a
De Stolp
Klaas en Willemien Schimmel
Woonvoorziening
21
Veertig jaar in
ontwikkeling
HEILOO - Begin jaren zestig woonden veel men
sen met een verstandelijke beperking vaak nog
gewoon thuis. Dat leverde soms moeilijke situa
ties op als ze volwassen werden. Veelal belandden
ze in de psychiatrie, waar ze echter geheel niet
op hun plek waren en hen niet de juiste zorg kon
worden geboden.
Het initiatief voor een passende woonvoorziening in
de eigen woonomgeving kwam vanuit de gemeente;
men wilde een soort tehuis voor deze groep mensen.
Voor dit project werd contact gezocht met stichtingen
elders in het land, die hier al ervaring mee hadden.
Uiteindelijk werd het project overgedragen aan
35 jaar werkzaam geweest bij De Stolp en weet nog
hoe de beginsituatie was. „De woonvoorziening had
groepswonen als uitgangspunt. Het had een centrale
ontmoetingsruimte in de boerderij en slaapvertrek
ken in de nieuwe aanbouw, waar drie mensen per
kamer sliepen. Gaandeweg veranderde deze vorm van
zorg naar een meer individueel gerichte aanpak. Na
interne en externe aanpassingen in de loop der jaren
hadden in 1986 alle bewoners van De Stolp een eigen
kamer en woonden vier cliënten in een dependance
in de Kloosterhof. De hele zorg maakte een constante
ontwikkeling naar meer individualisering door. Je
merkte dat veel cliënten graag op zichzelf wilden wo
nen, in een eigen woning buiten de woonvoorziening
en met ambulante begeleiding. In 1996 werden dan
ook op de Pastoor van Muijenweg vijftienappartemen
ten gehuurd. Het groepswonen in de boerderij, waar
dan nog twaalf cliënten verblijven, bleef. De rest kreeg
een eigen woning aan de Pastoor van Muijenweg. Een
ambulant team verzorgt vanaf het steunpunt aan de
Pastoor van Muijenweg de ondersteuning."
De boerderij was ooit verbouwd met het groepsge
beuren als uitgangspunt. Peter vervolgt: „De indeling
van het pand zat omschakeling naar meer individu
alisering van de cliënten in de weg. Niet alleen bij de
bewoners, ook bij de medewerkers. Platgooien en op
nieuw beginnen was eigenlijk de enige optie. Allerlei
nieuwbouwplannen in Stationscentrum West, waarin
woonvoorziening De Stolp geïntegreerd zou kunnen
worden, liepen echter vanaf 1999 keer op keer vast.
In 2006 werd dan ook besloten om het zelf te ontwik
kelen. Het was onmogelijk om de bestaande boerderij
aan te passen. Dus werden tekeningen gemaakt voor
nieuwbouw op de oude plek."
Stichting Orthopedagogisch Centrum (OPC) in Am
sterdam. De boerderij van Bakker aan de Westerweg
was al enige tijd in verval geraakt
en was een geschikte locatie. Na een f—
grondige verbouwing ervan ging het
woonproject De Stolp in 1969 van
start.
Woonvoorziening De Stolp (cluster
van Esdégé Reigersdaal, met zestig
cliënten die verspreid in Heiloo en
directe omgeving wonen) bood bij de start woon
ruimte met begeleiding aan 24 mensen met een
verstandelijke beperking, komende vanuit de thuis
situatie of uit de psychiatrie. Peter Kaandorp is ruim
Inmiddels is de oude Stolp gesloopt en is met de
nieuwbouw begonnen. Hier komen twaalf zelfstandi
ge appartementen met 24uurs begelei-
ding voor de toekomstige bewoners.
Het blijft een beschermde woonvorm
met een centraal ontmoetingspunt, die
veiligheid en sociale interactie biedt.
Maar nu met het individu als uit
gangspunt. Zolang de bouw duurt zijn
acht cliënten tijdelijk gehuisvest op
Westerweg 310 en 310a, voor vier andere cliënten is een
andere oplossing gevonden. In 2010 zullen de nieuwe
appartementen feestelijk in gebruik worden genomen
door hun trotse bewoners
HEILOO - De vader van Klaas Schimmel werkte
voor Rijkswaterstaat en werd net voor de oorlog
voor zijn werk in Egmond aan Zee gestationeerd.
Tijdens de oorlog werden echter alle jonge man
nen door de Duitsers geronseld om in Duitsland te
werken, dus de toen 20-jarige Klaas dook in 1942
onder in Heiloo bij Klaver aan de Heerenweg.
Hij trok veel op met de zoon des huizes, bakkers
knecht en leeftijdsgenoot Siem Klaver. Vader Klaver
had een luik gemaakt voor een ondergrondse schuil
plaats, waarin de jongens zich in geval van gevaar
verscholen. Over het luik werd vervolgens een tapijt
getrokken. Wanneer de kust veilig was, hingen ze vaak
wat rond bij het station. Op 24 september 1944 stapte
er een jongedame uit de trein, een wel heel zware kof
fer met zich mee zeulend. Galant als Klaas was, bood
hij aan haar te helpen. Dat haar eindbestemming de
Kapellaan was, zo'n half uurtje lopen, kon hem niet
deren. Willemien Wilbrink, toen 18 jaar oud, woonde
daar met haar familie. Ze hadden achter hun huis een
grote tuin waar ze groenten en fruit verbouwden. Zij
was er door haar moeder op uit gestuurd om een partij
wekflessen, waar slecht aan te komen was tijdens de
oorlog, op te halen uit Zaandam. Alle fietsen waren
ingenomen door de Duitsers, dus ze moest de afstand
naar en van de trein lopen. Het spontane aanbod te
helpen bij het sjouwen van de volle, zware koffer werd
dan ook gretig aangenomen. De afspraakjes die Klaas
en Willemien daarna met elkaar maakten waren niet
geheel zonder gevaar. Klaas liep altijd de kans om
opgepakt te worden als hij naar Willemien of weer
terug naar zijn onderduikadres wandelde. Willemien:
„En als Klaas dus maar een paar minuten te laat was,
werd iedereen al erg ongerust." Klaas was echter voor
één gat niet te vangen: „Ik heb samen met Siem Klaver
ook nog de onderduikerkrant in Heiloo rondgebracht.
Dit moest heel stiekem gebeuren, want in 1944 viel je
al snel op omdat er bijna niemand over straat liep."
Toen de oorlog voorbij was, keerde Klaas weer terug
naar zijn ouderlijk huis in Egmond aan Zee. Hij
had inmiddels werk gevonden in Haarlem, waar hij
doordeweeks in de kost was, en hij bezocht Wille
mien ieder weekeinde. „Vader Wilbrink bood aan, dat
wij samen bij hem zouden gaan inwonen, zodat we
konden trouwen. Trouwen kon echter alleen als je een
woonvergunning van de gemeente had, want er was
een enorm tekort aan huisvesting. Daar ik niet econo
misch gebonden was aan Heiloo, en er ook nog eens
niet vandaan kwam, was de kans heel klein om voor
een andere gedeelde woning in aanmerking te komen.
Gelukkig zorgde wethouder Jan Rus voor de benodig
de woonvergunning, zodat we ook eindelijk konden
trouwen." En op 25 oktober 1949 bezegelden Klaas
en Willemien, na vijf jaar verkering, hun huwelijk in
het gemeentehuis van Heiloo. Dochter Gerda en zoon
Klaas werden beiden aan de Kapellaan geboren.
In 1958 kreeg de familie Schimmel een woning aan
de Zeekamplaan, in de nieuwbouwwijk plan Zuid,
toegewezen. Ook vader Wilbrink verhuisde mee. Daar
hebben ze tot zes jaar geleden gewoond om vervol
gens een appartement op Hoog en Laag te betrekken.
Op 25 oktober aanstaande wordt feestelijk gevierd, dat
Willemien ooit met een te zware koffer vol wekfles
sen op het perron van station Heiloo sjouwde. Want
zonder oorzaak geen gevolgen!
