor de volle honderd procent aan recycling van
textiel doet. Van de zeventig miljoen kilo tweedehandskle-
ding per jaar in heel Nederland wordt tien procent gesor
teerd aan de talels van dit bedrijf. Daarvan wordt toch nog
zestig procent weggegooid, omdat het niks waard is.
Texarco koopt de kleding van Het Leger des Heils, Mensen
in Nood en andere goede doelen. Ook wordt huis-aan-huis of
bij scholen opgehaald. De kleding wordt gesorteerd op kwa
liteit en soort en vervolgens weer verkocht aan landen in
Oost-Europa en Afrika. Geen eenvoudige klus en ook niet
machinaal te doen. Elk stuk gaat door de handen van de
ongeveer 25 medewerkers en die moeten wel kennis van
materialen hebben. Want zo vertelt Arie: „Hele mooie kle
ding, wij noemen dat 'Crème' gaal- naar Oost Europa. De
In de werkkamer van Rob Reijners (Hoofd afdeling Beheer
Openbare Ruimte) wachtten Thimo Dekker (De Zuidwester),
Evy de Nijs (De Springschans), Roos de Zeeuw
(Benedictus), Nina Molenaar (St. Radboud) en Benjamin
Eugster (Paulus) vol spanning af wat er die middag zal
gebeuren. „Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik wel eens
met mijn oma kleding maak", zo vertrouwt Thimo toe. Ook
wethouder Rob Opdam was present. Met het kladblok onder
de arm gaat het vijftal het terrein op om te onderzoeken wat
er nou zoal in die container met textiel terug te vinden is.
Hans Tielen, van het afvalbrengdepot, haalt de sleutel van de
container tevoorschijn. „Tja, zo'n container moet wel op
slot, want het komt wel eens voor dat mensen per ongeluk
hun portemonnee met het jasje weggooien." Een heel ver
rassende vondst is wel het paar stripverhaallaarzen, dat
uiteraard op de foto moet! Om niet te veel te verklappen ver
telt Hans dat er ook kleding met vlekken gedumpt mag wor
den. Wat daar dan mee gebeurt? Dat zouden de kids snel
genoeg aan de weet komen, maar eerst werd nog even een
bezoekje gebracht aan één van de tien kledingcontainers in
Heiloo. Opvallend is dat ook hier het textiel keurig opgesta
peld in de zak (die ook netjes dichtgeknoopt is) zit. „Laten
we deze zak eens meenemen naar Texarco, de groothandel
in gedragen kleding waar we straks te gast zyn. Kunnen we
eens horen of we het goed doen in Heiloo", oppert Rob
Reijners. Een goed plan, vinden de jeugdige reporters.
katoenen kleding wordt doorverkocht aan West Afrika
als het mooie kleding is, want de West Afrikanen zijn wat
rijker. Naar het oosten van Afrika gaat de minder goede
kleding. Kleding voor Afrika is van zuiver katoen, want
het is daar heel warm en synthetische stoffen zouden in
de huid gaan branden. Ook schoenen, knuffels en tassen
komen bij ons terecht en worden weer doorverkocht.
Een vlekje of scheurtje hier en daar is geen probleem,
want dat textiel is weer goed voor het maken van poet
slappen en poetskatoen. Maar uw afgedankte wollen trui
kan ook omgetoverd worden in een wand van geluidsap
paratuur, vulling voor een autozitting of isolatiepaneel.
Dat de kleding soms te vuil is om aan te pakken bewijst
de vierhonderd kilo vuil die per ton aangeboden kleding
afgevoerd moet worden, netjes geperst tot balen, richting
het afvalbedrijf. „Maar het is en blijft leuk werk .Het is
altijd weer fascinerend om te zien wat mensen weggooi
en. Ik heb wel eens een kunstgebit gevonden!" vertelt
Arie lachend. Om de lijst met cijfers compleet te maken:
er wordt bij Texarco honderd ton per week gesorteerd,
Woensdag 14 maart was het weer zover: rolem-
merdag! Voor diegenen die geen idee hebben
wat dit is nog even een korte uitleg. Leerlingen
van basisscholen in Heiloo kunnen door het
project Van rolemmer tot spreekbeurt, georga
niseerd door de gemeente, meer aan de weet
komen over afvalverwerking. En vooral waar
om het zo belangrijk is afval gescheiden in te
leveren. Uiteindelijk moet dit alles leiden tot
een spreekbeurt, waardoor ook klasgenootjes,
de juf of meester, ouders, broertjes en zusjes
geïnformeerd worden over de zorg voor ons
milieu. Al eerder waren de jeugdige Heilooërs
op stap: papier, GFT, glas» en KCA stonden op
het programma. Dit keer stond de vraag cen
traal: wat gebeurt er met mijn afgedankte kle
ding?
dat zijn al gauw zo'n acht vrachtwagens vol. De grote
geperste balen met kleding die op transport gaan bevat
ten driehonderd kilo kleding. En voor een kilo kleding
wordt 25 eurocent betaald. De middag wordt helemaal
leuk 'aangekleed' als de jonge gasten een knuffel mee
mogen nemen die klaar staan voor vervoer naar
Afghanistan en Pakistan. De bollen wol, bedoeld voor
Roemenië, ontlokken Roos de opmerking: „Oh, dat zou
mijn oma mooi kunnen gebruiken."
Een informatieve middag, knuffel en chocopaashaas
uit Lijnden verder, keren de leerlingen terug naar Heiloo
met de nodige aantekeningen op het kladblok en de ver
zekering dat het vast wel gaat lukken met die spreek
beurt! En wat die zak met Heilooër kleding betreft, meen
de Arie: 'Die is perfect!'
